EEN KOPJE
ds§, maandag
WIE
IS
DAT
KIND?
Zeer begaan met
de 'eeuwige student'
köpf en klein
Kijk uit je ogen
IX
Uw probleem ook het onze
'+l
André kijkt
's nachts tv
m
Kleur in de sneeuw
TROUW/KWARTET MAANDAG 16 SEPTEMBER 1974
BINNENLAND T6/K6
Hij haat kinderen omdat die hinderlijk voor je voeten
kunnen lo-pen en schreeuwerige geluiden voortbrengen.
Hij zag het liefst de slavernij weer ingevoerd, zodat er
altijd een zwart baasje met lendelap en een uitgebreide
collectie rookwaren achter hem aan zou draven. Hij
heeft een Zwitsers paspoort en dat kwam hem in de
laatste wereldoorlog goed van pas. Hij vindt het jammer
dat studenten niet meer op hardhandige wijze worden
ontgroend en is er tegen dat arbeiders ivijzer worden
gemaakt. Bovendien vindt hij Amsterdam een bananen
republiek. Alsjeblieft, ga er maar even voor zitten:
drs. P. is de naam.
door
hette visser lp
Het is een wonderlijk heertje
dat in de bar van het Hilton
hotel zit te wachten. Heinz
Polzer ziet eruit als een over
jarige student: kortgeknipt
hoofd met wonderlijke krul-
kuif, een a-modieus kostuum,
waarvan broek en jasje nét
niet bij elkaar passen, een
vormeloze regenjas en zwarte,
vaak herstelde schoenen. Hij
zit geheel onderuit gezakt,
alsof we ons in een rokerige
studentensociëteit bevinden.
Wanneer hij weggaat zegt
hij: 'Heb dank voor spijs en
drank', en wanneer hij naar
de w.c. moet is het: 'Waar
kan ik hier het sanitair be
zichtigen?' We drinken thee
met rum en eten toastjes met
zalm.
We praten een half uur over
journalisten. Hij vertrouwt ze
niet. Heeft geen hoge dunk
van ze. 'Maar ach, Je moet de
betrekkelijkheid van het ge
drukte woord zien. Boven
dien: voor wie zijn al die
letters bedoeld? Voor mensen
die nauwelijks kunnen lezen.
Trouwens, een krant is geen
gezaghebbend orgaan meer.
zoals vroeger. Sommige bui
tenlandse bladen nog wel, zo
als The Times of het snob
blad Le Monde. Vroeger zei
men nog wel: 'Zoals het in Le
Monde zo treffend stond
De televisie heefC de stfaarde
van kranten naar beneden
gehaald. Nu hoor je: 'Precies,
zoals Hlltermann zo treffend
zei. 'Het is helaas niet" moge
lijk om een krant alleen van
kwaliteit te laten bestaan.
Dat verdriet me'.
Drs. P. Is de laatste jaren
bekend geworden om zijn
hoogst vreemde stemgeluid
waarmee hij zeer origineel
tekstwerk ten gehore brengt.
Sommige liedereh 'werden
hits, zoals 'De meisjes van de
sulkerwerkfabrielq',
door Adèle Bloemericfaa]
'Heen en weer' over de veer
man die het heen en weer
kreeg, of: 'Het Troikalied',
waarin een complete familie
aan de wolven wordt gevoerd
op weg naar het steppen -
plaatsje Omsk.
lijkt één enorm cliché.
Waar houdt u w pose op e n
waar begint u echt?
Heinz Polzer: 'Ja, het is voor
iemand die een pose aan
neemt zelf ook moeilijk om
vast te stellen waar die grens
ligt. Ik bedoel er dit mee: een
pose is ook een gedeelte van
de waarheid. Laten we het
voorbeeld van Couperus ne
men. De man zou nooit ont
kend hebben dat hij een po
suur was. En op een gegeven
moment wist hij zelf niet
meer of het nu een geestige
wending in zijn spraak was of
een innerlijke noodzaak. Dali,
de schilder, heeft een com
merciële pose en filmsterren
hebben dat ook. Ik heb een
pose om de aandacht om te
buigen of af te ketsen. Een
andere factor is het feit dat
ik met taal omga. Dan leef Je
voortdurend in de verleiding
om kernachtige kwalificaties
te plaatsen. Het is te vergelij
ken mpt een politiek teke
naar. Je gaat in cartoons
spreken en dat is een aller
aardigste bezigheid'.
Maar het is toch niet aar
dig meer om te stellen dat
alle kinderen lastpakken zijn
die je moet haten.
Polzer: 'Haha, dat zijn zinnen
die op de televisie zijn geko
men in 'Het gat van Neder
land'. Men Interviewde mij
daar in, een eerste klas coupé
van de trein naar Brussel. Ze
vroegen wat ik van kinderen
dacht. Ik zei toen dat ik ze.
mits goed opgevoed en ge
hoorzaam.wel aardige wezens
vond. Maar als ze schreeuw
den, kabaal maakten en dat
soort slechte zaken, dat ik ze
dan haatte. En tja, de televisie-
Jongens- hebben alleen dat
laatste gebruikt. Maar men
sen in mijn ongeving weten
heus wel dat ik niet alle kin
deren ransel of schop die in
mijn buurt komen'.
U wordt wel een eeuwige
student genoemd.
Heinz Polzer: 'Die term is
misleidend. Ik ben zeer be
gaan met iemand die een
eeuwige student is. Dat zijn
mensen die tegen de veertig
lopen en nog steeds hun kan
didaats moeten doen. Kijk,
het wezen van een student is
zijn onrijpheid. Zodra iemand
volwassen is. moet hij geen
student meer willen zijn'.
Hij vertelt dat hij in Rotter
dam is gaan studeren omdat
hij daar wilde wonen. En het
enige wat Je in die stad kon
studeren was economie. Zo is
het gekomen.
'Ik was geen militante stu
dent. Geen gangmaker die
deel uitmaakte van senaat of
bestuur. Wel zat ik in de re
dactie van het studenten
blad. Ook schreef ik teksten
voor wat je de voorloper van
het studentencabaret kunt
noemen. Bij ons heette het
'Café chantant'. In die tijd
schreef ik ook de nummers
•Meisjes van de suikerwerkfa-
briek', 'Het trapportaal' en
'Café chantant'. Ik studeerde
nog geen jaar toen de Duit
sers massaal de gens over
kwamen en daarmee ver
dween het studentenleven. Je
kwam in het begin nog wei
op de kamer van één van de
studenten en de avondklok
werd met min of meer succes
genegeerd. In 1943 vertrok ik
naar Zwitserland, mijn vader
land. Ik ben nog steeds Zwit
ser en dat houd ik zo. Ik kan
niet ter stembus gaan. poli
tieman. brievenbesteller of
burgemeester worden, maai.
met die wetenschap is te le-.
- ven'.
Heinz Polzer werd in het
stadje Thun geboren, ten
zuid-oosten van Bern zo
groot ongeveer als Deven
ter Dat kwam omdat
Heinz een Nederlandse moe
der en een Zwitserse vader
had. Op drie-jarige leeftijd
gingen zijn ouders uit elkaar
en moeder toog met Heinz
naar Nederland. En op de ge
paste leeftijd werd hij stu
dent.
Vond u het leuk. dat stu
deren?
Drs. P.: 'Ja, het was een goe
de tijd. De student was vroe
ger heel andes dan nu. Men
laat het haar tot ongewone
lengte groeien en wil een dia
loog met arbeiders. Dat was
in mijn tijd gelukkig heel an
ders. Wij deden, niet zo mal.
Een student was een meneer,
droeg een hoed en was een
buitengewoon gewichtig heer
die geen verplichtingen had.
Hij kon naar bed gaan wan
neer hij wilde, alleen of geza
menlijk: kon zich naar de
sociëteit spoeden en zoveel
drank drinken als hij wilde.
De klassieke student is een
bevoorrecht persoon. Zijn
minder fortuinlijke leeftijdge
noot die naar de fabriek moet
of op een kantoor zit. tja, die
woont bij moeder thuis en
deze eerste vrouw in zijn le
ven let op hem. spoort hem
aan zijn vak goed te leren,
voor later. De student hoort
de vermaningen alleen aan
als hij zijn beleefdheidsbezoek
aan de oudelui brengt en dat
bezoek geldt voornamelijk om
zich financieel weer even ze
ker te stellen. Die kantoor-
en fabrieksjongen. die krijgt
van de maatschappij meteen
op zijn duvel. De student
niet. Daarom is het goed dat
men deze doorlerende knapen
op scherpe wijze ontgroent.
Het is namelijk nodig dat een
kind op een wat harde ma
nier naar de volwassenheid
wordt geduwd. Kijk. de maat
schappij ls per definitie on
rechtvaardig. Daarom doen de
Drs. Heinz Polzer: 'Voor het ontgroenen zijn nu Marx, Mao en Marcuse in de plaats
gekomen.'
ouderejaars zo tegen de
groentjes. Recht, écht recht
bestaat eigenlijk niet. Recht
dient alleen ter correctie'.
Dan gaat. drs. P. tekeer over
de huidige studentenwereld.
Want voor dat aardige en
nuttige ontgroenen zijn Marx.
Mao en Marcuse in de plaats
gekomen. 'Op een schaal die
deze kinderen niet kunnen
verwerken. Ook is het een
vreemde zaak dat studenten
zich solidair gaan verklaren
met stakende arbeiders van
gasfabrieken. Een student
heeft niets met een arbeider
te maken. Uiteraard barst ik
ook in een gulle lach uit
wanneer ik de musicus Wil
lem Breuker op volkomen
willekeurige manier nootjes
uit zijn saxofoon hoor blazen
en dat dan muziek voor de
arbeiders noemt. Een lovende
recensie in 'De Waarheid' is
zijn loon en de arbeider zoekt
verdrietig op zijn transistor
naar het gezonken Veronica.
Neen, Willem Breuker kon
een voorbeeld nemen aan
China, waar men begrijpelijke
opera's ten gehore brengt. Pe
ter Schat is ook zo'n geval
met zijn nieuwlichterij'.
Hoe zit dat nu met d le
slavernij waar u dol op bent?
Polzer: 'Ach. dol is het woord
niet. Maar ik weet wel dat de
beschaving tot stilstand is ge
komen toen de slavernij werd
opgeheven. Goed, een bouta
de, maar de dienstbaarheid Is
toch totaal verdwenen. In
restaurants is men slordig en
onvolledig. In landen als Chi
na. Japan. Indonesië en Thai
land. daar is nog een oprech
te en blijde dienstbaarheid.
Ik waardeer dat zeer. Daarom
reisde ik ook graag'.
Nu niet meer?
Drs. P.: 'Ik ben getrouwd en
op zijn zachtst gezegd: dat is
een handicap voor wat reizen
betreft. Het is een rem. Als je
alleen reist, nu ja, je kunt
worden beroofd, in een ravijn
storten en in door ongedierte
geteisterde herbergjes over
nachten. Dat alles neem je
met een gulle lach. Maar met
je vrouw ligt dat moeilijker.
Ik kan van haar niet verlan
gen dat ze een gehele dag in
een oncomfortabele Jeep zit
die door de woestijn raast.
Wij beperken ons nu tot uit
stapjes net over de grens. Zo
zijn we laatst naar Trier ge
weest. Dat was ons warm
aanbevolen en dat kan ik u
ook doen'.
Begint enthousiast over Indo
nesië en Zuid-Amerika te
praten. Een aantal jaren
werkte Heinz Polzer voor een
reclamebureau in Indië, waar
hij ook weer plezier had van
zijn Zwitserse paspoort toen
het land zich losmaakte van
Nederland en de Hollanders
ongewenst werden. Polzer
deed fanatiek mee aan het
soclëteits- en clubleven In
Indië. waar hij ruim vijf Jaar
van zijn leven sleet.
'In Djakarta had je de socië
teit 'De Harmonie' en daar
kwamen mensen met hoog
betaalde banen, het was er
sjiek. Het lagere volk verza
melde zich in de 'Jachtclub',
waarbij u niet moet denken
aan wild of plezierjachten,
maar die club heette simpel
weg zo omdat deze aan het
water lag en ongetwijfeld zal
een van de leden zich wel
eigenaar van een roeiboot
hebben kunnen noemen. In
dit verband wil ik Willem
Oltmans nog even aan het
kruis nagelen. In 1956 wierp
deze heer zich op als kampi
oen-beschermer van de Ja
vaan. Hij vertelde in het va
derland dan stuitende verha
len over de manier waarop de
blanken de Javanen behan
delden. Dat hij in De Harmo
nie met Nederlanders zat te
eten en dat de bediende aan
die mensen dan meedeelden
dat er een Javaan was om
hen te spreken, maar dat deze
niet durfde binnenkomen. Ja,
dat haalt je de koekoek: mis
schien had de man wel vuile
kleding en wilde daarom niet
binnenkomen. Men loopt hier
toch ook niet met bebloede
slagerskleren en op klompen
paleis Soestdijk binnen? Luis
tert u eens hier: ik biljartte
ln die tijd wekelijks met een
Javaan. Een aardige man ook
al stootte hij wel wat te vaak
in het groene laken'.
Heinz Polzer was in Djakarta
tekstschrijver op een recla
mebureau. 'De reclame is daar
veel geestiger, gemoedelijker
en romantischer dan hier. We
hadden bijvoorbeeld een cam
pagne voor toiletzeep. In het
Bahassa schreef ik dan een
mooie rijm voor deze tamelijk
vulgaire zeep die gemeen
groen was. Collbrlta, heette
die rommel. Er was een teke
ning gemaakt van een godin
die verdrietig op ten berg zat
met daaronder de tekst: Ik
hoor de roep der vogels om
mij heen. diep in mij klinkt
het: alleen, alleen! Ach.
slechts het zoet parfum van
Colibrita brengt mij en mijn
geliefde weer bijeen.
Kijk, als Je met zulke teksten
aan de kost kunt komen, dan
ben je toch te benijden! Ie
dereen in Indië was er razend
enthousiast over. Ik zou er
hier niet mee aan hoeven ko
men'.
Vandaar dat drs. P. bij zijn
terugkeer in Nederland op de
encyclopedie-redactie van
Winkler Prins ging werken,
alvorens zich totaal met
schrijverij bezig te houden,
zoals nu het geval is.
Kunt u van uw liedjes
leven?
'Dat is wel te doen, ja. Bo
vendien werkt mijn vrouw bij
het Theater Klank en Beeld.
Er glijden regelmatig giroo
tjes van de Buma iin mijn
brievenbus. Maar mijn liefste
wens is om debiet als compo
nist te krijgen. Kijk, want
dan kun je overal wonen.
Door de taal ben ik aan Ne
derland gebonden. Maar als
ik muziek zou componeren,
reisde ik onmiddellijk af naar
Costa Rica. Indonesië, Peru
en Mexico zijn de meest in
drukwekkende landen die ik
heb bezocht. Of ik me er
thuis zou voelen? Ja, ik voel
me het beste thuis waar ik
niet geboren en getogen ben.
Er is in die landen nog avon
tuur. Je zag een Chinese be
grafenis, rondtrekkende muzi
kanten, karbouwen waar wat
mee was. De rit naar kantoor
was al een heel avontuur'.
U moet ophouden te ver
tellen. Het verhaal wordt te
lang. Drs. P.: 'Dat is jammer.
Ik wilde nog wat over Am
sterdam zeggen. Dat het een
bananenrepubliek is waar
blanken en rijksgenoten een
mes trekken om vrouwen tot
het afgeven van hun hand
tasje te dwingen. Nou, dan
bewaar ik dat maar voor Joop
van Tijn. Die wil voor Vrij
Nederland nog een verhaal
over me maken'.
Het is te hopen dat na dat
interview de regering Den
Uyl als één man achter de
doctorandus blijft staan.
Artiesten klagen steen en
been dat ze nooit naar de
televisie kunnen kijken. Want
aangezien men ln Nederland
voornamelijk 's avonds uit
zendt en artiesten dan zelf in
het land op het podium staan,
is het moeilijk tv-kijken voor
toneelspelers, zangers en an
dere kunstenmakers. André
van Duyn heeft dat opgelost
door een video-installatie aan
te schaffen met een tijdklok.
Wanneer hij tijdens een
VPRO-avond 'All in the fa
mily' moet missen doordat hij
fratsen op het toneel maakt,
neemt zijn recorder het pro
gramma op, schakelt daarna
uit en zo zit André om twee
uur 's nachts om de familie
Buncker te schateren.
Mary en de
Ierse kindjes
3D
ssad
II o
oorc
Het is heerlijk als je veel geld
hebt, want dan kun je nog
eens iets weggeven. Artiesten
doen dat wel eens. Zanger
Mark Winter gaf een gedeelte
van de opbrengst van zijn
plaat 'De heilsoldaat' aan Het
Leger (des Heils en de Zan
geres zonder Naam heeft nu
een plaat gemaakt waar Ierse
kinderen beter van worden.
Het is een langspeelplaat die
helemaal over kinderen gaat.
'Van iedere plaat is een rijks
daalder voor de Noordierse
kinderen, waardoor voor hen
de mogelijkheid wordt ge
schapen om in Nederland va
kantie te houden', meldt
Mary Bey-Servaes. 'Wanner 'Jk
de lp 'Als eerst de kinderen pgen
huilen' goed wordt verkocht
kunnen er met kerstfeest op
nieuw Ierse kinderen naar
ons land komen.
dal
;enfc
oplc
wa
maai
aai
hetf
in vi
nmii
itrac
De
bo
Er zijn nog steeds duizenden
Nederlanders die weigeren om
in de zomermaanden met va
kantie te gaan. Dat komt om
dat ze dol zijn op de winter
sport. Voor hen een erg
prachtig skipak in deze 'Dag
Maandag'. De wintersportmo
de is rustiger geworden, maar
blijft kleurig, zo meldt ons de
firma Sprint/Duyvenstein,
prominent op het gebied van
skikleding. Toch zijn de kleu
ren wat gedekter dan andere
jaren: veel zwart, blauw en
rood. Oranje-geel gaat het
helemaal maken: zie je ie
mand aankomen van de berg.
Op de foto een skipak waar
van dQ pantalon en het jack
opzij ingezette s tukken van
elastisch materiaal hebben.
Op de linkerarm van het jack
is een doorzichtige zak ge
maakt voor de Iiftkaarten.
(Inlichtingen: 070-634888)
zij
dan
pier.
ro<
Vroeger had je als man één mooi pak in de kast hangen. En
dan nog ieen 'dagelijks pak' ,waar dan een extra broek bij zaflveelv
omdat je nu eenmaal eerder door de broek dan door het jasj&inde
heen was. Vandaag de dag is de garderobe uitgebreider. En eij.
zijn zelfs mensen die zoiets met hun bril hebben. Ze hebben
meer brillen. Ééntje voor het ernstige werk: de dagelijkse arf
beid: verder één voor de vrije tijd en er zijn mannen die het
helemaal dol maken door ook nog een zogenoemde 'feestbrilj
in bezit te hebben. Die laatste is dan om er wat hip uit te 5'
op bruiloften en partijen. De Duitse firma 'Silhouette'
zich sinds jaar en dag in om van de noodzakelijke bril
sieraad te maken. Hierbij drie modellen die er zijn mogen (Inf
lichtingen: Siewers en Niesel, 020225666).
span|oi
f ensen
icr v
itudio
vindc
HENK TERLINGEN
HERMAN VAN VEEN
FRANS HALSEMA
Een lief jongetje kijkt naar het vogeltje van de schoolfotograaf. Wij vragen u:
wie is dat kind? En u kunt een keus doen uit de volgende heren: HENK TER
LINGEN. presentator van Studio Sport (ook wel Studio Spaak genoemd). HER
MAN VAN VEEN. prima cabaretier en FRANS HALSEMA onmisbare helft van
het duo Cox-Halsema.
Schrijf één van de drie namen op een briefkaart die is gefrankeerd met VIJF
ENDERTIG CENT en stuur deze donderdag naar: Trouw-Kwartet, Dag Maan
dag, Postbus 810, Amsterdam.
iDgezie
Vermeld tevens welk boek u graag wilt ontvangen mocht u prijswinnaar wo
den: kookboek, handenarbeidboek of tuinboek.
HET WAS CONNY VANDEBOS!
De meeste inzenders van vorige week hadden het bij het rechte eind: het u
Conny Vandebos, die zo guitig met haar brilletje en ene strik ons toelachte,
winnaars zijn: E. Janse. H. Schaftweg 6 in Emmeloord (tuinboek)mevr01 ten he
G. Schindeler-de Groot. Maasstraat 170 in Amsterdam (kookboek) en Marjoli lg nod
Pijpen, Kanaalstraat 6 in Lisse (handenarbeidboek). getrQ|
|BI kinder
vmroef
Vraag: In welk boek komt het laat
ste gedicht voor van mevr. V. Wal-
sem-Qulspel?
Antwoord: Via een Openbare bibli
otheek leenden we het boekje: 'De
Jabbok stroomde door de ziekenka
mer' Gedachten van mevr. J. M
van Walsum-Quispel. uitgave Zo
mer en Keuning te Wagenlngen.
Zondef^toestemming van de uitge
ver kunnen wij dit vers niet voor u
overnemen. Het is wel een boekje
om te bézitten.
Vraag: Gaarne zou ik een tekening
van een fam.wapen laten maken. De
bedoeling is. aan de hand van die
tekening een borduurwerk te ma
ken. zou het ook mogelijk zijn een
dergelijk telpatroon te laten teke
nen? Hoeveel zou dat wel kosten?
Antwoord: Voor het eerste gedeelte
van uw vraag verwijzen wij u naar
het Centraal Bureau voor Genealo
gie. Nassaulaan 18. te Den Haag.
Men heeft daar wel contacten met
heraldische tekenaars, die een der
gelijk wapen voor u zouden kunnen
overnemen, zodanig dat u een
krulsstreek or petit point-patroon
zou kunnen maken. Het laatste zal
Vragen (één per brief) zenden
naar: Uw probleem ook het onze,
Postbus 507, Voorburg. Naam en
adres vermelden. Eén gulden aan
postzegels bijsluiten. Geheimhou
ding is verzekerd.
wel een kostbare geschiedenis zijn.
U zou het wapen op schaal kunnen
overnemen op millimeter- of ruit
jespapier. Het lijkt ons niet on
dienstig, dat u een en ander eens
nagaat aan de hand van het aardi
ge boekje 'Familiewapens' van Jan
Zeeman, uitgave Teeuwen Nassau-
straat 20, Haarlem. Daar staat van
alles in over genealogie, adressen,
kleuren en werkmethoden. Over de
kosten valt niets te zeggen: Als
men een opdracht geeft tot bepaal
de genealogische onderzoekingen
moet men er wel aan denken, dat
een uur gauw voorbij is voor een
serieuze snuffelaar.
Vraag: Gaat het altijd wel eerlijk
toe bij het uitloten van pandbrie
ven en dergelijke stukken? De lage
rente van vroegere jaren is slechts
een groot voordeel en bij uitloting
moet men het hele bedrag uitbeta
len.
Antwoord: Wij begrijpen wel wat u
bedoelt met deze vraag. Er is wei
nig aan te doen. Het gaat eerlijk
toe met de uitloting en bij elke
bank kan men de uitlotingsvoor-
waarden (als die u niet bekend
zijn), controleren.
Vraag: In het Bezuidenhout te Den
Haag ls een Koningin Marielaan.
Wij kunnen een koningin van die
naam niet terugvinden in onze ge
schiedenis.
Antwoord: Ons land heeft verschil
lende koninginnen van die naam
gekend: Mary Stuart, de vrouw van
Stadhouder (Koning) Willem III,
in Engeland waren William en
Mary koning en koningin. In feite
was koningin Maria geen koningin
van de Republiek der Ver. Neder
landen... Verder was er Maria van
Hongarije, de zuster van Karei V.
Koningin-regentes van de Lage
landen. Prinsessen die Marie of
Maria werden genoemd, hebben we
des te meer gehad. In Den Haag
was vooral bekend prinses Marie,
die gehuwd was met de Prins von
Wied. Zij had in en om Den Haag
verschillende bezittingen: Het pa
leisje op het Voorhout en de bui
tenplaats De Pauw te Wassenaar.
Vraag: Wat betekent het monu
ment. bij de ingang van het Oor
logskerkhof te Margraten
Antwoord: Uit de verwoesting van
de oorlog, hier voorgesteld door
een afgeknotte boom, spruit nieuw
leven. Jonge bladeren. Een Jonge
vrouw (leven en vruchtbaarheid)
met duiven (symbool van de vrede)
op haar schouder. Het opschrift
luidt: New life from wars destructi
on proclaims mans immortality and
hope for peace. (Het nieuwe leven,
dat voortkomt uit de verwoesting
van de oorlog verkondigt de onster
felijkheid van de mens en hoop
vrede).
Zelf zagen we dit beeld niet.
de Canadese oorlogsveteraan,
richter van dit kerkhof, heeft
dit verteld en nog heel veel
over het bezoek aan deze begrajni
plaats van de familieleden en 1
de mensen die deze graven ad
teerden.
m
Vraag: Deelt een 'voorkind',
door de vader geëcht werd, op
lijke wijze met de andere kinde
mee in de erfenis?
Antwoord: Door het voorkind
aanvaarden bij het huwelijk t
de vader het kind, volgens de
als zijn eigen erkend. Het 1
dezelfde rechten als de andere
deren.
les wc
pgevar
van
wel 1
tncer<
liet it
in ste
ouder
zijn
renigir
van
mere c
loet to
le ma;
bijkor
5 ook
dhaver
eer dai
