'Sam-sam' met derde wereld
'Troef' bii minister Pronk
tekening van een lezer
Commentaar
Verkiezingsbijdragen
Van der Stoel
verwacht geen
boycot Iran
Voorlichting ontwikkelingssamenwerking in discussie
Commissie richt
zich te weinig op
'de gewone man'
Ze blijven samen op één stokje zitten
Moor moesten daarvoor elk ee.n veer (.aten.
kwart eeuw madurodam
amnesty-brochure leg neer die bal
Zaak ex-SS'er
pas later voor
de Hoge Raad
Utrechts landschap
koopt Amerongse Bos
•DONDERDAG 3 FEBRUARI 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
De kwestie van de bijdragen, die
sommige bedrijven geven aan de
verkiezingskas van sommige politie
ke partijen, is een vreemde zaak
of je het nu bekijkt uit het oogpunt
van de betrokken partij of van het
betrokken bedrijf.
Om met het laatste te beginnen: er
zit toch kennelijk iets scheef in het
brein van de mensen, die belast zijn
met de leiding van zo'n bedrijf en in
verkiezingstijd er geen been in zien
een giro-overschrijving naar een po
litieke partij te tekenen.
De kleine particuliere bedrijfjes
(waar het moeilijk is het particulie
re en het bedrijfsvermogen te schei
den) even terzijde gelaten, moet
naar onze sociale ethiek de werke
lijkheid toch zo zijn dat de be
windvoerders hun bedrijf niet kun
nen en mogen beschouwen als een
particulier eigendom en dus ook
niet zo mogen handelen. Wie dat
wèl doet, hanteert achterhaalde be
grippen.
De bewindvoerders zijn immers al
lang niet meer de kapitalisten en
ondernemers in de oude zin van het
woord, maar managers die als
rentmeesters voor anderen zijn aan
gesteld om de factoren kapitaal en
arbeid in die onderneming zo goed
mogelijk op elkaar af te stemmen
en die voor dat werk verantwoor
ding schuldig zijn.
Zij hadden zich daarom toch ten
minste kunnen afvragen van wie dat
geld nu eigenlijk is en of het binnen
hun bevoegdheden ligt daar zomaar
over te beschikken. Hebben de an
dere bedrijfsgenoten en eventueel
de kapitaalverstrekkers daar ook
nog wat in de melk te brokkelen?
Of wordt een zo principiële vraag
(want de grootte van het bedrag
doet er natuurlijk niet zo veel aan
toe) in alle eenzaamheid aan de top
beslist? Ligt er hier om een heel
voorzichtige suggestie te doen
helemaal geen taak voor bijvoor
beeld de ondernemingsraad? De
vraag stellen, is haar be
antwoorden.
Wat de kant van de politieke partij
en betreft: het is vreemd dat kenne
lijk de VVD en het CDA geen
innerlijke weerstand voelen bij het
accepteren van dergelijke giften.
Vooral van het CDA is dat te
leurstellend, omdat wij altijd meen
den dat de hierboven weergegeven
sociale ethiek ook die van het CDA
was. Op pijnlijke wijge is op deze
manier naar buiten gekomen hoe
moeilijk theorie en praktijk zich
voegen.
Het is bovenal verbazingwekkend,
dat Piet van Zeil als woordvoerder
van het CDA voor de televisie deed
alsof er geen vuiltje aan de lucht is
door te verwijzen naar de in het
verleden bij de KVP gevolgde prak
tijk. Was dan de oprichting van het
CDA niet juist een mooie gelegen
heid geweest om te kappen met
deze gewoonten uit het verleden?
Het CDA is toch niet bedoeld als
erfgenaam van de verkeerde zeden
en gewoonten van de KVP?
Van onze verslaggevers
DEN HAAG - Minister Van der Stoel
verwacht niet dat Iran een boycot
van Nederlandse producten zal af
kondigen. Hij zei dit gisteren desge
vraagd in Den Haag. ZOals bekend
is deze boycot door een Iraanse or
ganisatie aangekondigd omdat er in
Nederland door Amnestie internati
onal een bijeenkomst over mar
telpraktijken in Iran wordt ge
houden.
„Ik heb, zei de minister, geen aanlei
ding te veronderstellen dat de Iraan
se regering achter deze boycot staat,
integendeel. De boycot zal dus wel
niet doorgaan, aldus minister van
der Stoel.
Inmiddels heeft de Iraanse consu
mentenbond gisteren de Neder
landse ambassadeur in Teheran
gewwarschuwd, dat wanneer Neder
land doorgaat anti-Iraanse protes
ten op haar grondgebied toe te la
ten, alle Nederlandse produkten zul
len worden geboycot. Vertegenwoor
digers van het „Iraanse national co
mité voor bescherming van de con
sument" overhandigden aan ambas
sadeur Paul de Lavalette een forme
le verklaring, waarin de Neder
landse regering dringend wordt ver
zocht de conferentie van Amnesty
International, die voor 18 en 19 fe
bruari is vastgesteld, te verbieden.
In Den Haag is opgemerkt dat de
conferentie van Amnesty onder de
vrije meningsuiting valt en daarom
niet kan worden verboden. Vogens
de Iraanse consumentenbond zullen
Nederlandse produkten op de
.zwarte lijst" worden geplaatst.
Vrijlating
door Nico
Kussendrager
'Sam-sam' met de derde wereld
is 'troef' bij minister Jan Pronk
van ontwikkelingssamenwer
king. Sam-sam en Troef zijn
ook de namen van twee bladen
die zijn voorlichtingsdienst uit
geeft.
Sam-sam verschijnt al een jaar of
twee op het ogenblik in een oplage
van driehonderdduizend en is be
stemd voor de basisschool. Troef is
een nieuw blad oplage eerste num
mer vijftigduizend vooral be
stemd voor het voortgezet onderwijs
en het 'brede publiek'. Beide bladen
zijn vloten pakkend geschreven, lek
ker van vormgeving en duidelijk be
doeld om ontwikkelingssamenwer
king in dit land aan de man te
brengen.
.Verder geeft de voorlichtingsdienst
ontwikkelingssamenwerking van
buitenlandse zaken het blad Inter
nationale samenwerking uit. dat nog
steeds zijn vorm niet helemaal heeft
gevonden, en een maandschrift In
ternationale samenwerking, dat
vooral voor ingewijden bestemd is.
Daarnaast is er nog een reeks van
publikaties, van een stripboek tot de
brochure Vrouw in Azië. en wordt op
alle mogelijke manieren steun gege
ven aan voorlichting over ontwikke
lingssamenwerking. Zoals Mathijs
de Vreede vorige week in De Tijd al
vaststelde: zelden heeft een be
windsman zoveel informatie in zijn
beleid gedaan als Pronk.
Veel aandacht
Bij een persvoorstelling van de nieu
we Teleaccursus over ontwikkelings
problematiek (ook al) stelde Pronk
zelf vast dat in Nederland veel aan
dacht aan de problemen van de der
de wereld wordt gegeven. Hij
plaatste ook een paar kanttekenin
gen. Veel voorlichting slaat toch niet
aan door het niveau (te moeilijk), of
door een andere belangstelling bij
het publiek. Ondanks alles, aldus
Pronk, is er nog onvoldoende inzet
vanuit de Nederlandse samenleving,
gezien de omvang van de problemen.
Er moeten nog veel nieuwe mensen
benaderd worden, en dat is wat hij
probeert met bladen als Sam-sam en
Troef. Het is ook wat de minister
tegen heeft op het werk van de Nati
onale commissie voorlichting en be
wustwording ontwikkelingssamen
werking (NCO), die zich te weinig op
„de man in de straat" zou richten.
Pronks houding heeft binnen en bui
ten het ministerie nogal wat losge
maakt.
De ambtelijke top op buitenlandse
zaken (het departement waaronder
ontwikkelingssamenwerking valt)
zit nogal aan te hikken tegen bladen
als Sam-sam en Troef. Ze vormen
dan ook wel een levensgroot verschil
met de dikke rapporten vol jargon
die dit ministerie doorgaans voort
brengt. Een bezwaar is ook dat een
minister zich door dit soort publika
ties bezighoudt met het „beïnvloe
den" van de publieke opinie, wat
kwalijk wordt genoemd. Verder
wordt het feit gegispt dat de infor
matie over ontwikkelingssamenwer
king als een wasmiddel op de markt
wordt gebracht, compleet met
marktonderzoek en publiciteitscam
pagne. Ook is van andere zijde
geopperd dat Pronk best zijn beleid
mag verkopen in zijn bladen, maar
wat gebeurt als bijvoorbeeld een
VVD'er de post ontwikkelingssa
menwerking overneemt? Zullen de
bladen dan met de kabinetswisse
ling van karakter veranderen?
Geen moeite
Minister Pronk en de makers van
Sam-sam en Troef hebben met al die
bezwaren geen moeite. Wat betreft
de VVD'er op ontwikkelingsssamen-
werking zeggen de makers .des
noods gaan we weg', wat nauwelijks
een oplossing mag heten. Ook wordt
gedacht over een stichting om de
bladen uit te geven. Pronk zelf z ei
op de Teleac-persbijeenkomst dat
het goed is als voorlichting politiek
geladen is. maar stelde ook vast dat
Minister Pronk samen met eindredactrice Dody Dony bij de
presentatie van Troef.
werking niet onbekend, maar er
wordt geen waarde aan gehecht.
Voorlichting is een zaak van demo
cratie en discussie is gezond, vinden
Pronk en zijn voorlichtingsmensen.
Alleen als het Nederlandse volk er
echt achter staat is ontwikkelings
samenwerking op lange termijn mo
gelijk. Daarom moet ook ,de man in
de straat' bereikt worden.
Dat is niet iets wat de nationale
commissie voorlichting en be
wustwording ontwikkelingssamen-
(foto Maya Pejic).
werking (NCO) doet. Pronk zelf
heeft gezegd dat de NCO „de be
keerden bekeert" en in zijn omge
ving is het woord „inteelt" gevallen.
De NCO richt zich te veel op groe
pen die het al weten en op mensen
die het ook al weten. Aan verbreding
van de informatiestroom en het
richten van de voorlichting op een
groter publiek wordt te weinig ge
daan. De NCO die vorig jaar 8.5
miljoen omzette betaalt vele vor
mingswerkers en bewustmakers,
geeft steun van milieudefensie tot
Marokkaanse immigranten maar er
is geen brede bewustwording
gaande.
Daarnaast is er dan nog de discussie
over de ene hand die de andere wast
(groepen die elkaar succesvol steu
nen bij het krijgen van subsidie bij
de NCO). En verder speelt de vraag
over de (politieke) normen die moe
ten worden aangelegd: wel of geen
subsidie voor een Indonesië-
congres. het Palestina-comlté of een
Filippij nen-werkgroep.
Na het ter ziele gaan van de commis
sie-Claus genoemd naar haar
prinselijke voorzitter zag de NCO
het levenslicht, maar de nationale
commissie is niet zo opgegroeid als
Pronk dat graag gezien zou hebben.
De minister wil de commissie nu
naar volwassenheid leiden en heeft
zijn adviescollege om raad ge
vraagd.
Daar duiken dezelfde vragen op die
al maanden in het Nederlandse ont
wikkelingswereldje worden gesteld.
Wat verwachten de NCO en de mi
nister van elkaar? Bieden de opvat
tingen binnen de NCO nog genoeg
ruimte om nieuwe uitdagingen aan
te gaan en groepen van de bevolking
te bereiken die tot nu toe ontoegan
kelijk waren? Wordt de kwaliteit
van de projecten waaraan de NCO
in Nederland steun geeft gedegen
genoeg beoordeeld? Is het waar dat
de beslissingen binnen de NCO in
een aantal gevallen afhankelijk zijn
van een kleine groep?
Nieuwe minister
De antwoorden van Pronks advies
college op deze vragen zijn wel te
raden. Toch zal de minister niet
meer in deze kabinetsperiode de
NCO kunnen aanpakken; daarvoor
is de tijd veel tekort.
En of Pronk in een volgende rege
ring terugkeert is steeds meer de
vraag. Zijn zekerheid van een twee
de termijn ook uitgesproken in
een vraaggesprek met deze krant,
vorige zomer taant. De gedach-
tengang is dat het verdelen van mi
nistersposten in een nieuw CDA-
PvdA-kabinet ontwikkelingssamen
werking door de PvdA „ingeruild"
kan worden zeker bij een acht-
acht verhouding Onder een CDA-
minister van ontwikkelingssamen
werking de VU-hoogleraar prof.
Bob Goudzwaard wordt genoemd
zal er aan het beleid niet zo gek veel
veranderen.
Maar wel zal het persoonlijk
stempel dat Pronk op zijn beleid
heeft gedrukt worden uitgewist. In
ternationaal met name in de der
de wereld heeft de minster aan
zien opgebouwd. Dat is op verschil
lende internationale conferenties
gebleken, hoe graag het in sommige
kringen in Nederland ook wordt be
streden. En Pronks persoonlijk be
leid moet aan de man gebracht wor
den en dat doet hij met zijn voor
lichting en vele publikaties.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend (ormaal. sluren aan: Trouw, jury politieke prent. Postbus 859, Amsterdam. Naam en adres
aan de achterzijde vermelden Voor geplaatste prenten is er een boekenbon.
Madurodam, het kleinste stadje
van Nederland, bestaat dit jaar
een kwart eeuw. Op 2 juli 1952
opende de toen veertienjarige
prinses Beatrix deze minia
tuurstad binnen de stad Den
Haag. Het was haar eerste offi
ciële handeling, waarbij de prin
ses tevens werd geïnstalleerd als
burgemeester pan Madurodam.
Het idee om een mini-gemeente te
bouwen kwam van de in 1959
overleden mevrouw B. Boon-Van
der Starp, lid van de raad van
bijstand van het Nederlands stu
dentensanatorium. De baten die
het stadje zou opbrengen zouden
ten goede moeten komen aan deze
instelling in Laren om de college-
en examenkosten te kunnen beta
len. Het sanatorium heeft tot 1964
ongeveer één miljoen gulden uit
de opbrengsten gekregen. In dat
jaar werd het opgeheven en
sindsdien is in Laren het bureau
studiehulp gehuisvest
Sinds 1952 hebben ongeveer 23
miljoen binnen- en buitenlanders
een wandeling door Madurodam
gemaakt. Het stadje dankt zijn
naam aan de familie Maduro uit
Willemstad (Curagao). Zij wilde
ter nagedachtenis van de enige
zoon George, die in 1945 in het
Nazi-concentratiekamp Dachau
overleed, een blijvend monument
oprichten. De familie kwam in
contact met mevrouw Boon en
stelde, geïnteresseerd in haar
plannen, het beginkapital voor
de bouw van Madurodam be
schikbaar. Mevrouw Boon ging
naar Engeland en besprak daar
haar plannen met een man, die
een soortgelijk project had opge
zet. Die plannen, aanvankelijk
met enige aarzeling ontvangen,
werden in 1950 werkelijkheid,
toen de toenmalige burgemeester
Schokking van Den Haag een
stuk terrein van 18.000 vierkante
meter bij de Scheveningse bosjes
schonk.
Zoals in iedere gemeente gebrui
kelijk, moesten er naast de burge
meester ook een loco
burgemeester en gemeente
raadsleden komen om de minia
tuurstad te besturen. Daarom
wordt elk jaar na de opening (be
gin april) een nieuwe gemeente
raad geïnstalleerd, gekozen uit
de Haagse schooljeugd. Deze offi
ciële gebeurtenis vindt steeds
plaats op het Haagse stadhuis,
door een van de wethouders of de
burgemeester zelf. Alle gemeente
raadsleden van Madurodam heb
ben de taak bij toerbeurt de direc
teur bij te staan in de uitoefening
van zijn taak.
Vooral de loco-burgemeester
Werkzaamheden aan de
Amsterdamse Westertoren
heeft het er vaak druk mee, om
dat hij de officiële hoge binnen-
en buitenlandse gasten moet ont
vangen en rondleiden. Zo bezoch
ten niet alleen de koning van
Lesotho, de burgemeester van het
Amerikaanse Dallas en de
echtgenote van het staatshoofd
van Nigeria, maar ook de
filmster Clark Gable, dirigent
Herbert von Karajan en de Rus
sische astronaut Nikolajew met
zijn gezelschap het stadje.
Eens in de drie jaar krijgt de hele
stad een schilderbeurt, terwijl ie
der jaar de stukken worden
schoongemaakt en vijf tuinmen
sen het groen rond de huisjes en
wegen bijhouden. Er is echter eén
gebouw waar de schoonmakers
niet aan mogen komen en dat is
de Euromast. Daarvoor komt ie
der jaar een schoonmaakploeg
van leden van een Rotterdamse
studentenvereniging naar Madu
rodam.
Het 25-jarig bestaan zal niet in
stilte voorbij gaan, want voor de
maand juni heeft het stichtings
bestuur burgemeester prinses Be
atrix en alle 25 loco
burgemeesters met echtgenotes
en kinderen uitgenodigd samen
het feest te vieren. Wat Maduro
dam verder van plan is rond dit
jubileum te doen. wordt op 28
maart tijdens een persconferen
tie bekend gemaakt.
Uit enkele brieven die wij van
lezers ontvingen is ons duidelijk
geworden, dat mensen moeite
hebben met de voorwaarde dat
brieven ten bate van politieke ge
vangenen meestal in het Engels
moeten worden geschreven. Am
nesty International, de organisa
tie die zich inzet voor het lot van
deze gevangenen waar ook ter we
reld, heeft voor dit doel een
handzame brochure samenge
steld.
Daarin staan voorbeelden van
brieven, opgesteld in het Engels,
Frans en Duits. Mensen die deze
handleiding in hun bezit willen
krijgen kunnen de brochure aan
vragen bij Amnesty Internatio
nal. Derde Hugo de Grootstraat 7
in Amsterdam (020-847905). De
prijs van de brochure is één gul
den en hoeft pas te worden be
taald na ontvangst.
Niet alle brieven hoeven trouwens
in een vreemde taal te worden
opgesteld. Soms (en dat zal dan in
deze rubriek worden vermeld)
kan er ook naar de ambassade
van een bepaald land. die hier is
gevestigd, worden geschreven En
dat kan dan wel in het Neder
lands.
Bij heel wat slagers en uit vele
keukens zal wel eens een bal ge
hakt gestolen zijn, maar naar alle
waarschijnlijkheid zal degene die
een dezer dagen uit de keukens
van de Horeca Exploitatie Maat
schappij Schiphol (HEMS) in het
stationsgebouw op de luchthaven
een bal gehakt zonder toestem
ming heeft meegenomen een re
cord hebben gebroken. De bal die
daar ongezien de keuken heeft
verlaten woog maar liefst tien ki
logram. Bovendien moet de ge-
haktliefhebber koudebestendige
vingers hebben gehad, want de
gehaktbal was niet bepaald klaar
om genuttigd te worden. Het ding
had een temperatuur van minus
twintig graden.
Het pak ingevroren gehakt was
door een van de koks uit een
diepvrleskast gehaald om het te
laten ontdooien. Korte tijd later
bleek de bal verdwenen te zijn.
Het is HEMS' directeur Mulder
een volkomen raadsel hoe iemand
er in is geslaagd ongezien meteen
dergelijk groot en bovendien ijs
koud pak het gebouw te verlaten.
Hij wil geen aangifte van de
diefstal doen. maar probeert er
door eigen onderzoek binnen het
bedrijf achter te komen wie de
dader is, om dat hopelijk met
Toon Hernans te kunnen zeggen:
„Leg neer die bal".
HET WEER door Hans de Jong
geladen is. maar stelde ook vast dat TT:4-«4-^l
zij daardoor op de ontvanger kan UltStei, geeil alStei
afschampen. Door zijn voorlich-
Het is opmerkelijk dat de sjah van
Iran gisteren liet bekendmaken 66
gevangenen te hebben vrijgelaten.
Ze waren veroordeeld wegens „ter
roristische of communistische" acti
viteiten.
tingsmensen wordt gesproken over
.positieve manipulatie' en gezegd
dat een minister zich nu eenmaal
met politiek bezighoudt en dat het
publiek zich weer met de politiek
van de minster moet kunnen bezig
houden.
Een mooi streven, maar is het altijd
zo verstandig? Ontwikkelingssa
menwerking staat in Nederland
nauwelijks ter discussie. De meer
derheid lijkt niet tegen te zijn en .je
mag er niet tegen zijn'. Zelfs de
begrotingsdebatten in de Tweede
Kamer gingen meer over hulp aan
Cuba dan wel Indonesië, dan over de
uitgangspunten van het ontwikke
lingsbeleid. Ondanks borrelpraat
over .gouden bedden' en het blijk
baar alleen op ontwikkelingshulp
toe te passen ,als het maar goed
terecht komt' vindt men verder het
geld voor de derde wereld best.
Meer voorlichting zou wel eens kun
nen betekenen dat ontwikkelingssa
menwerking wèl in de kijker
komt en de discussie losbarst. De
minister welke dan ook zou het
dan met zijn beleid een stuk moeilij
ker krijgen dan op het ogenblik. Het
verhaal is op ontwlkkelingssamen-
Aan de natuur was gisteren
goed te merken, dat er dooi in
de lucht zat. Van verschillen
de kanten werd een abnor
male gehorigheid gemeld: ge
luiden die anders niet
doordrongen, hoorde men nu
wel, ook dinsdag was dat al
zo. Dit zal verband houden
met op wat grotere hoogte
reeds aanwezig minder kou
de lucht. Die warmere laag
werkt dan als een soort muur.
die de geluidsgolven van de
grond over-een wat grotere
afstand terugkaatst. Ande
ren kunnen de dooi ruiken.
Dat is vooral zo bij het snel
dalen van de luchtdruk. Rot-
tingsgassen, voortkomende
uit organische stoffen die in
staat van ontbinding verke
ren. komen dan vrij. Het wei
land ruikt, mesthopen en rio
len verspreiden een onaange
name lucht, luchtbellen
barsten open aan de op
pervlakte van sloten en plas
sen. Een lezer in Voorthuizen
attendeerde mij erop, dat hij
eerder deze winter, namelijk
op de 30ste december (min
tien graden was het toen) de
komende dooi (nieuw
jaarsdag plus acht graden
celsius had... gehoord aan het
op een bepaalde manier rui
sen van de bomen. Een bio
loog bracht dit in verband
met het door de vele westen
winden naar de oostzijde ver
groeide patroon van de boom
plus bladerdek. Vooral in de
kustgebieden zijn heel wat
bomen te vinden met scheef
gewaaide toppen. Een wes
tenwind zou strijkende door
zo een bladerpruik een ander
geluid produceren dan een
oostelijke wind. Of dit zo is?
Ik weet het niet. Het zou kun
nen zijn, dan bijvoorbeeld
vergezeld van regen. Anima- dertien tegen zestien nor
tor is in dezen een vrij diepe maal, ijsdagen twee (vijf nor
depressie bij Schotland. Een maal). De zon scheen vleren-
secundaire (tweede) depres- veertig uur tegen zesenvijftig
sie onderweg naar de Britse normaal. Gemiddeld in het
eilanden zou het doolfront land viel er 70 mm neerslag
wel eens een nieuwe opstop- tegen 65 normaal. De Bilt tel-
per kunnen geven, waarna de 73 regenuren tegenover 67
wij ons zullen bevinden in
belangrijk zachtere lucht.
Vrijdag en zaterdag mogen
kwikstanden van zes tot acht
graden Celsius worden ver
wacht. Die nieuwe depressie
prolongeert de bestendigheid
en er is dus nog meer regen
op komst. Gisteravond re
gende het nog steeds in Ier
land. Valentia meldde voor
de tweede achtereenvolgen
de dag flink wat regen: tien
millimeter. De thermometers
in zuldwest-Engeland waren
opgelopen tot negen graden
Celslus.
naalden in bevroren toestand
ook anders „klinken" dan in Januari is in De Bilt met drie
onbevroren toestand.
Een hogedrukgebled boven
Polen bood zoveel weerstand.
graden celsius over het et
maal gemiddeld 1.3 graad te
„warm" geweest. De gemid
delde dagelijkse maximum-
dat het dooifront gisteren en minimum temperatuur
nog niet op is komen zetten.
Als het programma klopt, zal
het pas in de loop van van
daag over ons land trekken.
waren respectievelijk 5.3
gr.C. (afwijking 1 gTaad) en
0.5 gr.C. (afwijking 17.
graad). Aantal vorstdagen
normaal. Onweer werd op
vier dagen ergens in den lan
de gehoord, Juist normaal. De
medewerker in Oud-Beljer-
land merkt op, dat er tussen
1800 en 1877 maar liefst nege
nentwintig strenge Januari
maanden voorkwamen, te
gen in deze eeuw maar elf-
Verder weet hij te melden,
dat de voorspellingen met be
trekking tot een nieuwe ijs
tijd (zie TROUW van 27 janu
ari) door de Russen niet wor
den gedeeld.
„Recente onderzoekingen
hebben geleerd, dat variaties
van het ijsdek op aarde niet
meer zijn dan tijdelijke ver
anderingen onder invloed
van de zonne-activiteit. On
geveer vijfduizend jaar gele
den was het ijsdek vijfmaal
zo groot als nu. Echter, de
laatste uitbreiding van 1957
tot 1965 duurde niet langer
dan tien jaar."
1929, 2 februari: Het vertrou
wen in De Bilt is geschokt
Voorspeld was lichte dooi en
het werd min vijf graden. Ze
ven schepen zitten vast in het
ijs bij Wielingen. 3 februari:
het vriest bakstenen. Berlijn
—22, Neissen —32, Stiermar
ken —35. Bosporus op diver
se plaatsen dichtgevroren.
Nederland —10. Op dc Wad
denzee zoveel ijs, dat Schier
monnikoog geheel geïsoleerd
is. Zwaar drijfljs op onze gro
te rivieren.
DEN HAAO De behandeling in
cassatie door de Hoge Raad van de
zaak tegen de tot levenslange ge
vangenisstraf veroordeelde 58- Jarige
Limburgse fabrieksarbeider en ex-
SS'er J.L. uit Hom, die oorspronke
lijk op 22 februari zou geschieden, is
voor enige tijd aangehouden. Een
nieuwe datum moet nog worden
bepaald.
De bijzondere strafkamer van de
rechtbank Roermond veroordeelde
L. wegens het als 88-kampbewaker
plegen van oorlogsmisdrijven en
misdrijven tegen de menselijkheid
in het kamp voor Pools-Joodse
dwangarbeiders in Bobruisk in Rus
land tot levenslang. L. tekende cas
satie aan bij de Hoge Raad.
Van een verslaggever
AMERONOEN - De stichting het
Utrechts Landschap heeft dezer da
gen het 113 hectare grote Ame
rongse Boa aangekocht. Dit bos bij
kasteel Amerongen is het zeventien
de dat de stichting gaat beheren.
