Mattheus Cerfontaine;
de musicus
van Winschoten
Er is er een jarig
Problemen met badkleding
Uw probleem ook het onze
Voorspelling over
energiecrisis
niet uitgekomen
„Een leven met muziek, daar zit muziek in'
MAANDAG 1 MAART 1976
TROUW/KWARTET
door Fred Lammers
WINSCHOTEN Zijn familie
noemt hem 'oom Mattheus', goede
vrienden zeggen kortweg Mat te
gen hem en in Winschoten is de
nu 92-jarige organist van de Gro
te Kerk op de Markt 'meneer Cer
fontaine' of 'de kleine man', een
bijnaam die hij dankt aan zijn
korte gestalte.
Hij woont in een huisje aan
de Nicolaas Beetsstraat in een
nieuwbouwwijk van Winschoten.
Het bordje bij de deur laat over
de wijze waarop hij aan de kost
komt weinig te raden over:
'M. J. Cerfontaine Muziekleraar'
staat daarop in strakke letters te
lezen.
'Zes jaar geleden had ik nog ruim
veertig piano- en orgelleerlingen uit
Winschoten en wijde omgeving. Nu
heb ik er nog vijf. Op mijn leeftijd
moet je, ook al voel je je nog goed,
je verstand gebruiken. Daai'om heb
ik dat lesgeven bewust flink afge
remd. Maar ik ben voorlopig niet
van plan er helemaal mee te stop
pen.' zegt Mattheus Cerfontaine.
In het register van de Nederlandse
toonkunstenaars staat hij te boek
als muziekpedagoog, componist, di
rigent en kerkmusicus. Hoewel som
mige van deze activiteiten op een la
ger pitje zijn gezet, oefent 'oom
Mattheus' ze nog allemaal uit.
'Volgend jaar hoop ik een halve
eeuw organist te zijn bij de her
vormde gemeente. Elke zondag be
speel ik daar nog het orgel. Om half
tien ben ik altijd present. Het enige
verschil met vroeger is dat ik toen
lopend of op de fiets naar de kerk
ging, nu komt de koster me halen,
want het is te voet een dik half uur
hier vandaan. Dat werd een beetje
bezwaarlijk, maar zo is het prach
tig geregeld. Ik houd er niet van op
hot laatste nippertje te komen. Ik
wil rustig kunnen controleren of al-
les met mijn orgel in orde is en
mijn muziek klaarleggen.'
De heer Cerfontaine voegt er trots
aan toe dat hij als het moet nog
zonder bril op de muziek van de lie
deren. die de dominee hem elke vrij
dag opgeeft, ten gehore kan bren
gen. 'Het is erg fijn dat orgelspelen
in de kerk. al ben ik er nog steeds
niet aan gewend dat mijn vrouw
niet meer zit te luisteren. Zij is der
tien jaar geleden overleden. Als ik
iets verkeerd deed, er niet helemaal
bij was. hoorde zij dat meteen en
gaf me dan thuis haar commentaar.'
In Winschoten is men erg tevreden
over de oude organist. 'De mensen
vragen me vaak: je gaat er toch
nog een poosje mee door? Nou. aan
mij zal het niet liggen. Als ik ge
zond blijf, hoop ik als ik honderd
ben nog achter het kerkorgel te zit
ten,' zegt Mattheus vol vuur.
Speciale voorkeuren voor liederen
heeft hij niet. 'Wat muziek betreft
ben ik erg op Mozart en ook op
Beethoven. Mozart kan iedereen be
grijpen. Bach ligt me niet zo erg.
Hij is zo zwaar en daar houd ik niet
van. Een mens moet niet zd zwaar
tillend zijn. Dat is nergens voor no
dig.'
Geen opvolger
ten upvuigei n^fii Mattheus met.
'Daar maak ik me ook niet druk
Mozart en Beethoven hebben zijn voorkeur
koor 'Zang en Vriendschap' en het
Winschoter Mannenkoor heb ik ook
jarenlang geleid. Dat waren mooie
tijden. Maar dat korps in Beerta
mag er ook zijn.' Als ik vraag of
Mattheus er de wind onder heeft
zegt hij: 'Ik ben wel streng. Mijn
oren zijn nog heel goed. Ik hoor het
meteen als er iets mis gaat en ie
mand een valse noot speelt. Daar
zeg ik direct wat van. Dat moet,
anders bereik je nooit goede resul
taten en gaat de hele boel de mist
in. Ik ben lastig, maar ik blijf kalm
hoor als een echte Grunninger.'
En dan componeert 'meneer Cerfon
taine' nog. 'In de loop der jaren heb
ik tientallen marsen, ouvertures en
liederen op muziek gezet. Veel er
van is uitgegeven en wordt nog re
gelmatig gespeeld. Dat merk ik
aan de afrekeningen die ik van de
Buma krijg. Een van de werkjes
waar ik de meeste voldoening van
heb is het wiegeliedje dat ik schreef
voor driestemmig dameskoor.'
Mattheus Cerfontaine loopt naar de
aangrenzende kamer, waar een huis
orgel, een piano, een groot bureau,
een kastje met muziekboeken en een
tafel beladen met vellen muziek en
brieven nauwelijks ruimte overlaten
om te lopen. Zich op het krukje ach
ter de piano zettend speelt de mu
sicus zijn wiegeliedje: droom kindje
droom, dat vreugde komt na droe
fenis, dat 's levensleed geleden is en
dat mensen steeds verdraagzaam
zijn'. Mattheus is er helemaal in.
Vanuit de portretlijst boven de pia
no ziet Beethoven op hem neer. Bo
ven het huisorgel hangt een grote
foto van het orgel in de Utrechtse
Domkerk. 'Dat is een prachtig in
strument. Ik heb het nooit bespeeld
Daar heb ik ook nooit over gedacht
Ik ben gauw tevreden.' aldus Mat
theus.
over. Wel vind ik het jammer dat
mijn zoon geen orgel speelt. Hij
heeft een functie bij de provinciale
waterleiding in Haarlem. Voor or
gelspelen voelt hij niets. Hij heeft
meer verstand van orgels uit elkaar
halen.'
In de halve eeuw dat hij organist is
heeft de heer Cerfontaine vijf pre
dikanten meegemaakt. Winschoten
is een gemeente waar men nogal
honkvast is.
'Mijn voorganger op het orgel heeft
het hier ook lang uitgehouden, maar
geen vijftig jaar. Dat was W. P.
Cornelissen. Hij heeft me ook mijn
eerste orgellessen gegeven. Op de
duur werd hij zo'n beetje mijn baas.
Hij was behalve organist ook orgel-
en pianostemmer, iets dat ik later
ook veel heb gedaan. Ik weet nog
goed dat hij me naar Vlagtwedde
stuurde om daar een piano te stem
men. Dat was dertig kilometer op
de fiets. Die klant betaalde daar
voor een rijksdaalder. Ik kreeg er
een klein percentage van als zak
centje. Zo ging dat vroeger en ik
was er tevreden mee.'
Schutterij
Mattheus Johannes Cerfontaine
groeide op met. muziek. 'Vader was
lid van de schutterij. Hij maakte
deel uit van het muziekkorps dat de
schutters bij hun oefeningen op het
Zuiderveen. buiten Winschoten moest
begeleiden'. Vader speelde klarinet.
Ik mocht al jong met hem mee en
kreeg ook een muziekinstrument in
de hand geduwd: de picolo. Vader
heeft dat zelf musiceren erg aange
moedigd. Hij gaf we vioolles.
Toen ik acht jaar was speelde ik al
heel aardig viool. Dat was ook een
hobby van mijn onderwijzer, mees
ter Buitenhof. Hij zei wel eens tegen
me: Neem jij morgen je viool maar
mee jong. dan gaan we samen voor
de klas spelen. En zo gebeurde het
ook. Wat was ik daar trots op.'
Mattheus Cerfontaines grootvader
was een Fransman. 'In Frankrijk,
zo heb ik een poos geleden gehoord,
is een plaats die zo heet. Zelf ben
ik er nooit geweest. Ik weet ook
niet waar het precies ligt, maar ie
mand heeft me daarvandaan een
prentbriefkaart gestuurd, waar ik
erg zuinig op ben. Daarom schrijf ik
mijn naam ook met een e, net als
mijn vader deed. al zijn er wel fa
milieleden die zich Cerfontain noe
men.'
Fanfare
Elke donderdagavond gaat Mat
theus Cerfontaine naar Beerta,
waar hij dirigent is van de plaatse
lijke fanfare, die twintig leden telt.
'Dat ben ik sinds een paar jaar. Het
fanfarekorps kreeg met een tekort
aan leden te kampen. Op een dag
kwam de dirigent naar mij om te
vragen of ik die taak van hem wilde
overnemen. Hij wilde het fanfare
korps gaan versterken door er bu
gel te gaan spelen. Dat heb ik aan
genomen. Het is niet voor het eerst
dat ik dirigeer. Ik ben ruim dertig
jaar dirigent geweest van het Win
schoter Harmonie Orkest. We speel
den in de ere-afdeling. Het dames-
door Mink van Rijsdijk
'NVat wil je drinken?' vroeg de man aan zijn vrouw.
Dat bleek sherry te zijn. Aan het kind dat hel
echtpaar bij zich had werd niets gevraagd en zo
bestelde de man bij de ober een sherry, een jonge
en-een jus d'orangc. Het meisje pruttelde: 'Altijd
jus d'orangc.' De vader rechtte zijn rug en sprak
enkele opvoedkundige volzinnen uit. Een bestraf
fende blik van de moeder onderstreepte de berisping.
De ober, kennelijk met het lot van het kind bewogen,
deelde beleefd mee dat er ook appel- en druivensap
was. Na een kleine ouderlijke discussie mocht er
voor het meisje druivensap genoteerd worden.
Toen zei het kind tegen de ober: Tk ben jarig
vandaag. Ik ben al zeven.'
Ze kreeg een hand en een hartelijke gelukwens. De
jarige keek de kellncr. die de drankjes ging halen
na en gaf te kennen dat ze hem een aardige man
vond.
'Jazeker,' beaamde dc moeder, 'maar je mag met
een ober niet praten, dat hoort niet.'
'Waarom niet?'
Hel antwoord kwam hierop neer dat een ober een
ober is en dat er zodoende niet met hem gebabbeld
diende te worden. Het was duidelijk dat het meisje
niet helemaal begreep welke voor haar vreemde
etiquette hier gehanteerd werd, maar omdat ze kind
van erg beschaafde ouders was had ze geleerd
verder te moeten zwijgen. Ze kreeg het wel wat
moeilijk toen het sap gebracht werd. Dc ober zei:'
'Kijk, ik heb een wijnglas voor je meegebracht, dan
lijkt het allemaal net echt hè?'
Het kind bloosde en knikte verlegen.
Er werd gegeten, keurig met mes en vork en men
praatte niet met volle mond. De ouders bestelden
witte wijn. maar onder het motto dat nog meer
druivensap buikpijn zou veroorzaken, kreeg de jarige
zelf niets. De vader en moeder converseerden over
een nieuw aan te schaffen auto en het kleine feest
varken leek er niet bij te horen.
Wellicht was dit uit eten gaan bedoeld om dc
verjaardag te vieren, maar van enige feestelijkheid
was geen sprake.
Zeven jaar, lang zal ze leven, hap-slik, een praatje
met een vriendelijke ober is taboe en een vierdeurs-
auto is toch wel veel comfortabeler dan een twcc-
dcurs.
Vruchtensla toe. nee - geen ijs. dat was veel te koud
en ze had toch al zo'n plas in haar maag van dat sap.
Een pannckock? Hoe verzon ze zoiets? Daar was
geen kijk op, veel te zwaar als dessert.
De ober, die maar een ober was, bleek iets meer van
een jarig kind te snappen dan dc ouders. Hij zette
het toetje neer en commandeerde dat ze haar ogen
dicht moest doen. Snel prikte hij zeven vlaggetjes
tussen de vruchten. Op het moment dat ze weer
kijken mocht gebeurde het wonder. Ze werd zomaar
ineens een jarig kind.
Toen echter uit dc zak van het zwarte oberpak ook
nog vier miniatuurflcsjcs gegoocheld werden, was
ze compleet beduusd. Tegen zoveel verrassingen was
ze niet bestand. Haar keurige opvoeding wankelde.
Spontaan klonk het: 'Wat hartstikke
'Yvonne,' interrumpeerde waarschuwend de vader.
Onmiddellijk liep ze weer in dc pas en bedankte
met een beleefd stemmetje. De ouders waren onder
tussen aan de voordelen van een automatische ver
snellingsbak toe en zagen niet dat hun Yvonne niet
at, alleen maar keek alsof ze Olympisch goud in de
wacht had gesleept.
Tk vind zilvergrijs wel erg chic.' meende de vrouw,
'maar is dat eigenlijk wel een verkeersveilige kleur?
Met een beetje somber weer zie je zo'n auto nau
welijks, vrees ik. Yvonne, zit niet zo te teuten en
eet je dessert op.'
In een plotselinge impuls van enorme moed riep het
meisje dc langslopende ober, deed haar armen over
elkaar en zong, tot opperste verbazing van de ouders:
'Er is er een jarig, hoera, hoera, dat kun je wel zien.
dat ben ik.'
Toen at ze zoet haar toetje op.
door Annemarie Lücker
Oude foto
Componeren doet hij af en toe nog
wel eens. onlangs nog een saxofoon -
werkje voor een van de vrouwelijke
leden van zijn fanfarekorps. 'Met
hoeveel liefde ik ook les geef, diri
geer en op het kerkorgel speel, ik
kan toch wel zeggen dat het com
poneren mij het liefste is.' Voor
zichtig doet 'meneer Cerfontaine'
een portefeuille open en laat mij het
daarin opgeborgen bewijs van lid
maatschap van het genootschap
van Nederlandse componisten zien.
'Daar ben ik erg wijs mee. Ik heb
het tien jaar geleden gekregen,' licht
Mattheus toe en hij slaat dc porte
feuille, waarin behalve die lidmaat
schapskaart een ander kostbaar be
zit: een oude. bruin geworden foto
van zijn overleden vrouw. zit. weer
dicht.
De 'kleine man' van Winschoten is
omgeven door herinneringen. Aan
de muur hangen de oorkonde van
zijn benoeming tot erevoorzitter
van het Winschoter Mannenkoor en
het document dat hij drie jaar ge
leden ontving toen de gemeente Win
schoten hem de erepenning verleen
de voor hetgeen hij 'gedurende een
lange reeks van jaren in velerlei
vorm op uitzonderlijke wijze heeft
verricht ten behoeve van de beoefe
ning van muziek en zang'.
Alles draait in het leven van Mat
theus Cerfontaine nog steeds om de
muziek, want, zoals hij het zelf zegt
'een leven met muziek daar zit mu
ziek in'.
Veel mensen zijn in gedachten alweer bezig met de zomervakan
tie, sommigen hebben alles al geregeld en besproken, anderen
weten het nog niet. Vakantie wordt meestal geassocieerd met zon,
zee en zwemmen. Een grote groep vrouwen met ongetwijfeld
dezelfde verlangens kampt met het probleem dat zij zich niet in
badkledij durven te vertonen.
Ontsierende lidtekens van een borst-
amputatie of een lichamelijke handi
cap maakt hen onzeker. Gelukkig is
de begeleiding in ziekenhuizen van
dergelijke patiënten steeds beter aan
het worden. In veel ziekenhuizen is
tegenwoordig een staf van maat
schappelijk werkers en psychologen
aanwezig, die zich inzet om patiënten
geestelijk voor te bereiden op terug
keer in het dagelijkse leven. In Am
sterdam zijn vrijwilligsters aan het
werk die eenzelfde operatie hebben
ondergaan en de aanverwante pro-
bleemen hebben verwerkt. Door hun
ervaring kunnen zij nieuwe patiënten
op weg helpen. Het is lang niet overal
zover en er wordt nog maar al te vaak
verwezen naar de Bijenkorf voor aan
gepaste foundations en badkleding
(waarmee niets slechts is bedoeld
met de Bijenkorf).
De juiste badkleding is een van de
belangrijkste dingen om een deel van
angst en onzekerheid over het uiter
lijk op te heffen. Het is toch een vrij
natuurlijke zaak dat een moeder sa
men met haar kinderen gaat zwem
men, om maar een voorbeeld te
noemen.
Inzicht
Mevrouw S. Meijer-Smits heeft in
Amsterdam-Zuid een zaak met linge
rie, foundations en badkleding. Ruim
veertig jaar ervaring als corsetière,
een bijna uitgestorven vak. geven
haar het inzicht en de gave om
vrouwen met figuurproblemen, een
handicap of een borstprothese zo
goed mogelijk te helpen. Twee mede
werksters zijn, al meer dan tien jaar
en langer, haar steun èn toeverlaat.
Voor zover het enorme assortiment
bustehouders, van cup A tot en met
E. korsetten en korseletten geen uit
komst biedt, worden veranderingen
op maat gedaan. Echt maatwerk is
tegenwoordig zeer kostbaar, maar
mogelijk is het wel. Mevrouw Meijer
adviseert vrouwen met een borstpro
these liever een dun korseletje plaats
van een b.h. De cups worden voorzien
van een zakje, gemaakt van dun
zacht materiaal, waarin de prothese
in de b.h. of het badpak wordt beves
tigd. Schuiven is hierdoor uitge
sloten.
Onder de merknaam Anita" zijn er
sinds enige tijd speciaal hoog gesne
den badpakken voor vrouwen met
een prothese. Lidtekens blijven ver
borgen en ook hier worden de prothe
ses op hun plaats gehouden. Er is een
variëteit in dessins en in kleur, zodat
niemand in een en hetzelfde badpak
herkenbaar hoeft te zijn. Mevrouw
Meijer heeft voor mensen met rug
problemen kleine steunkussentjes,
die in badpak of korset kunnen wor
den genaaid. Er zijn zelfs soepel uit
ziende korseletten voor zwaarlijvige
vrouwen van tweehonderd pond. Me
vrouw Meijer heeft een speciaal her
nia-korset ontworpen dat door Wala
is uitgevoerd, ook hier kan een zoge
naamd verloopkussentje worden in
gezet zodat er een natuurlijk vloelen
de lijn ontstaat.
Mevrouw Meijer werkt het liefst op
afspraak omdat haar dagen zeer be
zet zijn. Het beste kan men bellen
naar de Parnassusweg 208. Amster
dam-Zuid. telefoon 020-714960.
Vraag: Wat is het adres van de ver
eniging voor tweelingen?
Antwoord: In Pyttersen's Almanak
van 1975 wordt het adres van de Ne
derlandse vereniging van tweelingen
opgegeven als: Nieuwe Maander-
buurtweg 37, Ede. Het telefoonnum
mer wordt niet opgegeven, zodat we
niet weten, of het adres ongewijzigd
is gebleven.
Vraag: In 'Pleidooi voor de mono
gamie' van Marnix Gijsen wordt ge
schreven over dc taal of het dialect
Laventijns. Waar wordt dit gespro
ken?
Antwoord: Het woord Laventijns is
in geen enkele encyclopedie, hand.
boek of dictionaire te vinden. We
vermoeden, dat het een verbastering
is van Levantijns. Levantijnse talen
zijn alle talen van het Midden-Oos
ten (de Oriënt, de Levant». Het
kan Turks zijn. zelfs Grieks, een van
dc Syrische talen. enz. U kunt het
vragen aan Marnix Gijsen zelf.
Meeus Square 22B. Brussel. Mis
schien vindt hij het wel leuk. reac
ties te krijgen van lezers.
Vraag: Is het mogelijk een op lin
nen geschilderd doek te reinigen
met het vocht van een rauwe aard
appel?
Antwoord: U snijdt een rauwe aard
appel door en bewerkt daarmee een
klein deel van het schilderij. Vervol
gens snijdt u het plakje eraf en zo
gaat u door tot de hele aardappel op
is. Het is een ongevaarlijk middel
en is erg efficiënt.
Wij kunnen niet beoordelen, hoe de
staat, is, waarin het schilderij zich
bevindt. Mogelijk zijn er na de rei
niging meer bewerkingen nodig,
maar restauratie en taxatie van
schilderijen is het werk van vaklie
den.
Vraag: Omdat ik een scriptie mot.
maken over het fregat 'De Een-
ik gegevens kan vinden.
Antwoord: Het is geheel tegen on
ze gewoonte in. mede te werken
aan scripties, prijsvragen, enz. Maar
het onderwerp is interessant en zal
ook onze lezers boeien.
In het boek 'Delft, vroeger en nu'
van A. L. Broer, uitgave Fibula-Van
Dishoeck. Bussum 1969. staat dat de
Delftenaar Kornelis Matelieff de
Jonge in 1605 met 13 schepen, waar
onder de 'Eendracht', het admiraal
schip uit Delft, naar Indië stevende
en de Portugese vloot bij Malakka
versloeg.
In 'Michiel de Ruyter. de stuurman
van de Groene Leeuw' van II. A.
Lunshof staat dat de 'Eendracht' het
gebalsemde lijk van de Ruyter na de
slag bij Palermo in 1676 naar Am
sterdam vervoerde. Natuurlijk kun
je in een ander boek over De Ruy
ter eens zoeken of er meer gegevens
zijn over dit schip, waarop De Ruy
ter heeft gevaren.
Meer informaties over fregatten en
andere oorlogschepen kun je vinden
in 'De oorlogsvloot in de zeventien
de eetnv' van F L. Dickerhoff 'Fi
bula-Van Dishoeck. nr. 33. 1967».
Ook hierin wordt 'De Eendracht' ge.
noemd. Op dc vlakte van Schoone-
veld lag dit schip ten anker met 420
koppen en 72 stukken geschut on
der luitcnant-adminraal Aert Jansse
van Nes.
Een boek over 'De Eendracht' zelf
kunnen we tot onze spijt niet noe
men. maar schrijf eens aan het mi
nisterie van Marine, afdeling mari
ne-historie. in Den Haag. In de open.
bare bibliotheek te Leeuwarden is
ook te snuffelen en natuurlijk het
Nederlands Historisch Scheepvaart
museum. Kattenburgerstraat 1-7.
Amsterdam.
Vragen (één per brief) zenden
naar: Uw probleem ook het onze.
Postbus 537, Voorburg. Naam en
adres vermelden. Eén gulden aan
postzegels bijsluiten. Geheimhou
ding is verzekerd.
Vraag: In Trouw heeft een artikel
gestaan over de situatie, die in een
gezin ontstaat, wanneer de vrouw en
moeder komt te overlijden. Geadvi
seerd werd. tegen dit soort rampen
een verzekering te sluiten. Ik meen
dat daarin ook een verzekering
maatschappij genoemd werd. die te
gen redelijke tarieven dit risico
dekt.
Antwoord: U doelt op het artikel
van 27 mei 1975. Dc stichting 'Wel
zijnsbevordering Weduwen en We
duwnaars' (Mevrouw Boelhouwer te
Heemstede is bestuurslid» is bereid
raad te geven, maar verzekert niet.
U kunt zich wenden tot elke goede
verzekeringsagent en het voorlich
tingsbureau Schadeverzekering,
Groot-Hertoginnelaan 8, Den Haag.
Van een onzer redacteuren
AMSTERDAM Veel sombere voorspellingen tijdens de oliecri
sis, die op 1 januari 1974 begon toen de olieprijs werd verhoogd
tot het viervoudige van de prijs in september 1973, zijn niet of ten
dele uitgekomen. Het toch al wankele internationale geldstelsel
hield zich staande en de economische inzinking was minder diep
en duurder dan was voorzien.
Ook de uitverkoop van de door de menlijk overeengekomen olieprijs
recessie getroffen Europese en Ame- van 11.51 dollar per barrel (159 liter),
rikaanse industrie aan de rijk gewor- Irak wordt door de overige OPEC-
den oliesjeiks bleef uit. Alleen de landen beschuldigd 10 procent onder
ontwikkelingslanden werden armer de officiële prijs te zijn gedoken,
en daarin is mede door niet of
slechts gedeeltelijk nagekomen be-
waardoor het kans zag als enige
OPEC-land zijn olieproduktie met
ruim 21 procent op te voeren. Irak op
zijn beurt verwijt Koeweit, de Arabi
sche Emeritaten. Gabon en Indone
sië. Ecuador en Nigeria van handelt
jes tegen lagere prijzen. Hoe dan ook.
het olie-prijskartel is door de strijd
om de gunsten van de klant op de
tocht komen te staan.
Vooral nu ook Iran. de hartstochte-
lijkste pleiter voor hogere olieprijzen
en de op één na grootste exporteur
van de OPEC, onlangs zijn olieprijs
tot tweemaal toe verlaagde. Op 14
februari deed het land 11 dollarcent
van de officiële prijs af en eergisteren
kondigde het aan de prijs van zware,
zwavelhoudende olie te brengen op
11,18 dollar per barrel. Deze prijs
geldt voor het consortium van olie
maatschappijen (Shell. BP. Total en
enkele Amerikaanse maatschappij
en). dat in Iran olie wint. De prijsver
laging is bedoeld om deze oliecon
cerns te bewegen meer olie van Iran
af te nemen.
VraagZou u mij aan een adres kun.
nen helpen, waar speciale maten ge
maakt worden voor overhemden.
Mijn zoon is namelijk 1,94 meter
lang. en de mouwen en het lijf van
het overhemd zijn altijd te kort.
Antwoord: De stichting SPO (Pas
vorm overhemden), opgericht door
een aantal grote overhemdenfabri
kanten. heeft gezorgd, dat de door
u gevraagde overhemden te krijgen
zijn bij de herenmodewinkels. De
stichting geeft haar adres niet op.
maar in grote steden zijn zeker
winkels te vinden, die u helpen kun
nen.
VraagWat betekent de letter R in
een cirkel op de verpakking van me
dicijnen?
Antwoord: Dit is een afkorting van
het woord 'registered* en betekent
in Angelsaksische landen dat het
merk geregistreerd is en wettelijk
vaststaat. Ook In andere landen
wordt deze aanduiding gebruikt.
Maar we kunnen er aan toevoegen
dat alle medicijnen in de apotheken
betrouwbaar zijn, ook al ontbreekt
deze aanduiding.
loften van de olielanden tot finan
ciële steun geen verandering geko
men. Het geïndustrialiseerde westen
daarentegen werd niet horig aan het
Arabische oliekapitaal. Integendeel,
nu. twee jaar na het uitbarsten van
de energiecrisis, is eigenlijk alles bij
het oude gebleven.
De bezuinigingsmaatregelen in het
westen, het (weer) ln gebruik nemen
van andere vormen van energie dan
olie en het succesvol zoeken
naar nieuwe olievoorkomens (Mexi
co. Alaska. Noordzee) hebben de
vraag naar olie sterk doen verminde
ren. De daling van de vraag deed zich
uiteraard sterk voelen in de landen
die bijna alleen voor de export produ
ceren: de landen, die aangesloten zijn
bij de Organisatie van Olie-
Exporterende Landen (OPEC). Daar
bedroeg de produktie in 1975 slechts
1.342 miljoen ton. 13 procent minder
dan in 1974
Het OPEC-kartel bleek niet bestand
tegen de druk op de prijzen, die de
verminderde vraag als gevolg had.
Verschillende olielanden zijn dan ook
kortingen gaan geven op de geza-
..Simpkins. geen sneeuwballen gooien
