Laat provincies blijven,
ze zijn niét overbodig
55*-
dichtbij
^ommentaar Hoe een randstedeling zich kan vergissen...
uropa en VS -1
Eiropa en VS -2
iropa en VS -3
ic
het weer
Voorjaarsbui
KLM begint nieuwe
lijn tussen
Eindhoven-Hamburg
Rijkswaterstaat
koopt REM-eiland
geschiedenis van de arbeider
gezegend
oud
bloemen
record
OCW/KiWARfEET DONDERD AG 14 M AART 1974
BLNNENGVXD/C04LMENTAAR
T5/K7
nki1
t valt niet te ontkennen: West-Eu-
verhouding tot de Verenigde
ten lijkt de laatste tijd een tikje
ibelzinniger te zijn geworden,
de bijdrage van de Europese
:hap aan een oplossing (of
ter: aan het praten over een oplos-
g) van de oliecrisis. Eerst besluiten
t van de negen leden van deze
b, samen met Amerika en een paar
Ieren, om te streven naar een alge-
ne conferentie van olieproducenten
-consumenten. Ze plezieren daar-
Amerika en vertoornen Frankrijk,
zich demonstratief afzijdig houdt,
rolgens echter beginnen diezelfde
op hetzelfde gebied, Amerika te
trnen en Frankrijk te plezieren,
wel door zich te scharen achter
Frans© wens om een aparte con-
itie van West-Europa met de Ara-
;he landen te organiseren,
iet een wonder, dat Kissinger zich
voelt en in het openbaar
geeft van zijn ergernis? Deze re
is te begrijpelijker, wanneer men
lerking neemt, dat de Ameri-
nse minister ook op andere gron-
weinig reden heeft om tevreden te
over West-Europa's bejegening
j n i de VS.
n zijn voorstel van bijna een jaar
eden om een mooie nieuwe verkla-
roi g op te stellen over de saamhorig-
~ldj,van Amerika en West-Europa, is
dusverre niets terechtgekomen. Het
;t prnaamste resultaat tot op heden is
Europees geharrewar over de
n™ag, met welke hooggestemde woor-
jj. partnerschap?, lotsgemeen-
(ap? die saamhorigheid precies
st worden omschreven. Wat be
id was als een poging om de atlan-
eenheid te versterken, althans
ïwe glans te verlenen, is uitgelopen
nieuw vertoon van verdeeldheid.
is, zeker voor de initiatiefnemer,
Q|furstellend. Maar het zou ons niet
jazen als die teleurstelling door
i te heviger werd gevoeld, omdat
beseft, haar zelf min of meer te
bén uitgelokt Ten eerste had nie-
nd om de door hem gepropageerde
daring gevraagd. Ten tweede is de
idzaak ervan ook afgezien daarvan
ilijk te verdedigen. Als de atlanti-
betrekkingen goed zijn, is zo'n
overbodig, en als de samenwerking
en West-Europa en de VS veel te
sen laat, baat ook de aanwezigheid
een fraaie beginselverklaring wei-
En ten slotte had Kissinger bij
Ti rbaat kunnen weten, dat de Franse
e d:ring ook deze kans zou aangrijpen
haar reputatie van dwarsligger te
estigen.
de andere oorzaak van Kissingers
de Westeuropese houding
opzichte van olieconferenties
eft: natuurlijk is die houding
Lie i toonbeeld van rechtlijnigheid.
|^ar is ze nu werkelijk schadelijk
r Amerika, of voor de Amerikaan-
o N'rol in de wereldpolitiek? We kun-
het ons nauwelijks voorstellen.
j'aü :reerst is er weinig kans op, dat
|nL ke conferentie met de olieprodu-
ten ook spoedig van de grond
it. Al was het alleen maar omdat
producenten het onderling maar
eens kunnen worden over hun
rktstrategie. Vervolgens is moeilijk
te zien, waarom los van wat
30-i tt-Europa samen met Amerika on-
1 neemt de West-europeanen niet
ispr aderlijk hun regionale belangen
No de Arabieren zouden bespreken.
ial
ispej daardoor het Amerikaanse stre-
naar een vredesregeling voor het
i Iden-Oosten zou kunnen geschaad
r j den. is een gedachte die Europa
órti ;el eer bewijst. Bij het politieke
"irnfleg daarover heeft West-Europa
ners weinig meer in te brengen dan
briefjes, eenvoudig omdat het
politieke statuur mist om garanties
amnen geven voor de handhaving
welke regeling ook.
3S
door Jan Brokken
AMSTERDAM Vooringenomenheid kan tot grote vergissingen leiden. Die provincies, zo dachten
wij, zijn toch langzamerhand zielloze kinderen van ons staatsbestel geworden. Vraag aan een wille
keurige inwoner van Hilversum tot welke provincie hij zich aangetrokken voelt, en hij zal schouder
ophalend antwoorden dat hij zich even goed thuis voelt in Utrecht als in Noord-Holland. Een inge
zetene van Beesd, een plaatsje dat op 25 kilometer afstand van de stad Utrecht ligt, kan zich toch
moeilijk een Gelderlander noemen? Inwoners van Sassenheim, Schoonhoven en Goedereede staan
alle drie te boek als Zuidhollanders, maar wat verbindt hen? Niets toch? Mochten die provincies ooit
nog eens opgeheven worden en daarover wordt de laatste jaren steeds vaker gesproken dan zal
het woedende volk het Binnenhof heus niet op stelten zetten.
Uitzonderingen moeten deze stelling
natuurlijk kracht bijzetten. Friezen
en Limburgers hebben nog een sterke
emotionele band met hun provincie,
voelen in hun binnenste nog iets
week worden wanneer ze na de Af
sluitdijk of na Helmond him provin
cie binnenrijden. Maar in Haarlem
kwamen zij onlangs een redelijk ont
wikkelde man tegen, die zich afvroeg
tot welke provincie hij nu eigenlijk
behoorde: Noord- of Zuid Holland.
Terwijl wij als Nederlanders heel
goed beseffen, waarom wij een Twee
de Kamer kiezen, terwijl wij ons met
gepaste trots Amsterdammer of Rot
terdammer noemen, laat die provincie
ons een enkele uitzondering daar
gelaten volledig koud. Aan de
vooravond van de provinciale staten
verkiezingen zou het interessant zijn
daarover eens met een aantal (provin
ciale) politici te spreken, zo veronder
stelden wij nog altijd. Dan zouden wij
een inwoner van dat plaatsje Beesd,
dat toch eigenlijk niets Gelders heeft,
tegenover een echte Limburger moe
ten zetten.
Het opzetje bleek aardig te lukken,
maar de gevonden uitzondering beves
tigde de regel niet. Wij belden nog
even met de provincie Limburg om te
vragen of de man. die wij op het oog
hadden, nog bij deze statenverkiezin
gen van de partij was. Het eigen ge
luid van Limburg viel direct op: ter
wijl de telefonistes van de overige
tien provincies 'met het provincie
huis' zeggen, kondigde de Maastricht
se juffrouw zich met 'Rijksgouverne
ment' aan, waarbij de r scherp en de
g zacht uitgesproken werd. De heer J.
J. G. Tonnaer, burgemeester van
Schinveld, en fractievoorzitter van de
PPR in de Limburgse staten, bleek
inderdaad nog aan d e verkiezingen
mee te doen. De inwoner van Beesd
was vlug gevonden: mr. O. W. A. ba
ron van Verschuer, gedeputeerde van
Gelderland en voorzitter van de CHU,
woont in dit rustige oord aan de ri
vier.
Na de gesprekken met beide heren
bleek echter hoe dc vooringenomen
heid ons parten had gespeeld. Terwijl
de heer Tonnaer had uitgelegd, dat er
in Limburg een irrationele band tus
sen bewoners en provincie bestaat',
maar vervolgens aan het relativeren
sloeg, antwoordde de heer Van Ver
schuer op de vraag 'voelt u zich Gel
derlander' ronduit 'ja'.
Eerst de heer Tonnaer. 'In het maat
schappelijke leven betekent die pro
vincie nog wel wat voor een Limbur
ger. net zoals voor een Fries. Het is
sterk een kwestie van gevoel. Uit irra
tionele overwegingen en als ik ir
rationeel zeg veroordeel ik ze beslist
niet voelen Limburgers zich met
hun provincie verbonden'.
Welke zijn die overwegingen? 'Dat in
heel Limburg een eigen dialect wordt
gesproken. En dat Limburg samenvalt
niet het bisdom Roermond. Deze pro
vincie is niet alleen een staatkundige
eenheid, ook religieus gezien zijn wij
één. Zelfs niet-kerkelijken accepteren,
dat het hier wat betreft de geloofso
vertuiging anders ligt dan in de rest
van Nederland. Eén dialect, één ge-
Mr. O. W. A. baron van Verschu
er: idealist en realist
ridisehe eenheid', zegt de heer Ton
naer. 'Als er aan die juridische een
heid een einde zal komen, betekent
dat nog niet dat Limburg ophoudt te
bestaan of dat er geen Limburgers
meer zouden zijn'.
Gelderlander
Hoe denkt de heer Van Verschuer
over het opheffen van zijn provincie.
Gelderland? Als inwoner van Beesd
noemt hij zich 'even veel Gelderlan
der als iemand uit de Achterhoek'. De
heer Van Verschuer voert ook wel
een kleine verzachting voor zijn stel
ling aan 'ik zit al zo lang in het
provinciale bestuur dat ik misschien
aan bedrijfsblindheid ben gaan lijden'
maar de CHU-er durft toch wel
weer te stellen, dat de inwoners van
Beesd zich Gelderlander voelen. Het
beste bewijs of de bevolking zich aan
die provincie verwant voelt zal pas
geleverd worden wanneer ooit nog
eens besloten zal worden die provin
cie maar op te splitsen of op te hef
fen.
De heer Van Verschuer zegt dit laat
ste op een toon, alsof hij de grote
protestbetogingen al voor zich ziet
Kortom, de gedeputeerde gelooft in
zijn provincie, voeot zich Gelderlan
der, vindt kleine provinciale grenswij
zigingen hier en daar gewenst, maar
noemt Gelderland een mooie en pret
tige bestuurlijke eenheid, die hij niet
graag zou willen missen.
Als typische kenmerken voor zijn pro-
voncie noemt hij de 'intimitiet, de
rust, de geweldige landschappelijke
waarde en een zeker Gelders bewust
zijn'. De gedeputeerde zegt zowel ide
alist als realist te zijn. Als idealist zal
hij het betreuren wanneer Gelderland
als bestuurlijoie eenheid ooit nog
eens zal ophouden te bestaan. Als rea
list stelt hij daarentegen, dat de bur
ger bij het bestuur betrokken moet
worden en dat de gewesten daar zeker
toe zullen bijdragen.
J. G. Tonnaer:
emotionele band..
loofsovertuiging, dat geeft Limburg
zijn eigen gezicht'.
Die emotionele band betekent volgens
de heer Tonnaer niet, dat de Limbur
gers meer belangstelling voor het
werk van de provincie zouden hebben
dan bijvoorbeeld de Hollanders. 'De
mensen begrijpen heel goed, dat hun
stem bij de Thveede Kamerverkiezin
gen van invloed is op hetgeen met de
lonen, de prijzen of de belastingen ge
beurt Het nut van een gemeenteraad
zien ze ook heel goed in: die raad
besluit over hun voor -of achtertuin
tje. Met de provincie weten ze geen
raad, Die provincie beschikt boven
dien over een klein budget; veel spec
taculairs kan ze niet doen. De belang
stelling voor de provincie blijft daar
om ook in Limburg —klein'.
'Een Limburger voelt zich LLIMBUR-
GER. Maar alle andere overwegingen
overschaduwen dit gevoel'. De Lim
burger zal dan ook geen hete tranen
plengen, wanneer die provincie opge
heven wordt. 'Een provincie is een ju-
Gewesten nodig
Gewesten, het woord valt vele malen
wanneer wij met de politici over het
opheffen van de provincie hebben.
Beiden zijn voorstander van deze be
stuurlijke nieuwkotner. De heer Ton
naer zegt: 'U moet zich voorstellen,
dat ik als burgemeester van een klei
ne gemeente in de mijnstreek in vijf-
'tien tot twintig besturen van interge
meentelijke organisaties zitting heb.
Die gewesten zijn nodig*.
De CHU-er en de PPR-er vinden bo
vendien, dat de provincie gehadhaafd
moet blijven als bestuurlijke eenheid.
De heer Van Verschuer: 'Die provin
cies zijn niet overbodig. Als ik alleen
al denk aan dat hele pakket taken,
dat wij bijvoorbeeld op milieugebied
van de landelijke overheid toegescho
ven krijgen. Wanneer wij die provin
cie afschaffen, dan raken wij verzeild
in een centralisme, waar iik bang
voor ben. Nee, wij moeten de provin
cie handhaven'. De taken van de pro
vincie moeten misschien gehergroe
peerd worden, vindt de heer Tonnaer,
er moeten misschien nieuwe taken
bijkomen, maar de provincie moet
blijven.
Blijft natuurlijk de vraag open, hoe
wij ons zo konden vergissen. Volgens
de heer Tonnaer voelen de Limbur
gers zich bij hun provincie betrokken,
maar mag dat niet bestuurlijk worden
uitgelegd (geen propvolle tribunes bij
de statenvergaderingen) en volgens de
heer Van Verschuer vormt Gelderland
wel degelijk een eenheid, ook voor
het gevoel van haar inwoners. Wij
zullen ons wel vergist hebben, omdat
wij in de Randstad wonen. Een inwo
ner van Hilversum kan zich toch
moeilijk Noordhollander voelen, heeft
toch niets gemeen met een Alkmaar
der?
(ADVERTENTIE)
429
W0 5 STUKS
irom is Kissingers uitval naar West-
pa, hoe begrijpelijk aok afis ui-
van ergernis, als politiek gebaar
irschijnlijk niet erg nuttig. Ze zou
|le(Jiakkelijk de indruk kunnen wek-
)tei dat Amerika de leden van de Eu-
erd ese gemeenschap (minus één) wil
in ingen tot een duidelijke keus tussen
lerika en Frankrijk. Dat is echter
irreëel alternatief. De meerderheid
de Europese gemeenschap kan
Seb niet permitteren, zich los te ma-
erl! van Amerika, maar ze kan het
subi i evenmin veroorloven Frankrijk
:1 van zich te vervreemden. De
leiding tot het laatste mag soms
k zijn, de wetenschap dat het gaul-
,ne per slot van rekening ook niet
eeuwige leven heeft, maakt het
standig, cr weerstand aan te bie-
L
1 voornaamste effect van Kissingers
tiek zou wel eens kunnen zijn, dat
voor de Europese gemeenschap
cl moeilijker wordt, enige samen-
nflj ng te bewaren en de restanten van
ir schone idealen uit de jaren '58
te houden. We kunnen ons niet
lenken. da Amerika daarbij belang
ent te hebben.
Van onze weerkundige medewerker
Tussen twee kleine depressies in is
het in Nederland de afgelopen zesen
dertig uur zeer rustig gezveest. Het
kwam in de van huis uit vochtige
luchtsoort tot uitgebreide en vaak
dichte mistvelden. Soms was het zicht
niet groter dan 25 meter. Het tussen
twee depressies in liggen het ene
van 1015 millibar bij Helgoland, het
andere met 1013 mb. bij Tours in mid
den-West-Frankrijk geeft als voor
deel dat het weer droog blijft. Dat is
woensdag in onze contreien duidelijk
gebleken. De teinperatuur steeg, waar
het flink opklaarde tot 8 d 9 graden
Celsius.
Stralend was het ook, zoals trouwens
de laatste tijd steeds, in het noorden
van Duitsland en Polen en in het al
gemeen langs de boorden van de Oost
zee. Regenen deed het in Frankrijk,
waar Rouen gisteravond 6 mm water
meldde, Bordeaux 7 en Pau 8 mm.
In de vooravond breidde de mist in
ons land zich uit ook naar gebieden
waar tot vier uur of half vijf de zon
voluit had geschenen. Het Russische
hogedrukgebied (1035 mb.) begint af
te zwakken, maar ten westen van de
Britse eilanden stijgen de barometers
langzaam. Tussen dit stijggebied van
de luchtdruk en de naar Zioitserland
wegtrekkende Franse depressie, raakt
Nederland in de tweede helft van de
ze week in een noordwestelijke of
noordelijke stroming, waarmee polaire
lucht wordt aangevoerd. Deze is kou
der, wat vooral overdag te merken zal
zijn aan de lagere middagtemperalu-
ren. Verder verschijnen de welbeken
de maartse voorjaarsbuien, u weet
zvel van: die de zomer aan kruien, ten
tonele. Ondanks hier of daar een ha
gelvlaag, zullen er ook opklaringen
zijn.
Een depressie ten noorden van New
b'oundland, die tijdelijk met 945 mb.
in de kern orkaanwinden veroorzaak
te, heeft het de scheepvaart ten oos
ten van Canada zeer moeilijk ge
maakt. Een schip daar rapporteerde
AMSTERDAM De KLM begint per
1 april een nieuwe lijn tussen Eind
hoven en Hamburg. De dienst wordt
van maandag tot en met vrijdag twee
maal per dag gevlogen met Fokker
Friendships van de dochtermaatschap
pij NLM.
De nieuwe lijn is tot stand gekomen
in nauw overleg met het Philips-con
cern, dat veel zakenverkeer tussen
beide steden heeft en dit tot nu toe
met eigen vliegtuigen moest verzor
gen. Voor de uitvoering van de dienst
wordt de NLM-vloot, nog deze maand
uitgebreid met een vijfde, gehuurde,
Friendship.
Behalve voor de Eindhovenaren biedt
de dienst ook perspectief voor de
Limburgers: zowel de vroege ochtend-
als de latem iddagvlucht uit Maas
tricht geven directe aansluiting op
het vliegtuig naar Hamburg. In omge
keerde richting is die aansluiting er
ln Eindhoven alleen op de avond
vluchten.
Voor de NLM, een maatschappij voor
binnenlandse vluchten, wordt dit
overigens niet de eerste keer, dat
haar toestellen worden ingezet voor
vluchten over de grens.
noordwester storm 10 met hevige
sneeuwjachten en een luchttempera
tuur van -14 gr. C. Het zeewater was
daar -l'/j gr. C. Op 68 gr. N.B. in
noord-Canada vriest het nog altijd
dat het kraakt: bijna 30 gr. C. Tot in
de staat New York is het er koud
van, maar in Florida in het zuiden
van Texas, is de zomer doorgebroken:
Key West 2.5 gr. C., Tampa 27, Miami
en Brownsville 28 gr.C. Zover kwa
men Sevilla en Malaga woensdagmid
dag nog niet: maximaal 20 gr. C.
HOOG WATER. 15 maart 1974. Vllssln-
gen 6.28-18.57. Hartngvlletslulzen 8.02-20.31.
Rotterdam 9.05-21.41. Scheveningen 7.32-19 59.
IJmuiden 8.19-20.46. Den Helder 11.28-23.45.
Harlingen 1.54-14.06. Delfzijl 4.16-16.34.
DEN HAAG Voor vier ton heeft
rijkswaterstaat de hand gelegd op het
voormalige REM-eiland, tien kilome
ter uit de kust voor Noordwijk. Het
eiland, dat sterk verwaarloosd is eti
voor een bedrag van 1,6 miljoen
wordt opgeknapt, zal worden inge
richt voor het meten van golfbewegin
gen en stromingen in zee. Er komt
een accommodatie voor zes personen;
alleen voor langere proefnemingen,
want het eiland krijgt geen perma
nente bemanning. Er wordt een bevei
ligingssysteem ingebouwd om onge
wenste bezoekers te weren.
onder redactie van loessmil
Ontzettend belachelijk is dat de
werkgevers (de kapitalisten) doen
alsof ze even belangrijk zijn als de
werknemers (de arbeiders): 'Wij
zetten ons kapitaal in en krijgen
dividend, jullie je arbeid en jullie
krijgen loon. Dus zijn we even be
langrijk', zeggen de kapitalisten.
Daarom zitten er in bijvoorbeeld
de sociaal-economische raad werk
nemers en werkgevers. Maar dat is
bedrog, want werknemers zijn veel
belangrijker. Hoe komen die werk
gevers aan dat kapitaal? Bekijk de
geschiedenis en je ziet dat ma
chines en fabrieken tot stand zijn
gekomen door arbeid, en dat de
kapitalisten ze inpikten. Machines
en fabrieken zijn dus eigenlijk van
de arbeiders. Heel logisch natuur
lijk, want die dingen komen niet
uit de lucht vallen en kunnen al
leen uit arbeid ontstaan. Daarom
bestaan er in principe alleen ar
beiders, moeten de kapitalisten ook
loon krijgen (maar dan alleen
voor werk dat ze doen) en moet ie
dereen mee kunnen beslissen over
u-at we met onze machines en
grond zullen doen'.
De arbeider is dus belangrijker
dan zijn werkgever en als dat nu
opgaat, moet dat door de eeuwen
heen zo geweest zijn. Alleen vind
je maar weinig over hem terug in
de geschiedenisboekjes. Daar gaat
het over koningen, keizers, machti
ge ondernemingen en schepen die
de wereldzeeën beheersten, palei
zen en koopmanshuizen. En toch
zijn er ook altijd gewone mensen
geweest, de boeren en arbeiders
die zich krom werkten voor dege
nen die het voor het zeggen had
den. Om dat een beetje recht te
breien heeft het VJV - vormings-
werk jonge volwassenen - het maart
nummer van zijn maandblad in z'n
geheel gezvijd aan 'de geschiedenis
van de arbeider' en dan met name
van die in Nederland de laatste
vijf eeuwen. Het (dubbel-) nummer
is bovendien bedoeld om mensen
die met vormingswerk en onder
wijs te maken hebben en zeker ook
de werkende jeugd met al deze in
formatie een ruggesteuntje te ge
ven als ze over zaken als democra
tie. socialisme, de positie en de
rechten van arbeiders discussiëren.
En daarbij zouden ze dan rolgens
het VJV moeten uitgaan van de
conclusie waarmee het blad eindigt
en waarmee wij begonnen: de
icerknemer is meer waard dan de
werkgever. Werknemers zijn zo be
langrijk, dat de werkgever zonder
In de afgelopen zes jaar is het aan
tal WAO-trekkers verdriedubbeld:
van 100.000 naar 300.000. 'Met de
zelfde trend er is geen enkel re
delijk argument te bedenken waar
om we die trend niet zouden door
trekken zitten we in het jaar
2000 vrijwel allemaal in de WAO',
voorspelt 'profeet' in Open Kaart,
het maandelijks bedrijfsblad van
het GAK. De sombere ziener die
daarin zijn denkbeelden over de
sociale voorzieningen in het jaar
2000 ontplooit, gaat nog verder:
'Voorzover dat niet het geval is'
(van die WAO) 'loopt de rest in
de werkloosheidswet, die geen
maximumduur meer kent in het
gezegende jaar 2000*. Zelf verlangt
hij dus blijkbaar vurig naar die
tijd, waarin voor iedereen de
AOW-leeftijd bij zestig jaar al be
gint: 'De toestand is dus duidelijk:
onder de zestig zit iedereen in de
WAO of WW en boven de zestig
in de AOW'. Dan zijn er dus ook
geen uitvoerders van de sociale
wetten meer beschikbaar? Daar
heeft 'profeet' aan gedacht: in het
buitenland zijn ze nog niet zo ver
en daar werken ze nog. Daar komt
dan ook de computer vandaan die
door siechts één gedeeltelijk valide
man kan worden bediend 'en die
was er gelukkig nog'.
Rest de vraag: als er niemand
meer werkt, wie betaalt dat dan al
lemaal? Domme vraag, vindt de
ziener. 'Die vraag werd al in 1973
gesteld en werd toen ook niet be
antwoord'.
Er is weer een heel oud mens ge
vonden, althans zijn of haar ge
raamte-resten. Prof. Mirko Malez
van de Zuidslavische academie van
wetenschappen en zijn mede-expe
ditieleden zijn er althans van over
tuigd dat wat zij in een grot bij de
Zuidslavische stad Pula aan been
deren en stukken gereedschap von
den, aan één of meer primitieve
mensen heeft toebehoord die wel
zo'n één miljoen achthonderddui
zend jaar geleden geleefd moeten
hebben.
hen wel kan inpakken, maar dat is
nou juist niet in de geschiedenis
terug te vinden. De geschiedenis
van de arbeider begint althans
in het blad zo ergens in de vijf
tiende eeuw in Midden-Europa en
merkwaardig genoeg zie je dan met
een hetzelfde verschijnsel als tn
onze tijd: toen waren de gewone
mensen al afhankeijk van de bezit
tende klasse, de adel en de kerk
vorsten en nu 'is dit het allerbe
langrijkste: wie het kapitaal
(grond, geld, fabrieken, machines)
in een land bezit is de baas'.
In het VJV-blad wordt uitvoerig
uit de doeken gedaan hoe het ka
pitalisme ontstond en hoe het on
danks oorlogen en inflaties in
stand kon blijven. Hoe altijd weer
de arbeiders de dupe werden en
hoe die zich ten slotte in de vorige
eeuw aarzelend aaneensloten. En
ook aan de hand van gesprek
ken tussen werkgever en werkne
mer hoe het zou moeten zoor
den: bedrijven niet nationaliseren,
maar socialiseren; de arbeiders be
slissen. Studenten, docenten en ar
beiders gaan de universiteit bestu
ren, buurtbewoners hun bziurt en
jongeren hun vormingscentrum. En
als de kapitalist tegenwerpt: dat
kunnen arbeiders niet, dan zullen de
arbeiders van nu antwoorden: 'o
nee? Tijdens de bezetting van de
Enkafabriek in Breda u-as de di
rectie eruit gegooid, maar draaide
het hele bedrijf gezcoon door. En
trouwens, er zijn hele landen waar
dit al gebeurt'.
Het VJV heeft voor belangstellen
den nog zoel een extra exemplaar
(drie gulden) liggen. Een kaartje
naar Mariahoek 1 a in Utrecht en
het komt in de bus.
Nederlanders zeggen het blijkbaar
graag met bloemen, want de meer
dan vijftienhonderd bij Fleurop-ln-
terflora aangesloten bloemisten
hebben vorig jaar ontzettend veel
bloemetjes door het hele land voor
hun klanten moeten versturen.
Welgeteld deden ze dat 835.000
keer en rekenen we gemiddeld
aan de lage kant dan een tien
tje per bloemetje, dan is dat alleen
aan bloemengroeten al een heel
aardige omzet. Daar kwamen dan
nog eens 51.500 Moemencheques
bij en natuurlijk alle losse bossen
die in de winkels verkocht zijn.
Het record van 1971 is desondanks
nog ongebroken. Toen werden er
840.500 geurige groeten verstuurd,
maar toch vinden de Fleurop-Inter-
flora-bloemisten 1973 een voortref
felijk jaartje, dat ze voor een deel
te danken denken te hebben aan
de garantie 'niet goed, geld terug'.
Dit jaar willen ze proberen het re
cord van 1971 te verbeteren en
850.000 klanten een bloemengroet
naar familie en vrienden te laten
sturen.
Brasilia, de nieuwe Braziliaanse
hoofdstad, kan op een stuk of wat
records bogen. Niet alleen telt de
stad uiteraard de meeste nieuwe
huizen en gebouwen van het land,
maar ook zijn de kosten van levens
onderhoud er het hoogst, zo hoog
dat ze best astronomisch genoemd
mogen worden, en bovendien wor
den er de meeste echtscheidingen
uitgesproken. In december vorig
jaar gingen bijvoorbeeld bijna
tweemaal zoveel mensen officieel
uit elkaar als er trouwden (235 te
gen 125).
Volgens de statistieken heeft dat
verschijnsel alles met het peperdu
re leven in de stad te maken: de
voornaamste en meest voorkomen
de redenen om te scheiden waren:
veel te jong getrouwd en ruzie
over financiële kwesties. Ontrouw
wordt maar sporadisch als oorzaak
genoemd.
Er gaan nu sociologen aan de slag
om verbetering in de toestand te
brengen.
'De heer Simpkins zal even naar de juiste maat kijken
