Aantrekkelijk project kampt met moeilijke akoestie
Onthullend blijspel
Zorgen dat zijdan verzorgd zijn.
Rabobank Q
Concertreeks: Vanuit Webern
Verre vrienden van Ayckbourn
Nikolai Petrow
geïnspireerd in
Tsjaikofski's
Pianoconcert
Etna wil praten
met vakbonden
A
Caballero.
Konstante kwaliteit.
Anders dan andere.
MAANDAG 15 NOVEMBER 1976
TROUW/KWARTET P8/RH
Een geijkt kluchteffect krijgt een
onthullende betekenis: de normale
communicatie tussen man (Edmond
Classen) en vrouw (Margreet Blan
ken) is in Ayckbome's „Verre vrien
den" onmogelijk geworden - tot ver
bijstering van de verre vriend (Eric
van den Donk.
door R. N. Degens
DEN HAAG Het is wel bij
zonder sneu dat de originele
plannen die bij voortduring
door het Residentie Orkest
worden uitgebroed en verwe
zenlijkt, zo door de omstandig
heden gedwarsboomd worden.
Neem nu het nieuwste projekt „Van
uit Webern". Een reeks van vier pro
gramma's opgezet vanuit het werk,
de persoon en de tijd van Anton
Webern, één van de drie groten uit de
nieuwe Weense School, waarvan Ar
nold Schönberg met zijn twaalftoon-
systeem de grondlegger is geweest.
De idee voor deze reeks kwam van
orkest-cellist Piet Veenstra, en om
dat het een goed idee was begon men
het uit te werken. Het zou een mooi
projekt zijn voorde nieuw verworven
concertruimte: de gerestaureerde
Nieuwe Kerk aan het Spui. Het oeu
vre Webern bevat veel muziek voor
kleine bezetting, maar er kunnen in
de Nieuwe Kerk ook stukken voor
groot orkest uitgevoerd worden. Ja
wel. Maar hoe klinkt dat daar.
En daar schuilt dan weer de pech
van het ambitieuze en in zijn doen en
laten bijzonder flexibele Residentie
Orkest, dat wat originele program
ma-ideeën heeft in ons land niet ge
ëvenaard wordt. Zaterdagavond
heeft men tijdens het eerste concert
in de Webern-reeks kunnen horen
hoe het klinkt. En dat was over vrij
wel de gehele linie teleurstellend. De
magnifiek gerestaureerde kerkruim
te is met zijn stralende kaarsenkron
en en zijn diep-bruin eikenhout een
lust voor het oog. Maar daarvoor
komt men niet in de eerste plaats.
Waar het om gaat is de muziek, en
die klinkt op de meeste plaatsen
bij deze opstelling van het ensemble
onder het orgel zeer onbevredi
gend. Tijdens eerdere concerten
door het Residentie Orkest is deze
zeg maar moeilijke akoestiek ook al
gebleken.
Er kan waarschijnlijk door een
andere orkestopstelling nog wel wat
aan gedaan worden, maar naar mijn s
mening blijft het sukkelen. Zowel
voor kleine als voor grotere en
sembles.
Zaterdag was er. van wat nuances in
klankkleur en wat gedetailleerdheid
van het klankbeeld betreft in de drie
kleine stukken voor viooloncel en
piano opus 11 (1914) even weinig te
horen als in de vijf stukken voor
orkest (1913). Wel was te merken dat
de diverse formaties uit het Resi
dentie Orkest onder dirigent. David
Porcelijn met góed resultaat hard
op dit programma hadden,gewerkt,
dat de sopraan,Catherine Gayer met
veel flair haar ruetjaltijchtrefzekere
intonatie aanvaardbaar weet te ma
ken, dat het niét aan: pianist dan van
der Meer eb celiïst Godfried fïooge-
veen lag dat ermaar zo wenig van de
stukken opus 11 en van de onvol
tooide Sonate voor Violoncel en Pia
no (1914) overkwam, eh dat het Rot
terdams Conservatoriumkoor on
danks een opvallend grote bezetting
toch wel lenig en doorzichtig klonk.
Dat laatste was dan in een weinig
uitgevoerd stuk van Brahms: „Ge-
sang de Parzen" dat, evenals werken
van Schubert en Mozart, ook in dit
programma paste doordat Webern
er persoonlijk op een bepaalde ma
nier (uitvoering - hij was ook diri
gent - of bewerking) mee verbonden
is geweest. Allemaal aardige aspt
ten van deze interessant opgezet
concertreeks, die schriftelijk be|
leid wordt door een soms wat ro:
melig gesteld, maar wel zeer infc
matief boekje (95 pag.) „Vanuit
bern" dat vijf gulden kost, en do
de volledige liedteksten die gratis
de kerk ter beschikking liggen.
En dan te weten dat het, ondanks
zeer aangename verwarming zo
schuwelijk tocht in die kerk, dat
orkestleden terecht geprotestei
hebben tegen het repeteren in
ruimte. En misschien straks wel
gen het concerten geven daar. Hei
wel sneu voor het Residentie Orfe
dat deze uitweg uit de moeil
houdbare toestand in het Congi
gebouw ook al weinig uitkoi
blijkt te kunnen bieden. En dat
meer waar het publiek veel intere
toont; de kerk was zaterdagavo
stampvol.
door André Rutterr
APELDOORN - De to
neelgroep Theater vertoonde
zaterdagavond in schouwburg
Orpheus voor het eerst in Ne
derland een nieuw blijspel,
„Verre vrienden" van de Engel
se schrijver Alan Ayckbourn,
van wie zij het vorig seizoen de
trilogie „Zo zijn onze manie
ren" gespeeld heeft.
Een blijspel dat duidelijk uit deze
tijd komt. En niet alleen omdat het
ln een moderne, fraaie bungalow (de
corontwerp van Hep van Delft)
speelt. De jonge vrouw, die daar met
haar man thuis hoort, heeft er een
bijeenkomst van een paar vrienden
georganiseerd om een vroegere
vriend, van wie zij gehoord heeft dat
door Jac. Kort
AMSTERDAM - de 33-jarige Rus
sische pianist, Nikolai Petrow, die
zaterdagavond met het A'dams
Philharmonisch Orkest het eerste
Pianoconcert van Tsjaikofski uit
voerde. heeft ongetwijfeld alle ei
genschappen om van dit werk een
eclatant succes te maken. Hij bezit
er de enorme fysieke kracht voor,
die dit stuk vereist, de geweldige
techniek, die er voor nodig is om de
virtuoze passages duidelijk en door
zichtig te spelen, maar hij beschikt
bovenal over het temperament dat
van Tsjaikofski's opus een laaiend
muziekstuk kan maken. Daarbij
verliest hij geenszins uit het oog, dat
het middendeel een ranke en poë
tische vertolking vraagt en ook
daarvoor heeft hij het juiste toucher
tot zijn beschikking. Geen wonder,
dat er een langdurige ovatie volgde
op dit geïnspireerde spel.
Het A'dams Philharmonisch Orkest
had het werk uitstekend begeleid,
zij het met een te sterk gemiddelde
aan klank. De oorzaak daarvan zoek
ik opnieuw bij de Franse gastdiri-
gent, Serge Baudo, die er kennelijk
niet van doordrongen is, hoe gevoe
lig de Grote Zaal is.
Ook in de overigens charmante Sui
te in D van Bachs Franse tijdgenoot
Jean Joseph Mouret, waarmee het
concert werd geopend, stoorde mij
de overmaat van geluid, die in deze
barokmuziek al helemaal niet op
zijn plaats is.
Hetzelfde gold van de vierde symfo
nie van Robert Schumann. Ook hier
nogal zwaar, log spel. Alles heel
?;oed gedaan, maar gemiddeld te
ors, te weinig transparant en ook te
mager van nuancering.
Serge Baudo is (ik schreef het reeds
eerder) een prima vakman en een
degelijk orkestleider. Maar zijn stijl
van musiceren is mij over het alge
meen te robuust.
A s. dinsdagavond is dit concert op-
nieuw te beluisteren.
hij zopas zijn verloofde verloren
heeft, tot zijn troost te laten ervaren,
dat zijn vroegere vrienden hem niet
vergeten zijn.
Maar nog voor hij verschijnt merk je
al duidelijk, dat zij hem wel niet
vergeten is, maar haar man wel. en
diens compagnon, ook een vroegere
vriend, evenzeer. En diens vrouw
heeft hem zelfs nooit gekend. Een
derde oude vriend moet door ziekte
verstek laten gaan, maar diens
vrouw ls weer wel gekomen en die
heeft nog wel een vage herinnering.
Je krijgt trouwens nog meer te ver
werken. Het blijkt, dat de verhoudin
gen tussen de mensen, die daar dan,
niet zonder tegenzin, samengeko
men zijn, ook niet wat zij er van
•verwacht hadden toen zij nog jong
en verliefd waren. De hatelijkheden
vliegen over en weer.
Dat wil dus zeggen dat de komst van
de vroegere vriend een confrontatie
wordt met een vroeger gelukkig,
maar al lang gestorven verleden. Dat
wordt nog versterkt door die vroege
re vriend zelf. Hij is niet, zoals zij
allemaal verwacht hadden, diep in
de put, maar in tegendeel helemaal
ln de wolken over de voortreffelijk
heden van zijn omgekomen verloof
de. Hij is vroeger verliefd geweest op
de vrouw, die hem nu uitgenodigd
heeft, maar zijn vriend heeft haar
gekregen. Hij is weggetrokken en
pas veel later opnieuw verliefd ge
worden, en dat ls hij nog: een geluk
kig man. En dat zijn die anderen
geen van allen meer, dat ls overdui
delijk.
Het is pijnlijk. Het opmerkelijke is,
dat Ayckbourn het zo schrijft, dat
het pijnlijke komisch wordt, terwijl
je blijft zien dat het pijnlijk ls, voor
die mensen. Zo word het onder regie
van Ger Thijs - diens eerste grote -
zaal - regie - ook exact gespeeld, met
een lichte nadruk op de pijnlijkheid,
waardoor Je als toeschouwer kunt
doorzien hoe stom die mensen - en
wie van ons niets - eigenlijk zijn.
Knap spel. Van Eric van den Donk
als de verre vriend, Margreet Blan
ken als de gastvrouw. Edmond Clas
sen als haar man. Bea Meulman,
Pauline van Rhenen, Pim Peters als
de oudere vrienden.
UTRECHT De directie van Etna,
die onlangs een reorganisatieplan
(129 ontslagen) aan de bonden over
handigde. ziet met belangstelling
een uitnodiging tegemoet van de
industriebonden NVV en NKV voor
een gesprek. Etna wil nog geen com
mentaar geven op het reorganisatie
plan.
De directie stelt in een verklaring
uit de recente reacties van de vak
bonden op het reorganisatieplan te
hebben begrepen, dat deze haar uit
nodigen voor een gesprek onder be
paalde voorwaarden. De bonden
hebben gezegd, dat zij met Etna
wilden praten over het totale inves
teringsbeleid en niet over alleen
maar ontslagen.
Je staat er natuurlijk niet altijd bij stil...
Toch moet je er rekening mee houden, dat er veel
kan veranderen in het gezin als man of vrouw er
alleen voor komt te staan.
Een goede levensverzekering, zowel voor man als
vrouw, kan in zo n situatie veel zorgen helpen
overwinnen.
Daarom nodigen wij u samen uit met ons te
komen praten over levensverzekering. Het is niet
het gezelligste onderwerp, maar een kwestie van
werkelijkheidszin en verantwoordelijkheidsgevoel.
U bent welkom voor een
informatief gesprek bij
de Rabobank.
Anderen zijn vaak in
belangrijke mate
afhankelijk van u en uw
leven. Zorg er voor dat
er voor hen gezorgd kan
worden.als u dat
onverhoopt zelf eens niet
meer zou kurinen doen.
Wij stelden de brpchure Uw Leven
samen, o.a. gewijd aan de levensverzekering voor
man en vrouw. Makkelijk om bij de hand te hebben
als u thuis alles nog eens wilt bespreken.
geld en goede raad
Zo ziet
'!v-
