Biafra kwam drie jaar
oorlog snel te boven
Groningse makelaar
dacht 'dat laatste
uur geslagen had'
Ritten op Perzië kunnen
aillissement betekenen
oor transportbedrijven'
souche' bevrachters beschuldigd
Brabants plan
voor CDA
nog opgeschort
een actieve agent
flinke bezorgers
Teel is vergeven, maar nog niets vergeten
Gebruik auto in
woon-werkverkeer
is toegenomen
Oorzaak onbekend
breken rotorbladen
hefschroefvliegtuig
Sprong naar vrijheid uit gekaapte trein
Boek van de Maand
Ziekteverzekering
voor studenten
is onvoldoende
'Centrum' van CHU
vindt voorzitter
veel te voorbarig
Palestina-comité
protesteert tegen
bombardementen
Muziekcentrum voor Utrecht
Ziekenfondsen
protesteren tegen
verhoging tarieven
an onze sociaal-economische redactie
ITRECHT Volgens de vervoersfederatie NVV-NKV komt het
teeds vaker voor dat louche bevrachters (makelaars in vracht)
ansportondernemers, die financieel in de knel zitten, weten te
aaien voor ogenschijnlijk winstgevende ritten naar het verre
erzië. In een aantal gevallen hebben deze avonturen tot faillis-
ementen geleid.
'al van transportondernemers, die
et water aan de lippen staat pro-
eren hun hachje te redden door
iken te doen met 'makelaars-in-
erssië-vrachten' en ze komen dan
laat tot de ontdekking dat de
nken toch niet zo winstgevend zijn
ls wel leek', aldus woordvoerder B.
uym van de vervoersfederatie-
W/NKV. Veel vervoerders laten
ich voor een prijs van 14.000 gul-
en naar Teheran sturen, terwijl
-eigens Duym 19.000 gulden maar
et genoeg is om de kosten te
ekken.
I olgens de vervoersfederatie zijn de
1 evrachters ook zelf vaak voor geen
ent t'e vertrouwen. Transporton-
ernemers moeten vaak maar af
tochten of ze ooit hun vrachlpen-
lngen zien. De federatie heeft
J elfs een transportondernemer op-
espoord diie door een 'Perzië-deal'
ïnien trailers is kwijtgeraakt, die nu
ermoedelijk ergens in het Midden-
i4 tosten staan. Omdat Perzië mo
menteel in ruil voor olie uit
eheel Westeuropa enorm veel ver-
oer aantrekt kunnen de bonden
reinig uitrichten.
tOTTERDAM ONTSLAAT
d>uym: 'We kunnen alleen waar
in chuwen bijvoorbeeld' door aan deze
s oestanden publiciteit te geven'.
e )ok kunnen de bonden in het ge-
j' ireer komen wanneer hun leden
luidelijk in conflict komen met
- lun werkgever. Dat is op het ogen-
n 'lik het geval met twee werkne-
a ners, die door bevrachter Walda uit
(otterdam zijn ontslagen omdat ze
9-Ich volgens de werkgever
2 schuldig zouden hebben gemaakt
"Pan fraude. Maar volgens de fede
ratie is de werkelijke reden dat de
19 >eiöe werknemers, A. Hordijk en P.
Sakker, op staande voet zijn ont
slagen, nadat ze een vakbondsman
in de arm hadden genomen om
achterstallig loon uitbetaald te
krijgen.
'Volgens de bonden is Walda een
schoolvoorbeeld van een malafide
bevrachter die zichzelf tegen even
tuele schuldeisers zou hebben inge
dekt door maar liefst zeven BV's in
het leven te roepen.
De heer Walda heeft desgevraagd
verklaard dat hij via zijn advocaat
de vervoersfederatie NVV/NKV zal
aanklagen wegens laster en dat hij
schadevergoeding zal eisen. Woord
voerder Duym vermoedt evenwel
dat het niet zo'n vaart zal lopen
Volgens hem holt Walda wel Vaker
naar advocaten om processen we
gens smaad aan te spannen.
Van een verslaggever
EINDHOVEN De plannen van het
Brabantse kringbestuur van de KVP
om zelf een landelijk CDA te stich
ten zijn nog even opgeschort. De
voorzitter van het kringbestuur, de
heer A. Wagemakers zegt nog te
willen wachten op de uitslagen van
de vergaderingen van de partijraden
van ARP en CHU op 13 december.
Komt er dan geen landelijk CDA in
zicht, dan zullen de Brabantse plan
nen worden doorgevoerd. Als de ver
gaderingen van 13 december wel
perspectief bieden 'dan kiezen wij
uiteraard voor een zachtzinnige op
lossing'. aldus de heer Wagemakers.
ADVERTENTIE
Ochtendblad Trouw
Voor ons agentschap te Leeuwarden zoeken wij op
korte termijn
die de bezorging van onze krant in Leeuwarden kan
regelen.
Hiernaast vragen wij enige
voor diverse wijken in Leeuwarden.
Inlichtingen verschaft dhr. Blom,
Van Ostadestraat 30, Leeuwarden. Tel. 05100-30474.
-
DECEMBER 1975
BINNENLAND
TROUW/KWARTET P6 - RH11
fan een medewerker
Ie reiziger door Biafra valt nog wel wat sporen van het bloedige conflict met Nigeria op. Wi
op let ziet veel huizen met kogelgaten. Over riviertjes lopen smalle militaire Bailey-bruggen, me
karnaast wrakstukken van de door terugtrekkende Biafraanse troepen opgeblazen oorspronkelijke bru|
k meest bizarre herinnering biedt de weg van Owerri naar Onitsha, in het hartje van Iboland, waar ii
e oorlog een verbreed gedeelte als vliegveld diende, het laatste vliegveld waarmee de hongerende ei
Jtgeputte Biafranen overdag en 's nachts van voedsel en wapens werden voorzien. Naast de weg ligt eei
jjeengeraapte hoop vliegtuigwrakken, bewaakt door een paar slaperige soldaten, als een wrang monu
lent voor de zinloze oorlog.
e meeste sporen zijn echter al weer
tgewist. De materiële schade is
iel hersteld. Alle vooroorlogse in-
ïstrieën draaien weer op volle toe-
n en nieuwe fabrieken worden ge
luwd. De oost-centrale staat, het
>bied waar de Ibo's wonen, vóór de
rlog economisch het best ontwik-
ilde gebied in West-Afrika, maakt
ofiterend van de olierijkdom in Ni-
ria een tweede 'wirtschaftswunder'
ee.
e sfeer van gebrokenheid, apathie
ellende die de uitgehongerde Bia-
anen vlak na de oorlog tekende, is
•rdwenen. Nadat de Nigeriaanse mi-
airen hun aanvankelijke tegenzin
n de wederopbouw van Biafra een
ins te geven hadden laten varen en
de beloofde verzoeningsmaatrege-
n in praktijk begonnen te brengen,
yam de moed er weer in bij de
o's en werden ze weer de ijverige
vakkundige handelaars en am-
chtslieden van voorheen. Veel
lo's die tijdens de oorlog volledig
ruïneerd waren, hebben weer
oeiende bedrijfjes opgezet. De ste
rn en dorpen in Iboland bruisen
pn aktiviteit. Een Nigeriaan die
If geen lbo is typeert de situatie:
ls een lbo een stukje metaal op
raat vindt, dan maakt hij er een
echtertje van en verkoopt dat op
i markt om met dat geld een vol-
;nd handeltje te beginnen tot hij
n rijk man is.'
'erspreid
aar de overbevolkte oost-centrale
aat kan niet iedereen werk ver
haffen en daarom zijn er al weer
inderdduizenden Ibo's verspreid
rer het hele land, waar ze am-
ichtslieden, handelaars en leraren
jn. De Ibo's herinneren zich nog al
best hoe vóór het uitbreken van
de oorlog duizenden stamgenoten in
het noorden uitgemoord werden door
woedende menigten en muitende
troepen. Ze stellen zich bescheidener
op dan vroeger, en proberen zo .wei
nig mogelijk aanstoot te geven. Ze
vestigen zich ook liever niet meer
permanent in hun werkgebied; veel
al laten ze hun familie in Iboland
achter en laten als de zaken goed
gaan een mooi huis bouwen in hun
geboortedorp, waar ze in geval van
nood op kunnen terugvallen.
Van haat of rancune jegens de vroe
gere tegenstanders is niets meer te
merken. De tienduizenden federale
soldaten die nog steeds in militaire
kampementen in het voormalig Bia
fra aanwezig zijn, zijn niet gehaat bij
de bevolking. De Ibo's dragen hun
geen kwaad hart toe vanwege de
wreedheden begaan in de oorlog. De
oorlog is voorbij en lang geleden,
lijkt men te denken en met haat en
wrok kom je niet verder.
Vlak na de oorlog leek het er even
op dat de federalen wraak zouden
gaan nemen op de Biafranen door de
voedselaanvoer voor de hongerende
Biafranen te hinderen en de beloofde
algehele amnestie voor Biafraanse
soldaten een dode letter te laten
blijven. Maar in 1972 begon het tij
te keren. Nu lopen, behalve de Bia
fraanse leider Ojoekwoe, die naar
Ivoorkust gevlucht is, alle hoge offi
cieren weer vrij rond in Nigeria.
Ojoekoe's vrouw kreeg begin dit jaar
toestemming om familie in haar ge
boortestreek te bezoeken. Een beter
bewijs van ontspanning is niet vind
baar.
V ergevingsgezind
De mensen voelen zich weer Nige
riaan worden. Ongetwijfeld is de ver
gevingsgezinde houding van de mili
taire regering een van de belang
rijkste redenen voor het opvallend
totale gebrek aan haat van de kar
van de Ibo's. Maar veel belangrijke
is een eigenschap die veel Afrikane
typeert: kunnen vergeven en het vei
leden kunnen relativeren. Je kon:
nog wel eens iemand tegen die be
weert dat alleen de federale troepe
wreed waren en dat de Biafrane
nooit plunderden en stalen; hij ze
direkt in de rede gevallen worde
door anderen die zeggen dat de ee
niet voor de ander onderdeed en ds
zulke dingen nu eenmaal in een ooi
log voorkomen.
Zijn Ibo's weinig rancuneus over de
oorlog, de andere stammen die sa
men met de Ibo's de bevolking van
Biafra vormen des te meer. De ran
cune is gericht tegen de Ibo's; de an
dere stammen voelen zich misleid en
voor het Ibokarretje gespannen. De
anti-Ibo-stemming neemt vooral in
de rivieren-staat rond Port-Harcourt
openlijke vormen aan. Daar zijn Ibo-
eigendommen die na de oorlog door
hun eigenaren verlaten waren, met
passieve steun van de overheid door
de bevolking ingepikt. De Ibo's doen,
gesteund door hun staatsoverheid,
hun uiterste best om hun eigendom
men terug te krijgen. En daar hebben
ze gelijk in, want in de rest van Ni
geria werden Ibo-eigendommen op
vertoon van de eigendomspapieren
óók teruggegeven, maar 't zet wel
kwaad bloed bij de huidige eigenaars.
Niet vergeten
De oorlog mag dan wel vergeven
zijn, vergeten is hij zeker niet. Er
wordt heel veel over gepraat. Er is
ook vrijwel niemand te vinden die
helemaal buiten de oorlog is geble
ven. Alle mannen, ouder dan 22 en
jopger dan 60 zijn soldaat geweest.
Biafraanse kinderen die moesten vluchten werden destijds opgevangen in een van de ziekenhuizen van
Aba in Biafra.
Eén vraagje is al voldoende om een
medepassagier in een bus of voor
personenvervoer geschikt gemaakte
vrachtauto de hele weg lang over de
oorlog te doen praten. Over de aan
vankelijke triomfen, de geestdrift, en
later de teleurstelling, over de hon
ger, de ellende en de wreedheden.
'Aan het einde van de oorlog voch
ten we als gekken' vertelt een ex-
officier me, 'zonder voedsel, met wei
nig munitie en zonder vooruitzich
ten'.
Pas na de capitulatie ontwaakten we
uit de roes, en nu, na jaren, begin
nen we te beseffen wat we gedaan
hebben'. In de eerste jaren na de
oorlog was het onderwerp Biafra
min of meer taboe, nu beginnen de
reacties ook in de pers wat los te
komen. Zo is sinds enige tijd op de
markten in het zuidoosten van Nige
ria een boekje te koop met een
bloemlezing van toespraken van
Ojoekwoe en Gowon, de twee leiders
in het conflict. De neiging bestaat om
de oorlog te romantiseren. Sommi
gen zijn er eigenlijk wel trots op; het
was toch maar een prestatie van de
Biafranen het drie jaar lang te kun
nen uithouden tegen een enorme
overmacht van de federalen, die bo
vendien gesteund werden door de
Russen, de Engelsen en vrijwel alle
Afrikaanse landen.
Epos
De oorlog wordt dan een soort epos.
En men vraagt zich af waarom het
mis ging. Velen zoeken een zondebok
en in de volksmond heet dat een
zekere Mbadiwe, een gedeserteerde
hoge Biafraanse functionaris, de
schuldige 'is. De Biafranen betaalden
hun wapens met Nigeriaans geld
om daar een eind aan te maken ver
vingen de Nigerianen hun bankbil
jetten door nieuwe. Vlak vóór de om
wisseling kreeg meneer Bbadiwe op
dracht van de Biafranen al het aan
wezige Nigeriaanse geld om te wis
selen tegen bruikbare valuta. Meneer
Mbadiwe deed dat en stak het geld
in zijn eigen zak. Hij woont nu er
gens in Europa en heeft geen finan
ciële zorgen. Omstreeks die tijd be
gon ook Biafra in elkaar te storten.
De meest waarschijnlijke oorzaak
van het inzakken van de Biafraanse
defensie is volgens historici echter
het afnemen van de steun die de Bia
franen van de Fransen kregen, ge
weest. In het begin van de oorlog
kregen de Biafranen geweldige hoe-
vëelheden Franse wapens op krediet
in ruil voor aanzienlijke oliecon
cessies wanneer de oorlog beëindigd
zou zijn. Het regiem van Pompidou,
die in 1969 aan de macht kwam, oor
deelde anders dan het regiem van
Pompidou's voorganger De Gaulle,
dat Frankrijk op het verkeerde paard
wedde ep zijn goodwill in Afrika
verspeelde. Daarom werd de hulp in
gekrompen en stortte het Biafraanse
front onvermijdelijk in elkaar.
Voor de tienduizenden oorlogsinvali
den wordt door de regering weinig
gedaan. Zij komen ten laste van hun
uitgebreide families, die het als hun
vanzelfsprekende plicht beschouwen
in moeilijkheden geraakte familie
leden een bestaan te verschaffen.
DEN HAAG De laatste vier jaar
as het gebruik van de auto in het
woon-werkverkeer toegenomen.
Ook het gebruik van de fiets steeg,
zij het in iets mindere mate.
Dit blijkt udit een onderzoek dat de
voorheen Nederlandse Stichting
voor statistiek op verzoek vain de
Stichting weg heeft ingesteld. Vol
gens het onderzoek, dat ook in 1971
werd uitgevoerd, wordt de eigen
auto in het woon-werkverkeer door
42 procent van de werkenden ge
bruikt tegen 36 procent vier jaar
terug. Het gebruik van de fiets
steeg van 20 procent dn 1971 tot 23
procent in 1975. Het bromfietsge-
bruak daalde van 11 naar 6 procent.
Uit het onderzoek blijkt verder dat
het openbaar vervoer meer aan
trekkingskracht heeft gekregen
voor forensen uit de hoge wel
standsklasse. Gebruikte dn 1971
slechts 2 procent van deze forensen
het openbaar vervoer, thans is dit
10 procent.
In de drie grote steden (Amster
dam. Rotterdam en Den Haag)
nam het autogebruik voor het
woon-werkverkeer toe van 39 tot 48
procent. Het gebruik van de bus in
deze gebieden daalde (van 10 naar
5 procent), maar het gebruik van
de tram (van 2 naar 5 procent) en
de trein (van 1 naar 3 procent),
steeg
DEN HAAG Het is niet aan te
geven waardoor een van de vijf
hoofdrotorbladen van het hef
schroefvliegtuig van KLM-Noordzee
helikopters, dat op 10 mei 1974 op
weg naar een booreiland in de
Noordzee stortte, is gebroken.
Dit heeft de directeur-generaal van
de rijksluchtvaartdienst, mr. H. Ra-
ben. verklaard voor de raad
voor de luchtvaart tijdens een na
der onderzoek naar het ongeval. Bij
het ongeluk kwamen zes Inzittenden
om het leven. Het wrak werd elf
dagen na het ongeval ten noorden
van Texel gelocaliseerd.
Aanvankelijk werd het afbreken van
het rotorblad aan materiaalmoeheid
toegeschreven, maar dit blijkt niet
met zekerheid vast te stellen. Op
grond van het vooronderzoek zijn
maatregelen, zoals het terugbrengen
van de kruissnelheid en het dragen
van zwemvesten, genomen. In het
wrak werden slechts drie stoffelijke
resten gevonden. Mr. Raben zei dat
er geen aanleiding is het aantal
maatregelen verder uit te breiden.
Deze foto van een kerkdienst in Jakarta beslaat twee van de 216 forse pagina's van het nieuwe Boek
vim de maand, dat 'Antwoord' heet (ondertitel: 'Gestalten van geloof in de wereld van nu'). In de krant
van aanstaande zaterdag hopen wtf uitvoerig op dit boek, dat de 11e december verschijnt, terug te
komen.
Academische Raad:
Van onze onderwij sredaktie
DEN HAAG De Academische
Raad is van mening, dat de ziekte
kostenverzekeringen voor de stu
denten onvoldoende zijn. De raad
dringt er daarom bij staatssecreta
ris Klein van onderwijs op aan aan
de Ziekenfondsraad te vragen welke
verbeteringen mogelijk zijn.
Op het ogenblik is het volgens de
Academische Raad erg moeilijk zich
redelijk tegen ziektekosten te ver
zekeren. De doorsnee student is na
melijk aangewezen op een particu
liere verzekering, ook al is zijn in
komen (vergelijk de maximale stu
dietoelage) zeer laag.
De bestaande goedkope studenten
verzekeringen zijn lang niet altijd
een uitkomst, omdat het verzekerde
pakket van voorzieningen klein is.
De Academische Raad achte het
daarom gewenst, dat een minimum
aan verstrekkingen wordt vastge
steld en voor de verzekeringen een
maximum percentage van het stu
denteninkomen. Vijf procent wordt
redelijk geacht.
Een oplossing is, dat de studenten
gebruik maken van de ziekenfonds
verzekering vrijwillig of verplicht.
De meest knellende problemen zijn
dan verholpen.
Van een verslaggever
DEN HAAG De centrumge
spreksgroep binnen de CHU heeft in
een open brief aan CHU-voorzit-
ter Van Verschucr bezwaar aange
tekend tegen zijn uitspraak het on
aanvaardbaar te vinden als KVP,
ARP en CHU bij de komende Twee
de-Kamerverkiezingen niet met één
CDA-kandldatenlijst uitkomen. 'De
uitspraak heeft veel deining in de
CHU teweeggebracht', aldus de
brief. 'Een eventuele omzetting van
de CDA-federatie naar een CDA-
partij mag niet worden geforceerd'.
In de brief heeft de groep er op ge
wezen, dat er niet de minste zeker
heid is dat KVP en ARP 'het heil
loze beleid van het linkse kabinet-
Den Uyl' tijdens de verkiezingscam
pagne zullen verwerpen. 'De CHU
zal dat wel doen'.
Vain een verslaggever
AMSTERDAM Het Nederlamdse
Palestina Comité heeft prik-
acties gehouden bij de Israëlische
ambassade in Den Haag en bij het
kantoor van El Al in Amsterdam.
Op deze manier protesteert het co
mité tegen de aanvallen op Pales
tijnse vluchtelingenkampen. Daar
bij aldus de verklaring wordt
de woede over de erkenning van de
Palestijnse bevrijdingsorganisatie
In de Verenigde Naties afgerageerd
op de Palestijnse burgerbevolking.
Verontwaardigd is het comité, 'over
de moorddadige Sinterklaassurprise
die Israël de Palestijnse kinderen
bereidt in de vorm van speelgoed
boobytraps'. Het Palestina comité
noemt dat 'cynisch straatterroris
me'. Het comité vraagt ook aan de
Nederlandse regering krachtig bij
Israël te protesteren tegen de bom
bardementen.
Van een verslaggever
BEILEN 'Ik voel me vandaag ontzettend gelukkig, omdat ik nog
leef. Werkelijk, ik dacht dat mijn laatste uur geslagen had. Mijn ver
zoek om te mogen bidden was mijn laatste wens'.
Dit was het relaas van de 34-jarige makelaar R. H. de Groot uit Gro
ningen, die bekomen van alle emoties in het gemeentehuis in
Beilen op een afgezonderde kamer de gebeurtenissen op de voet
volgde, nadat hij dinsdag zonder gewond te raken uit de kaperstrein
kon ontsnappen.
Hij was in Haren ingestapt toen
dinsdag kort na tien uur voorbij
Beilen twee gemaskerde en met bi
vakmutsen getooide Zuidmolukkers
schreeuwend en in het wilde weg
schietend de eerste-klas-coupé in het
voorste gedeelte van het dubbele
treinstel binnenstormden. „Dit is een
overval", beten ze de drie reizigers,
onder wie de heer De Groot toe. Het
drietal moest opstaan en naar de
verderop gelegen tweede klas coup
gaan. Op weg daarheen hoorde de
makelaar voorin de trein schieten en
gillen. „Dat moet de machinist ge
weest zijn", zegt hij.
Alle reizigers werden in de tweede
klas-afdeling samengebracht, terwijl
aan weerskanten de terroristen met
het geweer in de aanslag post vatten.
De gijzelaars kregen plastic zakken
(gevuld met kranten) van de kapers,
waarmee ze de ramen moesten blin
deren. De kapers schreeuwden elkaar
voortdurend in 't Maleis toe, aldus
de heer De Groot.
'Gaat eraan'
Even over half twee kreeg hij van
twee kapers met bevel met hen
mee te gaan naar voren. „Jij gaat er
UTRECHT De stad Utrecht
krijgt in het najaai* van 1978 een
muziekcentrum aan het Vreeburg.
Sedert 1955 heeft de stad voor con
certen het houten Tivoli ter beschik
king dat eigenlijk voor het geven
van concerten totaal ongeschikt is.
Het nieuwe concertgebouw is ont
worpen door architect prof. ir. H.
Hertzberger.
Het project vergt in totaal een in
vestering van 58 miljoen gulden. Het
definitieve ontwerp is wat beschei
dener uitgevallen dan het oorspron
kelijke plan. De centrale concertzaal
krijgt een capaciteit van 1800 stoe
len.
Van een verslaggever
UTRECHT Het gemeenschappe
lijk overleg van ziekenfondsorgani
saties (GOZ) heeft 'ernstig be
zwaar' gemaakt tegen de aangekon
digde verhoging van de verpleeg ta
rieven van de academische zieken
huizen met dertig gulden per dag.
In een brief aan de vaste kamer
commissies voor onderwijs en we
tenschappen en voor volksgezond
heid schrijft het GOZ dat deze ver
hoging voor de ziekenfondsverzeke
ring een extra belasting betekenen
van ongeveer vijftig miljoen gulden
per jaar. En dit bij een toch al
verontrustende kostenstijging.
Het GOZ laat in de brief voorts
blijken het niet erg te waarderen
dat deze verhoging is afgekondigd
op nagenoeg hetzelfde moment dat
een tariefcommissie academische
ziekenhuizen is Ingesteld die de mi
nister van onderwijs en weten
schappen moet adviseren over de
vaststelling van verantwoorde ta
rieven voor deze ziekenhuizen.
De heer De Groot, zoals hij dins
dagmorgen voor zijn leven ren
de.
aan, omdat ze niet doen wat we wil
len", werd hem toegesnauwd. Aan
gekomen in de bagageruimte vlak
achter de kop van de trein zag de
makelaar een grote bloedmassa van
de machinist.
„Ik dacht dat het nu met mij was
gebeurd en ik vroeg, voordat ik uit
de trein sprong om te worden neer
geschoten of ik nog mocht bidden.
Dat was goed en een der Zuidmoluk
kers bad met mij mee," vertelt de
heer De Groot.
Toen de andere terrorist een van zyn
beide geweren op de grond zette
de deur naar buiten was inmiddels
geopend sprong de gijzelaar de
vrijheid tegemoet. Hij deed dat zo,
dat hij een ogenblik buiten het
kwam. Wel zag hij in een flits het
lichaam van de machinist naast de
trein liggen. Hij belandde in een
droge greppel naast het talud, bleef
tien minuten roerloos liggen „ik
hield me dood" en rende vervol
gens in het verlengde van de trein
weg. De makelaars wist op enkele
honderden meters afstand een boer
derij te bereiken waar hy werd op
gevangen door de politie.
De heer De Groot reist overigens
nooit per trein. „Ditmaal had ik
toch een spoorkaartje gekocht om
dat we in de trein voor onze aan
komst in Arnhem nog een zakenge-
sprek moesten voeren", vertelt hij.
