ifeer in de club moet basis
:ijn voor de grote successen
Tafeltennisbond
dankt de oudere
top nog niet af
ROOW/KWAIRiTET ZATERDAG 8 SEPTEMBER 1973
SPORT
T21/KI9
PETESOU, VAN VEDETTE TOT ANONYMUS
jdoor Poul Annema
[ltNSCHEDE Iedere avond draaien Mircea en Ligia Petescu het geluidbandje af, waarop hun vier-
irige dochtertje Simona veel lieve woorden fluistert. Vrijwel iedere avond ook worden uit het stapel-
e foto's, dat de herinnering aan Roemenië levend houdt, de beeltenissen van het meisje, dat op 7 juli
haar ouders werd ontkoppeld, gelicht. Op die dag namelijk verwezenlijkten Mircea en Ligia Petescu
e jarenlang voorbereide vlucht uit hun vaderland, Roemenië. Dank zij het Mircea Petescu verstrekte
akantie-visum schoof het ijzeren gordijn toen heel even open om het Roemeense echtpaar door te la-
Nooit willen ze terug, nooit zullen ze ook meer toegelaten worden tot het land, dat nu nog hun
Vste bezit, hun Simona, vast houdt. Daarover evenwel doen de Roemeense voetbalvedette en zijn echt-
inote niet sentimenteel, hoezeer ze huh kind ook missen. Ze accepteerden dót namelijk als de conse-
uentie van de breuk met het verleden, die ze zelf forceerden.
den aan de menselijke gevoelens van
de Roemeense regeringsleiders'. En
om juist die verantwoordelijke men
sen niet te provoceren zwijgt Petescu
over zijn humane overwegingen om
Roemenië te verlaten. Over zijn be
sluit ook om zijn vedette-rol te ver
ruilen voor die van anonymus. Hij
traint bij FC Twente, waar hij door
'Spitz' Kohn voortreffelijk wordt op
gevangen, maar waar hij nu eenmaal
niet die op de voorgrond tredende
voetballer is, die hij zelfs bij de trai
ningen van Arad was. Versluiert ten
slotte evenmin zijn sportieve ambities,
die hem naar Nederland voerden. Pe
tescu wil in Nederland zijn vak als
chemisch ingenieur ondergeschikt ma
ken aan zijn sportieve roeping. Hij:
'Ik ben naar Nederland gekomen, om
dat ik hier m'n beste vrienden heb,
maar ik ben ook naar Nederland ge
komen omdat hier het beste voetbal
van de wereld wordt gespeeld. Voet
bal is mijn passie. In de voetballerij
wil ik ook mijn bestaan opbouwen.'
Daarom heeft hij ooit overwogen om
als 31-jarige te profiteren van de mo
gelijkheden, die Oostblokvoetballers
op die leeftijd worden gegund. Hij
had contacten met het Belgische Me-
chelen en met het Turkse Besiktas. In
beide gevallen kwam het om uiteenlo
pende redenen niet tot een akkoord.
Ook nu bant hij de gedachte dat hij
in Nederland alsnog zou kunnen gaan
voetballen niet helemaal uit. Petescu:
'Wanneer een Nederlandse club be
reid zou zijn om 25.000 gulden over te
maken aan de Roemeense voetbalbond
dacht ik wel dat de toestemming los
zou komen
[et gebrekkige middelen Petescu
wam in een oud Volkswagentje en
et 43 dollar op zak de grens over
willen hij en zijn vrouw een nieuw
estaan opbouwen, maar eigenlijk
jet voordat zij herenigd zijn met
91 irn dochtertje. Nogmaals, Mircea Pe-
scu wist van de scheiding met zijn
nd. Hij beschouwde dat als het 'tij-
ilijke' offer dat hij moest brengen
lor de ruil, omdat een vakantievi-
im (waarop slechts een gedeelte van
et gezin naar het buitenland mag)
Ififet maximum-haalbare was voor Mir-
a Petescu. Daarom bleef de kleine
mona achter bij Ligia's ouders. Zegt
ircea zelf: 'We hebben gegokt. We
•bben gezegd: zó onmenselijk zal de
jemeense regering toch niet zijn dat
it een kind niet bij de ouders zal
egen. We hopen daarom op steun
in de Nederlandse regering, van het
ternationale Rode Kruis etc. om 011-
dochter zo spoedig mogelijk bij ons
krijgen.'
heoretisch bestaat evenwel de moge-
ellSkheid dat het echtpaar Petescu nog
jf jaar op de komst van z'n dochter
oet wachten. Dan namelijk zullen
ircea en Ligia het Nederlanderschap
nvragen en zal de Roemeense rege-
ng gedwongen worden de kleine Si-
ona uit te wijzen. Zolang echter wil
ircea Petescu niet wachten, hoewel
zelf weinig mogelijkheden kan
ngrijpen om de komst van Simona
bespoedigen. Sinds zijn vlucht
left hij geen oontact meer met Roe-
mië gehad. Hij weet dus ook niet
daar gereageerd is op zijn ver-
ek, maar neemt wel aan dat zijn ab-
ïtie op dit moment wordt verklaard
een 'vakantie in het buitenland',
ircea Petescu wordt immers gemist
zijn land. Nog steeds was hij één
n de steunpilaren in het team van
Arad, de ploeg die Feyenoord en-
e jaren geleden uit het toernooi
de Europa Cup stootte en nog op-
pkelijker: kort voor zijn vlucht
T4ong Petescu door tot de publiciteit.
S-idat hij de nieuwe trainer van
Arad zou worden. Arad rekende
hem en juist daarom kan zijn af-
izigheid op dit moment niemand
ie eer ontgaan.
LRANDERING
aatom ook is Mircea Petescu opge-
püden te bestaan als de vedette die hij
Roemenië was en hoopt hij zich
ir op te laten slokken door het alle-
agse gebeuren. Slecht had hij het
als chemisch ingenieur bovendien
werkte zijn vrouw ook nog als inge
nieur in de elektronica naar Roe
meense normen niet. Petèscu: 'Als
voetballer verdiende ik in Roemenië
vier keer zoveel als een gewone ar
beider. Daarom kon ik me een oude
auto, die 67 maandsalarissen heeft ge
kost, permitteren.' Hij kreeg als er
kende sportvedette privileges, die an
deren moesten missen en toch wilde
Mircea Petescu weg uit Roemenië.
Een stap, die niet van de ene op de
andere dag in hem opkwam. Die hij
uiterst zorgvuldig prepareerde en ei
genlijk pas kenbaar maakte toen Va
ra's Jan Versteegh hem voor de ont
moeting van UT Arad tegen Feyen
oord interviewde. Vanaf die dag
groeide Petescu's verlangen om zich
in het Westen te vestigen. Tijdens de
buitenlandse trips, die hij met UT A-
rad en het nationale voetbalelftal
maakte groeide zijn wens om te ver
trekken alleen maar. Omdat hij er ze
ker van was dat het slechtste leven in
het Westen beter was dan het beste
in Roemenië. Zijn charmante vrouw.
Ligia, weerhield hem evenwel lange
tijd van zijn plannen omdat de
'sprong in het donker' haar schrik in
boezemde. Nochtans bleef het contact
tussen Mircea Petescu en Jan Ver
steegh. De Roemeense voetballer
greep zijn buitenlandse verblijven aan
om zijn Nederlandse vriend ongecen
sureerde informaties" te verschaffen.
Vorig jaar pas, toen UT Arad in Zwe
den tegen Ove Kindvalls IFK Norkö-
ping uitkwam meldde hij dat hij ook
zijn echtgenote voor zijn idee had ge
wonnen en dat hij zo gauw mogelijk
naar Nederland wilde komen. Met
zijn vriend Harm van Wieren streek
Jan Versteegh de laatste oneffenhe
den uit het vluchtplan, dat met de
nodige moeilijkheden en waarvan
de laatste fase begin juli werd uit
gevoerd. In Enschede bij Versteeghs
zwager en zuster Nico en Hans van
den Berg vonden Mircea en Ligia Pe
tescu voorlopige gastvrijheid.
PROVOCEREN
In Twente nu mijmert Mircea Petescu
over de toekomst. De twijfels, die de
komst van zijn dochter omranden,
overheersen uiteraard in zijn gedach-
tengang. Vertwijfeld: 'Ik heb goede
hoop dat Simona zo gauw mogelijk
komt. Er zijn in het verleden meer
van dit soort gevallen geweest, waarin
vluchtelingen niet vergeefs appelleer-
TRAINERSBESTAAN
Voorop stelt hij evenwel een carriëre
als trainer. Onderkent de moeilijkhe
den. 'Ik heb tamelijk veel contact ge
had met Siem Plooyer. Die heeft mijn
trainerscertificaten bekeken en gezegd
dal mijn opleiding gelijkgesteld kan Mircea Petescu samen met zijn vrouw Ligia. maar zonder zijn dochtertje Simona 111 Nederland,
worden aan die van de Nederlandse
oefenmeester in het betaalde voetbal.
Ik heb zes jaar voor dat trainersdiplo
ma gestudeerd, had door mijn acade
mische studie vrijstellingen voor fysi
ologie en psychologie, maar heb er
toch veel voor moeten doen.' Zijn re-
tuurlijk onzin om te veronderstellen,
dat de semi-profs hier meer trainen
dan de amateurs in Arad. In Arad lo
pen de voetballers 's morgens ook al
ferenties bleken uitstekend. Dat blijkt
wel uit het feit dat hij op een voor
Roemeense begrippen erg jonge leef
tijd werd benaderd voor de functie
van hoofdtrainer. Nunweiler III, de
trainer van Dynamo-Boekarest, was
met zijn 37 jaren de jongste trainer.
Petescu: 'In Roemenië 'vallen' clubbe
stuurders voor de reputatie van de
oudere trainers. Daarom had ik het
met UT Arad ook niet gemakkelijk
gekregen. Als er na een maand of
drie geen prestaties waren gekomen
was de kans aanzienlijk geweest dat
ik mocht vertrekken. Het trainersbe-
staan in Roemenië geeft wellicht nog
minder zekerheden dan dat in Neder
land.'
Toch wil hij het in Nederland als
trainer proberen. Hij hoopt op een
baan als hulptrainer bij een be
taalde club of eventueel te werk te
worden gesteld bij een amateurclub
waar hij met zijn Franse taal terecht
kan.
Voorlopig wacht Petescu evenwel af.
Ook op sportief gebied. Oriënteert
zich in Twente, bekijkt voetbalwed
strijden en trainingen en trekt verge
lijkingen tusse nhet Roemeense staats-
amateurisme en het Nederlandse se-
mi-profbestaan. Petescu: 'Het is na-
om negen uur op het trainingsveld,
staan natuurlijk op de loonlijsten van
de textielfabrieken, maar zien de be
drijven nauwelijks van de binnenkant.
Het verschil steekt niet zozeer in de
dingen die zich op het veld afspelen,
meer naar mijn idee in het begelei
dingsapparaat. Een bestuur is hier in
Nederland stukken professioneler, ter
wijl daar in Roemenië toch vaak pure
liefhebbers functioneren. Een ander
verschil is natuurlijk dat de ploegen
in Roemenië geen spelers kunnen ko
pen. Dat houdt in dat een legerploeg
als Steaua en een studentenformatie
als Politica duidelijke voorrechten
hebben. Zij slokken de militairen en
studenten gewoon op. Daarom heb ik
zelf ook twee jaar voor Steaua ge
speeld. Het nationale team is voor de
leiders dan ook bij uitstek geschikt
om het materiaal vanuit de provincie
te bewegen richting Steaua of Politica
te gaan.'
OBSTAKELb
De nog vaak wat amateuristisch ge
construeerde clubstructuren be
schouwt Petescu in de oostblok-landen
als de grootste obstakels in de groei
naar de volwassenheid. Meent daarom
ook dat een voetballer als Florian Du-
mitrescu, één van de grootste Roe
meense talenten van de laatste jaren,
bij een Nederlandse topclub een veel
hoger niveau had bereikt dan in Roe
menië gebeurde. Hij laat in het mid
den wat hij in het Nederlandse club
voetbal had kunnen presteren, wan
neer hij eerder was gekomen. Daarom
zegt hij ook: 'Vooral in de Balkanlan-
den waar zoveel talent is zou men
meer geld in de organisaties moeten
steken. Het zou de resultaten ten goe
de komen.'
Betwist vervolgens de heersende op
vatting dat het Oosteuropese voetbal
mechanischer is dan het Westeurope-
se. Voert dat terug op de meer Latijn
se levenshouding van de Oosteuropea
nen. Geeft toe dat hij de Roemeense
sport niet kan 'kraken', omdat hij
juist dat instituut veel dank verschul
digd is. Door die sport immers ver
wierf hij de privileges om buitenland
se contacten te leggen, om nu zelfs
een buitenlands onderdak te verove
ren. Besluit hij: 'Om een droom van
mij om in het Westen te wonen wer
kelijkheid te laten worden heb ik -een
tol moeten betalen. Zijn mijn vrouw
en ik nu al twee maanden van ons
dochtertje gescheiden. Wanneer die
kleine nu ook nog komt kan die ge
koesterde droom pas echt beginnen.'
oor Gerrit den Ambtman
in onze speciale verslaggever
1LGRADO Minder rijk met talent bedeelde landen mogen blij
jn, dat ook zwemnaties bij uitstek als de Verenigde Staten en Oost-
ïitsland per nummer niet meer dan twee vertegenwoordigers in
strijd om de wereldtitels mogen inzetten. Anders was de neder-
ag van de 'rest' van de wereld nog vernietigender geweest dan hij
al is. 'Belgrado geeft daarom een vertekend beeld van de werke-
kheid. Ondanks de felle Oostduitse concurrentie bij de dames,
aat Amerika met zijn onuitputtelijk arsenaal van topzwemmers nog
ieds als de machtige heerser overeind
f jdens de Olympische Spelen in
toch en heeft de gerenommeerde
nerikaanse coach George Haines
h fel afgezet tegen de formule van
t eerste toernooi om het wereldkam-
enschap in de Joegoslavische
fdstad. De trainer van onder
|1 meer schoolslagzwemmer John
Heken sprak zelfs van een vals e
„*rt. 'Bij de Olympische Spelen kan
Ier deelnemend land per nummer
t drie zwemmers verschijnen. Voor
ïlgrado moeten we er gedwongen
i thuislaten. Niet alleen de werke-
kracht van de zwemwereld komt
ifdoor verkeerd over, maar de trai-
rs missen ook een stuk motivatie
or hun pupillen. Vooral wij worden
nadeeld, omdat de thuisblijver tp-
urgesteld zal zijn en wellicht met
ze sport zal stoppen. In ieder geval
eft hij geen zin meer om nog eens
ihard te gaan trainen',
maatregel van de FINA is niet al
en uit financiële overwegingen ge-
men. Ook kwalitatief zwakkere lan-
n moeten in Belgrado de kans krij-
n. Maar als de wereld-zwemorgani-
tie slechts voor de kwaliteit had ge-
old, zou de Amerikaanse overmacht
erweldigend geweest zijn.
'rgens ter wereld is de basis voor
zwemsport zo sterk en breed als in
Verenigde Saten. Een verloren ta-
it wordt daar niet, zoals in Neder-
>d diep betreurd. Anderen staan te
mgen om de opengevallen plaats
n.de top over te nemen. De Ameri-
Wse zwemijver lijkt onuitputtelijk.
animo voor een goede positie is zo
pot, dat de verantwoordelijke
'ders zich nauwelijks over een goede
[geleiding bekommeren. De selec-
gaat automatisch. Wie mentaal
•t hard genoeg is, of het werkelijke
ent mist. wordt zonder pardon uit-
schakeld. Voor hem of haar zijn
aderden anderen,
top bezit een ideale ondergrond,
clubs, met de coaches als inspi-
fende spil, jagen hun pupillen naar
hogere sferen. Via talloze wedstrijden,
competities en speciale evenementen.
Een van die coaches in de Verenigde
Staten is een Nederlander. Kees Oude
geest. Samen met zijn echtgenote
Mary Kok (in de jaren vijftig ver
zamelde zij 16 Nederlandse,- 14 Eur
opese- en 2 wereldrecords en zwom
twee jaar als professional) werkt hij
bij een vereniging in Little Rock sind
vier jaar bouwt hij in de stad van
200.000 inwoners in het zuiden van de
VS aan een wedstrijdploeg.
Vijf pupillen van de ex-Hagenaar
blonken vorige maand nog uit tijdens
de nationale kampioenschappen in
Luisville. Oudegeest, die voor die tijd
vijf jaar bij de Spaanse club Sabadell
werkte, dankt die vaam aan een ad
vertentie in het blad 'Swimming
World'. Hij vertelt: 'De clubs zijn in
de Verenigde Staten ongelooflijk be
langrijk. Die basis krijgt in Neder
land te weinig aandacht. We wringen
ons in allerlei bochten om het de
leden zoveel mogelijk naar de zin te
maken. 'En goede sfeer is het belang
rijkste. Dan komen de prestaties van
zelf.
De zwemsport in de VS is in de eer
ste plaats eeij zakelijke onderneming.
Wie lid van een club als die van de
34-jarige Oudegeest wil worden, be
taalt 300 dollar 'entreegeld'. Een be
drag, dat overigens wel in termijnen
voldaan mag worden. Daarnaast moet
de zwemmer een contributie van 15
dollar op tafel leggen. De kosten voor
wedstrijden in andere steden en de
inschrijving zijn voor eigen rekening.
Geen wonder, dat Oudegeest als full-
prof iri een eigen zwembad van dp
club in een ideaal klimaat kan wer
ken. Oudegeest: 'Toch is het zwem
men geen exclusieve sport. De ouders
hebben er echter alles voor over om
hun kind in die sfeer te brengen.
Moeders gaan werken om dat moge
lijk te maken'. En vult zijn echtge
note aan: 'ook onze kinderen zwem
men in een club. Kort geleden kregen
OUDGEEST: 'De tijd van Stender is definitief voorbij. Het was geen
toeval dat hij bij wijze van spreken uit een straat in Hilversum drie
wereldrecord-zwemsters plukte'.
we een rekening van 35 dollar omdat
ze aan een wedstrijd hadden deelgeno
men. Dat is toch veel geld. Ik weet
nog niet of we er mee door gaan'.
Amerikaanse ouders betalen graag.
Hun eerzucht weerspiegelt in het wa
ter. De clubs zijn bereid voor goed
geld aan die behoefte te voldoen. Ou
degeest weer: 'De medewerking van de
ouders is enorm. Ik schakel ze bij alle
organisatorische aangelegenheden in.
Ze mogen alles doen, behalve coachen.
Dat enthousiasme mis ik bij de clubs
in Nederland. Die moeten veel meer
van zich laten spreken. Er is schooi
en diplomazwemmen, daarna houdt
het op. De clubs moeten de talentjes
opvangen. Dat gebeurt niet. omdat de
trainers te druk zijn met de top. Ze
hebben geen tijd voor de basis. Zeker
niet als ze als betaalde hobbyisten aan
met werk zijn. Een man als Jan Stender
(trainer van onder meer Mary Kok,
red.) is uniek in Nederland. Hij gaf
les aan het CIOS alleen maar omdat
hij dan geld had om eten te kopen.
Dp rest betekende voor hem
zwemmen. De tijd van Stender is defi
nitief voorbij. Het was geen toeval,
dat hij bij wijze van spreken uit een
straat in Hilversum tien wereldre
cord-zwemsters plukte. Die man kon
sfeer in een club maken, datzelfde zie
ik nu in de Verenigde Staten terug'.
De zwemstrainers profiteren daarnaast
van de aparte, op prestatie gerichte
mentaliteit in het Amerikaanse leven.
Het pronken met bezit en succes geldt
ook voor de zwemwereld. Oudegeest:
'Een Amerikaan wil een ding: win
nen. Beter zijn dan de ander, een
mooier huis, een grotere auto. Daar
heeft hij alles voor over De trainers
zijn even eerzuchtig. Hij vraagt aan
zijn pupil hoeveel banen er in een
wedstrijdbad zijn. Als die jongen
'acht' antwoord v/ordt hij kwaad. Er
is maar een baan, die van de winnaar.
Het zijn in Amerika niet alleen de fa
ciliteiten en het selectiesysteem. Het
is vooral de mentaliteit'.
Oudegeest bouwt met enthousiasme
aan zijn trainerscarrière in Amerika.
Toch heeft ook hij zich op een gege
ven moment afgevraagd waarmee hij
precies bezig was. Wedstrijdzwemmen
vergt een ijzeren discipline en een
keiharde training. Van kinderen, die
nauwelijks tijd voor andere zaken
overhouden. Wie niet traint, valt af.
De race lijkt eeuwig.
Oudegeest: 'Ik heb een tijd bepaald
niet positief tegenover de wedstrijd
sport gestaan en ik was serieus van
plan om ermee te stoppen. Toen
kreeg ik brieven uit Spanje. Kinderen
en ouders bedankten me Nu weet ik.
dat vooral de jeugd ergens voor en
thousiast wil worden, dat ze iemand
wil hebben, die leiding geeft. Het is
een idealisme, die je terugvindt in de
vredesbewegng, in de politiek of
waar dan ook. Dat is in de zwemsport
presies zo. Aan de trainer de taak de
kinderen goed te begeleiden. Bij een
slechte pianoleraar leer je ook niet
goed pianospelen'.
Van onze tafeltennismedewerker
AMSTERDAM De oudere top-
spelers behoeven dit seizoen
niet bang te zijn dat ze voort
durend worden gepasseerd ten
faveure van vaak minder
sterke jeugdspelers. Bonds-
trainer Dusan Tigerman: 'Voor
internationale kampioenschap
pen zal ik een beroep doen op
èn jongere èn oudere spelers.
En wat de Europese kampioen
schappen betreft: daarvoor se
lecteer ik zonder meer de sterk
ste ploeg'.
De angst bij sommige tafeltennissers
was zeker niet ongegrond. In een
brief die alle geselecteerden enige
tijd geleden van de sportcommissie
ontvingen, werd namelijk gesteld
dat niet verwacht kon worden dat
'sommige ervaren- A-spelers' in de
huidige omstandigheden nog veel
zouden kunnen leren. En: 'Het stre
ven is verder om bij de samenstel
ling van nationale A-seniorenteams
meer aandacht te schenken aan het
opstellen van jeugdige spelers'.
Vooral deze laatste zin zorgde voor
enige verwarring. 'Het punt is', zegt
sportcommissarisvoorzitter Henk van
Dilst, 'dat de oudere spelers natuur
lijk nooit een sta-in-de-weg mogen
zijn voor jong talent. Ik ben de me
ning toegedaan dat vooral internati
onale ervaring ons tafeltennis om
hoog kan brengen. In de national?
ploegen zullen beide categorieën
zijn vertegenwoordigd, maar heel
persoonlijk ben ik voorstander van
een meer rigoureuze verjonging'.
Er is inderdaad enige tijd geleden
wel sprake van geweest dat de tafel-
tennisselectie zou worden verjongd
Maar vooral door de oppositie van
Frans Schoofs sinds vorig seizoen
damescoach is het accent danig
verlegd. 'Er gingen in de sportcom
missie stemmen op, die pleitten
voor het afvoeren van de ouderen.
Daar was ik het helemaal niet mee
eens. Ik ben ooit zelf het Slachtoffer
geweest van zo'n beleid. Ik was bo
ven de 25 en verdediger toen re
den genoeg om tegen mij te zeggen:
Frans je bent te oud, we hebben je
niet meer nodig. Maar ik kwam te
rug, omdat ik bewees, dat ik nog be
ter was. Ze konden niet langs me
heen. Op die bewuste vergadering:
heren, ik vind het niet correct om
de ouderen aan de kant te zetten.
Ook al zijn ze bij wijze van spreken
zestig, als ze iedereen wegrammen.
dan horen ze in de selectie te zitten.
Die leeftijd is voor mij minder be
langrijk'.
Voor Frans Schoofs geldt nog een
ander argument. 'Als je nu tegen de
jongeren zou zeggen: de oudjes gaan
de laan uit, jullie kunnen voluit
naar het .buitenland, ga het nou
maar even maken, dan ben ik bang
dat dat een averechtse uitwerking
kan hebben. Dat ze het dan te ge
makkelijk krijgen, dat er geen
vechtlust meer overblijft. Ik vind
nu al dat het met de mentaliteit
lang niet altijd zo best gesteld is.
De jongeren moeten natuurlijk wel
kansen krijgen, maar als ze het in
Nederland al niet kunnen waarma
ken, dan missen ze gewoon wat'.
Zal het internationale beleid van de
Nederlandse tafeltennisbond dus
niet al te drastisch veranderen, op
trainingsgebied kan wel gesproken
worden' van een revolutionaire om
mezwaai. Vorig seizoen kwamen de
A-spelers wekelijks drie keer bijeen
om de Tigerman-training te volgen.
Er zijn nu zes 'regionale' groepen
geformeerd, die één keer in de week
worden getraind onder leiding van
Dusan Tigerman (Breda, Den Haag,
weer Den Haag en Utrecht) en The
Rieken (Weert en Zwolle). De sport
commissie heeft hiertoe besloten
omdat het van mening is dat de
vastheid niet langer op de bondstrai-
ningen moet worden verhoogd. Ti
german: De laatste jaren was ik te
veel clubtralner van de Nederlandse
topploegen als Deltalloyd'. De
bondscoach vindt dat het accent van
de trainingen meer moet worden
verlegd naar de verenigingen. 'Je
merkt gauw genoeg of de mensen
werken. De competitie- en toernooi-
resultaten zijn graadmeters. Op de
wekelijkse bijeenkomsten ga ik aan
details schaven en hoop ik op tak-
tisch gebied veel te gaan doen'. De
sportcommissie was niet bereid om
over te gaan van volledige ontkoppe
ling van centrale trainingen en in
ternationale uitzendingen.
Voor de Joegoslaaf is het seizoen
overigens teleurstellend begonnen.
Enkele weken geleden moest hij za
terdags diep in de nacht constateren
dat zijn apatisch spelende heren-
ploeg (Bert van der Helm, Hans
Lingen en Herman Hopmans) roem
loos was afgegaan tegen Italië (5-2).
Dat ze zich zondag in een internatio
naal toernooi volledig rehabiliteer
den Van der Helm werd eerste
vóór Hopman en daarna pas de com
plete Italiaanse ploeg was slechte
een bescheiden pleister op de won
de. Tigerman: 'Het was zwak, ja. Er
waren wel enkele excuses, maar het
feit blijft dat de ploeg teveel moeite
had zich aan de omstandigheden aan
te. passen. Dat vond ik zeer teleur
stellend'.
De internationale agenda telt dit
seizoen weer een aantal vriendschap
pelijke duels, enkele internationale
kampioenschappen, de Europese ti
telstrijd en..de wedstrijden voor de
tweede divisie van de Europese com
petitie. De NTTB heeft dit jaar
weer een ploeg kunnen inschrijven
omdat de tweede divisie voor het
eerst in twee 'regionale' groepen is
verdeeld. De kosten zijn nu veel la
ger dan voorheen. Kansen om deze
competitie dit keer te winnen, zijn
er vrijwel niet met tegenstanders als
Polen en Denemarken.
