dichtbij
Verrassend (1)
Commentaar Gezamenlijk project van Amsterdamse universiteiten
Verrassend (2)
Gewetensbezwaarde
krijgt ruimere
kansen tot werken
Gespannen toestand
op Sint Maarten
Herdrukken mogen
maar beperkt
in prijs stijgen
weer
Januari excelleerde
weerrapporten
IT
daantje gaat in de politiek
beschaafd
winnaar
werkziekte
■ROUW/KWiAiRITET DONDERDAG 31 JlAiNiöAiRlI 1974
BIXXENLAND T5/K7
De gedachte dat iedereen, als het even
kan, zijn eigen boontjes moet doppen
en niet bij de minste of geringste te
genslag maar bij de overheid om steun
moet aankloppen, wordt door velen
beschouwd als een opvatting die type
rend is voor de WD. Die velen zul
len dan ook met enige verbazing heb
ben kennisgenomen van de schriftelij
ke vragen die' een der oppositieleiders,
de heer Wiegel, en zijn fractiegenoten
mevrouw Smit-Kroes en Portheine de
zer dagen aan premier Den Uyl heb
ben gesteld. Dit trio wil van de eerste
minister weten, wat de overheid gaat
doen voor bedrijven die door de ben
zinedistributie zijn getroffen, zoals een
deel van de horeca, fabrikanten en re
parateurs van auto's, hun toeleveraars
en benzinepomphouders.
De zorg om het welzijn van deze
groepen, die de vragenstellers ver
woorden, verdient op zichzelf respect.
Maar dat de WD'ers voor deze groe
pen toegang bepleiten tot wat in zg.
liberale kringen nogal eens minach
tend als de staatsruif wordt aange-
rilduid, is daarom niet minder verras-
send. Het is zo lastig, daarvoor een
verklaring te vinden, dat men bijna in
de verleiding komt. die verklaring te
zoeken in een toegegeven niet
eeheel onverdachte bron, te weten het
laatste nummer van het maandblad
'Socialisme en Democratie'.
Daarin citeert de parlementaire redac
teur van Het Parool, H. A. van Wij
nen, een 'zeer vooraanstaand liberaal',
die van oordeel is, dat zijn partijgeno
ten in de Tweede Kamer 'op het
ogenblik onder zeer zware druk van
het bedrijfsleven staan'. Zijn opmer
king toepassend op de buitenlandse
politiek, voegde deze vooraanstaande
liberaal die 'vanwege verplichte
discretie' anoniem moest blijven er
aan toe: 'Wie als liberaal met het be
drijfsleven op goede voet wil blijven
staan, moet wel hard tegen Van der
Stoel aanschoppen'. Gelet op de vraag
die Wiegel en zijn fractiegenoten deze
week aan Den Uj^l hebben voorge
legd, doet die druk van het bedrijfsle
ven zich blijkbaar niet alleen, en mis
schien ook niet in de eerste plaats, op
het terrein van de buitenland se
politiek gevoelen.
Het liberale trio verlangt ook van
Den Uyl te vernemen, welke gevolgen
van de benzinerantsoenering hadden
kunnen worden vermeden, als het ka
binet 'minder snel en daardoor beter
Ifoorbereid' de distributie had inge
steld. Dat is natuurlijk niet zozeer een
vraag als wel een indirecte formule
ring van een stevige beschuldiging, in
houdend, dat het kabinet bij de invoe
ring van de distributie overhaast te
iwerk is gegaan.
Dat nu juist de VVD met dit verwijt
komt aanzetten, is ietwat verbazing
wekkend. Het kan alleen worden
verklaard, als men aanneemt, dat de
drie vragenstellers uit de liberale
Tweede-Kamerfractie het slachtoffer
zijn geworden ofwel van bedroevende
onbeschaamdheid ofwel van ernstig
geheugenverlies. Want wie liet zich
eind vorig jaar met luider stemme ho
ren in het koor van hen die op distri-
butié aandrongen, omdat de autoloze
zondag zo'n botte bijl zou zijn? Inder
daad: de VVD, wier woordvoerder
Portheine een van de vragenstellers
op 18 december in de Kamer ver
klaarde, dat 'op het terrein van de
energiebeperking en de gevolgen daar
van iets moet worden gedaan, en wel
in de vorm van een distributie'.
Samenvattend: wie de mening is toe
gedaan, dat in de WD liberalisme en
opportunisme wel wat al te nauw ver
want zijn, wordt daarin door Wiegel
en een aantal van zijn fractiegenoten
(helaas, want wij gunnen zelfs het li
beralisme eerlijke pleitbezorgers)
krachtig bevestigd.
WETSWINKEL IN HET
HUIS VAN BEWARING
door Leo Kleyn
Lichtelijk vermoeid, maar niet zonder voldoening verlieten begin
vorige week mr. Airlliur Frid en de rechten studenten Jeanne Doo
rnen, Han van der Leeik en Kees Savelkouls na een twee uur durend
bezoek het Amsterdamse Iluis van bewaring I aan liet Kleine-
Gartmanplantsoen. Het viertal had er toen zijn eerste juridische
spreekuur binnen de muren van de strafinrichting op zitten.
'Je kunt natuurlijk niet zeggen dat
het leuk was, ma?r het was wel ge
weldig interessant', zo vat Arthur
Frid zijn indrukken samen. Een jaar
lang zullen hij en de drie studenten
(van wie Han van der Leek invalt voor
Henk Spreen, die ziek geworden is)
wekelijks zitting houden ten behoeve
van de gedetineerden. Hetzelfde gaan
mr. Peter von Brucken Fock en drie
studenten iri het Huis van bewaring
II in Amsterdam doen. De wetswin-
kel. buiten de gevangenismuren al be
kend, is daarmee ook opengesteld
voor hen die met de rechter in aanra
king komen.
bied van het civiele recht, een lacu
ne'.
Die leemte, meent hij, wordt slechts
gedeeltelijk opgevuld door advocaten
en ireclasseringsambtenaren. De raads
man houdt zich slechts bezig met de
strafrechtelijke problemen van zijn
cliënt, terwijl de maatschappelijk wer
ker in het algemeen niet juridisch ge
schoold is. Beide instanties, advoca
tuur en reclassering, erkennen dat
ook; de twee projectgroepen krijgen
van die zijden alle medewerking.
Samenwerking
Goedkeuring
De rechtshulp wordt verleend in sa
menwerking tussen het Criminolo
gisch instituut van de Vrije Universi
teit en het Seminarium Van Hamel
van de Universiteit van Amsterdam.
In november heeft het ministerie van
justitie aan het experimentele project
zijn goedkeuring gehecht. Over een
jaar zullen de beide instituten hun
bevindingen aan het ministerie rap
porteren.
De enkele jaren geleden door een ju
ridisch studentenblad aan de kaak ge
stelde 'leemte in de rechtshulp' ont
waarden Arthur Frid en Peter von
Brucken Fock ook in de huizen van
bewaring en gevangenissen. 'De men
sen die in een huis van bewaring zit
ten', zegt Arthur Frid, wetenschappe
lijk medewerker van het Criminolo
gisch instituut, 'zijn opeens uit de
maatschappij weggerukt. Ze vragen
zich af hoe het met hun werk moet,
hoe hun vrouw aan de kost moet ko
men. Ze hebben misschien een belas
tingschuld of ze breken zich het
hoofd over een voogdijkwestie waar
ze mee zitten. Er ligt, ook op het ge-
Van een verslaggever
DEN HAAG Minister Vredeling
(defensie) staat niet afwijzend tegeno
ver de tewerkstelling van erkende ge
wetensbezwaarden bij instellingen
met activiteiten op het gebied van de
bevordering van de vrede. Dit blijkt
uit het antwoord van de bewindsman
op schriftelijke vragen van het Eer-
ste-Kamerlid Van Wijk (PSP).
In elk afzonderlijk geval wil de be
windsman bezien, of hij, gelet op ae
doelstellingen en/of werkwijze van de
betrokken instelling, de plaatsing
daarbij van gewetensbezwaarden voor
zijn verantwoording kan nemen. In
zijn vragen sprak de senator over 'in
stellingen, die bezig zijn met daadwer
kelijk vredeswerk: polemologie, onder
zoek naar geweldloze strijdmiddelen,
vrijwillige hulpdienst in conflictge
bieden en dergelijke.'
Onafhankelijk van elkaar werd zowel
op het Criminologisch instituut als op
het Seminarium Van Hamel met de
gedachte gespeeld een juridisch
spreekuur in een Amsterdams huis
van bewaring te gaan houden. Toen
Frid het plan vorm wilde geven, nam
hij contact op met zijn collega. Peter
von Brucken Fock, Avetenschappelijk
medewerker van het Seminarium Van
Hamel, die, naar hij wist, met zo'n
spreekuur ervaring had opgedaan in
het jeugdhuis van bewaring De
Sprang in Scheveningen, waarna tot
samenwerking werd besloten.
Het ministerie van justitie, waartoe
de twee wetenschappelijke medewer
kers zich met hun plan wendden, was
wel bereid toestemming te verlenen,
maar stelde als voorwaarde dat het
project zou worden uitgevoerd onder
verantwoordelijkheid van de beide in
stituten. Arthur Frid heeft daar be
grip voor: 'Het ministerie vond het
maar zeer betrekkelijk dat twee mede
werkers met een aantal studenten dat t
gingen doen. Anderen kunnen wel
met dezelfde plannen komen, waar
door je een versnippering krijgt die
het ministerie wil voorkomen. Nu de
beide instituten zich erachter hebben
gesteld, kan een beleid worden ge
vormd. en dat is wel verstandig'.
Door de voorwaarde van het ministe
rie is de samenwerking tussen de
twee instituten er wat minder hecht
op geworden, al is er nog steeds spra
ke van een gezamenlijk project. Niet
alleen hebben de instituten elk een
ander huis van bewaring voor hun re
kening genomen, ze gaan in enkele
opzichten ook verschillend te werk.
Zo houden Peter von Brucken Fock
c.s. zich alleen bezig met strafrechte
lijke zaken;' de civiele problemen wor
den overgedragen aan de rechtswinkel
in de Jordaan. Het team van de VU
beweegt zich zowel op het terrein van
het strafrecht aks van het civiel recht.
In het Huis van bewaring II wordt
ook rechtshulp verleend aan de be
waarders. Arthur Frid doet dat niet.
'Er werd wel geroepen', zegt hij, 'dat
een man die tien mille gestolen heeft,
gratis hulp krijgt en een bewaarder
niet. maar ik heb toen gesteld dat een
bewaarder naar het Juridisch consul
tatiebureau in Amsterdam of een
rechtswinkel kan gaan, wat een gede
tineerde nou juist niet kan'.
De studenten van de VU werken zes
maanden aan het project mee en die
van de Universiteit van Amsterdam
Mr. Peter van Brucken Fock
vier maanden. Het Seminarium Van
Hamel beschouwt de medewerking als
een onderdeel van het studieprogram
ma, in ruil waarvoor een kleine 300
bladzijden minder stof hoeft te wor
den doorgewerkt. Het Criminologisch
instituut kent zo'n compensatie niet,
wat Arthur Frid wel 'een beetje zuuri
vindt en wat mogelijk alsnog een
punt van bespreking zal vormen.
Het Criminologisch instituut kijkt
wat anders tegen het project aan dan
het Seminarium Van Hamel. Het stelt
het spreekuur niet alleen in dienst
van het onderwijs, maar wil daarnaast
hulp verlenen en zich richten op on
derzoek dat die hulpverlening ten
goede zal komen. Arthur Frid zegt
daarover: 'Dat onderwijs is voor ons
Leemte opgevuld
in de rechtshulp
wat problematischer dan voor het Se
minarium Van Hamel. Je kunt je af
vragen: waarom moet nou die univer
siteit hulp gaan verlenen? Wij rede
neren dan: er is een behoefte aan
rechtshulp, die zien wij, en die kun
nen wij invullen. Daar komt dan een
afgeleid voordeel voor de studenten
bij. Dat voordeel is er natuurlijk wel,
dat willen we helemaal niet ontken
nen'.
De hulpverlening gaat gepaard met
een onderzoek, waartoe over iedereen
die op het spreekuur verschijnt een
A-ragenlijst wordt ingevuld. 'Na een
jaar', zegt Arthur Frid, 'hopen we te
kunnen aantonen dat er behoefte is
aan rechtshulp in deze vorm. Op die
manier kunnen we proberen te bevor
deren dat er ook na dat jaar hulp
wordt geboden, en dan door deskundi
gen. Op den duur moet je gewoon in
elk huis van bewaring en misschien
ook in elke gevangenis zo'n spreekuur
krijgen. Waar ik overigens meteen
aan wil toevoegen dat wij niet een
soort ideale situatie in het huis van
bewaring nastreven. Integendeel. Hoe
eerder het voorlopig arrest in nog
veel sterkere mate kan worden terug
gedrongen en hoe eerder de huizen
van bewaring verdwijnen, hoe beter'.
Aan het project is een lange tijd van
voorbereiding voorafgegaan. Allerlei
instanties moesten worden benaderd
en het spreekuur moest in de huizen
van bewaring worden geïntroduceerd,
zowel bij de bewaarders, aan wie op
een personeelsavond de plannen wer
den voorgelegd, als bij de gedetineer
den.
Omdat in Amsterdam onder de voor
lopig gehechten veel buitenlanders
zijn, werden in vier talen, Neder
lands, Frans. Duits en Engels, folders
vervaardigd met de mededeling dat
het spreekuur er zou komen. Ook
werd aan het initiatief ruchtbaarheid
gegeven in het interne radiobulletin.
De balie in Amsterdam werd van de
plannen op de hoogte gesteld via de
Amsterdamse deken van de orde van
advocaten, die de verzekering kreeg
dat de hulpverleners niet de bedoe
ling hebben het werk van hun profes
sionele collega's te gaan controleren.
'De advocaten', meldt Arthud Frid,
'beschouwen het spreekuur niet als
broodroof'.
Meer bedenkingen, voegt hij eraan
toe, hadden de reclasseringsambtena-
ren die in de Amsterdamse huizen
van bewaring in de zogenoemde Socia
le dienst werkzaam zijn. De maat
schappelijk werkers hadden het er
aanvankelijk wat moeilijk mee dat de
projectgroep zich ook op hun terrein
zou begeven, maar zij konden ervan
worden overtuigd dat zij niet beducht
hoeven te zijn voor concurrentie, al
zullen de werkzaamheden elkaar wel
eens overlappen.
Vragenlijsten
Van de zijde van de reclassering werd
ook nogal bedenkelijk aangekeken te
gen de vragenlijsten die over de cliën
ten worden ingevuld. Gevreesd werd
dat die invullerij de gedetineeredn
weinig welkom zou zijn, maar al op
het eerste spreekuur bleek niemand
er bezwaar tegen te hebben.
Op de e?rste zitting verschenen elf
cliënten, van wie zes Nederlanders en
vijf buitenlanders. Iets meer dan de
helft van de problemen lag op straf
rechtelijk gebied. Eet relatief grote
aantal buitenlanders leverde nogal
wat moeilijkheden met de taal op,
wat Arthur Frid er opnieuw bij heeft
bepaald dat de positie van de tolk in
het strafproces al te summier gere
geld is: de wet wijst de verdachte die
geen Nederlands verstaat, pas een
tolk toe op de zitting. Daarbuiten is
de verdachte grotendeels aangewezen
op de welwillendheid van politie en
justitie. 'Dat is', zegt hij, 'nou een
van die dingen die wij kunnen signa
leren, die hele tolkenaffaire'.
Het eerste spreekuur heeft in elk ge
val al duidelijk gemaakt dat er weke
lijks meer dan twee uur zal moeten
worden uitgetrokken. 'We konden het
net aan', zegt Arhur Frid. Omdat er
maar drie kamertjes ter beschikking
staan, zou uitbreiding van de project
groep op moeilijkheden stuiten.
'Na. één spreekuur', vindt Frid ten
slotte, 'is er natuurlijk nog geen en
kele conclusie te trekken. Maar hoe
wel het natuurlijk een heel rekbaar
begrip is, ben ik ervan overtuigd dat
we een nuttige functie vervullen. Ik
heb niet het gevoel dat we overbodig
tverk doen'.
ORANJESTAD (ANP) Op Sint
Maarten heerst een gespannen toe
stand nu stakingen, ondanks een door
de regering ingestelde afkoelingsperi
ode van dertig dagen, voortduren. Sta
kers gooiden stenen op het gebouw
waar besprekingen weiylen gevoerd
tussen vakbondsleiders en werkgevers
onder leiding van een commissie van
goede diensten. De vakbond UFA eist
een loonsverhoging van dertig 'procent.
Aanvankelijk was er alleen een con
flict in de bouwsector, maar inmid
dels is ook het personeel van het
elektriciteitsbedrijf in staking gegaan.
Stafpessoneel houdt de elektriciteits
centrale draaiende.
DEN HAAG Boeken die versche
nen zijn tussen 1 september 1969 en 1
september 1970 mogen met niet meer
dan 22 procent in prijs stijgen als ze
herdrukt worden, is overeengekomen
met de Koninklijke Nederlandse Uit
geversbond. Dit blijkt uit het ant
woord van minister Lubbers op vra
gen van het PvdA-Tweede Kamerlid
De Ruiter. Dit Kamerlid had bezwaar
aangetekend tegen een prijsverhoging
van tientallen procenten voor een
herdruk die wat vormgeving en uit
voering betreft niet afweek van een
voorgaande uitgave.
Van onze weerkundige medewerker
Januari loopt vandaag ten einde. Hoe
wel de cijfers nog niet definitief zijn,
kunnen we het niet laten, nu al iets
te zeggen over het temperatuurgemid-
delde. Vooral de nachter. hebben een
hoge temperatuur opgeleverd In De
Bilt was het bijna vier graden Celsius
'te warm'. Uitgaande van het voorlo
pige cijfer voor de gemiddelde dage
lijkse minimum-temperatuur (2,8 gr.
C.) vinden wij deze eeuw maar twee
januari-maanden met een hogere
waarde in deze categorie: die van
1944 met 2,9 gr. C. en van 1916 met
3,3 gr. C., beide oorlogsmaanden dus.
Overdag kregen wij gemiddeld ruim
drie graden te weinig warmte. In deze
categorie waren meer januari's, name
lijk die van 1930, 1921, 1916 en mis
schien 1902 warmer. Het aantal vorst-
dagen is in januari erg klein geweest.
In het westen en noorden plaatselijk
maar vier tegen respectievelijk der
tien en zeventien normaal.
Op zoek naar records stuitten wij op
januari 1944. Toen was het aantal
vorstdagen nog kleiner, namelijk één
in Amsterdam en. Rotterdam en drie
in Hoorn.
Een lezer uit De Lier 'vraagt, welk
tijdvak van 1 november t.e.m. 31
maart deze eeuw het warmste is ge
weest. Wij vonden, uitgaande van de
Biltse cijfers, 1957 bovenaan met een
gemiddelde etmaaltemperatuur van
5,58 gr. C., gevolgd door 1935 met 5,28
gr. C. De derde plaats wordt gedeeld
door 1967 en 1916 met 4,76 gr. C. Het
koudste vijf-maanden-tijdvak viel in
1963 (-1,02 gr. C.), gevolgd door 1947
(-0,84), 1940 (+0.1 gr. C.) en 1929
(+0,28 gr. C.). 1942 is pas vijfde met
+0,46 gr. C.
Wat het actuele weer betreft.een
storingsfront met regen boven de
Weerrapporten van gisteravond 19 uur,
maximum-temperaturen en neerslag.
Britse eilanden vertraagde zijn oost-
waartse beweging sterk onder meer
door luchtdrukstijgingen in Midden-
Europa, met name Oostenrijk en nam
bovendien in betekenis af. Daardoor
bleven er gisteren opklaringen en
valt er vandaag slechts plaatselijk
wat regen. Blijft deze week verder
zacht voor de tijd van het jaar met
maxima van circa 7 p C. en, door de
komst van een nieuwe New Found-
land-depressie, later ook weer regen.
HOOG WATER. 1 februari VUssmgen:
7.37-20.20; Hanngvlietsluizen: 9.05-21.41: Rot
terdam: 10.06-22 52. Scheveningen: 8.36-21.13;
IJmuiden: 9.25-22 02; Den Helder: 0 07-12.29;
Harlingen: 2.42-15.15; Delfzijl: 5.00-17.41.
Amsterdam
licht bpw.
7
0
De Bilt
zwaar bew.
8
0
Deelen
mist
8
0
Eelde
onbew.
7
0
Eindhoven
licht bew.
9
0
Den Helder
half bew.
7
0
Luchth. Rtd.
onbew.
9
0
Twente
onbew.
9
0
Vlissingen
half bew.
8
0
Zd.-Limburg
licht bew.
10
0
Aberdeen
regen
9
0.2
Athene
zwaar bew.
12
0
Barcelona
geheel bew.
12
0
Berlijn
onbew.
8
0
Bordeaux
geheel bew.
11
0
Brussel
half bew.
9
0
Frankfort
onbew.
8
0
Genève
geheel bew.
6
0
Helsinki
zwaar bew.
12
0
Innsbrilck
half bew.
12
0
Kopenhagen
nalf bew.
4
0
Lissabon
licht bew.
14
6
Locarno
regen
5
5
Londen
regen
10
0.1
Luxemburg
onbew.
9
0
Madrid
motregen
8
0.1
Malaga
motregen
12
0.4
Mallorca
zwaar bew.
16
0
München
mist
7
0
Nice
regen
13
0.2
Oslo
geheel bew.
3
0.6
Parijs
half bew.
10
0
Rome
zwaar bew.
15
0
Split
zwaar bew.
13
0
Stockholm
zwaar bew.
Wenen
geheel bew.
4
0
Zürich
licht bew.
5
0
Casablanca
zwaar bew.
19
2
Istanboel
zwaar bew.
6
0.3
Las Pa lm as
zwaar bew.
21
0
New York
onbew.
Tunis
onbew.
17
0
ZONNIO
SNEEUW
^K-
ONWEER
f W; OPKLARINGEN
I BEWOLKING
«AX.TEHP.
KIN. TEMP.
WINDRICHTING
onder redactie van loessmil
De milieukwestie en de ontwikke
lingsproblematiek vormen de af
schuwelijke omweg, waarlangs we
een radikaal andere kijk op onze
maatschappij kunnen krijgen.
Stank van auto's en fabrieken,
waardoor mensen ziek worden, of-
valstoffen in rivieren, grachten en
sloten, u-aardoor icaterdieren ster-
ven, chemische bestrijdingsmidde
len, waardoor insekten en in een
later stadium vogels uitgeroeid
worden en nog veel meer milieu-el-
Hende, dat icas allemaal niet nodig
als we niet van alles zoveel en zo
veel luxe dingen wilden hebben.
Steeds-meer mensen gaan beseffen
dat je best zonder een hoop van
die dingen kunt. Ze willen af van
de produktiemaatschappii. maar,
concludeert Katernen 2000 (een
uitgave van Werkgroep 2000),
'daar is die maatschappij niet zo
bar gelukkig mee. Zij heeft niet
graag dat wij het tweede huis, de
tweede auto, de tweede vakantie,
dc tweede televisie, het zoveelste
polshorloge en wat al niet als luxe
bestempelen'. Want wat geprodu
ceerd wordt, moet verkocht worden
ook en dat wordt dan weer vergoe
lijkt met 'gun de mensen de lol en
vergeet niet dat er werkgelegen
heid. mee gemoeid is'.
Het blad, citeert als voorbeeld een
bericht uit Le Monde, waarin
stond dat (in 1972) in Frankrijk
één op de drie gezinnen een hond
en ten minste één op de vier een
poes houdt, een record voor Euro
pa. Iets anders is, dat voor die
huisdieren in 1970 280 miljoen
blikjes speciaal voedsel werden ge
produceerd, proteïnenrijk voedsel,
waarvan zeker twaalf miljoen Azia
tische kinderen even lang hadden
kunnen eten. Honden en poezen
hebben het altijd zonder fabrieks-
voedsel kunnen doen en bleven er
kerngezond, bij, maar ja, die werk
gelegenheid. We zijn 'knotsgek',
vindt Katernen 2000. 'maar erger
nis en verontwaardiging over der
gelijke zaken kunnen nooit meer
zijn dan een uitgangspunt. Ze
brengen ons in beweging om op
zoek te gaan naar wal er eigenlijk
aan de hand is'.
Katernen 2000 illustreert dat aan
de hand van de man Daantje, een
aan de werkelijkheid ontleend
stripsprookje. De tekst is trouwens
ook ontleend, aan het blad Agenor
van de gelijknamige Belgische ac
tiegroep. Daantje, die eerst op z'n
dooie eentje wat luxe afschaft en
zich verre van de problemen pro
beert le houden, wordt pas milieu
bewust als hij op het strand teer
aan zijn voeten krijgt én beseft
dat die van een olietanker afkom
stig moet zijn. Weg met. de olie,
denkt hij dan en dus iveg met de
benzine en de auto. Hij verkoopt
ook zijn t.v. en slaat zijn radio ka
pot overbodige dingen, vindt
hij gaat buiten wonen, heeft
daar last van de bestrijdingsmidde
len die zijn buurman gebruikt tn
verhuist vervolgens naar een Zuid-
zee-eilandL Ook daar treft hij teer
van olietankers aan en dus gaat
hij terug in de overtuiging dat hij
het anders moet doen. Daantje
gaat in de politiek om het kwaad
bij de wortel te kunnen aanpakken
en bestrijden.
Niet dat het blad bedoelt dat we
allemaal maar in de politiek moe
ten al kan politiek meeleven
geen kwaad maar wel dat effec
tieve maatregelen uiteindelijk toch
van bovenaf moeten komen, waar
bij de vakbeweging een belangrij
ke rol te vertullen heeft. En dan
zal er zeker ook iets moeten veran
deren in de verhouding overheid-
bedrijfsleven, een belangrijk pro
grammapunt van Werkgroep 2000.
001'
Kort na de vrijlating van miljo
nairs-kleinzoon Paul Getty op 15
december vorig jaar (vijf maanden
na zijn ontvoering) werd in Rome
rondverteld dat de jongen door
klappen op zijn hoofd 'verdoofd'
was, voordat de ontvoerders zijn
rechteroor afsneden. Maar nu
meldt het in de Italiaanse hoofd
stad verschijnende dagblad II Mes-
saggero, dat het oor zonder enige
vorm van narcose van het hoofd
gescheiden werd. Drie ontvoerders
hielden volgens de krant de zeven
tienjarige Paul aan armen en
hoofd vast, terwijl de vierde met
een scheermes het oor en een pluk
haar afsneed. 'Ik was er al van
overtuigd dat mijn laatste uur ge
slagen had en dat ik zou dood
gaan', vertelde de jongen aan II
Messaggero.
Temidden van de enige luxe die
hij voor zichzelf heeft willen 'ver
kwisten', is de winnaar van
200.000 dollar in de staatsloterij
van Michigan dood gevonden: in
een Cadillac van 14.000 dollar, met
stereo-installatie, bar, televisie en
andere snufjes.
Nog geen jaar geleden had de 55-
jarige Fred B. Marshall het geld
gewonnen, maar het leeuwendeel
had hij in lijfrenten op zichzelf en
zijn vrouw Barbara vastgezet. Vol
gens zijn dochter Betty Gray-Mars
hall kon haar vader uren achter
een ,n zijn droomwagen doorbren
gen, luisterend naar stereomuziek
(die hij thuis niet had) en kijkend
naar zijn eigen auto-televisie. Hij
zat nog in de garage achter zijn
huis, toen ze hem dood vonden,
één been al -uit de auto. Vandaar
dat de politie denkt dat hij door
uitlaatgassen is vergiftigd, zelf nog
merkte dat er iets mis was, maar
al bewusteloos was voordat hij uit
de wagen kon komen. Dochter
Betty zegt dat haar familie on
danks het ongeluk de Cadillac niet
verafschuwt, 'omdat vader zo gek
met z'n auto was'.
Een terloopse opmerking in de
rechtzaal van een 66-jarige Londen-
se rechter heeft de woede opge
wekt van de Britse mijnwerkers,
die het zo middenin hun looncon-
flict met de regering toch al niet
makkelijk hebben. De rechter goot
olie op het vuur door tijdens de
behandeling van een echtschei
dingszaak, waarin de man zijn
vrouw zou hebben getrapt, te ver
klaren dat hij niet zo zwaar aan de
schoppen getild zou hebben, als de
man een mijnwerker uit Zuid-Wa-
les geweest was. Nu nam hij de
trap wel hoog op, omdat de bewus
te echtgenoot 'een beschaafde' wel
opgevoede heer' was.
De boze reacties van beledigde
mijnwerkers uit het hele land ble
ven niet uit. Een bestuurder van
de mijnwerkersbond in Zuid-Wales
drukte het zo uit: 'mijnwerkers
hebben niet meer neiging hun
vrouw te mishandelen dan andere
mannen.' De geschrokken rechter
heeft gauw zijn verontschuldigin
gen aan de mijnwekers aangebo
den. 'Tk heb mezelf voor aap ge
zet'. zei hij berouwvol.
Zuid-Salvië vertrouwt zijn arbei
ders niet meer. Zoveel werknemers
melden zich tegenwoordig ziek, dat
de bedrijven niet meer geloven dat
ze allemaal echt ziek zijn, maar al
leen aan de 'werkziekte' lijden en
gewoon geen zin hebben om op te
draven. Zo moest een onderneming
in Makarska vorig jaar een tijd
lang sluiten, omdat niet minder
dan 40 procent van de arbeiders
zich ziek had gemeld. Een plaatse
lijk blad schreef toen: 'Dat was
geen epidemie, maar de zemer'. En
daarom zoeken verscheidene be
drijven nu naar passende tegen
maatregelen. Jugoplastika in Split,
waar dagelijks tien procent van de
vrouwen ontbreekt, heeft een ei
gen controlerend arts en een ver
pleegster in dienst genomen, die
de echte zieken er uit moeten pik
ken. En een flessenfabriek in Ko-
sowska heeft zelfs een eigen kli-
niekje met twintig bedden inge
richt: wie zich daar ziek meldt,
mag alleen in het bedrijf zelf ziek
liggen.
'Heeft iemand mijn auto gezien?'
