Goudzwaard licht motieven
en achtergronden brief toe
dichtbij
om ment aar
nstige brief
„Enkele reacties omgekeerd van wat ik hoopte"
wurgt vrouw
'cén, ei is jeen ei - iiuee ei is een ihajfi ei-
cZr/e ei is een C.ZD.ut.
hoe schoon het vroeger was
celestine
paasei
achteruit
het weer
Vriendelijk Paasweer
RDAG 17 APRIL 1976
BINNENLAND
TROUW KWARTET 5
alle zwarigheden en problemen
de christen-democratische een-
ding bemoeilijken is dit
ichien nog wel het meest verba-
wekkend en noodlottig tegelijk:
het de betrokken politici kenne-
niet gegeven is om tot een wer-
ik open, onbevangen en éérlijk „De brief die ik enkele dagen geleden aan het CDA-bestuur heb gericht heeft een aantal zeer Over wat de tweede eis betreft de
uiteenlopende reakties uitgelokt. Terwijl bijvoorbeeld de voorzitter van de CHU, Baron van politieke karaktervorming van het
irek met elkaar te komen,
reidrie christelijke partijen hebben
>U 5 acht jaar een dagelijks contact
o.a. heeft geleid tot een ge-
:n nschappelijk urgentieprogram-
één van de nauwste samenwer-
,g svormen die mogelijk zijn. Toch
len partijleiders niet op elkaar
onuitgesproken bedoelingen en
:ime aspiraties te verdenken, wa-
zij er angstvallig voor „zwarte
in handen te krijgen en blijft
itéotstandkoming van het CDA op
manier meer de inzet van een
w t pokerspel dan van gezamenlijk
igen idealisme. De meest be-
kenen lijken vreemden voor el-
te zijn gebleven.
ah daarvan wordt men gewaar in
}14le van de reacties op de brief
prof. Goudzwaard aan het
k-bestuur. Men kan van de
a schrijver misschien zeggen dat
ijna naïef is geweest in zijn hoop
.diepgaande gemeenschappelij-
ezieling" en van zijn brief dat hij
aan de late kant is. Maar nie-
die de zaken waar het om gaat
beetje kent, zal toch in ernst
n volhouden dat er iets anders
e brief staat dan Goudzwaard
eer en geweten heeft willen
leien. Het staat er nog op een
inder heldere manier in ook.
komt de KVP-voorzitter in
Y reactie niet verder dan dat hij
„zo'n vervelende brief" vindt.
de fractieleider van de CHU in
j^Tweede Kamer weet weinig an-
te bedenken dan enkele weinig
maire opmerkingen die uitlopen
le wel erg dunne conclusie dat de
P nu toch eens een keer „ja"
H n het CDA moet zeggen.
heren doen net of Goudzw-
hun een poets heeft gebakken;
talen met gelijke munt terug,
zijn reacties, geprogrammeerd
:ns een ponskaart die al jaren in
lik is. Men kan ermee werken
>nder dat men de verhalen van
Ier beluistert of zijn brieven
woordvoerders van KVP en
geven er dan ook weinig blijk
hti dat zij de intenties in de brief
Goudzwaard werkelijk hebben
oefd. Er staat in hun commen-
geen woord over „dat de ver-
n over en weer in bitterheid
;enomen zijn", „dat de verde-
van macht in het komende
de aandacht steeds meer lijkt
tan opeisen" of „dat niet weini-
de indruk vestigen, de
indkoming van een ge
it tnschappelijke lijst als een doel
Bchzelf te gaan zien". Nog veel
"~'ler wordt de vraag beantwoord
iet voor het karakter van het
al of niet nodig is, reeds voor
deferkiezingen een voorkeur voor
«tievorming aan te geven.
,kli duiden deze citaten uit de brief
^Goudzwaard precies aan wat er
is in het CDA. Achter die
n leven de vragen die het CDA
u i moeten beantwoorden om te
t lijzen dat het de moeite waard
zijn.
is waar dat men een partij als
'jjfïCDA ook kan maken voordat
bewijs geleverd is. Maar dan
|t men er niet van staan te kijken
le besten eruit wegblijven.
Verschuer, stelde dat hij met veel van deze brief van harte kon instemmen en dat een aantal punten PJJ* JliSS, korter zlJn- De voor-
daaruit tot nader beraad in het CDA aanleiding zouden moeten geven was de reaktie van de den onüMen Ato waT dat betreft
voorzitter van de KVP, de heer Vergeer, duidelijk negatief getint: hij vond het ronduit een verscheiden opvattingen zouden blij-
vervelende brief, die bij hem het vertrouwen in de ARP zeker niet vergrootte. ven bestaan, wordt het CDA een poli-
Wanneer de reakties zó uiteenlopen, ben ik geneigd de schuld althans ten dele bij mijzelf te zoeken: tiek kameleon,
kennelijk is niet voldoende duidelijk geworden, wat mij nu eigenijk bij het schrijven van deze brief Dan bedreigt het CDA een „schei-
bewoog. En dat lijkt temeer waar te zijn, nu een aantal reakties precies het tegenovergestelde te ÏLiL^ÏJl'knV^^r?
zien geven van datgene waarop ik hoopte. De brief draigt zo finaal langs zijn eigenlijke doel heen te V0Udig niet indenken dat degenen
schieten.
Laat ik om te beginnen dit in alle
duidelijkheid zeggen (vanuit een ja
renlange grote betrokkenheid met de
wording van het CDA, en vanuit de
grote genegenheid die ik in dit lange
proces de zgn. achttien, de con-
tactraad, de programcommissie
voor zovelen uit KVP en CHU ben
gaan opvatten): natuurlijk heb ik
niet in één klap proberen te vernieti
gen wat ik eerst samen met anderen
heb willen opbouwen.
Zoals een kind dat in elkaar slaat wat
hij het met moeite en inspanning in
elkaar heeft gezet. Koppen als:
Goudzwaard tegen gemeenschappe
lijk lijst suggeren dat.
Het was veeleer mijn zorg voor de
kwaliteit van wat tot stand aan het
komen is, dus ook voor de kwaliteit
van een toekomstig CDA met één
gemeenschappelijke lijst, die mij
hebben gebracht tot het „zó kan het
niet".
Om het beeld van zoéven door te
trekken: wanneer je met je zoon be
zig bent een toren te maken, en hij
bouwt hem op een wat scheve manier
hoger en hoger, waarschuw je hem
voor de mogelijkheid van instorten;
en wanneer die toren iets heel bijzon
ders is, ga je' nog een stapje verder
door hem het ineenstorten als een
zekerheid voor ogen te stellen, als hij
zo doorgaat zoals hij aan de gang is.
Zo heb ik juist uit zórg willen
waarschuwen voor de zekerheid
althans voor mijzelf van het niet
kunnen doorgaan van de ge
meenschappelijke lijst, als er verder
aan wordt gebouwd op de manier die
nu aan de gang is.
Dat die zorg overkomt is wel het
minste wat ik van mijn vrienden in
het CDA verwacht. Als je zelf iets
meegeplant hebt en er al je tijd aan
hebt gegeven, ga je verder dan het
uitspreken van enkele welgemeende
waarschuwende woorden wanneer er
iets dreigt mis te gaan. Je reageert
het felst wanneer iets een deel van
jezelf geworden is. En iemand doet
in de eerste plaats zichzelf pijn, wan
neer hij de toekomst van eigen aan
plant zo serieus in de waagschaal
stelt.
Om de
CDA
kwaliteit van het
flOND Onder invloed van
t drank heeft de 27-jarige H. K.
Helmond donderdag zijn 25-
vrouw Wilhelmina van
ot door wurging om het leven
De vraag die natuurlijk onmiddellijk
hierbij opkomt, is óf wel in zulke
dramatische woorden scheef bou
wen, een dreiging van mis-gaan
over de huidige ontwikkelingen bin
nen het CDA moet worden gespro
ken. Is er niet een brede weerklank
in het land ontstaan?
Zijn juist aan de basis niet verras
sende bewijzen van uitstekende sa
menwerking binnen één CDA-
verband tot stand gekomen, die alle
moeiten, die CDA topmensen (zoals
dat dan heet) met elkaar nog heb
ben, het karakter geven van niet
meer dan een wat persoonlijk en
voorbijgaand gekibbel? En ligt er
niet een geweldige uitdaging in, om
samen en in Nederland en in Europa
voor een goede zaak te staan?
Argumenten als deze zijn niet hol; er
schuilt integendeel veel waars in.
Maar wel is er het gevaar, dat ze ons
kunnen verblinden zodat we andere,
meer kwalijke verschijnselen niet
meer kunnen of misschien niet meer
willen zien.
Over christelijke politieke partijen
kun je veel te idealistisch praten
ik weet het. Maar er gaat, of we dat
nu willen of niet, een pretentie in
mee die verplichtingen oplegt. Dat
heeft altijd al gegolden. Maar in de
tijd waarin we nu leven komt het er
meer op aan dan ooit.
Terecht kijken jongeren finaal heen
door elk type van fagadechristen-
dom. Hun toets is terecht wat er
achter die fagade, die mooie gevel,
omgaat: en hoe ook mensen daar
onderling met elkaar omgaan. En als
de gevel, waarop het woord „chris
ten" nog steeds voor iedereen te le
zen staat, niet klopt met wat er ach
ter gebeurt, is het van tweeën een:
dan moet ofwel wat achter de gevel
gebeurt veranderen, ofwel de gevel
zelf vervult zijn eigenlijke functie
niet meer en kan beter worden neer
gehaald.
De keuze voor een niet met de chris-
tennaam verbonden partij kan eer
lijker zijn dan die voor een partij die
wèl die naam draagt we moeten
zeker in het CDA dat hardop tegen
elkaar durven te zeggen.
Maar dat betekent tegelijkertijd dat
voor al degenen die bij de verdere
opbouw van een Christen
democratisch appel betrokken zijn,
minimumeisen moeten gelden. En
die eisen gelden des te harder en
onverbiddelijker, naarmate de toe
komst meer van ons zal eisen. In
Europa is de christen-democratie in
veel opzichten verziekt. Corruptie
(Italië), baantjesjagerij (Strauss in
Duitsland) zijn aan de orde van de
dag. Europese verkiezingen naderen.
Hoe zal een Nederlands CDA zich
dan opsteller!? Meegaan, per defini
tie, terwille van de macht die in het
verschiet kan liggen? Het zijn vra
gen aan onszélf, ook aan mijzelf. We
kunnen toch niet vertrouwen op de
sterkte van onze eigen benen, de
kracht van onze eigen inzet?
Daarom moet zeker op een histo
risch ogenblik als dit want de
keuze die we nu doen kan het gezicht
van de Nederlandse en Europese po
litiek, maar ook het gezicht van het
zgn. christelijk organisatieleven voor
véle jaren wezenlijk gaan bepalen
een balans worden opgemaakt, en
moeten minimumeisen aan onszelf
(en dus niet alleen aan anderen) wor
den gesteld.
En die eisen zijn, dat een vonk van
daadwerkelijke door het Evangelie
bepaalde bezieling is overgeslagen,
die mensen elkaar de hand doet rei
ken juist omdat ze weten elkaar
voor die toekomstige gemeenschap
pelijke taak bitter nodig te hebben.
En voorts ook, dat geen onzekerheid-
bestaat over wat het gezicht van het
CDA als politieke beweging in de
toekomst zal zijn. Datgene wat juist
in dat politieke profiel nog duister is
en dat is méér dan iets wat nog in
fraaie program-volzinnen kan wor
den geregeld dat moet zo vlug
mogelijk de wereld uit. En dat niet
alleen, omdat vaagheid en onduide
lijkheid zeker in de politiek zich snel
blijken te straffen. Dat is ook zo,
omdat het niet vermijden maar het
gezamenlijk oppakken van moge
lijkheden als deze onmisbaar is als
karakter-vormend element.
Ik heb zelf die dingen al meer dan
eens betoogd. Maar het lij kt zo gauw,
alsof het alleen maar brave en hoog
gestemde woorden zijn, die in plaats
van dat ze wezenlijk iets veranderen,
per saldo alleen maar dienen om
tegenstribbelende geesten nog wat
met de gang van zaken te verzoenen
en onder een christelijk mom alsnog
mee te krijgen. Als het meer is dan
alleen maar woorden zo heb ik ook
bij mijzelf gedacht dan moet je er
ook voor durven staan, zelfs wanneer
je daardoor de realisering van een
kostbaar ideaal in de waagschaal
stelt en aan een gevaarlijke
vuurproef onderwerpt.
De vervulling van de
minima
Het mag immers niet worden ver
zwegen, hoe pijnlijk dat ook is, dat
de minimumeisen die zonet ge
noemd zijn (nog) niet zijn vervuld.
Wat de eerste betreft het overko
men van de vonk gaat het daarbij
niet alleen om de constatering, dat
het zich verwijderen van elkaar, opk
Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw,
jury politieke prent, Postbus 859, Amsterdam. Naam en adres aan
de achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten is er een
boekenbon.
die het met het CDA goed menen, dit
probleem zouden willen laten zitten.
Het voorkomen van kleurloosheid
wordt nog niet bereikt door te
constateren, dat we van onszelf uit al
voldoende kleur moeten hebben. Ik
zou het Juist willen omdraaien: als we
inmiddels vanuit onszelf al voldoen
de eigen kleur hebben, behoeft ook
de voorkeursvraag niet met zoveel
vrees tegemoet te worden gezien.
Aarzelingen om dit probleem aan te
vatten wijzen eerder op een gebrek
aan eigen kleur dan op de aanwezig
heid ervan.
in het parlement, voor CDA politici
gemakkelijker lijkt te zijn geworden
dan het elkaar de hand reiken.
Het is wel een belangrijke constate
ring: want hoe staat het dan met het
besef dat zij wij elkaar in de
toekomst bitter hard nodig zullen
hebben? Dat besef is dan kennelijk
niet al te sterk aanwezig. Maar er is
meer. En laat ik dat nu eens niet
toespitsen op de zusterpartijen, de
CHU en de KVP, maar op mijn eigen
partij, de ARP.
De ARP bestaat haast 100 jaar en nu nodia is
heeft een erfenis te beheren. Ze heeft a
er weet van wat politieke bezieling
vanuit het Evangelie kan zijn (al
heeft ze er zich er lang niet altijd
naar gedragen). Juist daarom en
ik hoop nu niet dat mij chauvinisme
verweten te wordt is de inbreng
van het „confessionele hart" van die
partij zo wezenlijk voor de toekomst
van het CDA. En bij dat confessione
le hart ik heb het jl. zaterdag ook
al op het AR-congres gezegd daar
bij horen de Friezen, daarbij hoort
ook Amsterdam, daarbij hoort ook
Aantjes.
Evangelische bezieling is wel het
laatste wat we in het CDA tegenover
de zware taken van de toekomst
missen kunnen. Maar tegelijkertijd
moet ik constateren en het nam
op datzelfde AR-congres welhaast
pijnlijke proporties aan dat de
huidige opstelling van de ARP meer
wordt gemarkeerd door gelatenheid
en machteloosheid dan door een po
sitieve inzet, en dat voor velen het
meedoen met het CDA meer het ka
rakter heeft van een zure opgedron
gen plicht dan van een ge
meenschappelijke opgave die ook
feestelijke trekken heeft. Ik consta
teer, ik beschuldig niet.
Ik heb er ook zelf weet van, hoe dat
zo heeft kunnen groeien, en hoe zo
veel binnen het CDA op zoals
Hoogendijk het eens genoemd heeft
een Grieks noodlotsdrama is gaan
lijken.
Maar het feit is er wel, en we moeten
er dan ook als een feit rekening mee
houden. Struisvogelpolitiek is een
van de slechtste vormen van politiek
die bestaan.
Persoonlijk heb ik in de laatste
maanden mij daarom zo van harte
ingezet voor de formulering van uit
gangspunten voor het CDA en voor
de vormgeving van het komend pro
gram van het CDA, omdat ik hoopte
daardoor bestaande tegenstellingen
niet te camoufleren, maar juist te
overbruggen. Het over-komen van
vonken kan je echter zoals ik in
mijn brief al schreef niet af
dwingen.
Om redenen die ik persoonlijk ge
heel wil respecteren ik laat het wel
na, er één kwaad woord van te spre
ken of zelfs van te denken is er bij
velen, die juist tot de confessionele
kern van de ARP behoren een grote
terughoudendheid ten aanzien van
het CDA te bespeuren (en
waarschijnlijk liggen die redenen op
hetzelfde vlak als de „minimumei
sen", die ikzelf heb geformuleerd.
Dat geeft mij zorg, niet alleen en
zelfs niet in de eerste plaats naar de
ARP toe. Die zorg heb ik vooral naar
het CDA toe, dat onder dit negatief-
getint gesternte van start zou moe
ten gaan. Kan het dan nog wel, op
déze manier? Dat moet een vraag
zijn voor én christelijk historischen,
én katholieken, én anti
revolutionairen naar mijn mening.
En misschien, dat het zich gezamen-
lijkf!) stellen van die vraag ons pas
verder brengt.
De anti-revolutionaire kiesverenigin
gen staan in de komende weken voor
de keus of zij ai dan niet moeten
instemmen met de resolutie, die een
voorwaardelijk ja voor het CDA be
helst. Dat is voor hen een moeilijke
beslissing.
Het is te meer moeilijk voor hen,
omdat de resolutie in feite voor
tweeërlei uitleg vatbaar is. of althans
vatbaar kan worden gemaakt. Bete
kent een stem voor de resolutie nu,
dat het ja overweegt, en de voorwaar
den later nog wel eens zullen worden
bekeken: of betekent het dat alleen
onder strikte en ontbindende voor
waarden „zware voorwaarden", zo
stelde de AR voorzitter de Boer
nog een mogelijk ja voor het CDA in
het verschiet ligt?
Het is duidelijk, dat vanuit geheel
verschillende motieven voor deze re
solutie gestemd kan worden. Want
het pad van de voorwaarden is met
vele distels begroeid.
Zonder de intrekking van de resolu
tie te bepleiten het zou trouwens
technisch niet meer kunnen zou ik
dan ook van harte wensen, dat de
AR-klesvereniglngen iets van deze
gecompliceerde last zou kunnen wor
den afgenomen. Dat zou kunnen
wanneer er binnen het CDA-bestuur
zelf wordt nagegaan in hoeverre nog
een eenstemmige reactie op de in de
brief genoemde negatieve verschijn
selen mogelijk is; of het nog mogelijk
is elkaar zo de hand te reiken, dat een
gemeenschappelijke opstelling van
de politieke leiders binnen het CDA
op basis van hersteld onderling ver
trouwen nog in het verschiet ligt.
Wanneer dat niet lukt waarvoor de
motieven uiterst respectabel künnen
zijn dan zou ook binnen het CDA
zélf de keuze voor de gemeenschap
pelijke lijst met andere ogen dienen
te worden bezien.
De voorwaarden in de AR-resolutie
krijgen dan welhaast als vanzelf het
karakter van ontbindende voorwaar
den. Lukt het daarentegen wel de
punten van kritiek en verwijdering
uit te praten, en leidt het gesprek
over de voorkeur tot gezamenlijk te
aanvaarden standpunten, dan ligt bij
elke kiesverenigingsstem voor de re
solutie als vanzelf het accent op het
ja- element, omdat de uitgesproken
voorwaarden gemakkelijker te ver
vullen zullen zijn.
Om aan te geven hoe bitter noodza
kelijk een bezinning binnen het CDA
is op de vervulling van bepaalde mi
nimum-eisen, ben ik in mijn brief zelf
tot het uiterste gegaan. Dat gaan tot
het uiterste moet ik terwille van de
zaak ook in dit antwoord voluit
handhaven. Zonder signalen van
daadwerkelijke verandering zal
„het" niet lukken. En „het" betekent"
hier meer dan een gemeenschappelij
ke lijst. Het betekent de verwerkelij
king van het CDA zoals het terwille
van zijn eigen naam zou moeten
worden.
B. Goudzwaard
Goede Vrijdag 1976
onder redactie van loes smit
„Het is nog geen halve eeuw gele
den dat op zo'n halfuur gaans van
Soest de wilgen en peppels zich
duidelijk in het heldere water van
de rivier de Eem spiegelden
Als je op je blote voeten door het
zachte gras naar de kruin van de
dijk klom keek je tot aan de hori
zon over de wijdse polders, die
geel zagen van de boterbloemen,
en waaruit de prikkelende geur
steeg van hooi
Dit is geen citaat uit de verzamel
de werken van Nicolaas Beets,
maar het begin van het hoofdarti
kel „Milieubelasting een nood
zaak" in Provincie-Post, een uit
gave anno 1976 van bureau voor
lichting van de provincie Utrecht,
schrijft ons een lezer uit Utrecht,
die nogal wat kritiek op deze „mi-
lieukrant" heeft. Het is een speci
ale milieu-editie, schrijft hij, die
niet in de eerste plaats bedoeld is
om de dertigduizend weigeraars
van de milieubelasting over'te ha
len om nu eindelijk eens te beta
len. De uitgave kan zelfs een ave
rechts effect hebben. Hoe schoon
en mooi het water vroeger in
Utrecht was, bleek al uit bo
venstaande dichterlijke ontboeze
ming; maar dat het water nu niet
zo fris is en milieubelasting dus
een noodzaak, zie je aan deze uit
gave zo één-twee-drie niet af. De
fraaie beekjes en meertjes die ter
illustratie zijn opgenomen in het
luxueus uitgevoerde krantje, wek
ken eerder de indruk dat er geen
vuiltje meer in het water zit. Als
een Utrechtse vervuiler (en dat is
volgens de normen van de provin
cie al iedereen die naar het toilet
gaat) er al toe komt het onge
vraagd bezorgde drukwerk door
te bladeren, moet hij bijna wel tot
de conclusie komen dat het in
Utrecht wel snor zit met de zuive
ring van het water, zo fraai ziet
het er op de foto's uit. En wie zal
deze oppervlakkige lezer kwaad
aan kunnen kijken omdat hij de
indruk krijgt dat er eigenlijk wei
nig reden is om jaarlijks zo'n
tachtig gulden over te maken
naar het provinciehuis om dat (zo
te zien) schone water nóg schoner
te maken?
Het heeft er veel van weg, aldus
nog steeds deze lezer, dat de pro
vincie met deze uitgave ondanks
het feit dat het een milieu-editie
is, weinig milieubewust is ge
weest. Het blad is namelijk op erg
dik (dus peperduur) papier ge
drukt Er is zelfs een professor
aan te pas gekomen om het zo
mooi mogelijk te maken en het
gaat in de provincie huis aan huis
de bus in. Oplage 300.000
exemplaren. Hoeveel bomen
moesten daarvoor worden
gekapt?
Het Milieu Actie Centrum Neder
land (MAN), dat al jaren met de
provincie in de clinch ligt over de
milieubelasting, lacht in z'n vuis
tje. Deze actiegroep was de pro
vincie al eerder een slag voor,
toen het een paar weken geleden
met een folder kwam tegen de
milieubelasting, waarin Heer
Bommel in de strijd werd gewor
pen. Het MAN troefde daarmee de
provincie af. die al maanden gele
den met veel tamtam had aange
kondigd dat in de Milieuktant
Heer Bommel en Tom Poes zou
den optreden. Een voorbarig be
richt, omdat Toonder, de schep
per van de stripfiguren, zoals nu
bekend geen medewerking aan de
provinciale uitgave wilde verle
nen. Tot zover de lezer. Ter ver
zachting van al deze kritiek kun
nen we melden dat in he&hart van
het blad een aardig milieugan
zenbordspel afgedrukt is, maar
ook daarin valt niets over ver
vuild water te bespeuren. Er
wordt zelfs een zo op het oog
kerngezonde vis in gevangen.
Celestine Tate kan weer lachten,
nu de rechter heeft beslist dat ze
haar vyf maanden oude dochter
tje Niya bU zich mag houden. Ce
lestine, een twintigjarige ne
gervrouw uit de Amerikaanse stad
Philadelphia, is zonder armen ge
boren en de dienst sociale zaken in
haar woonplaats wilde de kleine,
overigens kerngezonde Niya om
die reden in een tehuis onderbren
gen. Celestine, vonden ze, zou
door haar handicap toch nooit
goed voor het kindje kunnen zor
gen, maar gelukkig was de rechter
het daar niet mee eens. Op een
eerder gehouden hoorzitting had
hij gezien hoe Celestine het pres
teerde ondanks alles haar dochter
vlug en netjes uit en aan te kleden
(zo stond ze kort geleden ook op
de foto in deze hoek) en dat gaf
voor hem de doorslag. De buiten
wereld, verklaarde hij, moest niet
kijken naar „het lichaam dat we te
gebruiken hebben gekregen, maar
naar het gebruik dat we van ons
lichaam weten te maken."
achteruit schijnt te kunnen ko
men en hoopt zo zijn tocht in
vijf maanden te volbrengen, met
een kruissnelheid van vijf kilome
ter per uur en geholpen door ach
teruitkijkspiegeltjes aan
weerskanten van zijn bril. Welis
waar heeft hij het op die manier in
de jaren dertig gehaald, maar het
is de vraag of het nu weer lukt:
Wingo is nu ëënentachtig.
In het Britse Guiness Book of Re
cords staat Plennie L. Wingo al
vermeld als onbetwist wereldre
cordhouder achteruitlopen. Hij
liep in 1931 en 1932 achteruit van
Santa Monica in Californië naar
Istanboel in Turkije en sindsdien
heeft niemand hel ooit in zijn
hoofd gehaald om dat record te
verbeteren. Wingo wil eind deze of
begin volgende maand hetzelfde
doen, maar dan dwars door de
Verenigde Staten. Natuurlijk ook
in z"n achteruit, om zo de tweehon
derdste verjaardag van zijn land
te vieren. Sinds december oefent
hij al dagelijks op speciale vilten
schoenen met hoge zolen en lage
hakken waarop Je makkelijker
Evenals in een aantal andere Oost-
europese landen wordt zo tegen
Pasen in Hongarije heel wat tijd
gespendeerd aan het beschilderen
van eieren met vaak zeer kunstzin
nige motieven. Hier is een in
woonster van Kalocsa bezig om de
voorgekookte legsels te versieren
met voor haar streek typerende mo
tieven, die ook op haar bloes gebor
duurd zijn.
circulatie ten westen van de
Van onze weerkundige mede
werker
We kunnen ons levendig voor
stellen, dat er lezers zijn ge
weest die hebben gedacht:
hield verband met zwakke
stotingen die via de Oostzee
en de Noordzee tot onze om
geving doordrongen. Een
Azoren-hogedrukuitloper
regel wijst op een later door
komende onbestendigheid.
De temperatuur van Berlijn
(18 graden Celsius) was een
stuk hoger dan die van Gi
braltar (12 gr.), maar vooral
ook van het Spaanse Vallado-
lid. Daar kwam de thermome
ter de hele dag niet boven de
acht graden Celsius en het
regende er 9 mm. Ook Malaga
deed het niet zo best met
slechts 14 gr. C. Daarentegen
verraste wel Stockholm met
een middagwaarde van 16 gr.
De laatste positie die wij van
de eerste tropische cycloon
'Marie' onder ogen kregen,
was betrekkelijk dicht ten
oosten van de Filippijnen, op
15 gr. N.Br.. 128 gr. O.L. Het
systeem was bezig minder
diep te worden. Nachtelijke
temperaturen rondom het
centrum waren 26 tot 29 gr. C.
Boven Japan lag een hoge-
drukgebied van 1.025 millibar
met lagere temperaturen van
10 tot 15 gr. C. In het grensge
bied tussen koude en zeer
warme lucht viel er in het
zeegebied ten zuiden van Ja
pan veel regen.
Het jongste bericht van het
Amerikaanse instituut Boul-
gr.) enBerlijn (18 gr. maxi- mingen ia ter een regenstoring zijn, wanneer een periode met Vooral nu het weer de komen-- sl ec h trachten twin^ g ^zonile?
vlekken (vorig jaar soms bo-
Jutland plaatselijk licht be- sprak gisteravond ook in die lengd werd en wanneer het YS? rf**i «trt n"h»
dan al tot nattigheid komtIn de hogere luchtlagen la de genaamde SSÜflÏÏbedroeg
TiiiHuicctoliilrp tnt tuocloliilro no
Hij kan ons nog meer vertel- vormde namelijk geen aan-
len. Van al die schone ver- eengesloten verbinding met
wachtingen over zonneschijn een maximum boven noord
is een bitter beetje terecht Rusland. Er zat ergens een
gekomen. Zij hebben gelijk, „gat" en daardoorheen kro-
maar alleen voor wat de Goe- pen dan die stotingen,
de Vrijdag betreft. Gisteren Maar voor zaterdag en
washeteengrotedomper.dat morgen verwachten we een
er uitgebreide wolkenpartijen veel vlotter verloop. We mo-
van de Noordzee over ons gen rekenen op een actiever
land schoven, waardoor het wordende zon, die zich vooral
met de zonneschijn maar in het binnenland
minnetjes gesteld was. Dat ruimschoots zal laten zien. En
was vooral in het uiterste dit heeft dan weer een gunsti-
noorden heel goed te merken.
De kille en mistige toestan-
ge uitwerking op de tempera
tuur. die daar tot 15 en later
den bliezen via de Waddenei- mogelijk 18 graden Celsius
landen Friesland een heel zal oplopen, waarbij de
eind in en om vier uur 's mid- hoogste waarden in zuidoost-
dags stond de thermometer in Nederland te verwachten zijn.
^^?®".^eth0gerdan7 Wanneer het hogedruksys-
graden Celsius.
Het zal een schrale troost zijn,
teem ons land in zuidelijke
richting zal zijn gepasseerd.
dat het ook in Boulogne het komt de wind meer uit de
geval was, vooral wanneer we westhoek, zonder direct flink
kijken naar de veel betere toe te nemen. Het is denkbaar
waarden van Hamburg (15 dat er met die westelijke stro- Het zou niet de eerste keer men met een buitje regen?
gr.) en Berlijn (18 gr. maxi- mingen later een regenstonng zijn, wanneer een periode met Vooral nu het weer de komen-- ^lf,rnrK 9,nipnrmnn0 7ftnBO
maal). Maar daar was'de lucht meekomt de termijnver- droog of overwegend droog de dagen vrij zacht zal zijn en „i^kk^n iT.rÏÏÏT
dan ook half bewolkt en in wachting van het KNMI weer nog met een dagje ver- de groeizaamheid groter. ,rr"
wolkt tot helder. Dat het de richting maar voorlopig lig-
verkeerde kant uitdraaide, gen wij daar niet van wakker.
Wie is eigenlijk niet ingeno- zuidwestelijke tot westelijke 79.
