Vogelboeken, rijp
en groen
kantjes opent exposities
n het Bijbels museum
Vettelijke bevoegdheid opsporen
it vervolgen geheel bij minister
Verrijkingstechniek
(nog) niet exporteren
Izendingen van Trouw" - lezers
Knoop gaf een
verkeerd beeld,
zegt Zwitser
agse officier van justitie bepleit in proefschrift:
Uitgevers haken in op belangstelling
fcRDAG 2 DECEMBER 1976
TROUW/KWARTET RH 11
n een onzer verslaggevers
[STERDAM - Mr W. Aantjes heeft gisteren In de oude vergaderzaal van het Nederlands
bel Genootschap de aandacht gevestigd op twee tentoonstellingen, die in het aangesloten
fcplex - het Bijbels Museum en de Bij belwerkplaats - zijn ingericht.
expositie „Kerstfeest - ver-
(ht" heeft als onderdeel een se-
e uit het materiaal, dat uit de
rakring van Trouw - Kwartet is
konden na een oproep om crea-
aan de kerstbljlage van de
;ht mee te werken. De andere
xmstelllngen wordt gepresen-
d onder de naam „Macht - wat
it \e er mee, wat is dat? - en ls
qeerd rondom beelden, die
eljan naar de torenbouw van
Aantjes filosofeerde in het tyj-
fier over het begrip macht en
dat de torenbouw vooral Illus
tratief ls voor een verkeerd begrip
van macht.
„De legitimatie van de macht
wordt té eenzijdig gezocht in oor
sprong, te weinig in gebruik." De
bijbel verwerpt de macht niet. Er ls
geen tegenstelling tussen evangelie
en macht. Het gaat om het gebruik
van de macht Macht om te heersen
of macht om te dienen. En voorts:
macht gericht, niet op de
machthebber, maar op de verdruk
te. Verwijzende naar het komende
kerstfeest, merkte de politicus op.
„Het ls het feest van het hernemen
van de macht. Onttronen van „alle
heerschappij, macht en kracht."
Het Ingezonden materiaal uit onze
lezerskring zoals (kindertekenin
gen, gedichten, verhalen, aanwezig
en geeft een goede indruk van de
veelzijdigheid en de fantasie van
ouderen en Jongeren. Belde exposi
ties zijn een bezoek ten volle
waard.
De tentoonstellingen zijn dagelijks
van 10 tot 17 uur geopend, met
uitzondering van zondag en maan
dag. De exposities zijn bij uitzon
dering wél op tweede kerstdag te
bezichtigen. De toegang ls gratis.
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM/BERN De
24-jarige Zwitserse Journa
list Martin Walser beschul
digt de hoofdredacteur van
Accent, Hans Knoop, ervan
een onjuiste weergave te
hebben gegeven van diens
eigen rol bij de aanhouding
van Pieter Menten.
Walser, die redacteur is van de
plaatselijke krant Uster Anzeiger.
zegt dat er geen sprake van is dat
Menten door een speciale, door
Knoop ingezette man ls opge
spoord. Walser zegt al geruime
tijd te weten dat Menten in het
hotel in Uster verbleef. Hij ls op
de hoogte gebracht van de aanwe
zigheid van Menten door een in
Zwitserland wonende Nederlan
der, die vroeger bevriend was met
Menten. Walser wil de naam van
deze Nederlander niet noemen.
Walser zegt het afgelopen week
einde contact te hebben opge
nomen met het Westdultse
weekblad Der Stem, dat hem
doorstuurde naar Knoop. Walser
heeft de rechten van het verhaal
verkocht, maar beweert tegen de
afspraak In nog geen geld te heb
ben ontvangen. Ook heeft hij niet
geweten van het door de Neder
landse Justitie uitgeloofde
Upgeld.
Hans Knoop antwoordde gister
avond op de beschuldiging zijn
eigen roi te hebben overdreven,
dat in eerste instantie met Walser
was afgesproken dat deze niet zou
worden genoemd, vanwege het
feit dat de man die Walser heeft
getipt absoluut anoniem wil blij
ven. Knoop zei dat Walser ook
JoumallsUek werk voor hem heeft
verricht voor een hoog honorari
um. Dat geld ls op mijn verzoek
dinsdagmorgen, zoals was afge
sproken, telegrafisch overge
maakt naar de bank van Walser in
ZQrich. Dat geld ls dinsdag aange
komen en dat het nog niet naar
Walsers rekening ls overgemaakt,
staan wij natuurlijk buiten, aldus
Hans Knoop, die er aan toevoeg
de dat Walser woensdagmiddag
in een telefoongesprek zijn excu
ses heeft aangeboden over zijn
opmerkingen over het geld.
Volgens Hans Knoop heeft Walser
•zich achteraf gerealiseerd dat er
•meer geld uit de zaak viel te halen
en dat hij daarom zijn aanvanke
lijk anonieme rol heeft laten va
ren. Wat de beloning betreft, zegt
Knoop het Immoreel te vinden als
een Journalist dat geld wil aanne
men „omdat iemand gepakt is
kunnen worden die achthonderd
mensen heeft vermoord".
V.
3e.
f HAAG Terwille van een betere democratische controle dient aan het openbaar ministerie
ïlgen wettelijke bevoegdheid betreffende het opsporingsbeleid en het vervolgingneleid te
den ontnomen. Deze bevoegdheid moet worden overgebracht naar een politieke gezagdrager,
iaarover in het parlement verantwoording kan afleggen, namelijk de minister van Justitie. Dit
eit de dertigjarige Haagse officier van Justitie mr. J.J.H. Suyver in zijn dissertatie „De
fenschap over het politieorgaan", waarop hij gisteren in Leiden promoveerde bij prof. mr. A.L.
al.
grijk in de studie van Suyver ls
aag welke staatsrechtelijke ln-
;en in Nederland het beheer
bevelsbevoegheid over het po-
pparaat hebben.Centraal staat
i, dat de zeggenschap over de
door de burgemeesters en het
taar ministerie democratisch
troleerd moeten kunnen
izlen van de burgemeesters
idat weinig moeilijkheden op,
j Suyver. Sinds 1969 zijn die
lijk verplicht om voor hun poll
uid verantwoording af te leg-
i de gemeenteraad. Anders
fit bij de ambtenaren van het
laar ministerie. Artikel vier van
|t op de rechterlijke organisatie
hun eigen wettelijke be
deden op het terrein van de
jng en de vervolging van straf-
jeiten. Dit houdt onder meer ln
t minister zelf geen beleldsllj-
pt in détail op dit terrein kan
len, doch slechts bijsturende
ngen kan geven.
tekent dat het Openbaar Mi-
op zijn terrein een alleen-
Is. waarop de minister on-
artlkel vijf van dezelfde wet,
de ambtenaren van het
Ministerie aan de „ko-
(dus ln feite) aan hem onder-
t gemaakt worden, nauwe-
een vaste greep heeft. Laat
i dat hij persoonlijk ver
ordelijk kan worden gesteld,
ltste weken is dit nergens dui-
er uit gebleken dan uit het feit
t minister van JusUtie ln de
l Menten hulpeloos stond tege-
een bewogen Tweede Kamer,
loos. omdat hij een falend be-
het Amsterdamse Openbaar
erie persoonlijk niet voor zijn
ng kon, en ook niet hoefde te
i. maar wel zijn politieke ver
ordelijkheid voelde.
tr haalt in dit verband de dis-
nog eens aan tussen het libe-
terste Kamerlid Polak en mi-
Van Agt. Deze discussie, ge-
tn bij de begrotingsbehande-
an justitie voor het Jaar 1976 m
de Eerste Kamer, gaat over een op
merking (in het jaarverslag over
1974) van de procureurs-generaal,
waarin deze heren zeggen dat de
minister het door het openbaar mi
nisterie gevoerde beleid slechts zeer
ten dele toetst en dat dit ook niet
anders mag.
„Ten volle"
Evenals Polak vindt minister Van
Agt dat hij ten volle, dus niet slechts
ten dele. voor het algemene beleid
van het openbaar ministerie ver
antwoordelijk is tegenover het par
lement. In de toelichting op zijn
begroting voor 1975 had de minister
echter duidelijk te kennen gegeven,
dat dit niet Inhoudt „dat die ver
antwoordelijkheid ook voor elk be
leidsonderdeel ln détail geldend
dient te worden gemaakt".
Blijft over dat de minister ook voor
die detallkwesUes ter verantwoor
ding kan worden geroepen ln de
Kamer, met het resultaat dat dit
inderdaad tot hulpeloosheid kan lei
den. Een hulpeloosheid waarvoor
velen terecht begrip getoond heb
ben. Toch blijft het voor Suyver de
vraag of de minister voor de algeme
ne lijnen dan wél. zoals hij zelf be
weert. verantwoordelijk gesteld kan
worden. Als handvat, waarmee hij
toch de algemene lijnen van het
openbaar ministerie ln zijn greep
kan houden, en waardoor dus ook de
verantwoordelijkheid tegenover de
Kamer gewaarborgd ls, noemde de
minister in zijn antwoord aan sena
tor Polak de veertiendaagse verga
deringen met de vijf procureurs
generaal, meestal onder het voorzit
terschap van de secretaris-generaal
van het ministerie van Justitle.
Kernvraag voor Suyver hierbij is.
om wiens beleid het in die vergade
ringen nu eigenlijk gaat. om dat van
de minister in samenspraak met het
openbaar ministerie of om dat van
het openbaar ministerie ln samen
spraak met de minister. Pas als de
rol van de minister in die vergade
ring met de procureur-generaal een
overheersende is. zo zegt hij, kan
inderdaad worden gesproken van
het beleid van de minister, waarvoor
hij ook de volle parlementaire ver
antwoordelijkheid draagt.
Aangezien dit echter niet het geval
is en het in deze vergadering slechts
om „de stuurbevoegdheid" van de
minister gaat vindt Suyver toch
evenals prof. Enschede dat de
verantwoordingsplicht van de mi
nister van justitie terzake van het
beleid van het openbaar ministerie
een zeer gedeeltelijk karakter
draagt. Met alle gevolgen voor de
democratische controle van dien.
Het alternatief voor deze moeilijke
situatie ziet Suyver in het verdwij
nen van de eigen wettelijke be
voegdheid van het openbaar minis
terie. Niet aan dit o.m., maar aan de
minister zelf dienen volgens hem de
taken van artikel vier van de wet
rechterlijke organisatie toegekend
te worden. De minister zelf wordt
dan het hoofd van het openbaar
ministerie en geeft uitvoerige
richtlijnen. Dit alles via een speciale
topambtenaar, de directeur-
generaal voor het openbaar minis
terie.
Goede zaak
Tegen het bezwaar dat hiermee het
Justitiële beleid te zeer ln de politie
ke sfeer terecht komt brengt de
Haagse officier van Justitie in, dat
het in een democratische
rechtsstaat juist een goede zaak is
indien van de zijde der staten-
generaal een sterke greep op het
justitieel beleid zou zijn. „Mogelijk
is, dat het beleid aan een zekere
wisselvalligheid zou komen bloot te
staan. Maar ls dit niet de prijs voor
een democratische regeringsvorm?"
DEN HAAG De regering is het met Amerika eens dat
voorlopig geen technieken voor het verrijken van uranium of het
opwerken van gebruikte splijtstof moeten worden geleverd aan
landen die daarmee de grondstof voor atoombommen zouden
kunnen maken.
Maar een weigering om verrijkt ura
nium brandstof voor kerncentra
les te exporteren, zou wel eens
onbedoelde gevolgen kunnen
hebben.
Dat verklaarde staatssecretaris
Kooljmans gisteren op een symposi
um dat het Koninklijk instituut van
ingenieurs had georganiseerd over
de controle op het vreedzaam ge
bruik van kernenergie. Zelfs tegen
het Nederlandse standpunt met be
trekking tot de export van technie
ken had hij in de Verenigde Naties
een groeiende weerstand van landen
uit de derde wereld opgemerkt. ZIJ
vinden dat wij hen niet willen laten
delen in ontwikkelingen waarvan wij
zelf wél de vruchten plukken.
De bijeenkomst was actueler dan de
organisatoren desUJds hadden kun
nen vermoeden, nu Nederland op
zeer korte termijn moet beslissen of
het actief blijft meewerken aan de
verrijking van uranium ln Almelo, ln
samenwerking met West-Duitsland
en Engeland. De poliUci die bij de
besluitvorming betrokken zijn, wa
ren overigens op de Haagse studie
dag niet te vinden. Ze waren wel
uitgenodigd, verzekerde de organisa
tie ons. Keminstallatles en materia
len worden niet geleverd zonder de
gelijke overeenkomsten voor toe
zicht op het vreedzaam gebruik door
het Internationaal bureau voor atoo
menergie (IAEA). Het grote pro
bleem ls, wat Je kunt doen wanneer
het ontvangende land zo'n overeen
komst blijkt te schenden. Zou een
systeem van automatische sancties
mogelijk zijn, was een vraag aan dr.
R. Rometsch, inspecteur
generaal van het LAEA. Hij zag niet
hoe dat zou moeten. „Het bureau
beschikt niet over dat soort van
machtsmiddelen. Je zou dan moeten
denken aan een internationale leger-
door Henk van Halm
Het mooiste vogelboek sinds jaren zo noemt Elsevier trots het
zo juist verschenen „De Wereld van de Vogels", daarmee
aangevend dat het zwaartepunt bij deze uitgave eerder ligt in
de uitvoering en de meer dan anderhalf duizend kleurenteke
ningen dan ih de tekst. Dat komt ook tot uiting in de wijze
waarop de naam van tekenaar Ad Cameron op het omslag
figureert: bijna tweemaal zo groot als die van auteur Christop
her Perrins. Niet helemaal ten onrechte, want het initiatief
voor dit opmerkelijke werk ging van de illustrator uit.
Dat juist Christopher Perrins geko
zen ls als schrijver bij de tekenin
gen, ls niet zo verwonderlijk. HIJ
trok enige Jaren geleden de aan
dacht met zijn boek „Hoe vogels
leven", dat zelfs voor veel doorge
winterde vogelkenners nieuwe fei
ten over het vogelgedrag onthulde.
Perrins. directeur van het Edward
Grey Instituut voor Veldornitholo-
gle van de Universiteit van Oxford,
een bnelangrijk centrum van vogel-
kundig onderzoek, heeft ook ln dit
boek kans gezien ln begrijpelijke
taal een uitmuntend overzicht te
geven van wat men nu over vogels
weet.
Het boek omvat alle aspecten van
de biologie van de vogels en geeft
een totaaloverzicht van de hele vo
gelwereld. Dat doen ook de teke
ningen van een van 's werelds beste
vogelschilders, Ad Cameron, die
zijn „materiaal" vergaarde op
zwerftochten over de hele aarde.
Het ls merkwaardig dat deze Ad
Cameron hij woont in Vuren in
eigen land tot nu toe nauwelijks
bekend was, zeker in vergelijking
met ornlthologencorifee Henk Slij
per, voor wie hij volstrekt niet on
derdoet. Hij illustreerde onder
meer het beroemde „Eagles and
Falcons of the World" met schitte
rende tekeningen van roofvogels,
dieren die nog steeds zijn grote
liefde zijn. HIJ noemt zijn werk
puur ambachtelijk, een beschei
denheid die hem siert en die
misschien wel opgaat voor zijn
techniek. Maar de levensechtheid
waarmee hij elke vogel weet uit te
beelden, gaat ver uit boven wat Je
van een goed vakman mag ver
wachten. Zijn tekeningen doen
denken aan het werk van de grote
Amerikaanse vogelschilder Audu
bon. Daarvoor moet Je Je leven lang
naar vogels gekeken hebben, niet
als een gewone waarnemer, maar
als een allesziener, wie geen bewe
ging en geen houding ontgaat. „De
wereld van de vogels" ls educatief
gezien en bijzonder boek, en de
daarbij opvallend goedkoop. Al
leen vraag Je Je af: waarom moest
het zo'n afgezaagde titel mee
krijgen?
Schroevedraaier nuttig
Vogelboeken kunnen er blijkbaar
niet genoeg zijn en op alle mogelijk
manieren wordt op die belangstel
ling door uitgevers Ingehaakt,
soms voortreffelijk, soms op een
manier dat Je denkt: moet dat nu?
Dat laatste is het geval met de
„Handige Wandelwaaier over Vo
gels", die helemaal niet zo handig
ls.
Het is net een dik „kaartspel", zes
tig kaarten met op elk minstens
twee vogels in op zichzelf heel goe
de kleuren afgebeeld, met een kor
te beschrijving van de veldkenmer-
ken en waar de vogels te zien zijn.
Kleurstippen geven aan waar Je ze
kunt verwachten. De kaarten wor
den bijeengehouden door middel
van een schroef ln één hoek, zodat
Je ze ln de hand kunt uitwaaieren,
als je buiten de naam van een vogel
zoekt. Een leuke en origlnale boek
vorm, denk je op het eerste gezicht,
maar dat gaat wel over als Je de
waaier gaat gebruiken. Je moet of
een schroevedraaier bij de hand of
sterke nagels hebben, want de
schroef is er al gauw uit. Je hebt
een stel losse kaarten in de hand,
en wat te doen als de schroef tussen
dor blad, ln het gras of ln het zand
valt? Het opzoeken van de schroef
is minstens even tijdrovend als het
zoeken naar de onbekende vogel
die Je net gezien hebt. En als je een
vogel die Je wel kent, wilt opzoeken
ben Je éven ver vanhuls, want een
namenregister ls er niet bij.
Voor kinderen
De vogelwaaler richt zich tot de
volstrekte leek, een lofwaardig Ini
tiatief, omdat deze al gauw
kopschuw wordt van de vele hon
derden soorten die ln de grote gid
sen staan. Vogelherkennlngsboe-
ken die speciaal zijn gemaakt voor
kinderen, zijn er bijkans niet. Daar
om verscheen dezer dagen bij
Ploegsma, een van de leidende kin
derboeken-uitgevers ln ons land, de
„Jeugd-vogelgids", een pocketboek
van plezierig formaat, waarin 68
vogels duidelijk zijn afgebeeld en
beschreven op een manier die een
kind vanaf acht jaar begrijpt.
Het maakt niet uit of het nu mid
den in de stad woont en alleen
maar meeuwen, eenden, mussen en
spreeuwen of zelfs die niet eens
kent, of ln de polder, waar het van
Jongsaf de weidevogels om zich
heen hoort en ziet. Die 68 vogels
zijn zo gekozen dat ze door het hele
land te zien zijn, vele ook in het
hart van de stad. en dat Je ze als
beginner ln een Jaar rond allemaal
kunt leren kennen. De 68 meest
algemene soorten dus. Ze zijn ge
rangschikt naar grootte, van de
kleinste (het goudhaantje) tot de
grootste (de knobbelzwaan), wat
bovendien is aangegeven met een
vogelsymbooltje (winterkoning,
hulsmus, merel, wilde eend en
zwaan zijn gekozen als grootte
maatstaf). Een rijtje hulsje-
boompje-beestje-symbolen, die een
kind maar eenmaal hoeft te zien
om ze te onthouden, geeft bij elke
vogel aan waar deze bij voorkeur
verblijft.
Alle vogels zijn op een hele blad
zijde in zwartwit getekend ln hun
meest karakteristieke houding.
Kees de Klefte heeft ook iets van
de omgeving getoond met enkele
simpele lijnen. De suggestie wordt
gegeven om de tekeningen zelf ln te
kleuren. Omdat dat bij vogels niet
zo eenvoudig ls Je moet zeker als
beginner heel goed naar een vogel
kijken om precies te weten waar de
kleur zit zijn alle vogels ook nog
eens op twee grote kleurenplaten ln
fijne aquarelletjes weergegeven.
Schrijver Jaap Loohuis vertelt over
het typische gedrag van elke vogel,
hoe hij er uitziet, welke andere vo
gels op hem lijken, wat zijn geluld
en wat zijn voedsel ls. Maar omdat
herkenning maar de helft van de
vogelhobby ls, wordt tevens uitge
legd wat Je voor vogels kunt doen
(de winter staat voor de deur!), hoe
Je ze moet benaderen en hoe Je ze
kunt fotograferen. Als voorbeelden
van dit laatste staan er acht voor
treffelijke vogelfoto's van Jan van
de Kam in. Deze gids kreeg evenals
de „Jeugd-flora". een geheel gelijk
waardige pendant, een aanbeveling
mee van het Instituut voor Natuur
beschermingseducatie en de Veren
iging tot Behoud van Natuurmonu
menten.
Ongedwongen
fotografie
Volmaakte foto's toont ook dc tra
ditionele vogelkalender, die de
Stichting „Het Vogeljaar" ook voor
1977, nu geheel ln kleur, liet ver
schijnen. Ze hebben niets gefor
ceerds: zo zou Je de vogels ln het
veld zelf door de kijker kunnen
gadeslaan. Oeen enkele vogel is op
het nest gefotografeerd, maar „ge
woon" grazend, een prooi pluk
kend, voedsel zoekend, tollet ma
kend. Ze laten 25 soorten zien: rot
gans. roodborsttapuit. roodkeel-
d'ulker. smient, kleine zwaan,
kraanvogel, zwarte roodstaart, fi-
tls, boerenzwaluw, fuut. lepelaar,
blauwborst, grasmus, tulnflulter.
ijsvogel, putter, roodpootvalk, klei
ne strandloper, groenpootruiter,
zilvermeeuw, rood borst, geoorde
fuut. tureluur, veldull en buizerd.
Het meest trof me de foto van de
roodkeelduiker. bij de IJmuldense
Zuldpler gefotografeerd op 21 fe
bruari van dit Jaar. Ik zag hem een
dag later op precies dezelfde
plaats, achter elkaar kleine visjes
vangend vlak voor het strandje tus
sen de pieren!
Een staaltje van ronduit onver
antwoord boeken maken toont
Nijgh Van Ditmar. Inhakend op
de hausse van vogelboeken bracht
deze uitgeverij een boek over de
fotojacht op uilen, nachtvogels die
ln vrijwel heel Europa sterk be
dreigd worden, niet in de laatste
plaats door landbouwvergiften.
Het propageren van verontrusting
van Juist deze vogels door fotogra
fen, en zeker wanneer ze op het nest
'zitten, waarvan ettelijke voorbeel
den ln het boek voorkomen, kan
echt niet door de beugel. De Duitse
herkomst blijkt uit de behandelde
uilesoorten, niet alleen de bij ons
Inheemse kerk-, rans-, bos- en stee
nuil. maar ook de oehoe, de ruig-
pootull, de dwerguil en de dwerg
ooruil, die in Nederland hooguit als
dwaalgast kunnen voorkomen Van
de velduil echter maar én plaatje
en dan deze vogel o. schende
moerasooruil te noemen, letterlijk
uit het Duits (Sumpfohreule) ver
taald. Hetzelfde deed zich voor bij
blauwe reiger en goudplevier, die
hier als grljsrelger en goudenre-
genfluiter te boek staan. Ooit een
fluiter ln uw goudenregen gehad?
Chr. Perrins en Ad Cameron: De
Wereld van de Vogels. Uitg. Else
vier, Amsterdam/Brussel. 160 blz.,
29,50
Kees Kervel: Handige Wandelwaai-
er over Vogels. Uitg. BMR/Markell,
Overveen. 60 kaarten, 14,75.
Jaap Loohuis en Kees de Kicfte:
Jeugd-vogelgids. Uitg. Ploegsma,
Amsterdam. 168 blz., 9,90.
14-daagse Vogeljaar-
Vogelfotokalendcr 1977. 12,50 ind.
porto en verpakking te bestellen op
girorekening 3.188.830 t.n.v. me
vrouw M. van Daalen-Crum,
Haarlem.
Otto Forber: Nachtvogels. Uitg.
Nijgh Van Ditmar, Den Haag/Rot
terdam. 148 bic., 21,50.
Ransuil. Illustratie van Kees
Vogelgtds".
Klefte
„Jeugd-
macht die de zaak gaat terughalen.
De enige sanctie die bestaat is het
staken van verdere leveranUes en
technische steun."
Dr. Kooljmans op dit thema: Het
ontbreken van sancties ls een pro
bleem dat voor alle IntemaUonale
verdragen geldt. ZIJ vormen eerder
een vrijwillig overeengekomen ge
dragscode dan een stelsel van af
dwingbare rechtsregels Ze zijn ont
staan omdat de internationale ge
meenschap behoefte voelde aan or
dening. Je kunt ze zien als een dam,
die Inderdaad kan breken. Maar het
bestaan van die dam beeft wel dege
lijk een funcUe. Ais de meest wense
lijke regeling voor de toekomst ziet
dr. Kooljmans de oprichting van
mulUnatlonale centra voor fabricage
en bewerking van kembrandstof.
waarbij een IntemaUonale autoriteit
als leverancier zou optreden. Zo'n
systeem is bij het IAEA in studie.
Het U oy«1»ep« «Rt oplossing
voor ace probfémén, aldus de
staatssecretaris. Zo'n centrum, hoe
internationaal ook, zal toch op Ie
mands grondgebied moeten staan.
