Kerken krijgen
eerste klas
informatie
Uit de kerkbladen
Vandaag
p]
t>l
Kardinaal Döpfner in
München overleden
•Ju
Namibische banneling David de Beer in ons land:
Onze adressen:
Hulp aan West-Irian
Dominee ziet
op reis
dezelfde
dingen anders
Eenheid volgens
Willebrands'nog ver
VOORBIJGANGER
Studente dood bijbj^
duivelsuitdrijving fë6
Onderzoek naar lelijk'
investeringen
MAANDAG 26 JULI 1976
door Aldert Schipper
Sinds kort staan de Nederlandse kerken twee jonge mannen ter beschik
king, die zowat alles wat het weten waard is ook weten van Zuidelijk Afrika.
Het zijn de uit Zuid-Afrka gevluchte vroegere assistent van dr C. F. Beyers
Naudé, Horst Kleinschmidt, en de vroegere assistent van de anglicaanse
bisschop van Damaraland in Namibië (Zuid-West-Afrika). David de Beer.
De Beer (28 jaar) is een lange dunne
bescheiden jongen met rossig kroes
haar. Zijn vader is Nederlander en al
jong naar Afrika getrokken om er
een bestaan op te bouwen. De fami
lie De Beer hoort tot de Engelsspre
kende gemeenschap in Zuid-Afrika.
Een groep waarvan je nu ook weer
niet kunt zeggen dat zij zoveel op
heeft met het lot van de zwarten.
Maar in het gezin De Beer bestond
reeds een welwillende en soms actie
ve belangstelling voor de zwarten.
Mevrouw De Beer hoorde tot de da
mes, die meehielpen bij het uitdelen
van maaltijden In de scholen voor
zwarte kinderen. En vader De Beer
(een achterneef van burgemeester
Samkalden van Amsterdam) be
schouwt zichzelf als een echte libe
raal in de goede betekenis.
Uitgewezen
Ondanks deze achtergrond duurde
het voor David toch tot zijn studen
tenjaren eer hij zich bewust werd
van de echte tegenstellingen in Zuid-
Afrika. Na te zijn afgestudeerd in
bedrijfseconomie besloot hij als ad
ministratieve kracht te gaan werken
in een anglicaans zendingshospiaal-
tje, ergens in het noorden van Nami
bië. Toen hij daar nog maar net een
week was. raakte hij zijn ver
blijfsvergunning voor het noordelijk
deel van het land kwijt. Hij vertrok
daarop naar het zuidelijker gelegen
Windhoek, de hoofdstad van Nami
bië. waar hij administratief assistent
werd van de anglicaanse bisschop
Colin Winter van Damaraland.
Samen
Dat David de Beer daar nu niet
meer aan het werk is, komt doordat
hij samen met zijn bisschop werd
uitgewezen uit Namibië, nadat deze
laatste had geprotesteerd tegen de
verschrikkelijke ranselpartijen,
waar in 1973 en "74 zeker wel zo n
honderd zwarte inwoners van Nami
bië het slachtoffer van werden Deze
floggings' werden op Zuid-
Afrikaans initiatief uitgevoerd en op
bevel van de Namibische stam
hoofden uitgevoerd door een zwarte
beul. De slachtoffers waren meest
leden van de Swapo. de officieel
toegelaten politieke party die
streeft naar bevrijding van Namibië.
David de Beer vertelt dat de man
die deze bloedige straffen toepaste
meestal dronken was. Ze werden in
het openbaar uitgevoerd met talrij
ke toeschouwers, die doorgaans vol
walging het schouwspel meemaak
ten. Maar er waren er ook die bij dit
soort gelegenheden geamuseerd toe
keken. Onder hen de vorig jaar ver
moorde Ovambo-leider Philemon
Elifas, die zelf ook mensen tot flog
gings veroordeelde. Het gebruikte
wapen was een palmtak, waar de
zijtakken zo'n beetje van waren af
gezaagd.
Met de scherpe binnenkant werden
de mensen volgens oud gebruik één
en dertig slagen of meer toege
bracht. Een arts, die de floggings
meemaakte, zei dat het nog een
wonder was dat niemand doodgesla
gen is in die dagen. Wel waren er
weken ziekenhuisverpleging nodig
om de slachtoffers weer op de been
te brengen na zo'n behandeling.
Genoegdoening
Bisschop Winter protesteerde
tegen deze officieel toegestane mis
handelingen en kreeg na vele malen
door rechters te zijn afgewezen ein
delijk in februari 1975 bij de hoogste
rechter in Bloemfontein gelijk. Het
was een historisch proces, maar
bisschop Winter en zelfs zijn opvol
ger, sufragaan bisschop Wood, wa
ren het land toen reeds lange tijd
uitgezet. Geslafeen mag er niet meer
worden.
Deze gebeurtenis illustreert hoezeer
in Namibië de kerk betrokken is bij
de politiek. In feite, vertelt David de
Beer, is het kerkvolk in Namibië
vanaf het prille begin van het verzet
tegen vreemde overheersing bij de
bevrijdlngsstrijd betrokken. Moge
lijk vindt deze vroege betrokken
heid alleen haar vergelijk in het cal
vinistische verzet tegen de Span
jaarden in de Nederlanden in de
zestiende eeuw.
David de Beer merkt op dat vrijwel
ieder lid van de bevrijdingsbewe
ging Swapo (Zuidwestafrikaanse
Volksbeweging) tevens kerklid is
van een van de drie grote kerken
van het land. de lutherse, de angli
caanse of de rooms-katholieke.
UIT
Kort*, duidelijk geschreven, liefst
aan één kant getypte, brieven
kunnen worden gestuurd naar:
Secretaris Hoofdredactie Trouw/
Kwartet, Postbus 859, Amsterdam.
BIJ publikatie wordt de naam van
de schrijver vermeld.
VAN LEZERS
Districtenstelsel
Hoewel lid van de Partij van de
Arbeid sedert de oprichting (voor
heen lid van de Vrijzinnig Democra
tische Bond) heb ik met grote vol
doening kennisgenomen van het na
drukkelijke verzet in uw blad van 20<
juli in het commentaar tegen pogin
gen tot invoering van een distric
tenstelsel.
Jarenlang heb ik me hardnekkig ver
zet tegen de vervanging van ons ui
terst billijke systeem van evenredige
vertegenwoordiging en met uitvoeri
ge berekeningen de onbillijkheid
van wijziging daarvan aangetoond.
Ik wens u succes met uw zeer positie
ve verdediging. Op mijn medewer
king in dezen kunt u rekenen.
Bussum
P. van Daalen
Maastricht
F. Allema.
Angola(2)
Zoals de heer J.v.d.Wetering in uw
krant van 21 juli schreef gaat de
Angola-koffie tegen dumpprijzen
naar de Oostbloklanden. Maar deze
hoeveelheid is de leiders van het
Kremlin veel te klein. Door de ge
vechten in de koffiegebieden is er
van een normale oogst geen sprake.
De heer Neto heeft nu geprobeerd
150.000 werklozen en gevangenen on
der dwang naar de oogstgebieden te
sturen. Als dwangarbeider dus. Maar
AMSTERDAM
Postbus 859.
Wibautstraat 131
Tel 020-913456
Telex 13006
ROTTERDAM/DORDRECHT
Postbus 948.
Westblaak 9. Rotterdam
Tel 010-115588
DEN HAAG/LEIDEN
Postbus 101.
Parkstraat 22. Den Haag
Tel. 070-469445
ZWOLLE/GRONINGEN
Postbus 3.
Melkmarkt 56. Zwolle
Tel. 05200-17030
Mijdrecht
In de top van de Swapo zit een
lutherse predikant, ds. Festus Naho-
lo. De ideologie van de Sapo is op de
bijbel geënt. Als er bij de Swapo
over bevrijding wordt gesproken,
denkt men er in de termen van de
uittocht uit het diensthuis. David de
Beer vertelt dat de kerk actief de
bevrijdlngsstrijd inspireert. De poli
tieke taal is bijbelse taal en als er
gepraat wordt over lijden, is dat
theologisch gegrond. Dan denken ze
in Namibië niet aan het fatalistisch
ondergaan van je noodlot, maar
men weet dat Christus zin geeft aan
het lijden van de politieke gevange
nen. de vervolgden en de guerrilla
strijders.
Aalmoezeniers
Hoewel de kerkleiding zich .officieel
tegen elk geweld uitspreekt, is het
voor iedereen duidelijk dat de kerk
aan de kant van de bevrijdingsbe
weging staat. De publiciteitsman
van de kerk is tevens de voorlichter
van de Swapo. Kortgeleden heeft de
anglicaanse kerk de kerkelijke
goedkeuring ontnomen aan de aal
moezeniers van de Zuidafrikaanse
bezettingstroepen in Namibië, maar
de kerk blijft geestelijke verzorgers
zenden naar de kampen van de Swa-
po-guerrilleros in Zambia en Ango
la. die bij hun acties steeds verder,
kortgeleden tot in de hoofdstad
Windhoek, in het land doordringen.
De betrokkenheid van de kerklei
ding bij de politiek is niet steeds zo
duidelijk geweest als nu. Vooral de
lutherse kerk. met haar 350.000 le
den de grootste van het land, heeft
lange tijd geaarzeld. De leiding is
nog maar kort in handen van eigen
mensen, met de bisschoppen De
Vries en Auala. De anglicaanse kerk
voelde zich reeds in een eerder stadi
um bij de oorlog betrokken. Dat
komt doordat de anglicanen-in het
noorden van Namibië zitten, waar
reeds in de Jaren vijftig de Ovambo-
De uit Namibië
verbannen
hulpbisschop
van Damara
land Richard
Wood
vluchtelingen uit Angola vertelden
over de bevrijdingsoorlog in hun
land.
de Ovanbo contractarbeiders waren
het die in december 1971 staakten.
En ook nu weer zijn het de angli
caanse Ovambo's in het noorden die
de eerste slagen opvangen van de
oorlog in Namibië. De Zuldafrika-
nen, die het land hardnekkig bezet
houden tegen de wil van de verenig
de naties in zijn bezig een strook
grond van een kilometer breed langs
de duizend kilometer lange grens
met Angola te ontruimen, om daar
mee de querrilla-strijders tegen te
houden. De betekent volgens David
de Beer dat duizenden, misschien
wel tienduizenden mensen in dit ge
bied gedwongen worden te verhui
zen. Tot de eerste slachtoffers be
hoorden de bewoners rond twee be
langrijke zendingsposten van de
anglicanen met een grote kerk en
verschillende scholen, die inmiddels
reeds zijn vernietigd door het Zuid
afrikaanse leger.
Vormingswerk
De Beer kan over dit onrecht tege
nover zijn mensen niet zwijgen. Na
een tijd lang in Londen te hebben
gezeten en van daaruit informatie te
hebben gegeven over de Namibische
toestanden is hij nu naar Nederland
gekomen. Als alles goed gaat krijgt
hij straks van de Nationale Commis
sie Ontwikkelingssamenwerking
NCO (de vroegere commissie-Claus)
een subsidie, nodig om in de kerken
in ons land een vormingsproces op
gang te brengen rondom de te
genstelling tussen rijk en arm in de
wereld, geïllustreerd aan het geval-
Namibië. Want we moeten niet den
ken dat Namibië een ver land is.
waar wij verder niets mee te maken
hebben. Namibië is net een wereld in
het klein met een groep uitbuiters
en een groep uitgebuiten, meent Da
vid de Beer.
Van een onzer redacteuren
MÜNCHEN In München is zaterdag op 62-jarige leeftijd de
voorzitter van de Westduitse bisschoppenconferentie, Julius
kardinaal Döpfner overleden. Een woordvoerder van het aarts
bisdom München en Freising maakte bekend dat de geestelijke
aan een hartaanval overleed bij het verlaten van het bisschoppe
lijk paleis.
De kardinaal werd in 1969 reeds be
handeld wegens hartklachten, maar
nadien had hij geen last meer gehad.
De kardinaal was een geestdriftig
bergklimmer. die de toppen van de
Mont Blanc en de Matterhorn heeft
bedwongen. Hij werd in 1948
bisschop en was toen de jongste
bisschop van Europa met zijn 35
jaren. In 1958 werd hij kardinaal in
Berlijn en ging in 1961 naar het
aartsbisdom München en Freising.
Döpfner werd beschouwd als een
van de conservatieve ledea van de
groep progressieve bisschoppen in
de rooms katholieke kerk, hoewel hij
nimmer de theoloog Hans Küng in
zijn kritiek op het Vaticaan is bijge
vallen. Ook inzake abortus nam
Döpfner een traditioneel standpunt
in en verdedigde dat met hartstocht,
ook in een gesprek dat hij hierover
had met bondskanselier Schmidt.
Verbod
--DAG
Als aartsbisschop van Berlijn ijverde
Döpfner zeer voor godsdienstvrij
heid in de DDR, die kerkelijk toen
nog volledig onder het Duitse episco
paat viel. De autoriteiten van Oost-
Duitsland verboden Döpfner toen de
toegang tot de DDR. Alleen in Oost-
Berlijn kon hij nog komen. Hoewel
hij herhaaldelijk de wens te kennen
gegeven had. in Berlijn te blijven,
werd hij toch in 1961 naar München
overgeplaatst. Vier jaar later werd
hij voorzitter van de Westduitse
bisschoppenconferentie.
Döpfner maakte doorgaans van zijn
hart geen moordkuil. Aan deze ei
genschap dankte hij de haat van de
Oostduitse leiders, maar ook tijdens
een recent bezoek aan Zuid-Afrika
en Rhodesië, maakte hij kritische
opmerkingen over de regimes in die
landen. Döpfner deed zijn best voor
verzoening tussen Westduitse vluch
telingen en de Polen, die nu in de
door hen verlaten streken wonen.
Eens baarde hij opzien door in een
wedstrijd van de Westduitse Bun-
desliga de aftrap in vol bisschopsor
naat te verrichten.
LEUSDEN Het gereformeerde al
gemene diakonale Bureau in Leus
den heeft zich aangesloten bij de
actie, die de hervormde diakonie
begonnen is voor hulp aan de slacht
offers van de aardbeving in West-
Irian. De gereformeerden hebben
voorlopig 7500 gulden overgemaakt.
door ..transport-problemen" komt
hier niets van terecht. Om deze
maatregel te rechtvaardigen heeft
de heer Neto gezegd: ..We moeten nu
éénmaal die fouten maken, die niet
te vermijden zijn. Straks zullen we
proberen het beter te doen." Voor
een kopje Angola-koffie zullen we in
de komende jaren wel naar Rusland
of Cuba moeten.
Christen-Turk
Geulukkig zette u het bericht over
het niet verlenen van asiel aan die
christen-Turk op de voorpagina. Ik
hoop nu dat vele Nederlanders met
mij zich verwonderen over het dis-
crimeren van deze groep Turken.
Maar laat het vooral niet alleen hier
bij blijven. Onze regering moet ho
ren dat wij het oneerlijk vinden dat
communisten (b.v. uit Spanje) en
socialisten hier wel mogen blijven,
maar christenen niet. Chilenen wor
den hier wel toegelaten, zijn zij zo
veel beter dan die Turkse christe
nen? Ik hoop dat u en ik als zwijgen
de meerderheid wakker worden en
dat we aan het werk gaan en iets van
ons laten horen. Wij hebben toch
nog ministers van ARP en KVP?
Nederland doe iets.
A.A. den Hertog
Camillo Torres
Uw artikel van Koos Koster over de
opstand van Colombiaanse priesters
tegen hun kardinaal met als voor
beeld de priester-revolutionair Ca
millo Torres is voor mij aanleiding,
uw lezers te wijzen op de prachtige
roman van Wim Hornman, genaamd
De Rebel, een roman over het leven
van Camillo Torres, waarin meer dan
feiten de achtergrond en het waarom
van Torres' dood beschreven wor
den. En daarom is het een boek. dat
ons éllen aangaat, heel de mensheid.
Leven en dood van Camillo Torres
zijn een kreet om hulp. een schreeuw
om rechtvaardigheid, voortgekomen
uit het christelijk bewogen zijn van
een diepgelovig mens. En die kreet
moet over heel de wereld klinken.
Rotterdam A.J.Kreuger
in deze zomermaanden pakken heel
wat dominees hun koffers en gaan
op reis. De vrijzinnige ds. H. Faber
vertrok naar Japan. Hij schrijft over
zijn „droomreis" in Kerk en Wereld,
het officiële orgaan van de Vereni
ging van Vrijzinnige Hervormden in
Nederland. In Wapenveld, het or
gaan van de orthodox calvinistische
reunistenvereniging Reunitas Re-
formata Qui Reformanda. geeft dr.
W. J. Vaartjes uit Maarn zijn indruk
ken weer van een reis naar het 200
jaar bestaande Amerika. We laten in
deze rubriek beide heren aan het
woord. Eerst ds. Faber: „De per
soonlijke religiositeit is anders ge
aard, maar wel zeer vitaal! In het
algemeen ligt het accent méér op de
individuele mens en zijn eigen in
spanning. dah bij ons. Het kernbe
grip is: de persoonlijke mens en niet:
de collectivistische staatsbemoei
ing. De economische vooruitgang en
de wil tot hard werken zijn verbluf
fend.
Dr. Vaartjes is over zijn reisdoel, de
Verenigde Staten minder kort van
stof. Ook met name van de
godsdienstige kant van dit grote
land („een werelddeel") geeft hij een
uitgebreide uiteenzetting: „De bre
de hoofdstroom van het Amerikaan
se christendom is nogal ondogma
tisch. wel emotioneel getint en zeer
sociaal bewogen. Dat klopt met de
praktische Instelling van Amerika
nen. „Does it work?"; Komt er iets
uit? daar gaat het om. Minder
modaliteitsproblemen dus dan bij
ons theoretiserende Noord-
Europeanen. Zoals al het andere is
ook de religie een verkoopartikel
dat rendabel behoort te zijn. Domi
nee moet boeien. Je ziet dus in de
zaterdagse krant hele reeksen ad
vertenties van kerkdiensten Er
wordt vermeld welke koren zullen
zingen en de ene preek heeft een nog
pakkender titel dan de andere."
„Amerika is vanouds her niet alleen
sterk beïnvloed door het pragmatis
me. maar ook door het deïsme. Van
uit deze natuurlijk niet typisch
Amerikaanse invalshoek geldt
het kerklidmaatschap nog immer
als een burgerlijke en welhaast pa
triottische deugd. Staat boven de
„speaker" van het Huis van Afge
vaardigden en op de dollarbiljetten
niet het motto „In God we trust"?
Het zal duidelijk zijn dat ook dit het
specifiek-christelijke gehalte niet
ten goede gekomen is."
Stijlvol en eerbaar gekleed het huis van God betreden
„Een typisch consumptief trekje is
het ontbreken van „kerkelijk besef".
Kerkgangers die verhuizen nemen
vaak geen attestaties mee en gaan
in hun nieuwe woonplaats niet auto
matisch naar hun oude kerkgenoot
schap. Zo zullen diverse congrega
ties uitproberen en er één kiezen om,
voor ons minder doorslaggevende,
redenen als: het kerkgebouw ligt
dichtbij, de predikant is een gevierd
redenaar, de sociale activiteiten lo
pen gesmeerd of de mensen zijn er
gewoon plezieriger. Naar leerver-
schlllen wordt minder gekeken. Dit
verschijnsel wordt in de hand ge
werkt doordat vele kerken niet „na-
tion-wide" zijn maar alleen regio
naal voorkomen."
Hoedje op, hoedje af
In De Wekker, het blad van de Chris
telijke Gereformeerde Kerken in
Nederland zet de Apeldoornse hoog
leraar prof. dr. B. J. Oosterhoff uit
een wat de apostel Paulus nu eigen
lijk bedoelde met diens voorschrift
dat de vrouw niet bootshoofds bidt
of profeteert. In sommige kerkelijke
milieus leidt Paulus' oproep nog
steeds tot een eis aan de kerkgang-
sters. een hoed of iets dergelijks U
dragen. Prof. Oosterhoff haalt zijr
informatie uit een boekje van zijr
collega Versteeg. Oosterhoff vat
prof Versteeg als volgt samen: Deze
vertelt in zijn boek dat Paulus niet
schreef over de in onze dagen ge
bruikelijk kapothoedjes, of
sjaaltjes, maar over de palla, die
weliswaar ln Paulus' dagen niet
meer door iedere vrouw gedragen
werd. maar die het symbool was van
vrouwelijkheid Oosterhoff gaat ver
der: „Paulus wil er alle nadruk op
leggen, dat ook in de samenkomsten
van de gemeente een vrouw niets
moet doen wat in strijd is met het
karakter van haar vrouw-zijn. Ken
nelijk waren er in de gemeente van
Korinthe vrouwen die bij het bidden
en profeteren de palla demonstra
tief terugsloegen. De mannen baden
en profeteerden immers ook zonder
een palla. Zij meenden, dat het feit.
dat zij evenals de mannen mochten
bidden en profeteren impliceerde,
dat zij dat dan ook op dezelfde wijze
als de mannen mochten doen. Met
een aanhaling van F. J. Pop merkt
Versteeg op, dat het in wezen niet
gaat om een hoofdbedekking van de
vrouwelijke gemeenteleden, maar
om haar „vrouw-zijn en vrouw-
blijven".
Het gaat Paulus niet zozeer om een
kledingvoorschrift, maar meer om
een oproep jezelf te zijn. De palla en
de hoed zijn tijdgebonden.
„Dë palla speelt nu geen enkele rol
meer. En een hoed is ook betrekke
lijk. Men kan daarm 1 Korinthe 11
vers 5 niet gebruiken om van vrou
wen te eisen dat ze in de kerk een
hoed moeten dragen of wanneer ze
in aanwezigheid van anderen voor
gaan in gebed hun hoofd met een
hoed of muts bedekken. Iets anders
is natuurlijk dat vrouwen maar
dat geldt niet minder van mannen
stijlvol en eerbaar gekleed het huis
van God betreden."
Gebedsgenezers
In Zijn blad In de Rechte Straat vaart
ds. H. J. Hegger uit tegen de ge
bedsgenezers. Eerst geeft hij de hei
lige Antonlus van Padua er van
langs en komt vervolgens op de
De zaterdag overleden kardinaal
Döpfner van München
NORTH FIELD Kardinaal Wille-
brands heeft in het Amerikaanse
Northfield gezegd dat er nog een
lange weg moet worden afgelegd al
vorens katholieke i en lutheranen
het eens zijn over het pausschap,
ook al willen de lutheranen het
pausschap in beginsel aanvaarden.
De lutheranen zeggen wel dat het
pausschap mogelijk en wenselijk is,
maar ze beschouwen het nog niet als
„wezenlijk", hetgeen het volgens de
katholieken wel is.
De lutheranen willen vooral dat het
pausschap dienstbaar zal zijn aan
de eenheid van de christenen. Aan
de katholieke kant moet ook nog
nauwkeurig onderzocht worden wat
de feitelijke bedoeling van het dog
ma van de pauselijke onfeilbaarheid
inhoudt. Er moet aan die zijde ook
nog iets gedaan worden aan de colle-
gialiteitsgedachte, en men moet be
studeren wat een bisschop is. De
weg naar de eenheid vereist nog veel
geduld, maar geen passieve berus
ting, aldus de kardinaal. „Geduld,
maar ook lijden, vertrouwen en vol
harding, wij ondergaan het allemaal
in ons zoeken naar eenheid".
een
KONINKRIJK DER HEMELR
HA
Gezegenden, hikb
de armen van geest, Idsm
want van hen advii
is het koninkrijk der hemekprn;
(Mattheu?
Het behoort tot de zaligspreking"1^
er iets in toegezegd wordt. Dat* a£
gezegde is hier „het koninkrijïinst'
hemelen". Ongetwijfeld drage^een
toezeggingen van de zaligspr^atie
gen een toekomstig karakter, men
zaligsprekingen zijn geen tyie a:
spreuken waarbij de aangespqsrnai
nen in één slag van arm rijk.iErw*
treurend getroost worden, lenan
gaan de toezeggingen niet in
toekomstige op. Zoals het koe
rijk der hemelen in de evangi
ook niet alleen een toekomstigei 11
gelegenheid is. Wanneer onze z
spreking terug gaat op Jesajfc
dan valt te bedenken dat het I
om een heel concrete nood eeru
concrete uittreding gaat. In de s'
goge van Nazareth leest Jezus
gedeelte (Lukas 4,17 e.v.) eni^
staat daar datzelfde woord „arnll 1
als hier. Hun wordt het evanjVFl
verkondigd. „Armen ontvangen
evangelie", antwoordt Jezus oi
meer aan de afgezanten van Jol*
nes de Doper op diens vraag of JL
het is (Mattheus 11,5). En het el
gelie is niet alleen een boodsc
met betrekking op een verre ieen
komst maar evenzeer op een j
hier en nu. Met het evangelie il,
ten wij de aarde en de mensen treR
blijven. Juist in de navolging pan]
Hem die niet anders deed. Dat tjede
kent dat er verandering mogelijoant
Brood voor de wereld. Vrijheid vfl
die nu gevangen zijn. Het evanff®
wil concreet gemaakt worden.f1"^
zich daartoe zetten behoeven nijiedll
vrezen ook al komt hun leven djgem
door in moeite, want juist zo is I
leven gezegend. erma
e z
ajJr
us
Engelse gebedsgenezer Osborne en
Johan Maasbach. Met deze laatste
heeft ds. Hegger een heel persoon
lijk appeltje te schillen. Aan de Os
borne vereerders vraagt Hegger:
„Wat voor verschil is er tussen het
aanroepen van Sint Antonius door
de roomskatholieken en het aanroe
pen van Sint Osbom door protes
tanten; behalve dan dat Sint Anto
nius reeds gestorven is en Sint Os
borne nog leeft? Van belden wordt
gezegd dat zij een bijzondere macht
hebben bij God, waarom we moeten
proberen hen over te halen dat zij
voor ons bij God bemiddelen door
hun gebed. Van beiden wordt ook
gezegd dat ze wonderen hebben ver
richt en van beiden wordt vol geloof
vertrouwd dat ze opnieuw wonderen
zullen totstandbrengen. Bij beider
gebeden wordt meteen gewezen op
de mogelijkheid om geld over te
maken. Aan beiden wordt toege
schreven dat ze alles doen om God
x verheerlijken. En de vereerders
van beide sinten worden samenge
bracht niet rondom Christus, maar
rondom deze al of niet gestorven
mensen (zie wat hieronder volgt
over de broederschap van Sint An
tonius). Maar de vereerders van bei
de sinten zijn grondig in strijd met
de Bijbel. Wij moeten niet als broe
ders samengebracht worden rond
om mensen, maar uitsluitend rond
om Jezus Christus, de enige Midde
laar Gods en der mensen (1 Timo-
theus 2 vers 5)."
Van wat Maasbach op het moment
leert is ds. Hegger niet voldoende
geïnformeerd, zeg hij zelf. Dat komt
onder meer doordat Maasbach hem
zijn geschriften niet meer stuurt.
„Lang kreeg ik zijn blad „Nieuw
Leven" toegezonden. Ai ^r eens heb
ik in In de Rechte Straat geschreven
over evangelisten, die voortdurend
vele foto's van zichzelf laten afdruk
ken in het blad, waar ze zelf de
eindredacteur van zijn. Foto's in al
lerlei standen, vooral van hun bid
dende houding. Ik verwees daarbij
naar het verwijt van Christus aan
het adres van hen. die op de hoeken
der pleinen staan te bidden om zich
aan de mensen te vertonen
(Mattheus 6 vers 5). „Voorwaar, Ik
zeg u dat zij hun loon reeds weg
hebben".
Ik had daarin ook geschreven: Het
lijkt wel of het bij dat soort mensen
gaat om deze ,.heils"-orde: de foto
van hénzelfdan de Geesten
dan heel ergens achter aan ook nog
het Woord. Ik bedoelde Osbom en
Maasbach, maar had geen van
beiden genoemd. Sindsdien kreeg ik
echter „Nieuw Leven" niet meer toe
gestuurd. Maasbach had het blijk
baar op zichzelf betrokken, echter
zonder, naar ik vermoed, ook te
stoppen met dat pronken met de
foto's van zichzelf in zijn eigen
blad."
meeb
Ds. H. van Rhijn nnem
n op
Op weg van een bezoek in de
meente naar huis is plotseling
leden de gereformeerde ds.
Rhijn, te Hardenberg. Ds. Van If
was 68 jaar. Hij stond achtereei»hQi
gens in Roden, Nijmegen. Le'
dorp. Nijmegen en Hardenberg «I
de laatste gemeente verrichtte
nog hulpdiensten sinds hij in y^Rf
met emeritaat ging.
Kardinaal Alfrink
Ter gelegenheid van de diësviefc
op 15 oktober wil de Katholieke fe
versjteit Nijmegen pp voordrd
van de faculteit der godgeleerd! A
een ere-doctoraat verlenen aan
nard Kardinaal Alfrink, de vn
rooms-katholieke aartsbisschop^,
Utrecht.
Doodgeschoten
irerlie:
Bij de stad La Rioja in het Nor-en r
westen van Argentinië zijn doel, 1
priesters doodgeschoten. Tweelsteri)
ken geleden werden drie geestelijeg vs
en twee priesterstudenten doorë stei
gels gedood, vermoedelijk afkomjbewii
van het „eskader des doods". ;nog i<
ien v:
geda
geu<
"lortir
iping
rbij r
Irukki
MÜNCHEN - In Beieren is een
rechtelijk onderzoek aan de
naar de manier waarop een 23-jai V
Westduitse studente op 1 juli
overleden tijdens een ritueel
uitdrijving van boze geesten. IIYI
„duivelsuitdrijving" geschiedde r
toestemming van het bisschoppA/\
ordinariaat van Würzburg. Onw^J
deel van de „behandeling" wasj
wekenlange vasten. tECH
tcurii
De ouders van het meisje wend( zal 1
zich in september 1973 tot eenFj"
tholleke geestelijke wegens j
„zorgwekkende psychische
stand" van hun dochter. Deze g
telijke nam bij het meisje „syn
men van bezetenheid" waar.
(lijk r
foorki
sen 1
LONDEN Wanneer in septet^!™"
het voorstel in de nationale pries? ngsl
conferentie van Engeland w<f
aangenomen zal de
katholieke kerk in Engeland en
les haar investeringen aan de 1
van ethische uitgangspunten i
ten gaan doorlichten.
Het voorste] hiertoe is afkon
van pater Michael Holdings uit fl
den. Hij wil dat alle diocesane!
heersraden hun investeringen pil
ceren. Hij wil dat in de raden!
moraal-theoloog en een deskunf
op het gebied van de Derde Wd
wordt opgenomen. Meestal besf
deze beheersraden uit gepensioij
de zakenlieden, aldus pater f
dings
