Traditionalisten dagen
pauselijk gezag uit
1
Uit de kerkbladen
Vandaag
„Kerk op haar retour
door onbijbelse
Israël-leer'
„Verboden" massale mis
in Lille ging toch door
Ds. Tabaksblatt op bezinningsdag:
Onze adressen:
Wereldwinkel
had het weer
gedaan
FAMILIEBERICHTEN
VOORBIJGANGERS^;
Pronk geeft Memisa S
2,5 miljoen v,
MAANDAG 30 AUGUSTUS
TROUW/KWARTETS-
haan
STEIN „Het bisdom wil een rel. Wij hadden aartsbisschop Lefebvre in alle stilte willen
Ontvangen. Overigens komt de publiciteit ons zeer goed van pas, want daarmee krijgen de goede
katholieken, die zuiver zijn in de leer, heel wat aandacht."
Dit zegt Bertha Meuleberg, de eige
naresse van de privékapel in Stein
(Limburg), waar vrijdag zo zijn
althans de plannen de geschorste
Franse aartsbisschop Marcel Le
febvre de mis komt opdragen en het
vormsel zal toedienen. Bisschop Gij-
sen van Roermond heeft dat verbo
den, maar daar zal Bertha Meule
berg zich niets van aantrekken.
„Aartsbisschop Lefebvre blijft trouw
aan de traditionele misliturgie en
dat kan niemand hem verbieden,
zelfs paus Paulus niet." zegt zij. De
paus heeft volgens haar de omstre
den Franse aartsbisschop niet ge
schorst. „Dat heeft een kliek vrij
metselaars in Rome gedaan, die tot
de naaste medewerkers van de paus
behoren en daar in feite de dienst
uitmaken."
Bisschop Gijsen deugt in haar ogen
ook niet. „Hij treedt niet tegen kette
rijen op. wel tegen mensen, die trouw
blijven aan de zuivere katholieke
leer."
Kruis bloedt
Bertha Meuleberg zou op 3 septem
ber 1965 wonderbaar genezen zijn op
voorspraak van de heilige Theresia
Neumann. Uit dankbaarheid liet zij
de kapel bouwen, die in september
1973 werd geopend. Bij Bertha thuis
Van een medewerker
DEN HAAG „Dat de kerk in onze dagen op haar retour is, is
zeker mede te wijten aan haar onbijbelse Israëlleer".
Dit betoogde ds. S. P. Tabaksblatt.
emeritus predikant van de her
vormde kerk te Amersfoort zaterdag
op een landelijke bezinningsdag in
Den Haag over de relatie Kerk-
Israël. De bijeenkomst, die werd ge
organiseerd door de classicale com
missies van de gereformeerde ker
ken en de Nederlands hervormde
kerk trok een vrij grote belangstel
ling.
Ds. Tabaksblatt die sprak over het
thema ..Het Nieuwe Testament en
het Volk" meende dat de Kerk der
eeuwen Israël als term van vlees en
bloed ontdaan heeft en dat deze die
term als een adellijke titel aan
zichzelf heeft toegeëigend.
Volgens spreker is Israël in de
Schrift een „open begrip". ,,De kerk
heeft altijd geprobeerd het volk Is
raël weg te redeneren met voorbij
zien van het eigen volk. zoals God
dat geroepen heeft", aldus ds. Ta
baksblatt. Hij sloot zijn betoog af
met de constatering dat God het
volk Israël niet geschapen heeft bui
ten andere volken om. maar in de
uitverkiezing er andere volken mede
in betrokken heeft. „Het feitelijke
bestaan van Israël als volk maakt
het tot een getuige van de levende
God".
Minderheid
De Amsterdamse hervormde predi
kant ds. A. A. Spijkerboer sprak over
„Het Nieuwe Testament en de
Staat", waarbij hij onder meer in
ging op de verhouding van de zionis
tische beweging tot de Arabieren en
de Palestijnen, die de Joden als een
gedulde minderheid zagen. „De Jo
den hebben daarentegen nooit de
situatie van een gedulde minderheid
kunnen aanvaarden. De Joodse
staat is gesticht geboren uit de nood
van het Joodse volk om ruimte voor
het leven te scheppen", aldus ds.
Spijkerboer Hij concludeerde dat
het bestaan van dit volk een bewijs
is van Gods trouw Spreker betreur
de het echter dat het Joodse volk
nederzettingen sticht in de bezette
gebieden.
De laatste spreker drs. W. H.
Zuidema. studiesecretaris voor de
Joods-Christelijke betrekkingen van
de gereformeerde kerken ging in zijn
rede uit van de betekenis van Israël's
land in het Nieuwe Testament naar
aanleiding van het hervormde syno
dale rapport: Israël, land en staat.
Hij onderstreept daarbij de zelfstan
digheid van Jeruzalem, haar beteke
nis in het Jodendom in de Nieuw-
Testamentische bedelingen en wees
daarbij op teksten uit brieven van de
apostel Paulus. waarin het gaat over
de collecten voor Jeruzalem.
De bezinningsdag werd geopend
door ds. J. D. Equister. hervormd
predikant te Scheveningen met een
Schriftlezing uit: Romeinen 11.
komen velen het kruis bekijken, dat
op Goede Vrijdag 1970 gebloed zou
hebben. Reeds voor de opening had
bisschop Gijsen laten weten, dat de
particuliere kapel geen kerk mocht
worden, waar de mis wordt gevierd.
In feite wordt er. naast aanbiddings
uren, gebedsdiensten en het bidden
van de rozenkransen, ook vier maal
in de week de mis opgedragen.
Dat gebeurt door de priester W.J.
Kouwenberg. Vroeger werkte deze in
het bisdom Groningen, maar toen
hij daar de mis niet meer mocht
lezen volgens de traditionele liturgie,
week hij uit naar Duitsland. Daar is
het hem dit jaar ook verboden op de
oude manier de mis te lezen. Daarom
bedient Kouwenberg thans twee ei
gen kapellen in Duitsland en is hij
ook verbonden aan de kapel van
mevrouw Meuleberg.
Zij verwacht vrijdag (op de verjaar
dag van haar genezing) een grote
toeloop van „goede katholieken, die
bestempeld worden als ouderwets,
maar die in feite nog de echte zijn."
Geen zegen
Krachtens het kerkrecht mag een
bisschop zijn functies in een ander
boisdom alleen uitoefenen met toe
stemming van de bisschop van dat
bisdom. Bisschop Gijsen heeft zijn
gelovigen gewaarschuwd: „Er kan
geen zegen rusten op een sacramen
tele viering, die de mensen niet toe
voert naar. maar vervreemdt van het
hart van de kerk. onze Heer Jezus
Christus, door hen te vervreemden
van zijn plaatsbekleder paus Paulus
VI en het bisschoppencollege."
Ieder die de paus kent. weet met
hoeveel smart, doch tevens met hoe
veel beslistheid de paus aarts
bisschop Lefebvre heeft geschorst,
nadat hij lange tijd de uiterste mild
heid en het grootste geduld tegeno
ver hem had getoond, aldus de Roer-
mondse bisschop.
UIT
Kort*, duidelijk geschreven, liefst
aan één kant getypte, brieven
kunnen worden gestuurd naar:
Secretaris Hoofdredactie Trouw/
Kwartet. Postbus 859, Amsterdam.
BIJ publlkatle wordt de naam van
de schrijver vermeld.
VAN LEZERS -
Zuid-Afrika
Helaas mis ik in het verslag van
Aldert Schipper, „Wantrouwen zit
diep in Zuid-Afrika". geplaatst in
uw blad van 25 augustus, een zekere
objectiviteit. Naast wantrouwen en
frustratie heb ik, tijdens een zojuist
afgesloten vakantie in Zuid-Afrika.
veel positieve zaken gezien, gehoord
en gelezen. Om enkele in Johannes
burg te noemen: in enkele hostels
geven Bantoe en blanke christenen
pro deo onderwijs 4 5 maal per
week aan een groep aldaar gehuis
veste trekarbeiders, ook bieden zij
daar ontspannings(film)avonden
aan, zulks met medewerking van de
overheid; ook worden daar zondags
godsdienstoefeningen gehouden
waarbij blanken komen die 's
avonds onderwijs geven, ook bezoe
ken Bantoe en blanke christenen de
patiënten (trekarbeiders), die in het
mijnenziekenhuis worden ver
pleegd; zij doen daar aan o.m. wel
vare en brengen daar het evangelie.
Ik meen dat ook aan deze activitei
ten aandacht moet worden besteed
en dat wij het positieve werk in onze
AMSTERDAM
Postbus 859.
Wibautstraat 131
Tel. 020-913456
Telex 13006
ROTTERDAM/DORDRECHT:
Postbus 948.
Westblaak 9. Rotterdam
Tel. 010-115588
DEN HAAG/LEIDEN
Postbus 101.
Parkstraat 22. Den Haag
Tel. 070-469445
ZWOLLE/GRONINGEN;
Postbus 3.
Melkmarkt 56, Zwolle
Tel 05200-17030
Reis (slot)
Aanhang groeit
De zeventigjarige Franse voormalige
missiebisschop weigert de nieuwe
misliturgie te aanvaarden, zoals die
in 1969 door paus Paulus is afgekon
digd. Hij zegt: ik blijf trouw aan de
negentienhonderd jaar oude kerk.
niet de twaalf jaar oude kerk van na
het Vaticaanse concilie. Zelf is hij
ervan overtuigd, dat de maatregelen
tegen hem alleen maar tot gevolg
hebben gehad, dat zijn aanhang is
toegenomen.
„Elke keer, dat Rome tegen ons
uithaalt, zijn er sommigen, die de
beweging verlaten, maar elke keer
voegen zich er veel meer bij ons.
Voor elke honderd, die ons verlaten,
komen er vijfhonderd in de plaats",
zei hij verleden week in een inter
view met Associated Press. De
maatregelen van de paus beschouw
de hij als onwettig en hij zei ook, dat
hij excommunicatie, de laatste
maatregel, die het Vaticaan nu nog
nemen kan. naast zich neer zou
leggen.
Volgens Lefebvre heeft de paus val
se compromissen gesloten met libe
ralisme. modernisme en commu
nisme.
Het tweede Vaticaans concilie (1963-
1965) heeft volgens hem een koers
uitgezet, die bezaaid is met dwalin
gen. die hebben geresulteerd in een
totale verwarring bij de gelovigen.
Lefebvre's voornaamste motief om
ongehoorzaam te zijn. is dat „ik niet
wens mee te helpen aan de vernieti
ging van de kerk".
Vooral in Frankrijk en in Fransspre
kend Zwitserland maken de
bisschoppen zich zorgen over de
ontwikkeling. Zij menen, dat de
paus Lefebvre te veel eer heeft gege
ven door hem te schorsen, waardoor
hij nu het aureool van de martelaar
heeft gekregen. De controverse is er
niet een vah alleen veranderingen in
de misliturgie. Vooral in Frankrijk
zijn veel kerkleden al lang veront
rust over de nieuwe richting, die de
kerk is ingeslagen in haar betrekkin
gen met de buitenwereld. Het groot
ste deel van de Franse katholieken
moge dan alleen in de kerk verschij
nen bij doop, huwelijk en dood, een
fors deel verwacht van de kerk, dat
zij een bolwerk is tegen wat gezien
worden als ondermijnende aspecten
van de moderne tijd. In hun ogen
huldigen de bisschoppen steeds
meer „linkse" opvattingen.
Een recente meningspeiling heeft
uitgewezen, dat een op de vier Fran
se katholieken met aartsbisschop
Lefebvre sympatiseert: de helft wil
geen standpunt innemen, terwijl de
andere helft haar sympatie gelijke
lijk verdeelt tussen Lefebvre en
„Rome". Bijna de helft is echter van
mening, dat de kerk in haar vernieu
wingen te ver is gegaan.
Seminaries
Ook in de Verenigde Staten en Ca
nada, Engeland, West-Duitsland en
Mgr. Lefebvre
De 71-jarige mgr. Levebre heeft giste
ren in de sporthal van Lille in Noord-
Frankrijk voor 6.000 gelovigen een tra
ditioneel in het latijn gezongen hoog
mis opgedragen. Hij heeft dit gedaan
ondanks het verbod van de paus.
De paus heeft gisteren reeds openlijk
zijn droefheid uitgesproken over de
„provocerende houding" van de Fran
se bisschop. Reeds eerder was de
bisschop door de paus „a divinis" ge
schorst uit zijn ambt.
Na de mis zei de bisschop tijdens een
persconferentie, dat paus Paulus de
kerk naar de vernietiging leidt. De
niet toegestane massale mis noemde
hij een „manifestatie van het katho
lieke geloof". Hij verklaarde verder
het marxisme en de oecumêne'te ver
werpen. Op de foto: bisschop Lefebre
deelt de zegen uit tijdens de massale
Mexico groeit Lefebvre's aanhang.
Het door hem gestichte priesterse
minarie in Econe in Zwitserland
heeft dit jaar filialen gekregen in
Duits-sprekend Zwitserland en in
Armada, Michigan in de Verenigde
Staten. Tot op heden zijn 26 pries
ters gewijd. Volgend jaar zullen daar
vijftien bijkomen. De drie semina
ries hebben minder dan 150 studen
ten uit vele landen. De stichting van
nog meer seminaries wordt overwo
gen. Het geld daarvoor wordt vol
gens de aartsbisschop bijeenge
bracht via „duizenden en duizenden
kleine bijdragen en uiteraard zo nu
en dan meer aanzienlijke sommen".
In Nederland is Lefebvre's aanhang
tot nu toe gering. Zelfs het Michael-
legioen van Louis Knuvelder staat
niet zonder meer achter hem. Het
zijn voornamelijk het comité „Be
houd traditionele misliturgie" van
dr. H. B. Visser en de beweging rond
pater E. ICrekelberg.
Intussen heeft paus Paulus een
nieuw beroep op de aartsbisschop
gedaan om „nederig en ootmoedig
de onlogische keten te verbreken,
die u vervreemdt van de kerk". Vol
gens een communiqué van het Vati
caan wacht de paus met ontroering
op de terugkeer van de verloren
zoon. Naar aanleiding van het her
haald verzoek van Lefebvre om een
privé-gesprek met de paus zegt het
communiqué: „De heilige vader
heeft het recht en de plicht, vooraf
te weten wat mgr. Lefebvre van hem
wil. Als deze aan deze eisen niet
beantwoordt, maakt hij een nieuwe
fout."
gebeden moeten gedenken naast
daarin aandacht voor ondervonden
onrecht, onvrede en frustratie.
Meppel E. H. Lensink
Wereldraad (2)
Er wordt, mijns inziens ook terecht,
kritiek geoefend op de Wereldraad
van Kerken, omdat hij wel het blan
ke bewind in Zuid-Afrika veroor
deelt. maar niet genoeg zijn geluid
laat horen inzake de onderdrukking
van Russische christenen Er valt
niets goeds te zeggen van een regiem
dat vrijheid van godsdienst beknot.
Toch kunnen alle Westerse christe
nen hun steentje bijdragen, in het
protest tegen de gruwelijke onder
drukking in Rusland, door lid te wor
den van Amnesty International. De
ze instelling werkt niet alleen voor
Russische (ten onrechte) gevange
nen maar tevens voor die uit de
gehele wereld. Als men lid wordt,
kan men brieven schrijven naar de
autoriteiten van de betrokken lan
den en ook naar de gevangenen zelf,
wat een grote morele steun betekent.
Hoe massaler het protest, hoe meer
resultaat, dacht ik. Aan dit stellen
van een daad kan ieder christen
meedoen.
Veenendaal
M. C. van Benthem-v. Hecrde.
Geen ander dagblad heeft zijn le
zers, naar ik meen. zo goed voorge
licht over deze reis van Nederlandse
Kamerleden naar Rusland dan
Trouw.
Ik heb daarbij echter één punt ge
mist Er is gesproken (uitvoerig)
over het parlement in beide landen.
Maar kwam er ook de totstandko
ming van de volksvertegenwoordi
ging ter sprake? Is er ook gesproken
over het houden van vrije verkiezin
gen. een punt nu vanwege de Veren
igde Naties ook aan de orde in Zuid-
Afrika? Mij dunkt, dat er alle reden
was om dat onderwerp aan de orde
te stellen; wellicht bij volgende gele
genheid Alles samen is m i. die reis
voor de onderlinge verhouding toch
als een winstpunt te beschouwen.
Nijmegen Dr. J. E. Schutte
Nieuwe levensstijl, wereldsolidari-
teit, hoe werkt dat allemaal door bij
de gewone Nederlandse vrouw? Een
Heerlense huisvrouw schakelde over
van keuken naar activiteiten bui
tenshuis. Rian Huyts-Quaedvlieg
vertelt aan het missieblad Bijeen:
Dat proces van kritisch worden, van
uit je eigen huid kruipen, heb ik aan
den lijve gevoeld: de problemen
thuis, als je je gaat bemoeien met
maatschappelijke zaken, de angst
voor het vreemde. In het begin was
het vreselijk. Als er geen schone
zakdoeken meer in de kast waren,
had je de poppen aan het dansen.
Dan had het wereldwinkelwerk het
gedaan. Ik moest me uit de naad
rennen om thuis en in de wereldwin
kel met het werk klaar te komen. Ik
heb toen eens flink met de vuist op
tafel geslagen. „Het kan zo niet lan
ger" heb ik gezegd. „Ik meen. dat ik
het recht heb om dingen te doen die
ik belangrijk vind". Van toen af zijn
we alles samen gaan doen. Nu vindt
iedereen het vanzelfsprekend dat ik
's avonds vaak weg ben. dat ik niet
altijd kan koken of dat het huis niet
altijd op orde is. Het huishouden is
nog wel mijn taak. maar iedereen
springt bij als het nodig is. In het
begin had ik het er ook persoonlijk
moeilijk mee. Mijn man zag eigen
lijk niet graag, dat ik me met poli
tiek ging bezig houden, in aktiegroe-
pen ging zitten en met langharigen
optrok. Als huisvrouw en moeder,
zeker tien jaar geleden, kun je het
voor je gevoel niet maken om dik
wijls weg te zijn. Je beschouwt jezelf
ongeveer als een ontaarde moeder.
Een andere moelijkheid is ook dat
de mensen die zich met ontwikke
lingssamenwerking bezig houden al
lemaal in een zelfde hoek zitten. Als
je iemand uitnodigt om daarover te
praten, dan kom je terecht bij vor
mingscentra met spijkerpak- en
baarddragende radikalen, de Poli
tieke Partij Radikalen, PPR. of de
mensen van de wereldwinkel. Ze
praten allemaal over politiek, alsof
het over patat frites gaat. Dat
schrikt af.
Zakelijk
De gezamenlijke hervormde en gere
formeerde synodezitting nadert.
Over het model nieuwe kerkorde,
dat daar besproken wordt, schrijft
D B van der Waals in het her
vormde diakenenblad Diakonia:
En een andere, wel zeer dringende
vraag: welke visie op het ambt zit
hier eigenlijk achter? Jammer vind
ik dat de commissie „Kerkordelljke
aangelegenheden" begrijpelijk
overigens, gezien haar opdracht
op die visie niet nader ingaat, want
nu moeten we ernaar raden. Uit het
bovenstaande leid ik echter af dat
gekozen is voor een nogal zakelijke,
m i. té zakelijke interpretatie van
het ambt. waardoor „ambt" nauwe
lijks meer onderscheiden kan wor
den van „functie". De ambtsdrager
is een vertegenwoordiger: van de
gemeente of van de groep. Een stap
verder, en de ambtsdrager wordt
(vèrwordt) tot uitvoerder van het
beleid, dat elders wordt uitgestip
peld, namelijk in de kervergadering
of in de groep, die hem (zo staat het
er letterlijk) „afvaardigt". Maar
waarom dan nog, als we zó „functio
neel" met het ambt omgaan, vastge
houden aan de drie ambten van pre
dikant, ouderling en diaken? Res
pect voor de protestantse historie?
Je zou het wel zeggen, want een echt
argument voor die driedeling ont
breekt. Wel wordt opgemerkt dat
men heeft overwogen alle
„ambtsdragers nret bijzondere
opdracht" tot diaken te promove
ren. Gelukkig is men van die dwaal
weg teruggekeerd. Het diakonaat
zou onherkenbaar worden, als het
zich over al die verschillende
„diensten" moest ontfermen. In
zicht in de diakonale opdracht van
de gemeente moet hier dus wel een
rol hebben gespeeld. Maar in wezen
heeft de commissie zich bij de be
staande toestand neergelegd. Zoals
zij óók zich eenvoudig conformeert
door kerlijke werkers, die nu buiten
de kerkeraad staan, erin te halen en
ze vervolgens het predikaat te ver
schaffen van één der traditionele
ambten, zij het „met bijzondere
opdracht" Hier winnen de formeel-
organisatorische overwegingen het
van de principiële.
Aanvulling
De stukken over het belijden, die in
deze gezamenlijke synodezitting be
handeld zullen worden, stellen de
hervormden en gereformeerden vol
gens prof. dr. K. Runia in Centraal
Weekblad op de tweesprong. Welke
kant willen ze uit in verband met de
vraag naar de vernieuwing van het
belijden? Zullen ze kiezen voor aan
vulling of voor vervanging van de
klassieke belijdenisgeschriften?
Prof. Runia:
Wat we ook gaan doen t.a.v. de ver
nieuwing van het belijden (en daar
ben ik geheel voor), het moet m.i. op
zodanige wijze gedaan worden dat
de oudere belijdenissen volledig
blijven mee functioneren in het le
ven van de kerk. Ik zou persoonlijk
dan ook willen kiezen voor een be
perkt „aanvullingsmodel", waarin
alleen die dingen ter sprake komen
die voor de kerk zo belangrijk zijn
dat ze er zich vandaag over moet
uitspreken. Met opzet gebruik ik het
woord „moet". Belijden is geen luxe,
maar noodzaak. In het belijden
moeten dan ook alleen die dingen
genoemd worden, waar het „zijn of
niet-zijn" van de christelijke
boodschap en daarmee van het ge
loof en van de kerk a.h.w. op het spel
staat. Daarom hoop ik van harte dat
de gemeenschappelijke vergadering
de kant van een sober aanvullings
model opgaat. We zien met belangs
telling uit naar de discussies op de
gemeenschappelijke vergadering.
Intussen worden steeas meer men
sen moe van al die interkerkelijke
gesprekken. J. K. Schendelaar in
het lutherse blad ELK:
Er komen steeds meer rapporten
over het interconfessionele overleg,
niet alleen op nederlands niveau,
maar ook mondiaal, en ze getuigen
alle van vergaande overeenstem
ming, theologisch. Maar consequen
ties zijn er nog niet uit getrokken.
Integendeel worden de touwtjes hier
en daar ingekort, voorzichtig, maar
wel duidelijk waarneembaar. Dat
maakt de zaak er niet geloofwaardi
ger op. Haken daarom steeds meer
mensen af, die eerst enthousiast
meededen? Is daarom het élan er
volkomen uit? Raken steeds meer
„helden vermoeid"? Wéér blijft nu
toch een duidelijk teken van de op
papier geconstateerde en gezamen
lijk beleden overeenstemming? Zij
die steeds verkondigden dat men in
deze dingen vooral niet moest over
haasten, konden wel eens in die zin
zonde tegen de H. Geest bedrijven,
dat het die Geest is die ook het
„Gebot der Stunde" schept en zij
dat teken niet (willen) verstaan.
Uit onze familiekring werd weggenomen onze
broer en zwager
Jacob Kamphuis
Nieuwlande, 27 augustus 1976
De Krim (Ov.):
L. Kamphuis
G. Kamphuis-Bos
G. van Faassen-Kamphuis
G. van Faassen
Gramsbergen:
T Kamphuis
O. Kamphuis-Hubbeling
Nieuwlande:
J. Kamphuis
Ter Apel:
M. Evers-Hubbeling
J. M. E. Evers
Ermelo:
T. van Dasselaar-Hubbeling.
T. van Dasselaar
Coevorden:
H. Steendam
H. Steendam-ten Napel
HIJ IS IN ZICHT
Bij mij zijn raad en overleg,
ik ben inzicht;
bij mij is kracht.
Door mij regeren koningen
en beschikken machthebbers rechtg
Door mij heersen de vorsten,
mensen op een hoge positie,
kortom allen
die op aarde de dingen
moeten recht maken.
(Spreuken 8, 14-16)
Tussen die twee uitspraken van „biPn^
mij zijn staat dat heel sterkt
woord: ik ben inzicht. De wijshei<hp
wordt hier opnieuw als een persooiern
voorgesteld. Het gaat niet om eeiLdic
aantal waarheden in graniet gestoL t
ken, maar het gaat om Iemand. Zo if
't in het hele boek en in het grot#'
Boek eromheen. Iemand zoekt onP"*
hier, spreekt ons hier aan. Ik bei~*j=
inzicht! Dat heeft niets met grootrr*
spraak te maken. Hij is het. Die hiePnae
kwam om te dienen, is het. Die hip
kwam om wijsheid voor te leven, ij
het. Wat er op aarde nog aan rech|r
geschiedt, waar de dingen nog ir»
orde komen, mensen op gang begin A
nen te komen, ontwaken uit versla
ving, bevrijd worden uit slavernijfm
waar maatregelen genomen worden
die leven mogelijk moeten makeiL.
die ruimte moeten scheppen, waai^i
mensen blijken niet vast te zitten "p
patronen en modellen die allang niel
meer op de menselijke situatie slaan 1%
maar waar ze daaruit loskomen
met nieuwe tongen beginnen te sprei
ken, een nieuwe taal aanslaan, nieik
we woorden vinden, oude verhalervan
opnieuw vertellen, daar is Hij. Daal
is het „door Hem". Reden te meel1
om naar Hem te luisteren. Zoals hef
later van die onopvallende, onbeï
geerde man van bovenaf gezeg£
werd: Hoort Hem!
Bisschop Moshi e™
Op 70-jarige leeftijd is overledei®" 1
Stefano Moshi, de leidende bisschojAR"
van de lutherse kerk in Tanzaniëv,es
Moshi werd in 1960 de eerste Afri6°e'
kaanse lutherse bisschop. In di
ambt verwierf hij nationaal en inteipe
nationaal aanzien. Hij had een groostel'
aandeel in de vereniging van zevei"1^
onafhankelijke lutherse kerken i a
zijn land (ontstaan door verschillei
de zendingen) tot de huidige luthei £9"
se kerk in Tanzanië met meer da£°5
zeshonderdduizend leden. Van
tot 1970 was hij lid van het uivoe*»°e
rend comité van de lutherse welü 1
reldfederatie en een tijdlang was hran
tevens vicepresident.
Ds. P. Beekhuis
|Kar
niet
lan
Foi
Door een nacht, hoe zwart, hoe dicht,
voert hij mij m 't eeuwig licht.
Dankbaar voor de liefde die hij ons gaf. nam God
tot Zich. onze lieve zorgzame man, vader en opa
Martinus de Vries
op de leeftijd van 69 jaar
H de Vries-van Veen
Piet-Wil, Cora en Ine/.
Guda-Jan. Renate en Jan-Willem
Alex-Nel en Sabine
Aalsmeer. 27 augustus 1967
Ophelialaan 104
De rouwdienst zal gehouden worden in de Gercf.
Kerk Ophelialaan 247 te Aalsmeer, woensdag 1
september a s. om 11.00 uur waarna de teraarde
bestelling zal plaatsvinden op de Nieuwe Algeme
ne Begraafplaats te Aalsmeer om plm. 11.45 uur.
Thuis liever geen bezoek
Geen bloemen
Condolcantie-bezoek dinsdag van 19 30-20.30 uur
in gebouw "t Baken". Sportlaan 86 te Aalsmeer.
Ds. P. Beekhuis uit Noordeloos i>Kar
gekozen tot voorzitter van de bon(besi
van christelijke gereformeerde zoiipab
dagsscholen. Hij volgt ds. Th. Ru^or
ters uit Deventer op. Voc
In een gemeenschappelijke. ZjttihP^?
hebben de Waldenserkerk en de me?^:
thodisten in Italië hup stëun
ven aan de politieke activiteiten va|x"
dominee Tullio Vina'y op Sicilië. Mej~~
grote meerderheid spraken Walden™!
sers en Methodisten hun vertrouwei 1
uit in ^dominee Vinay, met nami^L
voor wat betreft het feit, dat diX!;..
predikant als onafhankelijke vooj„"
de communistische partij zittin|pn
heeft in de senaat. Een voorstel, daj
een dominee niet partij-politiek ac
tief zou mogen zijn, werd met 12(
tegen 8 stemmen afgewezen. De vei)D-
gadering verklaarde dat dominet 1
Vinay door zijn politieke activitei yan
ten een diakonale dienst bewijst aan,s
de maatschappij tot welzijn van d(nu'
mensen. Dominee Vinay leidt op Si jjev
cilië het bekende centrum vooi
christelijke dienstverlening.
Memisa is als particuliere hulporga
nisatie vooral afhankelijk van glftenTE!
In 1975 ontving Memisa ruim achlKr<
miljoen aan particuliere bijdragentoe
Het bedrag van 2,5 miljoen, dat d(ger
overheid dit jaar verstrekt, is beove
stemd voor de financiering van honzitt
derd kleine projecten op het gebied
van preventieve gezondheidszorg eiiHE
de watervoorziening in twintig ontBa;
wikkelingslanden. toe
an(
Enige en algemene kennisgeving
Onverwacht nam de Here tot Zich in Zijn heerlijk
heid onze geliefde broer, zwager en oom
Hendrik Sprang
Sinds 21 mei 1968 weduwnaar van
Titia Elizabeth Boersma
op de leeftijd van 73 jaar.
Groningen. 22 augustus 1976
Van Houtenlaan 15
Correspondentie-adres: Eem 51. Assen
Hoogkerk:
W Huberts
Appingedam:
M. Sprang
R Sprang-Stegmeijer
Appingedam:
E. Sprang-Jager
Wagenborgen:
P Sprang
M Sprang-Kamphuis
Groningen:
familie Boersma
neven en nichten
De begrafenis heeft inmiddels plaatsgevonden
OP
Wil
!me
ger
BO
Ru
me
Boi
hai
oi:
Scl
gei
toe
58
de
ED
ge\
om
rij!
gre
me
uit
dei
