Montreal heeft niets opgelost
Cierpinski wint
slag om marathon
DDR atleten voorop
Jos Hermens blijft
twijfelen aan Viren
Leeuwen
hoek:
tevreden
Politiek, nationalisme en commercie spelen te grote rol
Frank Shorter ongelukkig, Lismont verrast
Montreal 1976
.MAANDAG 2 AUGUSTUS 1976
SPORT
TROUW/KWARTET 7^1
door Ruud Verdonck
Over vier jaar zien ze elkaar in Moskou ongetwijfeld weer terug.
De „jeugd van de wereld", het corps officials en het gezelschap
IOC-heren. Eindelijk dan eens in Oost-Europa, die vijftien dagen
sport voor een miljardenbedrag. Ook dan zal er weer over
gesproken worden of het eigenlijk nog wel kan. Olympische
Spelen houden op deze wijze. Maar wie het IOC beluistert, zal
ook weten dat de kans maar erg klein is dat het roer om zal gaan.
De wereld mag dan in 1976 leven, het Internationaal Olympisch
Comité lijkt er een wat trager lopende jaartelling op na te
houden.
Olympische Spelen zijn altijd gehou
den voor het feest van de verbroede
ring Maar al minimaal tien jaar lang
zijn die oogmerken sterk gewijzigd.
De Spelen zijn een landenstrijd ge
worden, waarop opkomende naties
zich voor het oog van de wereld
menen te kunnen bewijzen. Van ver
broedering onderling is binnen de
ploegen al dikwijls weinig meer
merkbaar, laat staan van verbroede
ring tussen atleten van verschillende
landen.
Politiek
Politiek, financieel en sportief gezien
zijn de Olympische Spelen onder
de huidige regels niet langer haal
baar. Dat is een wat wrange consta
tering. maar het is de realiteit. Afri
ka heeft in Montreal, maar niet als
eerste, de sport gebruikt als een wa
pen in een strijd die grotendeels poli
tiek is. Het IOC had daarop beter
kunnen en moeten reageren. Zeker
als men „verbroedering" zo hoog in
het vaandel heeft staan. Het IOC
blijkt daartoe echter niet bij machte.
Kon niet optreden als bemiddelaar
van niveau en accepteerde tenslotte
ie klappen gelaten. De Spelen moes
ten doorgaan, al wa£ de wereld dan
tijdelijk een continent kleiner ge
worden.
Zoals het IOC ook in de kwestie
Taiwan heeft moeten accepteren dat
bet 1976 is en dat de verhoudingen in
de wereld scherp getekend zijn. Ca
nada Montreal in feite heeft
voor het aan de organisatie begon,
het IOC moeten garanderen dat alle
aangesloten landen ook werkelijk
konden deelnemen. De regering van
Canada heeft daar een stokje voor
gestoken voor wat Taiwan betreft.
En het IOC bleek vervolgens niet bij
machte om het eigen lid tot een wat
soepeler opstelling te brengen.
Dat levert voor over vier jaar ook
problemen op. Want er zijn dan wel
stringente eisen gesteld aan Moskou
en de Spelen mogen een groots pres
tige-object zijn voor Rusland, men
zal toch ook niet om de politieke
situatie heen kunnen. Daarin is de
Russische opstelling duidelijk, de
opstelling van het IOC is zonder aan
passing opnieuw zeer kwetsbaar.
Taiwan zal daar met zijn huidige
eisen waarschijnlijk ook niet kunnen
deelnemen. En dan moet nog worden
afgewacht wat China teweeg zal
brengen, zo het IOC die zaak al op
korte termijn ter sprake brengt
Lord Killanin (links) begroet in Montreal Ignaty Novitov, voor
zitter van het organiserend comité voor de Spelen van Moskou in
1980.
Financieel
Financieel gezien zijn de Spelen over
vier jaar wel weer haalbaar Rusland
heeft er ook een miljardenproject
van gemaakt, dat dan wel sober en
eenvoudig heet te zullen worden,
maar voor het gros der andere lan
den volstrekt onbetaalbaar is, zon
der daarvoor andere en belangrijker
zaken uit te stellen. Die onbetaal
baarheid van de Spelen is tijdens de
voorbereidingen van Montreal al na
drukkelijk ter sprake gekomen. Via
lord Killanin heeft het IOC al laten
weten voor dat probleem een open
oog te hebben. Hij ziet een oplossing
in het gunnen van de organisatie aan
en groep van steden of landen. Maar
alles hangt daarbij af van de aanbie
dingen die het IOC krijgt. Op dat
punt zal men ook de eigen ver
antwoordelijkheid dienen te kennen
en niet in zee mogen gaan met lan
den die de Spelen als een geweldig
prestigeobject zien en zich daarvoor
in feite ongewenste opofferingen wil
len getroosten.
Zaterdag kwam de Griekse premier
Constantine Caramanlis met het
voorstel de Spelen voortaan perma
nent in Griekenland te houden Een
oud voorstel, waarop het IOC steeds
heeft gereageerd met het wijzen op
het feit dat het volgens de oude en zo
geliefkoosde Olympische uitgangs
punten niet mogelijk is iedere vier
jaar op dezelfde plaats terug te
keren.
Het voorstel van Caramanlis is, afge
zien van de plaats van zijn keuze, een
goed voorstel. Alle bij het IOC aan
gesloten landen dienen naar verhou
ding op te draaien voor de kosten
van de bouw en onderhoud van het
permanente Olympisch complex en
voor de vierjaarlijkse organisatie De
baten van het evenement vloeien
daarna weer naar die Olympische
comités terug.
In de brief die Caramanlis aan lord
Killanin verstuurde, wees hij nog
eens op de aspecten die de toekomst
van de Spelen zo uiterst onzeker
hebben gemaakt: politiek, nationa
lisme en commercie. Dat zijn de za
ken die. naar de mening van Cara
manlis. uitgebannen dienen te wor
den om weer terug te kunnen keren
naar de sfeer van de oud-Griekse
Spelen: een bestand tussen alle vol
keren om de jeugd elkaar op sportie
ve wijze te kunnen laten bekampen.
Een deel van de problemen zou opge
lost kunnen worden, als de Spelen
steeds in Griekenland gehouden
zouden worden Dat betreft dan al
leen het financiële probleem. Want
Griekenland kent zijn eigen forse
politieke problemen en het probleem
van de commercie is er een van het
IOC op de eerste plaats Maar het
principe de Spelen om de vier jaar op
dezelfde plaats te houden is uitste
kend. Al zal het IOC meer voelen
voor het voorstel: één Olympische
plaats per continent, die om de beurt
gebruikt wordt.
Sportief
Of de Olympische Spelen sportief
gezien op de huidige basis nog wel
toekomst hebben, valt ook te betwij
felen Het mag dan officieel volgens
de regels verboden zijn. ook in
Montreal zullen ongetwijfeld wel
weer de atleten aanwezig zijn ge
weest die al een procontract voor na
de Spelen op zak hadden. Zoals er
ook zeer veel deelnemers zijn ge
weest die zich via de Spelen naar de
status van professionele sportbeoe
fenaar wilden toewerken
Sterker nog dan die gevallen, wor
den de Spelen beïnvloed door de
ongelijkheid van kans die is ont
staan door de grote verschillen tus
sen de landen onderling in waarde
ring voor de sport. In Oost-Europa
bestaat geen profsport. Maar de wij
ze waarop sporttalenten begeleid
worden staat volkomen gelijk aan de
wijze waarop ze elders in het open
baar geldelijk beloond worden. Zoals
ook de Jacht op prestige van Ameri
kaanse universiteiten weinig meer
met amateurisme van doen heeft.
Die verschillen in aanpak zijn nu zo
groot geworden, dat voor landen met
een andere benaderingswijze in veel
sporten nauwelijks meer kansen
aanwezig zijn Alleen de al
lergrootste talenten uit die landen,
kunnen met name in de zwemsport
en atletiek, nog een rol van beteke
nis spelen.
Om de gelijkheid van kans voor al
len weer enigszins op gelijk niveau te
brengen dient het Internationaal
Olympisch Comité zijn amateurre-
gel geheel te schrappen. Ook dat is
1976
MONTREAL De kampioen liep zekerheidshalve een ronde door. Tweeenveertig kilometer en
honderdvijfennnegentig meter over het natte asfalt van het heuvelachtige parkoers door de
buitenwijken van Montreal hadden de 25-jarige Waldemar Cierpinski uit het gehucht Neugat-
tersleben (DDR) genoeg krachten gelaten om er nog eens 350 overbodige meters extra uit te
persen. Pas toen hij Frank Shorter voor zich door de finish zag gaan, hield de magere Oostduitser
onwennig beide handen boven het hoofd, raakte in het voorbijgaan de hand van zijn Amerikaanse
tegenstander aan en verdween onder de tribunes.
De marathon heeft in het verleden
wel eens dramatischer ontknopin
gen gekend dan de supersnelle race
van zaterdag de snelste Olym
pische marathon ooit gelopen
waarin zestig van de tweeenzeventig
gestarte lopers door de finish kwa
men. Zelfs Karei Lismont kwam in
derde positie vrij fit op de eindstreep
aan en dat mocht op zichzelf een
klein wonder heten. Nauwelijks een
week geleden oogde de Belg, zilveren
medaillewinnaar van Milnchen, nog
als een ziek. klein vogeltje.
MONTREAL Een vijfentwin
tigste plaats in een tijd van even
binnen de twee uur twintig minu
ten, viel uiteindelijk Jos Hermens
op de marathon ten deel. Bepaald
geen slechte prestatie voor iemand,
die op de marathon debuteert.
Maar toch. Hermens hield vijftien
kilometer lang de kopgroep bij,
werd halverwege gesignaleerd toen
hij van de vijftiende naar de der
tiende plaats terugvocht, maar ver
loor op de laatste moeilijke kilome
ters teveel terrein om helemaal te
vreden te zijn. „Toch wel teleurge
steld", zo sprak de Nijmeegse at
leet. „Krijg ik alle privileges en
wat maak ik er dan van
Onervarenheid met het handwerk
van de super-langeafstand, hadden
hem bij de eerste grote tempover
hoging uit het eerste peloton doen
vallen. „Ik wist niet wat ik moest
doen. Meegaan met de eerste
groep, waarvan het tempo flink
hoog lag of wat minder risico ne
men. Achteraf gezien, had ik beter
mee kunnen gaan. Nu kwam ik een
hele tijd alleen te lopen. Ik heb er
zelfs nog over gedacht eruit te stap
pen, maar dat vond ik een beetje
laf tegenover de jongens thuis".
De inzinking, die Hermens tussen
de dertig en veertig kilometer door
maakte, had twee oorzaken. Ener
zijds zijn relatief geringe ervaring
met het lopen op asfalt. Hermens
legt bij voorkeur zijn trainingskilo
meters af op onverharde bospaden
waar het ruim ademhalen is. An
derzijds ging het parkoers beu-
velaf. Hermens moest zijn passen
verlengen, kreeg moeilijkheden
met het ritme en als gevolg daar
van pijn in de benen. Een geluk bij
een ongeluk was, dat het intussen
was gaan regenen. „Dat hielp me
er doorheen", aldus de wereld
uurrecordhouder. „Ik liep constant
te genieten van het weer".
In de dagen, dat Jos Hermens zich
nog uitsluitend met de middenlan
ge afstanden bezighield, zag hij
tegen de marathonspecialisten op
als de meest pure sportlieden, die
er zijn. Van dat idee is hij bij
nadere beschouwing enigszins te
ruggekomen. Vooral het verba
zingwekkende verschijnsel zo
mag men dat wel noemen Lasse
Viren houdt hem bezig. Tot zijn
verbazing hoorde de Nijmegenaar
hoe de Fin hem na een kilometer of
tien in goed Engels om wat te
drinken vroeg. De eerste keer had
de Nederlandse atleet juist zijn
flesje weggegooid. De tweede keer
gaf hij Viren inderdaad te drinken
om even later toen de Fin uit het
zicht was geraakt bij de volgende
ravitaileringspost tot de ontdek
king te komen, dat iemand het voor
hem bestemde drinken had wegge
nomen.
„Als ik hem de volgende keer wat
vraag, weet ik zeker dat Viren geen
woord Engels spreekt", aldus Her
mens en hij refereerde naar wat de
Italiaan Fava hem dezer dagen
over Viren vertelde. De Italiaan
liep zes weken geleden in Helsinki
een vijf kilometer met o.a. Lasse
Viren. De afspraak was dat Viren
elke derde ronde de kop zou ne
men. Daar was hij toen helemaal
niet toe in staat. Viren eindigde
„■rgens in de veertien minuten.
Een week later liep dezelfde Fin op
de tien kilometer een tijd van
27.42.9. Een zo opzienbarende voor
uitgang dat Hermens er nog steeds
geen verklaring voor heeft kunnen
vinden.
Een hardnekkige ontsteking aan de
blindedarm veroorzaakte bloedver
lies. dat zelfs met de goortst mogelij
ke overdaad aan anti-biotica niet te
bestrijden viel. Tegen het advies van
de Belgische ploegarts in, testte Lis
mont zichzelf op de tien kilometer,
werd er kansloos uitgelopen, startte
toch op de marathon en stormde,
toen hij eenmaal door de pijngrens
was. zo onvervaard door de stromen
de regen, dat hij van de zesde plaats
na dertig kilometer opschoof naar dc
met brons beloonde derde positie
De dertiende marathon uitzijn loop
baan is voor titelhouder en favoriet.
Frank Shorter ongelukkig verlopen.
In München, vier jaar geleden, won
de schriele Amerikaan toen niemand
het van hem had verwacht; in
Montreal verloor hij. toen iedereen
dacht dat hij zou gaan winnen. De
beslissing viel in feite na 32 kilome
ter Dat is het kritische punt in vrij
wel elke marathonrace. De reserves
zijn dan opgebruikt.
Doktoren verklaren dat als volgt:
een atleet verbruikt zo'n 100 calori-
ëen per 1600 meter Hij heeft aan het
begin van een marathon de beschik
king over 1200 calorlëen en nog eens
800 uit vetreserves. Bij elkaar twee
duizend caloriëen: goed voor 32 kilo
meter hardlopen. De energie voor
het afleggen van de resterende kilo
meters ontleent hij aan het onder
weg in de haast naar binnen ge
werkte voedsel. Daarbij treden be
wustzijnsvernauwingen op De atleet
„sterft", zoals dat in atletiekkringen
heet.
Shorters" grote misrekening was dat
hij op het kritieke moment niet al
leen met zichzelf diende af te reke
nen Zijn felle demarrage had na
vijfentwintig kilometer aan de oe
vers van de rivier De la Prairie de uit
negen lopers bestaande kopgroep in
stukken gehakt. BUI Rodgers. de
Amerikaanse winnaar van de mara
thon in Boston en de Zweed Goran
Bengtsson. de gangmaker van het
eerste uur, vielen terug, evenals Las
se Viren, die hier zijn hoop om de
prestatie van Zatopek te evenaren
(goud op de vijf en tien kilometer en
de marathon) moest opgeven. Eerder
was Jos Hermens al weggevallen,
toen de oorspronkelijk uit twintig
man bestaande kopgroep in tweëen
was gebroken.
Eén ogenblik was Shorter vrij ge
weest. maar Waldemar Cierpinski
dichtte het gat Misschien kwam het
door zijn onervarenheid hij liep in
Montreal pas zijn vijfde marathon
dat de Oostduitse sportstudent in de
kritieke fase minder belast was. HIJ
testte Shorter, liep van hem weg. zag
hem moeizaam weer aanhaken en
ging er in het heuvelachtige Acadie
het Wassenaar van Montreal
opnieuw vandoor Shorter bleef ach
ter Eerst een meter of vijfentwintig
Een paar kilometer later bij de vol
gende helling ineens honderd meter
De strijd was gestreden Cierpinski
had vleugels gekregen. „Het leek wel
alsof de weg meer bergafwaarts ging
dan omhoog", herinnerde hij zich bij
de persconferentie.
Frank Shorter leidde lang het veld tijdens de marathon, maar de achter hem lopende Waldemar
Cierpinski (51) won uiteindelijk met ruime voorsprong.
MONTREAL De gouddel
vers uit Oost-Duitsland sloe
gen zaterdag op de slotdag van
het atletiekprogramma nog
een maal toe. Het resulteerde
in drie gouden medailles. Die
van de dames estafetteploegen
waren geprogrammeerd. Het
goud van marathonloper Wal
demar Cierpinski bepaald niet.
Maar zelfs in een team, waar
van de verrichtingen als per
computer worden geprogram
meerd kunnen verrassingen
voorkomen.
Oost-Duitsland had in Montreal
geen vertegenwoordigers op de vijf
en tien kilometer, omdat het lange
afstandlopen op de baan in dde
£>DR een specialiteit is waarvoor
men de juiste opleidingsmethoden
kennelijk nog niet heeft gevonden.
Oost-Duitsland behaalde in acht da
gen atletiek elf gouden, zeven zilve
ren en negen bronzen medailles, een
oogst waarop geen van de andere
landen kan bogen.
Het Oostduitse kwartet op de 4 400
meter, bestaande uit Doris Maletzki,
Brigitte Rohde, Ellen Streldt en
Christine Brehmer stelde het eigen
wereldrecord (3.23.0) bijna vier volle
seconden s De 3.19.23 betekent dat
gemiddeld alle loopsters het viertal,
dat ln München tn 3.23.0 goud won,
niemand in Montreal op de baan
kwam Het is tekenend voor het gro
te potentieel, waaruit men in de
DDR kan putten.
Het hoogspringen, waarvoor slechts
veertien heren zich hadden gekwali
ficeerd, zorgde voor voldoende op
winding maar de regen verhinderde
een krachtmeting op letterlijk en
figuurlijk hoog niveau. De Ameri
kaanse wereldrecordhouder Dwight
Stones kon op het door de regen glad
geworden tartan niet meer uit de
voeten. De lat was toen inmiddels op
2,18 meter gelegd De organisatoren
trachtten met allerlei hulpmiddelen
het water van de slechtaangelegde
hoogspringaccomodatie te verwijde
ren. maar het bleef een lapmiddel.
De grote triomf was voorde 20-jarige
Pool Wszola, die vorig jaar septem
ber in Athene europees jeugdkampi
oen werd. De Pool had op 2,23 meter
geluk toen na zijn passage de lat
trillend bleef liggen Twee centime
ter hoger greep hij het goudfbor in
zijn tweede poging te slagen. De Ca
nadees Greg Joy was de enige deel
nemer die het met Wszola op 2.25
meter mocht proberen. Toen Wszola
bij zijn tweede sprong op die hoogte
slaagde, sloeg Joy zijn tweede po
ging over om zicht te sparen voor de
2,27 m. Zowel Wszola als de Cana
dees sprongen twee maal af. waarna
het voor Joy afgelopen was. Zijn
laatste poging wilde Wsola bewaren
voor 2.29 meter. De barrière die ook
voor hem te hoog was.
Opvallend was het falen van de
Amerikaan Bill Jankunis, die Stones
bij de kwalificatiewedstrijden in Eu
gene had verslagen. Jankunis faalde
drie maal op 2,14 m.
John Walker won de race. die hij niet
kon verliezen, en werd kampioen op
de 1500 meter De Nieuwzeelander
trad daarmee in de voetsporen van
Peter Snell. de dubbelkampioen van
Toko op de 800 en 1500 meter, Toch
had de 1500 meter de wereldre
cordhouder op de mijl niet de vol
doening gegeven, die hij had ver
wacht. „Het had hier tot een treffen
tussen Bayi en mij moeten komen.
De boycot van de Afrikaanse landen
heeft het atletiekprogramma geen
goed gedaan". Net als op de 800
meter was ook nu de tweede plaats
voor de Belg Ivo van Damme, die
nog net de Westduitser Welimann
voor bleef De eerste vijf aankomen
den finishten binnen dezelfde
seconde.
Bij de heren estafettes werd het een
dubbele overwinning voor de Ameri
kanen De Verenigde Staten, die bij
de atletiek evenals ln München zwa
re klappen kregen, brachten hun to
taal score aan gouden medailles
daarmee op vijf
Ook het zwaarste atletleknummer.
de tienkamp, was voor een Ameri
kaan De 26-jarige Bruce Jenner ver
zamelde in totaal 8618 punten, een
wereldrecord. De tweede plaats was
voor de Westduitser Guido
Kratschmer en de derde voor de
Olympisch kampioen van 1972, de
Rus Nikolai Avilov. Tot het achtste
nummer, het polsstokhoogspringen,
kon Avilov de Amerikaan goed bij
houden en stond zelfs nog eerste in
het klassement, maar op dat num
mer verspeelde hij te veel punten
aan Jenner.
Na Alberto Juantorena. de Cubaanse
winnaar van de 400 en 800 meter, kon
het publiek in het Olympisch Sta
dion nog twee dubbelkampioenen
toejuichen: Tatjana Kazankina cn
Lasse Viren. De Russin, die eerder
deze week de 800 meter op haar
naam bracht, won ook dc 1500 meter
en Lasse Viren toonde zich na de tien
kilometer opnieuw de sterkste op de
5000 meter. Bij de prestaties van dit
tweetal viel het derde Olympische
kampioenschap van de Russische
hinkstapspringer Viktor Sanejev bij
na weg.
Lasse Viren. de deze week 27 jaar
geworden politieman uit Myrskylae,
zorgde voor een uniek feit in de
Olympische aüetiekgeschiedenls.
De Fin slaagde er als eerste ln zowel
de 5 als 10 kilometer op twee achte
reenvolgende Spelen te winnen. Een
feit waarop zijn roemruchte
landgenoot Paavo Nurmi en de
Tsjech Emil Zatopek niet kunnen
wijzen.
Nederland speelde met zijn mini-
atletiekploeg totaal geen rol. Aan de
eis van het NOC „Strijd leveren op
Olympisch niveau met een redelijke
kans op een finaleplaats" konden
alleen Rla Ahlrrs en Jos Hermens
voldoen. Rla Ahlers eindigde bij het
hoogspringen met 1,84 m als
twaalfde en Jos Hermens kan terug
zien op een tiende plaats op de 10.000
meter en een 25e in zijn eerste mara
thon.
MONTREAL Bram Leeu
wenhoek, Nederlands rhef de
mission, is een sportleider die
zonder voorbehoud topsport
voorstaat. Dat uitgangspunt van
hem is in Montreal niet veran
derd. Daarom concludeert
Leeuwenhoek na de Spelen van
de 21e Olympiade dat Neder
lands afvaardiging in Canada
eigenlijk te groot is geweest.
„Wij hebben", stelde de voor-
man van dc Olympische afvaar
diging. „als uitgangspunt geno
men dat in het voor-Olympische
seizoen de prestatie moest wor
den geleverd, die bepalend zou
zijn voor het al dan niet afvaar
digen. Niettemin zijn wij te to
lerant geweest in ons aanwij-
zingsbcleid. Simmige atleten
hebben niet kunnen voldoen
aan dc normen en wij hebben
hen toen het voordeel van dc
twijfel gegeven".
„Achteraf vind ik dat het niet
juist is geweest. Wanneer je be
paalde voorwaarden stelt, dan
dienen die stringent nageleefd
te worden. Zouden wij dat heb
ben gedaan dan zouden de roei-,
atletiek- en wielerselectics er
anders hebben uitgezien. Het
zelfde geldt voor de dressuur-
equipe".
„Het is onjuist de Spelen als
een evenement te zien waar
presteren niet belangrijk is. Ik
ervaar het als gênant wanneer
op de tien kilometer een atleet
een aantal keren wordt gedub
beld, wanneer een loper op dc
1500meter een halve baan ach
ter komt".
Dergelijke „misstanden" heb
ben zich bij dc Nederlandse af
vaardiging niet voorgedaan.
Leeuwenhoek is de eerste om
het te benadrukken, maar hij
heeft toch het gevoel dat, met
name in dc tweede eek, dc pres
taties beneden de verwachtin
gen zijn gebleven. Hij maakte
een duidelijk onderscheid overi
gens tussen de gedachten die al
in Nederland bestonden en die
in Montreal groeiden. „De hoc-
keyploeg bijvoorbeeld", lichtte
Leeuwenhoek toe, „heeft meer
bereikt dan wij veronderstelden
toen wij uit Nederland wegvlo
gen. Een plaats tussen vijf en
acht zou voor ieder zeer aan
vaardbaar zijn geweest. Nadat
het toernooi echter was begon
nen, groeide het idee dat er
meer, veel meer, in zat. Het is er
niet uitgekomen, maar dat is
geen grond voor enige kritiek".
Nederland moet zijn hoop en
illusies koesteren op een lager
niveau dan in landen waar de
sport binnen de maatschappij
structuur duidelijk anders in de
markt ligt en ook binnen naties
aar kwantitatief en dus kwalita
tief een groter aanbod is. Leeu
wenhoek: „Topsport betekent
natuurlijk zo hoog mogelijk ein
digen. Maar wij moeten ook ter
dege beseffen wat mogelijk is.
Binnen het geweldig hoge pres
tatieniveau van Montreal ligt de
strijd om de medailles vaak bui
ten ons bereik. Wanner je dan
nagaat wat een klein land als
het onze wel heeft behaald, dan
is er reden om content te zijn".
Die tevredenheid van Neder
lands chef de mission geldt ook
voor andere facetten van het
Olympisch gebeuren. De ploeg
heeft en dat is voor Leeuwen
hoek een groot goed zich ge
dragen zoals mocht worden ver
wacht. De omstandigheden
waaronder geleefd en gewerkt
moest worden, waren goed. De
enkele momenten dat er iets
mis ging, worden door hem dan
ook beschouwd als incidentjes
die de grote lijn slechts onder
streepten. De moeilijkheden
me» de gestuurde vier van Laga
werden intern („en vrij hard",
zei Leeuwenhoek) opgelost. De
ziekte van roeister Ingrid Mun-
nekes, vermoedelijk pfeiffer,
doorbrak het totale beeld van
het gezondheidspatroon. „Het
verklaat waarschijnlijk wel",
meende de Olympische baas,
„waarom ze iets minder heeft
bereikt dan wij dachten".
De eenheid binnen de totale
ploeg, een stokpaardje van hem,
bleek vrijdag nog eens toen de
poloërs zich en masse aan
meldden bij de poort van het
hockeystadion. Toen bleek dat
er geen gratis plaatsen voor hen
beschikbaar waren, heeft Leeu
wenhoek zich daarover kwaad
gemaakt en vertrok van zijn
comfortabele plaats voor geno
digden naar de tribune waar
voor de kaarten moesten wor- 1
den gekocht. Hij deed hetzelfde
•Is de spelers. Meer uit gebaar
van solidariteit dan als een mo
tie van protest tegen de organi
satie.
Leeuwenhoek gelooft niet dat
meer geld, meer hulp. meer me
dewerking en steun, de
sportman of -groep op een veel
hoger plan zullen brengen.
„Betere prestaties komen voort
uit een betere motivatie. Daar
om heb ik over het geheel geno
men geen reden tot klagen. Wij
zijn hier gekomen om zo goed
als mogelijk is te functioneren
en dat is gebeurd. Qij leven op
het moment in een maatschap-
pij waar de prestatie niet /o
verschrikkelijk hoog staat aan
geschreven. Die instelling
werkt ook door in de mentaliteit
van de sportman en in alle scha
keringen van de sport. De pres
tatie staat voor velen ter discus-
sie, maar ik geloof dat er een
golfbeweging is en dat men wel
weer terug komt van die ge
dachten".
