Deining in Arnhem om lerares
tekening van een lezer
rffTffSffft VERDER
Commentaar
Geen vaste benoeming, omdat ze niet gelooft
Tariefsverlaging
Commentaar van anderen
Wisselvallig
Kruisinga bepleit
uitbreiding EG
net niks
verhuizen op je negentigste
hardop
zwaarlijvig
VRIJDAG 4 MAART 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwartet 5
De weg die moet worden afgelegd
om in de inflatie-vrije zone terecht
te komen is een lange, zeer moeilijk
begaanbare. En toch mag niemand
die daarbij een rol speelt er voor
terug schrikken. Daarom is de be
slissing van het kabinet om de prijs
van het telefoonabonnement met
zegge één gulden te verlagen
misschien geen spectaculaire econo
mische prestatie, de psychologische
kant moet evenwel niet worden on
derschat. En daarom valt het ook
toe te juichen dat de regering alles
op alles wil zetten om een aantal
overheidstarieven niet met zeven
maar met zes procent te laten
stijgen.
Al weer. het lijkt slechts een klein
stapje, maar het is wel in de goede
richting. En bovendien is het van
veel betekenis dat nu met name de
overheid zelf het goede voorbeeld
geeft.
Van een Kabinet dat terecht voort
durend oproept om de inflatie in de
wortel te bestrijden kan ook niet
anders worden verwacht. Het is
daarom te hopen dat ook in het
particuliere bedrijfsleven van der
gelijke - desnoods nog kleine - stap
jes op de weg naar prijs- en ta
riefsverlaging worden gezet.
Nu beschikt het bedrijfsleven nog
over een extra middel dat de over
heid niet kent: afzien van (te) hoge
winsten en deze omzetten in bij
oorbeeld prijs- of tariefsverlaging.
Een actueel voorbeeld doet zich
voor in de bankwereld. Vlak achter
elkaar kwam een aantal zeer grote
banken in ons land dezer dagen
melden dat er over 1976 (evenals
vorige jaren) een forse winst valt te
verwachten. Op zichzelf is dat uiter
aard verheugend. Maar wie herin
nert zich niet dat de meeste banken
in het nog niet zo verre verleden
allerlei tarieven nogal drastisch heb
ben verhoogd?
Voor de niet-deskundige is dit een
merkwaardige ontwikkeling. En ge
vreesd moet worden dat het grote
publiek zo'n ontwikkeling ook niet
kan begrijpen. Het is ook geen
verstandig beleid van deze banken.
Dit geldt te meer omdat met name
in de jaarverslagen en publikaties
van de bankwereld nogal veel kri
tiek wordt geuit op allerlei sociale
en economische maatregelen die dit
kabinet meent te moeten nemen.
Het zou de banken dan ook hebben
gesierd dat men de fraaie bedrijfsre
sultaten mede gebruikt zou hebben
nu over te gaan tot een aantal
(tariefs)verlagingen ten bate van de
consument. In deze tijd komt de
bank steeds dichter bij de gewone
man te staan. In zekere zin is de
plaats van de kruidenier op de hoek
nu ingenomen door een filiaal van
een van deze grote banken.
In het streven van de regering om
de heilloze inflatie nu voorgoed de
nek om te draaien hadden de ban
ken best al een steentje kunnen
bijdragen. Het lijkt er nu op dat er
toch onvoldoende concurrentie in
de bankwereld is om langs die weg
tot tariefsverlaging te komen. Dat is
jammer. En het zal de kritiek van
de bankwereld op een aantal door
dit kabinet voorgestelde zaken
(VAD. Postbank. Investeringsrege
ling) doen verzwakken en minder
aannemelijk maken. Op zichzelf is
dat misschien niet helemaal juist,
w ant die kritiek als zodanig kan wel
juist zijn, maar men zal gauw ge
neigd zijn te denken dat de banken
voor eigen parochie preken.
Te hopen valt dat er bij de presenta
tie van de definitieve cijfers van de
banken veel aandacht aan de moge
lijkheid van tariefsverlaging zal
worden gegeven.
Van der Stoel
De Waarheid heeft een uitvoerig
commentaar op Van der Stoels
optreden in Praag. Na er aan herin
nerd te hebben dat Van der Stoel
tijdens zijn recente bezoek aan Bra
zilië de kwestie van de daar ver
trapte mensenrechten niet aan de
orde heeft gesteld, schrijft het blad
..Was Van der Stoel in Tsjecholowa-
kije plotseling wel voor de mensen
rechten? Niets daarvan, Van der
Stoel was in Tsjechoslowakije als
de bekende gangmaker van de be-
wapingswedloop. Het optre
den van Van der Stoel in Praag is
een poging geweest de aanzwellen
de discussie over de noodzaak van
een andere, betere buitenlandse po
litiek van Nederland te doorkrui
sen. Een politiek gericht op vergro
ting van de veiligheid van Neder
land in Europa, een politiek die ook
werkelijk de mensenrechten dient."
door Bert de Jong
ARNHEM In Arnhem is grote beroering ontstaan door het
besluit van het curatorium van het christelijk atheneum aan de
Utrechtseweg een door collega's en leerlingen zeer gewaardeerde
lerares geen vaste aanstelling te geven. Zij moet van de school
verdwijnen. De reden is, dat mevrouw Hilde Goslings-
Nieuwbeerta niet het christelijk geloof aanhangt. Daar voor is zij
eerlijk uitgekomen.
Docenten, ouders en leerlingen zijn
het met het besluit van het curatori
um niet eens. Een gesprek met een
delegatie van de docenten had geen
resultaat. Met zeven tegen zes stem
men bleef het curatorium bij zjn
besluit. Een bijzonderheid was. dat
de zes voorstanders van het handha
ven van de lerares Frans kinderen op
de school hebben.
Het conflict met het curatorium is
nu in een stadium gekomen, dat het
dagelijks bestuur een brief kan ver
wachten met vijftig handtekeningen
met het verzoek een buitengewone
ledenvergadering bijeen te roepen.
In deze vergadering kan het curato
rium zich ervan overtuigen of het.
zoals het beweert, als bevoegd gezag
inderdaad geheel heeft gehandeld in
de geest van de vereniging van de
school. Docenten en ouders, die
woensdagavond over deze kwestie
vergaderden, zijn van mening, dat
dit niet het geval is. Zij kwamen
unaniem tot de conclusie, dat me
vrouw Goslins moet blijven.
De vergadering was georganiseerd
door de docenten. Er waren ruim 200
belangstellenden. Het dagelijks be
stuur van het curatorium had geen
gevolg gegeven aan een uitnodiging.
Het commentaar van de secretaris,
de heer G. F. de Jongh (hij wijst op
het bevoegd gezag van het curatori
um), luidt: „Ik vind, dat de docenten
heel ver zijn gegaan met het bijeen
roepen van deze vergadering". Rec
tor Bisschop spreekt echter van een
„ouderavond". De handtekeningen
voor de brief aan het curatorium zijn
pas na de vergadering ingezameld.
Met het verzoek om een buitengewo
ne vergadering is de zaak op scherp
gesteld.
Niets gezegd
Hilde Goslings (34 jaar) kreeg met
ingang van augustus 1975 haar tij
delijke benoeming. In haar sollicita
tiebrief had zij eerlijk geschreven,
dat ze de christelijke beginselen niet
was toegedaan. Dat bleek twee jaar
geleden geen bezwaar te zijn. Haar
werd niet meegedeeld, dat ze geen
vaste aanstelling kon krijgen.
In de praktijk van het schoolleven
onderscheidde mevrouw Goslings
zich in niets van haar collega's, of
het moest alleen maar in gunstige
zin zijn. Zij verzorgde ook de dag
openingen en moet dat, zo maak ik
uit ons gesprek op, met interesse
hebben gedaan.
„We hebben haar in het schoolleven
ingekapseld," zegt rector Bisschop.
„Ze is overal bij betrokken en doet
helemaal mee. Daarom moet haar,
ook omdat haar niets is gezegd bij
wijze van uitzondering een vaste
benoeming worden gegeven."
Alle docenten, of zij nu gerefor
meerd vrijgemaakt of gereformeerd
verontrust zijn. vinden dat het cura
torium het uit oogpunt van recht
niet kan maken haar geen vaste
aanstelling te geven. Een deel van
het studentencorps vindt boven
dien. dat op de school ruimte moet
zijn voor een docent als Hilde Gos
lings.
Ook anderen
In de vergadering van woensdag
avond werd nadrukkelijk gewezen
op de moeilijke opdracht van het
christelijk onderwijs. Ook was de
mening te horen, dat niet overtrok
ken moet worden gereageerd op een
afwijkende mening als van me
vrouw Goslings.
Het curatorium denkt daar duide
lijk anders over. In een brief aan de
leden en de ouders schrijft het:
„Naar onze overtuiging komen al
leen die docenten voor een vaste
aanstelling in aanmerking, die leven
vanuit een Evangelische inspiratie
en die dat ook binnen onze schoolge
meenschappen waar willen maken.
Helaas beantwoordt de betrokkene
niet aan deze norm."
Secretaris G F. de Jongh en pen
ningmeester J. J. Rijpstra zetten in
ons gesprek nog eens een dikke
streep onder deze brief. De
grondslag van de school zijn de drie
formulieren van enigheid (de belij-
denisgeschriften). Hiermee hoeft
niet direct te worden ingestemd. Wel
willen zij vasthouden aan wat in de
brief staat.
Zij leggen er de nadruk op, dat het
christelijk karakter van de school
vooral bij de docenten duidelijk
moet worden. Op het christelijk
Hilde Goslings: ,,Het is hier zo materialistisch; daar moeten we
vanaf"
atheneum zijn docenten die de kerk
en het geloof niet meer zo zien
zitten.
Rijpstra: „We zullen met ze gaan
praten. Op de bewuste docenten, die
aleen vaste aanstelling hebben, zul
len we een dringend beroep doen.
We willen verder zeker zijn van de
genen, die een vaste aanstelling
krijgen.
De Jongh: „We zullen zeer alert
zijn."
Rijpstra: „Dat betekent nog niet dat
we aan de zielen willen gaan snuf
felen."
De curatoren erkennen, dat in het
verleden het christelijk karakter
van de school onvoldoende aan
dacht heeft gehad. De Jongh: „We
moeten stoppen met deze fout."
Rijpstra: „De tucht in de positieve
zin van het woord is van de andere
collega's onvoldoende uitgestraald
op mevrouw Goslings."
De Jongh en Rijpstra zeggen zorg te
hebben over de identiteit van de
school. Ze zeggen er behoefte aan te
hebben meer greep te krijgen op de
school.
Curator De Jongh heeft de recente
brief van de rooms-katholieke
bisschoppen, waarin wordt gepleit
voor versterking van de identiteit
van het katholieke onderwijs, tus
sen zijn papieren zitten. We begin
nen niet aan een discussie over de
bisschoppelijke brief. Wel zegt De
Jongh: „Geloof maar. dat in het
land gevolgd wordt wat er hier ge
beurt."
Dagopeningen
De lerares om wie alles gaat voelt
zich helemaal niet zo belangrijk.
Veel eerder ongelukkig. Want ze
gaat echt in de school op. „Ik moet
er niet aan denken als ik straks niets
te doen heb."
De dagopeningen, die zij, zoals afge
sproken bij haar tijdelijke aanstel
ling, moest leiden, leverden geen
problemen op. Net zoals de anderen
behandelde zij de nieuwe levensstijl.
Met instemming.
Ook kwam het boek Lucas aan de
orde. Toen ze hier mee begon zei ze
eerlijk tegen de kinderen. „Hoor
eens, ik geloof niet. Maar ik probeer
het wel zo goed mogelijk te doen."
Het maakte indruk.
Hilde vertelt hoe ze vroeger de zon
dag doorbracht. Ze ging met haar
vader naar het Mauritshuis schilde
rijen bekijken. Vader gal uitleg.
Maar van de bijbelse voorstelling
wist hij niets.
Op school, bij het lezen van Lucas,
kwamen plotseling voorstellingen
van de schilderijen terug in de herin
nering. Zoals de verheerlijking op de
berg. „Die herinneringen waren be
langrijk voor de uitleg. Ik heb erover
verteld," zegt mevrouw Goslings.
Wat het curatorium haar aandoet,
voelt ze als een onrecht. Omdat ze
eerlijk is geweest, moet ze er uit.
„Als ik wat anders in m'n sollicita
tiebrief had geschreven was er niets
gebeurd."
Ze ziet het verschil niet met haar
collega's. Er zijn collega's, die de
dagopeningen niet doen. Die blij
ven. Op school ontstaat onzekerheid
onder de collega's.
De curatoren schrijven nog in hun
brief dat het totale onderwijs erop
gericht moet zijn de leerlingen te
confronteren met de bijbelse nor
men voor geloof en leven.
Lerares Hilde Goslings verzucht dat
zij dat niet begrijpt: „Wat doe je nu
met het christelijk geloof als je
Frans of wiskunde geeft?"
Anderen helpen
Als ik vraag of ze het dan alleen wil
doen met het onderwijs sec. komt er
een duidelijk verhaal: „We moeten
in het onderwijs vooral samen bezig
zijn. Nu wordt er alleen maar in
vakjes gewerkt, alsof het leven ook
alleen maar uit vakken bestaat.
Daarom moeten er projecten ko
men, waarin docenten en leerlingen
samen iets opbouwen.
Het doel van het samenwerken moet
vooral zijn het helpen van andere
mensen. In Nederland bestaat hele
maal geen traditie om anderen, zon
der dat het iets oplevert, te helpen.
De kinderen wordt bijgebracht, dat I
verdienen in de eerste plaats belang-
rijk is. Op de middelbare school kan
men aan de verandering beginnen.
Het is hier zo materialistisch. Daar
moeten we van af."
In de school gaat het verhaal, dat
een meisje bij de rector kwam en
hem een moeilijke vraag stelde: „Ik
heb zo gebeden, dat mevrouw Gos-
lings mag blijven. Heb ik daar wel I
goed aan gedaan?"
De rector moet geantwoord hebben:
„Natuurlijk heb Je er goed aan ge
daan. Maar het punt is wel, dat je
met mevrouw Goslings zelf niet over
dat bidden kunt praten en met mij
wel."
Tekeningen, bi| voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw, jury politieke prent. Postbus 859, Amsterdam,
Naam en adres aan de achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten is er een boekenbon
HET WEER door Hans de Jong
De oceaanstoringen houden het
vizier op West Europa gericht.
Vandaar, dat er van tijd tot tijd
zoals vandaag wat regen
komt of een bui. Bij aanhouden
de wind uit richtingen tussen
zuid en west blijft de tempera
tuur goed in vorm, met maxima
van negen ét tien graden. Tot
zulke extreem hoge waarden als
woensdagmiddag aan de Engel
se Kanaalkust werden gemeten,
te weten 20 graden, is het bij ons
niet gekomen. Voor een landelij
ke recordbreking in de eerste
decade van maart zou er heel
wat moeten gebeuren. Dat re
cord is namelijk precies twintig
graden, erg lang geleden geves
tigd. namelijk in 1880 te Utrecht
op de tiende maart.
De west-zuid-westelijke straal-
stroming boven de oceaan is het
sterkst in het zeegebied ten
noord-westen van de Azoren.
Een vliegtuig van de National
Airlines rapporteerde gistermor
gen windsnelheden van 230 kilo
meter per uur (een zeer dikke
orkaan) en tegelijk ook turbu
lentie (luchtwoelingen) en ijsaf
zetting. Het lukt me dat deze
combinatie niet zo vaak voor
komt zo vlak onder de strato
sfeer. De temperatuur bedroeg
daar -51 graden.
In midden Europa is het giste
ren nog wel voorjaarsachtig ge
weest met Wenen op 14 graden,
München 15, Stuttgart en Gratz
16. Innbruck 17 graden. En nu
de keerzijde van de medaille:
Finland beleefde in de nacht
van woensdag op donderdag een
dieptepunt van winterkou. Op
het moment dat de kalender al
drie maart wees, registreerde Iy-
vètskylö -30, Sodankylö -33 en
Kajaani in midden Finland zo
waar -35 graden. Die lage waar
den kwamen tot stand door ster
ke uitstraling boven een dik
sneeuwdek onder een hogedruk-
uitloper. Gisteren overdag daal
de de barometer gedurig in Fin
land en viel er hier en daar
sneeuw maar toch gaven ge
noemde stations 's avonds nog
altijd -10 tot -18 graden naar
maxima van -8 -9. Stockholm
deed het bescheidener met -2
graden, Göteborg had een maxi
mum van plus 2 en gisteravond
motregende het. De neerslagaf-
tapping was er 11 mm evenals
op de Farör. Ook in Denemar
ken regende het met Kopenha
gen maximaal 8 gracen. Curieus
zijn de sneeuwbuien die bij tem
peraturen van circa drie graden
in Griekenland vallen onder
meer in Athene. Dat is toch wel
erg ver zuidelijk.
Kortgeleden vroeg een abonnee
naar bijzonderheden over de
strenge winter van 1917. Een le
zer uit Wateringen stuurde mij
als vervolg daarop een aardige
anekdote over dat seizoen. „Ik
was toen twaalf Jaar en op welke
datum het gebeurde weet ik niet
precies, maar het was vlak voor
de kolendistributie. Er was een
zeer grote plas in Pijnacker, cir
ca 7 ha groot. Daarop zou een
schaatswedstrijd worden gere
den van de allerbeste rijders uit
de omtrek. De reclame die hier
voor gemaakt was, loog er niet
om. want de koningin zou naar
deze wedstrijd komen kijken.
Hoewel er die dag een snijdende
oostenwind stond, bleef er bij
wijze van spreken geen oud wijf
aan het spinnewiel. Op de plas
was een enorme hoeveelheid
mensen, maar er was ook een
draaiorgel van groot formaat,
dat natuurlijk omringd werd
door een massa schaatsers. Naar
mijn idee. als jongen van twaalf
jaar, moet het ijs zeker een hal
ve meter dik zijn geweest om
deze massa te kunnen dragen.
Wie er kwam geen koningin.
Wat er wel kwam Een wagon
kolen. Deze werd verdeeld onder
de gemeenteraadsleden vanwe
ge de kolendistributie en toch
kraaiden er nog een paar hanen
naar, anders was dit aan mij niet
bekend geworden."
Hoogwater zaterdag 5 maart VUai
140-14.01. Harlagvlletaluizen 157-14.10.
Rotterdam 3.55-16.10, Schevenlngra 3 57-
15.00. IJ mul den 3.30-15 42. Den Helder
7 47-20 00, Harllngen 10.11-22.06, DeUxlJl
12.00- -
Van een onzer verslaggevers
BRUSSEL CHU-fracUevoorzitter
Kruisinga heeft, als een der voor
mannen van de Europese Unie van
Christen Democraten, uitbreiding
van de Europese Gemeenschap „een
volstrekte noodzaak" voor de poli
tieke eenheid van Europa genoemd.
Volgens Kruisinga is toetreding van
Spanje en Portugal tot de EG zowel
van belang voor het behoud van de
Europese democratie als voor de
toekomst van Europa.
Kruisinga, vice-voorzitter van het
politiek bureau van de Europese
christen-democraten, bepleitte een
uitbouw van het Europese Parle
ment tot een Twee-kamerstelsel.
Het Europees „congres" zou. op ba
sis van evenredigheid, gekozen moe
ten worden door de Europeanen.
Voor de senaat zouden per lidstaat
een gelijk aantal leden aangewezen
moeten worden.
Kruisinga zei verder, dat de proble
men van de mensenrechten in een
verenigd Europa een toenemende
aandacht vragen. Hij noemde de
godsdienstvrijheid in grote delen
van Europa „een aanfluiting".
onder redactie van Loes Smit
Te kleine en naar over-
heidsmaatstaven te ouderwetse
bejaardentehuizen kunnen maar
beter gesloten worden, vindt de mi
nister van CRM, want het aantal in
tehuizen en centra wonende be
jaarden moet kleiner worden.
Dat klinkt misschien tamelijk re
delijk in de oren van een bui
tenstaander. Maar als je zelf toe
vallig in een tehuis woont, waar je
na jaren en jaren op je oude dag
ineens uit moet. denk je er wel
anders over. Het rusthuis Thabor
in Sneek, bijna veertig jaar gele
den door de hervormden in zuid
west-Friesland gesticht, is een van
die huizen die door de nieuwe over-
heidsnormen gedwongen wordt
zijn deuren te sluiten. „Is deze voor
bejaarden van 80 en 90 jaar on
menselijke beslissing ver
antwoord?" schrijft namens de be
woners van Thabor de heer K.
Kracht in het tijdschrift De Be
jaarden. „Verhuizen op deze leef
tijd is heel erg moeilijk, maar ook
nog verplaatsen buiten eigen stad
en omgeving, omdat daar geen op
neming mogelijk is, naar een dorp
of streek ergens anders in de pro
vincie, is zo onmenselijk, dat het
leed dat hierdoor wordt aange
daan. niet te overzien is. Voor onze
80 bewoners van ons tehuis hoeft
inspraak of medezeggenschap niet
meer, nu hen deportatieboven
het hoofd hangt."
Wat mankeert er dan wel aan Tha
bor? In hetzelfde blad geeft Tha-
bor-directielid Hartog volmondig
toe, dat er gebreken zijn: onvol
doende toiletten, te weinig blusma-
teriaal, te kleine kamers. Het be
stuur wil graag verbouwen, maar
krijgt daar geen toestemming voor.
Natuurlijk is het waar dat er te
genwoordig veel moderner, com
fortabeler bejaardencentra zijn
dan Thabor. Of mensen van boven
de negentig (negen Thabor-
bewoners zijn zo oud) en van boven
de tachtig: (44 bewonershet daar
om prettiger zouden vinden in een
mooi, steriel huis te wonen in
plaats van in het knusse, wat ou
derwetse gedoe waaraan ze ge
hecht zijn, is natuurlijk maar een
slag in de lucht. Er is trouwens niet
naar hun wensen gevraagd; de be
slissende Instanties hadden vol
doende aan het advies van één
bejaardenconsulente, die verslag
uitbracht van haar persoonlijke
bevindingen. „Mag je het deze
mensen aandoen hen tegen hun wil
naar elders over te brengen, de
gemeenschap die ze hebben opge
bouwd, te vernielen?" verdedigt de
heer Hartog „zijn" mensen. „Ze
hebben het hier naar hun zin." En
wat de heer Kracht namens de
Thabor-bewoners in zijn brief
schrijft, geldt voor alle bejaarden
die op deze manier de dupe worden
van onze prachtige sociale regelin
gen: „Onze vraag is, of men zich
wel realiseert welk groot verdriet
men brengt bij bejaarden die hun
tehuis, waar zij dachten hun
laatste levensjaren te kunnen
doorbrengen, moeten verlaten."
Een Britse badpakkenfabrikant
heeft een boete gekregen, omdat
zijn produkt bij gebruik naar niets
meer lijkt. Een Engels meisje dat
haar nieuwe bikini op een
strandvakantie had meegenomen,
durfde na het baden de zee haast
niet uit, omdat het net was, zei ze
later, of ze niets had aangetrokken;
van het nieuwe badpak was zo goed
als niets meer te zien, zo doorschij
nend was het geworden. Terug in
Londen heeft ze een klacht tegen
de fabrikant ingediend.
Deze boerderij in het Westduitse
Osnabrück is oud, maar de eik doet
daar niet voor onder. De boom staat
al meer dan een eeuw op dit plekje
en hoewel ie dwars door het dak van
de stal groeit, denken ze er op de
boerderij niet aan om 'm te kappen.
Het is er nog niet, maar het komt er
wel: een polshorloge, dat niet al
leen in cijfers ("digitaal") de tijd
aangeeft, maar er ten overvloede
hardop bij vertelt hoe laat het is.
Het sprekende horloge is een Ame
rikaanse uitvinding, waarvan
volgens het Westduitse Han-
delsblatt nog met geen mogelijk
heid te zeggen is of die over één of
twee jaar in de winkels zal liggen.
En dan zal het misschien alleen nog
maar een Amerikaans sprekende
tijdmelder zijn, en als de fabrikant
zijn nieuwe horloges ook in andere
landen aan de man wil brengen, zal
hij ze toch verschillende talen moe
ten laten spreken.
Bijen houden is in de Verenigde
Staten geen hobby van de laatste
tijd. In 1785 weet het tijdschrift
De Bejaarden mochten de bewo-
hers van de staat Tennessee hun
belasting zelfs met bijenwas beta
len. Daar zijn de belastingen nu wel
wat te hoog voor geworden en zo
veel bijen worden er ook niet ge
houden. Toch halen zo'n 300.000
bijen houdende Amerikanen uit
hun 5 miljoen zwermen per Jaar
samen nog ruim 125 miljoen kilo
honing. Misschien eten ze die zelf
wel allemaal op en is dat een van de
oorzaken dat er zoveel te dikke
Amerikanen zijn. Duizenden kuren
om van hun zwaarlijvigheid af te
komen, van wie velen het in vasten
gezocht hebben. In een ziekenhuis
in Los Angeles is het zelfs zo, dat
sommigen van de 2000 patiénten
die daar onder medisch toezicht
een hongerkuur doen, wel tien
pond per dag verliezen echt aan
gewicht, en nog steeds volgens De
Bejaarden.
0E HOMO IM
HET VERKEER
\y/1
'aarlijks wordener
:n ons land ruirn
20 000 verkeers
ongevallen door
honden veroorzaakt
Houdt de hond
m de straat
altijd aan de lijn""
Is uw hond aan de
overkant van een
straat, roep hem dan
niet als er verkeer is
Neem als bestuur
der van een auto een
hond nooit mee cpde
voorbank Leg hem
maar ga naar hem toe opde achterbank vast
