Woonwagenbewoners van
Stein: we willen blijven
dichtbij
Commentaar Vandaag uitspraak van Hoge Raad over slepende kwestie in Limburg
Werkende jeugd
Studerende jeugd
Kostbare les
Slechte vriendjes
het weer
weerrapporten
geen inkijk voor 't nageslacht
looptrein
'rechtbank'
brand
controle
[KOEW/CTIAIRITEIT VKliE.
luit,.
a E.,-I
BLN NEN LAND/COMMENTAAR
T5 K7
\og altijd hebben werkende jongeren
reden om jaloers te kijken naar stu
denten. Dat wordt vooral duidelijk,
«anneer beide groepen tegelijk in het
nieuw» zijn. Eerst zie je dan een altijd
irolijk kijkende staatssecretaris Klein
uitleggen, hoe mooi het beurzenstelsel
i$, dat hij voor studenten in petto
heeft, en even later zie je een altijd
ernstige minister Boersma werkende
jongeren ontvangen, die demonstreren
voor onverkorte doorvoering van het
minimum-jeugdloon.
Nu gaat het niet aan om verbeterin-
jen voor de ene groep alleen maar te
vergelijken met het minder fraaie lot
vin een verwante groep. Toch is er
enig verband. Wanneer staatssecretaris
klein vaststelt, dat de regering niet
meer geld aan de studenten wil uitge
ven dan er nu in de pot zit, is dat
juist met het oog op die werkende
jongeren een billijke zaak. Als er cx-
tra geld vrijkomt, is dat eerst nodig
om het onderwijs voor werkende jon-
jeren verder te verbeteren. Dat ge
beurt ook wel, maar ideaal is de situ-
itie nog allerminst.
De werkende jongeren moeten elke
lotsverbetering duur bevechten. Uit
breiding van de gedeeltelijke leerplicht
tn invoering van het minimum-jeugd
loon houden voor hen nog altijd het
risico van grotere jeugdwerkloosheid
is.
Gemeten naar maatstaven van verde
lende gerechtigheid binnen de groep
itudenten is het plan van dr. Klein zo
[tk nog niet. Hij wil om te beginnen
itudenten bij het hoger beroepsonder
wijs en universitaire studenten even
•eel geven. Daarmee ontneemt hij ten
minste één groep het recht jaloers te
sjn op degenen die aan een universi
teit studeren.
Bovendien wil hij iets doen aan de
privileges die sommige studerende kin
deren van rijkere ouders nu genieten.
Door de kinderbijslag en de belasting-
ïftrek voor studerenden boven de
achttien af te schaffen, maakt hij het
hun ouders onmogelijk, jaarlijks vier
duizend gulden te incasseren voor kin
deren van wie sommigen in feite nau
welijks studeren en van wie anderen
door andere oorzaken in studiepresta
ties belangrijk achterblijven bij de hui
dige beursstudent.
In het voorstel van Klein krijgt iedcr-
ien een basisbeurs van drieduizend
pilden, ongeacht hét ouderlijk inko-
nen, en daarvoor moet iedereen aan
lezelfde normen voldoen,
pn moeilijkheid blijft, dat voor de
1st van de studiekosten de studenten
I n rijkere ouders afhankelijk blijven
in thuis (tenzij ze een lening sluiten),
let nadeel daarvan is vooral psycho
logisch: een volwassen student zou fi
nancieel onafhankelijk moeten zijn.
Misschien is het toch te overwegen,
dan maar een uniforme regeling te
maken voor alle studenten, bij voor
beeld een basisbeurs van vierduizend
tulden met daar bovenop een lening
die alle studenten na afloop van hun
itudie moeten terugbetalen.
Het is een vreemde ironie, dat wat de
Indonesische ambassadeur in Neder
land overkwam en woedend maakte,
zo kort daarna het deel werd van de
Japanse premier in Indonesië: een fel
le betoging die gemakkelijk als beledi
gend kon worden ervaren.
Alleen waren de proporties, en daar
door ook de reacties van de ordehand
havers, in Djakarta heel anders. Voor
al toen na het verkreukelen van Ja
panse auto's door de studenten een
woedende volksmenigte het protest
overnam en de Chinese middenstand
onder handen ging nemen. Dat laatste
hadden de studentenleiders geenszins
bedoeld, maar daar loopt het in Indo
nesië wel vaker op uit. (Trouwens:
handeldrijvende minderheden van uit
heemse herkomst hebben het altijd en
overal ter wereld al moeilijk gehad.)
Er heerst in het Indonesische kabinet
ten duidelijke verslagenheid over de
omvang die de uitbarsting heeft gekre
gen. Een dodencijfer dat de tien al
heeft gepasseerd, vijftig gewonden en
200 arrestaties deden de minister van
voorlichting, Machmi Saleh, terecht
spreken van een 'kostbare les'.
Opmerkelijk is ook dat zowel in de
verklaringen van de Japanse premier
als in die van Indonesië zo nadrukke
lijk gesproken wordt van een andere
wijze van kapitaaloverdracht aan In
donesië. Dit kunnen natuurlijk lege
woorden blijken te zijn, omdat Indo
nesië aan alle kanten ingesponnen zit
in contracten die zomaar niet te her
roepen zijn, en waartegen 2ich juist de
woede van de studenten richtte, omdat
ze als gelegaliseerde roof worden er
varen.
Voor de regering in Djakarta is een
belangrijk keuzemoment aangebroken.
Zij kan op Braziliaanse wijze de oppo-
titie gaan smoren. Maar zij kan ook,
gewaarschuwd door dit wilde protest
uit de universiteiten, de oppositie be
tere legale kanalen verschaffen. Men
kan slechts het laatste hopen.
door Rudie van Meurs
MAASTRICHT/STEIN Het zi-
geunerkamp van Stein ligt op de
smerigste plaats die in deze wel
varende Zuidlimburgse gemeente
te vinden is. Ingeklemd tussen
twee wegen en in de schaduw
van een stinkend asfaltfabriekje
bejslaat het enkele honderden
vierkante meters, met een lage
schutting afgeschermd stuk kale
grond. Jaren geleden hebben ge
meentebestuurders in opperste
barmhartigheid deze plaats eens
aangewezen als staanplaats voor
zigeuners.
Op het kamp staat een houten barak
die eens als directiekeet fungeerde,
maar dat is lang geleden. Er is nu
een schooltje van gemaakt. Want na
jarenlange weigering van het katho
lieke schoolbestuur in Stein de zigeu
nerkinderen tot het onderwijs toe te
laten, besloten de bewoners van het
kamp zelf iets te gaan doen. Ze kwa
men, via 'rooie reus' Dirk de Vroome,
in contact met een aantal studenten
in Zuid-Limburg die het onderwijscol-
lectief vormden. Beurtelings geven
jonge, nog niet afgestudeerde onder
wijzers nu les op het schooltje.
In het gebouwtje staan wat banken,
een kachel en twee wasmachines. De
ramen zijn dichtgemaakt met plastic,
maar dat verhindert de wind niet vrij
door het 'schooltje' te waaien. De kin
deren zitten, verkouden en hoestend,
met jassen aan. Ze zijn van vijf tot
dertien jaar. Allen leren hoe ze het
woord 'tas' moeten schrijven. Op de
achtergrond draaien twee wasmachi
nes. Het zijn nog van die ouderwetse
langzaamwassers, die een afschuwelij
ke herrie maken. Maar de kinderen
schijnen er geen last van te hebben,
gretig luisteren ze toe en schrijven de
woorden na.
Als de gemeente Stein haar zin krijgt
zo lijkt het zal zowel het kamp
als het schooltje zo spoedig mogelijk
verdwijnen. Daarmee zal dan een eind
worden gemaakt aan de hulsvesting
van de vier zigeunerfamilies (onge
veer 35 mensen) die de laatste twaalf
jaar in Stein woonden. Daarmee zal
een eind zijn gekomen aan de jaren
lange achtervolging door de gemeente
lijke overheid van de vier families, die
de dreigementen durfden te trotseren
en bleven. Daarmee zal zijn gelukt
wat, zo zegt bewoner H. W. Rosen
berg, 'de Duitsers in de tweede wereld
oorlog maar gedeeltelijk gelukte. Dat
we opgesloten worden in een regio
naal woonwagenkamp'.
De procedure om het zover te krijgen
is al in '71 op gang gezet. Toen veror
donneerde de gemeente Stein dat de
zigeuners zouden vertrekken naar het
regionale woonwagenkamp in Sittard.
De mensen weigerden. Rosenberg
zegt: 'We wonen hier al sinds '61. Wij
hebben historische rechten. Wij heb
ben'hier ons thuis. Mijn vrouw heeft
twee jaar in het concentratiekamp
van Dachau gezeten, zij kan niet te
gen een massaal kamp met muren en
bewaking. Wij willen hier blijven'.
De zigeuners gingen tegen de eis van
de gemeente om te vertrekken in be
roep bij gedeputeerden van Limburg.
Het provinciaal bestuur gaf hun ge
lijk, ze zijn inwoners van Stein. ze
zijn Nederlands staatsburger. Ze kon
den blijven. Beroep van de gemeente
bij de Raad van State mocht niet ba
ten.
Geleidelijk
Daarop grepen B. en W. naar een an
der artikel van de woonwagenwet om
langs meer geleidelijke weg tot ont
ruiming van het kamp in Stein te ko
men. Zodra elders op een klein kamp
Kinderen van het woonwagenkamp van Stein op het schooltje.
ruimte beschikbaar kwam, moesten de
zigeunerfamilies de bereidheid tonen
te verhuizen. Maar ook daar wensten
de kampbewoners niet mee akkoord
te gaan. Sinds twaalf jaar wonen de
families Rosenberg, Steinbach, De
Gelder en Bern bij elkaar en ze wen
sen niet gescheiden te worden, net zo
min als ze willen verhuizen naar een
groot kamp.
De heer Bern spande bij de rechtbank
in Maastricht een kort geding aan te
gen de gemeentelijke els. De recht
bank bepaalde dat de gemeente pas
het recht had de zigeuners te verwij
deren als een schriftelijke verklaring
zou worden overlegd dat elders ruim
te was op een regionaal kamp in Lim
burg. De gemeente Stein ging tegen
die uitspraak in beroep en kreeg ge
lijk van het gerechtshof In Den
Bosch. Het hof maakte Immers uit dat
de 'bewoners van het kamp in Stein
verplicht zijn de gemeente een mach
tiging te verstrekken waarin zij de ge
meente Stein opdracht geven een
vrije plaats op een niet regionaal
'Desnoods kraak
ik een huis'
kamp in Limburg te zoeken. Weige
ren de zigeuners die machtiging af te
geven dan kunnen ze na twaalf uur
uit Stein verwijderd worden'.
Doodvonnis
'Die uitspraak betekent dat we ons ei
gen doodvonnis tekenen', zeiden de zi
geuners en ze vroegen evenals de ge
meente die nog niet helemaal content
was, cassatie aan bij de Hoge Raad.
Die zal vandaag uitspraak doen. H. W.
Rosenberg heeft dan drie slapeloze
nachten achter de rug, drie jaar van
kwelling en onrust en meer dan der
tig jaar achtervolging door de autori
teiten.
Hij zegt: 'Ik weet het niet meer, ze
mogen alles wegslepen, maar ik ga
niet weg uit Stein. Ik kraak desnoods
een huis. Maar ik ga niet weg. Het is
waar, wij hebben hier niks. We heb
ben geen water, geen w.c. en als het
waait ligt het stof van de fabriek op
tafel.
Maar de gemeente moet goed weten
dat wij die situatie nog veel liever
willen dan verhuizen naar een kamp
ergens anders. Want weet je wel hoe
zo'n regionaal kamp eruit ziet? Daar
staan muren omheen, daar zitten luid
sprekers gemonteerd, daar is politie
bewaking, daar zijn we opgesloten sa
men met tientallen anderen van onze
mensen. Wij hebben te veel meege
maakt om dat nog eens te beleven.
Wij horen hier.
Als wij een keer per jaar naar Lour-
des gaan voor een samenkomst met
onze mensen, dan willen mijn kinde
ren altijd weer terug naar Stein. Hier
is hun thuis. Ze hebben hier vriend
jes. Voor het eerst is mijn zoon uitge
nodigd op een verjaardagsfeestje in
het dorp. We hebben nu een school,
mijn kinderen kunnen over een half
jaar de krant lezen. Ik ga het zelf met
de andere mannen hier ook leren. La
ten ze ons dan een andere ruimte in
Stein aanbieden. Wij zullen alles zelf
weer opbouwen, maar laten ze ons
niet wegjagen'.
School
Als op het oficieie handelen van
de gemeente Stein wordt gelet, dreigt
inderdaad ontruiming van het zigeu
nerkamp als vandaag de Hoge Raad
de gemeente in het gelijk stelt. Maar
de zaak wordt wat verwarrend als
blijkt dat de raad in Stein enige tijd
geleden akkoord ging met de bouw
van een nieuwe school, voor onder
wijs aan de kinderen van het kamp.
Er is zelfs al een advertentie voor een
onderwijzer geplaatst. Gaat het ge
meentebestuur er dan toch vanuit dat
de zigeunerfamilies in Stein blijven?
Burgemeester J. L. J. M. Coenders
zegt daarover: 'Ik ben er nog niet van
overtuigd dat de raad dat zal toelaten.
De school wordt wel gebouwd, op het
kamp of ergens anders in de gemeen
te. Dat heeft de raad besloten. Maar u
moet die beslissing los zien van de
procedure die speelt'.
Alle woonwagens in de westelijke
mijnstreek zijn al lang naar het regio
nale kamp vertrokken. Alleen de vier
gezinnen in Stein zijn gebleven. Dat
is niet legaal, dat is niet overeenkom
stig de wet Zelf ben ik geen tegen
stander van decentraliseren, naast de
regionale kampen, andere kleinere op
vangmogelijkheden inrichten. Maar ik
weet niet of de bereidheid om die
mogelijkheid in Stein te creëeren in
de raad aanwezig is'.
Zal Stein gebruik gaan maken van z'n
mogelijkheden om het kamp binnen
twaalf uur te ontruimen als de Hoge
Raad de gemeente in het gelijk stelt?
Burgemeester Coenders: 'In elk geval
niet In het komende weekeinde. Dat
kan ik u wel verzekeren'.
Onzekerheid
Het zijn uitspraken waarmee de onze
kerheid onder de bewoners van het
kampje nog door wordt vergroot. De
raad van Stein denkt anders dan het
college, maar beide hebben er weinig
trek in de zigeuners een blijvende
plaats in de gemeente te geven. Poli
tieke gevechten worden inmiddels
met de gemeenteraadsverkiezingen in
aantocht over de hoofden van de
mensen om wie het gaat heen, uitge
vochten. Het is wel zeker dat als de
Hoge Raad de gemeente in het onge
lijk stelt een nieuwe Juridische proce
dure volgt die opnieuw jaren kan du
ren en de bewoners opnieuw in onze
kerheid en angst zal houden.
Voor het onderwijscollectief, dat zich
aanvankelijk uitsluitend bezighield
met het geven van les aan de kinde
ren, is de kwestie een politieke zaak
geworden. Gisteravond is in het poli
tiek café van Maastricht een bijeen
komst met alle betrokkenen belegd.
Morgen wordt in Stein een massale
handtekeningenactie georganiseerd on
der het motto 'Het zigeunerkamp
moet blijven'.
In het commentaar 'Slechte vriendjes'
>n onze krant van gisteren is een fei
telijke vergissing geslopen, die de
conclusie onverlet laat. Er werd ge
steld dat de heer Polak minister van
justitie in hel kabinet-Biesheuvel was.
Dat is niet juist. De heer Polak had
zitting in het kabinet-De Jong.
Aanhoudend zacht
Van onze weerkundige medewerker
De storm is in de nacht van woensdag
op donderdag en in de daarop volgen
de vroege ochtend als een razende
Roeland over ons heengegaan. In het
zuidwesten van Nederland schoot de
wind uit tot 120 km per uur (in het
Kanaal 160 km), in het noordoosten
van het land over het algemeen tot
100 tot 110 km. Niet de diepte van de
depressie was in dit geval in de eer
ste plaats doorslaggevend (982 milli
bar) voor de sterkte van de storm.
Het was vooral de korte afstand, die
de isobaren ten opzichte van elkaar
innamen, die het hem deed. Bij de
jongste storm deed het grootste ge
loeid zich aan de achterzijde voor uit
noordwestelijke richting. Oorzaak:
een krachtig zich opbouwend hoge-
drukgebied met centrum van 1041 mil
libar ten noordwesten van Portugal,
lag tegen de depressie aan te duwen.
Een uitloper ervan deed de wind tn
de loop van gisteren tamelijk snel in
binden. nadat het minimum opvullend
over Jutland wegtrok. Wij zien nu ge
beuren dat de zuidelijke circulatie die
in het begin van deze week nog voor
extreem hoge temperaturen zorgde, is
overgegaan in een westelijke. Dit
houdt in dat er van bestendigheid
van enige duur nog steeds geen spra
ke kan zijn. Vanuit het zeegebied ten
westen van Ierland koerste alweer
een volgende storing met regen snel
in de richting van de Noordzee en
gisteren in de vooravond al werd het
in het noordwesten nattig. De zuid
westen wind neemt vandaag langs de
kust toe tot hard Met deze nieuwe
storing komen weer verse hoeveelhe
den zachte oceaanlucht naar West-Eu
ropa, waar het temperatuurniveau de
komende dagen dan ook boven nor
maal zal blijven. De winter krijgt bij
de huidige situatie geen schijn van
kans. De strenge vorst blijft beperkt
tot Rusland, de oostelijke Balkan
en .het Midden-Oosten, waar sinds
gisteren ook een flink pak sneeuw is
gevallen.
Hook water 19 Januari 1974 Vli«sin#en
11.10-23 49, HarlngVltettlUiïen: 0.22-12 51rot
terdam: 1.32-13 53. Schevaningen: 0.02-12.34.
Amsterdam
regen
7
0.3
De Bilt
motregen
7
1
Deelen
regen
7
1
Eelde
regen
7
0.1
Eindhoven
motregen
7
0.4
Den Helder
motregen
6
0.6
Luchth. Rtd.
motregen
7
0.1
Twente
regen
6
,1
Vlissingen
regen
7
1
Zd. Limburg
regen
7
0.1
Aberdeen
zwaar bew.
7
0.2
Athene
onbewolkt
11
0
Barcelona
onbewolkt
15
0
Berlijn
regenbui
8
2
Bordeaux
onbewolkt
12
0.4
Brussel
regen
9
1
Frankfort'
zwaar bew.
7
0
Genève
zwaar bew.
7
1
Helsinki
sneeuw
0
0.2
Innsbrück
sneeuwbui
8
0.4
Kopenhagen
zwaar bow.
5
1
Lissabon
onbewolkt
14
0
Locarno
onbewolkt
13
0
Londen
regen
10
0.1
Luxemburg
zwaar bew.
6
0
Madrid
onbewolkt
12
0
Malaga
geheel bew.
18
0
Milnchen
sneeuw
7
1
Nice
onbewolkt
15
0
Oslo
onbewolkt
3
0
Parijs
zwaar bew.
9
0
Rome
onbewolkt
16
0
Split
regen
9
15
Stockholm
sneeuw
2
1
Zurich
zwaar bew.
6
0
Casa Blanca
zwaar bew.
18
0
Istanboel
licht bew.
3
0
Las Palmas
licht bew.
20
0
New York
onbewolkt
Tunis
onbewolkt
18
0
onder redactie van loessmil
Voor het eerst heeft vorig jaar in
ons land het aantal telefoonge
sprekken het aantal per post ver
zonden brieven overtroffen. Jaren
lang zag het er al naar uit dat de
(dalende) lijn van het aantal brie
ven de (stijgende) lijn van het
aantal telefoongesprekken zou
kruisen, en ziedaar: in 1973 was
het zover.
Niemand, behalve het jaarverslag
van de PTT, zal er melding van
maken en dat is toch eigenlijk wel
jammer, want het is de illustratie
van een merkwaardige ontwikke
ling, waarvan wij tijdgenoot mo
gen zijn en die slechts door een
enkele, hier of daar verdwaalde,
conservatief zal worden betreurd.
Hoeveel goeds men ook van een te
lefoongesprek kan zeggen (er is
gelegenheid voor woord en weder
woord, er zijn intonaties en klem
tonen te leggen, liet gaat boven
dien allemaal lekker snel en di
rect), te betreuren valt dat de
overgrote meerderheid ran het in
telefoongesprekken afgehandelde
gedoemd is in de tijd te verdwij
nen. En daarmee verdwijnt belang
rijk archiefmateriaal, waaruit zij
die na ons komen een beeld van
onze tijd zouden kunnen opbou
wen.
Veel meer nog dan officiële stuk
ken en verklaringen geven brie
ven, persoonlijke brieven, d oor
hun ontspannen en onbevangen
belangrijke ontwikkelingen en
handelingen. Vandaar ook dat his
torici zo gek zijn op brieven en
dagboeken. Zij zijn voor de ge
schiedschrijving het zout in de pap.
Nog steeds zijn er in Nederland
historici, die op gepaste tijden bij
elkaar komen om nog eens meewa
rig het hoofd te schudden over de
in-droevige gang van zaken rond
om het archief van de grote
rooms-katholieke staatsman-dichter
priester Herman Schaapman
(18441903). Schaepman had be
slist. dat na zijn dood zijn hele ar
chief radicaal zou worden ver
brand. Hier geen mogelijkheid
voor intieme inkijkjes voor nieuws
gierige historici, moet hij hebben
gedaent.
Het is gebeurd zoals Schaepman
het wilde, maar de historici zijn
nog steeds niet over deze wandaad
uitgesproken. Is het werkelijk no
dig een (als babaars gevoelde)
laatste wilsdoad zo rigoreus uit te
voeren?
Gerard Brom (18821959), die in
menig opzicht de profetenmantel
van Schaepman erfde, kreeg een
keer van een verbijsterde student
de vraag voorgelegd: 'Dat archief
van Schaepman zou u dat ook
hebben verbrand?' Brom dacht
even ernstig na want hij was
een zeer ernstig man en knikte
toen bevestigend. 'Ja', zei hij aar
zelend, 'ik zou het hebben gedaan.
Maar...' voegde hij er onmiddel
lijk opgelucht aan toe, 'ik zou wel
eerst alles gefotokopieerd hebben.'
Onderwijsmensen in ons land zijn
helemaal niet zo dol op verande
ringen. Dat komt onder meer door
dat de problemen waarmee het on
derwijs te kampen heeft onweten
schappelijk aangepakt worden, in
een sfeer van belangenbehartiging.
Besluiten worden op traditie, voor
oordeel of machtsoverwicht geba
seerd. Deze harde noten kraakte
drs. B. Bosland, stafmedewerker
van het Algemeen Pedagogisch
Studiecentrum deze week in een
lezing.
Het onderwijs kent niet, zoals de
economie, een onafhankelijke
groep die de effectiviteit van het
gebeuren beoordeelt en verande
ringen kan afdwingen. In de econo
mie kan het koperspubliek wel
veranderingen afdwingen. Maar
het onderwijs heeft niet zo'n ob
jectieve stimulans. Vandaar Bos-
lands voorstel om het onderwijs
aan een onafhankelijke, kritische
tegenspeler te helpen: de onder
wijskundige rechtbank
Het is duidelijk dat drs. Bosland
vooral aan deskundigen op onder
wijsgebied denkt die in die recht
bank zouden moeten zitten. Het
gevaar van onwetenschappelijkheid
zou dan zeker vermeden kunnen
worden. Maar zouden zulke des
kundigen ook automatisch noodza
kelijke veranderingen kunnen
doorzetten? Of, om de vergelijking
met die economie nog even voort
te zetten: zijn het altijd de econo
mische deskundigen in het kopers-
publiek die wijzigingen in pro-
duktieprocessen afdwingen?
Dat onderwijsmensen vaak geen
zin hebben in veranderingen zou
ook wel eens kunnen samenhangen
met het feit dat zij als minder des
kundig dan de wetenschappelijke
onderwijsdeskundigen beschouwd
worden. Met zo'n rechtbank maak
je zo'n kloof alleen maar groter.
Vlooien zijn er de oorzaak van ge
weest, dat in Bremen een huis in
vlammen cpging. Niet dat de vlooi
en de brand gesticht hebben, maar
wel was het hun schuld, dat de
hond Bobo verging van de jeuk.
zodat zijn baas ten einde raad de
spuitbus greep. De hond vond het
spul niet prettig en kroop onder
de tafel, maar de zeventigjarige
man spoot ook daar een flinke
straal. Toen de kamer vergeven
was van de insekticide, spoot de
oude baas per ongeluk wat op de
gloeiende electrische radiator. On
middellijk schoten er vlammen
omhoog, die ook Bobo raakten. De
hond vloog onder een bank die
vlam vatte en de rest van de ka
mer al spoedig in lichterlaaie zet
te. De baas en Bob wisten levend
uit de vlammen te komen. De
vlooien ock.
Het blijft zuur voor een hoop men
sen die gewend waren elke dag
met de auto naar hun werk te
ga&n en nu met de trein moeten.
Maar ze mogen nog van geluk
spreken dat ze in een Nederlandse
trein kunnen stappen. De mensen
op het plaatje zijn Finnen, die bo
venop alle narigheid nog eens een
flink pak sneeuw kregen ook. Ge
volg: ver voor het station bleef de
trein in de sneeuw steken en de
passagiers mochten verder lopen.
Over echte maatregelen om de uit
de hand lopende prijzen een beetje
in de hand te houden, is nog niet
beslist. Precies tien jaar geleden
zaten we met dezelfde misère, hoe
wel niet zo omvangrijk, want In
dat jaar werd het leven uiteimds-
lijk 'maar' 5 procent duurder,
maar evengoed was de prijscontro
le niet mis. Twee ministeries, Jat
van justitie en binnenlandse zaken,
stopten prijslijstjes in de uniform-
zakken van de politie met het ver
zoek in de winkels na te gaan of
de artikelen niet te hoog geprijsd
waren.
Nu schijnt de politie tegenwoordig
te veel omhanden te hebben om
zich ook nog met dit soort zaken
op te kunnen houden, maar zulke
controlekarweitjes kun je natuur
lijk ook aan anderen overlaten.
Daar zijn bijvoorbeeld de parkeer
wachters in de steden, wie de rege
ring een heleboel werk uit handen
genomen heeft door de benrine op
de bon te doen. Dat heeft dan wel
niet geresulteerd in lege parkeer
plaatsen, maar wel in minstens
vijftien procent minder parkeer
ders. Stel dat een parkeerwachter
gewoon een achturige werkdag
heeft, dan houdt hij op die acht
over. En misschien nog wel meer
als hij niet zoveel bonnetje uit
schrijft, want daar gaat ook een
hoop tijd in zitten. Al met al zou
hij misschien wel twee uur per
dag overhouden om aan prijscon
trole te doen. En bovendien is
winkels kijken voor de meeste
mensen een veel aangenamer be
zigheid dan uit Je neus eten.
'Dc grond is hier tamelijk week. Sla dat bord cr maar hard in.'
