Personeelswerken halen
/akbond in het bedrijf
Recht op vergoeding schade is ver te zoeken
Gebruik een medische
'zeef' voor overschot
aan dienstplichtigen
Personalia
'■loger personeel kiest de kent van de blauwe boorden
Directie weet er
geen raad mee
Arubanen zijn
optimistisch
over gesprek
Commissie adviseert:
'Samen komen tot
kostenbeheersing
gezondheidszorg'
'erzekering bindt gemeente met handen en voeten
Slachtoffer van
explosie voelt
zich 'in de kou'
FrJfERDAG 7 FEBRUARI 1976
hT
BINNLNLAND
TROUW/KWARTET PSH9
I
r Huub Elzerman
ze .MSTERD AM De directie van Hoogovens wordt momenteel ge-
jnfronteerd met een beweging onder het hogere personeel, die
oiek is in de geschiedenis van de na-oorlogse arbeidsverhoudingen:
eertig functionarissen van de afdeling personeelszaken zijn toege-
eden tot het vakbondswerk in het bedrijf het bedrijven werk
i hebben daartoe een zogenaamde afdelingscontactcommissie opgë-
chti
de* leiding van Europa's derde staal-
gant met de hoogste produktiviteit
r werknemer staat daarmee voor
irjn lastig probleem. Van personeels-
«ctionarissen wordt verwacht dat
loyaal directiebesluiten uitvoeren
dat ze als buffer optreden tussen
top en de werkvloer. Nu zeggen
veertig NW- en NKV-leden op
rsoneelszaken natuurlijk niet dat
voortaan directieopdrachten aan
t laars zullen lappen dan zou
probleem snel zijn 'opgelost'
lt-^r ze stellen zich wel principieel
aan de kant van de werknemers,
n toetreding tot het bedrijven-
rk betekent immers dat zij zich
llen bezig houden met zaken als:
spraak van de vakbondsleden in
rH t bedrijf, 'de leden invloed geven
wat ondernemingsraadsleden
len' en 'verruiming en verbetering
»n de belangenbehartigende taak
in de bond'.
e directie van Hoogovens heeft in-
iddels een lange reeks besprekin-
in over de rol van de personeels-
metionaris gevoerd. Er is een 'Nota
(treffende de afdelingspersoneels-
lef en een verbeterde versie daar
in verschenen, er is op 10 januari
!n bespreking in de ondernemings-
lad aan gewijd en op 10 maart praat
en bij gebrek aan overeenstem-
'tng verder.
leen al uit de hoeveelheid papier
aan deze zaak is besteed, valt af
leiden dat de bedrijfsleiding eigen-
niet goed raad weet met hogere
ineelsleden die zich actief met 't
ondswerk binnen het bedrijf
len bezig houden. Voorlopig stelt
directie zich op het standpunt dat
lere werknemer vrij is om zich
te sluiten bij een vakbond of een
liging, die de belangen van het
•neel behartigf. Maar actief
aan het bedrijvenwerk
an de vertrouwensrelatie tussen
iding, personeel en hun vertegen-
.oordigers ongunstig beïnvloeden.
bet algemeen dient deelneming
an dergelijk bedrijvenwerk daarom
ie worden ontraden', aldus de direc
tie. In twijfelgevallen zal de perso-
ictionaris bij zijn chef moeten
ippen.
reactie van 'de veertig' heeft niet
ig op zich laten wachten: 'Het is
i onvervreemdbaar recht van een
Kier om zich te organiseren, in
felke vakvereniging dan ook, en
aarin actief te zijn', aldus de afde-
i-contactcommissie.
Nu lijkt de vorming van een club
van 33 vakbondsleden op een afde
ling van zo'n zeshonderd personeels
werkers nauwelijks alarmerend. Per
slot van rekening is algemeen direc
teur dr. Max Albrecht zelf jarenlang
lid geweest van de Industriebond
NW en ook nu zijn er hogere per
soneelsleden die boven de nogal be
houdende, categorale 'Vereniging
voor hoger personeel' de voorkeur
geven aan een 'echte' vakbond. Maar
de tijd dat het chique was voor top
managers om lid te zijn van een
blauwe-boorden-bond lijkt definitief
voorbij.
In een tweede versie van de Nota be
treffende de afdelingspersoneelschef
probeert de directie de speelruimte
voor de personeelsfunctionaris aan te
geven, maar zij geeft zelf al toe dat
het laatste woord over deze kwestie
nog niet is gesprokén.- Enerzijds dient
de afdelingspersoneelschef net als
ieder ander personeelslid het be
lang en het doel van de onderneming
als leidraad voor zijn handelen te ne
men, maar anderzijds wordt toege
geven dat hij vanuit een soort tus
senpositie een vertrouwensrelatie
moet kweken met zijn bedrijfschef,
het personeel en de personeelsver
tegenwoordiging. Dit subtiele even
wicht mag volgens de directie niet
worden doorbroken, omdat de afde
lingspersoneelschef dan het gevaar
loopt onbetrouwbaar te worden'.
In een reeks 'spelregels' zet de direc
tie vervolgens de puntjes op de i De
adviezen van de afdelingspersoneels
chef aan het personeel mogen niet in
strijd zijn met zijn adviezen aan zijn
bedrijfschef, zijn adviezen dienen
wat inhoud betreft bekend te zijn bij
die chef en hij dient desgewenst ver
trouwelijkheid in acht te nemen.
Vraagt het personeel vertrouwelijk
heid dan zal hij behalve wanneer
het om individuele zaken gaat
zijn chef moeten inlichten.
Ondergeschikt
nes-
In een commentaar zegt de afdelings
contactcommissie dat de nieuwe ver
sie van de nota nog duidelijker aan
geeft dat de afdelingspersoneelschef
volstrekt ondergeschikt en afhanke
lijk is van zijn bedrijfschef. 'Even
tuele pogingen van de afdelingsper
soneelschef om zijn deskundigheid
ten dienste te stellen van de perso
neelsvertegenwoordiging worden op
deze wijze in de kiem gesmoord'.
Dat de positie van de afdelingsperso
neelschef dezelfde zou zijn als die
van leder ander personeelslid wordt
door de veertig personeelsfunctiona
rissen bestreden.
"Er van uitgaand dat er in het be
drijfsleven sprake is van belangen
tegenstellingen tussen het bedrijf
(het management) en het personeel,
moeten we constateren dat de afde
lingspersoneelschef Juist is aange
steld om binnen dat spanningsveld
te functioneren. Overal namelijk
waar dat spanningsveld problemen
oplevert, is een taak weggelegd voor
de afdelingspersoneelschef. Per defi
nitie hangt hij dus als het ware
tussen de partijen in'.
De vaststelling dat de personeelschef
zich 'gelijk ieder personeelslid' moet
houden aan de afspraken die binnen
de onderneming gelden, roept bij de
afdelingscontactcommissie ook enige
bevreemding op.
Als een van die afspraken wordt ge
noemd 'dat voor ieder personeelslid
het belang en het doel van de onder
neming leidraad is voor zijn hande
len', maar de commissie vindt dat een
vage, weinig zeggende kreet, die voor
velerlei uitleg vatbaar is. 'Er zijn
trouwens binnen dit bedrijf nogal
wat afspraken met elkaar in tegen
spraak'. Vervolgens wordt opge
merkt: 'Overigens moet je je ook af
vragen of hier eigenlijk wel van af
spraken mag worden gesproken. Het
doel van de onderneming en haar be
leidsuitgangspunten zijn eenzijdig
door de directie opgelegd. Je kunt
beter praten over decreten'.
Sociaal
Nu komt de discussie over de plaats
van de personeelsfunctionaris, het
bedrijvenwerk en de medezeggen
schap natuurlijk niet zo maar uit de
lucht vallen. Om te beginnen heeft
Hoogovens jarenlang de naam gehad
een vooruitstrevend sociaal beleid te
voeren. De vakbonden hebben dat
ook altijd volmondig beaamd. Pas na
de grote staking van 1973 die voor
velen als een schok kwam bleek
de goed geoliede Hoogovenmachine
minder soepel te lopen dan iedereen
dacht. Irritaties in het overleg, kor
te stakingen, steeds scherpere kritiek
van de vakbonden op de directie en
omgekeerd houden het sociale kli
maat sindsdien half tot zwaar be
wolkt.
De discussie over de plaats van de
personeelsfunctionaris zou waar
schijnlijk wat minder grimmig ver
lopen indien de pijnlijke herinnerin
gen aan de staking zouden ontbreken.
Toen immers heeft een aantal hogere
personeelsleden de kant van de sta
ll et personeelswerk nu met ogen op
kers gekozen. Voor de directie is dat
een onthutsende ervaring geweest.
Zo onthutsend dat de discussie over
het personeelswerk nu met ogen op
steeltjes wordt gevolgd.
Geheel afgezien van de vraag of de
personeelsfunctionarissen zonder sta
king wel een stukje zelfstandigheid
zouden hebben gekregen, spelen er
ook nog andere factoren een rol. Be
halve bij Hoogovens wordt er binnen
het personeelswerk zelf al jaren ge
filosofeerd over de plaatsen en de
rol van dit beroep in de onderneming.
Vaststaat dat het traditionele, admi
nistratieve personeelswerk, dat zich
eenzijdig richt op de aanpassing en
de beheersing van het personeelsge-
drag, allang onverkoopbaar is.
Sfeer
De personeelswerker van nu heeft
zich ontwikkeld tot iemand die met
één oog naar de produktiviteitscjjfers
kijkt en met het andere oog toeziet
op de prettige sfeer in het bedrijf, de
goede communicatie en het saamho
righeidsgevoel. Hij heeft het idee al
achter zich gelaten dat muziek bij de
lopende band de produktiviteit ver
hoogt, maar meer dan een oliespuitje
om de menselijke kant van de machi
ne te smeren heeft hij ook niet
Dit besef is de laatste jaren uiter
aard niet alleen bij Hoogovens ge
groeid. Ook elders in het bedrijfs
leven is de tweeslachtige positie van
de personeelswerker in het geding.
En ook daar spitst de discussie zich
in de praktische consequentie toe op
de vraag of de personeelswerker zou
moeten kiezen tussen bedrijfsgebon
den 'beheersen' en het arbeidsgebon
den emanciperen. Het antwoord van
de veertig personeelsfunctionarissen
zal de discussie hierover nog wel
enige tijd actueel houden.
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG De Arubaanse dele
gatie die deze week besprekingen
heeft gevoerd met Nederlandse po
litici en iregeringsveretegeniwoordd-
gers, is over het algemeen optimis
tisch gestemd over het resultaat
van het bezoek aan Nederland.
'Men heeft In Nederland eindelijk
aandacht gekregen voor de Aru
baanse zaak en we hebben nu ook
meer dan ook ooit de gelegenheid
gehad om informatie te verstrek
ken', aldius de leider van de delega
tie Betico Croee.
De delegatie was hier om het stre
ven van de meerderheid van de
Arubaanse bevolking naar onafhan
kelijkheid van dit eiland uiteen te
zetten.
Burgemeester Mr. H. J. M. de
Fresche. sinds 1969 burgemeester
van Maasbree, is per 16 februari be
noemd tot burgemeester van Ven-
ray. De heer De Fresche is 44 Jaar,
X
en lid van de KVP.
Het arbeidsconflict b(j Hoogovens in 1973 heeft diepe sporen achter
gelaten.
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG De commissie dienstplichtbeleid meent dat het
jaarlijkse overschot aan beschikbare dienstplichtigen door stren
gere geneeskundige maatstaven kan worden weggewerkt. De com
missie, sinds 1969, aan het werk onder leiding van drs. Peijnen-
burg, secretaris generaal van defensie, heeft dit geadviseerd in het
gisteren aan minister Vredeling uitgebrachte eindverslag.
Het aantal overtollige dienstplichti
gen varieert jaarlijks van vijf tot
tienduizend man. Het gaat om Jon
geren, die zijn goedgekeurd en niet
voor vrijstelling of uitstel van
dienst in aanmerking komen. Ze
zouden dus gewoon voor dienst
moeten opkomen, ware het niet dat
defensie ze niet nodig heeft. De
commissie adviseert door strengere
geneeskundige eisen te stellen de
afvallers te selecteren. ZIJ worden
niet alsnog afgekeurd, maar buiten
gewoon dienstplichtig gemaakt. De
fensie werkt overigens de laatste
Jaren al met dit systeem.
De commissie wijst een ander
systeem van selectie, waarbij vooral
de opleiding een rol speelt, van de
hand. Dit zou tot grote ongelijkheid
kunnen leiden tot hoger en lager
opgeleide dienstplichtigen. Er be
staan voor dienstplichtigen met een
hogere opleiding namelijk veel
minder aangepaste functies In de
krijgsmacht.
De commissie heeft in de afgelopen
jaren al adviezen uitgebracht over
de beloning, alternatieve dienst
plicht, uitstel en vrij sbetllngsbeleld
Het omstreden voorstel Jongeren
van 18 jaar geen uitstel voor studie
te geven is inmiddels afgewezen,
evenals het advies de wedde niet te
koppelen aan het minimumloon.
Over het centrale probleem dat er
jaarlijks meer dan 100.000 Jongeren
dienstplichtig worden waarvan
minder dan de helft werkelijk in
dienst gaat (de rest wordt afge
keurd. krijgt uitstel vrijstelling of
wordt buitengewoon dienstplichtig)
bezint de commissie Mommersteeg
zich. Deze commissie brengt over
enkele maanden advies uit over de
mogelijkheid en de wenselijkheid
van een vrijwilligersleger, dat de
dienstplicht overbodig zou maken.
Kamerlid
Drs. H. A. A. Molleman (40) uit
Koudekerk aan den Rijn is dinsdag
geïnstalleerd als lid van de Tweede
Kamer voor de PvdA. Hij volgt P.
A. de Ruiter op, die Rijnmondge
committeerde is geworden. De so
cioloog drs. olieman was weten
schappelijk medewerker aan de
rijksuniversiteit van Leiden en daar
voor in Nijmegen. Hij is mede
auteur van het boek 'Crisis ln de
Nederlandse politiek'.
Burgemeester
De burgemeester van Voorburg. Jhr.
mr. A. Feith (59), heeft koningin
Juliana zijn ontslag aangeboden. De
reden voor de ontslagaanvrage is
zijn slechte gezondheidstoestand.
De burgemeester is al drie maan
den ziek. Wethouder T. Spaan zal
voorlopig optreden als waarnemend
burgemeester. De heer Feit hij is
sinas 1959 ook voorzitter van de
Nederlandse Sport Federatie.
De heer G. J. Holling uit Hilver
sum, inspecteur der rijksrecherche-
eerste klasse, is benoemd tot rid
der in de orde van Oranje-Nassau.
Raadsheer Mr. S. K. Martens,
raadsheer-plaatsvervanger in het
Haagse gerechtshof, is benoemd tot
raadsheer in de Hoge Raad der Ne
derlanden.
Officier Mr. W. G. C. Mtjnssen is
in het arrondissement Middelburg
benoemd tot officier van Justitie in
de rang van arrondissementsofficier
van justitie.
Kantonrechter Mr. M. A M.
Raaymaakers is in Helmond be
noemd tot kantonrechter. Hij is
thans rechter ln de arrondissement^
rechtbank te Breda.
Ontslag Aan Tj. R. Groendijk ls
per 1 augustus op zijn verzoek eer
vol ontslag verleend uit zijn ambt
van notaris te Wieringen.
Eveneens uit het ambt van notaris
is aan A. H. Bosman per 1 decem
ber eervol ontslag verleend ln Am
sterdam.
Mr. L. C. Wesseldük:
Van een verslaggever
UTRECHT Het is in de gezond
heidszorg gewoonte geworden, de
Zwarte Piet door te geven. Maar zo
lang de mogelijkheid bestaat dat er
onnodige diensten worden verleend en
dus onnodige uitgaven gedaan, 'zijn
wij verplicht, die mogelijkheid te
onderzoeken en te zorgen dat zij ver
dwijnt.'
Dat schrijft directeur mr. L. C.
Wesseldyk aan de Nationale zie
kenhuisraad in het tijdschrift van
zijn organisatie. Het probleem van
de kostenbeheersing is niet op te
lossen door steeds andere schuldi
gen aan te wijzen, aldus mr. Wessel-
<UJk.
oor Leo Kleyn
a negen jaar lang in een juridi-
he strijd mét de gemeente
aastricht verwikkeld te zijn ge-
eest, kan de 29-jarige Irene van
il recht doen gelden op een scha-
•vergoeding. De Maastrichtse
chtbank heeft onlangs bepaald
tt zij aanspraak kan maken op
nader vast te stellen uitke-
ng van de gemeente. Bij alle
ildoening over deze beslissing,
aagt Irene van Til zich vol
rok af waarom het zo lang heeft
oeten duren voordat haar ge-
Ichtvaardigd gebleken eis werd
gewilligd. Zij is niet het eerste
5vermoedelijk ook niet het laat-
slachtoffer van een procedure
aarin het recht, in tijd gemeten,
er te zoeken is.
egen jaar geleden ,in de vroege
ihtend van de 16e januari 1967,
irong de toen 20-jarige Irene van
U uit een raam op de tweede ver
eping van een woning aan de Sta-
nsingel in Maastricht die na een
tsexplosie in lichterlaaie was ko
en te staan. Bij de sprong uit het
s een fakkel brandende huis brak
haar rug. Haar moeder, haar
oer en diens dochtertje en eenkost-
mger verloren bij de brand het le
en. Het duurde bijna een jaar voor-
it Irene van Til zo goed en zo
vaad als het ging. haar werk als
«koopster bij Vroom en Drees-
reesmann kon hervatten.
haar ontslag uit het ziekenhuis
idernam zij onmiddellijk stappen
egen de gemeente Maastricht, die
I via een door haar in de arm ge-
omen advocaat aansprakelijk stel-
voor de schade die zij als gevolg
a de explosie had geleden en nog
T lijden. Die stappen leidden tot
ellenlange en ten slotte gestaak
te briefwisseling tussen de advocaat
en de verzekeringsmaatschappij van
de gemeente, waarnaar de advocaat
werd verwezen.
Inmiddels had de hoofdofficier van
justitie in Maastricht na een onder
zoek naar de oorzaak van de explo
sie vastgesteld dat er geen gronden
waren voor een strafrechtelijke ver
volging van de gemeente. De ge
meente zou zich niet aan grove na
latigheid hebben schuldig gemaakt.
Nadat ook haar pogingen civiel
rechtelijk verhaal te halen op de ge
meente na een aantal jaren en on
danks een beroep op andere advoca
ten op niets waren uitgelopen, legde
Irene van Til ontmoedigd het hoofd
in de schoot. De gevolgen van de
explosie was zij toen al in toenemen
de mate aan den lijve gaan onder
vinden. De beschadigingen aan haar
rug maakten het haar na verloop
van tijd onmogelijk nog langer als
verkoopster werkzaam te blijven.
Zij deed nog een paar maanden zit
tend werk, maar ten slotte werd zij,
in juni 1973, arbeidsongeschikt ver
klaard.
In die omstandigheden wendde zij
zich eind 1973 opnieuw tot een ad
vocaat. Bij de keuze uit twee ad
vocaten die haar werd geboden, gaf
zij de voorkeur aan toewijzing van
mr. L. H. A. Kessen. Het was deze
Maastrichtse advocaat die na ruim
twee jaar procederen het pleit wist
te beslechten.
Vraagtekens
door de gemeente naar de verzeke
ringsmaatschappij verwezen.
Mr. Kessen, die zich op het stand
punt stelde dat hij de gemeente en
niet haar verzekeringsmaatschappij
aansprak, drong er bij de gemeente
in drie brieven, met ruime tussenpo
zen geschreven, op aan haar stand
punt kenbaar te maken. Ten slotte
liet hij, in Juli 1974. de gemeente
weten tot dagvaarding te zullen
overgaan. Anderhalve maand later
zond bij de dagvaarding naar de
deurwaarder, en op 17 oktober 1974
nam de rechtbank in Maastricht de
zaak in behandeling.
Na de uitwisseling van stukken,
waarmee in een civiele procedure
vele maanden gemoeid zijn, besliste
de rechtbank begin dit Jaar dat de
gemeente Maastricht Irene van Til
een schadevergoeding moet toeken
nen. Het uit te keren bedrag zal nog
worden vastgesteld; mr. Van Kes
sen heeft 160.000 gulden gevraagd.
Bedenkelijk
Het had maar een haar gescheeld,
of mr. Kessen had Irene van Til
geen hulp meer kunnen bieden. Over
heidslichamen kunnen zich, anders
dan particulieren die voor schade
aansprakelijk worden gesteld, be
roepen op een verjaringstermijn van
vijf jaar. Blijkens brieven die nog
van eind 1968 dateerden, was die
termijn net niet overschreder.
Evenals zijn voorgangers zocht mr.
Kessen zijn heli in een civielrechte
lijke procedure. Hij legde zich neer
bij het kort na de explosie door de
hoofdofficier van justitie gevelde
oordeel dat de gemeente strafrech
telijk niets te verwijten viel. Bij dat
oordeel, en mr. Kessen ontkent het
niet, vallen wel enige vraagtekens
te plaatsen.
Irene van Til: juridische beproeving....
De explosie in het huis aan de Sta-
tensingel, gelegen in de nabijheid
van oude vestingwerken, is veroor
zaakt door een lek in de gasleiding.
Wekenlang moet het vrijgekomen
gas het huls in zijn gestroomd, tot
dat het tot de fatale ontploffing
kwam. In de aan de explosie voor
afgaande weken hadden bewoners
van de huizen aan de Statensingel
al over een gaslucht geklaagd, maar
bij een op last van de gemeente in
gesteld onderzoek was de oorzaak
niet aan het licht gekomen.
Achteraf kan worden vastgesteld
dat, onder verantwoordelijkheid van
de gemeente, voor de gasleiding ver
keerde buizen zijn gebruikt en dat
bovendien die buizen niet voldoende
ondersteund waren. Er was niet, of
onvoldoende, rekening mee gehou
den dat de grond onder de Staten
singel 'enorm werkt', zoals mr. Kes
sen zegt, vanwege de nabijheid van
de al genoemde vestingwerken. Het
drukke verkeer ter plaatse bevor
derde de kans op scheuren van de
buizen. Na dc explosie zijn de on
deugdelijk gebleken buizen ook ver
vangen.
In hoeverre de gemeente bij de aan
leg van die gasleidingen grove na
latigheid kan worden verweten, is
een vraag waarop mede technici een
antwoord kunnen geven. Was te
voorzien dat deze buizen als gevolg
van de 'werking' van de grond en de
invloed van het verkeer vroeg of
laat scheuren zouden gaan vertonen?
Het antwoord op die vraag is in elk
geval mr. Kessen niet bekend. Hij
kan uit het dossier over de zaak-
Van Til ook niet opmaken of de
toenmalige hoofdofficier van justi
tie deze vraag aan de deskundigen
heeft voorgelegd.
Onvoldoende zorg
Viel de gemeente na het justitiële
onderzoek formeel geen grove nala
tigheid aan te wrijven, er bleef wel
reden haar op grond van 'onvoldoen
de zorg' civielrechtelijk aansprake
lijk te stellen. Evenals de advocaten
die hem daarin waren voorgegaan,
werd mr. Kessen in eerste aanleg
Mr. Kessen zegt dat hij bij het dag
vaarden van de gemeente niet
paald overhaast te werk ls gegaan, |n 06 KOU
omdat hij de hoop koesterde dat de
zaak alsnog in der minne geschikt
zou worden. In de eerste plaats wil
de ik mejuffrouw Van Til niet ln een
ellenlange procedrue storten en
daarnaast hoopte ik dat de gemeen
te toch wel een gebaar zou maken,
uit overwegingen van menselijkheid
en billijkheid.
Het zijn die overwegingen waar-
draagt. Anders dan voor een ge
meentebestuur tellen voor zo'n com
merciële onderneming overwegingen
van menselijkheid en billijkheid niet,
en hoeven ze ook niet te tellen. De
verzekeraar is er slechts op uit zo
weinig mogelijk uit te keren, en
zal tot het uiterste (dat wil zeggen:
de uitspraak van de hoogste rech
ter) gaan om die doelstelling te
verwezenlijken.
Een gemeentebestuur kan het zich
in een geval als het Maastrichtse
niet veroorloven schuld te beken
nen, omdat daarmee de belangen van
de verzekeringsmaatschappij ge
schaad kunnen worden: de rechter
kan daarin een grond vinden een
schadevergoeding toe te wijzen.
In Maastricht was de gemeente con
tractueel aan de verzekeringsmaat
schappij verplicht zich tegen de dag
vaarding van mr. Kessen te verwe
ren. De gemeenteraad, die het dage
lijks bestuur van de gemeente daar.
voor toestemming moest geven, kon
niet om dat contract heen en was
dus machteloos. De kans is groot
dat de gemeenteraad straks even
machteloos is, als de vraag aan de
orde komt of van het rechtbankvon-
nls ln beroep moet worden gegaan
bij het gerechtshof in Den Bosch.
'Ik ken dat contract van de verzeke
ringsmaatschappij niet', zegt mr.
Kessen, 'maar het is helemaal niet
ondenkbaar dat op grond van een
daarin opgenomen clausule beroep
aangetekend moet worden.'
van het gemeentebestuur van Maas
tricht volstrekt geen blijk heeft ge
geven, zoals ze ook in andere ge
meenten, waar soortgelijke kwes
ties speelden of spelen, niet aan de
orde lijken te zijn. Dat ls minder
raadselachtig dan het lijkt, zij het
niet minder bedenkelijk.
Een gemeente die een schadeclaim
krijgt voorgelegd, ls met handen en
voeten gebonden aan de verzeke
ringsmaatschappij die haar risico
Voor Irene van Til, invalide en nog
steeds onder doktersbehandeling, is
deze juridische beproeving nog
steeds niet voorbij. Ze kan er nau
welijks over uit dat ze die moet
doorstaan na al het leed dat haar
toch al is toegebracht. Ze voelt zich
door de gemeente volledig ln de kou
gezet.
Haar advocaat zou het toejuichen als
gemeentebesturen zich eens zouden
gaan afvragen of het maatschappe
lijk wel verantwoord is ln gevallen
als het onderhavige de zeggenschap
zo volledig uit handen te geven.
'Een gemeente', zegt hij, 'heeft an
dere verantwoordelijkheden dan een
particulier persoon die zich verze
kert. Het probleem is niet direct op
losbaar, maar er zou wel naar een
oplossing gezocht moeten worden.'
