Literatuur is
geen privilege
van volwassenen
Ontwerp-resolufie
regeer-akkoord is
bom voor Den Uyl
Boeiend jeugdboek over de oorlog
„Kinderen zijn de beste critici van hun eigen boeken"
Dienstregeling van
internationale
treinen verbetert
EO gaat magazine voor gezin uitgeven
Meisje verongelukt
Politie pakt
meer kleinen
dan groten"
Burgemeester
De Bilt weg
wegens scheiding
ZATERDAG 16 OKTOBER 1976
BINNENLAND
TROUW/KWARTET 13
door W. A. Wijnands
Ofschoon niemand eraan zal twijfelen, dat er opwindender
functies beètaan dan die van leraar Nederlands, kennen zij die
dit beroep met meer of minder toewijding uitoefenen toch wel
degelijk stormachtige momenten, waarop de zich doorgaans zo
rustig ontwikkelende boom der zelfverzekerdheid op bedenkelij
ke wijze aan het schudden gebracht kan worden.
Zo komt het veelvuldig voor dat een
leerling in op zichzelf prijzenswaar
dige dorst naar kennis informeert
naar de motieven die zijn docent en
allen die tot diens vakwereld beho
ren ertoe leiden een bepaald boek of
gedicht al of niet als „literatuur" te
kwalificeren.
Zijn literaire leidsman raakt hier
door enigermate In verlegenheid: hij
beseft dat zijn pupil een definitie
verwacht die in boekwinkel en bibli
otheek een lamp voor zijn voet zal
zijn, maar hij weet evenzeer dat hij
niet bij machte is een dergelijke om
schrijving te citeren of te produce
ren. Nog nooit is iemand erin ge
slaagd het fenomeen „literatuur" zo
danig ln woorden te knevelen, dat
niet iemand anders het meéstal
zelfs zonder veel moeite weer de
volle vrijheid kon schenken.
Deze overtuiging behoeft volstrekt
niet tot neerslachtigheid te leiden.
Er zijn heel wat uiterst waardevolle
dingen in het leven die uit de naden
van iedere denkbare definitie
barsten. Het leven zelf en de leven de
mens zijn er voorbeelden van, en
juist met dat menselijk leven en die
levende mens is literatuur onverbre
kelijk verbonden.
Spanning
Iemand kan gedichten of verhalen
schrijven uit eerzucht en geldings
drang of om brood op de plank te
krijgen. „Literatuur" zal die activi
teit in de meeste gevallen niet ople
veren: literatuur ontstaat uit de
spanning die Vondel verwoordt met:
maer wat op 's harten grond
kyd.
Dat weltrne na de keel: ick word
te stijf geparst,
In 't werckt als nieuwe wijn, die
lol de spon uytbarst.
ffl Marsman met:
Folk, ik ga zinken als mijn lied
niet klinkt;
ik moet verdrogen als gij mij niet
drinkt:
verzwelg mij, smeek ik
De literator zoekt contact met ieder
die zijn werk maar lezen wil. Hij
schrijft omdat hij niet anders kan.
omdat schrijven voor hem de enige
manier is waarop hij kan voorkomen
dat zijn hart een moordkuil wordt.
Anderzijds moet de lezer de bereid
heid hebben zich open te stellen voor
wat de tekst hem wil doorgeven. Hij
moet daar soms veel moeite voor
doen en zijn pogingen mislukken wel
eens volledig - vandaar dat er diep
gaande menigsverschillen kunnen
bestaan omtrent de waarde van lite
raire werken.
De opmerking, dat een gedicht, een
boek of een toneelstuk „je iets moet
doen", is méér dan een ge
meenplaats. Wie leest, kan getroffen
worden door de vormgeving van z'n
gedicht, genieten van „taalmuziek",
maar hij kan ook ervaren dat wat hij
leest hem op het lijf geschreven is:
hij kan er een mens in aantreffen die
worstelt met existentiële problemen
hij kan zichzelf er in ontdekken:
zijn eigen kleinheid, angst, twijfels
en vreugden. Literatuur kan een on
verwachte confrontatie inhouden
met een spiegelbeeld dat ik voor het
eerst zie en dat „doet me wat!"
Deze ontmoeting met de ander of
zichzelf is uiteraard niet voorbehou
den aan volwassénen .die „grote-
mensenboeken" lezen. Ook kinderen
kunnen de schok der herkenning er
varen als ze met hun boeken bezig
zijn. Veel van wat wij als kinderen
lezen, blijft ons ons leven lang bij. en
voegt zich bij de talloze jeugderva
ringen waarvan wij nooit meer los
komen. Wie dat beseft, zal er weinig
moeite mee hebben het kinderboek
volkomen serieus te nemen.
Aandeel
Kinderboeken hebben een vitaal
aandeel in het continue bouwproces
dat wij „vorming der persoonlijk
heid" noemen, en dat niet als geëin
digd beschouwd kan worden als wij
achttien, eenentwintig of vijfenzes
tig jaar geworden zijn.
„Kinderliteratuur" bestaat niet,
want literatuur impliceert waarden
voor het leven in al z'n ontwikke
lingsfasen. De boodschap die een
boek aan z'n lezer wil doorgeven,
verliest niet plotseling zijn waarde
als die lezer stemgerechtigd wordt of
autorijles gaat nemen. Er bestaat
wel „kinderlectuur", zoals er ook
sprake is van „lectuur voor de
vrouw", die in de supermarkt naast
hopjesvla en ontbijtkoek wordt ver
handeld, en van „lectuur voor de
man", waarin de sexshop ruim gesor
teerd is.
Lectuur wordt niet zozeer als lering
dan wel tot vermaak geproduceerd
en kan als zodanig onmiskenbaar
waarde hebben. De auteur heeft in
de regel een bepaalde groep lezers op
het oog: kinderen bijvoorbeeld, die
hij,op een min of meer aangename
wijze een boek lang hoopt bezig te
houden. Kinderen die bij de slotre
gels van dat boek aangeland zijn,
zullen mikschien even moeite heb
ben de wereld die hun voorgetoverd
werd te verlaten, maar gaan daarna
over tot de orde van het alledaagse,
en halen opgewekt een nieuw
exemplaar uit de bibliotheek.
Het jeugdboek, in het verleden
hoogstens enigszins vertederd beke
ken, heeft de laatste jaren niet te
klagen over toegewijde belangstel
ling. Lieden die vroeger blozend toe
gaven in een infantiele opwelling wel
eens een boek voor kinderen afge
scheiden te hebben, presenteren zich
thans zonder merkbare frustraties
als auteurs met wie rekening gehou
den dient te worden; uitgevers lon
ken begerig naar gerenommeerde il
lustrators; ernstige kritici vormen
jury's die vaststellen wat goede, be
tere en beste kinderboeken zijn; er
worden kinderboekenweken georga
niseerd en er verschijnen kinderboe
kengidsen.
Allerwegen dus ontroerend zorg ron
dom het kind en z'n boek. Koren en
kaf moeten nadrukkelijk gescheiden
worden, leesvoer is uit den boze
kinderen zijn literatuur waard. Deze
en gelijkgerichte leuzen zijn zonder
twijfel voortreffelijk bedoeld, maar
openen toch ietwat beklemmende
perspektieven.
In hun ijver om kinderen vooral iets
van waarde aan te bieden, iets waar
ze wat van meenemen, literatuur
waarin een „boodschap" wordt over
gedragen, dreigen producten van
jeugdboeken te royaal te gaan tap
pen uit het vat van moralisatie, dat
sinds de activiteiten van Hiërony-
mus van Alphen en Nicolaas Anslijn
een nogal kwade reuk verspreidt.
Taboes
De schappen in de boekwinkel kreu
nen onder het gewicht van anti-
autoritaire kinderboeken, boeken
die seksuele taboes doorbreken en
waarin traditionele rolverdelingen
over de hekel gehaald worden, boe
ken waarin de produktiemaatschap-
pij er van langs krijgt en waarin
milieuvervuilers aan de kaak gesteld
worden. In wezen verschilt de instel
ling van veel jeugdboekenschrijvers-
van-nu niet zoveel van die van hun
voorgangers.
Achter heel wat modeme kinder
boeken rijst de schim op van de
alleswetende, bezorgde negentiende-
eeuwer, die vermanend de vinger op
heft tegen de misstanden van zijn
tijd:
Wilt nooit in slechte zeden deelen,
Maar houdt uw zieltjens rein van 't
kwaad.
De uitspraak dat kinderen de beste
kritici van hun eigen boeken zijn,
moge dan niet fonkelen van origina
liteit, maar is daardoor nog niet min
der waar.
Het meeste vernietigende oordeel
dat een jeugdige lezer over zijn lec
tuur kan vellen, is dat 't „een stom
boek" is. De auteur kan zich nog zo
hebben uitgesloofd om zijn publiek
te confronteren met „literatuur", vol
indrukwekkende waarheden,
boodschappen en spiegeleffecten,
hij blijkt stom geweest te zijn. het
was stom van hem om te menen dat
hij levenswaarden kunstmatig in een
verhaal kon pompen en hij is stom
gebleven voor het kind dat hij op die
manier niet kon aanspreken.
Literatuur of ze nu gericht is op
volwassenen of op kinderen is bij
voorbaat tot mislukken gedoemd als
de schrijver niet zelf door zijn ver
haal gegrepen wordt, zodat hij zijns
ondanks uit zijn rol van zedepredi
ker valt en werkelijk iets te vertellen
blijkt te hebben.
Door P. L. van Enk
DEN HAAG De ontwerp
resolutie over een nieuw regee
rakkoord waarmee het PvdA-
bestuur deze weekzovelen aan
genaam heeft verrast, heeft
met andere blunders in de poli
tiek dit gemeen dat zij duide
lijkheid verschaft: namelijk
dat wanneer Den Uyl na mei '77
het Catshuis zou moeten verla
ten, hij dat vooral aan zijn ei
gen partij zou moeten wijten.
Als er ooit een volmaakt overtuigen
de voorkeur van het „midden" uit
voor een bepaalde politieke combi
natie is uitgesproken en dat ver, Ja
zelfs Jaren voor de verkiezingen
dan is het deze keer. De fracties van
de KVP en ARP hebben met volle
dige steun van hun partij-organen en
tegen druk en tarting van veel kan
ten in een kabinet overeind gehou
den waarin de progressieven een do
minerende positie hadden. Maar bo
vendien zijn zij jaar in jaar uit niet
moe geworden te verklaren dat zij
erop uit waren, de combinatie met
PvdA en/of progressieven voort te
zetten. Het is alles precies wat het
nieuwe progressieve denken van
„het midden" verlangt en zelfs meer
dan dat.
Als Den Uyl straks zou worden ge
wipt, dan kan hij zijn vrienden daar
voor bedanken. Dit keer zal er geen
plaats zijn voor verhalen over
„moord met voorbedachte rade"
of het moet zijn dat Den Uyl zijn
Brutus in eigen kring te duchten
heeft. Andriessen en Aantjes hebben
donderdag terecht een buiginkje
naar de PvdA gemaakt: de heren
zoeken het maar uit. wij horen de
uitslag wel. Er was geen spoor van
vijandigheid of overdrijving bij,
maar alleen de puur zakelijke mede
deling: zoals het PvdA-bestuur het
nu wil bakken, gaat het niet.
Geen evenwicht
riet vreemde is dat de resolutie van
de PvdA-top de opvattingen van de
uiterste linkervleugel vertolkt en
niet zoals partijbesturen plegen te
doen een soort evenwicht zoekt.
Sommigen zeggen dat de resolutie
uit paniek over de enquéteuitslagen
van „In de Rooie Haan" is doorge
schoten, maar dat klopt weer niet
met het feit dat het ontwerp al lange
tijd in voorbereiding is.
Het stuk omhelst de PPR, schijnt de
christen-democraten van zich weg te
willen trappen en trekt met ijzeren
consequenties de lijn van de polari
satie-strategie van vier jaar geleden
door. Dat laatste wijst niet op pa
niek. maar op de weloverwogen in
vloed van figuren als staatssecreta
ris Meyer, het Tweede Kamerlid (en
partijbestuurslid) Kombrink en dr.
A. Peper, raadsadviseur van minister
Van Doorn op CRM. Bekwame maar
weinig en weinigen ontziende politici
die zich met groot gemak weer zou
den instellen op de oppositie. Zij
leveren hun kiezers dan wel uit aan
het „rampzalige alternatief" dat
naar zij zelf zeggen Wiegel te bie
den heeft, maar dat doet hen niets:
op zulke kleinigheden let men niet,
op weg naar de schone toekomst van
de progressieve meerderheid.
Zelfvernietiging
De feitelijke gewelddadigheid van
zulke inzichten uit zich in tendenzen
van zelfvernietiging die de PvdA-top
deze week in onthutsend korte tijd
te zien heeft gegeven: de gewillig
heid waarmee men duurbetaalde en-
quêtecijfers uitlevert teneinde de
partij het electorale graf in te pra
ten; het feit dat de PvdA-voorzitter
mevrouw Ien v.d. Heuvel subiet
linksaf slaat op het moment dat zij
met eigen ogen ziet dat de kiezers de
tegengestelde richting opwandelen,
de knulligheid waarmee de partijlei
ding de publiciteit van haar eigen
minister-president steelt (de resolu
tie heeft de publieke aandacht voor
de beschouwing van Den Uyl in de
Kamer weggetrokken: „Ze willen
Den Uyl zeker niet in de krant heb
ben", zei een bewindsman berus
tend).
Wat tegenover deze linkse spits
staat, heeft zich (nog) niet duidelijk
gemanifesteerd: het is het grijze
midden, de meerderheid van de frac-
tk n de Kamer, curieus genoeg zon
der Ed van Thijn die weliswaar
tot de v doeners met de christen-
democrater behoort maar ver
knocht blijft aan de mede door hem
zelf uitgevonden strategie van de
tweedeling.
Duisenberg
De man die zich, tot dusverre voor
namelijk intern, heeft sterkgemaakt
voor de normalisering van de betrek
kingen met de christen-democraten
en dus voor een coalitie PvdA-CDA
is minister Duisenberg. In het partij
blad heeft hij onlangs de ouderwetse
opvatting verdedigd dat democratie
delegatie van vertrouwen is, dat de
partij haar afgevaardigden en be
windslieden niet tot de letter nauw
keurig het beleid moet willen dicte
ren, maar voornamelijk achteraf ver
antwoording van hen moet vragen
Den Uyl zelf heeft sinds het begin
van de jaren eigenlijk niet veel an
ders in de partij gedaan dan tussen
het type Kombrink en Duisenberg
gemiddelen, plooien, gladstrijken
masseren en praten, praten, praten
Alles met eindeloos geduld en uit
houdingsvermogen.
Wat die man aan onzin over zich
heen heeft moeten laten gaan is met
geen pen te beschrijven. Deze week
zag je hem wegkrimpen elke keer
als de ontwerp-resolutie ter sprake
kwam. Het is de zoveelste bom die
hij moet zien te demonteren. Het ziet
ernaar uit dat de resolutie zelf het
gereedschap kan leveren: het
zwakke punt is het voorstel dat bij
de „invulling" van het akkoord de
stemmen van de radicalen relatief
aanmerkelijk zwaarder zullen wegen
dan die van de socialisten. Het
schijnt dat veel gewestelijke be
stuurders er niet over piekeren om
dat te accepteren en dat kan het
akkoord tussen de besturen van bei
de partijen doen springen. Maar als
het niet mocht lukken, de resolutie
op die manier weg te werken of te
ontkrachten, dan zal Den Uyl moge
lijk publiekelijk moeten kiezen, het
geen een geheel nieuwe ervaring zou
toevoegen aan zijn zo rijkgescha
keerde politieke leven.
De heer W.A. Wijnands is leraar Ne
derlands aan de christelijke pedago
gische academie Groen van Prinster-
er in Doetinchera.
Van een onzer verslaggevers
UTRECHT De nieuwe internatlo-*
nale zomerdienst van de spoorwe
gen. die op 22 mei volgend jaar in
gaat. zal heel wat verbeteringen
brengen. Alle D-trelnen naar Parijs
krijgen splinternieuw materieel,
hetgeen vooral voor de reiziger in de
tweede klas een belangrijke com-
fort-verbetering betekent.
De Franse spoorwegen nemen tus
sen 1975 en 1979 2500 nieuwe rijtui
gen in gebruik. Deze komen volgend
jaar ter beschikking voor de route
Amsterdam-Parijs. In de tweede
klas kan de reiziger dan kiezen uit
een rijtuig met middengang en uit
rijtuigen met zijgang.
Het gebeurt niet elke dag dat er een jeugdboek over de tweede
wereldoorlog op de boekenmarkt komt. B. Dubbelboer waagde
zich eraan en zo verscheen bij Uitgeverij Westfriesland te Hoorn
het boek „Joël en de veenheks" 15,90).
Veehandelaar Meier en zijn vrouw,
die joden zijn, worden midden in de
oorlog weggevoerd naar een gevan
genkamp. Zoon Joël, enig kind, had
van zijn vader gehoord dat zij zich
moesten schuilhouden alsof ze mis
dadigers waren. Joél weet te ont
snappen en hoe het hem in die af
schuwelijke jaren vergaat wordt
meeslepend verteld. Dat ouders en
zoon Meier worden herenigd is de
uitzondering die de trieste regel
bevestigt. Het boek, dat 155
dichtbedrukte bladzijden telt, is zeer
geschikt voor kinderen vanaf twaalf
jaar.
We kondigen tegelijkertijd vijf ande-
fé kinderboeken aan die bij
Westfriesland verschenen: voor kin
deren van negen tot ongeveer twaalf
jaar: „Nijltje", door Mia Mossinkoff
met illustraties van Bep Thijsse
12,90). Een nogal griezelig verhaal
over een nijlpaard dat op een flatje
logeert. Veel (goede) illustraties en
naar verhouding weinig tekst (115
blz.).
..Valko Vos en zijn vrienden", door A.
D. Hildebrand. Dit is het tweede en
laatste deel over Valko Vos die vader
ls geworden van een heleboel vosjes.
Valko beleeft een vreselijke tijd,
maar toch zorgt hij er tenslotte voor
dat alle dieren in het bos het naar
hun zin hebben. Een eenvoudig ver
teld verhaal met (enkele) tekeningen
van Jan Wesseling. (138 blz., 12,90).
..Jasmijn", door Barbara Sleigh, ver
taald door Hannie van Till. De avon
tuurlijk ingestelde Jasmijn logeert
ln een oud en deftig huis en daar
beleeft ze van alles. Een aardig boek
8peciaal voor meisjes met een avon
tuurlijke Inslag (137 blz., 13.90).
Voor de wat jongere garde verscheen
bij Westfriesland „Lari Fari Jokke-
land, de leeuwereis", door Janosch
en uit het Duits vertaald door Martin
Lammes. Lari Fari Jokketand, de
l^ugenbaron met zijn jokgebit, gaat
op reis met zijn vriend, leeuw Hans,
de eerlijkheid zelve. Er volgen wel
wat veel onwaarschijnlijke beleve
nissen, die toch goed aflopen. Dat er
veel jonge lezers van zo'n verhaal
genieten betwijfelen we. (107 blz.,
9,90).
Oudere meisjes kunnen hun hart op
halen aan het verhaal over de ta
lentvolle violiste Diane, die een
glansrijke toernee door Europa
maakt en tenslotte geluk vindt bij
Jules. Dat alles staat in „Vrijheid
voor Diane", door Hans de Groot-
Canté (139 blz., 12,90).
Kosmos
De uitgeverij Kosmos te Amsterdam
zond ons twee boekjes voor meisjes
en jongens van tien jaar en ouder:
„Uit de brand" door Margaret Potter
(126 blz., 14,90). De belevenissen
van Blnkie, Henriet en Hein, die al
eerder beschreven werden in Marga
ret Potters „In de put", zijn zo een
voudig verteld dat kinderen ze in één
ruk zullen willen uitlezen.
Dat kan niet worden gezegd van
„Wat een rot kind", door Isabelle
Holland. Een pittig boek over een
steeds weer dwarsliggend meisje, dat
nogal wat uit te staan heeft met de
niet malse Manuel. De titel „dekt"
de inhoud volledig maar dat houdt
dan ook in dat niemand het boek
voor zijn plezier zal lezen. Het is wel
een leerzaam verhaal. (150 blz.,
16,90).
Ook verscheen bij Kosmos „Pico-
Ptki gaat op reis", door Werner
Schrader. Het piepkleine ventje Pi-
co-Piki moet een gevaarlijke tocht
ondernemen om weer bij zijn huis te
komen. Een boek vol spanning, dat
ons geschikt lijkt voor kinderen van
af acht jaar en niet vanaf zes jaar,
zoals Kosmos meedeelt. Voor hen is
het te ingewikkeld en bevat het te
veel moeilijke woorden (astronau
ten, uitmuntend, bouillon en pro
viand). (160 blz., 15,90).
Debuut
Willem Wilmink maakt bij Kosmos
een goed debuut als schrijver voor
kinderen met zijn boekje „Het Ban-
gedierenbos" met geslaagde teke
ningen van een andere debutante:
Heido Daamen. Wilmink was ook
een van de tekstschrijvers van de
alom gewaardeerde Stratemaker-op-
zee-show. Wat Lena allemaal in het
bos beleeft beschrijft Wilmink aller
aardigst. Dit boekje (64 blz., 9,90) is
ook geschikt om voor te lezen.
Van Uitgeverij Van Goor te Den
Haag kondigen we aan: „Het myste
rie van de bamboevogel", door Caro
lyn Keene, uit het Amerikaans ver
taald door Hanna Nouwen. Het is het
negende boek uit de reeks Dana De
tectives en uitsluitend bestemd voor
meisjes vanaf twaalf jaar die van een
„wild" verhaal houden. Er is gebruik
gemaakt van een zeer klein letterty
pe 4,95).
En voor meisjes van tien jaar en
ouder vestigen we de aandacht op
„Door het gat in de schutting", door
Anneke Bloemen, uitgegeven door
De Fontein bv te De Bilt. Het ver
haal sluit aan op „Zo'n Grieks kind"
van dezelfde schrijfster. Teneur: kin
deren helpen hun vader die in de
problemen zit.(94 blz., 9,75).
Huisdieren
Huisdieren, maar dan wel liefst zeer
ondernemende exemplaren, blijven
de aandacht vragen op de jeugdboe-
kenmarkt. Ditmaal gaat het in het
boek ,;Het is maar een straathond",
om een Spaans bastaardhondje, ge
boren in een buitenwijk van Madrid
en voorbestemd tot een avontuur
lijk, zwervend bestaan. Een speels
geschreven en onderhoudend ver
haal van Helen Griffiths, uit het En
gels vertaald, en met beslist goede
tekeningen van Victor Ambrus.
(prijs: 16,90).
A. D. Hildebrand vertaalde uit het
Duits „De Oma met de vliegende
schommelstoel", dat vermoedelijk
voor de aanspreekbaarheid in
Rotterdam is gesitueerd en de
langzamerhand geëigende conceptie
van werkelijkheid en fantasie ver
toont. Die grootmoeder is de ideale
oma. waarvan kleintjes kunnen dro
men en die voor hoofdpersoontje
Babsi een openbaring is. Een speels
en begrijpelijk verhaal van Antoi
nette Baker, dat erg aardig geïl
lustreerd 12,90 kost.
Ploegsma
Voor kinderen van 8 jaar en ouder
introduceert uitgeversmij
Ploegsma, Amsterdam „Ze snappen
er niets van", een debuut van Rita
Törnqvist, die de edities van bijna
alle Lindgren-titels in het Neder
lands heeft vertaald. De bedoeling
van het verhaal is te laten uitkomen,
dat de ouders van Heieen de ik
figuur maar ook alle volwassenen
er niets van begrijpen, van de fanta
siewereld van het meisje en haar
vriendje Waldemar, die samen een
droomoord hebben, het verboden
Rattenlandje. Hun fantasiewereld
na schooltijd en hun onschuldige,
veelal veroverende gedragingen,
vallen minder goed bij ouderen. De
auteur geeft een heel eigen kijk op
de kinderwereld en doet dit op een
wijze, waarop jongens en meisjes
zich zo nu en dan zullen herkennen.
Fijnzinnige tekeningen van Nance
Post. Prijs: 11,90 (Paperback).
De schrijfster An Rutgers van der
Loeff schreef onder het herkenbare
pseudoniem van Rutger Bas „Het
goud van Pech-zonder-end", voorde
leeftijd van 10 jaar en ouder. Een
aardige vondst is de presentatie
vooraf van de hoofdpersonen, met
getekende „pasfoto" en uitspraken
over zichzelf en hun omgeving: Over
ons gaat het verhaal. En dat speelse,
eigentijdse verhaal gaat dan over
het krottenbuurtje Pech-zonder-
end, dat een bouwterrein is gewor
den en waar een opzienbarende
vondst wordt gedaan. Het verhaal,
gelardeerd met spanning en geheim
zinnigheid, laat zich vooral door de
levendige dialogen vlot lezen. De
illustraties van Carl Hollander die
nen vermeld te worden. De prijs is
12,90. Eveneens een Ploegsma-
uitgave.
Van onze radio- en tv-redactie
HILVERSUM De Evangelische
Omroep zal met ingang van decem
ber een familie-magazine uitgeven,
onder de naam Zie. Een proefnum
mer van Zie wordt toegestuurd aan
160.000 contribuanten van de EO.
waaronder de abonnees op het pro
grammablad Visie.
De nieuwe uitgave verschijnt een
maal per kwartaal, telt 48 pagina's
en is voor een belangrijk deel in
kleuren uitgevoerd. De inhoud be
staat uit artikelen en rubrieken voor
verschillende leeftijdsgroepen, in
terviews, actueel nieuws over radio
en televisie, een rubriek voor de
vrouw en haar gezin, het huis en de
tuin, gegevens over zending en evan
gelisatie.
Van een verslaggever
HELVOIRT Het dertienjarige
meisje Henriette Hinsbergh uit Hel-
voirt is bij een verkeersongeval om
het leven gekomen. Zij werd op een
kruispunt door een militaire colon
ne gegrepen.
GRONINGEN De maatschappe
lijke positie van iemand bepaalt in
sterke mate of hij bij het plegen van
een delict door de politie „gepakt"
zal worden. Een onderzoek, uitge
voerd door het criminologisch insti
tuut van de rijksuniversiteit in Gro
ningen, heeft uitgewezen dat de
„pakkans" het grootste ls voor twee
types dader. De ene groep bestaat
uit ongehuwde jongens van 18 tot 25
jaar. die werkloos zijn of onge
schoold werk verrichten en een mi
nimumloon of nog minder verdie
nen. De meest voorkomende delic
ten bij deze groep zijn Inbraak, joy
riding. mishandeling en in mindere
mate verkeersdelicten. De tweede
groep betreft ongehuwde of geschei
den mannen van 26-45 jaar die werk
loos zijn of werkzaam als havenar
beider in een beroep waarvoor wei
nig of geen scholing is vereist. Deze
groep pleegt vooral verkeersmisdrij-
ven en vermogensdelicten als in
braak, heling en diefstal.
De man onder wiens leiding het on
derzoek plaatshad, de Groninger
criminoloog Laurenz Veendrick,
concludeert. „Criminaliteit is een
vrij algemeen voorkomend ver
schijnsel onder alle lagen van de
bevolking. De overheid reageert
echter vooral op de strafbare feiten
van de mensen die qua kennis,
macht en inkomen onder aan de
ladder hangen."
Inwoners van hel Zuidmolukse
barakkenkamp in Vaassen. dat gis
teren door de politie werd ontruimd
en daarna gesloopt zoeken hiertus
sen de puinhopen van de barakken
naar nog bruikbare huisraad en
kleding.
Van een onzer verslaggevers
DE BILT Burgemeester A. A. J.
Goldberg (51) van De Bilt, lid van de
WD, heeft zijn ontslag aangeboden.
Aanleiding voor zijn vertrek is voor
de heer Goldberg de schelding van
zijn tweede echtgenote. In een per
soonlijke verklaring heeft de burge
meester meegedeeld dat de publieke
geaardheid van zijn functie" het
niet mogelijk maakt langer zijn
ambt uit te oefenen.
De burgemeeester zou aldus Bil-
tenaren vrezen dat er ln geval van
aanblijven in zijn gemeente twee
partijen zouden ontstaan. In de ver
klaring zegt hij: „Het is bekend dat
buitenstaanders in zo'n situatie (bij
een echtscheiding; red.) zich wel
eens gedrongen voelen een dergelij
ke beslissing kritisch te moeten be
naderen. Hoezeer dat naar mijn me
ning ook ten onrechte is. het is wel
een feit. Het is dan ook uit die ach
tergrond dat ik mij zeer tot mijn
spijt persoonlijk gedreven voel en
het als mijn plicht ervaar de beslis
sing te nemen die ik zoéven heb
genoemd".
