Ernst Sillemhoeve
feestelijk heropend
Nog geen „raad voor
buitenlands werk"
Nairobi werkt door
op het grondvlak
Uit de kerkbladen
Vandaag
Centrum Christelijk jongerenverbond
De pater
achter
Van Agt
Casaroli naar Bulgarije
Onze adressen:
Vakantie-
pension
voor
Bondsleden
Nieuwe Testament
in het Drents
Pleidooi voor
de dans in
de eredienst
Mi
VOORBIJGANGERS
S'
0r
ft
MAANDAG 8 NOVEMBER 1976
KERK/BINNENLAND
TROUW/KWARTET 2
Van een onzer verslaggevers
OEGSTGEEST In de hervormde kerk is nog geen beslissing
gevallen over het idee, om zending, werelddiakonaat, ontwikke
lingssamenwerking en het onderhouden van oecumenische rela
ties onder te brengen in één grote „raad voor het buitenlands
werk".
Restaurant en diensten
centrum van de nieuwe Ernst
Sillemhoeve.
Van een onzer verslaggevers
LAGE VUURSCHE De
Ernst Sillemhoeve, het vor-
mings- en recreatiecentrum
van het christelijk jongeren-
verbond (CJV) is zaterdag op
feestelijke wijze heropend, met
SER-voorzitter drs J. W. de
Pous als een van de sprekers.
In de afgelopen vier Jaar ls de Ernst
Sillemhoeve ingrijpend verbouwd en
uitgebreid tot Europees centrum
van de YMCA, het Internationale
christelijke jongerenverbond. In drie
fasen is de Ernst Sillemhoeve omge
bouwd tot een modern centrum. Als
laatste werd het afgelopen jaar het
oude gebouw, het „Koetshuls", ge
heel gerenoveerd. Het centrum be
staat nu uit drie gedeelten: een
nieuw dienstencentrum annex res
taurant. een slaapaccommodatie en
het oude gebouw, dat zoveel moge
lijk in oude stijl gelaten is.
Met de Ernst Sillemhoeve beschik
ken de Europese CJV's weer over een
internationaal centrum. Jarenlang
was dat het kasteel Mainau. op een
eiland in het Meer van Konstanz.
Maar ook het CJV-werk in Neder
land zal als vanouds een groot deel
van het kader- en trainlngswerk op
de Ernst Sillemhoeve blijven doen.
De totale kosten van de verbouwng
en uitbreiding hebben vier miljoen
gekost
BIJ de opening sprak drs De Pous
oudlid van de CJV Eltheto te
Aalsmeer dankbaar over de bete
kenis. die dit jeugdwerk voor zijn
verdere levensgang heeft gehad. Hij
betreurde het, dat christelijk
jeugdwerk nog door te velen met een
glimlach wordt getolereerd in de
marge van de samenleving, waar het
al gauw een stempel krijgt van een
weinig radicaal groepje, dat op vage
identlteitsgronden de vooruitgang
en de bewustmaking eerder remt
dan bevordert. „Het beeld van de
landelijke activiteiten is al niet veel
anders: men stelt zich hierbij ver
stofte confessionele organisaties
voor, die zichzelf overleefd hebben"
Christelijk jeugdwerk, aldus drs De
Pous. biedt kansen om vanuit het
evangelisch perspectief te bevorde
ren de ontplooiing van de mens als
geschapen naar Oods beeld en gelij
kenis en geroepen tot het dragen van
verantwoordelijkheid en het werken
aan de opbouw en inrichting van een
maatschappij, waarin recht en ge
rechtigheid heerst.
Met het oog gericht op de maat
schappij van morgen riep hij het
CJV op, door te gaan met vorm en
inhoud te geven aan christelijk
jeugdwerk, dat stoelt op de inzet en
toewijding van vrijwilligers, dat ou
de en verouderde sociale kaders
doorbreekt, dat herkenbaar is aan
een actieve maatschappelijke be
trokkenheid en dat boven de gren
zen van kerk en belijdenis uitstijgt
door het geloof in de ene Heer voor
alle mensen.
„De man achter Van Agt". Zo
heet het omslagverhaal van het
nieuwste nummer van „Hollands
Diep" - het om de veertien dagen
verschijnende „cultureel opinie
blad".
Als Je „Hollands Diep" mag gelo
ven. is die man op de achtergrond
pater Martlnus H. uit „Van Agts
meest geliefde klooster in Heeze,
Noord-Brabant", „een forse, blo
zende man. Grijs. Een Jaar of
zestig".
Let wel: als je „Hollands Diep"
mag geloven, maar dat is niet erg
verstandig, want het blad is in het
algemeen niet bang voor het zaai
en van verwarring door middel
van literaire grappen en het ge
bruik van bestaande namen als
pseudoniem.
Volgens de schrijvers van het
stuk in „H.D.". G. Brands en Hans
Sleutelaar heeft „één van de be
woners van het klooster in Heeze -
eerst wilde hij zijn naam niet noe
men en later bleek dat hij een
valse had opgegeven - verklaard,
dat iedereen in het klooster weet
dat het de taak van pater Marti-
nus H. is om minister Van Agt op
het priesterschap voor te berei
den". om dan te concluderen:
„Vöór de oorlog werd niet mon
seigneur isoiens, ae temer van net
katholieke volksdeel, minister
president. maar zijn knechtje
Ruys de Beerenbrouck. Na de oor
log was professor Romme de on
bestreden voorman der katholie
ken en die duldde geen zwartrok
ken. Zullen we het nu beleven dat
de minister-president, want dat
willen Steenkamp en Van der
Stee hun vriend maken, priester
wordt?".
Een literaire grap dat verhaal
van Brands en Sleutelaar, want
het uitvoerige vraaggesprek met
Martlnus H. bestaat uit een col
lage van citaten uit boeken. Echt
dus iets om als puzzel te bewaren
voor tussen kerst en nieuwjaar
(als de dagen van een druk zijn
die niet is te ontvlieden en niet
om de in de actuele politieke dis
cussie te gebruiken.
ROME (UPI/CIC) De Vaticaanse
secretaris van openbare zaken.
Agostino Casaroli. is in Bulgarije
voor een officieel bezoek, dat hij een
„historische gebeurtenis" heeft ge
noemd Welingelichte kringen in het
Vaticaan beschouwen dit bezoek als
AMSTERDAM
Postbus 059
Wibaufstraat 131
Te» 020-913456
Tetes 13006
rotterdam/oordrecmt
Postbus 948
Wcstbtaak 9 Rotterdam
Tet Ot 0-115588
DEN HAAG/LEIDEN
Postbus 101
Parksiraat 22. Den Haag
Tel 070-469445
ZWOLLE/GRONINGEN
Poslbus 3.
Melkmarkt 56. Zwolle
Tet 05200-17030
De voorzitter van het CJV. jonkheer
ds C. van Eijsinga, noemde het ver
blijdend, dat de Ernst Sillemhoeve.
evenals de hele CJV. een zaak is van
vrij willigers. Voor zover er professio
neel kader is. werkt dat voor de
vrijwilligers, die zelf het werk doen
met de jongeren. Duizenden vrijwil
ligers dragen zo het CJV-werk tegen
bepaalde tijdgebonden ideeën in,
dat alles geprofessionaliseerd zou
moeten worden.
Het CJV-werk neemt ongeveer een
derde deel van de capaciteit van de
Ernst Sillemhoeve in beslag. Daar
naast maken vele anderen gebruik
van de hoeve. Twintig procent van
de tijd wordt benut door de Neder
landse Spoorwegen voor vormings
cursussen. Zelfs het kabinet kan
men er soms tegenkomen voor
spoedberaad. De baten hiervan zijn
een voorname kurk, waarop het hele
CJV-werk drijft, aldus jonkheer Van
Eijsinga.
Ontmoeting
De Schot James Love, voorzitter
van de Europese commissie van de
YMCA. sprak de wens uit. dat de
Ernst Sillemhoeve een ontmoetings
plaats wordt van jongeren uit de
hele wereld. Nationalistische ten-
denzen steken overal de kop weer
op. Het zaad van de achterdocht
blijkt angstig sterk te zijn. Een
centrum als de Ernst Sillemhoeve
kan meer bereiken aan internatio
naal begrip en goodwill dan vele
verdragen en wetten op regeringsni
veau.
CJV-penningmeester W. Littel aan
vaardde als voorzitter van de bouw
commissie het project van de bou
wer. om het vervolgens weer over te
dragen aan het CJV-bestuur. waar
bij hij verdere uitbreidingsplannen
aankondigde. Het beschikken over
een project voor internationale
oriëntatie en confrontatie noemde
hij voor het CJV een „must", als
gevolg van de door CRM gestimu
leerde schaalverkleining, waarbij de
accenten in het welzijnswerk ver
legd worden van de landelijke orga
nisaties naar betere plaatselijke
voorzieningen. Juist daarom is het
volgens de heer Littel noodzakelijk,
dat de landelijke organisaties de
plaatselijke kaders kunnen toerus
ten en informatie kunnen verschaf
fen en een bredere visie geven op de
wereld van morgen.
Zonder veel drukte is deze
zomer het vijftigjarig bestaan
van de Ernst Sillemhoeve ge
vierd. Al in 1907 werd in wat
toen nog het „Nederlandsch
Jongelings Verbond" heette de
wens geuit een „vacantie-
pension voor Bondsleden" op te
zetten. Het duurde tot 1926, tot
men tot de daad kon overgaan
door de aankoop van het voor
malige stalgebouw van de bui
tenplaats Prins Hendrikoord in
de Lage Vuursche.
Het nieuwe „buitenhuis", zoals
men het noemde, kreeg de
naam van Ernst Sillem, die
rond de eeuwwisseling ruim
dertig jaar penningmeester van
de bond was geweest. In de der
tiger jaren vervulde het een be
langrijke sociale functie door
tientallen werk-leerkampen
voor „Bondsmakkers", die
werkloos waren, als „bescher
menden invloed tegen verlei
ding en verveling".
Tijdens de Duitse bezetting
werd de Ernst Sillemhoeve
grondig geplunderd en vernield.
In de jaren vijftig en zestig
volgde een geleidelijke uitbrei
ding naar een volwaardig vor-
mings- en recreatiecentrum,
waarbij het internationale as
pect steeds meer aandacht
kreeg.
Aanstaande zaterdag is er van
tien tot vier uur „open huis"
voor ieder, die de Ernst Sillem
hoeve in haar nieuwe gedaante
wil bekijken.
Het uitblijven van een beslissing
heeft tot gevolg, dat voor de gemeen
te. maar ook voor de synode geen
duidelijkheid is geschapen, aldus de
hervormde raad voor de zending in
zijn jaarverslag over 1975.
De raad wil, dat de missionaire be
wustwording in eigen land meer aan
dacht krijgt, gevolgd door missionai
re actie hier. De oecumenische rela
ties met kerken overzee zullen ge
bruikt moeten worden om met el
kaar na te gaan. hoe aan niet bereik
te groepen het evangelie gebracht
kan worden. Als kerken, aldus de
raad, zullen wij elkaar moeten hel
pen bij het identificeren van deze
groepen. Ze bestaan in Nederland,
maar ook in Nigerië en Indonesië.
Gevangenen
Het jaarverslag gaat uitvoerig in op
de kwestie van de politieke gevange
nen in Indonesië. „Het is on2es in
ziens te begrijpen, „aldus de raad,
dat kerken in Indonesië, die onder zo
andere omstandigheden dan wij in
Nederland leven, ook andere wegen
kiezen dan wij zouden doen. om voor
deze problematiek een oplossing te
zoeken."
Naast de geestelijke verzorging van
de gevangenen (waarmee steeds
meer kerken of gemeenten zich be
zighouden) wordt gepoogd ook mate
riële steun te geven, terwijl ook aan
dacht wordt geschonken aan de fa
milieleden van de gevangenen. Ver
schillende kerkelijke van vrijgelaten
Van een onzer verslaggevers
DEN HAAG In een rapport aan de hervormde synode keert
scriba dr. A.H. van den Heuvel zich tegen het „wijdverbreide
misverstand", dat assemblees van de wereldraad van kerken een
zaak zouden zijn van een paar experts en een aantal hobbyisten.
AOVERTEhiTiE.
Het maandblad
„DE OPEN POORT" „ort.
door de Gereformeerde Kerken in België
gratis verspreid. De Open Poort vervult
een belangrijke rol in het gesprek tussen
Protestanten. Rooms Katholieken en
nict-kerkelijken.
Om dit gesprek te kunnen blijven voort
zetten heeft men Uw hulp nodig. Deze
hulp kunt u geven door u te abonneren.
Voor 12.50 per jaar ontvangt u maande
lijks een blad waarin aktuele problemen
vanuit Bijbelse achtergronden worden
besproken.
Door Uw steunabonnement helpt U de
Protestanten in Belgie verder te gaan
met hun evangelisatiewerk.
Schrijf een briefkaart met Uw naam en
adres naar de administratie van de Open
Poort, Hooigracht 35 te Leiden.
De opvatting, dat de plaatselijke ge
meenten weinig van een assemblee
als in Nairobi zouden merken en er
nog minder mee te maken zouden
hebben, is volgens dr. Van den Heu
vel „rijkelijk onrealistisch".
Dr. Van den Heuvel: „De wereldraad
is een geliefd onderwerp in het vra
genuurtje op elke gemeente-avond.
Het is niet overdreven om te zeggen,
dat de tegenstanders meer doen om
de wereldraad een levend onderwerp
in de gemeente te houden, dan de
meeste sympathisanten. Maar er is
meer: wie de grote vragen van kerk
en theologie, de vragen van gemeen
te-opbouw en vooral die van kerk en
maatschappij in de periode Uppsala-
Nairobi nog eens voor ogen haalt, zal
pas bemerken,-dat de inhoudelijke
oecumenische problematiek de ge
moederen zeer bezig heeft gehouden.
Dat geldt zeker ook van Nairobi. In
de komende zeven jaar zullen we er
telkens op synodaal, proviciaal en
plaatselijk vlak mee worden ge
confronteerd."
Het rapport van dr. Van den Heuvel
zaj worden besproken tijdens ae eva
luatie van de assemblee van Nairobi,
volgende week dinsdag in de her
vormde synode.
Grof
DR. Van den Heuvel oefent in dit
rapport kritiek op de wijze, waarop
voor- en tegenstanders van de we
reldraad elkaar dikwijls in de haren
vliegen. „De kritiek wordt vaak zo
grof, met zo weinig innerlijke deelna
me en zo weinig kennis van zaken
gebracht, dat zij. die van de interna
tionale oecumene vooral goede im
pulsen verwachten er zodanig door
worden geïrriteerd, dat zij de wezen
lijke vragen, die hier worden opge
worpen, niet meer horen. Hetzelfde
geldt voor de verdediging en de pro
paganda van een aantal vrienden
van de wereld. Als dit lichaam wordt
gepresenteerd als foutloos en onfeil
baar en dat kun je bij zijn vrien
den vaak zo horen dan is het ook
geen wonder, dat mensen, die ernsti
ge vragen hebben in verband met de
internationale oecumene, afhaken
en de wereldraad de rug toekeren."
een aanwijzing, dat een overeen
komst tussen de Bulgaarse regering
en het Vaticaan spoedig kan worden
verwacht. Sedert het begin van de
jaren zeventig bestaat er een gere
geld contact
De ..gewone" r.k. kerk in Bulgarije
heeft maar een kleine omvang:
65.000 gelovigenl voor wie slechts
vier priesters voor 37 parochies be
schikbaar zijn. Verder kent het land
ook de katholieke kerk van de By
zantijnse ritus. Deze »s nog kleiner:
vijftienduizend gelovigen, maar be
schikt ruim over priesters, namelijk
veertig voor twintig parochies Het
grootste deel van de Bulgaren be
hoort tot de orthodoxe kerk.
ASSEN De Drentse Schrieversk-
ring wil proberen met hulp van een
theoloog en van Max Douwes het
nieuwe testament in het Drents te
vertalen. Max Douwes heeft al eens
het nieuwe testament in het Drents
vertaald. Deze vertaling, die vijf jaar
lang door de RONO werd uitgezon
den. is nooit in druk verschenen
vanwege de kritiek. Ze zou te popu
lair én niet goed Drents zijn.
Andries Kobus (een theologisch stu
dent. die een dans- en ballet
opleiding heeft gevolgd) schrijft in
Via-Via, het blad van het Amster
damse studentenpastoraat:
In de vroeg-christelijke eredienst
nam de dans een belangrijke plaats
in. Kinderkoren zóngen niet alleen,
maar dansten ook. In diensten waar-
In gelovigen zich aansloten bij de
gemeente, speelden fakkels, ronde
dans en zang een grote rol. Op
kerkhoven en in processies werd ge
danst De christenen dansten heel
wat af in de vroege dagen van de
kerk. Mannen, vrouwen en kinderen
dansten voor de Heer en met elkaar.
Oude geschriften geven er veel voor
beelden van. De dans is uit de ere
dienst verdwenen. Hij was te zinne
lijk. althans volgens de Kerkvaders
die de dans kuis wilden houden.
Maar buiten de heilige plaatsen
bleef de dans bestaan, b.v. op de
begraafplaatsen en in de processies.
Buiten het machtsgebied van de
kerk ging de dans-eredienst door en
bleef tot op heden bestaan, b.v. in
Chili. Maar het wantrouwen tegen
het lichaam is gebleven. T t zinne
lijke, dat óók onmiskenbaar met
dansen is verbonden, is nog steeds
in tegenspraak met geloven. Waar
om? Niemand kan er een zinnig
antwoord op geven. De leke-
theoloog Birmingham heeft het over
de erotisering van de liturgie. We
moeten liturgie eerst ervaren en pas
later erover nadenken. Dit lijkt me
het sleutelwoord. We moeten daar
bij wel kritisch blijven. Niet alles
dient het doel of getuigt van goede
smaak. Wat we wél mogen, is het
feest van ons godsdienstig beleven
gaan ontdekken. We leven in een
zmnelijk-verstijfde cultuur en het is
onze overtuiging dat we in een op
nieuw ontdekken van de plaats van
het lichaam in de eredienst een bij
drage kunnen leveren tot de verlos
sing van het lichaam, die ons vrij
maakt tot mensen ln een wereld, die
die vrijheid broodnodig heeft om
evenzeer verstijfde structuren op
maatschappelijk gebied los te ma
ken en samen te veranderen.
Te gek
De Open Poort, het maandblad van
de gereformeerde kerken in België,
ontwikkelt zich steeds meer tot een
soort Belgisch Voorlopig, en pro
beert daarmee bruggen te slaan
naar van de kerk vervreemden.In
een nummer, dat geheel gewijd is
aan arbeid en vrije tijd schrijft Fred
van Sichem:
Het is eigenlijk te gek (of om te
huilen) dat er zoveel mensen zonder
werk zitten terwijl er zoveel te doen
is. Dat komt voor een gTOOt deel
omdat al die taken die nodig moeten
verricht worden onbezoldigd blij
ven. Als je even rondkijkt in instel
lingen voor alleenstaande kinderen,
tehuizen voor gehandicapten, psy
chiatrische ziekenhuizen, bejaar
denhuizen. hospitalen en gevange
nissen (het lijkt helaas allemaal erg
op elkaar) dan zie je een schrijnend
tekort aan kinderverzorg(st)ers. ki-
nesiterapeuten. opvoed(st)ers, psy
chologen. sociologen, bejaarden-
help(st)ers, verple(e)g(stters en aller
lei mensen die meer individuele aan
dacht aan de mens-in-
moeilijkheden zouden kunnen
schenken. Nu blijf Je een nummer
omdat het schaarse personeél nau
welijks het strikt noodzakelijke
werk af kan. Die instellingen willen
best wel meer werkkrachten aan
werven. maar ze hebben geen geld
om Ionen te betalen. Daarom blijven
honderden mensen die voor dit werk
opgeleid waren werkloos. Zij willen
wel werken, maar Je kunt van hen
niet verlangen dat ze het doen zon
der loon te ontvangen, terwijl je zelf
zo aan Je goedbetaalde job
vasthoudt dat Je nog geen fractie
van je functie aan een ander wil
afstaan.
Ondermaats
Ds. L. H. Kwast in de (gereformeer
de) Friese Kerkbode:
Alle „Predikanten en Priesters van
de bij de Nederlandse Raad van
Kerken aangesloten kerken" ont
vingen in de tweede helft van de
vorige week een brief van de Sektie
Dienst van de Raad van Kerken in
Nederland: drie vellen papier for
maat quarto in grote gele envelop
pe. Die sectie had namelijk een oud
gebruik ontdekt „dat in verschillen
de gemeenten ten plattelande op 3
novemberof de zondag daarop
volgend de jaarlijkse Dankdag
voor het gewas (of gewas en arbeid)
gehouden wordt". Voorts had ze
waargenomen dat „we dit jaar meer
dan andere jaren, vooral door de
droogte, geconfronteerd (zijn) met
de risiko's van de agrarische pro-
duktie". De sectie is daarover zo
bewogen dat ze alle predikanten en
priesters per grote gele enveloppe
met inhoud heeft verzocht „eens
speciaal of extra aandacht te
schenken met name in de steden, in
de kerkdienst op zondag 7 novem
ber, aan hen die in de veeteelt, de
landbouw of de tuinbouw werken".
Er moet voor die mensen, vindt de
sectie, meer begrip komen: „Dit zou
kunnen in de uitwerking van de
prediking, in de voorbede".
Nu heb ik in mijn onnozelheid altijd
gedacht dat de dankstond voor ge
was en arbeid bedoeld is om geza
menlijk de Here God dank te zeggen
voor zijn goedheid en trouw. Hij laat
zijn zon opgaan over bozen en goe
den. en iaat het regenen over
rechtvaardigen en onrechtvaardi-
gen. Hij is de éne God van het brood
voor de wereld èn het brood des
levens. Maar dat ben ik in de brief
van de Sectie Dienst van de Raad
van Kerken met geen woord tegen
gekomen. De sectie vermeldt alleen
„de risico's van de agrarische pro-
duktie" en de wenselijkheid van
aandacht voor werkers in land- en
tuinbouw. Ze maakt daarbij recla
me voor enkele brochures. De hele
brief lijkt me overbodig en onder
maats De dankstond voor gewas en
arbeid heeft een geheel andere be
doeling dan een discussie over het
nut van agrariërs, al dan niet in
aanwezigheid van de Minister van
Landbouw. En hoe een voorganger
meer begrip voor agrariërs „in de
voorbede" zou kunnen stimuleren.
Dynamisch
gevangenen xn de maatscnappij. Het
bepleiten van de belangen van de
gevangenen bij Indonesische autori
teiten volstrekt zich als het ge
beurt meestal buiten waarneming
van buitenstanders.
GZB
Het jaarverslag van „Oegstgeest"
wordt volgende week maandag be
sproken door de hervormde synode,
samen met de Jaarverslagen '74 en
"75 van de gereformeerde zendings-
bond in de hervormde kerk (GZB).
die daarmee na vele jaren de ach
terstand heeft ingehaald. Uit de
GZB-rapporten blijken problemen
rond het medisch werk in Kenia.
Besloten is nu tot een beleidsombui
ging, namelijk van de curatieve (ge
nezende) ziekenzorg, waarvoor de
Keniase overheid zich ook steeds
duidelijk verantwoordelijk gaat stel
len. in de richting van een meer
preventieve gezondheidszorg. Op dit
terrein bestaat nog altijd een grote
behoefte aan aanvullende
werkzaamheden door particuliere
organisaties.
De vervulling van bestaande en toe
komstige vacatures van zendings
predikanten blijft nog een grote zorg
voor de GZB. Eventuele deelname
aan zendingswerk in Latijns-
Amerika (naast Indonesië en Kenia)
door de GZB is door allerlei omstan
digheden nog bij plannen gebleven.
„Het ziet er evenwel naar uit, dat het
jaarverslag 1976 in dit opzicht wat
optimistischer zal kunnen luiden,"
aldus het verslag.
VERMAAN
Waarschuwing in acht nemen
is de weg des levens
hij dwaalt
die het vermaan niet hoort.
Van
UTf
opin
deel
(Spreuken 10, 11 ^ac
Dlt is een grondregel van de SpreuNa ei
kendichter. Hij komt er nog al eenfben
op terug. En wie kan zeggen dat hijwil v
dat niet nodig heeft? Het is eeidag
duidelijke zaak: wil je leven daiUtre<
moet je waarschuwingen op de wefcong
in acht nemen. Een ieder die dee de n
neemt aan het verkeer op straat kafceda
dat weten. Door rood licht heen riftwee
den is niet alleen vervelend, het kaï me-b
ook roekeloos zijn. Je brengt er eeiD'66,
ander mee in gevaar. Je niet store Amh
aan allerlei bakens op de grote snel
wegen kan stoer lijken en je kunt i
je zelf wijs maken dat je geen tijf
voor al die dingen hebt, maar 't blij
natuurlijk wel levensgevaarlijk.
hoeft maar even te misten of gladf
worden.
Nu, zo is het in heel het leven. Er zi
vermaningen in dit leven. In watj
om ons heen gebeurt. Sommi
mensen zijn er blind voor. Ik deifl
aan de heer Smith die uit Geni
wegloopt nadat hij de oorspronke]
ke bewoners van Rhodesië v
stommelingen uitgemaakt heeft,
voorbeelden zijn uit de politiek
uit het maatschappelijk leven
vermenigvuldigen. Hoe is het moi
lijk nog te denken dat je anno lf
andere mensen blijvend kunt on<
drukken? Wie dat doet is slecht
blind. Hij dwaalt, hij luistert
naar vermaan. Dat is in 't groot 4
iedereen kan het zien. Maar iedei
weet het van zichzelf wel, waar
gebeurt en een eenvoudig gebed
wijsheid niet overbodig is.
gebi
'SS:
legd
mee
mee
waa
bou
ontgaat me helemaal. De voorhoede
is immers aan God geadresseerd en
veronderstelt de sectie bij Hèm een
tekort aan begrip? Met dat alles wil
ik maar zeggen dat grote gele enve
loppen met veel papier niet altijd zo
nodig en belangrijk zijn als ze eruit
zien.
Gereformeerde predikanten, ouder
lingen en diakenen worden sinds
enige jaren verondersteld een „dy
namische binding" aan de belijdenis
te hebben. Prof. dr D. Nauta schrijft
daarover in het gereformeerde Ou
derlingenblad:
Nog altijd is het mij niet duidelijk
wat men met deze term precies be
doelt en wat het wezenlijke onder
scheid is met de vroege formulering
van het ondertekeningsformulier.
Als het alleen betekent dat de na
druk bij de binding wat verlegd zou
zijn van de belijdenis naar het
Schrift, kan niemand er bezwaar te
gen inbrengen. Want dat is niet an
ders dan recht doen wedervaren aan
de eigenlijke bedoeling ook van het
oude ondertekeningsformulier. Ik
heb echter de sterke indruk, dat wat
de opzet der synode met de bedoel
de wijziging ook moge geweest zijn.
velen in werkelijkheid aan die wijzi
ging een verdergaande strekking
toekennen. Men meent op die ma
nier losser te zijn komen staan tege
nover de belijdenisgeschriften en
zich daartegenover allerlei vrijhe
den te kunnen veroorloven, zonder
van die vrijheden tevoren aan de
kerken verantwoording te behoeven
afleggen. En het is juist die opvat
ting, welke onaanvaardbaar moet
worden geacht Van de term dyna
misch, indien men deze dan wil ge
bruiken, heb ik een andere opvat
ting. Naar mijn mening moet deze
aanduiden, dat wij ons bij de belij
denis, in de bedoelde documenten
tot uitdrukking gebracht, ten
diepste en van harte betrokken voe
len. Dat de ondertekening ervan
maar niet een formele handeling is,
die even in het voorbijgaan verricht
wordt, doch dat zij ons persoonlijk
in het diepste aanzijn raakt en onze
overtuigde instemming kan vinden
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Bemmel (toez.J:
Plantinga leraar godsdienst aan he
Marnixcollege te Ede; te Kesteren
C. den Boer te Wageningen, die be
dankte voor Ouderkerk a.d. IJsse
en voor Wezep.
Aangenomen naar Huissen: G. D. ET]
van Veldhuizen laatstelijk zendings A
pred. ten dienste van de presb. kert
te Ghana, wonende te Arnhem.
Bedankt voor Wierden: P. J. Bos t
Ridderkerk.
Beroepbaar: drs H. Frijlil
Einsteinstraat 120, Nijmegen. 1
GEREF. KERKEN
Beroepen te Delfzijl: L. Buitenhu DEÏ
te Bodegraven. en c
GEREF. KERKEN (VRIJG.)
Beroepen te Damwoude-Driesum d -
te Bergentheim: L. W. de Graaff q
Heerde-Wapenveld.
GEREF. KERKEN (VRIJG.: B.V.jDe
Beroepen te Steenwijk: J. VerhoefjLuxe
legerpred. te Zuidlaren.
GEREF. GEMEENTEN
Bedankt voor Oudorp: M. Mond
te Waardenburg.
Opperrabbijn
Het ressort Amsterdam van de joo
se gemeente heeft rabbijn Meij
Just tot opperrabbijn benoemd. D
ze functie was vacant sinds 197
toen opperrabbijn A. Schuster na
Israël vertrok. De nieuwe opperra
bijn, die in 1912 in Roemenië wei
geboren, was sedert 1963 rabbi
van de Nederlands-Israëlitisc!
hoofdsynagoge in Amsterdam.
het vertrek van opperrabbijn Schu
ter werd hij al onder meer docei
aan het Nederlands-Israëlitisch s
minarium en vice-voorzitter van h
opperrabbinaat voor Nederland.
Coggan
Aartsbisschop Coggan van Cante»
bury, het hoofd van de anglicaan
kerk. heeft besmetting met de
heimzinnige ..groene-apen-ziekt
geriskeerd en is toch naar Juba
het zuiden van Soedan gegaan.
daar een nieuwe zelfstandige ang
caanse kerk in te stellen. Jarenlai U
hadden de gelovigen in Zuid-Soedi
naar deze gebeurtenis uitgezien i
het was voor hen een grote
leurstelling. toen zij bericht uit K»j I
toem kregen, dat de aartsbisscln J[
op advies van de gezondheidsautoi
teiten van Soedan had moeten fcj
sluiten van de reis naar Juba af
zien. Honderden mensen in Zairei AMJ
het zuiden van Soedan zijn nameli vijfr
al aan de „groene-apen-zoekte" gebl
storven. Een dag later kwam aarl
bisschop Coggan toch. dankzij pt
sident Nlmeiry van Soedan, die vo Van
deze gelegenheid zijn eigen Fokk< over
Friendship beschikbaar had g publi
steld. Het zuiden van Soedan, d morg
overwegend christelijk is. leefde»in de
1972 in bloedige opstand tegen h in
islamitische noorden. Mede doorb radio
middeling van de wereldraad v derzc
kerken werd de burgeroorlog bijl
legd. Dat de kerk in Soedan
onafhankelijk is geworden van
Engelse moederkerk, zal bijdrag
van
Deze
onde
Ujkb
aan een verdere Afrikanisatie vi gaan
deze kerk. in fe
Van
