Treinkaping beëindigd uit
angst voor wraakacties
Duistere Didas en Aeneas
met enkele lichtpunten
Fournet verving Sowjet-
collega Rozjdestwensky
-
Voorwaardelijk vrijlaten
na gedeelte van straf
moet meer mogelijk zijn
«liet meer doden door vastberadenheid regering
Mr J. J. Abspoel in Hengelo:
Patiënten niet te
snel naar een
ziekenhuis sturen
Kind onder melkauto
Ontsluiting of
isolement door
bouw van brug?
Europaprijs voor Schilderkunst '76
Veel succes voor Scapino in Italië
Niet goed,
geld terug
Iers orkest naar Nederland
IUDAG 12 MAART 1976
BINNENLAND/KUNST
TROUW/KWARTET 9
loor Jan Sloothaak
«i SEEN De kapers van de trein bij Wijster maakten zo plotseling een einde aan hun
i jzelingsactie, omdat ze wraakoefeningen van Indonesië vreesden tegen hun landgenoten in de
uid-Molukken zelf. Dit viel op te maken uit de verklaring van de laatste van de zeven verdachten
i de rechtzaak te Assen, de negentienjarige Cornells D. Hij was de enige die iets over de
eêindiging van het gijzeldrama zei. De andere verdachten weigerden dit stuk voor stuk. ..Als we
let ophielden dan zouden onze mensen daar last krijgen", aldus Cor.
jok werd op deze tweede zittingsdag
uidelijk waarom de kapers niet
neer dan drie slachtoffers doodscho-
tn. Na het derde. Bert Bierllng, werd
j tt hun duidelijk dat de Nederlandse
tgering geen enkele concessie zou
Het had toen ook geen nut
om nog meer gijzelaars te do
en. De kapers verwachtten elke dag
en aanval van de terreurbrigade.
kwam niet. Toen de actie werd
t^eéindigd. waren de meningen onder
e kapers daarover verdeeld.
loofdrol
iisteren werd ook duidelijk wie uit-
indelijk de machinist J. H. Braam
eeft doodgeschoten. Dat werd ge-
jan door Eli H. Deze heeft ook de
l »ofdrol gespeeld bij het doden van
beide anderen. De enige keer dat
er niet direkt bij betrokken was,
dslukte het. Die mislukte poging
erd voltrokken door Cor T. Paul S.
ater aan een oog gewond) assisteer-
e hem. De kapers verkeerden lange
Ijd in de veronderstelling dat ze de
lakeiaar De Groot inderdaad had-
en gedood.
li S. weigerde gisteren in te gaan op
en nauwe familieband van zijn moe-
er met een „bekende RMS-er". Naar
ij vernemen betreft het hier dr.
ïhris Soumokil. Deze zich president
an de Zuid-Molukken noemende
rijheidsstrijder werd in 1966 geëxe-
uteerd door Indonesië. Soumokil
ras een oom van Eli S. De president,
nr. F. C. Fliek, vroeg hem: „Van wie
s uw moeder een familielid?" Eli:
Mijn moeder zit hier toch niet". Pre-
Ident: „U wilt er niet over praten?
Iet kan van belang zijn voor uw
ersoonlijke beoordeling".
Vertroebeling
volhardde in zijn weigering. De
lachte heeft ook geweigerd een
fchiatrisch onderzoek toe te staan
lans vóór het vonnis. Hij wil ken-
Ijk als vrijheidsstrijder veroor-
;eld worden zonder een eventuele
vertroebeling door zijn persoonlijke
>sychlsche gesteldheid. Aanvanke-
ijk wilde Eli er helemaal niet met de
resident over praten. De officier van
ustitie, mr. G. J. van Oldenbeek,
irong er echter op aan dat er toch
rragen gesteld zouden worden over
ten herhaald gesprek dat Eli vorige
reek op z'n eigen verzoek heeft ge-
>ad met de reclasseringsambtenaar
Dries. Deze drong aan op een psychi
atrisch onderzoek. „Ik zie er het nut
liet van ln", aldus Eli gisteren voor
de rechtbank. De president vroeg of
tij dan na het vonnis wel een psychi-
itrisch onderzoek wilde ondergaan.
.Daar heb ik geen bezwaar tegen",
zei Eli
Rechtbank-president mr. F. C.
Fliek passeert, op de tweede dag
tie dat dit geen enkele reactie van de
Zuidmolukse gemeenschap had uit
gelokt. „Ze wisten er niets van", zei
EU.
Eli beschuldigde Indonesië ervan de
Zuidmolukkers te willen „wegvagen"
en de Nederlandse regering maakte
zich volgens hem schuldig aan een
„uitputtingstactiek". „Wij kregen de
indruk dat men ons niet serieus
neemt". Behalve zijn stengun had Eli
ook nog een colt-revolver en een sa
bel meegenomen. Die sabel droeg hij
in de trein regelmatig.
Enige tijd nadat Kobus T. en Nelis H.
de machinist J. Braam hadden neer
geschoten en gewond, was Eli naar
voren gekomen. Hij had de zwaarge
wonde machinist zien liggen en hem
het genadeschot gegeven. „Om hem
uit zijn lijden te verlossen", zo ver
klaarde hij gisteren. De president
vroeg hem wie er het eerst op het idee
kwam om een gijzelaar te doden.
„Was u dat?" Eli: „Ik weet het niet,
dat zou best kunnen". Hij was er niet
bij betrokken toen Cor T. en Paul S.
op makelaar De Groot schoten. Cor
vuurde bij die gelegenheid. Paul
schreeuwde nog (volgens diens eigen
verklaring): „probeer hem niet te ra
ken". Cor zegt dit te hebben gehoord.
Hij schoot wel en beiden meenden
dat De Groot dood was. Desgevraagd
zei Cor gisteren achteraf wel blij te
zijn dat het slachtoffer de dans ont
sprong.
van het proces tegen de zeven
treinkapers, de bewaking.
Stengun
Tegenstrijdig
Eli S. droeg de gehele tijd een zonne
bril, zoals hij indertijd ook in de
gijzeltrein deed. Zoals eergisteren al
uit de verhoren van vier eerst voorge
komen verdachten was gebleken,
was Eli degene die de treinkaping
had bedacht na een mislukte poging
daartoe door vier Syriërs. Hij gaf dat
gisteren toe. Alle verdachten hadden
voor wapens gezorgd. Eli ook. Hij had
een stengun, waar hij geregeld mee
achter in de tuin oefende. Het wekte
de verbazing van de officier van justi-
Bij de volgende executie was Eli wel
weer betrokken. „Op een gegeven
moment moest het wel", zei hij. „We
kregen in de gaten dat men ons aan
het lijntje hield". Eergisteren ver
klaarde Paul S. na de schoten van Eli
ook nog op de soldaat Leo Bulten te
hebben gevuurd. Later deed Albert S.
dat nog eens buiten de trein. Eli
meende echter dat zijn eigen eerste
■schoten al dodelijk moeten zijn ge
weest. Tenslotte was het Eli ook, die
Bert Bierling met een nekschot dood
de. Cor T. was daarbij aanwezig. Vol-
Van een verslaggever
HENGELO Mr J. J. Abspoel, waarnemend hoofd van het
parket in Alkmaar, heeft ervoor gepleit dat de mogelijkheden
voor voorwaardelijke invrijheidsstelling, nadat een deel van de
straf verlopen is, vergroot worden.
Mr Abspoel zei gisteren in een lezing
voor het Twents juridisch ge
nootschap dat voorwaardelijke in
vrijheidsstelling nu pas mogelijk is
nadat tweederde van de straf is
geëxecuteerd. Hij vond het gewenst
dat bij gevangenisstraffen van meer
dan een Jaar al na verloop van het
eerste Jaar voorwaardelijke invrij
heidsstelling mogelijk is. Dit zou dan
wel samen moeten gaan met een veel
strakkere begeleiding van de voor
waardelijk vrijgelatene: „De reclas
sering zal zich in deze gevallen an
ders moeten opstellen en werkelijk
toezicht moeten uitoefenen".
Mr Abspoel noemde het nodig dat
ook tijdens de tenuitvoerlegging van
de straf nog rekening gehouden
wordt met de doelstellingen van het
recht. Als deze doelstellingen, door
welke oorzaak ook. de opgelegde
straf niet langer noodzakelijk maken,
moet deze beëindigd of veranderd
kunnen worden.
Weinige
Volgens mr Abspoel kunnen in het
algemeen gevangenisstraffen, en ze
ker de lange, weinig bijdragen aan
het weer in de maatschappij opne
men van de dader. Maar dat betekent
volgens hem niet dat ze zinloos zijn:
bezien vanuit de doelstellingen van
de vergelding (onder meer „het weg
nemen van de verontrusting in de
maatschappij") kunnen ze nodig en
nuttig zijn.
Binnen perken
Mr Abspoel zei tenslotte dat de mis
daad pas zal ophouden wanneer de
mensheid ophoudt te bestaan. „Het
beste wat wij kunnen bereiken is de
misdaad binnen de perken te hou
den, te zorgen dat zij zich niet zoda
nig uitbreidt dat zij het maatschap
pelijke bestaan van de grote massa in
gevaar brengt. Wie als doelstelling
kiest het uitroeien van de criminali
teit of zelfs maar het in aanzienlijke
mate terugdringen met de criminali
teit streeft naar onbereikbare dingen.
Wat wij criminaliteit noemen („het
overtreden van bepaalde leef- en
wetsregels die wij gesteld hebben om
ons maatschappelijk leven in geor
dende banen te houden") is eenvou
dig een facet van het menselijk leef
patroon. Agressie en verlangen naar
bezit zijn normale menselijke ei
genschappen", aldus mr Abspoel
gens de laatste moet er ook nog een
derde bij zijn geweest. Hij weet ook
wie. maar wil het niet zeggen. Bij het
politieverhoor moet hij hebben ge
zegd, niet te begrijpen waarom die
derde dat niet zelf vertelt. De verkla
ringen van Cor waren echter tegen
strijdig. Eerst verklaarde hij zelf
Bierling te hebben doodgeschoten,
later herriep hij dit. Hij werd gisteren
furieus toen de president zei, dat hij
bij het verhoor zou hebben gezegd
dat Eli het had gedaan. Ook die onbe
kende derde kon het hebben gedaan,
zo Zei hij.
Model
Na de vier verdachten die woensdag
voorkwamen, moesten er gisteren
nog drie voorkomen. Het decor was
weer hetzelfde als woensdag vóór het
verdachtenbankje: een opengewerkt
model van de gijzeltrein om de situa
tie te kunnen aanduiden. Achter de
rechtbank een bord met alle dertien
wapens. Sommige van de verdachten
hadden die wapens al voordat het
plan van de treinkaping rijpte, inéén
geval omdat er vrees bestond voor
Indonesiërs, ln de meeste gevallen
„zomaar", in enkele gevallen speciaal
gekocht voor deze gelegenheid. Er
waren vier geweren, twee automa
tische wapens en twee handvuurwa
pens bij. Vandaag zal de officier van
justitie de straffen eisen en de verde
diger zijn pleidooi houden, maar
eerst worden nog ir. Manusama en
drie andere getuigen gehoord. Over
veertien dagen is dan de uitspraak.
Van een verslaggever
UTRECHT De kosten van zieken
huizen zullen in het bekende tempo
doorgroeien zolang de overheid geen
maatregelen neemt om de toeloop
van patiënten af te remmen. Het
ziekenhuis vraagt namelijk zelf niet
om patiënten, zei voorzitter J. A. van
den Boogert van het Centrum voor
ziekenhuisdirecteuren gisteren op
een ledenvergadering. Het huidige
verzekeringssysteem werkt de con
sumptie van dit kostbaarste deel
van de gezondheidszorg in de hand.
De patiënt verwacht dat de medicus
en het ziekenhuis al het mogelijke
zullen doen om hem te helpen, aldus
de heer Van den Boogert, ongeacht
de kosten. En ziekenhuis en specia
list hebben al evenmin een prikkel
om de kosten zo laag mogelijk te
houden.
„Een specialist die zijn patiënten
gemiddeld vlugger naar huis stuurt
dan zijn collega's, die minder onder
zoeken laat verichten of goedkopere
medicamenten voorschrijft, zal vaak
niet veel dank oogsten. En de direc
tie die de aanschaf van bepaalde
apparaten en instrumenten op grond
van doelmatigheidsoverwegingen
achterwege laat, staat vaak onder
voortdurende druk van specialisten
om ze toch aan te schaffen, soms in
een zekere concurrentie met andere
ziekenhuizen in de plaats of regio."
De volksverzekering zal de toestand
volgens de heer Van den Boogert
niet verbeteren. Dan wordt de ge
zondheidszorg nog meer een politie
ke aangelegenheid. Maar de politie
ke leiders hebben tot nog toe weinig
lust getoond, duidelijk te maken hoe
de kosten zouden kunnen worden
verlaagd.
Van een verslaggever
DEURNE De één jaar oude kleu
ter J. Boerekamp uit Llssel (gemeen
te Deurne) is onder de auto van een
melkventer terecht gekomen en
overleden.
De eerste verdachte die gisteren
voorkwam was Albert 3., ook wel
Abée genoemd en ln de trein tevens
bekend onder de naam Carlos. Al-
bert was degene die aan de noodrem
trok. Daarvoor moest hij vanaf een
bepaald punt een aantal palen tellen
om dan bij het naambord Wijster
aan de rem te trekken. Hij deed dat
even te laat. Hij was ook degene die
conducteur Brinker uit Zwolle mee
naar voren nam. Deze moest contact
opnemen met de buitenwereld. De
kapers dachten per abuis dat er een
verbinding met de Nederlandse
Spoorwegen was. De conducteur
werd gevonden maar Cor S. liet hem
later per ongeluk ontsnappen toen
hij dacht dat de man sliep.
Gewijzigd verloop
Volgens Albert wijzigde de dood van
Braam het verloop van de actie wel.
Hij en ook andere verdachten
achtten het echter niet uitgesloten,
dat er ook gijzelaars zouden zijn
gedood als aan de els om een bus was
voldaan. Er zouden mogelijk slacht
offers in het vliegtuig zijn gevallen
als er niet aan hun politieke eisen
was voldaan. Volgens de psychiater
laat Albert het groepsbelang sterk
prevaleren boven zijn eigen belang.
Het thema van de onderdrukte min
derheden speelt voor hem een be
langrijke rol. Hij deed niet mee aan
de terreuractie om de heldenrol,
maar meer als „held zonder glorie".
„Ik heb er geen behoefte aan de held
te zijn", zo bevestigde hij gisteren.
Eli H. met z'n zonnebril, omvangrij
ke haarbos, grijze trui, spijkerbroek
en gymschoenen, was de tweede ver
dachte van gisteren. „Wij hebben er
van tevoren wel aan gedacht dat er
misschien doden zouden vallen,
maar daar zijn we gauw overheen
gestapt. We dachten dat dreigen wel
voldoende zou zijn om aan onze ei
sen te voldoen en de regering te doen
zwichten". Hij zou in een vliegtuig
desnoods ook tot executies zijn over
gegaan. „Anders zouden we niet se
rieus genomen zijn". Eli laat zich
niet uit over zijn gevoelens bij het
doden van Braam. Bulten en Bier
ling. Behalve de weigering van een
psychiatrisch onderzoek en uitlatin
gen over de familiebetrekkingen met
dr. Soumokil weigert hij ook verder
maar iets over zijn persoonlijke
omstandigheden te zeggen.
Maureen Lehane en Bernard Kruysen in „Dido en Aeneas"
door Adr. Hager
Uitdagend
De derde en laatste verdachte is te
vens de jongste, Cor D. (19). Hij komt
uitdagend lachend en met opgesto
ken duim de rechtzaal binnen. Als
hij weer weggaat kijkt hij wat
schichtig naar de Zuidmolukkers in
de zaal en wuift flauw. Cor heeft dan
net een verhoor achter de rug waarin
hij op in feite elke belangrijke vraag
antwoordt met: „Ik weet niet". Cor
had ook gezorgd voor nep-
bommetjes die als „echte explosie-
ven" aan de deuren waren gehangen.
Hij had verder een geweer en een
pistool. Allang, omdat het zijn hobby
was en hij oefende ermee „achter in
de wei". Over zijn mislukte poging
om De Groot dood te schieten: „Dat
doodschieten was een verantwoorde
lijkheid van de Nederlandse rege
ring". Ook Cor wil of kan niet zeggen
of het doden van mensen hem iets
doet.
Cor komt uit het psychiatrisch rap
port naar voren als intellectueel
zwak begaafd, een jongen die zijn
identiteit ontleedt aan een „duide
lijk geprofileerd kader, waarvan hij
zelf de achtergrond niet dooiziet".
Cor heeft de psychiater het bijbel
boek Prediker drie voorgehouden,
waarin onder meer staat: „Er is een
tijd om te doden". Discussiëren over
de bijbel wil hij niet. Dan kun je er
alle kanten mee op. Je moet gewoon
doen, zoals het er letterlijk staat.
ARNHEM Wordt het Land van
Maas en Waal ontsloten door de
bouw van bruggen over de grote ri
vieren of neemt het Isolement van de
streek juist toe door het bouwen van
bruggen omdat dit samengaat met
het opheffen van veren? Daar komen
de vragen op neer, die enkele staten
leden aan gedeputeerden van Gel
derland hebben gesteld met betrek
king tot de plannen voor een tolbrug
over de Maas tussen Appeltern en
Megen.
Als een van de belangrijkste motie
ven voor een tolbrug bij Appel-
tern'Megen is genoemd de mogelijke
ontsluiting van het Land van Maas
en Waal. De statenleden herinneren
eraan dat dit argument destijds ook
een grote rol heeft gespeeld bij de
aanleg van de brug bij Tiel.
Zij willen weten of de brug bij Tiel
tot nu toe werkelijk heeft bijgedra
gen tot de ontsluiting van deze
streek. Of heeft deze integendeel het
Isolement van de streek rond Tiel
verhoogd, onderraeer door het op
heffen van de veren?
De nieuwe Maasbrug zal de provin
cies Gelderland (Appeltern) en
Noord-Brabant (Megen) verbinden.
In Megen zelf heeft zij al verzet opge
roepen omdat de brug als het ware
een streep haalt door het fraaie sil
houet van dit oude stadje. Gedepu
teerden van Noord-Brabant hebben
zich inmiddels op verzoek van de
stichting Maasbrug bij Megen ga
rant verklaard voor het aangaan van
geldleningen.
SCHEVENINOEN Om de opera
voorstelling van „Dido and Aeneas"
van Purcell op te vullen, koos de
Nederlandse Operastichting van de
zelfde componist „Ode for St. Caeci-
lia's Day". Geen gelukkige keuze en
dat niet alleen omdat deze ode weinig
met opera van doen heeft. Dirigent
Nikolaus Harnoncourt wist met dit
werk geen raad, al zal ongetwijfeld
een rol gespeeld hebben, dat hij na
een longontsteking te vroeg aan het
werk is gegaan en woensdagavond op
de been werd gehouden met medi
cijnen.
De presentatie met solisten op een
rijtje die voortdurend van stoel
verwisselen en daarachter de leden
van het Nederlands Kamerkoor was
op zich zelf al steriel. De volstrekt
saaie en fantasieloze aanpak ver
sterkte die indruk. Harnoncourt
streefde naar een fraai klankbeeld,
waarin hij bij het koor wel slaagde.
Doch de stemmen van de counter
tenoren Paul Esswood en Keith Da-
vis vulden nauwelijks het circusthea
ter. De dirigent en zijn Concentus
Musicus Wien bewezen zichzelf met
deze keuze geen dienst.
Het karakter van „Dido and Aeneas"
is voornamelijk bepaald door de re
gie en decors van Frederik Mirdita
die al Jaren met Harnoncourt werkt.
Mirdita zoekt het in symbolen en
lichteffecten, minstens de helft van
de voorstelling speelt zich af in het
duister. Duister waren dikwijls ook
zijn bedoelingen, op zijn minst mag
men veronderstellen dat zijn visie
niet de visie van Purcell geweest zal
zijn. In het klassieke genre bleek kos
tuum-ontwerpster Monika von Zal-
ilnger bekwaam, het aankleden van
heksen is duidelijk ook niet haar da
gelijks werk.
Komt men op het vocale terrein dan
is er alle hulde voor het Nederlands
Kamerkoor. Harnoncourt heeft het
ensemble werkelijk voorbeeldig laten
zingen. Vanuit de compacte ruimte
lijkend op een groot paasei met een
ruitje erin. Een ander lichtpunt was
Maureen Lehane, die de figuur van
Dido indrukwekkend gestalte ver
leende. Doch ook Bernard Kruysen,
die in de ode een nobele rol speelde,
was als Aeneas indrukwekkend.
Naast lied- en oratoriumzanger is hij
op het opera-podium uitstekend op
zijn plaats. Jeanet Perry was een
welluidende Belinda en ln de overige
rollen mogen we Angelo Bello, Linn
Maxwell, Marianne Dieleman en Eli-
se Galama genoemd worden.
In Scheveningen komt deze „Dido en
Aeneas" niet meer, wel in Amster
dam op 12, 14 en 16 maart, in Rotter
dam op 18 maart en in Utrecht op 20
maart.
door Jac. Kort
AMSTERDAM Het is een gelukki
ge omstandigheid dat ons land voor
het aantrekken van solisten en diri
genten niet aangewezen is op de Sow-
jet-Unie. Het gemak en de regelmaat
waarmee men daarginds de burgers
belet om toezeggingen en afspraken
na te komen, grenst aan het ongeloo
flijke. Maar goed, er zijn buiten de
Russische grenzen ook nog kunsten
aars voorhanden en die kunnen gaan
en staan waar zij willen.
Onze bljna-landgenoot Jean Foumet
werd bereid gevonden zijn Sowjet-
collega Gennady Rozjdestwensky te
vervangen en hij deed dit op een
wijze, die de grootste bewondering
afdwong.
Om te beginnen met het prachtig
gespeelde orkestwerk van Brahms,
Variaties over het St. Antonikoraal,
contrastrijk en expressief uitge
voerd. Vervolgens met een schitte
rende begeleiding van de meester-
trompettist, Maurice André. Deze
speelde voor de pauze Haydn's Trom
petconcert in Es, het laatste orke
strale werk van de componist (1796),
waarmee hij de trompetliteratuur
met een prachtig werk heeft verrijkt.
Na de pauze trad Maurice André weer
op, nu met het Tweede Concert voor
trompet en orkest (1954) van André
Jolivet, waarbij het begeleidend en
semble slechts bestaat uit een
contrabas, piano, harp, twee slagwer
kers, piccolo, fluit, klarinet, althobo,
altsax, fagot, contrafagot en trombo
ne. Het werk vraagt van de solist een
grote soepelheid van toon en veel
klankschakering. Vanzelfsprekend
voldeed Maurice André ln alle op
zichten aan deze voorwaarden waar
bij zoals gezegd de begeleiding van
het Concertgebouworkest optimaal
genoemd mocht worden.
Het concert werd met Ravel's La
Valse tot een spannend einde ge
bracht.
OOSTENDE Dit jaar zal door het
Kultureel Centrum Oostende de ze
vende wedstrijd „Europaprijs voor
Schilderkunst" worden gehouden.
Er zijn prijzen van 300.000, 75.000 en
40.000 Belgische francs en er wordt
een aantal medailles toegekend.
Alle Europese schilders (van 25 tot
45 jaar) uit landen die aangesloten
zijn bij de Raad van Europa kunnen
meedoen, alsmede kunstenaars van
een andere nationaliteit, die sinds 1
januari in één van deze landen wo
nen. De werken van de deelnemers,
die door een internationale jury voor
de toelating worden geselecteerd
zullen van 4 september tot 4 oktober
worden tentoongesteld.
Aanvragen voor deelneming: Kultu
reel Centrum Oostende, Feest- en
Kultuurpaleis, Wapenplein B. 8400,
Oostende.
BUSSUM De directie van het
Bussumse theater 't Spant gaat
alle bezoekers die boos zijn weg
gelopen uit een voorstelling van
het Stadstoneel Rotterdam hun
entreegeld teruggeven. Zij
meent dat de uitvoering van het
stuk ,,De macht der gewoonte"
van slechte kwaliteit was.
De directie van 't Spant heeft de
Toneelraad Rotterdam, waarvan
het Stadstoneel deel uitmaakt,
ter verantwoording geroepen.
Afgelopen zaterdagavond verlie
ten een kleine driehonderd van
de vierhonderd bezoekers vroeg
tijdig de zaal. Al eerder waren er
in het Gooi problemen met de
Toneelraad Rotterdam. Het be
trof toen de voorstelling Antigo
ne, die werd gegeven in Theater
De Boerderij in Huizen.
AMSTERDAM Het Scaplno-
ballet uit Amsterdam heeft succes
sen geoogst op zijn tournee door
Italië, waarvan het zaterdag In ons
land terugkeert. Het ziet er naar uit,
dat het gezelschap van dertig perso
nen over twee Jaar weer een soortge
lijke tournee onderneemt. De uitno
diging voor deze reis volgde op enke
le voorstellingen die Scapino voor
gaande jaren ln Rome en Regglo-
Emillia gaf. De afgelopen weken zijn
er 23 voorstellingen gegeven: vijf op
Sicilië, net zo veel in Rome en Mid-
den-Italië en dertien ln Noord-Italië,
waarvan zeven in Regglo-Emillia.
In het noorden werd de Notenkraker
in de choreografie van Armando Na
varro uitgevoerd. Verder werd een
modern programma gedanst met
werken van Hans van Manen. Eric
Hampton en Charles Cazr-Czaroy.
Het publiek en in het bijzonder het
Jeugdige deel ervan heeft enthousi
ast gereageerd op de balletten; over
al volle zalen en lovende beoordelin
gen in de kranten. De reis naar Italië
is tot stand gekomen met medewer
king van het Nederlands Instituut ln
Rome en het ministerie van CRM.
DUBLIN Het symfonie-orkest van
de Ierse nationale omroeporganisa
tie (Radio Telefls Eireann) brengt
deze maand een bezoek aan België,
Duitsland en Nederland voor een
korte reeks concerten.
Deze tournee is georganiseerd ter
gelegenheid van de vijftigste ver-
Jaardag van het omroepwezen in Ier
land. De concerten worden gegeven
in Antwerpen, in Kleve en in Rotter
dam (De Doelen, 28 maart).
Tijdens deze concertreis zal de be
zetting van het orkest voor sommige
werken tot honderd man worden op
gevoerd. Het staat onder leiding van
zijn hoofddirigent Albert Rosen. Op
het programma staan werken van
Weber. May, 8trauss, Tsjalkowski,
Berlioz, Dvorak en Elgar. Als solis
ten zijn er de Ierse contra-alt Berna-
dette Qreevy en de bekende cellist
André Navarra.
Tijdens het concert ln Rotterdam
worden uitgevoerd de Euryanthe-
ouverture van Weber; Zon en scha
duw van May; Variaties op een roco-
co-thema van Tsjaikowskl (met
André Navan-a als solist) en de Sym
fonie no. 9 van Dvorak.
