gepleegd
sterven'
'Zelfmoord niet
omdat men wil
Spaarrente tot
KOI
iLHl
JIS
BO
TER
0
dichtbij
Commentaar
landelsoorlog
J; Zinloos
Nijmeegs proefschrift zoekt nadere verklaringen
op de plaat - pop op de plaat-popopdep
Little Feat
wijzigt koers
Uitwedstrijd?
Neem een
MeerMan's Kaart!
Voorwaardelijke straf
voor dodelijke olie
'Probleem voor
beschouwer, niet
voor de pleger'
praat 's echt met elkaar
Biddag voor gerechtigheid
T4 IOL'W/KWARTET VRIJDAG 9 MAAKT 1973
BINNEXLAJiD/COMMENTAAR T5/K7
zetel van eei
grote
Ms
[ektronische industrie is
J lederland in verlegenheid gebracht
oor de vloed van Japanse
lektronische produkten welke
lier gretig aftrek vinden. Een Benelux-
Jegatie heeft vergeefs geprobeerd in
[okio een vrijwillige beperking van
Japanse export in de drie landen
bewerkstelligen. En nu blijkt de
)entrale Dienst van In- en
litvoerzaken de vrij drasische maat-
:gel genomen te hebben om geen
:rgunningcn meer te verstrekken
)oor de invoer van clcctronica uit
[apan. En Japan dreigt terug te slaan
beperking van onze uitvoer
térheen en wat erger is met
;n 'omzeilen' van Rotterdam met al
|jjn handelswaar voor Europa.
kan dat toegaan in een
idelsoorlog. Men ziet nu al dat in
Ie strijd over de maatregel van de
Centrale Dienst werkgelegenheid
jenover werkgelegenheid wordt
ÖÜlüiitgespeeld. De Federatie Metaal- en
'lektrotechnische Industrie, die achter
e maatregel staat, laat duidelijk
loorschemcrcn hoe erg het voor de
werkgelegenheid in de Benelux zou
ijn, als produktie-eenheden van
hilips hier zouden moeten sluiten ten
:volge van de Japanse concurrentie,
laar de Vereniging van Fabrikanten,
iporteurs en Agenten, die natuurlijk
He belang bij deze Japanse import
•ft, wijst op het gevaar voor de
jelegenheid van enkele duizenden
de importeursbedrijven.
Iu Japan op korte termijn ernstige
joblemen krijgt met zijn import in de
'S (waarheen het vorig jaar ruim vier
iaat zoveel exporteerde als het eruit
mporteerde) richt het zich nog
Dtensiever op de Euromarkt, waar in
<P e afgelopen drie jaar de Japanse
nport reeds twee keer zo groot is
eworden. Japan en West-Europa
Jagen beide luid over een ouderwets
irotectionisme van de VS, waar ze
ïalletwec nogal last van hebben, maar
nu dat niets uitricht, vliegen ze elkaar
de haren. Ondertussen' ergeren
Amerika, Australië en een groot
aantal ontwikkelingslanden zich weer
jroen en geel aan het landbouw-
irotectionisme van de Euromarkt.
os Kortom, alle pleidooien voor grotere
ut handelsvrijheid ten spijt ligt het
protectionisme nog altijd als eerste
P redmiddel voor de hand voor de
meeste nationale regeringen. Eens
H werd het gehanteerd om jonge,
U'vvetsbare bedrijven te beschermen
nu steeds meer om bij een hoge
levensstandaard (dus hoge
jroduktiekosten) de werkgelegenheid
stand te houden.
loever de uit hun krachten gegroeide
ndustriële reuzen van Japan, Noord-
en West-Europa zullen gaan
jom hun betalingsbalans ten koste van
ilkaar te verbeteren, is niet duidelijk.
Maar het kon wel eens heel slopend
worden en de volgende tarievenronde
het GATT (Algemene
[vereenkomst inzake handel en
tarieven) zal er de handen vol aan
lebben.
Wat verder opvalt, is de zinloosheid
van zo'n handelsoorlog. Uitgerekend
de elektrotechnische industrie heeft
ons ogen en oren verschaft die ons
telkens weer een navrant beeld geven
van de wérkelijke, niet-aangepaste,
i behoeften in de wereld. Om die te
bevredigen verdringt niemand zich,
1 want die vraag is, om het eens met de
schoolboekjes te zeggen, geen
ii 'koopkrachtige' vraag. Alle
Ïiternationale pogingen om er wat
oopkracht aan te geven, door
ii vergroting van de kapitaaloverdracht
of door toekenning van speciale
jj trekkingsrechten van de wereldbank.
1 hebben tot nu toe gefaald. Daardoor
blijft de markt geografisch gezien
beperkt tot het noordelijk halfrond,
waar de hoge levensstandaard de
koopkracht telkens verder opstuwt
maar óók de produktiekosten.
Vandaar dat men nu al steeds meer
het verschijnsel ziet (vooral in de VS)
van grote ondernemingen die zich
voor een bepaalde produktie in een
ontwikkelingsland neerzetten en
gebruikmakend van de lage lonen
daar concurrerend in hun eigen
land importeren.
Dit verschijnsel toont wel aan dat de
welvaartskloof in de wereld ook de
welvarenden kwetsbaarder maakt dan
zij denken. Een redelijker verdeling
van koopkracht in de wereld zou deze
overspannen wedijver tussen
hoogontwikkelde economieën niet
nodig maken.
Van een verslaggever
NIJMEGEN Zelfmoord wordt niet gepleegd omdat men dood wil maar omdat men naar een bepaal
de psychologische situatie verlangt die alleen te bereiken is door het plegen van zelfmoord of van een
zelfmoordpoging. De beëindiging van het leven in biologische zin is dan zoiets als een bijkomstigheid.
Dit is de mening van de Nijmeegse psycholoog R. W.F. Diekstra, die gisteren aan de katholieke universi
teit in Nijmegen gepromoveerd is.
De heer Diekstra, wiens proefschrift
'Crisis en gedragskeuze' heet.
constateert dat alle wetenschappelijke
onderzoekers een theoretisch hiaat in
hun beschouwingen laten zitten. Wat
ontbreekt is volgens hem een concrete
verklaring van de keuze die de
zelfmoordpleger maakt uit een aantal
andere mogelijke gedragingen. Ook
ontbreekt een nadere toelichting op
de factoren die bij die keuze een rol
spelen.
De meeste theoretische pogingen tot
verklaring zijn volgens Diekstra van
zodanige aard dat binnen een tamelijk
algemeen model de ontwikkeling in
de richting van een 'ongunstige
toestand' wordt verklaard, waarbij het
vervolgens aan het gezond verstand
wordt overgelaten te begrijpen dat in
een dergelijke toestand zelfmoord
gedrag mogelijk of waarschijnlijk is.
Hier zit, meent hij. het hiaat omdat
tot nog toe niet meer verklaard is
dan het ontstaar van voorwaarden
waarbinnen zelfmoordgedrag
waarschijnlijker is dan daarbuiten.
Diezelfde voorwaarden kunqen
volgens hem ook andere gedragingen
waarschijnlijk maken, zoals het
zoeken van hulp.
Dr. Diekstra ontwerpt dan een theorie
die het door hem geconstateerde hiaat
op moet vullen, waarbij hij zich met
name richt op de ontwikkeling van
een 'ongunstige toestand' en de keuze
die dan vóór zelfmoord gemaakt
wordt.
Die ongunstige toestand wordt
meestal aangeduid met 'crisis', die
door dr. Diekstra gedefinieerd wordt
als een toestand waarin een mens niet
meer over maatstaven beschikt die
het hem mogelijk maken uit een
aantal gedragsmogelijkheden die
mogelijkheid te kiezen die een
gewenst resultaat kan opleveren.
'Crisis' in deze zin ziet dr. Diekstra
als een noodzakelijk maar niet als een
voldoende voorwaarde voor
zelfmoordgedrag.
De promovendus stelt dan dc vraag
welke overwegingen de keuze van
zelfmoordgedrag als reactie op de
crisis bepalen. Hij onderscheidt dan
drie kenmerken van zelfmoordgedrag,
die volgens hun uitkomst te
classificeren zijn: 1. de dood treedt
zeker in, 2. de dood treedt
waarschijnlijk in, en 3. er wordt niet
verwacht dat de dood zal intreden.
De eerste categorie omvat die
gevallen, waarin de persoon in
kwestie meent dat aan een
ondraaglijke situatie alleen een einde
kan worden gemaakt door beëindiging
van het leven. Als voorbeeld kan
dienen een ongeneeslijk zieke, die
ernstige pijn lijdt en voor wie de
verlossing van die pijn het enige doel
is. Bij oude mensen kan het de angst
voor seniliteit zijn. Een situatie die
men niet wenst te accepteren, waarop
men kón besluiten dit te voorkomen
door zelfmoord te plegen.
De tweede categorie bevindt zich
ergens tussen de zelfmoord en de
zelfmoordpoging in. De zelfmoord
wordt uit mogelijke alternatieven
gekozen omdat men meent dat dat de
enige actie is waarvan wordt verwacht
dat die tot het gewenste doel zal
leiden. Er is hier ruimte open voor
reacties van anderen ten aanzien van
de voorafgaande crisis en dat kan het
doel van de zelfmoord(poging) zijn.
De derde categorie zijn de 'pogers',
die met hun handeling iets van
anderen wilier afdwingen,
bijvoorbeeld liefde, trouw of hulp. In
deze categorie vindt men de mensen
die weloverwogen eerst een
braakmiddel innemen alvorens een
hoeveelheid tabletten in te slikken.
Het directe doel is niet de beëindiging
van /owel het geestelijk als het
lichamelijk voortbestaan maar het
effect van de dreiging ermee op
anderen.
Dr. Diekstra vindt het aannemelijk
dat het optreden var zelfmoordgedrag
niet samenhangt met
persoonlijkheidsfactoren. Ook lijkt dit
gedrag als reactie op een crisis niet
in de eerste plaats te worden bepaald
door de specifieke aard van
problemen of gebeurtenissen.
ADVERTENTIE
Verwarring
De rente, die wij vergoeden op spaargelden, loopt van
4% voor dagelijks opvraagbare tegoeden tot 7^°lo
voor onze NMS-Spaarbrieven.
Vraagt u eens bij een van onze kantoren naar
i deze spaarmogelijkheden.
NEDERLANDSCHE MIDDENSTANDSBANK
door willem-jan martin
Om maar meteen met de deur in huis
te vallen: LITTLE FEAT bestaat nog,
de afdeling Oheil Verderf een
harde kern van onheilsprofeten die
kort na het afreizen van basgitarist
Roy Estrada naar het kamp van
Captain Beefheart de muziekpers met
opheffingsberichten begon te bestoken
zit reeds geruime tijd op water en
brood, de groep zag zich uitgebreid
tot een sextet dankzij het toetreden
van drie nieuwe krachten (gitarist
Paul Barrere, congaïst Sam Clayton
en bassist Kenneth Gradnev) en er is
een elpee: DIXIE CHICKEN
(Warner Bros BS 2686).
Dat is dan de derde, en wat mij
betreft toch wel de minste tot nu toe,
al wil daarmee niet gezegd zijn dat
het geen mooie en zeer genietbare
plaat zou zijn: individueel en
gezamenlijk herbergen de heren Little
Feat wel zoveel kwaliteit, dat missers
absoluut uitgesloten zijn. Het is meer
het verschil in aanpak, het leggen van
het muzikale zwaartepunt, tussen de
verschillende elpees dat Dixie
Chicken naar mijn smaak de mindere
doet zijn van zijn beide voorgangers
(Sailin' Shoes en de eerste, die
gewoon de naam van de groep
meekreeg).
Waar Sailin' Shoes de lijn van
nummer-één nog in redelijke mate
voortzette (het schrijnende country-
gekleurde materiaal, subtiele en zeer
oorspronkelijke composities,
afgewisseld met moddervette op blues
geënte geluiden, op SS iets meer
richting rock-and-roll neigend), valt
hier de nadruk minder op
kpmpositorische hoogstandjes (er is
zelfs tamelijk wat onbeduidend werk
te horen), maar werden alle kaarten
gezet op het verkrijgen van een
maximale dosis swing en een zeer
directe 'producing'. Als nooit tevoren
wordt het geluid hier bepaald door de
combinatie van bas (Gradnev is een
aanwinst) en drums (Richard
Hayward). Dixie Chicken verkrijgt
daardoor een uiterst aanstekelijke
ritmiek, waarbij het onmogelijk
stilzitten is. En komen we zo alleen
ir. dingen als Roll Um Easy of
Juliette Little Feat van de twee
vorige elpees nog tegen.
Een koerswijziging dus, maar zoals al
aangegeven geen reden tot treuren.
Vooral kant één gaat er in als koek
(medaille winnaars: het genoemde
Roll Um Easy en de schitterende,
bijna onderkoelde swing in Alain
Toussaint On Your Way Down), de
ADVERTENTIE
Rick Robects
wat wa-ige 'spielerei' in K>ss It Off
daargelaten. Kant twee start met een
forse handicap (sclvtterend gebrachte
maar weinigzeggende openingsklanken
;r Fool Yourself en Walkin All
Night), maar maakt zeer veel goed
met een prachtig log Fat Man In The
Bathtub, Juliette (met een dromerige
dwarsfluit) en de instrumental
Lafayette. Railroad. Patente muziek
die vooral ook voor feesten zeer
geschikt is.
WINDMILLSGoed. Verder met een
iets oudere langspeler, WINDMILLS
(A M SP-4372) van RICK
ROBERTS. Eerdere opmerkingen,
gedaan naar aanleiding van zijn
toetreden tot de Flying Burrito Bros
(toen nog met Chris Hillman en
Bernie Leadon en zo) en zijn invloed
op het geluid van deze groep, ziin mij
niet in dank afgenomen, maar ook nu
kom ik er niet om heen: Riek Roberts
blijft voor mij een omhooggevallen
artiest. Een aardige jongen weliswaar,
met best nog een aardige stem nok.
maar toch in het bcz't "an té weiivg
artistieke bagage en zeker ook
muzikale ruggegraa» om langer dan
een enkel nummertje te
kunnen blijven boeien, of meer dan
een incidentele uitschieter te kunnen
opbrengen.
Betrof dat op de derde Burrito-elpee
zijn welbekende Colorado en het door
Chris Hillman meegekomponeerde
Hand To Mouth, Windmills drijft zo'n
beetje op In Mij Own Small Way en
het van concerten bekende Piek Me
Up On Your Way Down (geschreven
door Harlan Howard en hier van
indringende 'harmonies' voorzien door
het opkomend talent Jane Getz). Voor
de rest is het goedgemaakte maar
geen ogenblik imponerende
mnoierigheid. die vele stijlgebieden
entameert, maar daarvan de kern
meestal niet raakt. Dit dan in weerwil
van dc aanwezigheid van wat men
noemt een keur van begeleidend
talent zoals de bijna voltallige Eagles,
de helft van Steve Stills zijn firma
Manassas. Jackson Brone. Davy
Crosby, Bvron Berline en Marc
Benno.
En tot besluit eon document,
THE HISTORY OF FAIRPORT
CONVENTION (Island ICD 4).
een zeer fraai verpakt
dubbelalbum met een boekwerk vol
fotografieën van de komende en
gaande man en per nummer
genoteerde herinneringen van John
Wood (de vaste ^engineer' van-het
gezelschap). Voor op de hoes staat
een schitterende stamboom, die de
ontwikkelingen binnen het
personeelsbestand aangeeft van de
oprichting van de groep (november
1967) tot nu aan toe (we beleven
momenteel de zevende samenstelling,
een langspeler is in de maak),
alsmede eén beeld geeft van wat er
aan aahverwanten ontstaan is door
het formeren van eigen gezelschaonen
door uitgetreden Fairportleden. We
raken ook op de hoogte van traeische
bijzonderheden zoals de geschiedenis
van Shaun Frater, die precies één
keer meespeelde. En natuurlijk het
verongelukken van drummer Martin
Lamble.
De selectie, die uit het repertoire
gemaakt werd, geeft een goed beeld
van do muzikale ontwikkeling, die
vooral onder invloed van violist Dave
Swarbrick (ziin komst wordt
genoteerd in de herfst van '69) van
e«n aanvankelijke folkvernieuwing.
die het Britse muz'kaal volkseigen
van wat eigentijdser zaken voor^g,
werd teruggebogen naar een vrij
'stra'ght' nasne'en van juist die
traditionele folkmuziek (boom-
opsteller Pete Frame bec ifert een
•nbreng van de traditie van 90 pet).
Mij heeft dat 'natste nooit zn kunnen
boeien en vandaar ook dat ik de
eerste van de twee p'aten. waarop
vooral nummers van What We D;d
On Our Holidays en UnhaHbrirk'Pg
terecht zijn gekomen, het du'rie'i.ikst
z:e z'tten. Ik overweeg de andere
elpee cadeau te doen aan een
vo'ksdaosvereniging.
(ADVERTENTIE)
Samen met teamgenoten of
supporters op zaterdag of
zondaj» naar n verre
uitwedstrijd reizen (ongeacht
de afstand) kost voor
2 personen f35.-
3 personen f 40.-
4 personen f 45.-
5 personen f 50.-
Eén van de reisgenoten moet
een NS-identitc"itsbewijs of
pasfoto meebrengen.
voordelig uit met NS
XX7 JSStri
Van een verslaggever
HAARLEM De rechtbank heeft de
49-jarige Italiaanse mevrouw C. A. C.
M. uit Beverwijk veroordeeld tot drie
maanden gevangenis voorwaardelijk.
Zij heeft op 17 juni een pan kokende
olie uitgestort over het hoofd van
haar 50-jarige Italiaanse echtgenoot.
De man overleed enkele dagen later
aan een hersenletsel en een
derdegraadsverbranding. De ruzie
ontstond, nadat de man thuiskwam
van een uitje met een andere vrouw.
Dr. Diekstra trekt ten strijde tegen de
gangbare uitdrukkingen als zelfmoord
en zelfmoordpoging, die volgens hem
onder de wetenschappers grote
verwarring wekken omdat een ieder
er andere definities en
omschrijvingen van geeft. Voor de
eerste door hem vermelde categorie
gebruikt hij de term 'intentionele
somacide' (opzettelijk doden van het
lichaam) en voor de andere twee
'intentioneel somacidaal gedrag). Hij
concludeert dan dat het 'intentioneel
somacidaal gedrag' als reactie op een
crisis wijst op verwacht gedrag uit de
omgeving van de persoon op zijn
zelfmoordpoging. Reikt de omgeving
de middelen aan dan zal dat gedrag
optreden, tenzij tegelijk ook andere
'hulp' wordt geboden.
Een belemmering kan nog gevormd
worden, aldus dr. Diekstra, door
geheel andere overwegingen, zoals
godsdienstige. die zelfmoord
verbieden. Dit is volgens hem niet in
strijd met zijn theorie. In de
keuzemogelijkheden staat dan de
keuze 'opvolgen van godsdienstige
bepalingen' hoger in rangschikking.
Dr. Diekstra heeft zijn theorie
getoetst op een onderzoeksgroep van
mensen die een al dan niet dodelijke
actie hadden ondernomen en de
andere helft in het ziekenhuis
verblijvende psychiatrische patiënten.
Op grond van dit onderzoek kan men
stellen, aldus dr. Diekstra, dat de
opvatting van de
'zelfmoordpersoonlijkheid' niet alleen
concrete duidelijkheid mist. maar
waarschijnlijk zelfs misleidend is.
Van een onzer verslaggevers
NIJMEGE N— Dr. R. F. W. Diekstra
heeft in de loop van zijn
systematische onderzoekingen een
opmerkelijk nuchtere denkwijze over
zelfmoord opgebouwd. 'Je kunt heel
makkelijk met moralistische
argumenten op dergelijk gedrag
afstormen, maar het is gewoon een
voor de mens in kw estie)
doeltreffende manier om een crisis op
te lossen Het zelf moord-'probleem' is
een probleem van de beschouwwer,
niet van de pleger'.
Die nuchtere denktrant komt
misschien het best tot uiting bij een
voorbeeld van Diekstra's tweede
categor-e elfmoordnogingdie
waarbij de kans op 'slagen' ongeveer
vijftig pet. is. 'Een man komt om drie
uur 's nachts thuis en treft zijn
vrouio bewusteloos aan In de
prullemand ligt een leeg
slaappillen flesje, op tafel ligt een
biiefje: 'Maak me wakker als je van
me houdt' De man gooit het briefje
in de prullemand en vertrekt. De
vrouw sterft'.
Die vrouw, zegt dr Diekstra, ervaart
het verlies van de liefde van haar
man als een crisis. Haar doel is
duidelijk, het bereiken van een
toestand waarin het probleem niet
meer bestaal. Zij zag daar nog twee
mogelijkheden voor, en liet die beide
open. Of dc man maakt haar wakker
en verklaart daardoor dal hij wèl van
haar houdt, of hij kan dat niet
opbrengen en dan is de permanente
uitschakeling van het bewustzijn de
oplossing. Het is meestal niet uaar
dat mensen d e zelfmoord plegen, niet
nuchter denken.
Maar in hoeverre is liefde op een
dergelijke manier af te dwingen? Is
liefde die door een zelfmoordpoging
wordt afgedwongen, een oplossing
voor een crisis? Dr. Diekstra: een
psycyhologische onmogelijkheden om
lief te hebben, beslaat niet. Dat erkent
ook de buitenwereld, die bij
weigering de betrokkene verwijt dat
hij iemand in de steek gelaten heeft.
Mensen die zelfmoord willenplegen,
zegt Diekstra, hebben al een groot
aantal methoden geprobeerd om hun
probleem op een andere manier op te
lossen, en hebben die ontoereikend
bevonden. Het voorkómen van
zelfmoord kan alleen bestaan in het
voorkomen van het afglijden naar
deze toestand, het helpen realiseren
van een oplossing die wèl toereikend
is. 'Je ziet ook dat een ervaring van
niet toereikende hulpverlening, het
risico van zelfmoord verdubbelt. De
verwachting dat iémand nog zou
kunnen helpen wordt erdoor
verkleind. Dat is naar mijn gevoel
toch een omineus gegeven voor
psychiater en huisarts'.
Dit Is een contactadvertentie. Niet zo één waarin Jan al of niet serieus
alleman zoekt, maar een echte. Een in het Duitse tijdschrift Der Stern
gepubliceerde poging om ouders en kinderen nader tot elkaar te brengen.
Een paginagrote aansporing om eens met elkaar te praten om elkaar beter
te kunnen begrijpen.
In een even onder de gordel afgedrukt tekstje zie je hoe vader en
zoon over elkaar denken: Pa: 'Die jongelui van tegenwoordig! Hebben
alleen maar hasj en beat in hun hoofd. Plaats voor iets anders is er niet.
Ze denken links en laten alles wat echt mooi is ook al links liggen. Ik
zou waarachtig niet weten wat daarvan terecht moet komen'.
In iets andere termen denkt de zoon over zijn vader: 'Zaniken alleen nog
maar over winsten en afzetmoeilijkheden, dc mafketels. Iets anders is
er niet. Kunst? Doet ze niet dat. Hoogstens wat hoempa-hoempa-muziek.
Succes, dat is alles voor ze. En politiek zijn het allemaal gladgepolitoerde
nullen'.
Als vader en zoon, moeder en dochter, vader en dochter of moeder en
zoon door het lezen van de advertentie er toe komen om inderdaad met
elkaar van gedachten te wisselen, kunnen ze de bijbehorende bon in
vullen. Naam en adres bij de verzekering dat ze echt met elkaar gepraat
hebben, handtekening eronder en dan maar opsturen naar een adres in
Bonn. Idee voor onze Stichting Ideële Reclame?
Toen een aantal jaren geleden een
predikant aan een van zijn trouwe
kerkgangsters vroeg of zij woens
dagavond, op de biddag voor ge
was en arbeid, ook de kerkdienst
zou bezoeken, antiooordde zij: 'Ach
nee dominee, ik maar zo'n klein
tuintje'.
Als je eigen achtertuintje alles is
waarvoor je op de 'biddag voor
gewas en arbeid' wil meebidden,
hoeft het niet zo nodig meer. De
NCRV-gids, waaraan deze anekdote
ontleend is, stelt zelfs de vraag:
kunnen we nog wel bidden voor
gewas en arbeid? En NCRV's
Klaas Koopman wijdt er met het
oog op de komende biddag
officieel de tweede woensdag in
maart, maar in de stadskerken
wordt de 'dag' hoogstens de
zondag daarop nog even
'meegenomen' een hele pagina
aan. ïf
De jaarlijkse biddag, schrijft hij, is
een Overijsselse 'vinding' en werd
in 1653 ingesteld door de
burgerlijke overheid.
Gedeputeerden van deze provincie
brachten de Staten toen onder de
aandacht dat 'het Opperwezen het
land de laatste jaren had bezocht
met schadelijke droogten en
andere landverdervende plagen'.
Daarom stelden zij voor dat van
regeringswege voortaan een dag
zou worden uilgeschreven om te
bidd--n om een gezegende zomer.
En ook werd er een dankdag
ingesteld in de herst, na het
binnenhalen van de oogst.
Ol ei ook in de herst gedankt
wem als de oogst mislukt was of
ver beneden verwachting bleef,
versterking
De AntilPaanse politie krijgt eind
van de maand versterking van de
eerste vrouwelijke agenten: twaalf
meisjes, die vijftien maanden op
de politieschool in Leusden en in
de praktijk een Nederlandse oplei
ding hebben gehad, en de 28ste
naar huis terug gaan. Ze zijn de
eerste, maar zeker niet de laatste
vrouwelijke politieagenten in de
West: in april arriveert er meteen
een nieuwe groep aspiranten op
Schiphol.
stent er niet bij. Boeren en
■- msumenten waren toen uiteraard
voor honderd procent afhankelijk
van de antuur, maar daar is na
drie eeuwen nogal wat
verandering in gekomen. Nu weten
ze met allerlei chemische
wondermiddelen de zaak aardig in
de hand ie houden. Je spuit maar
zo'n tovermiddel over het gewas en
lelijke plekken en plantenziekten
ten >e kwijt. Groente en fruit zien
t i alti'.d moot vers uit en je kunt
ic op e tien vingers uitrekenen
del d? oogst weer goed zal zijn.
Waar moet je dan eigenijk nog
voor bidden? Secretaris Strijker
van de Groningse CBTB denkt er
anders over In de gids zegt hij:
'Een mens kan veel, heel veel.
Soms lijkt het of de mens alles
kan'. Maar dat is schijn, want 'er
zijn gebeurtenissen die ons leren
bescheiden te zijn'. Voorbeelden
van er rio jaar: 'Op 8 mei viel er
in noord-west-Groningen in
anderhalf uur tussen de 50 en 100
muitmcter regen en hagel. Het
gewas op honderden hectaren
bouwgrond. ging verloren. In juni
moesten tonnen waardeloos
geworden hooi worden opgebrand'.
En dan toas er ook nog de storm
van 13 november. 'Daarom: we
moeten vóór alles bidden. We
moeten niet denken, dat we de
zaak in de macht hebben'.
Drs. Koetsier van het Algemeen
Diakonaal Bureau van de
Gereformeerde Kerken zou het
zinniger vinden nu 'een mondiale,
een biddag voor de hele wereld' in
ie stellen, ivaarbij het accent zou
moeten liggen op de bereidheid om
samer te delen, omdat het niet
meer zozeer gaat om tekorten,
maar om een onrechtvaardige
"••ddeling van de welvaart. De
biddag moei. zegt hij, gericht zijn
op gerechtigheid. Hij ziet dan ook
niei In, waarom ondernemers
i <:'i'bonosmensen en politici minder
reden zouden hebben voor zo'n
biddag. 'Je zou moeten bidden of
de lieer je mag afhelpen van je
••int- Waarom hebben wij geen
slapeloze nachten van onze over-
produktie? Wij bidden veel te ge
makkelijk en te vrijblijvend. We
moeien eigenlijk tegen onszelf bid
der,'.
'Ik had jc toch gisteren ontslagen, Simpkins?'
