Koningin Juliana gaat
„Het Oude Loo" huren
Juist in vakantie
openbaren zich de
huwelijksproblemen
r
If-
Koorts redt leven
van zieke hagedis
S,
c
J Annemarie Rikken
Magere melkvezel
stauratie in achttiende-eeuwse stijl kostte 5,5 miljoen gulden
Een
l zomerdag
met
X
-
■)ag 31 juli 1976
binnenland
trouw/kwartet 9
BRO]
ELLAT
ANADA
VELLE
Las Pal».
Rofti Fred Lammers
Leque r» --
ram nr
depen»oORN Na acht jaar
vn Rott^f werken is de restaura-
vnï tu het jachtslot -.Het Oude
voltooid. In novem-
o*èlcfret kasteeltje in het park
uhst vroegere paleis Het
£lorie zÜn hersteld.
nwunfit er nu in grote lijnen
^MAREft als in het begin van de
HRisTinde eeuw bij het overlij-
koning-stadhouder Wil-
no. ne^ Derde, de eerste Oranje
bewoonde.
erdam nj
Loo is al lang geen eigen-
beek ?er van de Oranjes. De leden
meer koninklijke familie kunnen er
enkele aanspraak meer op
inrTanilden sinds de beschikbaarstel-
lië nr H»r de staat in januari 1971 ein-
Westonji'och krijgt Het Oude Loo weer
Etelijke bewoonster. Koningin
gaat het namelijk huren. De-
o fen zal het huurcontract tussen
i de rijksgebouwendienst wor-
tekend. Voor een X bedrag
°00 e huursom wordt erg geheim-
o gedaan) krijgt de koningin de
50 iking over het jachtslot, dat
q (ïwen een rol heeft gespeeld in
50 rnilie.
a pepalingen in het huurcontract
3 n waarover lang is gepraat.Het
clausule die in zekere zin een
betekent op de privacy van de
J Ir. Het rijk wil, omdat Het Ou-
Istaatseigendom is en met over-
ïlden is gerestaureerd, belang-
j Sen gelegenheid geven dit mo-
t van dichtbij te bekijken. Er is
i in het huurcontract vastge-
it het twintig hectare metende
'b iark rondom Het Oude Loo, als-
Ie binnenplaats van het kasteei-
d purende zestig dagen per jaar
hijnlijk als de koningin met
tie is voor ieder die daaraan
!te heeft toegankelijk wordt.
iterieur zal niet te bezichtigen
[t Oude Loo is betrekkelijk
én koningin Juliana, die van
in de toekomst (daarbij denkt
(gelijk aan de periode na haar
?n) regelmatig verblijf te hou-
i dit historische kasteeltje, voelt
begrijpelijk niets voor dat
1-alleman in haar privé-
kken gaan rondneuzen.
GENl
95.S0J
és
9I'l°[st:
97.00 5,5
^'stauratie van Het Oude Loo
5,5 miljoen gulden gekost. In dit
194 MP zi^n niet de kosten begrepen
loo.'ffopoesten worden gemaakt om
97.50 persoonlijke wensen van de ko-
te vervullen. Zo werd op haar
bijzondere aandacht geschon-
an de mogelijkheid logés te huis-
n. Dat vroeg speciale voorzienin-
lie niet waren opgenomen in het
uratieplan. De kosten daarvan
de koningin als toekomstig
iter zelf betaald.
I
i bijna voltooide restauratie is op
r gezet door de in 1970 overleden
tect C. W. Royaards. Zijn opvol-
j. B. baron van Asbeck, heeft de
in uitvoering zijnde plannen van
ïer Royaards met enkele kleine
ringen gerealiseerd. Bij de res-
jtie hebben afbeeldingen eri in-
frissen die kort na het overlijden
de koning-stadhouder van Het
I Loo werden gemaakt goede
ten bewezen.
Het Oude Loo omstreeks 1830. De slotgracht, die het kasteeltje eeuwenlang omringde, was toen
al gedempt.
Zo romantisch stelde de architect Cuypers zich de toekomst van Het Oude Loo voor toen hij in het begin
van deze eeuw opdracht kreeg het jachtslot te restaureren.
In de loop der eeuwen is er veel aan
het kasteeltje gedokterd. Een van de
meest ingrijpende maatregelen was
het dempen van de slotgracht door
Lodewijk Napoleon. Hij vond zo'n
gracht naar niets en was bang dat de
dampen die eruit opstegen zijn ge
zondheid zouden aantasten. De res
tauratie die Het Oude Loo in 1817 -
onderging (kosten 7725 gulden, in dié
tijd een fiks bedrag) was niet. ge
slaagd. Vooral het aanbrengen van
nieuwe kozijnen en ramen was geen
gelukkige beslissing.
Te romantisch
Koningin Wilhelmina besloot in 1904
het kasteeltje van haar voorouders in
oude staat te laten herstellen.
Geestdriftig als zij toen nog was voor
dit plan ging zij, geholpen door prins
Hendrik, als jonge vrouw persoonlijk
-aan het graven om te kijken wat er
nog restte van de honderd jaar eerder
gedempte slotgracht. De beroemde
architect dr. P. J. H. Cuypers kreeg
opdracht de zaak deskundig onder
handen te nemen. Achteraf moet wor
den gezegd dat hij te romantisch te
werk is gegaan. Hij maakte het
jachtslot mooier dan het ooit was
geweest.,
Architect Royaards, die in de jaren
vijftig werd benaderd het opnieuw in
verval geraakte kasteeltje van de on
dergang te redden, heeft met koningin
Wilhelmina vaak van gedachten ge
wisseld over zijn plannen. Het Oude
Loo lag Wilhelmina na aan het hart.
Het was niet zomaar dat de religieuze
bijeenkomsten die met haar steun re
gelmatig in Apeldoorn werden gehou
den, in Het Oude Loo plaatsvonden.
Vanuit de personeelskamertjes (door
Wilhelmina aangeduid als mijn flat
je"), waarin zij haar laatste levensja
ren doorbracht, had zij 's winters als
de kale bomen het uitzicht verruim
den Het Oude Loo in haar ge
zichtsveld. Zittend bij het raam in de
stoel die eens de voorkeur van haar
vgder had, genoot Wilhelmina dan van
het uitzicht op het kasteeltje dat haar
zo vurig bewonderde voorvader Wil
lem de Derde op 27 november 1684
kocht van Johan Carselius van Ulft.
raakte. Tal van oude familiewapens,
aangebracht op diverse plaatsen in
het kasteel, herinneren daar nog aan
Een ervan is van een zekere Margriet
van Varick, die in het begin van de
zestiende eeuw op Het Oude Loo resi
deerde.
Historisch interessant zijn ook de ge
brandschilderde glazen, die allemaal
zijn herplaatst. Op een ervan staat het
volgende gedichtje:
Duizend jaren duizend jaren
heeft Oranjes stam gebloeid.
Grooten Kareis lauwerbladen
zijn er mee te saam gegroeid
De naam Karei duidt op hertog Karei
van Gelre. die evenals zijn beruchte
veldheer Maarten van Rossum in het
kasteel verblijf heeft gehouden. Wan
neer Het Oude Loo is gebouwd is nooit
achterhaald. Het gebouw heeft echter
veertiende- en vijftiende-eeuwse ge
deelten.
Niet alle Oranjes hadden evenveel be
langstelling voor Het Oude Loo. Stad
houder Willem de Vierde en koning
Willem de Eerste kwamen er graag.
Koning Willem de Derde gebruikte
het om logés in onder te brengen. In
1858 stelde hij Het Oude Loo ter be
schikking van zijn oudste zoon.
Kroonprins Willem (in 1879 overleden)
ging de zuidelijke vleugel bewonen.
Dit gedeelte van het kasteeltje heeft
er de aanduiding „Prinsenkwartier"
aan te danken.
Twee bruggen
Bij de restauratie van de afgelopen
jaren is de slotgracht volledig her
steld. Er is eeh nieuwe brug over het
water gebouwd, eenvoudiger en ran
ker dan de voorgaande. Het is weer
een ophaalbrug geworden, althans bij
de bouw ervan is er rekening mee
gehouden dat de nieuwe brug als op
haalbrug kan werken. Koningin Julia
na zal binnenkort beslissen of de
slotbrug in de toekomst, als zij op Het
Oude Loo verblijf houdt, 's nachts
moet worden opgehaald als in dagen
van weleer.
Er is een tweede brug over de
slotgracht bijgekomen ten gerieve van
de huisbewaarder, die permanent zijn
intrek zal nemen in het kasteel. Dit
bruggetje voor dagelijks gebruik
komt uit bij zijn dienstwoning. De
binnenplaats van Het Oude Loo heeft
het besloten karakter van vroeger te
ruggekregen.
De zestiende-eeuwse fesco's, jachtta
ferelen voorstellend, die in het begin
van deze eeuw in Het Oude Loo wer
den ontdekt, worden op het ogenblik
in Amsterdam gerestaureerd. Zij krij
gen weer een plaats in het representa
tieve gedeelte van het kasteel ten
zuiden van de poort. Daar is de grote
zaal (vroeger de prinselijke kapel) met
aansluitend de twee vertrekken die
eens het „Koningskwartier" vormden.
Vanuit de grote zaal kan men naar de
hal en de grote ronde torenkamer
Vanuit de hal is via een nieuwe trap de
verdieping te bereiken. Daar zijn een
paar slaapkamers, twee charmante to
renkamers en enige logeerkamers.
11 11 zj J h|
10
1
2
door Rob Foppema
Het lijkt op het eerste gezicht merkwaardig om het
verschijnsel koorts te bestuderen met proeven op hage
dissen. Wat kunnen koudbloedige dieren ons nu te
vertellen hebben over verhoogde lichtaamstempera-
turen?
Familiewapen
Het Oude Loo had toen al geschiede
nis gemaakt. Leden van vele adellijke
geslachten (Bentinck, van Varick, van
Arnhem, van Voorst, van Isendoorn en
van Stepraed) bewoonden het voordat
Willem de Derde erin geïnteresseerd
De poort en de binnenplaats delen Het
Oude Loo in tweëen. Op de begane
grond hebben deze twee gedeelten
geen verbinding met elkaar. Ten
noorden van de poort is accommoda
tie voor het personeel. De keuken is
onder de zuidelijke vleugel. Al met al o i
is Het Oude Loo een verblijf geworden OUggeStl6T
waar het goed toeven is.
Maar elk experiment waar iets
boeiends uit blijkt, is zijn eigen
rechtvaardiging. En de stoei
partij van de Amerikanen Har
ry Bernheim en Matthew Klu-
ger met hun woestijnlegu-
aantjes (Dipsosaurus dorsalis)
kan die test met glans
doorstaan. Het maakte overi
gens deel uit van een omvang
rijker onderzoek dat ook de rol
van koorts bij vogels en zoog
dieren betrof.
Goed. hagedissen zijn dan
koudbloedig. Dat betekent dat
ze hun lichaamstemperatuur
niet regelen door eigen
warmteproduktie: ze hebben
steeds de temperatuur van
hun omgeving. Maar dat wil
bepaald niet zeggen dat ze hun
temperatuur niet regelen. Ze
doen dat alleen op een naar
onze zoogdier-begrippen on
handige manier: ze zoeken een
warmer of koeler plekje op.
Dat gaat bepaald niet zo ruw
als je zou kunnen denken. Het
is mogelijk om vast te stellen
dat de normale lichaamstem
peratuur van een woestijnlegu
aan 38 graden is. En als zo'n
beest in tegenstelling tot zijn
gewoonte op een plekje gaat
zitten waar hij 40 graden
wordt, is er geen reden om vol
te houden dat daar niet een
hagedis met koorts zit. Laat hij
zich tot 42 graden opwarmen,
dan heeft het beest bepaald
hoge koorts.
Daaruit blijkt meteen dat een
hagedis toch ook wel een aan
trekkelijk proefdier is voor
koortsonderzoek. Je kunt hem
namelijk koorts bezorgen door
de thermostaat van zijn hokje
wat hoger te draaien. Zo verlie
pen inderdaad de inleidende
proeven van Bernheim en Klu-
ger, op de medische faculteit
van de universiteit van Mi
chigan.
De rol van lichaamstempera
tuur (koorts) bij het doorma
ken van een infectieziekte,
werd nagegaan door kunstma
tig geïnfecteerde leguaantjes
bij verschillende temperatu
ren te laten uitzieken. De re
sultaten waren bijzonder over
zichtelijk. Bij 38 graden, dus
gedwongen levend met hun
normale lichaamstempera
tuur, bezweek driekwart van
de hagedissen aan de ingespo
ten bacterie Aeromonas hy-
drophila. Bij 40 graden werd
maar één van de drie diertjes
het slachtoffer. En bij 42 gra
den overleefden ze de infectie
allemaal.
joor Dick Ringlever
fonj
139.2
Gen
i:
132
16
4"
9,
t. 1
ƒ1460
1060
1200
>4.41
.3.46
9.90
•6.45
.1.75
9.45
326
In die week zijn er drie gevallen, die de hostesses op in zon
lakkend Mallorca meer dan gewoon bezighouden. Een toeriste
ie in haar hotel niet goed werd, bij onderzoek pleuritus bleek te
lebben en voor weken moest worden opgenomen; een vrouw die
iet een hartaanval naar het ziekenhuis moest worden gebracht
?n drie echtparen, samen op stap, die in één avond 3500 gulden
*mer werden grijpgrage handen hadden zich op de eerste dag
'an de vakantie in de hotelkamer meester gemaakt van al het
rakantiegeld.
Nijmeegse Annemarie Rikken (29),
een van de negentien hostesses van
Holland International, die deze
zomer de duizenden zonzoekers op
het eiland opvangen en begeleiden,
kost dat evenals haar collega's extra
avondwerk. Gesprekken met artsen,
bezoekjes in het ziekenhuis, de rest
van de gezinnen kalmeren en, voor
de bestolen echtparen, veel heen en
weer geloop tussen hotel en politie
bureau, waar de guardia civil maar
weinig aanstalten maakt de door de
verzekering gevraagde verklaring op
schrift te stellen.
Als dat dan tóch eindelijk is ge
beurd, volgt de gang naar de rechter,
die de verklaring moet bekrachtigen,
maar ondanks alle afspraken op het
vastgestelde uur niet aanwezig blijkt
te zijn. De rechterlijke macht in
Spanje loopt niet hard voor de toe
rist. Dés te meer wordt actie ge
vraagd van de gastvrouwen, die. ter
wijl heel Mallorca lijkt te bruinen op
de playa's, er nog opmerkelijk blank
bij lopen, zeven dagen per week in
touw zijn en zelfs in hun spaarzame
vrije siestauurtjes nog wel worden
aangeklampt door toeristen-met-
problemen
i1
X
a
H
X
K
(7
V
Ruzies
„Nou, problemen", zegt Annemarie,
..werkelijke moeilijkheden doen zich
bijna nooit voor. Het zijn meer de
kleine dingen waarmee de mensen
zitten. Mensen, die bij voorbeeld niet
weten hoe ze een cheque moeten
verzilveren. Ja, je staat er soms ver
steld van hoe weinig bereisd veel
toeristen zijn. Echt waar, er zijn er
nog altijd, die niet weten, dat Mallor
ca een eiland is en zonder blikken of
blozen komen vragen hoe laat de bus
naar Ibiza vertrekt."
Meer werk hebben de hostesses aan
het bijleggen van kleine ruzietjes,
vaak onder echtparen, soms zelfs on
der mensen die op huwelijksreis zijn.
Het zou niet de eerste keer zijn, dat
de vrouw of de man komt vragen een
toestel eerder naar huis te mogen.
„Soms voel je je net een sociaal
werksters, word je deelgenote ge
maakt van huiselijke moeilijkheden,
wordt je om een oplossing gevraagd.
Bij voorbeeld voor die man. wiens
vrouw er met een Spanjaard vandoor
was, jawel, dat gebeurt regelmatig.
Het lijkt soms wel alsof de mensen
hier onderling meer problemen heb
ben dan thuis. Dat is natuurlijk niét
zo. Thuis zien ze elkaar alleen in de
avonden en dan zijn er altijd nog de
tv en de krant om de wrijvingen
bedekt te houden. Maar hier trekken
de mensen ineens 24 uur per dag met
elkaar op en dan móeten die proble
men wel boven water komen. Dat
begint vaak al 's morgens vroeg als
de vrouw naar het strand wil en de
man liever met zijn krantje en zijn
glaasje in de lounge van het hotel
blijft. Gevolg: een woordenwisseling,
kwade gezichten, verwijten. Jij wilt
ook nóóit eens...."
Excursies
Tóch: Annemarie beschouwt zulke
incidentjes als de jus over het werk.
„Het feit dat je soms verpleegster,
sociaal werkster en hostess tegelijk
bent, maakt het werk Juist aantrek
kelijk. Je bent meer dan zomaar een
gastvrouw, die zorgt dat alles gladjes
verloopt."
Al vormt dót op vol Mallorca wel het
leeuwedeel van het werk. Elke week
zeven volle vliegtuigen afhalen en
wegbrengen bij de luchthaven, wat
twee keer zo'n duizend toeristen be
tekent. nagaan of de aantallen klop
pen met de kamerreserveringen, de
dag daarna informatie-avonden or
ganiseren en dan driemaal in de
week spreekuur houden om eventue
le problemen aan te horen, maar veel
vaker voor het boeken van excursies.
De mensen staan er soms voor in de
rij. Of het nu om een barbecue
avond met 1200 deelnemers gaat, of
om een boottocht. „We merken dat
de vakantieganger er steeds minder
voor voelt hele dagen, dag in dag uit.
aan het strand te liggen. Bij die wens
moet je je aanpassen. Wij proberen
dat door ook eigen evenementen te
organiseren. Zoals een autopuzzel-
tocht om de mensen in de gelegen
heid te stellen ook eens dat andere
Mallorca te zien. Die tochten zijn een
enorm succes geworden."
Geestelijk vader daarvan is John Va
rion, bij Holland International ge-
biedsleider voor de Balearen.
Zijn indruk van zomer 1976 op Mal
lorca: minder druk dan vorige jaren.
Vooral de Engelsen en Duitsers heb
ben het laten afweten. Verhoudings
gewijs doen de Nederlanders het nog
niet eens zo gek.
„Gevolg daarvan is, dat de horeca
bedrijven klagen. Ze halen lang niet
de omzetten die ze gewend waren.
Veel hotels, vooral de oudere, heb
ben hun deuren moeten sluiten. Van
de 200.000 bedden is dit seizoen ze
ker een kwart afgevallen."
Triest voor het horeca-wezen, een
berg moeilijkheden minder voor
John Varion omdat in tegenstelling
tot vorig jaar overboekingen niet
meer voor komen en hij niet, zoals
toen. met een koffertje met een mil
joen peseta's (40.000 gulden) de hote
liers af moest om hen over te halen
de gereserveerde kamers toch maar
vrij te maken. Dit jaar zijn de rollen
omgekeerd. En hoe het volgend jaar
zal gaan?
„Niemand kan daar een verstandig
woord over zeggen. Wót je ook doet,
hoe veel of hoe weinig je ook in
koopt, het blijft altijd een gok. Soms
een heel dure gok."
Dat ziet er aardig en suggestief
uit, maar het zegt lang niet
alles, want de proefomstandig-
heden zijn wel erg kunstmatig.
Er is met name in het geheel
geen inspraak voor de hagedis.
Als koorts een biologische be
tekenis voor deze beesten
heeft, zullen ze toch op z'n
minst hun eigen temperatuur
moeten kunnen uitzoeken.
Die verfijning was inderdaad
aangebracht in het experi
ment dat Bernheim en Kluger
nu rapporteren (Science.
vol.193, pag. 237-239), De legu
aantjes zaten nu in een zo goed
mogelijke nabootsing van hun
natuurlijke woestijnomgeving.
De luchttemperatuur werd op
30 graden gehouden. Drie
warmtestralers boven de kooi
zorgden in verschillende com
binaties voor warme plekken
in het zand op de bodem.
De bodemtemperatuur vari
eerde daardoor tussen 30 en 55
graden. Het heen en weer scha
kelen met die warmtestralers
is een elegant grapje. De hage
dissen worden daardoor ge
dwongen om geregeld een
plekje op te zoeken met de
temperatuur die zij willen heb
ben.
De nabootsings van het woes
tijnklimaat ging zo ver dat 's
avonds lampen en warmtestra
lers uitgingen. De temperatuur
van lucht, zand en hagedissen
daalde dan tot 12 graden. Het
eerste experiment in deze om
geving verliep zeer bevredi
gend. Van de dertien kunstma
tig geïnfecteerde woestijnlegu-
aantjes kregen er twaalf koorts
(gedefinieerd als een verhoging
van de lichaamstemperatuur
overdag van minstens 0,6 gra
den gemiddeld).
Het beest dat geen koorts
kreeg, bezweek na drie dagen.
Van de twaalf andere overleef
den elf hun infectie. De ene
hagedis die na zeven dagen
toch nog doodging, had op
één na de laagste koorts ge
had. Voorlopige conclusie:
koorts bij hagedissen is niet
een hersenschim van de onder
zoeker. De beesten zorgen bij
een infectieziekte eigener be
weging voor eeh hogere li
chaamstemperatuur (op die
ene na) en dat bevordert ken
nelijk het genezingsproces.
Maar Bernheim en Kluger gin
gen nog een stapje verder.
Bij zoogdieren, merken zij op,
wordt koorts vaak verminderd
door het toedienen van een
koortswerend medicijn, zoals
bijvoorbeeld natriumsalicy-
laat. Daarmee beginnen zij
dicht bij huis te komen, want
de mens moet ook in dit ver
band tot de zoogdieren worden
gerekend. En natriumsalicy-
laat is broertje en zusje met
het asperientje. (Ja, ik wéét
dat Aspirine een gedeponeerde
merknaam van Bayer is, maar
de officiële stofnaam acetosal
wil maar niet inburgeren.)
Volgende vraag dus: hoe reage
ren zieke hagedissen op een
koortswerende behandeling
met natriumsalicylaat? Om
een lang verhaal kort te ma
ken: slecht. Twaalf legu
aantjes werden geïnfecteerd
en behandeld. Vijf kregen toch
koorts en bleven leven. Zeven
kregen geen koorts en gingen
dood. Conclusie: wanneer je
een hagedis die een infectie
ziekte heeft, zoveel salicyl
geeft dat je de koorts onder
drukt. is dat schadelijk. De
koorts is kennelijk van groot
belang voor het genezings
proces.
Het is niet bekend, schrijven
Bernheim en Kluger, of die
conclusie mag worden uitge
breid tot hogere gewervelde
dieren, tot en met de mens.
Wel hebben we eerder aange
toond dat het verschijnsel
koorts bij reptielen, vogels en
zoogdieren dezelfde ei
genschappen heeft. Daardoor
wordt het verleidelijk om te
suggereren dat het verschijn
sel ook een gemeenschappelij
ke oorsprong heeft. „En als dat
zo is, vermoeden wij dat de
functie van koorts in vogels en
zoogdieren dezelfde is als in
reptielen; dat wil zeggen, dat
koorts ontwikkeld is als een
verdedigingsmechanisme dat
de overlevingskansen bij infec
tie aanmerkelijk vergroot."
Dat is een boeiende gedachte,
omdat koorts tot nog toe voor
al gezien werd als een soort
algemeen vergiftigingsver
schijnsel, een ontregeling van
de warm tehuishouding. Zij het
dat die misschien niet hele
maal negatief moest worden
beoordeeld, omdat de tempe
ra tuurverhoging de afweerre
acties van het lichaam bevor
derde. Het vermoeden van
Bernheim en Kluger zou de
accenten in die visie radicaal
verschuiven.
Daarbij past de kanttekening
dat het nog niet meer dan een
vermoeden is. Maar het zit er
dik in dat beide Amerikanen
op dit moment al bezig zijn om
zich meer zekerheid te ver
schaffen. Soortgelijke proeven
bij zoogdieren liggen voor de
hand. En ergens in hun verhaal
komt zijdelings al een konijn
voor.
Een technische ontwikkeling waar we naar mijn gevoel
best zonder hadden gekund, is de gesponnen melkei-
wit-vezel waarmee de Coöperatieve Condensfabriek
Friesland bepaalde vleeswaren wil opvrolijken. Het is
misschien een filosofisch mooie gedachte om een koe
vlees te laten leveren zonder hem te slachten, maar ik
kan het procédé verder moeilijk als een stukje vooruit
gang zien.
Allerlei half kunstmatige eiwitprodukten die zijn en worden
ontwikkeld (uit sojabonen, plantebladeren. gist.) hebben de be
doeling om bij de produktie van eiwit een nogal ondoelmatige
tussenschakel overbodig te maken, het dier Een nieuwe verwer
kingsmethode voor melkeiwit gaat langs die bedoeling heen. De
vleeswaren waarin de vezel wordt verwerkt, krijgen daardoor
volgens de Friese ontwikkelaars een hoger eiwitgehalte Maar wij
eten al meer eiwit dan wij nodig hebben
En zelfs het wereldvoedselprobleem berust veel minder op speci
fieke tekorten aan eiwit dan jaren geleden nog wel eens werd
gedacht. Voor de witte sliertjes uit Leeuwarden lijkt moeilijk een
andere rechtvaardiging te bedenken dan dat zij een nieuwe
gebruiksmogelijkheid voor melk introduceren om de produktie
van meer melk mogelijk te maken. En dat lijkt een magere
rechtvaardiging.
