4
'Kleine gemeente kan
goed af zijn met een
ervaren burgemeester'
ix-studente leerde timmeren en zagen
POP OP
de plaat
Burgemeester zonder financieel nadeel naar kleinere plaats
IN
Benoeming Rotterdam '64
itia Frieling: voor een praktijkopleiding 's avonds zou beslist een markt zijn
lU W/KWARTET ZATERDAG 21 SEPTEMBER 1974
BINNENLAND
T11/K13
ior Jan Brokken
UM
koninklijk besluit is onlangs
gesteld dat een burgemeester
van een grote naar een kleinere
eente overstapt er in salaris
op achteruit kan gaan. Het
hoeft nu geen barrière meer te
nen bij een omgekeerde loop-
i van een burgemeester, dat wil
;en, dat een jonge burgemeester
;en grote plaats begint en in
klein dorp de laatste jaren
:it'. De planologen betuigen hun
•dige instemming met deze
tregel. Want zij zien in het feit
jonge burgemeesters zich op
platteland moeten waarmaken
belangrijke oorzaak van de on-
eidelde groei van de platte
lsgemeenten. Onze verslaggever
k over bepaalde aspecten van
oopbaan van een burgemeester
mr. J. Klaasesz, die vroeger
commissaris der koningin in
Holland bij zo'n 120 burge-
jtersbenoemingen advies heeft
ebracht aan de minister van
lenlandse zaken.
ig: Vindt u liet koninklijk be
over de salarissen van een
[emeester nuttig?
isesz: Ik kan daar geen alge-
i antwoord op geven. Je moet
zaak van twee kanten bekij-
Eerst van de kant van de
;emeester. Het is zeker geen
:ure om burgemeester van een
gemeente te zijn. Vooral in
[vier grootste steden van ons
J is het burgemeesterschap een
k_ laan. Ik kan ook wel begrijpen
een burgemeester een beetje
èrs is op zijn ambtenaren die
af hun zestigste jaar een paar
minder per week hoeven te
ken.
burgemeester moet "s avonds
vaak naar recepties, diners of
terten. Hij maakt veel overuren
laarom kan ik mij wel voorstel-
dat in bepaalde gevallen een
jemeester op zijn zestigste jaar
ik wil er nog niet uit, maar ik
jiet de laatste vijf jaar wèl wat
lier aan doen, ik wil naar een
Jente met zo'n twintigduizend
mers verhuizen. Van de kant
4de gemeenten ligt de zaak an-
De raadsleden zeggen tegen
de commissaris der koningin dat zij
een burgemeester van een jaar of
veertig willen en wanneer die com
missaris dan zou zeggen dat hij een
man van zestig wil benoemen zou
den de raadsleden al vlug antwoor
den: wij worden met een kneusje
opgescheept.
Die reactie is wel te begrijpen,
maar ik geloof toch dat het voor
een kleinere gemeente buitenge
woon plezierig kan zijn wanneer zij
een man met veel relaties en erva
ring krijgt. Een burgemeester van
Amsterdam of Den Haag kent de
kamerleden, tutoyeert de .ministers,
weet de weg op de ministeries. Voor
een gemeente die binnen een paar
jaar een bepaald project wil rond-
hebben, bijvoorbeeld een biblio
theek of een zwembad, kan het
nuttig zijn zo'n vent in te huren.
Wanneer die bibliotheek er een
maal staat gaat die burgemeester
immers met pensioen en daarna
kan dan weer een gewone jongen
aangetrokken worden. U ziet: de
zaak heeft verschillende aspecten.
Vraag: Met deze maatregel zou het
platteland gespaard kunnen blijven
voor jonge burgemeesters, die met
het oog op hun loopbaan, het inwo
nertal van de kleine dorpen alleen
maar willen vergroten.
Klaasesz: Op het platteland zitten
natuurlijk veel carrière-burgemees
ters die een aantal posten op hun
credit willen schrijven. Toch is
langzamerhand ook bij burgemees
ters het besef gerijpt dat het niet
alleen belangrijk is om te kunnen
zeggen: toen ik hier kwam woon
den er tweeduizend mensen en nu
vierduizend. Veel burgemeesters
zien heus wel in dat vooral een
verdieping van het gemeenschaps
leven nodig is, dat er iets gedaan
moet worden aan het bejaarden-
probleem, dat er een speelterrein
voor de kinderen moet komen, dat
er meer bussen moeten gaan rijden
tussen het dorp en de stad. Ook dit
soort creditposten telt en een com
missaris of een minister mag niet
alleen aan een burgemeester vra
gen hoeveel hulzen.er in zijn ge
meente zijn gebouwd.
aas-
:end
de
het
toe-
1 de
met
nen,
mel-
ieer
/oor
:iële
Irvaring hebben als burgemeester, aan het einde van een loop-
aan geen grote gemeente meer wensen, kortom, alle thema's
ie in het interview met mr. J. Klaasesz aan de orde kwamen,
peelden een rol bij de benoeming van de burgemeester van Rot-
rdam in 1964. Een leerzaam stukje geschiedenis, dat wij uit
e mond van de huidige burgemeester van Rotterdam, de heer
V. Thomassen, optekenden.
)e Partij van de Arbeid stelde drie kandidaten voor de opvol-
ing van burgemeester mr. G. E. van Walsum: dr. Sicco Mans-
olt, toen landbouwcommissaris in de EEG-commissie, Wim
homassen, toen burgemeester van Enschede en Jan J. A. Ber-
er, Tweede Kamerlid voor de P.v.d.A.
Sicco Mansholt deelde de minister van binnenlandse zaken,
ïr. E. H. Toxopeus, mee dat liij veel voor het burgemeester-
:hap van de Maasstad voelde, maar dat hij niet uit Brussel
eg kon. De EEG-landbouwpolitiek begon juist gestalte te krjj-
en en Mansholt wilde dit hoofdstuk uit de geschiedenis van de
Suropese éénwording afmaken. 'Ik ben geen vrij man', zo liet
ijj minister Toxopeus weten.
jammer voor Rotterdam, zegt burgemeester Thomassen nu,
Vraag: Wordt deze vraag nog vaak
gesteld?
Klaasesz: Nee. het is eerder omge
keerd. De burgemeester schrijft in
zijn sollicitatiebrief: ik heb er voor
gezorgd dat er zoveel huizen ge
bouwd zijn. Niet vergeten moet
worden dat de huizenbouw in het
verleden heel wat verklaarde. Een
gemeente moest in de jaren vijftig
de hulzen voor de poorten van de
hel wegslepen. En wannner een
burgemeester van een dorp dan
kon schrijven dat hij er voor ge
zorgd had dat er 45 huizen gebouwd
waren, dan bleek hieruit dat het
geen vent was die achter zijn bu
reau bleef zitten.
Nu denkt men hier anders over. Nu
wil men het platteland plat hou
den. Maar dat is lang niet altijd de
smaak van de bewoners zelf. Na
tuurlijk, in een toeristendorp zal
men geen uitbreiding van het in
wonertal wensen. Maar in de lelijke
dorpen, waar geen toerist komt, zal
de bakker en de kruidenier al vlug
eisen dat er meer inwoners komen.
Anders moeten zij hun zaak bij
gebrek aan klanten sluiten.
Burgemeester Thomassen van Rotterdam (rechts) staat hier naast Vraae; Heeft u tijdens uw commis-
mr J. Klaasesz, nu oud-commissaris van de koningin in Zuid-Hol- nfppCn?an
land.
'want in Mansholt had de Maasstad een heel originele burge
meester gekregen met een grote internationale ervaring. Die er
varing had ik als burgemeester van Enschede niet; op wat con
tacten met Duitse collega's na'.
Thomassen zelf ambieerde het burgemeesterschap van Rotter
dam niet. Hij hield van Enschede, hij hield van het Twentse
land, hij was in Enschede een geliefd burgemeester. Thomassen
zei tegen de minister dat hij het niet juist vond dat een man
van 55 jaar burgemeester van een stad als Rotterdam zou wor
den. 'Die laatste jaren van een loopbaan zijn de zwaarste en
daarom vond ik dat ik in Enschede moest blijven'. Noch de mi
nister, noch de commissaris der koningin, mr. J. Klaasesz, wa
ren het met Thomassen eens. 'Het burgemeesterschap van Rot
terdam is het eindpunt van een carrière. Daarom kan een man
van 55 daar best gaan zitten', zo hield Klaasesz Thomassen voor.
Een jongere kandidaat, Jan Berger, voelde evenmin voor de
post van Rotterdam. Hij aarzelde lang maar uiteindelijk vond
hij toch dat het hem aan ervaring ontbrak, dat hij in een klei
nere gemeente moest beginnen, in Groningen bijvoorbeeld, de
stad waar hij een deel van zijn jeugd had doorgebracht, een
stad die hij kende.
Klaasesz: Nee. Zuid-Holland telt
zon 150 gemeenten. Ik heb mis
schien vijf gevallen meegemaakt
van burgemeesters die hun werk
niet meer aankonden. En in al deze
gevallen was het een kwestie van
hun gezondheid. Ik vermoed dan
ook dat ln de praktijk zeer weinig
gebruik zal worden gemaakt van
deze maatregel, van de mogelijkheid
dus om naar een kleinere gemeente
over te stappen.
Vraag: Ook in de toekomst zal een
burgemeester zijn loopbaan dus in
een kleine gemeente beginnen en
in een grote eindigen?
Klaasesz: Ja. En dat is normaal
ook. Het burgemeesterschap is een
zeer gespecialiseerd vak. In de
grootste gemeenten van ons land
worden doorgaans oud-ministers
benoemd. In de andere gemeenten
zetelen carrière-burgemeesters.
Slecht ls dat niet. Vooral in deze
tijd, waarin men bang is voor de
vierde macht, ls het nuttig een
burgemeester met ervaring te heb
ben. Een burgemeester die van toe
ten noch blazen weet, die het be-
stuursvak niet kent, zal zich ge
makkelijk door de vierde macht,
door de ambtenaren laten Inpak
ken. Maar een man met ervaring
kan door het verhaal van een amb
tenaar heenkijken.
Thomassen zelf stelde Toxopeus twee andere mensen voor: wet
houder M. Vrolijk van Den Haag (nu commissaris der koningin
in Zuid Holland) en wethouder drs. J. M. den Uyl van Amster
dam. Toxopeus meende echter dat je wethouders van grote ste
den geen burgemeester van andere grote steden moest maken.
Thomassen hierover: 'Het is jammer dat Den Uyl geen burge
meester van Rotterdam is geworden. Nu zien wij wel heel duide
lijk welk een uitstekend burgemeester hü zou zijn geweest'.
Thomassen probeerde 'via een zijdeur het toneel te verlaten',
maar op een dag riep minister Toxopeus de burgemeester van
Enschede bij zich. De minister toonde Thomassen een brief van
Jan Berger, waarin deze de minister meedeelde definitief van
Rotterdam af te zien. Alle kandidaten waren nu dus afgevallen
en daarom accepteerde Thomassen het aanbod maar, mede (en
deze mededeling komt niet van de burgemeester af) onder druk
van een aantal leden van de PvdA, die vreesden dat de post van
Rotterdam anders naar een lid van een andere partij zou gaan.
Thomassen tenslotte over het tienjarig burgemeesterschap van
Rotterdam: 'Gelukkig is het meegevallen. Ik ben niet veel ziek
geweest. Maar het had even goed anders kunnen uitpakken'.
rang [STERDAM Steeds meer mensen krijgen er
adat loef te aan op latere leeftijd weer onderwijs te
aste|n volgen. Lang niet altijd komt die behoefte
het|rt uit pure leergierigheid: het is vaak bittere
Idzaak om bij- of zelfs helemaal óm te scholen.
11
meeste gevallen gaat dat
op latere leeftijd ervan uit
pe vooropleiding indertijd on-
jende was en dat het nodig is
jre' diploma's te halen. Iemand
Poeger op de ambachtsschool
I gezeten, probeert dan een
p-diploma te halen of een
D-opleiding te volgen,
f het kan natuurlijk ook an-
j Mensen die vroeger een mid-
schoolopleiding volgden,
len net zo goed doorleren op
fepsniveau. Waarom zou je niet
LTS-diploma halen, als je van
quit HBS of gymnasium hebt
Zo'n beroepsopleiding
I allerlei mogelijkheden om te
en en een heel andere kant
Ie gaan dan je op je achttien-
iar voor mogelijk hield.
fik vrouwen
vond-LTS-sen merken langza-
and dat er voor hun opleidm-
en cursussen belangstelling
uit die 'middelbare school-
En het opvallende is dat het
vrouwen zijn die zich aanmel-
i'oor een beroepsopleiding. Een
die vrouwen is Titia Frieling.
udeerde jaren geleden rechten,
die studie af. trouwde en
kinderen. Maar toen ze weer
tijd kreeg, voelde zij er r^et
Voor de rechtenstudie weer op
lakken. Ze wilde timmeren le
en begon bij het begin: de
e jaar geleden ben ik samen
leen vriendin begonnen. We
jn een avondopleiding volgen
beidden ons op een Amster-
je avondschool voor beroepson-
[js, waar cursussen waren voor
leren, schoenmaken. piano-
Men, metaal en zo. We waren
Wijk een beetje bang dat die
fl ons niet zou toelaten, en
tot de tanden gewapend er-
Maar dat viel mee. De direc-
jwiide ons best aannemen, al
pij wel bang dat het te makke-
'oor ons zou zijn, dat we onder
niveau zouden terechtkomen.
natuurlijk. Een beroepsoplei-
ijs helemaal niet zo makkelijk',
bestonden uit theorie:
door Aukje Holtrop
natuurkunde, werktuigkunde, tech
nisch tekenen, materialenkennls,
gereedschapsleer. Vanwege hun
vooropleiding hoefden de beide
vrouwen bepaalde algemene vakken
als Nederlands en rekenen niet te
volgen. De opleiding kostte hun
daarom twee avonden per week, in
plaats van de drie avonden die de
andere leerlingen moesten komen.
'Die twee avonden waren overigens
al ingewikkeld genoeg. Het was een
ontzettend geregel. Mijn man
kwam om kwart voor zeven uit zijn
werk thuis en dan moest ik onmid
dellijk de deur uit'. Een probleem
waarmee veel avondscholieren zit
ten, al is het voor (huis)vrouwen
nog weer moeilijker om regelingen
voor hun afwezigheid te treffen.
Er kwamen problemen toen de
avondschool na een jaar te weinig
leerlingen overhield om nog klas
sen te kunnen vormen. De oplei
ding werd stopgezet: de cursisten
kregen een briefje thuis (zij waren
met z'n vieren overgebleven) dat ze
maar ergens anders onderdak
moesten zoeken. Dat werd toen de
Amsterdamse avondschool 'Concor
dia inter nos'.
Geen praktijk
Avondscholen zorgen niet voor
praktijklessen. De meeste leerlin
gen doen praktijk op overdag bij
een baas. Omdat dat voor Titia niet
Opging, schreef ze zich direct het
eerste jaar al in bij de meubelma
kersvakschool. voor twee ochtenden
per week. 'Daar heb Ik leren tim
meren en zagen, ik heb er een pen
en-gatverbinding leren maken en
dat soort dingen. Op school ben Ik
tot de zwaluwstaarten gekomen.
Het duurt heel lang voor Je dat
soort moeilijke dingen onder de
kni- hebt'.
De meubelmakersvakschool is een
dagschool, maar* volgens Titia Frie
ling zou daar best een avondoplei
ding bij gemaakt kunnen worden.
'Niet alleen voor werkende Jonge
ren, of mensen die bijgeschoold
willen worden, maar ook voor men
sen als ik die middelbare school
hebben zou zo'n praktijkopleiding 's
avonds uitstekend zijn. Er is beslist
een markt voor en ik heb de indruk
dat die groter wordt. Het gebouw
staat er en de directeur voelt er
ook wel voor. Maar het heeft zoveel
voeten in de aarde voordat zoiets
gerealiseerd is'.
Directeur F. P. Poortvliet van de
avondschool Condordia: 'Er lopen
twee ontwikkelingen door elkaar
heen. Aan de ene kant loopt de
deelname aan de cursussen achter
uit. voornamelijk omdat de meeste
mensen langer op de dagschool
blijven. Maar daarnaast merk ik
duidelijk, dat er steeds meer men
sen voor voelen zich te bekwamen
in een of ander handwerk. Vooral
vrouwen melden zich bij me aan.
Die willen timmeren, iets in hun
huis met hun handen doen. De
behoefte om een handwerk te leren
neemt wel toe'.
Het is volgens directeur Poortvliet
niet zo dat de cursisten erop uit
zijn een diploma te halen. Het me
rendeel wil een onderdeel leren:
timmeren, schilderen, behangen,
metaalbewerking, bijvoorbeeld. Ie
mand die zoals Titia Frieling een
avond-LTS-diploma haalt, blijft
voorlopig nog een uitzondering.
'Het zit toch meer in de hobbysfeer,
en ik vind dan ook niet dat dit
avondonderwijs gesubsidieerd moet
worden. Zolang ik ruimte heb. wil
ik geïnteresseerden graag helpen,
want ik vind het leuk. Maar ik zou
bang zijn dat de motivatie ver
dwijnt als je deze cursussen hele
maal in de gesubsidieerde onder
wijssfeer haalt'.
Het risico is dan natuurlijk wel dat
mensen die graag in de avonduren
er iets bij willen leren, volledig
afhankelijk zijn van de ruimte en
tijd die de scholen aan hen willen
en kunnen besteden. En dat ze
geen enkel recht kunnen laten gel
den. als een cursus plotseling wordt
opgeheven of zo vol loopt dat zij,
als hobby-isten, het veld moeten
ruimen.
Titia Frieling wilde wél het avond-
LTS-diploma halen en slaagde
daarvoor na twee jaar. Al met al
vond ze het njet moeilijk, vooral
niet omdat ze vroeger op de mid
delbare school had leren léren. 'Dat
maakt natuurlijk ontzettend veel
uit, en dat was wel een groot ver
schil met de anderen in de klas'die
vroeger niet zolang op school geze
ten hadden. Het onderwijs op
avondscholen moet daar, vind ik,
ook meer rekening mee houden.
Het ls echt een zware opleiding als
je de hele dag aan het werk bent
en dan 's avonds allerlei dingen
moet leren waarin je niet erg thuis
bent'.
Meubelontwerpen
Wat ze nu met het diploma gaat
doen, is eigenlijk geen punt. Zij
heeft twee meubelontwerpen op
haar naam staan: een kinderstoel
en een kinderbedje^ 'Ik had een
nieuwe kinderstoel nodig en heb er
toen zelf eentje in elkaar gezet. Dat
was een heel handige en leuke stoel
en die heb ik toen in serie laten
maken. Ze worden op het ogenblik
in verschillende winkels verkocht,
en zelfs in de kelder van het Stede
lijk Museum staan mijn twee ont
werpen. Ik heb me nu ingeschreven
bij de Rietveldakademie om meer
te leren over het ontwerpen van
meubels'.
Uiteraard hoeft niet iedereen die
wil leren timmeren, te eindigen ais
ontwerper. De hobbyisten waar di
recteur Poortvliet het over had.
kunnen genoeg plezier beleven aan
een cursus zonder daar verder hun
broodwinning van te maken. Maar
op zichzelf ls het natuurlijk hele
maal niet gek om als vrouw LTS te
gaan volgen met het idee dat daar
later wél iets mee te doen is. 'Je
kunt best in de bouw, waarom niet.
En het restaureren van huizen,
daarbij heb je echt wel iets van
zo'n opleiding. Daar moet je op de
ouderwetse manier kozijnen kun
nen maken en dat heb ik Inder
daad geleerd. Maar hét ls wel zo
dat Je er zelf op af moet. De
kranten staan niet vol met adver
tenties waarin een tlmmervrouw
gevraagd wordt'.
Aanbod ruimer
Het is met dit soort dingen net zo
als met crèches, zegt Titia Frieling.
De vraag loopt altijd voorop bij het
aanbod. 'Als er genoeg vrouwen
zich aanmelden, wordt het aanbod
aan opleidingen en werkmogelijk-
heden vanzelf ruimer. En dit soort
avondopleidingen zijn volgens mij
een hele goede mogelijkheid voor
vrouwen die iets willen gaan doen
en dan vooral iets met hun handen.
.En zulk soort vrouwen rijn er ge
noeg'.
door Willem-Jan Martin
Jesse Winchester
en Gerald Ford
De amnestie-onder-voorbehoud, die
de Amerikaanse president Gerald
Ford dezer dagen heeft
afgekondigd, kan een einde
betekenen van de problemen van
Jesse Winchester. Om een
persoonlijk aandeel in de strijd
tegen het Vietnamese volk te
ontlopen, verdween Winchester
zoals menig dienstplichtige
Amerikaan de grens over naar
Canada, waar hij nu alweer sinds
'67 verblijft. Hij doet daar hetzelfde
als vroeger in het zuiden van de
Verenigde Staten, waar hij geboren
werd: muziek maken, en getuige
de drie elpees, die er tot nog toe
vanuit het Canadese verschenen
zijn en waarvan de laatste. Learn
To Love It (Bearsville BEA 45.519),
onlangs in de handel werd gebracht
niet van het eerste, het beste
kaliber.
Ondertussen Is Jesse Winchester
niet bijster gelukkig met zijn
verblijf in Montreal, hetgeen uit
zijn jongste elpee meer dan ooit
naar voren komt. Afgezien van een
enkel nummer, waarin wat
uiteenlopende zaken aan de orde
zijn (Wake Me. Third Rate
Romance, Defying Gravity), ademt
de plaat over de hele linie een zeer
sterk verlangen naar de
geboortegrond terug te keren.
Daarbij varieert het accent van een
nostalgiek ophalen van
herinneringen (Mississippi You're
On My Mind, L'Air de la
Louisiane. Laisse Les Bons Temps
Rouler) tot een in direkte, simpele
bewoordingen gestelde aanklacht
tegen het systeem, dat hem tot zijn
verblijf buitenslands noodzaakte:
Winchester werkte het
chauvlnistlsch-Amerikaanse Teil
Me Why You Like Roosevelt om tot
een sympathiebetuiging aan het
adres van de Canadese premier
Pierre Trudeau. Verder is er het
korte Pharaoh's Army, waarin een
bitter oordeel is opgesloten over
diegenen, die duizenden een zinloze
oorlog in sturen en zelf letterlijk
en figuurlijk buiten schot blijven.
De muziek zelf is van een
doeltreffende eenvoud, die vooral
ook Jesse's eerste plaat kenmerkte.
Elk werkje ls een kernachtig,
afgerond geheel, zonder overbodige
tierelantijnen. De verwerkte
elementen zijn zeer Amerikaans en
omvatten naast Nashville en gospel
vooral ook invloeden uit Winchesters
geboortestreek, het Amerikaans-
Franse 'menggebied' rond de
benedenloop van de Mississippi.
Natuurlijk kan Jesse Winchester
ook swingen, zoals elke stijl zeer
sterk en persoonlijk verwerkt
wordt, maar voor een dergelijke
vrolijkheid leent de entourage zich,
op een enkele uitzondering na.
niet.
Winchester is. als gezegd, vooral
droevig en ietwat verbitterd, en
vraagt zich nu en dan vermoeid af
of er ooit een eind zal komen aan
zijn onvrijwillige ballingschap (The
End Is Not In Sight, I Can't Stand
Up Alone). Dat einde zou wellicht,
zoals in het begin werd opgemerkt.
het aanbod van Ford kunnen
brengen. Maar dat blijft nog maar
de vraag. Amerikaanse
dienstweigeraars in het buitenland
noemden het gebaar van Ford
eerder een straf dan amnestie,
terwijl een aantal van hen in
Canada al heeft opgeroepen het
aanbod van Ford te negeren. De
toekomst van Jesse Winchester
blijft zo voorlopig onzeker.
Ontwijfelbaar is alleen de wrange
konstatering. dat eenenander
totnogtoe wel zeer mooie muziek
heeft opgeleverd.
In gepaste ernst vervolgens over
naar een korte bespreking cq.
vermelding van de rest van de
'release' van deze week. Allereerst
is daar een nieuwe, wederom in
twee elpees vervatte bloemlezing
uit de aktiviteiten van de overleden
gitarist Duane Allman. Deze omvat
naast studiowerk ten behoeve van
onder meer Aretha Franklin.
Arthur Conley, Johnny Jenkins en
Ronnie Hawkins ook een aantal
niet eerder uitgebrachte opnamen
van de Allman Brothers Band plus
'voorstudies' daarvan, zoals de
groep Hourglass. Voor de
verzamelaars dus.
Dan is er knap gemaakte 'witte
soul' van de van oorsprong
Schotste Average White Band op
een gelijknamige elpee, die
geproduceerd werd door het
Atlantic-kanon Arif Mardin. Prima
muziek, lekker geluid, schoenen uit
en swingen maar. Hetwelk ook de
bedoeling is van Allen Toussaint,
die de 17-jarige Browning Bryant
onder zijn hoede nam en zijn
uitstekende New Orleansmachine
(The Meters) op hem los liet.
Jammer alleen, dat Browning nu
niet bepaald de stem voor dit soort
werk bezit. Het is allemaal iets te
glad. te slapjes. Browning is. zoals
ze dat noemen, simpelweg niet
'funky'.
Op een ander niveau geldt
hetzelfde voor Harry Chapin en
zijn elpee Verities Balderdash en,
met een spaarzame uitzondering,
voor Jackie DeShannon en Your
Baby Is A Lady, al heet het daar
gewoonvervelend.
Grenslandfestival
ARNHEM Van midden september
tot eind mei 1975 zullen in het
grensgebied van Nederland en
Duitsland verschillende culturele
manifestaties plaatsvinden onder
de naam 'Grenslandfestlval'.
De Duitse en Nederlandse organisa
toren willen de bewoners van het
grensgebied, ongeveer 10 miljoen
mensen, door een frekuent cultu
reel grensverkeer vertrouwd maken
met de stijl van leven van hun
buren.
Voor dit eerst festival heeft men
zich hoofdzakelijk beperkt tot de
beroepskunst. In de toekomst ligt
het in de bedoeling meer de nadruk
te leggen op amateur-ensembles.
