INNEMEE BV
Moeder, Geef nog eens Raad', moeite waard
lAbba niet echt
boeiend, wel leuk
Straussprogramma
Tibor de Machula
AANMELDING
(voorlichtings-bijeenkomsten
-(aanmelding ook na telefonische afspraak}-
Apothekers-Assistente
Circusachtige sfeer in Edenhai
Honderd minuten
Hans Otte te lang
Verkeersdoden
Dans zonder
muziek
Artsen Vijverdal
bieden ontslag aan
KUNST
BEGRAFENIS-EN CREMATIEVERZORGING
- alle formaliteiten
- verz. advertenties
- eigen rouwkamers
eigen rouwdrukkerij
- eigen rouw/ volgauto's
dag en nacht
DATS UN DEALER
AUTOBEDRIJF BROERTJES
SASSENHEIM 02522 12921
)impkins
Hou het
«ar.
impkins. als
met mijn
n uitgaat, zul
het hard no-
ig hebben."
van leerlingen voor Vrijzinnig Chr. Lyceum en Haagsch Genootschap
MAVO - HAVO - ATHENEUM - GYMNASIUM
en OPLEIDING VOOR ONDERWIJZERS
1e V.C.L.
HAVO
ATHENEUM
GYMNASIUM
van Stolkweg 35
tel 554000
2e V.C.L
MAVO HAVO
ATHENEUM
GYMNASIUM
Goudsbloemlaan 131
tel 394522
Exlostraat 12
tel 290720
Haagsch
Genootschap
MAVO - HAVO
Ant Duyckstraat 126
tel 551277
Haagsch
Genootschap
HAVO 4e en 5e klas
en Pedagogische
Akademie met moge
lijkheid tot opleiding
Montessori dipkrma
Zandvoortselaan 146
Kijkduin
Tel 257433 en
232444
zaterdagochtend
12 febr 10 uur
zaterdagochtend
5 maart 10 uur
Open Dag
dinsdagavond
15 maart 20 uur
maandagavond
14 febr 20 uur
woensdagmiddag
16 febr 14 30 uur
Open Dag
maandagavond
14 maart 20 uur
donderdagavond
17 febr 20 uur
zaterdagochtend
12 maart 10 uur
donderdagavond
10 febr 20 uur
maandagavond
14 maart 20 uur
Moderne Apotheek in Den Haag vraagt
Woonruimte aanwezig
Br. nr. 6998 Dagblad Trouw. Amsterdam
Te koop of te huur gevraagd in
Den Haag of omstreken een
EENGEZINSWONING
voor jong gezin. B. D. Katten-
berg, Laan van Middenburg 30.
Voorburg.
HOOI KADE 43-46
HFN HAAG
MAANDAG 7 FEBRUARI 1977
j|MI
oor Wim de Hair
IMSTERDAM In 1975, een jaar nadat de Zweedse groep Abba
net Waterloo terecht het Europese Songfestival had gewonnen,
irotesteerden de Zweedse organisatoren van het twintigste
ionglestlval op hun manier tegen de steeds groter wordende
nvloed van de commercie binnen de muziekwereld: er kwam een
inti-Songfestival, naast het gewone spektakel. De Ironie wil, dat
Ibba nu, bijna twee jaar later, Zwedens verkoopprodukt num-
ner één is geworden en overal ter wereld grote kassuccessen
lehaalt via de weg die daar het meest geschikt voor ls. de
ommerciéle
'rijdagavond gaf het Zweedse
iertal voor het eerst een volledig
oncert in ons land. Plaats van han-
eling was de totaal uitverkochte
aap Edenhai in Amsterdam, waar
en sfeer heerste die het midden
ield tussen die van een Stuif-es-in
litzending en de middagvoorstelling
an een circus. Hoewel de meeste
oncerten worden bezocht door één
«paald soort publiek, was dat vrij-
lag zeker niet het geval. Veel kinde
ten. jonge paartjes en zelfs hele ge-
linnen bevolkten de Edenhai. Een
inieke gebeurtenis, die meteen ook
en gedeelte van de succesformule
ran Abba duidelijk maakt. De mu-
liek spreekt namelijk alle leef-
ijdsgroepen aan.
Ms je dat wilt bereiken moet je ech-
er wel met je teksten en muziek aan
de oppervlakkige kant blijven, en
dat doet de groep dan ook. De
teksten zijn doorgaans Inhoudelijk
te verwaarlozen en kennen steeds
dezelfde onderwerpen, liefde en geld:
kritiekloos, eenheidsworst.
Roek-opera
Verrassend was het dan ook, dat
Abba aan het eind van het concert
een soort rock-opera van een half
uur opvoerde, waarin de carrière van
de blonde Agnetha aan een kritische
blik werd onderworpen. Vals senti
ment echter, wanneer je de groep
zelf uiteindelijk als de verlossing van
alle ellende naar voren schuift.
Vóór dit gedeelte passeerden in een
concert met veel vaart de bekende
hits de revue. Na een zwakke ope-
Björn, Frida, Agnetha en Bennie maken enthousiast een einde aan een van de talrijke hitnummers.
nlng (I'm the tiger, That's me) draai
de het „circus" op volle toeren.
Uitstekend bijgestaan door een be
geleidingsgroep van dertien men
sen werd de uitgelaten zaal getrak
teerd op Waterloo, SOS, I do (5x),
Mamma Mia, Money. Money, Money
en Fernando. Stuk voor stuk goed ln
het gehoor liggende liedjes, die ech
ter nooit écht boeiend zijn.
Wat wel kan worden gezegd van de
presentatie door de vrouwelijke helft
van de groep, een handig en naar
bleek effectief instrument om het
publiek voor Je te winnen. Slecht
was in feite alleen maar de versie van
Dancing Queen, hun beste plaat,
waar het concert mee werd besloten.
Een concert, dat veel jeugdige har
ten sneller had doen bonzen en een
sympatieke glimlach op de gezich
ten van de anderen had getoverd.
Een niet echt opwindende, maar
kortom wel leuke happening was ten
einde.
Trouw/Kwartet
door Jac. Kort
AMSTERDAM Tijdens de concerten, die het Concertgebouw
orkest onder leiding van Bernard Haitink zaterdagavond en
zondagmiddag gaf, werd de aandacht door vele zeer uiteenlopen
de zaken getroffen.
Daar was allereerst de componist
Richard Strauss, aan wiens werk in
beide gevallen het gehele program
ma was gewijd. Men hoorde van hem
de serenade voor dertien blazers, die
de componist op 17-jarige leeftijd
schreef, en vlak daarna de Vier
Letzte Lieder, die maar liefst 67 jaar
later ontstonden. Daarna zijn Phan-
tastische VariaUonen Ober ein The
ma ritterllchen Charakters Don
Quixote, die Strauss op 33-jarige
leeftijd componeerde.
Richard Strauss (Je mag van zijn
werk houden of niet) ls in ieder geval
een figuur geweest, waar Je niet om
heen kunt. Daarvoor was (om nu
maar bij deze drie werken te blijven)
zijn vermogen tot het schrijven van
een stuk voor blazers reeds op 17-
Jarige leeftijd te bewonderenswaar
dig, zijn greep op het Don Quixote-
gegeven (en op het klankpalet van
het orkest) te geraffineerd en zijn
zeggingskracht ln de Letzte Lieder te
indrukwekkend. Een hoogst
merkwaardige figuur ln de geschie
denis van de muziek.
Blazers
Maar ook aan de vertolkers-kant was
er veel, dat de aandacht trok. Laat
mij ditmaal mogen voorbijgaan aan
de magnifieke blazers van het or
kest. Zij deden in de Serenade wat
van hen werd verwacht en zoals het
werd verwacht: uitstekend.
Ik kan dan de volle aandacht vesti
gen op de beide solisten van deze
concerten: de Zweedse sopraan. Eli
sabeth Söderström en de Hongaarse
.cellist. Tibor de Machula.
De eerste zong de liederen van
Strauss met een soort van zilveren
stemgeluid, dat. niettegenstaande
de klank van het volle orkest, steeds
hoorbaar bleef en met een gevoelvol
le vertolking, die alle recht deed aan
deze liederen
Tibor de Machula kennen wij reeds
dertig jaar als solocellist van het
Concertgebouworkest. Wegens het
bereiken van de pensioengerechtig
de leeftijd neemt hij afscheid van die
functie. Wie hem echter in de grote
solopartij in de Don Quixote heeft
gehoord, zal het met ons eens zijn,
dat wij hopen van hem nog zeer veel.
zij het dan solistische, prestaties te
gemoet te mogen zien. Zijn cello-spel
was zowel volmaakt van klank, als
indrukwekkend van voordracht
door Adr Hager
DEN HAAO „Alles 1st noch im
mer wie es war, doch es ist anders".
Klank na klank, lettergreep na let
tergreep. woordje na woordje, in af
wisselende intonaUe, een spel van
woorden en herhalingen.
Iedere spreker herhaalt de klank of
het woord van de ander, een soort
canon voor vier acteurs Aardig be
dacht. doch de bedoelingen van
componist Hans Otte gaan verder.
„Show Down" dat ln Januari J.l. in
première ging en nu al op de van een
wit plastic laken voorziene vloer van
HOT gebracht werd door acteurs
van het Bremer Ensemble für Vlsu-
elle Musik, wil ontmaskeren. Show
Down", het openleggen van de kaar
ten, wil stap voor stap een composi
tie openleggen, een compositiepro
ces met klanken, beelden en
teksten. Zonder verhalend element
en een daarbij behorende rolverde
ling met als doel het publiek inzicht
te geven en uit te dagen tot meebele
ven. „De schelding tussen publiek
enerzijds en het toneel anderzijds
dient door deze werkwijze per defi
nitie te zijn opgeheven."
Of dat bewerkstelligd moet en kan
worden met 8how Down ls toch wel
een vraag. Een vraag waarop ln
HOT geen antwoord kwam. Wat
moet men ook met deze in witte
kostuums gestoken acteurs, die van
uit vier hoeken schier eindeloos her
halen wat Show Down wil zeggen,
woord voor woord ln herhalingen.
Acteurs (plus een musicus op een
elektrisch klavier en geluidsbanden)
die een spel spelen met microfoons
en speakers, een spel van het ver
plaatsen van geluidsgolven in een
soort sacraal bewegen. Speakers
hoog en laag, links en rechts, naar
elkaar toe en van elkaar af. zolang
dat men nauwelijks de neiging kan
onderdrukken om te roepen: „Hè
Hans, ga nu eens wat anders doen".
Want honderd minuten ls lang, al
deelde Hans Otte voor de vooprstel-
ling mee, dat hij geen bezwaar heeft
als u wegloopt. U krijgt de tijd om te
relaxen, aldus de componist, doch
het was duidelijk dat zijn wijze van
relaxen en die van uw scribent niet
overeenkomt. Zijn spel met klanken
en woorden ls niet nieuw, hoogstens
de uitwerking daarvan. Ik heb dan
ook gebruik gemaakt van de-toe
stemming van Hans Otte en heb mij
halverwege teruggetrokken.
MEPPEL De negentienjarige
Hendrik Dikken uit Vollenhoven en
de twintigjarige HUlegonda H. Holt-
land uit Blokland zijn zaterdagmid
dag ln Wanneperveen om het leven
gekomen. De auto waarin zij zaten
botste door nog onbekende reden
tegen een boom. De bestuurder en
nog een vierde inzittende liepen
lichte verwondingen op.
8CHIJNDEL Gistermiddag ls de
29-Jarige Jan Schamp uit Deursen ln
Cuyk met zijn auto ln de Maas te
rechtgekomen en verdronken. Het
heeft vele uren geduurd voordat de
politie het wrak gevonden had en
het slachtoffer kon bergen.
BOROER De 65-Jarige mej. F. C.
Veldkamp uit Oronlngen is zater
dagmiddag in Borger om het leven
gekomen. Zij gaf als bestuurster van
een auto op een kruising geen voor
rang aan een auto op een voorrangs-
weg. waardoor een botsing ont
stond.
Bij een verkeersongeluk ln Rotter
dam ls ln de nacht van zaterdag op
zondag de 21 -Jarige Rob 8tolk uit
Rotterdam om het leven gekomen.
Het slachtoffer raakte in een bocht
v*n de weg de macht over het stuur
kwijt en botste op een tegemoetko
mende auto.
»n door Hans W Ledeboer
(AMSTERDAM Met haar
„dansprojekt 1" heeft Pauline
de Groot drie premières gepre
senteerd in het balletfestival
van het Shaffytheater. In alle
drie heeft zij haar ideaal
tigenlijk het ideaal van iedere
in- t danser en choreograaf wil-
len geven: absolute dans, zon-
der muziek. Dansers, die op
het toneel hun werk doen op
een ritme „van binnen uit",
lr. Meer ter aanvulling dan ter
or ondersteuning van dat ritme
lc* soms de menselijke stem, aan
de enkels gebonden schelle-
tjes, die bij voetgestamp vro-
U3 lijk rinkelen.
de Op deze manier dansen vergt grote
en vaardigheid en artistiek vermogen
de van de dansers de toeschouwer
m heeft immers evenmin als de danser
je muziek om hem in zijn genoegen te
in ondersteunen. De groep van Pauline
de Groot heeft een volstrekt eigen
danskarakter strak gestyleerd,
maar ook heel soepel en vloeiend,
altijd boeiend, altijd gespannen, rijk
aan kleur en omvang. Helemaal ei
gentijds van Inhoud, dansstijl en
spanningsoverdracht. Het program
ma begon met „projekt groeien",
een naam met, zoals al spoedig blee,
verschillende betekenissen. Al
lereerst danstechnisch het groeien
van de ene beweging uit de andere,
van het ene niveau naar een hoger:
j liggend, zittend, knielend, staand,
'weer vallend, springend. Natuurlijk
ook groeiend van simpele bewegin
gen naar rijker en gecompliceerder
werk. En evenzeer mentaal groeiend
tot rijping, een moeizaam proces
met vallen en opstaan.
Bij de solo „Chlchory (Woes-
tljnbloem)" zorgde Annie Schats
voor stemgeluiden, beginnend met
de eigenaardige trillende kreet van
de bedouinenvrouwen, welke op de
zelfde manier werd beantwoord
door de danser Pauline de Groot
zelf.
Veel adagio maar ook hevige ver
snellingen. Een enkele felle rol. als
de dor lijkende plant wordt voortge-
I dreven door de „chamsln", de hete
woestijnstorm. Weer als tweede be
tekenis die van de vrouw ln de woes-
lijn, heel dicht bij de natuur levend,
in scherpe koude des nachts, hitte
overdag, droogte en altijd in volstre-
ke afhankelijkheid van dat alles.
„Monkey Two" is een duet, een ver
volg op het eerder uitgebracht
„monkey and hls shadow". Hindoe
motieven ln sfeer en soms in bewe
ging, even de gedachte aan de Hin
doe-aapgod Hanuman. Ondersteu
ning van het dansritme met enkel
schellen zoals bij de Shlwa-dansen
uit India. Dat alles mooi overstraald
door de eigen stylering van Pauline
de Groot. Ter afwisseling een bari-
ton-blokfluitsolo van Laurens Tan.
Als vierde ballet het sprookje „de
pauw droomt van de vleermuis" op
muziek van Laurens Tan, dat vorig
Jaar in de Laantaren in Rotterdam
werd uitgebracht.
Frits Lambrechts en Margriet de Groot
Van een verslaggever
MAASTRICHT Twee psychiaters
van het psycho-medlsch streek-
centrum "Vijverdal" te Maastricht,
F. W. Sanders uit Maastricht en J. T.
H. Dewez uit 81ttard, hebben giste
ren bekendgemaakt dat zij ontslag
zullen nemen. ZIJ volgen hiermee
het voorbeeld van prof. dr. A.
Fischer, hoogleraar in de klinische
psychiatrie van de Rijksuniversiteit
Limburg, die onlangs zijn ontslag
heeft genomen als gevolg van onop
losbare moeilijkheden tussen hem
en de leiding van Vijverdal.
Met het vertrek van deze artsen ko
men de reeds geruime tijd sluime
rende moeilijkheden binnen dit
centrum naar bulten. Het personeel
heeft een zwijgplicht opgelegd ge
kregen en ls hierover ln hoge mate
ontstemd, aangezien het ln de door
het bestuur genomen maatregel een
duidelijke poging zegt te zien om de
spanningen binnen Vijverdal ln de
doofpot te stoppen.
De voorzitter van het bestuur. J.
Roebroek, huisarts ln Maastricht,
verklaarde dat deze zienswijze niet
Juist ls. „In het belang van de pa
tiënten moet er rust zijn en ls het
beter dat maar één woordvoerder
naar bulten optreedt". Het weggaan
van bepaalde artsen beschouwt hij
als normaal. Beweringen van perso
neelsleden als zou de verhouding
tussen de medisch directeur en de
economisch directeur niet goed zijn,
noemde de heer Roebroek niet waar.
Ingewijden houden daarentegen vol
dat dit wel zo ls en dat het bestuur
onlangs zelf gesproken heeft over
falend management, onvoldoende
organisatie en geen goed beleid Vol
gens deze zegslieden wreekt zich de
te snel en niet afdoende geregelde
samenwerking tussen Vijver dal en
de medische faculteit
door Ber Huising
J. H. C. Brooymans-
Schallenberg,
AFWEZIG van dinsdag 8
tra dinsdag 15 februari.
Ieplaan 81, Den Haag.
In Amsterdams Tingeltangel beleefden wij vrijdagavond de
eerste nieuwe cabaretvoorstelling van Frits Lambrechts. met
Wim van de Meeberg en Margriet de Groot. Het programma heet
Moeder, Geef me nog eens Raad. Omdat Frits, die de teksten en
de muziek schreef, vindt dat alle autoritaire figuren die doen of
zij het zo goed weten, en moeten weten dat zij het zo goed niet
doen, die wanhoopskreet af en toe hartelijk kan aanraden. Dan
kan moeder, als in het openingslied, zeggen: denk alleen maar
aan jezelf, of, in het slot: denk aan anderen.
Frits Lambrechts ls duidelijk, over- geschreven, en de muziek daar
tulgd, getuigend, voor het laatste.
HIJ gaat te keer tegen het andere, de
anderen, met hun multinationals,
vertrossing, nieuw kolonialisme en
ontwikkelingshulp". Inflatie, wer
keloosheid, gastarbeldersultbultlng,
ethisch reveil, wetten, Duitse
machtswaan, en meer van dat
Hij doet het als cabaretier, met een
conférence en vooral met liedjes.
Met humor en Ironie die. door zijn
niet vrijblijvende ernst, sterk sati
risch en ook wel sarcastisch wordt.
Wat zwaar op de hand soms, voor een
cabaret. HIJ brengt ons geen avondje
uit, maar ln, de problemen. Wat meer
speelse afwisseling er tussendoor
zoals dat scheidsrechternummer
zou het. en ons. misschien wat ophel
deren.
Maar dat dit cabaret ergens staat, en
ervoor uitkomt, heeft het gTote kwa
litatieve voordeel dat alles ervan de
moeite waard ls. En wie het niet
overal mee eens zou zijn, dat kan
best bij zulk cabaret, krijgt ln leder
geval de prikkels om er toch nog
eens over na te denken. Vooral ook
doordat de teksten goed en treffend
mooi en doordringend bij past.
Het heeft karakter, meer dan menig
ander cabaret, en het wordt boeiend
gebracht.
Door Frits Lambrechts zelf. die ui
teraard de beste zanger van zijn ei
gen liederen is,, en als conferencier
voortdurend béter, losser, wordt.
Zijn allerbeste nummer vond lk Ana
Ouahedl. over een Nederlandse tex
tielarbeider die achter zijn bazen
aan als gastarbeider naar Marokko
ging, en daar ls vermarokkaanst. Zo
dat hij verrassend goed Arabisch
zingt en trommelt.
Margriet de Groot heeft zich, in fel
heid en gevoeligheid, prachtig aan
gepast. ZIJ doet het goed en haar
ballade van de vrouw van een werke
loze ls een van de mooiste nummers.
Zij schreef ook één eigen liedje, „Er
was toen hij klein was."
Wim van de Meeberg hoort er al
langer bij.' Meestal zit hij vaardig
achter de plano, maar hij brengt
toch ook een paar liedjes, waarbij
Frits dan planobegelelder wordt. De
drie werken, en zingen, uitstekend
samen. En ze hebben daarmee wat te
zeggen. Een avond met hen is nooit
weg.
IUILUVC* 0V
HOVLE-
jr pib
