t
OEILIJK OM PLOEG TE MOTIVEREN
1
ijdperk van sprintster
enate Stecher ten einde
Holland spreekt een woordje mee
Geen excuses
van Ria Ahlers
rian Maarten Sikking had voorgevoel van nederlaag
w
Russische
hegemonie
bij handbal
t- en West-Duitsland verdelen medailles bij de dames
Boksers van
Cuba succesvol
Nu belangrijker zaken dan atletiek
lontreal 1976
Schoonspringtitel
weer voor Dibiasi
Japanse
judoka's
sterk
Medaille zonder
nog te varen
WART|3° jul' 1976
SPORT
TROUW/KWARTET 13
EAL Doelman
Sikking had er ver-
jk een voorgevoel van
3e goalie uit Breukelen,
[ünchen met het natio-
ckeyteam vierde werd
iar één angst. „Als we
let weer buiten de me-
'allen. Dat zou een ont-
afknapper zijn voor
ns die de vorige Spelen
iben meegemaakt", zei
toen het zeker was dat
nd wederom de halve
had bereikt. Geen won-
it het verlies tegen
üeeland (12 door een
it van Ineson in de der-
nging) juist voor de er-
Schaerweyde-doelman
aankwam.
Ie Kiwi's wild van vreugde
ierden dat zij voor de eerste
de Olympische historie de
d waren binnengestapt liep
Sikking strak voor zich
uitstarend Linea Recta naar de spe-
lersbank zonder de tegenstanders te
feliciteren. De 28-jarige Sikking was
te veel met zichzelf bezig, om aan
zoiets als gelukwensen te kunnen
denken. Nog behoeft Sikking de
hoop op een Olympische plak niet op
te geven. Vandaag is de strijd om het
brons tegen Pakistan, dat Australië
in een keiharde wedstrijd niet van de
finale kon afhouden.. „Het zal heel
moeilijk worden om de jongens na
deze tegenslag weer te motiveren",
zei aanvoerder André Bolhuis, die
een van zijn minder goede wedstrij-
,den achter de rug had. „Ik hoop dat
we er mentaal overheen komen. Er
zal veel aan gedaan moeten worden,
dat staat vast".
Vriend en vijand waren het er over
eens dat maar een ploeg de finale
plaats verdiende: Nieuw-Zeeland.
Toch was er een fout van aanvoerder
André Bolhuis nodig om die over
winning ook binnen te krijgen. ..Ja,
het was stom van mij'', gaf Bolhuis
later toe. „Ik dacht dat ik de bal nog
wel binnen kon houden. Maar dit is
slechts een klein onderdeel van het
geheel. Het was gewoon onze
slechtste wedstrijd van het toernooi.
We hebben het initiatief uit handen
gegeven. Niet zo zeer als team maar
meer individueel gezien. De Nieuw-
zeelanders hebben dat goed uitge
buit". Bolhuis had nog iets .anders
opgemerkt. „Ik heb al eerder gezegd
dat we niet op ons best zijn als het
erg warm is. Dat is in Nederland al
een paar keer gebeurd. Dit was voor
het eerst dat de hitte duidelijk voel
baar was. En prompt komt er een
totale loomheid over de ploeg. Daar
komt nog bij dat we ineens in een
favorietenrol waren gedrongen. Voor
het toernooi waren we de underdog.
Dat hebben we veel liever. Een com
binatie van factoren ligt aan deze
nederlaag ten grondslag. Maar één
ding is zeker. Die kerels waren beter
dan wij. Eerlijk is eerlijk".
Wim van Heumen kon weinig anders
dan dit beamen. „De Nieuw-
Zeelanders hebben geweldig goed
gespeeld. Zij hanteerden voortdu
rend een hoog tempo en daar waren
wij niet tegenop gewassen. Bij ons
liepen de combinaties helemaal niet.
In zo'n wedstrijd willen de strafcor-
ners nog wel eens de beslissing bren
gen. We hebben er twee gehad. Tot
nu toe was het rendement vrijwel
vijftig procent. Nu kwam het er niet
uit". Van Heumen geloofde niet dat
zijn spelers, die zondag voor het
laatste tegen Canada hadden ge
speeld (en dan nog met vijf inval
lers), conditie te kort waren geko
men. „Daar was geen sprake van.
Belangrijk was wel dat Bolhuis zijn
dag niet had. Daardoor moest in het
centrum veel te veel worden opge
vangen. De teleurstelling is bij de
spelers dubbel hard aangekomen
omdat iedereen er op had gerekend
in de finale te komen. Toch was er
van onderschatting geen sprake".
Voor de eerste keer in de geschiede
nis van de Olympische Spelen zal de
finale van het hockeytoernooi nu
dus gaan tussen de twee vertegen
woordigers van Oeeanie, Australië
en Nieuw-Zeeland. Dit houdt tevens
in dat India en Pakistan voor het
eerst sinds 1920 buiten de eindstrijd
zijn gebleven. Zowel Australië (in
poule Ai als Nieuw-Zeeland (poule B)
had zich pas na een beslissingswed
strijd voor de halve finales weten te
plaatsen. De nummers één van beide
groepen. Nederland en Pakistan,
moeten nu gaan uitvechten wie
brons als troostprijs krijgt.
Het duel tussen Australië en Pakis
tan. bijgewoond door ongeveer
12.000 toeschouwers onder wie vele
in Montreal wonende Pakistani,
stond op een veel hoger niveau dan
de wedstrijd Nederland-Nieuw-
Zeeland. Pakistan leek opeen duide
lijke overwinning af te gaan toen
Aktar Rasooi al na 45 seconden van
de Maleisische scheidsrechter Vijiy-
anathan een strafbal mocht nemen
wegens een overtreding van de Aus
tralische doelman Robert Proctor.
De Pakistaanse nummer vijf maakte
geen fout (1-0).
Het was een keiharde wedstrijd. Van
beide zijden toonde men geen enkele
consideratie met de tegenstander en
het kwam dan ook herhaaldelijk
voor dat een speler krimpend van de
pijn op hetjcunstgras lag. De Austra
liër Riley moest al na twee minuten
voor een ernstig „vergrijp" voor straf
enkele minuten achter het eigen doel
gaan staan. Daar had hij kennelijk
snode plannen gesmeed. Drie minu
ten voor rust zorgde hij na een fraaie
actie van Browning voor de gelijk
maker.
In de tweede helft bleef het vinnige
karakter behouden. Australië stelde
tegenover het technische surplus
van de Aziaten een onwaarschijnlij
ke hoeveelheid inzet. Dit wapen zou
de ondergang worden van Pakistan.
Met nog toen minuten te spelen
schoot Irvine onhoudbaar raak uit
een strafcorner (2-1). De Pakistani
kwamen ondanks stormachtige
aanmoedigingen van hun landgeno
ten op de tribunes de deceptie niet
meer te boven. Met gebogen hoofden
verdwenen zij naar de kleedkamers.
De schande van München 1972, toen
Pakistan de finale van West-
Duitsland verloor en bij de ceremo
nie protocolaire weigerde de zilveren
medaille te accepteren, kan niet wor
den gevolgd door het succes van
Montreal 1976.
MONTREAL De Sowjet-Unie
heeft zowel bij de dames als de he
ren het goud gewonnen in de
handbalsport. Waarmee de hegemo
nie ondubbelzinnig is bewezen.
De heren hadden de meeste moeite
om de handbaltitel van Joegoslavië
over te nemen. In de finale legen
Roemenië moest haast letterlijk ge
knokt worden voor de winst, die
uiteindelijk kwam met de cijfers
19—15. De dames versloegen in de
finale Oost-Duitsland met 14—11.
Dramatisch hoogtepunt tij
dens de laatste meters van
de finale 3000 meter stee
plechase. De Oostduitser
Frank Baumgartl (in don
ker shirt met nummer 384)
achtervolgt de aan de lei
ding liggende Zweed An
ders Gaerderud en is op
jacht naar het goud. Op de
laatste horde struikelt hij
echter. De achter hem lo
pende Pool Bronislav Mali-
novski profiteert ervan en
springt over hem heen
naar het zilver.
MONTREAL In het bokstoernooi
is Cuba het meest succesvol. Van de
44 te verdelen medailles veroverde
Cuba er in de voorronden en
kwartfinales acht. Vandaag worden
de halve finales gehouden en zater
dag de finales. Alle halve finalisten
zijn zeker van een plak, want de
verliezers in de halve finales krijgen
beiden brons. Cuba wordt overigens
op de voet gevolgd door de Verenig
de Staten met zeven medailles.
De overwinning van de Russische
heren-ploeg mag toch wel verras
send heten. Het herenteam was tot
deze spelen op wereld- en Olym
pische kampioenschappen nooit
verder gekomen dan een vierde
plaats bij de WK van '72. In
München. waar handbal voor hel
eerst op het programma stond, werd
de Sowjet-ploeg vijfde na een over
winning op West-Duitsland. In
Montreal bereikte de ploeg de top.
Op Joegoslavië, dat teleurstellend
vijfde werd, na werden alle te
genstanders met gebruik van veel
lichaamskracht zonder mededo
gen onderuit gehaald.
Ten aanschouwen van 16.000
toeschouwers heeft de Sowjet-Unie
het in de finale tegen Roemenië he
lemaal niet gemakkelijk gehad. De
toeschouwers waren allemaal op de
hand van Roemenië. De Sowjets
hielden echter het hoofd koel en
behaalden hun verdiende over
winning op basis van hard en rustig
verdedigen. Al vrij snel werd een
voorsprong van twee punten geno
men en dat was eigenlijk voldoende.
De Sowjet-Unie liet Roemenië geen
moment langszij komen en speelde
een gewonnen wedstrijd .j
'REAL De Olympische sprinttitels bij de dames zijn
verdeeld tussen West- en Oost-Duitsland. Na de overwin-
an de Westduitse Annegret Richter op de 100 meter ging
»ud voor de dubbele afstand naar Oost-Duitsland. Het
echter niet in handen van Renate Stecher, de dubbele
campioene van München. Het rijk van de 26-jarige
loopster uit sptitz, die de nederlagen die haar zijn toege-
I nog steeds op de vingers van twee handen kan tellen is
hde. Zij is voorbijgestreefd door meer gestroomlijnde
.afters.
voor Raelene Boyle op een bittere
teleurstelling uitgelopen. De Austra'-
lische. in München nog tweemaal
tweede achter Renate Stecher, werd
in de halve eindstrijd na twee valse
starts gediskwalificeerd.
flies van de 200 meter zal
Stecher lichter zijn gevallen
j nederlaag op de halve af-
}Ju stond zij immers als derde
^ndgenote Barbel Eckert. De
"je Eckert. in 1973 drievoudig
es jeugdkampioene op de 100
iiorden. 200 meter en 4 x 100
verdedigde de voorsprong die
de start nam. op voortreffelij-
:e. Renate Stecher. die in de
tige buitenbaan met alle con-
en achter zich vertrokken
jed het enige wat zij in die
I kon doen zo hard mogelijk
&n. De lichtvoetiger Barbel
en 100 meter kampioene An-
[Richter kon zij op het laatste
iet opvangen. Richter bleef
tweehonderdste seconde van
en een tweede gouden me-
ferwiijderd.
De oogst aan wereldrecords bleef op
de vijfde atletiekdag overigens be
perkt tot één. Maar het was er wel
een. dat tot stand kwam na een
bijzonder boeiende en in de slotfase
dramatische finale van de 3000 me
ter steeple chase. Na de series was
het duidelijk dat het eremetaal ver
deeld zou worden tussen vier deelne
mers: de Zweedse wereldrecordhou
der Anders Gaerderud. de Pool Mali
nowski. de Fin Kantanen en de
Oostduitse Europese jeugdkampi
oen van 1973. Frank Baumgartl. Het
zal wel altijd een vraag blijven of
Gaerderud het goud gekregen zou
flympisch sprinttoernooi is hebben wanneer Baumgartl op de
I laatste horde niet met zijn voet ach-
m m! ter de hindernis was blijven hangen.
Gaerderud was bij het ingaan van de
laatste ronde uit de groep van vier
favorieten naar voren gesprint. Hij
nann 11 kreeg Malinowski. de Europese kam
pioen van Rome. en Baumgartl mee.
'ACC In de laatste „sloot" leek het gevecht
J beslist. De Zweed ging als eerste het
|f ma laatste rechte stuk in. Maar hij kon
Baumgartl toch niet definitief af
schudden. De val van Baumgartl
speelde de Zweed het goud in han
ig**» J den. Malinowski profiteerde ook.
„Ook al was Baumgartl niet gevallen
dan was het goud toch voor mij
geweest", aldus de stuurse Zweed die
het oriëntatielopen in de vrije na
tuur veel leuker vindt dan de steeple
chase. „Baumgartl was veel vermoei
der dan ik". De 21-jarige Oostduitser
wilde aan zijn val geen woorden vuil
maken. „Het is gebeurd. In München
viel de latere winnaar Keino ook,
maar hij had het geluk dat het niet
op de laatste 80 meter gebeurde."
Later, toen hij bij de persconferentie
wat ontdooid was. gaf Gaerderud toe
toch wel erg blij te zijn met zijn
nieuwe wereldrecord van 8.08.02,
waarmee hij bijna twee seconden
sneller was dan vorig jaar in
Stockholm. Daarna volgde weinig
bescheiden: „In 1980 staat dit record
MONTREAL Na drie mislukte sprongen over 1,87 meter
drukte Ria Ahlers haar luchtbed leeg. vouwde het keurig op en
ging een appeltje eten. De finale van het hoogspringen was voor
haar afgelopen. In tegestelling tot zes andere hoogspringsters
voor wie de 1,87 meter eveneens een onoverkomenlijke hindernis
was gebleken, kwam de Drentse lachend door de tunnel. „Ik ga
nu naar het hoogspringen kijken. Ik heb geen excuses. Het ging
gewoon slecht."
iDgramma
■Sic
f P00i 110 meter horden heren tienkamp
DOOi discuswerpen heren tienkamp
pOOi 4x100 meter estafette dames series
hoogspringen heren kwalificatie
DOOi kogelstoten dames kwalificatie
jNSi 4x100 meter estafette heren series
200) polsstokhoog heren tienkamp
p00» 4x100 meter estafette heren halve
500) hink-stap-sprong heren finale
p30i speerwerpen heren tienkamp
f40» 4x400 meter estafette dames series
1.500 meter heren halve finales
ii 4x100 meter estafette dames halve
lOOi 4x400 meter estafette heren series
»30) 1 500 meter dames finale
Ï50» 5.000 meter heren finale
B20) 1.500 meter heren tienkamp
nog." Malinowski bleef met zijn
8.09.11 ook nog binnen het oude we
reldrecord. Frank Baumgartl maak
te in de twee wedstrijden van
Montreal de sprong van 8.21.8 naar
8.10.36.
Sportadviseur van het bureau van
de president is de functie die de
winnaar van de 110 meter horden
Guy Drut in het openbare leven be
kleedt. Misschien heeft hij ooit wel
eens eigenhandig de hoogte van de
horden opgemeten, maar veel meer
kan het niet zijn geweest. Drut reist
sinds de Olympische Spelen van
München. waar hij tweede werd ach
ter de inmiddels prof geworden Ame
rikaan Rod Milburn, hordelopend de
wereld rond. Hij kon rekenen op
steun van het Franse gouvernement
toen enkele betweters zo onvriende
lijk waren om zijn amateurschap in
twijfel te trekken, alleen maar om
dat de schrale atleet op een foto in
de dagbladen naast een fraai gelijnd
automobiel poseerde. Wie denkt bij
zo iets aan commerciële motieven?
Drut mocht alles doen wat hij wilde
op één voorwaarde: in Montreal de
Amerikanen te snel af zijn. Aan de
40-jarige hegemonie van de Verenig
de Staten op de 110 meter horden
moest maar eens een einde komen.
Drut behoefde zelfs niet bij al die
andere atleten te verblijven. Hij
kreeg een keurige tweepersoonska
mer in een hotel voor zichzelf en zijn
vriendin Als hij maar won. Het ge
beurde. Guy Drut zegevierde op het
korte hordennummer voor de jonge
Cubaan Alejandro Casanes en de
winnaar van 1968 de 33-jarige Willy
Davenport.
Even afrekenen zei men in het
Franse kamp en Drut betaalde alle
goede gaven, waarmee de staat hem
overlaadde met rente terug. Hij
startte zijn monoloog met de opmer
king dat. zoals iedereen weet, de
Franse eet- en drinkgewoonten een
bezoek aan dat land buitengewoon
aantrekkelijk maken. De le
venskunst, die de Fransman uit
straalt, heeft vanzelfsprekend ook
zijn aantrekkelijkheden. Maar de
buitenstaander moet zich daarin
niet vergissen. In Frankrijk wordt
uit dit korte leven het maximum
gehaald wat erin zit. Kijk maar eens
naar Guy Drut. Eigenlijk altijd ge
blesseerd. Pijn aan het linkerbeen.
Maar opgeven.nooit.
Zo sprak Drut het woord van degene
wiens brood hij eet. Een politieke
overtuiging heeft hij ook. Toevallig
komt die overeen met die van de
partij die in Frankrijk aan het be
wind is. „Er zijn mensen die zeggen
dat het gevaarlijk is je politieke me
ning uit te dragen in een land waar
de president van de republiek geko
zen is met slechts 51 procent van de
stemmen. Maar dat risico neem ik.,
aldus Drut. „Ik heb het geweten. Bij
sportwedstrijden in eigen land werd
ik soms uitgefloten. Iets wat ik niet
kan begrijpen, omdat ik zelf alle
politieke kwesties van me af zet,
zodra ik de stadionpoort binnenga."
MONTREAL Klaus Dibiasi heeft
Olympische geschiedenis geschre
ven door voor de derde achtereen
volgende keer de titel schoonsprin-
gen voor zich op te eisen. De 28-
jarigc Italiaan was in Montreal met
tien puntgave sprongen veruit de
beste, hoewel het daar aanvankelijk
niet naar uit zag. In de series name
lijk had de 16-jarige Amerikaan
Greg Louganis meer punten ge
scoord, maar toen het er echt op
aankwam was Dibiasi niet te ver
slaan. De Italiaan is een ware kam
pioen. Niet alleen veroverde hij in
Mexico, München en Montreal drie
gouden medailles op rij, maar in
Tokio begon hij zijn fabuleuze
Olympische loopbaan met de zilve
ren medaille.
De nuchtere atlete uit Emmen was
bepaald niet onder de indruk. „Zo
gaat het nu eenmaal. Je mist drie
maal en je ligt eruit." Ria Ahlers
heeft in een belangrijke wedstrijd
wel eens overtuigender gesprongen
dan zij nu in het Olympisch stadion
van Montreal deed. Hoewel zij moei
teloos over 1,75 meter en 1,78 meter
ging, haperde het ritme op 1,81. „Ik
deed gewoon stom, omdat ik
waarschijnlijk te weinig gecon
centreerd was. De 1,81 meter levert
mij nooit problemen op." Toch had
zij zich na die mislukking niet ze
nuwachtig gemaakt. „Dat doe ik
nooit. Het heeft geen zin, want je
schiet er niets mee op. Je moet. altijd
zeker van je zelf zijn." In de tweede
poging om 1,81 meter slaagde Ria
Ahlers wel en zij leek toen de lat
opnieuw drie centimeter hoger was
gegaan weer volledig in goede doen.
Ze nam die hoogte namelijk opnieuw
in de eerste poging. Het geluk was
daarbij overigens wel aan haar zijde,
want na de passage bleef de lat tril
lend liggen. Dat is het voordeel van
de flopspringsters. die de lat bij het
aanraken meestal op de steunpun
ten drukken.
De 1,87 meter bleek niet alleen voor
Ria Ahlers het grote struikelblok. Na
twee uur competitie verdween ze
plotseling van het veld: „Ik moest
nodig naar het toilet. Voordat ik weg
mocht heb ik de juryleden wel moe
ten overtuigen dat ik het echt niet
meer kon ophouden." In totaal sneu
velden op 1.87 meter zeven van de
achttien deelneemsters, die toen nog
in de strijd waren. Met haar 1,84
meter eindigde Ria Ahlers op de
gedeelde twaalfde plaats „Nu denk
ik niet meer aan hoogspringen, maar
aan belangrijker zaken." zei ze bij
het verlaten van de arena. Vier jaar
geleden in München kwam zij als
achttienjarige op de zeventiende
plaats met 1,79 meter. De belangrij-
res&>
M 500 meter k-1 heren halve finale i3)
D30i 500 meter c-1 heren halve finale i3i
|00i 500 meter k-1 dames halve finale (3i
(30) 500 meter k-2 heren halve finale <3i
500 meter c-2 heren halve finale )3)
È30i 500 meter k-2 dames halve finale (3)
500 meter k-2 dames halve finale (3)
ÉOOi 500 meter k-1 heren finale
|630i 500 meter c-I heren finale
fJOOi 500 meter k-1 dames finale
|730i 500 meter k-2 heren finale
3) 500 meter c-2 heren finale
830» 500 meter k-2 dames finale
oor
ren
en
ds
om de 7e plaats
om de 5e plaats
1500» om de 3e plaats NedeMand-
700i finale: Nieuw Zeeland-Australié
300) 3e/4e plaats dames
500) finale dames
930) 3e 4e plaats heren
1130) finale heren.
400) lichtgewicht voorronde
000) lichtgewicht herkansing en finale
lENSrORT
■400) dressuur individueel
door Ruud Verdonck
Ons hockeyteam (uw en mijn jon
gens dus) heeft het niet gehaaid.
Australië en Nieuw-Zeeland, twee
landen waar wij enkele weken gele
den nog onze stick niet voor
omdraaiden, gaan spelen om de gou
den en zilveren medailles cn plak
ken. Voor ons blijft als alles mee zit,
het brons over.
Ons waterpoloteam (uw en mijn
zwemmers) haalde het ook al niet.
Ja. een bronzen medaille, maar ge
loofde heel Nederland onder leiding
van Dick van Rijn (daar gaat die
ellendige Italiaan ineens voor me
staan, ik zie niets, get away, get
away") en de parlementaire dui
zendpoot Henk Lichtenveldt („gaat
u toch zitten, prego, prego") niet in
iets veel mooiers?
Onze fietsende man uit Nijverdal
(uw en mijn Herman) kwam er ook
ai niet. Zilver. Maar hoe veel waren
lang tevoren er niet van overtuigd
dat er niets meer kapot kon met
hem.
Onze Eric Swinkels (uw en mijn
kleiduif) kreeg ook zilver, terwijl hij
zo fantastisch dicht bij een gouden
plak was.
En uw en mijn Edith (onze bronzen
Brigitha) kwam dan wel twee keer
op het ereplatform. maar het had
drie keer kunnen zijn. als ze die
Amerikaanse zwemploeg maar had
den gediskwalificeerd wegens die
valse wissel. Maar dat wilden ze
natuurlijk niet meer want die meis
jes hadden al uitgebreid staan te
juichen, zoenen cn huilen. En na
tuurlijk ook omdat de DDK eindelijk
verslagen was.
Tijd voor droefenis dus. Hoewel. In
Nederland ligt dat toch even anders.
Toen het Nederlands elftal in de
finale van het wereldkampioenschap
voetbal verloren had, werden ze een
dag later ingehaald alsof ze wel had
den gewonnen. Heel Nederland liep
uit voor onze jongens, de premier
danste de horlepiep cn de koningin
deed een ferme greep in de zak met
ridderorden.
Nu is het bijna weer hetzelfde. Wat.
maar tweede? Een ongelooflijke
tweede plaats heet zoiets. Nederland
is immers, om met Peter Knegjcns
te spreken, niet meer dan een vlicge-
poep op deze aarde. En derde wor
den is ook nog steeds een fantas
tische prestatie.
Begin volgende week is het dus tijd
om massaal naar Schiphol te gaan
om onze ploeg te huldigen. Bram
Leeuwenhoek wordt in ieder geval
op de schouders via het Leidscplein
het Malieveld en de Coolsingel naar
z'n tweede huis gedragen. Zo hoort
dat.
Want uw beste verliezers zitten toe
vallig op dat stukje grond achter de
dijken. Behalve Hermens natuur
lijk. die met z'n tiende plaats nog
begon met een stuk vuilspuiterij te
gen de winnaar. Maar ja. in dat
wereldje kunnen die jongens ei
kaars bloed wel drinken. Nee. thuis
maken we van een teleurstelling een
triomf, dat lukt ze nergens anders zo
goed. H-O-L-L-A-N-D spreekt een
woordje mee. O wee.
kcr zaken waar Ria Ahlers nu aan
gaat denken zijn de voorbereidingen
van haar huwelijk, dat op 9 septem
ber wordt gesloten.
Het hoogspringen kreeg bijna een
zelfde ontknoping als twee jaar gele
den bij de Europese kampioenschap
pen in Rome. Evenasl toen won Ro-
semarie Ackermann, die bij die gele
genheid het wereldrecord op 1,95 me
ter moest brengen om zich de Tsje
chische Karbanova dit maal op
1.84 meter uitgeschakeld en de
Italiaanse Sarah Simeoni van het lijf
te houden. Simeoni, derde in Rome.
was ook dit maal bij de laatste drie.
al kreeg zij nu het zilver omgehan
gen. Het brons was voor Jordanka
Blagojeva, de zilveren medaillewin
nares van München. Ackermann. Si
meoni en Blagojeva waren de drie
pringsters die na 1,91 meter zeker
waren van het eremetaal. De verde
ling ervan vond twee centimeter ho
ger plaats. Rosemarie Ackermann
was de enige die op 1,93 meter in de
tweede poging, met een perfecte
straddle-sprong slaagde. Daarna
deed de Oostduitse nog een vergeef
se poging haar wereldrecord van 1.96
meter (Dresden, 8/5/76) één centime
ter hoger te brengen.
MONTREAL Japanners worden
toch nog maar sporadisch verslagen
in hun nationale sport, het judo. Dat
bleek weer eens tijdens de Olym
pische judowedstrijden in het mid
dengewicht. Het heeft er geen mo
ment naar uitgezien dat de veder
lichte en supersnelle Isamu Sonoda
het goud in deze klasse niet zou
winnen. Valery Dvoinikov. zeker zo
sterk, maar minder snel. maakte we
liswaar in de voor- en de tussenron-
de op weg naar de finale een grootse
indruk, maar in de finale tegen de
Japanner was hij toch kansloos. Hij
liet zich weliswaar niet vloeren,
maar liep tijdens de finale zoveel
achterstand op dat er over de zege
van de Japanner Sonoda geen enke
le twijfel kon bestaan.
KINGSTON - De laatste Olym
pische medailles bij het zeilen zijn
verdeeld. Alleen de Tornado-zeilers
kwamen nog in actie. Zondag was
hun wedstrijd afgelast en daarom
was besloten deze in te halen op de
dag. waarop de sluitingsceremonie
in Kingston plaatsvond. De Britten
Reg White en John Osborne waren
ai zeker van het goud en verschenen
daarom niet meer aan de start. Het
zilver ging naar de Amerikanen Da
ve McFaull en Mike Rothwell, die
aan hun vierde plaats 'in de laatste
race voldoende hadden om de
Westduitsers Spengler en Schmafl,
tweede achter de Australiërs Brian
Lewis en Warren Rock. van de twee
de plaats in het eindklassement te
verdringen
