Lachen om
ïonnenleed
Vrouw onder
Losey's spelletjes
achter glas
De ene Wilde is de andere niet.
LMPREMIERES VAN DEZE WEEK
De blonde
valstrik
Prolongaties
en reprises
>G 30 APRIL 1976
FILM
TROUW/KWARTET 11
ildegrad Knef
i verzetsdrama
j Fallada, een schrijver die vaak grote brokken authenticiteit
Jn romans verwerkte, schreef in de tweede helft van de jaren
tig „Jeder stirbt für sich allein" („Ieder sterft in eenzaam-
het verhaal van een onpolitieke Berlijnse vrouw in Hitler-
Bland. die na het sneuvelen van haar enige zoon in woede
n Führer en regime ontbrandt en een eenmans-verzetsactie
ht.
:hrijft vele veldpostkaarten vol
mti-nazi-leuzen en deponeert ze
Dortieken. brievenbussen en
tlokalen. Hoewel de ontvangers
veten hoe snel ze ermee naar de
e moeten rennen weet ze toch
aar onontdekt te blijven. Haar
is de eerste die haar betrapt en
el hij een vurig voorvechter is
recht en orde helpt hij haar
;n worden ze gearresteerd, maar
lan niet samen naar de guilloti-
e man pleegt een paar maanden
de voltrekking van het vonnis
loord, ieder sterft in eenzaam-
sseur Alfred Vohrer heeft van
joek een film gemaakt, die aan
manco's lijdt. Niet in de laatste
;s aan de onnodige en sentimen
tele flashbacks en de ongelooflijk
opdringerige achtergrondmuziek, die
uit de jaren voor de oorlog schijnt te
stammen. Hij wordt bijna (doch niet
helemaal) gered door het uitstekende
spel van de twee hoofdrolspelers, Hil-
degard Knef en Carl Raddatz. die
door hun droge, harde manier van
acteren heel overtuigend overkomen.
Een navrant trekje is overigens dat
Carl Raddatz, die in deze film zijn
leven geeft om Hitier afbreuk te
doen. tijdens de oorlog excelleerde in
paradefilms van de nazi's, als daar
zijn „Stukas" en „Wunschkonzert
Om er enkele te noemen, want hij
was destijds erg populair.
Rotterdam, Corso; Den Haag-Passage,
14 jr.
Nellie Hosiers en Josine van Daisum
Joseph Losey, de regisseur die eertijds om zijn linkse sym
pathieën op McCarthy's zwarte lijst werd gezeten Amerika moest
verlaten, heeft eens gezegd: „Ik hoop, dat uit mijn films sociaal
engagement blijkt."
i t boek van Maria Rosseels, „Dood van een Non" werd vijftien
ir geleden in Vlaamse katholieke kringen als progressief en
I ntroversieel beschouwd. Nu is er sindsdien heel wat wijwater
I iggevloeid, in België is ook alles niet meer wat het was, men kan
j :h dan ook afvragen wat de regisseurs Paul Collet en Pierre
I buot heeft bezield om de roman alsnog te verfilmen.
Sommige bezitten dat sociale enga
gement inderdaad, doch alleen in ne
gatieve zin om het zo maar eens uit te
drukken; in „The Servant" en „Acci
dent", twee van de bekendste worden
de conventies van de maatschappij
als spelregels ontmaskerd. Het zijn
pessimistische parabelen waarin de
bezittende klasse er in moreel op
zicht even bekaaid afkomt als de
„underdog."
Maar wie uit „The romantic
English woman" een druppel sociaal
engagement weet te knijpen, levert
knap werk. Losey is in deze film ge
heel en al blijven steken in zijn vorm-
spelletjes, bovenal met spiegels en
reflecties in glas. Aangezien zijn figu
ren (een vrouw die om onduidelijke
redenen fraai huis. man en kind tijde
lijk verlaat om in Baden-Baden te
gaan logeren; een gigolo en drug
dealer die haar in het hotel ontmoet
later, op de vlucht voor zijn kornui
ten. als uitvreter onderduikt in haar
Engelse villa, zich van tijd tot tijd
verwaardigt kleine karweitjes op te
knappen en tenslotte haar minnaar
wordt; haar man, een schrijver, die
wordt verteerd door jaloezie) niet al
leen, naar goed Losey-gebruik, alle
maal even onsympathiek zijn maar
ook van bordpapier en niet van vlees
en bloed, zal het ons een zorg zijn of
hij aan die spelletjes een diepere,
overdrachtelijke zin wenst te verbin
den. Ze schieten te kort. De regisseur
schuift zijn mensen heen en weer als
pionnen om een maximaal effect te
bereiken en dat geloofwaardigheid
en invloedbaarheid daarbij verloren
gaan kan hem blijkbaar niets
schelen.
De dialoog is navenant; zeer gecon
strueerd, gebaseerd op woordgrapjes
die soms geestig zijn en soms irrite
rend gezocht. Glenda Jackson, Hel
mut Berger en Michael Caine, een
formidabel trio. spelen de hoofdrol
len en de film is mooi om naar te
kijken, soms amusant om naar te
luisteren en zo koud en dood als een
brood dat uit de diepvries komt.
Amsterdam-Tuschinski 2, 14 jr.
laan, laten we meteen met de deur
huis vallen; de Belgiscn-
tierlands coproductie „Dood van
i Non" is een zo baarlijk melodra-
I geworden dat de tranen van het
hen mij herhaaldelijk in de ogen
loten.
hoofdpersoon is een hysterische,
centrische aristocrate uit de jaren
:ig. die als kind uit een boom valt.
amd raakt en nadat zij de man-
uw-relatie ontdekt, voortdurend
beert het met God op een ak-
rdje te gooien. Als die haar ge-
st, zodat zij een jaar met haar
erkorene kan leven, zal ze daarna
iet klooster gaan, zo zeurt en za-
t zij. Ze krijgt haar zin, maar ze
idt zich niet aan de afspraak en
rom (zo denkt ze) krijgt ze een
)d kind en wordt haar man. een
ïpathiek persoon die met de nazi's
lt. door het verzet neergeschoten.
ellende neemt geen eind, want
r 't kloosterleven blijkt ze door
r hoogmoed ook al ongeschikt,
rom gaat ze naar India en aan de
wden van de Ganges komt ze tot
besef dat ze haar beurtelings mi-
els uitdelende en toornende god
heeft verzonnen en dat alleen de
t hele relaas deelt zij mede aan
I®" ir zuster op de stoep, de film wordt
flash-backs verteld. Dit alles is tot
ing het merg doordrongen van een
welijke. tandenknarsende ernst
der ooit een sprankje verlichting.
onverminderd gekwelde gezicht
Nellie Rosiers. de hoofd-
peelster. drukt dan ook alra*
ar op de maag. Josine van Dal-
i probeert met heldenmoed een
vaardbaar eenvoudige non uit te
lden, maar als ze met een mond
bloed aan de tering ligt te sterven
•et ze het hebben over „primaire
es" en dat komt er wel een beetje
eigenaardig uit. ,t Wordt nog her
haald ook, de makers vonden het
zeker een voortreffelijk staaltje van
dialoog.
Laten we wel wezen: het is een Bel
gische film en de Belgen zijn bigotter
dan de Nederlanders. Maar als daar
mensen zijn die dezelfde strijd heb
ben gestreden dan kunnen ze in deze
film, boordevol platvloerse cliché's.
onmogelijk iets van zichzelf herken
nen. Zodat „Dood van een non" op
zijn zachtst gezegd overbodig is.
Jammer van het fraaie camerawerk
van Eddy van der Enden, dat door
zijn schoonheid de absurditeit van
het geheel alleen maar accentueert.
Amsterdam-City; Breda-Grand:
Eindhoven-Select; Den Haag-Odeon I;
Rotterdam-Lumière 1: Tilburg-Du Mi
di; Utrecht-Scala, 14 jr.
Glenda Jackson
De Moeder. Klassieke Rus
sische film van Pudowkin uit
1926, gebaseerd op de roman
van Maxim Gorki. 2, 4 en 5 mei
Filmhuis 't Hoogt, Utrecht.
De Komedianten. Meesterwerk
van de Griekse regisseur Theo
Angelopoulos over een bewo
gen tijdvak van de geschiede
nis, weerspiegeld in de weder
waardigheden van reizend to
neelgezelschap. De gehele
week Filmhuis Rotterdam; 30
april 't Kuiperspoorttheater,
Middelburg; 4 mei Open Hof,
Vlissingen.
Electra. Film van de Hongaarse
meester Miklós Jancsó, vol
symbolen en rituelen. 30 april
De oude Beurs, Middenmeer; 1
mei De Paardenstal.
Spanbroek; 2 mei J.C.Dodo.
Den Helder.
Te gek om los te lopen. Aangrij
pende documentaire over nieu
we aanpak van geesteszieken,
gemaakt door een Italiaans col
lectief. 1 mei Teach In Komité,
Haarlem.
La Règle du Jeu. Briljante ze-
dencomedie van Jean Renoir
uit 1939 30 apr. Club 16/70,
Dordrecht; 4 mei Filmhuis Ar-
noldushoeve Hoofddorp; 5 mei
Filmhuis Velsen, IJmuiden; 6
mei Filmhuis Zaandam.
Nashville. Meesterlijke mo
zaïek van Amerika, gesitueerd
in de stad van de country- and
western-music, gemaakt door
Robert Altman. De gehele
week in Alhambra,
Amsterdam.
Three Days of the Condor.
Uitstekende thriller over
C.I.A.- machinaties van Sidney
Pollack. De gehele week in
Tuschinski 1. Amsterdam: Me-
tropole. Den Haag; Oscar. Rot
terdam; Rembrandt-Arnhem;
Chicago-Eindhoven; Euro-Den
Bosch.
L'Histoire d'Adèle H. Tedere
film over een verschrikkelijke
liefde van Francis Truffaut. De
gehele week in Tuschinski 4.
Amsterdam.
Fellini's Roma. Fellini's liefdes
betuiging aan de stad van zijn
hart. De gehele week in Cineac
Reguliersbreestraat.
Amsterdam.
Le Souffle au Coeur. Voortref
felijke Franse film van Louis
Malle. Vrijdag- en zaterdag
nacht Leidseplein Theater.
Amsterdam.
door Ber Huising
De vrouw uit de film „A Woman under the influence" slikt wel te
veel pillen en drank soms, maar de fatale invloed komt, zoals we
geleidelijk gaan inzien, van de mensen om haar heen. Die het
goed bedoelen en niet begrijpen.
Ze is wat vreemd en onevenwichtig
en dat loopt opeens uit de hand. Als
de kinderen bij haar moeder zijn en
haar man, een Amerikaanse gemeen
te-arbeider. door overwerk een nacht
niet thuis komt. Door haar eenzaam
heid gebeurt er iets met een andere
man. Dat kan ze niet verwerken. Ze
probeert nog een goede gastvrouw te
zijn als hij 's morgens zijn maats
meeneemt om te eten. En een goede
moeder die haar kinderen en die van
de buren een leuka middag wil bezor
gen. En een liefhebbende vrouw. Het
lukt niet. ze kan de spanningen niet
meer aan. Ze slaat door. Tot be
vreemding van de buurman, de
schoonmoeder, de radeloze man en
de huisarts die niets anders kan ver
zinnen dan het kalmerende spuitje.
Dat wordt zes maanden inrichting.
Daarna, bij de thuiskomst, zijn al die
mensen daar weer; de harde schoon
moeder, de autoritaire vader, de hul
peloze vrienden, de machteloze dok
ter. de goeie liefhebbende domme
driftige bazige man. Met hun best
gemeende, drukkende en verwarren
de drukte. Alleen de drie kleine kin
deren weten het te redden.
John Cassavetes, de regisseur, had
zijn film te lang gemaakt. Voor het
bioscoopgebruik althans. Ze is nog
lang al is er blijkbaar uit geknipt,
waardoor dan sommige delen te uit
voerig lijken, en overgangen weer te
plotseling. Ook onevenwichtig dus.
Wel had hij begrip voor de mensen,
hun verhoudingen en hun milieu. Ze
zijn gewone werkende Amerikanen,
een paar negers, een Indiaan, en me
rendeels van Italiaanse afkomst.
Nogal heftig en bewogen dus in hun
dramatische doen. Terwijl zij juist
het type is dat rust nodig heeft Gena
Rowlands speelde haar aandoenlijk,
vooral als zij haar nerveuze, bijna
waanzinnige, uitbarstingen probeert
te beheersen. Peter Falk. de kleine
loensende acteur, deed het even sterk
als haar man die in de omstandighe
den ook nauwelijks normaal kon blij
ven. Alle bijfiguren zijn goed geko
zen. Wie het doordachte verhaal zo
goed heeft geschreven wordt niet ver
meld in de gegevens die ik in handen
kreeg. Wat duidelijk wordt is dat een
labiele figuur het evenwicht pas ver
liest door de anderen die net niet
genoeg geduld, liefde en vooral nor
maal inzicht kunnen opbrengen.
Amsterdam-Calypso, 18 jr.
Een scène uit A woman under the influence
Een aardige comedie is nooit weg.
dacht routinier Jean-Paul Rappe-
neau en hij zette zijn beste beentje
voor en maakte „Le Sauvage" („De
blonde valstrik"), met steun van Ca
therine Deneuve en Yves Montand
(niet de jongste meer, maar opmer
kelijk goed geconserveerd). Zij is
Nelly, een onstuimige wervelwinc die
in haar huwelijksnacht, gevierd met
een hysterisch-jaloerse Italiaan, de
benen neemt, gewapend met een
echt Toulouse Lautrec. Hij is Martin,
een goedmoedige, stoïcijnse kluize
naar die groenten teelt op een tro
pisch eilandje (de film speelt in
Venezuela). Als zij hem eenmaal in
haar klauwen heeft, laat ze niet meer
los en daarom wordt er praktisch de
hele film door gevochten, geruzied
en gekissebist. Als de vrede gete
kend lijkt wordt Martin door zijn
vrouw en medefirmaten terugge
voerd naar Frankrijk, want hij is
eigenlijk een beroemd parfum
ontwerper en door vele contracten
gebonden. Enfin, hij krijgt zijn Nelly,
zij het dan ook pas in de laatste
meters.
Een smakelijk gebruiksfilmpje. dat
rap over het doek gaat en goed is
voor een aangename avond.
Amstcrdam-Rembrandlpl.th.: Rotter-
dam-Luxor; Den Haag-Asta, 14 jr.
Tegenwoordig ziet u steeds meer sigaren met een flos, dat pluimpje
binnengoed dat aan het einde uit de sigaar steekt. Veel rokers vinden dat
aantrekkelijk. Het volle aroma komt dan al bij het aansteken vrij. Maar de flos
alleen bepaalt het aroma niet.
Dat doen de melange en het model. Zo is een Brazil,mits het échte Brazil is,
7 - wat minder mild maar wel smaakvoller
en aromatischer dan een Havana. En is een
Wilde Havana ook milder dan de pittige
Wilde Cigarillos. En biedt het perfecto-
model van de Matanzas een meer
Havana-indruk met een diepere smaak
en een subtropisch, mysterieus aroma.
Melange en model, daarop zal de
kenner zijn keus bepalen. En daarom valt
zijn keus zo vaak op het zegel van La Paz,
Cigarros Autenticos.
Omdat hij weet dat een Wilde zó kan,
zó hoort te zijn. En niet anders.
Wilde Havana 37 cent
MM
Wilde Brazil 37 cent
Wilde Cigarillos Brazil 28 O
NÉÉ
Wilde Cigarillos Havana 26 eent
KondelasCK62 35 cent
Kondélas Brazil 35 cent
Cigarros Autenticos.
Catherine Deneuve en Yves Montand
