kunstverzamelaar houdt
>1: geen aandeel in
loord op Poolse joden
ieuw structuurbeleid niet
p alle punten duidelijk
Pendelen tussen Philly
Joe en Pepper Adams
Weinig belangstelling
voor Messiaenconcert
Sip
GEDIPL. ZIEKENVERZORGSTER
Rotterdam Jazz'76
in ons land
Nederlands
Vocaal
Ensemble maakt
concertreis
daar blijft'n mens gezond bij!
Ouwens krijgt
v.d. Hoogtprijs
iAG 22 JUNI 1976
BINNENLAND KUNST
TROUW/KWARTET 9
TERDAM De vermogende kunstverzamelaar P.N. Menten meent over voldoende bewijsma-
cïal te beschikken om de beschuldigingen van de Israëlische journalist Chaviv Kanaan te
SE"nen weerleggen. Hij ziet in Kanaan overigens slechts een „werktuig" van Hans Knoop,
_.ioi dredacteur van Accent, die vorige week onder de kop „Miljonair Menten is massamoordenaar"
?pb" tussen aanhalingstekens in het weekblad) onder meer Kanaan aan het woord liet. „Knoop is FlImSlSr COnnSTV
ICI.l:. 1Innnptn Inntinpfnn A rvrtftl AftT-fA A rrf kï Aflt AW
werd zondag „een
•da" toen leden van de Beroepsver-
ïsterd ng van Beeldende Kunstenaars
e.ELifc) op de kijkdag van de
thandel Sotheby-Mak van Waay
msterdam, demonstreerden te
rn maandag te houden veiling
oob ie collectie Menten. Deze veiling
425 kunstvoorwerpen (schilderij-
(neubelen, tapijten, aardewerk)
gisteren op verzoek van de heer
06 ïien niet door. De demonstreren-
mstenaars eisten een diepgaand
3 rzoek naar de herkomst van de
tvoorwerpen, omdat er stukken
mstig zouden zijn uit geroofde
ie bezittingen.
,50
Huib Goudriaan
reputatie-moordenaar, die aan de laagste instincten appeleert", zegt Menten.
cunstenaars werden in deze eis
1 ;und door de Vereniging van
delaren in Oude Kunst. Deze ver-
ng had de leden opgeroepen niet
de veiling te komen. Menten
jot toen tot uitstel van de vei-
omdat hij vreesde dat maandag
demonstranten schade zou wor-
toegebracht aan zijn collectie,
ele miljoenen waard is. „Knoop
ligde bi mij al aan, dat als de
ng doorging er niets heel zou
en", vertelt Menten. „En de ver-
ringsmaatschappij wilde de col-
e niet verzekeren tegen vandalis-
Volgens de kunsthandelaar was
Jvan plan de volledige opbrengst
2 de veiling te bestemmen voor het
]e Kruis.
i cteur J.P. Glerum van Sotheby-
van Waay brengt in tegen de
huldiging dat de collectie deels
zijn geroofd: „Ik kan aantonen
tachtig procent bij ons en andere
sthandelaars door de heer Men-
is gekocht; van twintig procent
ik de herkomst niet. De collectie
t voorlopig onder ons beheer."
'oden geholpen"
4
gens de journalist Kanaan woon
de toen al zeer gefortuneerde
£ten voor 1939 in Polen en kende
hem heel goed. Kanaan leefde
5 in Polen als jong student onder
de naam „Lieber Krumholz." Ka
naan zou al jaren over bewijzen be
schikken, dat Menten in dienst van
de Duitse SS minstens 120 Poolse
joden heeft vermoord tijdens de oor
logsjaren. Na de oorlog moest Men
ten zich voor zijn rol in Polen voor de
Nederlandse rechter verantwoorden,
waarbij hij echter niet van moord
werd beschuldigd, maar van roof van
joodse bezittingen in Krakau als lid
van de Duitse SD (Sicherheits
Dienst).
Er waren twee processen en in het
tweede proces getuigde de Poolse,
inmiddels in Israël wonende, jood
Josef Stieglitz, dat Menten zijn leven
had gered. Menten zegt ook dat hij
kan aantonen veel joden te hebben
geholpen, in plaats van joden te heb
ben vermoord en dat hij gedwon
gen alleen als tolk voor de Duit
sers heeft gewerkt. In hoger beroep
werd Menten in 1949 veroordeeld tot
acht maanden (die hij al in voorar
rest had doorgebracht) met aftrek.
De Hoge Raad concludeerde dat
slechts kon worden bewezen, dat
Menten al dan niet gedwongen
diensten aan de Duitsers had ver
leend als tolk.
Schadevergoedingen
De kunstverzamelaar beroept zich er
ook op dat de Berlijnse rechtbank in
1962, op grond van getuigenissen en
documenten, als haar oordeel uit
sprak dat Menten recht had op de
door hem geëiste schadevergoeding
(in 1942 namen Duitse autoriteiten
zijn kunstcollectie in Lemberg in
eens in totaal 700.000 gulden schade
vergoeding van het Beheersinstituut
en de staat der Nederlanden uitge
keerd. Maar ook in die tijd, in 1950,
mobiliseerde Kanaan ooggetuigen
van de moord op de 120 joden door
Menten, in Israël. Bij he't district
gerechtshof van Tel Aviv werden de
getuigenissen afgelegd en kopieën
van de processen-verbaal werden
volgens Kanaan in Accent naar
het ministerie van justitie in Den
Haag gestuurd. Maar Nederland be
sloot geen derde keer aan de zaak-
Menten te beginnen, omdat Neder
land „Menten-moe" was, aldus
Kanaan.
Prof. dr L. de Jong, directeur van het
rijksinstituut voor oorlogsdocumen
tatie, zegt deze getuigenissen en het
oude materiaal te kennen. Op het
mogelijk nieuwe materiaal van Ka
naan levert hij geen commentaar,
omdat hij het niet kent. „Een onder
zoek kan ik alleen beginnen als ons
dat van overheidswege wordt ge
vraagd." De Oostenrijkse jager op
De bondsrepubliek keerde hem een
miljoen gulden uit. Gedurende zijn
na-oorlogs verblijf in de Nederlandse
gevangenis verdwenen er kostbaar
heden uit Zijn villa in Aerdenhout,
terwijl de villa werd beheerd door het
Nederlands Beheersinstituut. Voor
de gedeeltelijk nooit opgehelderde
verdwijning van deze kostbaarheden
kreeg Menten in de jaren vijftig nog
„DE LIMITEN"
kliniek voor preventieve geneeskunde, hydro- en fysiotherapie,
Naarderstraat 282, Huizen ('t Gooi) vraagt
positief chr. levensbeschouwing.
Geen nacht- en avonddiensten,
prettige werksfeer,
goede salaris- en pensioenregeling.
Gelegenheid tot recreatie op eigen terrein (sauna, zwemmen, tennis
baan)
Sollicitaties schriftelijk aan bovenstaand adres of telefonisch 02152-54551 van
19.00 tot 21.00 u.
•or prof.dr. A.J. Vermaat
66.02
53.14
55.92
20.03
147.45
9.56
2.70
e lang verwachte nota van
Linister Lubbers over de
ructuur van de economie is
ïrschenen. De titel „Selec-
eve groei", lijkt wat achter-
lald. De aanleiding van deze
)ta was indertijd weliswaar
zorg om milieu, ruimte en
ondstoffen (Club van Ro-
ie!), maar in de loop van de
ENoforbereidingstijd is de opzet
inzienlij k verruimd. Het
lat nu over het hele gamma
m de toekomstige structure-
ontwikkeling van de econo-
ie, terwijl hoofdstuk 3 „Fa-
ttenbeleid" zich specifiek
ezig houdt met zaken als het
lilieubeleid, energie- en
ondstoffenbeleid., ruimtelij-
e ordening en de internatio-
&le arbeidsverdeling.
oewel dit dus de eigenlijke aanlei-
ng is geweest, moet ik bekennen
et veel wijzer te zijn geworden
n dit hoofdstuk. Niet omdat de
igandelde stof onduidelijk zou
in, maar omdat nieuwe punten
ïtbreken. Evenzeer is afwezig het
tstippelen van een koers waar-
ngs deze aspecten geintegreerd
innen worden in het algemene
ructuurbeleid. Of beter, de keuze
n zo'n koers wordt afgewezen,
ndat men zo'n integraal beleid -
t uitdrukking komend in een ge
tailleerd en kwantitatief uitwerk
ructuurplan - praktisch onmoge-
k acht, althans zonder opoffering
tn de nodige flexabiliteit. Men
ijst in dit verband onder meer op
ontwikkeling in de Franse plan-
ng.
e bewindslieden opteren dus voor
n facettenbeleid dat als het ware
laaks" staat op het algemene
ructuurbeleid. Het facettenbeleid
il met name worden gebruikt om
randvoorwaarden voor de econo-
ische activiteiten aan te geven,
et ligt voor de hand, dat conflic-
n kunnen ontstaan tussen derge-
ke facetdoeleinden en de meer
gemene economische doelstel-
ïgen.
et ziet er naar uit dat men in
ïrgelijke gevallen wil volstaan
et het vinden van ad hoc-
Jlossingen. Dit lijkt inderdaad
ogal praktisch en misschien kan
iet voorlopig niet anders. Men kan
:t ook nog flexibel noemen, maar
meen dat op wat langere termijn
het vinden van vastere regels een
noodzakelijke voorwaarde is voor
het vermijden van beleidswillekeur
en voor het behoud van beleidscon-
sistentie.
Op zijn minst zal men per facet
moeten zoeken naar zogenaamde
afwegingsregels; zonder zulke re
gels ontbreekt het aan de nodige
rechtszekerheid voor betrokkenen
en aan de mogelijkheid tot een dui
delijke afweging van prioriteiten.
Algemeen structuurbeleid
De bewindslieden vermelden meer
malen als doelstelling van het
structuurbeleid het zorgen voor vol
doende arbeidsplaatsen, zowel
kwantitatief en kwalitatief, voor
een hoge toegevoegde waarde per
werknemer en voor een evenwichti
ge structuur, zowel ten aanzien van
bedrijfstakken, regio's als de be-
drijfsgrootte. Uit deze omschrijving
volgt dat het algemene structuur
beleid eveneens omvat het werkge
legenheidsbeleid en het sociale be
leid. Het gaat dus om een min-of-
meer beleid dat zich op specifieke
onderdelen van de economie richt.
Als voornaamste nieuwe maatrege
len heb ik in het eerste artikel al
genoemd de nieuwe algemene in
vesteringspremie en de loonkosten
subsidie. Over dit laatste instru
ment wil ik hierbij nog een kantte
kening maken. Niet duidelijk is hoe
men dit element precies gaat toe
passen. Indien men denkt aan een
wat langduriger aanwending, zou
men het moeten reserveren voor
bedrijfstakken met specifieke pro
blemen, zoals bedrijven met een
sterk arbeidsintensief karakter, la
ge groei van de arbeidsproduktivi-
teit en een zwakke marktpositie.
Samen met een bepaalde vorm van
vermogensaanwasdeling kan dit
een middel zijn om de nadelen van
de uniform hoge loonvoetstijgingen
in een economie met een zeer gedif
ferentieerd bedrijfsleven op te
vangen.
Verder wordt in de structuurnota
aangeduid dat op een aantal terrei
nen vernieuwingen en intensiverin
gen zullen worden aangebracht Ik
noem ter illustratie: het produktivi-
teitsbeleid, de bedrijfsvoorlichting,
het bevorderen van onderzoek en
vernieuwing en de bevordering van
de export.
Specifiek structuurbeleid
Onder het specifieke structuurbe
leid verstaat men die maatregelen
welke gericht zijn op specifieke be
drijfstakken of regio's. Ten aanzien
van de regionale aspecten van het
beleid is de voornaamste medede
ling, dat in het komende najaar een
nota over het regionale beleid voor
geheel Nederland zal worden uitge
bracht, waarin ook de relatie met
het ruimtelijke beleid zal worden
getraceerd.
Verder vindt men in de nota interes
sante beschouwingen over het sec-
torbeleid. Naast verkennende op
merkingen vindt men een aantal
voornemens over nieuwe vormen
van herstructureringsbeleid en de
rol van de NEHEM daarin.
De bewindslieden blijven bij hun
voorkeur voor medewerking op vrij
willige basis. Het lijkt mij zeer de
vraag in hoeverre dit is vol te hou
den. Zonder bevriezing van toetre
ding gedurende enige tijd na zo'n
sanering zou de effectiviteit te ge
ring kunnen zijn. Bovendien kan
vrijwilligheid soms leiden tot over
vragen door sterkere ondernemin
gen. Herbezinning lijkt mij
geboden.
Bepaald ook interessant zijn de po
gingen om sneller te achterhalen
welke sectoren in problemen drei
gen te geraken, onder meer door
financiële indicatoren en de "kwar
ten-methode" van het Centraal Bu
reau van de Statistiek. Tenslotte
noem ik nog de extra aandacht voor
het speerpuntenbeleid, dat wil zeg
gen het ontwikkelen van nieuwe
stuwende economische activiteiten.
Andere economische
orde?
De laatste tijd heeft men veel ener
gie gestoken in discussies over de
maatschappelijke toetsing van de
investeringen. Van groot belang is
hoe de nota over dit probleem van
de verhouding tussen overheid en
bedrijfsleven denkt. Een totaal
centraal geleide economie verwer
pen de ministers. Wel spreekt men
zich uit voor een „georiënteerde
economie", dat wil zeggen een eco
nomie waarin de overheid op be
paalde punten richtinggevend
optreedt. Hoe ziet de nota nu deze
verhouding zich ontwikkelen op het
gebied van het structuurbeleid?
Globaal gesproken zie ik vooral de
volgende twee elementen sterk
naar voren komen. Enerzijds is dit
het hanteren van vergunningen of
soortgelijke vormen zoals het al of
niet, dan wel in mindere of meerde
re mate verlenen van premies. An
derzijds is dit het gebruiken van
In dit laatste van een serie van
drie artikelen over financiecl-
eeonomische plannen van de
regering gaat Prof. A. J. Ver-
maat in op een aantal thema's
uit de structuurnota van het
kabinet. Met name betreft dit
onderwerpen als de selectieve
groei, het eigenlijke structuur
beleid en de ontwikkeling van
de verhouding tussen overheid
en het bedrijfsleven. De voor
gaande twee artikelen stonden
in onze krant van zaterdag en
gisteren.
overeenkomsten tussen de overheid
en bedrijven respectievelijk (delen
van) bedrijfstakken.
Ik wil zeker niet beweren dat derge
lijke elementen op bepaalde plaat
sen niet zinvol zouden kunnen zijn.
Wel meen ik dat de bezwaren ervan
terdege onderkend moeten worden.
Net als eertijds bij de behandeling
van de wet-Selectieve Investerings
regeling (SIR) en analoog aan mijn
bezwaren tegen de wijze van in
breng van het facettenbeleid, meen
ik dat men te veel de kans loopt op
ad hoc-beslissingen en een gebrek
aan rechtszekerheid, respectieve
lijk de kans op beleidswillekeur. Ik
begrijp heel wel dat bewindslieden
aarzelen met het weer van stal ha
len van de Publiekrechtelijke Be
drijfsorganisatie (PBO) Maar deze
weg via de organisatie van de be
drijfstakken zou meer gewicht kun
nen geven aan de openbaarheid en
de evenredigheid. Een overleg eco
nomie vooronderstelt een zekere ge
lijkheid van positie tussen de
partners. Een te individuele relatie
tussen overheid en onderneming
leidt al te gauw tot een lóketteneco-
nomie.
Dit punt samenvattend vraag ik
mij af, of op dit punt van extreme
democratisering van de bedrijven
de regering wel de goede weg is
ingeslagen. De democratisering
binnen de onderneming kan overi
gens voortgaan, al lijkt mij toch een
nieuwe formule voor de raad van
commissarissen gewenst. De nota
wijst hier ook op.
Ik wil tenslotte nog opmerken, dat
men de bewindslieden niet een ge
brek aan realiteitszin kan verwij
ten. Zo vindt men duidelijk in de
nota uitgesproken, dat een open
land als Nederland in de huidige
wereldorde groot belang heeft bij
het bestaan van multinationals in
ons land.
Gisteren is de Amerikaanse
filmster Sean Connery op
Schiphol aangekomen. Hij zal
zijn medewerking verlenen aan
de film „Een brug te ver" naar
het boek van Cornelius Ryan.
oorlogsmisdadigers Simon Wie-
senthal verklaarde tegenover Hans
Knoop nog nooit van Menten te heb
ben gehoord. Menten reageert hier
op: „Wiesenthal noch De Jong be
schikken over stukken die tegen mij
getuigen; er worden alleen ouwe
koeien uit de sloot gehaald en ik kan
alles weerleggen."
HELMOND De 32-jarige me
vrouw W. van Bloemenhuis-
Lopulissa uit Helmond is in haar
woonplaats bij een verkeersongeval
om het leven gekomen. Zij werd op
haar fiets aangereden door een per
sonenauto.
door Rud Niemans
Het z.g.totaal-jazzgebeuren,
dat van 3 tot rond het midder
nachtelijk uur zondag j.l. in alle
zalen en hallen van de Doelen
het door de NOS bijeen georga
niseerde festival Rotterdam
Jazz'76 afsloot verdronk eigen
lijk een beetje, zowel in de pre
tenties als in het immense
bouwwerk.
Weer was het publiek slechts in be
scheiden mate komen opdagen. Jaze
ker, er was wat te eten en te drinken,
er prijkten manshoge foto's in de hal,
er was een gastvrije, maar angstig
lege perskamer, men deed zonder
twijfel zijn best. Maar er waren on
danks curieuze films in de Kleine
Zaal (één met Gil Evans, Coltrane en
een piepjonge Miles Davis, toen die
nog "Blues for Pablo" wilde spelen,
jazz dus) enkele weinig gelukkige
coördinaten (Stitt-Dexter Gordon ge
lijktijdig met Norris-Mitchell-Adams
elders) en te veel uren waarin bitter
weinig interessants gebeurde.
Energie-ontlading
Cecil Taylor mét blazers tot je nemen
op zondagmiddag is zoiets als drie
glazen whisky op een nuchtere maag.
Een vijf-delige suite, voor toneel ge
schreven, overspoelde ons een uur
lang met oceaangolven van geluid.
Aanvankelijk met een melodieus
breiwerkje van de blazers, bij wie
trompettist Raph Malik opviel door
een glasheldere Brownie-achtige
toon. Toen echter naar conventioneel
jazzgebruik alle solisten een beurt
kregen, was het, een heel mooi duet
tussen altist Jimmy Lyons en de pia
nist uigezonderd, wel gedaan met de
fijne nuance.
Taylor zwiepte op tot de dramatische
Ausdauertoestanden, geluidsorgieën
van variabele intensiteitsgraad, on
beschreven en onbeschrijfelijk tege
lijk. Vol vrieskoude bewondering sch
oven we na het bier door naar de
tropische hitte van de Kleine Zaal.
Daar stond pianist Walter Norris (45)
juist met een hoog stemmetje wat
oenig iets uit. te leggen. Achter hem
bassist Red Mitchell, evenals Norris
nu een Skandinavische gastarbeider.
Tussen hun eenvoudige, dartel swin
gende luistermuziekjes door,
transporteerde een camera achter
mij steeds door naar het volgende
beeld met het geluid van neerdonde-
Cecil Taylor
sist) Oleo speelt. Wat ga jij spelen
Norris?", clownde Pepper. Aldus ge
schiedde, het klopte en de daaraan
volgende magistrale solo bevestigde
wat ik gisteren geofferd zag aan het
zetduiveltje: Adams heeft zich de
kroon van wijlen Carney op dit in
strument wel definitief toegeëigend.
Het betekent ook: dag Mulligan. Laat
Thad Jones maar zuinig op hem zijn.
door PIET VISSER
AMSTERDAM Het Nederlands Kamerkoor had zondag
morgen in de Grote Zaal zijn derde concert in de Holland-Festival
serie georganiseerd. Gehoord de muzikale resultaten moeten we
het alweer betreuren dat er voor dit toch wel interessante
Messiaenconcert zulk een geringe belangstelling bestond.
Voor het vlot en fraai zingende koor
had de Kleine Zaal meer dan royaal
kunnen volstaan. Maar de muziek
r r XT van de Parijse componist vraagt nu
eenmaal een „groot" orgel, en dan
de hal de Bazelse huismoeder van
vier kinderen, Miriam Klein bij het
trio van pianist Horace Parian haar
onwankelbaar geloof in Billle Holi
day te belijden. Dexter Gordon, Babs
'la la' Gonzales en Philly Joe Jones
stonden elkaar enige meters verder
op de laatste witzen te vertellen en
dat gaf dolle pret.
liefst nog een dat in zijn registerbe-
stand geïnspireerd is op het Franse
19e eeuwse orgel uit de school van
Cavaillé-Coll. En dan is de Grote Zaal
noodzakelijk.
Messiaen's vocale mu2iek op de
tekst van de Sacramentsdag-liturgie
„O Sacrum convivium" was van
eenvoudige, goed klinkende factuur,
Stekker-jazz gezongen bovendien in een rustige
koorklank; het andere vocale stuk,
op teksten in het Frans en een „ver-
Een uur later nadat ik de nogal zonnen" taal met gebruik van hin-
mediocre muziek van het Frans El- doe-ritmen, maakte een ingewikkel-
sen Septet ontvlucht was. startte in 11
de Grote Zaal de Webster Lewis-
groep een optreden. Alle informatie
over deze jonge Amerikaanse musici
uit de Newyorkse avantgarde- en
rockjazzkringen (o.m. Weather Re
port) had ontbroken en werd dus in
allerijl bijgepraat. Slechte service,
hoor, evenals de muziek trouwens:
stekker-jazz vol quasi-verheven idea
lisme.
Achter een witte guru als blikvanger
op tenorsax stond een goed bevoor
raad marktkraampje opgesteld, waa
rin een Peruviaanse slagwerker die
naar de begrijpelijke naam Alyrio
Lima luisterde, het gezellig druk had.
Baritonsax
Ja toen werd het moeilijk. Pendelen
tussen Philly Joe Jones (53) die in de
ondragelijke hitte van een bomvolle
Flipse-zaal twee bedaagde, op tenor
swingende heren (Stitt en Dexter)
een pak op hun ritmische duvel zat te
geven. Nadat ik nog even de befaam
de Philly Joe Jones-tik (op de vierde
tel van de maat met de vlakke sticks)
had zien uitdelen, spoedde ik mij met
een handvol fijnproevers naar het
recital van baritonist Pepper Adams.
Ik moest er het concert van Loevcn-
die's uitgebreide Consort voor laten
schieten, maar ai, wat maakte
Adams tussen alle verbale grapjes
door, déér een feest van. Met knette
rende chorussen, lineaire improvisa
tiekunst la Lester Young in diens
beste dagen, liet Adams zien en ho
ren, hoeveel puur plezier fullprofs
nog in hun werk kunnen hebben. „Ik
blaas nu cottontail, terwijl Red (bas-
UTRECHT Het Nederlands Vo
caal Ensemble onder leiding van zijn
vaste dirigent Marinus Voorberg
maakt momenteel ter afsluiting van
het seizoen 1975/76 een korte buiten
landse concertreis. Gisteren werd
begonnen met een opname voor de
Westdeutsche Rundfunk te Keulen.
Vandaag geeft het ensemble een
concert in het kader van de manifes
tatie „Begegnung mit den Nlederlan-
den" in Saarbrücken, en daar maakt
het op 23 juni ook een opname voor
de Saarl&ndischer Rundfunk.
Van Saarbrücken reist het N. V. E.
naar Lausanne waar het tér gelegen
heid van de negentigste verjaardag
van de Zwitserse componist Gagne-
bin een opname van een aantal van
diens vocale composities zal maken
voor Radio Télévision Suisse
Romande.
Ter afsluiting van deze buitenlandse
tournee concerteert het Nederlands
Vocaal Ensemble op 25 juni in het
kader van het vermaarde Festival
International de Musique de
Chambre in het Franse Divonne les
Bains bij het Meer van Genève.
Tijdens deze concertreis zal het en
semble een grote variéteit aan com
posities ten gehore brengen: van de
Middeleeuwen tot de avantgarde.
(ADVEHTENTIE)
de indruk, hier en daar in een waar
achtig mooi geluid.
Dirigent Peter Serpenti heeft met de
produktie van deze „vocallsen" een
boelende klank uit het niet meer dan
zestien leden tellende koor kunnen
toveren. Bernard Bartelink, organist
van de Haarlemse Sint-Bavo kathe
draal, verzorgde met grote bekwaam
heid de moeilijke opgave om de voor
orgel geschreven werken gestalte te
geven. De „vogelgeluiden" waarin
ik met de beste wil geen „compositie"
kan herkennen kregen onderzijn,
vaardige vingers een soms aantrek
kelijke reproductie. Een handvol
stukken uit 1950 en 1951 bleven naar
onze smaak ver achter bij de oudere
uit 1933 en '36. Het „Dieu parml
nous" daarentegen blijft voor de aan
dachtige luisteraar al dertig Jaar een
werk dat nog immer de eerste, diep
muzikale indruk behoudt.. Maar van
orgel en organist wordt wel heel wat
vereist!
Van een verslaggever
DEN HAAG de Maatschappij der
Nederlandse Letterkunde heeft de
dertigjarige dichter Kees Ouwens
uit Amsterdam de Lucy B. en C. W.
van der Hoogtprijs toegekend. De
prijs, bestaande uit een penning en
een geldbedrag worden diet komen
de najaar uitgereikt.
De maatschappij benoemde verder
de dichter Maurice Gilliams uit
Antwerpen tot ere-lid, een onder
scheiding die eerder werd toegekend
aan Adriaan Roland Holst en Anie
Salomons. De Jury zegt over Kees
Ouwens, dat deze zich in zijn drie tot
nu toe verschenen poëziebundels en
in zijn roman heeft doen kennen als
een zeer persoonlijk, authentiek
dichter, wiens werk een uniek karak
ter heeft, zowel door de werkelijk
heid die erin wordt opgeroepen als
door de middelen waarvan de dich
ter zich bedient. Zijn poëzie getuigt,
volgens de jury, van een belangrijk
en moedig dichterschap.
