e dood in Frankrijk Trakteer uzelf op 'n extraatje: Vi paar dagen Kopenhagen,Mfenen, Rome, Londen of Parit! KLM vliegt u. LMPREMIERES VAN DEZE WEEK DISCRETE EMANCIPATIE Film vol sentiment adistisch vermaak onder mom van lering \M Hommeles bij de politie Veedieven in Montana Prolongaties en reprises Wees blij dat u weg kunt. Compleet verzorgd of op eigen houtje. Wilt u wat voorpret? Vraag snel de folder. T Coupon Stuur mij de KLM Hoofdstedenfolder. No»,tSSf Id Datkan 50% schelen "op het normale tarief. W. Wielek-Berg .StraviLky" in 1974 op het ival te Cannes in première reeg regisseur Alain Resnais rwijten te horen, omdat hij nmerciële film zou hebben ge- Vreemd Er was toch niet tisch vermogen nodig om met te profeteren, dat de film het u doen bij „het" publiek (al- de goede Goedings van „The is het te danken dat hij elijk toch in Nederland wordt d), want aa de oppervlakte j dan glanzen van picturale heid, daaronder zitten nop ve- ere lagen die niet zo direct •ken en bovendien speelt Res- k in „Stavisky" een spel met zijn geliefkoosde tijdverdrijf, rhaal (het scenario werd ge- door Jorge Semprun, de an Costa-Cavras' „Z"), wordt lologisch verteld, de gebeurte- worden naar believen vooruit eruit geschoven en dat alleen u niet bepaald een kenmerk n commerciële film. Stavisky i wonderschone vrouw, die in n dertig in Frankrijk politici, gezagsdragers en rechters zo- discrediet bracht, dat de rege- oest aftreden. Aan haar was yens te wijten dat de balling werd verdreven, een Rus jood zoals ook Stavisky van mg was. Trotzki is in Resnais' imiskenbaar aanwezig, ook al krijgen we slechts zijn rug te zien: Stavisky's zelfmoord en Trotzki's uit wijzing markeren het einde van het parlementarisme, het begin van het fascisme. Wij zien Stavisky weerspie- Mogelijk wordt hem dat door sommi gen wel het allermeest verweten. Ten onrechte, want hij doet in „Stavisky" een geslaagde poging om het wezen te betrappen van een gruwelijke peri- geld in de ogen van zijn vrienden (en ode die glansde van bederf, even glib- verraders): een avonturier en char meur in grote stijl, die „Biarritz" sy noniem maakte met „bonheur", „ge luk", maar die ook de heraut was van de dood. Resnais moet geprezen (en niet ge laakt) worden om het feit, dat zijn film gezien kan worden als een schel menverhaal, met Jean-Paul Belmon- do (die precies de benodigde melange van vulgariteit en aantrekkelijkheid bezit) als held of anti-held. Je kunt er ook van genieten als schitterende evocatie van de jaren dertig, niet zoals ze waren maar zoals ze, achter om kijkend, in de herinnering van bevoorrechten bewaard zijn geble ven. Het sluipend gif dat erin school wordt niet met propagandistisch fel le kleuren groot op de muur geverfd, maar het is er wel: als Stavisky tien tallen boeketten bloemen om zijn vrouws bed laat arrangeren, duidt al dat wit eerder op een begrafenis dan op een bruiloft. Misschien speelt de grootste rol in deze film de dood, telkens wordt daarnaar verwezen, het grote sterven van de grote oorlog werpt zijn (witte) schaduw vooruit. Eén ding is Resnais' film zeker niet: een gemakkelijk geschiedenislesje. berig en complex als het karakter van de hoofdpersoon. Amsterdam-The Movies, 18 jr. „La Femme de JEAN" oftewel „De vrouw van Jean" van Yannick Bellon is een echte vrouwenfilm, in de goede betekenis van het woord. Zeer zorgvuldig wordt er een probleem geïllustreerd, waarmee een groeiend aantal vrouwen te maken krijgt: echtscheiding, eenzaamheid na een lang, min of meer gelukkig, huwelijksleven. Nadine, de hoofdpersoon, valt in de afgrond als ze door haar man Jean wordt verlaten. Omdat ze haar hele huwelijk alleen maar zijn aanhangsel is geweest, heeft ze het gevoel dat haar identiteit haar is ontnomen. Met vallen en opstaan herstelt ze zich geholpen door haar vijftienjarige zoon. Ze vat haar vroegere studie weer op. ze krijgt een vriend, ze ontdekt dat ze haar eigen gedachtenwereld heeft en zelf een milieu kan scheppen. Als haar man. vlak voor de officiële scheiding, een verzoeningspo ging doet weigert ze: het nieuwe zelfstandige leven is haar te lief geworden. Zeer geloofwaardig worden alle stadia van deze emancipatie-weg gevolgd. „La femme de Jean", met de schuwe vertederende France Lambiotte in de hoofdrol, is een sympathieke film, een film waaraan vrouwen die in de zelfde situatie verkeren waarschijnlijk wel wat zullen hebben. Het enige verwijt dat men Jannick Bellon kan maken is. dat ze iets te veel aan „understatement" doet. Daardoor lijkt haar film soms wat onderbelicht. Amsterdam-De Uitkijk, 14 jr. Het autobiografische verhaal „Lies len. Misschien rollen anderen eerlijke lianen hebben blijkbaar het op documentaires, waarin igeheven wijsvinger en zalven- n gruwelen zogenaamd aan de worden gesteld, terwijl ze in jkheid bijeengegaard zijn om ipaald publiek (helaas nogal grijk) te gerieven. Wie herin- ich niet Jacopetti met zijn Cane", „Africa Addio" en Tom"? Toegegeven, „Ultime alla Savana" oftewel „Mensen beesten" van Antonio Climati rio Marro is niet zo erg, met ontbreekt Jacopetti's walgelij- ;me, maar toch in blijven beesten" gaat over jt. In alle delen van de wereld lë, Australië, Ethiopië, Boe- Rambouillet, Essex, Peru, Opper-Volta, om een paar te noemen) werd gefilmd iar goed op hart en gewe- en dat mensen beestach tig te keer gaan tegen beesten. Daar tussendoor zijn opnamen ge monteerd van hippies, die de liefde voor mens en dier propageren en be drijven, maar dat zet ook geen zoden aan de dijk want voor hun plezier worden talloze, koeien, varkens en schapen geslacht en dat zijn ook beesten. Kortom, het is een heilloze vicieuze cirkel, ook al loopt er in Beleren een lieve zonderling rond die wolven aait. Moeten we allemaal vegetariër wor den? Daaraan zijn ook nadelen ver bonden en overigens wordt die uit weg in de film zelfs niet gesugge reerd. En als we dan toch niet beleerd kunnen worden, waarom moeten we het dan allemaal aanzien? Voor de lol waarschijnlijk, maar geef mijn portie maar aan fikkie. Het duidelijkst geeft de film zijn ware aard bloot in het deel dat ge filmd is in een Angolees dierenpark, waar een man op foto-safari door leeuwen wordt verscheurd. De inzit tenden van de volgauto hebben het feit braaf geregistreerd met hun ca mera's, zodat we het van begin tot einde kunnen volgen. Het incident valt geheel buiten de context van de film, het is er alleen ingevoegd om de sensatielust en de bloeddorst van het publiek te stillen. Bij een ander filmpje, over het doodmartelen van Indianen in Zuid-Amerika, kom je weer voor een ander dilemma te staan. De maker was het kennelijk niet eens met de gang van zaken, maar heeft het toch allemaal rustig aangekeken en gekiekt, inplaats van de beulen gillende aan te vliegen. Zodat je ook daarbij misselijk wordt en niet alleen van het bloed en het gekreun. Eigenlijk is zo'n film je reinste por nografie, ook al heeft niemand min der dan Alberto Moravia het com mentaar geschreven, dat overigens meestentijds zo hol is als een uitge droogde hazelnoot. Hij zegt alleen behartigenswaardige dingen over de hypocrisie van makers van de ge bruikelijke natuurfilms, die sommi ge dieren zwaar discrimineren. Vis sen bijvoorbeeld zijn vogelvrij, die mogen worden gemarteld en ver minkt zonder dat iemand er tegen protesteert. Maar ja, wat heb je eraan als tegen over die schijnheiligheid een veel schadelijker schijnheiligheid wordt gesteld? De schijnheiligheid van het sadistisch vermaak onder het mom van de lering? Amsterdam Cineac Damrak; Rotterdam - Corso; Den Haaf Mctropole; Nijmegen - Carolus; Utrecht Scala; Maastricht Festival; Den Bosch - Euro 2:Tilburg - Midi; Groningen - Concerthuis; Haarlem - Lido; Breda - Grand; Hilversum - Rex; Alkmaar - Victoria; Leiden Lido; 18 jr. my father told me" („Leugens die mijn vader me vertelde") van de Ca nadese schrijver Ted Allan dat in 1949 verscheen, had al een hele histo rie achter de rug (hoorspel, televisie spel) voor het tot film werd verwekt. Maar niemand zag er blijkbaar ooit een musical in, terwijl je als toeschouwer toch telkens verwacht dat de karakters in gezang zullen uitbarsten. Dat ligt waarschijnlijk niet alleen aan het feit, dat de Israë lische hoofdrolspeler, Yossie Yadin, in veel bekende musicals heeft gezon gen, maar ook aan de vaak infantiel- zweverige dialogen die alleen met een aardig deuntje erachter misschien nog te pruimen zouden zijn en even eens aan de bloemzoete regie van de Tsjech Jan Kadar, die zelfs schok kende realiteiten in een goudgeel sprookjeswaas verpakt. Bij het zien van de film, die gesitu eerd is in een joodse immigranten- wijk van Montreal omstreeks het midden van de jaren twintig en gaat over een zesjarig Jongetje, dat erg veel houdt van zijn uit Rusland af komstige Chassidische grootvader, die met een oud paard rondrijdt om vodden te verzamelen, terwijl het zijn naar aanpassing en geld strevende vader, die hem leugens vertelt, ver acht. dan moet je voortdurend den ken aan twee andere films: „Hester Street" van Jean Micklin Silver waar in een enigszins vergelijkbaar pro bleem op een veel hoger niveau wordt behandeld en „Het winkeltje aan de Hoofdstraat", waarmee regisseur Jan Kadar terecht de roem verwierf, die hem na „Lies my father told me", zijn eerste Canadese film, even terecht zal worden onthouden, vrees ik (voor hem). Misschien is dat niet helemaal eerlijk, want er zitten ook goede mo menten in (de nachtmerrie aan het begin bijvoorbeeld), maar het is nu eenmaal niet anders. De film zit stik vol sentiment, dat door mij als vals wordt ervaren, doch smaken verschil- tranen van ontroering over de wan gen wanneer het aanvallige knaapje (Jeffrey Lynas) keuvelt met het paard van zijn opa, of wanneer de grootvader zijn gedachten over de universele liefde en zoal meer aan zijn kleinzoon toevertrouwt. In het feeënbos. Het zij hun van harte ge gund. Maar wanneer komt „Hester Street", die op de filmmanifestatie in Arnhem te zien was, nu eens in een Nederlandse bioscoop? Nooit, waarschijnlijk. Amsterdam-Kriterlon, a.l. 't Is weer eens hommeles bij de poli tie in San Francisco. Er is kennelijk iemand op de agentenjacht, want er zijn er al twee zonder opgaaf van redenen vermoord. De politie (ook niet mis) schiet zonder opgaaf van redenen terug, zodat de balans weer een beetje in evenwicht raakt, maar intussen loopt de dader nog steeds vrij rond. Een vroegere cliënt van de vrijgezel-advocaat Mr Ricco (Dean Martin) wordt ernstig verdacht, doch is onvindbaar. En plotseling wordt ook Mr Ricco beschoten. Hoe nu? Hij heeft zijn cliënt indertijd toch vrijgepleit? (misschien ten onrechte, maar wel in alle onschuld). Er moet nog veel bloed door de goten stro men voor het allemaal uit de doeken is gedaan en het zou niet de moeite waard zijn om over „Mr Ricco" van regisseur Paul Bogart te schrijven als de dialoog (ook tussen bijfiguren) niet zo opmerkelijk goed was. Maar er staat niet in het persmateriaal wie het scenario heeft geschreven zodat wij, met Mr' Ricco. moeten blijven speuren naar de Grote Onbekende. Amsterdam-Cinema International, 14 jr. Via de film zijn we zo onderdehand met veel aspecten van het Ameri kaanse leven min of meer vertrouwd geraakt, maar zo'n veedievendrama in de prairiestaat Montana als Frank Perry ons opdist in „Rancho de Luxe" schijnt zich toch op een ande re planeet af te spelen. Uiterst primi tieve figuren huizen daar in grote bungalows, omgeven door luxueuze apparaten, duur fokvee en veel le vensruimte. Twee op drift geraakte jongens, een halfbloed-Indiaan en een blank rijkeluiszoontje, betalen de huur met gestolen vlees en weten een losgeld van 50.000 dollar los te peuteren voor een ontvoerde stier. Amsterdam-Nöggerath, 14 Jr. Dog Day Afternoon. Perfect* tragl-comedle van Sidney Lumet over mislukte bankroof. De gehele week in Alhambra I en Tuschlnski 2. Amsterdam. Die Zauberflote. Mozarts beroemde opera verrukkelijk verfilmd door Ingmar Bergman. De gehele week In Calypso I, Amsterdam: Churchill, Hilversum; Lumlère 2. Rotterdam. The Godfather part 2. 8pannende, maat- schappij-kritische film over de Mafia van Francis Ford Coppola. De gehele week in AmlclUa, Sneek en De Kroon, Zwolle. Suniel Boulevard. Klassieke Hollywood-film van Billy Wilder. De gehele week In Calypso, Den Haag. La dolce vita. Film van Federico Felllni over het klimaat van de Jaren zesUg. De gehele week in Studio 2000, Den Haag. Les Ordres. Schokkende Canadese film over de uitzonderingstoestand in Quebec in 1970. De gehele week in The Movies. Amsterdam. Brother con you spare a dime. Briljante colla ge van Philippe Mora over de Amerikaanse crisisjaren In film en werkelijkheid. De gehe le week In Kriterlon. Den Haag. Wilde Aardbeien. Ingmar Bergman speelt met realiteit en droom rond het leven van een oude man. De gehele week In Cineac. Den Haag. East of Eden. Beroemde film van Ella Kazan met James Dean ln de hoofdrol. De gehele week ln Alhambra 2, Amsterdam. Amarcord. FelllnTs verbeelding van zijn Rl- mlnl in de Jaren dertig. Vrijdag- en zaterdag nacht Leldseplein Theater. Amsterdam. irstopping? Sennocol erkt op tijd! kunt de klok er op ijk zetten, zo regel- I wordt de stoelgang tonder buikkrampen 'mdere bijverschijn- Sennocol is effectief rerkt zoals de natuur hel wil. uitend verkrijgbaar bij ogist en apotheker. IWELEN, GOUD en ZILVER I-EN VERKOOP H.W. DAMES traat 19. Tel. 023- 31 Haarlem (bij de straat). RECTIFICATIE chikking van de Kanton- te Haarlem de dato 16 ri 1976 is aan Rene Flo- mende te Haarlem, gebo- Haarlem op 30 november andlichting verleend tot J nr 100% deelnemen in het P wasserij- en Schoon- edrijf J. L. Florie B.V.. gd te Haarlem en het en daarvan, een en ander ylfuimste zin des woords. f iet inachtneming van het de bij artikel 235 Boek I van de Arrondisse- Rechtbank te Amster- maart 1976 is in staat faillissement verklaard EM JACOB WAGE- 1, wonende te Amsterdam e Sarphatistraat 122 I II, enoeming van Mr E. J. van ol rechter-commissaris en getekende tot curator. Ml. Flesseman 'óttas t Wist u dat u voor niet meer dan 235,- 3 dagen in Londen zit? Inclusief vliegreis en hotel.j Ook voor de andere steden zijn er lage all-in prijzen. Alleen geldt hiervoor een minimum aantal deelnemers, die uw reisbureau doorgaans gemakkelijk bij elkaar brengt. Zo kost 4 dagen Parijs slechts f260,-. En 4 dagen Wenen f 400,-, 4 dagen Kopenhagen f350,- en tenslotte kost 5 dogen Rome f 400,-. U kunt natuurlijk ook een weekendretourtje nemen. En zelf voor logies zorgen (de reis mag best 1 -4 wekerv" duren, als u maar in het ^voor ongeveer f 230,- en J En dankzij een weekend reist)Naar Parijs bijv. naar Kopenhagen voor zo'n f 425,-.v> speciaal tarief (op de dog van vertrek de terugreis boeken) kost 'n retourtje dan f200,-. V Per 1 april gelden iets hogere tarieven J en geven de weekend-retours L (heten don maand-retours) ruimere J reismogelijkheden. In deze tijd van het jaar gonst het van de culturele en andere feestelijke aktiviteiten in de diverse steden. Daarom is een beetje oriëntatie vooraf best meegenomen. De KLM Hoofdstedenfolder helptu daarbij U leest er alles in over Kopenhagen, Rome, Wenen, Parijs en Londen. U krijgt 'm per omgaande thuis als u de coupon instuurt. v U kunt de folder ook even i ophalen bij uw reisbureau of KLM passagekantoor. Ga het zelf maar bekijkenwinkel maar 'ns op Stroget. Of in Oxf'ordstreet langs de gezellige etalages. Bestel een Sacher Torte in zo'n echt Wiener Kaffeehaus. Smul van 'n Pouletsauté vallée l d'Auge in het Quartier Latin.En laat Verdi maar schallen aan de ^Piazza Beniamino Gigli. Er is zoveel te beleven. Want overal is de sfeer anders. Proeft anders en klinkt anders. Maar overal een feest! In een ongefronkeêrde open envelop zenden aan, j Tl ...jr .4 rol. .-.I KLM,Antwoordnummer496,Amsterdam. X ILLllS 1II CIC ILICIIL Per 1 april* gelden bij de KLM nieuwe jeugdfarieven. Bestemd voor jongeren K t/m 21 jaar en studenten van 22 t/m 25 jaar. Dan wordt de gebruikelijke 25% korting ook berekend over de speciale lage tarieven, zoals het zg..excursietarief. Daar zijn wel een paar voorwaarden aan verbonden, maar de prijs scheelt aanmerkelijk: in de >nvimeeste gevallen betaal je nu vooreen retourtje niet meer dan V de prijs van een enkele reis. Als je meer wilt weten, elke KLM agent kan het jec haarfijn uitleggen.Om een voorbeeld te noemen een retourtje Rome kost niet meer dan f 456,-. Onder voorbehoud van regeringsgoedkeuring.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1976 | | pagina 11