Marcel Dassault (82) stootte
zijn land op in wapenhandel
m
Marjol Flore kan
alles met haar stem
Eerst de deviezen en dan de moraal
Opuwgewond spaargeld
kunt ubij de ABN
nu 2% extra rente maken.
Met het Spaar-Extra-Boekje.
de ABN
Wonderfull Ice Cream,
een innemend spel
Algemene BanlcNederland
een goede grcce bank
CHU verstoord
over antwoord
van de minister
Venezuela wil
Suriname helpen
Rechtzetting Geiler
Zetel van Amnesty
in Hamburg bezet
TROUW KWARTET DONDERDAG 31 OKTOBER 1974
BINNENLAND
TPNZHU 11DRL 13
door Jan Brokken
In 1973 exporteerde Frankrijk voor zeven miljard franken aan wapens. Dit jaar hopen de Fransen m a ïfh
voor twaalf miljard aan oorlogstuig te verkopen. Na de Verenigde Staten en Rusland is Frankrijk ju' j
nu de belangrijkste fabrikant van wapens. Het land dankt deze ereplaats vooral aan één soort vlieg
tuigen, aan één fabriek, aan één nban: aan de Mirages, aan de firma Avions Marcel Dassault, aan
mijnheer Marcel Dassault. Hij is 82 jaar, Marcel Dassault. Dagelijks rijdt hij in één van zijn drie
Rolls Roycen, of in één van zijn twee Mercedes sen 600, of in één van zijn twee Cadillacs naar het
hoofdkantoor in Parijs. Vandaaruit-leidt hij zijn mammoetconcern: 17 fabrieken (de voornaamste
in St. Cloud en Bordeaux) en 17.0CJ) werknemers.
De directeur en eigenaar van Avi-
ons Marcel Dassault denkt er niet pQen„.;j n'eJrn.
aan om met pensioen te gaan. Zijn OcofJlClU I loICU
liele leven lang heeft hij voor zijn
vliegtuigen geleefd. Zijn laatste DOITlPD6HWGrp6rS
adem zal hij ook tussen de vliegtui-
gen uitblazen. Zijn liefde voor gn, een dameSD 3d
vliegtuigen telt slechts eén disso- v'w,,
nant: hij durft de lucht niet in. Hij
heeft een hekel aan vliegen.
Misschien dat hij daarom vooral op
de veiligheid van zijn vliegtuigen
let. De Mystères en later de Mira
ges waren geen Starfighters. Das-
25J sault's vliegtuigen zijn veilige, snel
le en wendbare machines. "Een Mi-
rage valt niet neer', zei één van
Dassault's assistenten eens vol
trots, 'een Mirage kan alleen neer
geschoten worden'.
Iedere keer wanneer er een Star-
flghter in West-Duitsland neerviel,
moet Dassault even meewarig ge
glimlacht hebben. Franz Josef
Strauss had er tel 1959 als minister
van defensie beter aan gedaan Mi-
rages te kopen. Dat zou Duitsland
een veilige straaljager hebben ge
geven. En dat zou voor de Franse
vliegtuigindustrie en doorbraak
'7. hebben betekend. Andere NAVO-
landen zouden ook Mirages hebben
gekocht. Maar Strauss liet politieke
redenen (het bondgenootschap met
de Verenigde Staten) prevaleren.
Hij koos de Starfighter. En Das
sault moest wachten tot de Star
fighters versleten en verouderd wa
ren. Die tijd is thans aangebroken.
Na de derde wereld probeert Das
sault zijn straaljagers nu aan Ne
derland. België, Noorwegen en De
nemarken te slijten. En op een
manier die de vliegtuigindustrie
niet vreemd is, of het nu de Ameri
kaanse, de Britse of de Zweedse
betreft.
-De Gaulle
"Marcel Dassault. Wie is deze bou-
Jwer van en handelaar in vliegtui
gen?
-iEen kleine, vriendelijke, hoffelijke
Iman. Een begaafd ingenieur die in
-1939 een vliegtuigfabriekje begon.
- Een jood die de concentratiekam-
_pen overleefde. Die in 1945 zijn
Jtabriekje in St. Cloud terugvond en
25- daar met vijfhonderd arbeiders
weer aan de slag ging. Ditmaal
10. geruggesteund door een belangrijk
2-M politicus, door de president, door
Charles de Gaulle. De generaal had
hij leren kennen via zijn broer
Paul. die deel uitmaakte van het
verzet. De Gaulle vond" in Marcel
Dassault de man die hij nodig had:
een kundige vent, een doorzetter,
een nationalist en een conservatief.
En bovenal: een man die bommen
werpers kon bouwen. Die de hege
monie van de Amerikaanse vlieg
tuigindustrie kon doorbreken.
Frankrijk nam al vlug een groot
aantal vliegtuigen van Dassault af,
Ouragan-bommenwerpers. De
basis voor het succes van Lep Avi
ons» Marcel Dassault was gelegd.
In 1946 verliet De Gaulle het poli
tieke toneel. Maar Dassault kende
ook" andere belangrijke politici uit
de Vierde Republiek: Guy Mollet en
Menides France. In de jaren vijftig
kon Dassault zijn fabriek verder
uitbreiden, kon hij de opvolger van
de Ouragan, de Mystère;* aan de
France luchtmacht verkopen, kon
hij op steun van de politici en de
ambaitsadeurs rekenen om dit toe
stel asm andere mogendheden te
slijten.
Maar vriendschap met toppolitici
betekent, in Frankrijk niet alles.
Wie in Frankrijk respect wil af
dwingen, wie ondanks politieke
koersveranderingen zijn invloed wil
behoudeh. moet contact met de ba
sis hebbeni. Moet het één of andere
departement in de Kamer verte-
genwoorcïfgen.
Weldoener
Ln 1951 wor<At Dassault in de As-
semblée Générale gekozen voor het
district Alpes Maritimes. Vier jaar
later verliest hij zijn zetel. In 1958
komt hij opnieuw in de Kamer, dit
keer voor het district l'Oise. Dit
maal zal hij zich zijn zetel niet
meer laten afnemen. De bewoners
van l'Oise steunen hem (nog altijd)
en masse. Geen\ wonder. Wanneer
de gasrekening een keer te hoog
uitvalt sturen zi>j hem naar Das
sault. Monsieur Marcel betaalt wel.
Wanneer iemand de huur niet meer
kan opbrengen schrijft hij naar
Dassault. De multimiljonair (hij
bezit 98 procent van de aandelen
van zijn fabriek) .maakt het wel in
orde. De vliegtuigbouwer betaalde
in de loop der jaren honderden,
duizenden rekeningen. Hij moest in
Parijs twee secretarissen aantrek
ken om de 'cheques' te regelen. In
het district Oise, in het stadje
Beauvais, helpen z;even secretaris
sen van Dassault tie bevolking bij
hun problemen. Pei: jaar versturen
zij vijftienduizend verzoeken om
hulp en bijstand n&ar de regionale
en nationale organen. Dassault
schonk Beauvais een schitterend
zwembad, tennisbataen, ja zelfs
honderden tennisradkets. Twee tot
drie maal per jaar bezoekt hij l'Oi
se. Hij wordt er alls een koning
ontvangen. Op de officiële ont
vangsten op de gemeentehuizen
(l'Oise telt honderd dorpjes roe
men de burgemeesters Dassault en
vragen aan het eirade van hun
speech om een kleine faveur. Vijf
duizend franken voor nieuwe ban
ken in het stadion, bijvoorbeeld. En
Dassault bromt dan tegen de secre
taris die naast hem zit: 'Schrijf op,
vijfduizend franken'.
'Hoe vindt u de politiek', vroeg Guy
Sitbon van het weekblad Le Nouvel
Observateur hem eens. 'De politiek',
zei de grijsaard, 'verveelt me. Een
volksvertegenwoordiger dient ner
gens voor'. En waarom doet u dan
aan politiek? 'In het begin deed ik
het om generaal De Gaulle te hel
pen. Nu? Omdat mijn kiezers mij
hun vertrouwen geven geef ik hen
mijn vertrouwen'.
De generaal. In 1958 kwam De
Gaulle terug. Toen konden de za
ken pas goed beginnen! De Gaulle
ontwierp zijn politiek van nationale
onafhankelijkheid. En Dassault zijn
Mirages. De derde wereld probeerde
uit de klauwen van Amerika en
Rusland te blijven. En kocht daar
om wapens in Frankrijk (en in
mindere mate. in Engeland). De
verkopen brachten niet alleen de
Franse handelsbalans in evenwicht.
Ze vijzelden ook Frankrijk's presti
ge op. Het land stond binnen een
paar jaar op de eerste plaats wat
betreft het deel van het nationaal
inkomen bestemd voor ontwikke
lingshulp. Verwonderlijk is het
niet: Frankrijk rekent de wapenle
veranties ook onder de hulp aan
arme landen.
Ondanks embargo
Dassault verkocht vliegtuigen aan
Peru, aan Colombia, Venezuela. Pa
kistan, Zaire, Cambodja, Maleisië,
Spanje. Aan Zuid-Afrika. Het wa
penembargo dat tegen dit land gold
lapten de rFansen aan hun laars.
Frankrijk wilde verkopen, meer
niet. Of zoals de toenmalige minis
ter van defensie, Michel Debré het
zei: 'Als Frankrijk vaak gevraagd
wordt is dat omdat zij geen politie
ke voorwaarden stelt bij de verkoop
van wapens, terwijl andere landen
dat wel doen'.
Frankrijk leverde ook aan Israël,
Ouragans, Mystères en Mirages. In
totaal tweehonderd vliegtuigen. Tot
1967. Toen vaardigde De Gaulle een
wapenembargo uit tegen de landen
die direct bij de oorlog in het
Midden-Oosten betrokken waren.
Toch een vleiigje politiek in de
wapenhandel? Welnee, het embargo
was de einduitkomst van een een
voudig rekensommetje: Israël, nog
geen drie miljoen inwoners, de
Arabische landen, ruim tweehon
derd miljoen. Dassault mocht niet
meer leveren aan Israël, aan Egyp
te, Syrië. Jordanië. Maar er bleven
nog heel wat landen over. Lybië
bijvoorbeeld. Aan dat land leverde
Dassault 110 Mirages. Saoedi-Ara-
bië. Op 14 september 1973 sloot
Frankrijk een contract met dit
land af voor de levering van 38
Mirages.
Arm Israël? Ach, dat valt wel mee.
Marcel Dassault zelf geen liefhebber van vliegen.
(ADVERTENTIE)
78.7)
t-AJ
1
I
Trouwe spaarders, mensen die vaia plan zijn hun spaargeld
lange tijd niet te gebruiken, maar die toch Op ieder moment over
hun geld wülen kunnen beschikken, krijgen van de ABN een
Spaar-Extra-Boekje. (Of, indien gewennt, een Spaar-Extra-Rekening.)
Dat levert 2% extra rente op! Als u geld opneemt, brengt
de ABN dan wel 1% van het opgenomen bedrag in rekening.
Bent u gewend om van uw spaartegoed vaak een deel weer op
te nemen, dan is een gewoon spaarboekje of -rekening
het meest geschikt Maar bent u een.trouwe spacer, dan kunt u
met het Spaar-Extra-Boekje zo maar 2% extra verdienen.
Stap vandaag nog een ABN-kantoor binnen.
(en niet alléén voor spaarders)
Een' embargo is er om ontdoken te
worden. Een werkgroep die een
boekje samenstelde over de Franse
wapenindustrie (La France, trafi-
quant d'armes, verschenen bij Mas-
pero, 1974) constateerde dat de
Fransen in 1969 en 1971 meehiel
pen aan de bouw van twee fabrie
ken ten westen van Jeruzalem, die
alle onderdelen voor Franse heli
kopters en Mirages kunnen produ
ceren. Van deze fabriek, Turbomé-
ca, schijnt Frankrijk 51 procent
van het kapitaal te hebben geleverd.
De komende jaren zal Dassault
vooral vliegtuigen verkopen aan de
landen in het Midden-Oosten en
aan Europese landen. Hij hoopt dat
het wapenembargo binnenkort vol
ledig opgeheven zal worden. Een
immense markt komt danopen te
immense markt komt dan open te
Syrië. Wat betreft Europa hoopt
Dassault op leveranties aan België.
Noorwegen. Griekenland en later
misschien aan Portugal, Nederland
heeft Dassault al zo'n beetje afge
schreven. 'De Nederlanders hebben
altijd met Amerikaanse wapensys
temen gevlogen', zei hij twee
maanden geleden tegen een ver
slaggever van Radio et Télévision
Luxembourg.
Al deze leveranties zullen Dassault's
positie als belangrijkste producent
ter wereld van oorlogsvliegtuigen
versterken. Dat wil «liet zeggen dat
monsieur Marcel geen zorgen heeft.
Tegenslag
In 1968 besloot hij een nieuwe
markt te veroveren: de burger
luchtvaart. Dassault gaf zijn assis
tenten opdracht een berekening te
maken van de markt voor toestel
len voor de middellange afstanden.
De uitkomst: een potentieel afzet
gebied voor 1503 toestellen. De kos
ten van de ontwikkeling van dit
toestel werden op 1050 miljoen
franken geraamd. Met dit plan
stapte Dassault naar De Gaulle. De
generaal voelde er wel voor. De
Franse staat nam voor 48 procent
aan het project deel. Dassault
moest de deelnemingskosten vanaf
het 46e verkochte vliegtuig terugbe
talen.
Het vliegtuig, de Mercure, deed de
naam Dassault eer aan. Een veilige
kist, niet overdreven luxueus, wel
solide. Geen stuntwerk, zoals de
Concorde. Gewoon een vliegtuig dat
op de middellange afstanden ge
bruikt Kan worden. Toch verkocht
het toestel niet. Dassault moest in
1973 namelijk de gevolgen van de
dollarcrisis incasseren. Voor de
prijs van twee Mercures kochten de
luchtvaartmaatschappijen drie Ame
rikaanse) Boeings 737. De Fran
se experts vrezen dat de Mercure
een verliesgevend project zal wor
den. En die verliezen komen voor
de helft aan de staat.
Geen wonder dus dat de roep om
nationalisatie van de Dassault-fa-
brieken nu weer sterker wordt. Ik
schrijf 'weer' omdat nationalisatie
Dassault altijd al boven het hoofd
heeft gehangen. In 1936 nationali
seerde het Volksfront één van zijn
fabrieken (het bedrijf in St. Cloud
mocht hij houden), in 1949 viel hij
net buiten de (gaullistische) natio
nalisatie-golf. In 1973 stelde het
linkse front in haar programma
voor Dassault te nationaliseren.
Maar Mitterrand kwam in 1974 net
niet aan de macht. Giscard d'Es-
taing werd president, en hij schijnt
nu ook weer over nationalisatie van
Dassault te denken.
Hoe kijkt. Dassault zelf tegen die
nationalisatie aan? 'Als men mij
nationaliseert, dan kan me dat wei
nig schelen. Alleen, men moet mij
wel tot directeur van mijn fabrie
ken benoemen, zelfs als ze aan de
staat behoren. Op die conditie zal
niets veranderen. Maar als men een
andere directeur benoemt riskeert
men dat de fabriek slechter gaat
draaien'. Maar zelfs wanneer hij als
directeur ontslagen wordt hoeft
Dassault niet naar de bijstand. Met
zijn vliegtuigen heeft hij tientallen
miljoenen guldens verdiend. (Hoe
veel weet hij zelf niet eens). Bo
vendien 'heb ik in 1972 tien mil
joen met Jours de France verdiend.
Als de linkse regering mijn fabrie
ken nationaliseert blijft dat nog
altijd over om van te leven'. Met
tien miljoen franken (ruim zes
miljoen gulden) per jaar kan hij
wel toe. 'Ik leef sober', zei hij in
datzelfde interview (Le Nouvel Ob
servateur, 12 februari 1973). Ten
slotte kan men geen zeven kippen
per dag eten'.
Damesbladen
Jours de France, dat is Dassaults
weekblad. Want hij zorgde ervoor,
dat drie poten onder zijn fornuis
stonden: zijn fabrieken, invloed in
de politiek en invloed in de pers.
Eerst probeerde hij het met een
dagblad. Toen dat niet lukte richtte
hij een weekblad, een damesblad,
op.
In Jours de France zullen nooit
reportages staan over de corruptie
bij de internationale wapenhandel,
of over het feit dat slechts twee
honderd mannen op deze wereld de
wapenhandel regelen. Jours de
France schrijft alleen over prinsen
en prinsessen, over de sterren van
het Parijse toneel, over cocktail
party's en Jackie Onassis. Niet over
Kennedy, of paus Johannes de 23e.
Want aan progressieve mensen
heeft de conservatieve katholiek
Dassault een hekel.
Het zoete weekblad verkoopt goed.
Het grote publiek leest nu eenmaal
graag over die droomwereld. En
niet over wapenhandel en dergelij
ke.
door Rineke van der Ent
ROTTERDAM Marjol Flore kan alles met haar stem. Ze kan
welluidend schreeuwen als Barbra Streisand, ze kan swingen als
Ella Fitzgerald, ze kan indringend tekeer gaan als Edith Piaf, ze
kan fluisteren als Eartha Kitt, en als ze d's best doet kan ze on
getwijfeld ook jubelen als La Deutekom.
Toch doet Marjol meer dan imite
ren. Beter gezegd: ze imiteert niet.
Ze zingt ieder lied zoals ze vindt
dat 't hoort, en dat daarbij wel
eens gedachten opkomen aan de
andere Grote Dames ligt voor de
hand. Wie 'Nancy' zingt komt ten
slotte ook nooit meer om rFank
Sinatra heen. Nu hoeft een uitste
kende stem en een uitstekend ge
bruik daarvan nog geen reden te
zijn om ruim twee uur in je eentje
op het toneel te gaan staan met
een liedjesprogramma. Marjol Flore
deed het niettemin: vorig jaar en
ook dit Jaar weer. Terecht. Want
haar aanwezigheid is noodzakelijk.
Als ze 'Les amants d'un jour' zingt,
met een glas en een theedoek in de
hand, dan staat daar niet alleen
een aantrekkelijk-gevulde, welge
klede Nederlandse zangeres een
Frans liedje te brengen. Nee, dan
staat daar de wat smoezelige gedes
illusioneerde vrouw die jaar in
jaar uit glazen afwast in de bar
van het hotel, die minnaars-voor
een-dag ziet komen en gaan. En als
ze 'Bravo pour le clown' zingt, in
clownspak, dan is de hele Marjol
Flore die enige minuten tevoren
nog struikelde over haar zwemvlie
zen, verdwenen en dan staat daar
alleen nog maar de clown, bespot
en uitgelachen door zijn vrouw en
zoon.
Hoogtepunt
Onbetwist hoogtepunt van Marjols
nieuwe programma is 'Les blouses
blanches', het lied over een vrouw
die drie jaar geleden in een gekken-
inrichting terecht kwam. De ma
nier waarop zij de wanhoop en de
ontreddering van een gestichtsbe
woonster overbrengt is ijzingwek
kend en beklemmend om te zien.
Een opmerking nog. nee twee.
Waarom zingt Marjol Flore niet
wat meer in het Nederlands? Onze
taal is heus niet te vulgair om ook,
bijvoorbeeld, Les blouses blanches
overtuigend te doen klinken. En
ten tweede: waarom blijft ln de
nederlands-talige lichte muze-we-
reld de Haagse brauw-r nog steeds
gehandhaafd? Waarschijnlij k om
dat 't zo beschaafd staat. Maar
evengoed klinkt 't vaak genoeg on
wezenlijk. Het nieuwe programma
van Marjol Flore is dinsdag in Rot
terdam (Hofpleinteater) begonnen.
Daar blijft het nog tot en met 3
november.
AMSTERDAM Er wordt in Mickery, jammer genoeg maar tot
3 november,, verukkelijk levendig en vrolijk toneel gespeeld, door
The Organic Theatre Company uit Chicago.
Wonderfull Ice Cream gaat over
een prachtig wit pak. dat. botje bij
botje, gekocht wordt door vijf ha
veloze werkeloze jongens, die er op
zaterdagavond om de beurt een
half uur een ander mens mee wor
den. Het is met humor, gevoel, en
ervaring, geschreven door Ray
Bradbury (anders een sciene-fic-
tion-schrljver). die nog weet wat een
net pak betekent voor een arme
jongen. Het plan maken e nhet
kopen is al een opwindend avon
tuur.
Het dragen verwerkelijkt dromen:
sjans bij de meisjes, romantiek, re
denaar worden, eindelijk ee n af
spraak durven maken, of eenmaal
uitgaande knappe Jonge spelen. Dat
doet de slordige, malle laatste, en
de andere vier zijn als de dood. dat
het witte pak iets zal overkomen.
Want hij eet, drinkt, rookt, danst
er In, raakt in een vechtpartij en
wordt tenslotte ook nog aangere
den. Maar het pak wordt onbesmet
gered en staat, als ze slapen gaan
als iets bijna bovenaards te gloeien
in het rode licht. Waarbij een dan
zegt. dat zij tezamen nooit meer zo
gelukkig zullen zijn als ze elk zo'n
pak hebben.
Het is een Innemend spel, met een
warme vriendschap, wat simpele
lyrische uitbarstingen, en veel ple
zier. En het wordt gespeeld met een
drukke uitbundigheid, die doet den
ken aan een komisch circusnumeer,
met wat zang eny dans, veel lawaai,
wisselende belichtingen, een rappe
opeenvolging van taferelen, met
grappige overdrijvingen, en toch
beheerst, zodat het ook soepel kan
overgaan in stillere stemmingen.
Stuart Gordon heeft het zo geregis
seerd. Alle vijf Jongens hebben hun
eigen karakter en ze worden nog
aangevuld door drie meisjes, een
kleermaker met een dwaas hulpje,
een stoere vechtersbaas: dertien
medewerkers in totaal, technici
niet meegerekend. En daar hebben
wij vijf kwartier plezier mee gehad.
MARJOL FLOOR
Vier van de dertien medewerkers aan 'Wonderful ice cream suit'.
DEn HAag De fractie van ae
CHU is verstoord over de antwoor
den. die minister Van Kemenade
gegeven heeft op vragen van de
heer Van Leijenhorst. Het Kamerlid
van de CHU had namelijk gevraagd
of in het voorlichtingsblad van het
ministerie 'Uitleg' geen tendentieus
verslag was gegeven van de inter
pellatie over de stichting leerpla
nontwikkeling. In dat verslag werd
dit citaat van de heer Hermes
(KVP) gegeven: 'Wij vragen ons af,
waarom de heer Van Leijenhorst
deze interpellatie wilde houden'. De
redaktle had hieronder geschreven:
'Wij weten het antwoord op die
vraag ook rilet.'
Deze alinea, zo zei de heer Van
Leijenhorst in zijn vragen, is 'onbe
hoorlijk'. De minister ziet deze uit
lating echter, zo blijkt uit zijn ant
woord, als een journalistieke for
mulering, die bedoeld is als een
verwijzing van het elders in uitleg
opgenomen verslag en als een over
gang naar de volgende alinea.
Wel belooft de minister in zijn
antwoord, dat in het volgende
nummer van 'Uitleg' verwezen zal
worden naar de handelingen van
de Tweede Kamer over dit debat.
Dit is dan een tegemoetkoming van
CARACAS (ANP) Venezuela
staat klaar Suriname daar waar dit
nodig en mogelijk is, daadwerkelijk
de helpende hand te bieden. Dit zei
dr Reinaldo Figuero, directeur van
het Venezolaanse Instituut voor de
buitenlandse handel tegen de Suri
naamse minister-president Henck
Arron en minister van Economi
sche Zaken mr Eddy Bruma Hij zei
dit tijdens besprekingen gedurende
het officiële bezoe van de Suri
naamse premier aan Venezuela.
Premier Arron zei dat de Suri
naamse regering wil komen tot een
daadwerkelijke ingrijpende samen
werking met de landen in het Cari-
blsch gebied en in Zuid-Amerika en
wel voornamelijk met Venezuela.
Minister Bruma wees erop. dat de
Surinaamse regering hier nu al mee
ezig is en niet wacht tot de onaf
hankelijkheid een feit is.
de heer Van Leijenhorst, die aan de
minister had gevraagd in het blad
de werkelijke reden van de inter
pellatie te mogen uiteenzetten.
De heer Van Leijenhorst wist nog
niet wat hij ging doen na het
onbevredigende antwoord van de
minister. HIJ denkt er over weer
andere vragen te stellen over de
objektivlteit van het voorlichtings
blad 'Uitleg'.
In de rubriek Wetenschap en tech
niek van gisteren heeft een zin door
het wegvallen van het woord 'geen'
aan duidelijkheid ingeboet. Het com
mentaar in Nature naar aanleiding
van het wetenschappelijk onderzoek
over Uri Geiler noemde het interes
sant dat het artikel in het geheel
geen bewijsmateriaal aanvoert voor
Gellers beweerde vermogen om me
taal te buigen door er overeen te
strijken' enzovoort.
HAMBURG (DPA) Ongeveer 35
leden van het 'Comité tegen folte
ring van politieke gevangenen in
de Duitse Bondsrepubliek' houden
sinds gisteren de centrale bezet van
de Westduitse afdeling van Am
nesty International in Hamburg.
Zij willen de ruimte pas verlaten
als de organisatie er bij ministers,
rechters en officieren van Justitie
op aandringt, de eisen in te willi
gen van 'ongeveer 40 politieke ge
vangenen' in Westduitse strafin
richtingen, waarvan vele tot de
Baader-Meinhof-groep behoorden.
