Caro van Eyck's nieuwe
liefhebberij: schrijven
In memoriam
Een dagje Ni
Holland
Uw probleem ook het onze
Actrice volgde advies van haar kapper op
'Toneelsuccessen
zijn me niet
komen aanwaaien'
TROUW/KWARTET MAANDAG 9 JUNI 1975
BINNENLAND 6
door Mink van Rijsdijk
De Emancipade is voorbij. Niemand hoeft meer te
mopperen over dat dolgedraaide vrouwengedoe. Geen
mens kan meer vol leedvermaak constateren dat het
Utrechtse gebeuren een flop is en dat iedereen dat op
de klompen had kunnen voorspellen.
Het vaderland kan weer geheel rustig zijn. straks
zwaaien weer mannen de scepter in de Jaarbeurshallen.
Dat is goed, dat is vertrouwd en daar hoeft niemand
moeilijk over te doen.
Veel kranten, die de Emancipade in onbenullig negatie
ve woordjes hun abonnees aanboden, kunnen weer
volop over een kalf met twee koppen aan de gang. En
over de nieuwe liefdes of ruzies van de huissterren.
Het is voorbij en nog zes maandjes slapen, dan is het
gelukkig 1976 en zijn we van al dat gezeur en gedram
voorgoed af.
Jawel De Emancipade is voorbij, verleden tijd,
punt, uit.
Maar niet heus. Ach'misschien voor u, mevrouw,
omdat u er niet was, en voor u, meneer, omdat u het
ook maar grote flauwekul vond. De deuren zijn wel
gesloten, de vlaggen gestreken, maar voorbij? Voor
velen niet. Dan denk ik weer aan dat meisje, dat ik
een poosje volgde in de drukte.
Ze zeulde een plastic tas mee, die barstens vol
informatiemateriaal zat. Bedachtzaam liep ze van stand
tot stand, maakte hier en daar een praatje en schoof
dan wat omslachtig nog een folder bij de verzameling,
die ze al had.
Ze kon deze handeling van papiertje-in-tas-doen niet
even snel verrichten als vele andere Emancipadegan-
gers. Ze had namelijk maar één hand. De verminkte
arm werd aan het oog onttrokken door een vestje, dat
ze losjes over haar schouder droeg.
Ze zei: 'Ik heb zo'n geweldige dag. Morgen kom ik
weer. het is gewoon teveel voor één dag. Ik hoor
zoveel, ik leer zoveel. Vanavond ga ik alle stencils
bestuderen en een lijst maken van de stands, waarover
ik nog meer wil weten.
Naar de kerk ga ik nooit, maar hier ben ik wel
geweest, ook bij het napraten. Dat was een hele
belevenis voor me. want ik dacht eigenlijk dat kerk
mensen altijd heel somber waren. Maar hier was het
erg vrolijk. Ik vind het wel jammer dat zoveel mensen
weg blijven. Waarom komen ze niet? Zouden ze
denken dat hier alleen schreeuwerige, vrijgevochten
vrouwen hun mannenhaat propageren? Of zouden ze
geloven dat alles uit die zogenaamde rode hoek komt,
waar ze zo'n afkeer van hebben? Nou dat heb ik
boven wel anders gezien. WD-vrouwen hebben een
stand, maar de roomsen en de christelijken ook.
Wat ik zo fijn vind, is dat je overal zo welkom
bent. In winkels is men soms zo onvriendelijk, maar hier
niet hoor. Eerlijk gezegd ben ik me van een heleboel
dingen nooit zo bewust geweest. Mijn handicap heeft
me misschien wel wat egocentrisch gemaakt, over de
relatie van vrouwen en mannen had ik nooit zo erg
nagedacht. Zodoende stelde ik wel erg stomme vragen
tenminste, dat geloof ik. Maar iedereen bleef
geduldig en erg aardig.
'k Ben wel moe, je loopt wat af hè, maar van praten en
luisteren word je helemaal bekaf. Zeg zou dat het
misschien zijn waarom veel mensen wegblijven? Dat ze
geen zin hebben om te luisteren en te denken? Jammer
eigenlijk'.
We waren inmiddels bij een stand aangekomen waar
men boeken verkocht. Ze speurde langs de bandjes, bla
derde in een boekje. Een beetje timide zei ze: 'Mijn uit
kering is maar erg klein, maar wat zou ik graag het een
en ander kopen om me er meer in te verdiepen'.
Toen legde ze het boekje weer terug op de toonbank
en verontschuldigde zich met de mededeling dat ze er
geen geld voor had.
Een man uit het publiek tikte haar op de schouder en
merkte op: 'Wou jij zo graag dat boekje hebben,
meidje? Nou dan krijg jij dat van mij'. Verbouwereerd
stelde ze vast dat zoiets natuurlijk niet kon.
Maar ze kreeg haar boekje. 'Wilt u er dan wel uw
naam inzetten?' vroeg ze. Toen dat gebeurd was, gaf
ze hem haar 'mooie' hand, de linker. 'Nou ja', zei ze
tegen mij, 'voor zoiets heb je toch geen woorden hè? Ik
heb op één dagje Emancipade meer geleerd en meer
beleefd dan de laatste vijf jaar van mijn leven. Het is
net of ik een beetje meer ben gaan leven'.
De deuren van de Emancipade zijn dicht, de stands
afgebroken. Er zal nagepraat worden, geëvalueerd, zoals
dat tegenwoordig heet.
Er zullen statistische gegevens verwerkt worden en
stellig ook heel mooie woorden gesproken.
Of zij even spontaan en óprecht zullen zijn als die van
het meisje is voor mij de vraag. Zij sprak, toen de
Emancipade nog springlevend was, een waardig in
memoriam al was ze zich dat toen niet bewust.
door Annemarie Lücker
Wie de moed heeft om op een dinsdag een keer echt
vroeg op te staan om naar de veemarkt in Purmerend
te gaan, zal daar zeker geen spijt van hebben. Uit de
wijde omtrek komen boeren en veehandelaren om er
hun zaken te doen. Om een uur of tien is deze handel
zo goed als achter de rug. ledereen zit dan vrij
luidruchtig en uitgelaten achter een borreltje in een
van de vele café's. Een van de mooiste etablissemen
ten is het café op de Koemarkt 24. Bij de ingang van
het lange ouderwetse lokaal staat een grote tap vol
spiegels en ornamenten; de muren zijn begin deze
eeuw beschilderd met afbeeldingen en landschappen
uit de omgeving.
De markt zelf slingert zich door het hele plaatsje.'Er
is een bloemenmarkt, een uitgebreide lappenmarkt en
er zijn stalletjes waar alles te koop is voor het werk
rond de boerderij. Purmerend heeft veel gespeciali
seerde winkels, dat ontdekt iedereen bij een wande
ling door het centrum. In de Weeshuissteeg zit de
klompenmaker Doets, op een hoekje van de Koemarkt
zijn de kleinst-denkbare kinderoveralls te vinden.
Een paar kilometer verder, tussen Edam en Middelie,
ligt Kwadijk (gemeente Zeevang). Aan het Zeevangs
dijkje 4, temidden van de weilanden en de polders,
staat een gigantische dumpwinkel. 'Apollo' was tot
1969 een leger opslagplaats, nu zijn er de meest vreem
de, handige en leuke zaken te krijgen. In de wei
naast de schuur staan tenten opgesteld. Ze variëren
van compacte, eenvoudige legertenten tot bungalow
met-luifel-familietenten. Een klein bruin tentje valt
op door primitief met de hand gemaakte lusjes en
aaatjes. Op het dak staan onleesbare tekens. Voor
57.50 hebben kinderen een ideale speeltent mét
geschiedenis, want het vroegere Indiase leger bivak
keerde in deze tenten. De twee-delen-tent van ons
eigen leger, met drukknopen op het dak en uitgevoerd
in camouflage tenten, kost 37,50.
Om een greep te doen uit de enorme voorraad
goederen: zeilpakken op linnenbasis kosten f 32.50
voor kinderen en 35 gulden voor volwassenen. Klom
pen, laarzen, gympjes en sportschoenen, trainingspak
ken en schipperstruien liggen in hoge vakken langs
de muren gestapeld. Tuingereedschap en timmermans-
materiaal, waaronder een uiterst handig inklapbaar
schopje voor f 6,95, is volop aanwezig. Een hobbyvis
ser vindt een houten visserkrukje voor 4.50, maar
ook een oliepak of een visnet.
Uit oude legerpartijen komen de meest vreemdsoorti
ge instrumenten, pannen, serviezen en kleren. Leger-
hemden zijn 5,95, legerpukkels zijn er vanaf f 7,95.
Wiitc ovenschalen voor 2,50, botervloten en witte
emaille borden met blauwe randjes voor vijf en
zeventig cent. Eindelijk ben ik de ideale 'aspergepan'
tegen gekomen: een ovale lage pan met een los
gaatjes rooster voor f 8,50. Oorspronkelijk was deze
pan in gebruik bij het leger als vispan. Schitterende
militaire rieten manden met deksel en met handvaten
van dik touw kunnen prima dienst doen als speel-
goedmand (twintig gulden). En wie een goedkoop
emaillen lampekapje zoekt, kan slagen voor twee
gulden plus een lik verf.
Met een beetje fantasie en een beetje zoeken zou
iedereen, die krap bij kas zit, op een aardige manier
een kampeeruitrusting kunnen samenstellen of zijn
keuken inventaris kunnen aanvullen.
door Fred Lammers
AMSTELVEEN 'Het is eigen
lijk wel curieus, dat ik als vrouw
van tegen de zestig tot de ont
dekking ben gekomen, dat ik
ook nog iets anders kan dan to
neelspelen en dat ik me steeds
meer op het schrijven ga toe
leggen. Een paar jaar geleden
ben ik daarmee begonnen. Ik
ben altijd dol geweest op bio
grafieën. Mensen interesseren
me. Ik ben toen op een dag mijn
eigen biografie gaan schrijven.
Memoires vind ik een groot
woord voor die herinneringen'.
De actrice Caro van Eyck (59)
heeft duidelijk plezier in het schrij
ven. Die 'memoires' zijn inmiddels
al In boekvorm verschenen en
sindsdien heeft Caro van Eyck haar
pen niet terzijde gelegd. Nee, zij is
blijven schrijven: herinneringen
aan mensen die zij ontmoette, va
riërend van collega's tot souffleurs
en kleedsters.
Met die herinneringen trekt zij nu
het land door. 'Het is een avond
vullend programma, dat ik als mot
to gaf 'Allemaal mensen'. Ik treed
er gemiddeld eens in de week mee
op, soms vaker als het zo uitkomt.
Ik wil beslist niet elke avond op
pad zijn. Dat reizen ben ik een
beetje beu. Het hoeft allemaal niet
meer zo nodig voor mij. Eigenlijk
vind ik het welletjes. Ik heb ge
leerd wat afstand te nemen. Roem
heb ik genoeg gehad, echt. Ik zeg
dank je tegen het leven. Ik heb erg
hard gewerkt. Ik ben vele keren erg
ziek geweest, maar ik heb doorge
werkt. De mensen rekenden immers
op je en het was de moeite waard'.
Dikwijls zit Caro van Eyck nu te
schrijven in haar werkkamer in
haar Amstelveense torenflat. Ook
tijdens haar jaarlijkse vakantierei
zen naar Griekenland gaan pen en
papier mee. 'Vlakbij ons vakantie
adres is een prachtige baai. Daar
rustig te kunnen werken vind ik
heerlijk', vertelt Caro van Eyck mij,
terwijl ze op een sierlijk presen
teerblad een kopje thee komt aan
dragen en haar hondje Bobo vrolijk
rondspringt. Haar woning getuigt
van een heel persoonlijke smaak:
fragiele witte stoeltjes om een ron
de tafel; een kast met veel Delfts
blauw; aan de muur diverse ikonen
maar ook een gemakkelijk zittende
bank bij een robuuste stenen tafel,
dat is het domein, waar Caro van
Eyck wont met haar man, de nu
tachtigjarige, maar nog zeer vitale
oud- voetbalscheidsrechter Hans
Boekman.
Zelf doen
Hij wist eerst ook niet van de
nieuwe liefhebberij van zijn vrouw,
die was ontstaan tijdens een bezoek
aan haar Amsterdamse kapper, met
wie zij het al lang goed kan vin
den. 'Als die kapper met mijn haar
bezig is vertel ik hem over mijn
leven. Op zekere dag gaf hij me het
advies die verhalen te gaan op
schrijven. Na verloop van tijd
dacht ik: waarom zou je het ook
niet doen? Thuis vertelde ik er
niets over. Op den duur werd mijn
man echter nieuwsgierig naar het
geen ik aldoor in mijn kamertje
deed. Toen ik vertelde dat ik daar
zat te schrijven en nog wel over
mezelf, moest hij eerst erg lachen.
T>at laat je toch doen?' was zijn
reactie. Nu, dat wilde ik nou juist
niet. Mijn man vond het echter al
gauw heel grappig. Hij heeft ook de
titel voor mijn boekje bedacht:
'Het is maar geleend, je mag 't
even vasthouden'. Met die titel ben
ik heel blij. Mijn man, die Joods is,
heeft van die oud-testamentische
wijsheden. Die titel slaat op alles
Rectificatie: Het is een verdrietige
zaak, als men onjuiste informatie
verstrekt, maar gelukkig hebben
vele lezers ons opmerkzaam ge
maakt op onze feilen. Daarmee
hebben ze bewezen vrienden te zijn
van onze rubriek. Gaarne maken
wij onze verontschuldigingen; Leo
Lens is de dichter van de Roffelrij-
men die zoals ons is gebleken nog
door velen gelezen en gewaardeerd
worden. De versjes van Robby Ra
dar. uit de jaren na de oorlog,
mogen we in deze kolommen echter
ook. met de waardering van velen,
nog vermelden.
Vraag: Hoe zit het eigenlijk met de
AOW-premie van ambtenaren van
rijk, provincie en gemeente?
Antwoord: De AOW premie wordt
indirect betaald, d.w.z. via de over
heid doordat de AOW-premie is in
gebouwd in de pensioenpremie. Het
ongewenst, maar begrijpelijk gevolg
is dat ze wél AOW ontvangen doch
dat deze voor het grootste deel
wordt gekort op het pensioen. Deze
regeling geldt reeds zolang de AOW
bestaat (in 1957).
Vraag: Graag zou ik een cursus
volgen in de sociale welzijnssector.
Antwoord: Het ministerie van On
derwijs. voorlichtingsdienst, heeft
een voor u en voor anderen belang
rijke publicatie uitgegeven: Schrif
telijk Onderwijs Waar en Hoe 1975.
Voor nadere inlichtingen telefoon
070-742742.
in het leven: succes, geld, roem,
gezondheid. Het leven is goed, maar
je moet de zaken weten te relati
veren'.
Caro van Eyck heeft alle reden
tevreden terug te zien op haar nu
bijna veertig jaar geleden begon
nen toneelcarrière. Het succes is
haar niet zo maar aan komen waai
en. 'Ik heb ervoor moeten werken.
De successen die ik heb geboekt
heb ik ook niet door mijn mannen
gekregen, zoals vaak gebeurt in ons
vak. Ik was geen mooie vrouw. In
het begin had ik het daardoor niet
gemakkelijk, later wel.
Ik weet nog hoe ik in de tijd van
mijn eerste successen eens Fie Ca-
relsen tegenkwam. Ze zei: 'Kindje,
ik vind het erg leuk voor je, maar
succes krijgen en succes houden
zijn twee zeer verschillende din
gen'. Ze had volkomen gelijk, dat
heb ik ervaren. Ik denk er vaak
aan als ik jonge collega's zie. Er is
gelukkig veel talent onder de jon
geren. Het gaat tegenwoordig ge
makkelijker om bij het toneel te
komen. De 6telling van Fie Carel-
sen geldt echter nog steeds'.
Kwaliteit wint
In dit verband zegt Caro van Eyck
dat voor het toneel in het alge
meen het gezegde van toepassing is
dat kwaliteit het zal winnen'. "Er
zijn idiote dingen gebeurd in de
schouwburgen. Er kwam geen hond
naar kijken. Het gaat nu weer lek
ker in de Amsterdamse stads
schouwburg, over andere gemeen
ten kan ik moeilijk oordelen. De
schouwburg zit weer vol omdat er
goed toneel wordt gebracht, en dat
is iets waarmee ik blij ben'.
Caro van Eyck zette haar eerste
stappen op het toneel tijdens een
schoolavond van het gymnasium
aan de Haagse Laan van Meerder-
voort. 'Een paar mede-leerlingen,
Alexander Pola en Maurits de
Brauw, vroegen mij of ik mee wilde
werken aan een toneelavond. Zij
hadden een rol voor mij als hoer!
Nu, ik wimpelde het meteen af. Ik
zal me daar een beetje voor aap
Vraag: Kan u me vertellen waar
het drinken van vlierbessenthee
goed voor is?
Antwoord: Aan het boek van ge
neeskruiden (Dlnand-Schoonder-
beek te Laj-en) ontlenen we het
volgende: Vlier (Sembucus Nigral),
verzameltijd bloemen Juni en Juli.
Thee 1 lepel op 2 koppen werkt
zweetafdrijvend, kalmerend bloed
zuiverend en zacht laxerend. Niet
gebruiken bij koorts. Te gebruiken
bij verkoudheidsziekten. heesheid,
hoesten, neus-, luchtpijp- en borst-
catar. Ook bast, wortel, bladeren en
bessen worden gebruikt. Deze en
andere recepten zijn te vinden in
kruidenboeken, zoals die te koop
zijn bij reformwinkels en boekhan
dels. Als beproefd huismiddel heeft
de vlierthee kennelijk sporen ver
diend, maar als vervanging van een
goede theemelange ervaren we het
als een laf drankje.
gaan staan, notabene ook nog met
een roole pruik op'. Alexander Pola
wist Caro. die toen nog Taytelbaum
heette, toch over te halen en sinds
dien had Caro Taytelbaum nog
maar één wens: toneelspeelster
worden. Het zat er voorlopig niet
in. Het was het oude liedje, zoals
bij de meeste acteurs en actrices:
thuis zagen ze het niet zitten.
Afschuwelijke namen...
'Ik was geboren in Batavia, in een
keurig gezin. Vader was er vice-
president van het Hooggerechtshof
en dus vrij hooggeplaatst. Hij was
een integere, wazige man, die tegen
de doodstraf was. De opvoeding liet
hij grotendeels over aan moeder,
een strenge, rechtvaardige vrouw.
Zij voelde met mij mee dat mijn
voornamen Gerarda Jacoba Everdl-
na afschuwelijk waren. Zij vond
het ook belachelijk dat vader me
persé die namen had willen geven.
Tantes van mijn moeder heetten
geloof ik zo, aan de kant van mijn
vader hadden ze veel exotischer
namen. Tot mijn twaalfde jaar ble
ven we in Batavia wonen. Ik maak
te er het vooroorlogse Indlë mee. Ik
heb er een heerlijke jeugd gehad.
Nu wordt er vaak afgegeven op die
periode. Ik geloof er echter niet in
dat die Nederlanders zo slecht zijn
geweest als koloniale mogendheid.
Mijn beste vriendinnetjes waren
een Javaans en een Chinees meisje.
Maar het is tegenwoordig in elkaar
na te praten. Zo hoor je als het
goed is ook te zeggen dat flats
afschuwelijke dingen zijn. Ik vind
dat helemaal niet. Ik woon hier
heerlijk en zou niets anders willen.
Studeren
In plaats van naar het toneel ging
Caro Taytelbaum met haar moeder
naar een beroepskeuzebureau. Daar
kreeg zij het advies zich bezig te
gaan houden met mensen die
spraakmoeilijkheden hadden. In dat
vak hield Caro het maar 'n jaartje
uit. toen ging zij in Leiden
rechten studeren, 'Eerst had ik voor
Vraag: Ik zou graag de namen en
de adressen weten van het bestuur
en/of woordvoerders van de Senaat
en Huis van Afgevaardigden van het
Amerikaanse parlement.
Antwoord: Dat zijn er nog wel wat!
Bij de Informatieservice van de
American Ambassy Lange Voorhout
102. Den Haag tel. 070-624911 zal
men u gaarne helpen, als u in een
eenvoudig briefje de bedoeling uit
eenzet of persoonlijk in de hand
boeken en lijsten die namen en
adressen zou aanwijzen, die u gefo-
tocopieerd zou willen hebben. Waar
het om zeer veel adressen gaat, kan
u die zaak beter zelf regelen. U kan
Nederlands spreken en schrijven.
Vraag: Graag het adres van een
Prot. Huwelijksbureau.
Antwoord: Het Landelijk centrum
voor huwelijkscontacten is geves
tigd Prinsenlaan 1, De Bilt, tel. 030-
760630. GDLB is een oecumenische
stichting. Het is wel zaak, de gege
vens en verlangens inzake het lid
maatschap van een kerkgenoot
schap of gemeenschap duidelijk te
kennen te geven.
Vraag: Binnenkort hopen we een
bijzondere gedenkdag te vieren. De
kinderen willen hier een heel groot
feest van maken, maar we vinden
dat eigenlijk een dag, die we
slechts met hen. dankbaar voor alle
zegeningen in goede dagen en voor
alle troost en sterkte in verdrietige
oude talen gekozen, nog in mijn
groentijd veranderde ik van me
ning. Mijn vader kreeg er geloof ik
een punthoofd van.
Ik ben in Leiden gebleven tot aan
mijn kandidaats. Toen zette ik er
een streep onder en stapte over
naar het toneel. Vader zei er niets
over. Toen ik succesjes boekte zei
hij wel: 'Ik lees goede kritieken
van je.' Op mijn uitnodiging eens
naar een optreden van me te ko
men kijken heeft hij echter niet
gereageerd.'
Kort na de oorlog overleed hij aan
de gevolgen van het kampleven in
Westerbork, waar hij naar toe was
gebracht omdat een vrouw hem had
aangebracht bij de Duitse bezetters
wegens het niet dragen van de
Jodenster.'
Ring
Caro van Eyck, die naam nam zij
kort voor de oorlog aan, is nu al
lang een heel bekend actrice. Haar
kwaliteiten op toneelgebied werden
in 1960 beloond met de Theo Mann
Bouwmeester-ring, voordien gedra
gen door Else Mauhs. Volgens de
bepaling van mevrouw Mann moet
de draagster van deze ring bij haar
leven een opvolgster aanwijzen.
'Else Mauhs was daar niet toe ge
komen, zodat na haar dood een
commissie met die taak werd be
last. Ik heb meteen bij een notaris
laten vastleggen aan wie ik de ring
had toebedacht. Onlangs heb ik die
keuze laten vernietigen, omdat de
actrice die ik in eerste Instantie
had uitgezocht te oud is geworden.
Op het ogenblik is er dus een
leemte, die ik spoedig hoop op te
vullen. Ik heb een paar personen
op het oog. Ik ben er nog niet
helemaal zeker van wie het gaat
worden, maar ik wil mijn beslissing
niet lang meer uitstellen.'
Voorlopig denkt Caro van Eyck er
nog niet over die beroemde ring af
te staan. 'Al treed ik minder vaak
op, ik zit er nog in, vooral door
mijn televisiewerk. Ik ben dol op
televisie. Vroeger had ik daar veel
te weinig tijd voor. Je heb bij de
televisie veel meer mogelijkheden
dan op toneel in een zaal. Daar zit
je altijd met de grote afstand. Op
tv kun je door een close-up een
blik laten zien, waar geen woorden
voor nodig zijn'.
In het najaar zal Caro van Eyck
weer in een grote serie op de tele
visie te zien zijn. Samen met haar
eerste man Paul Steenbergen speelt
zij dan de hoofdrol in de bewerking
in zeven delen van Couperus' boek
'Van oude mensen, de dingen die
voorbij gaan'.
Als even later de emancipatie aan
de orde komt zegt Caro van Eyck:
'Ik ben vreselijk geëmancipeerd.
Dat brengt mijn vak mee. Daar is
het al lang gebruikelijk dat vrou
wen evenveel verdienen als man
nen. Ik vind dat iedereen recht
heeft op een gelijke beloning als
het werk dat verzet wordt hetzelfde
is. Aan de andere kant heb ik er
ook gruwelijk het land aan als
vrouwen gaan zitten zeuren. Wat de
Dolle Mina's betreft, ik ben het
niet altijd eens met hun methoden,
maar ze hebben toch maar een boel
losgebroken, bijvoorbeeld met die
abortus. Daarvan ben ik een voor
standster, evenals van euthanasie.
Dat vind ik zinloos en mens
onwaardig. Dat zijp allemaal heel
normale zaken voor mij, evenals
mijn besluit dat mijn lichaam na
mijn overlijden ter beschikking
wordt gesteld van de wetenschap'.
Caro van Eyck zegt 'niet religieus'
te zijn al gelooft zij wel dat een
mensenleven volgens een groot pa
troon verloopt. 'Een mens is als een
golf die oprijst uit de zee en er
weer in verzinkt, maar wat er ook
gebeurt, de zee die blijft.'
Vragen (één per brief) zenden
naar: Uw probleem ook het onze,
Postbus 507, Voorburg. Naam en
adres vermelden. Eén gulden aan
postzegels bijsluiten. Geheimhou
ding is verzekerd.
tijden, zo rustig, maar zo gezellig
mogelijk doorbrengen. Hoe moeten
we dit nu oplossen?
Antwoord: Door mét uw kinderen
deze zaak eens helemaal uit te pra
ten. Voor veel oudere mensen is
zo'n feestdag nu eenmaal veel te
zwaar en wordt door hen het zien
van zovelen op een drukke receptie
waar mogelijkheid tot rustig praten
ontbreekt eerder een mislukking
dan een succes. Wij kunnen u geen
raad geven, maar u kent uw eigen
kinderen.
Vraag: Kan u mij een goed recept
voor poffertjes geven?
Antwoord: Een heel goed recept,
dat wel ergens in een kookboek zal
staan, maar dat met kleine wijzi
gingen door ons al jaren wordt
gebruikt is: 10 gr. gist met heel
weinig suiker, ongeveer 3.5 dl melk
(lauw). 100 gr. bloem, 100 gr. boek-
weitmeel, wat zout. Margarine en
een kwastje om de pan mee in te
smeren. Het deeg op de gebruikelij
ke manier mengen en 1 uur laten
rijzen. Direct warm opeten met een
klontje roomboter er bovenop en
veel poedersuiker. Een poffertjes
pan en recept is een uitermate
geschikt verjaardagscadeautje voor
kinderen van een jaar of 8, maar
dan moet u het wel van te voren
afspreken met de moeder van het
feestvarken, want dit geschenk
vraagt erom meteen gebruikt te
worden.
Vraag: Ik heb moeilijkheden met
mijn reisbureau en reisverzekerings
maatschappij over de betaling van
de kosten, voortvloeiende uit een
ongeval, waardoor een operatie en
langdurig verblijf in een ziekenhuis
in het buitenland noodzakelijk was.
Kan u mij de adressen verstrekken
van de Algemene Vereniging van
Ned. Reisbureau's, de verzekerings
kamer en de Consumentenbond?
Antwoord: Alg. Ned. Ver. van Reis
bureaus Keizersgracht 213 Amster
dam, tel. 020-761647. Verzekerings
kamer J. F.. Kennedylaan 32, Apel
doorn tel. 05760-10101. Consumen
tenbond Leeghwaterplein 26 Den
Haag, tel. 070-889377. Wij willen
aan allen, die van plan zijn op reis
te gaan het advies geven: lees van
te voren, terwijl u nog thuis bent
de polls van de reisverzekering heel
nauwkeurig (ook de allerkleinste
lettertjes) U kan nog andere bepa
lingen maken (en natuurlijk beta
len) waardoor veel ellende bespaard
kan worden.
Vraag: Wij zijn als erfgenamen
vermeld van een overleden familie
lid. Nu duurt het erg lang voor tot
uitbetaling wordt overgegaan. Men
zegt dat de belastingzaken nog niet
rond zijn en dat er nog effecten
moeten worden verkocht, maar
duurt dat dan zo lang?
Antwoord: Het is inderdaad niet
ongewoon dat het lang duurt voor
een erfenis geheel geregeld is. Als u
alleen de tijd in aanmerking neemt
die het kost voor men zelf de defi
nitieve aanslag voor z'n inkomsten
belasting in handen krijgt. Voorts
is er altijd een mogelijkheid, vooral
als er veel erfgenamen overal ter
wereld zijn, dat deze mensen hun
papieren met volmacht en andere
handtekeningen niet op tijd op
stuurden of zelfs vergaten. Wat het
verkopen van effecten en obligaties
betreft: ook dit is een doffe ellende
in deze inflatietijd. U moet nog
maar even geduld hebben, al is dat
erg vervelend.
Het schietgebed van ouwe Joe door
Zacharias Gilbert vertaling Rosey
E. Pool. Zeer veel lezers hebben ons
dit gedicht gezonden, vaak met
heel ontroerende en hartelijke brie
ven. Nog meer lezers vroegen om
,de tekst. Mogen wij deze plm. 140
'mensen heel hartelijk danken op
deze manier en voor de anderen
het versje laten volgen:
Als ik in uw glorie (ook wel hemel)
kom,
Heer Jezus, geeft 't niet of u me
een kruk geeft of een gouden stoel,
of u me een broek geeft of een
lang gewaad. Heer God,
als u mijn ziel maar redden wil.
Maar Heer Jehova, voor 't geval dat
ze ook diér.
Heer God Almachtig om sekuur
te zijn geef mij dan zacht sluik
haar en 'n mager wit gezicht.
Ik ben best tevreden met mijn
zwarte snuit,
heel best tevreden met mijn krulle-
kop,
maar als ik naar de hemel ga,
Heer Jezus, om heel sekuur te zijn:
Geef me dan zacht sluik haar
en 'n mager wit gezicht.
Twee keer de hel is wel een beetje
veel,
dat zou je zelfs geen hond aan
kunnen doen.
Dus als ik in uw glorie kom
Heer Jezus, enkel om sekuur te
zijn:
geef me dan sluik zacht haar
en 'n mager wit gezicht.
