ixon belooft Amerika
generatie van vrede'
lixons zege ongeveer even Doodstraffenin
rroot als die van Johnson Marükkog!veld,
[ixon kan nu naar eervoile
ilaats in de historie streven
McGovern: geen
tranen
Lof voor Spiro Agnew
Saigon
tevreden
Vliegtuigkaping in Mexico
OlTC/KWARTET DONDERDAG 9 NOVEMBER 1972
BUITENLAND
T7/K9
1icGovern: een avond kan twee jaar campagnevreugde niet te niet doen
WASHINGTON (DPI, Reuter, AP) Toen zijn gigantische overwinning op de Democraat George
Govern vaststond, heeft president Richard Nixon het Amerikaanse volk via de televisie toegespro-
Zijn overwinning was van geen betekenis, merkte hij op, als het geen overwinning voor Amerika
kiekende.
„e uitslag is aangeduid als 'een van
grootste politieke overwinningen
Jn alle tijden', aldus Nixon. 'Wat
let aantal stemmen betreft, moge dat
b zijn, maar een monsteroverwinning
is van geen betekenis als ze geen
overwinning voor Amerika betekent.'
'Nu de verkiezingen voorbij zijn, is
de tijd aangebroken, om de grote taak
aan te pakken die voor ons ligt. Wij
wensen geen verdeeldheid van de na
tie. Wij zijn - noord, west, oost en
zuid, - verenigd in de wens naar een
eervolle vrede en wij gaan snel op
dat doel af. Wij staan aan de voora-
California tril doodstraf weer invoeren
vond van een 'generatie van vrede',
die de meest intense zou kunnen zijn
die de mens ooit heeft gekend. Maar
er zijn nog andere doelen, het doel
van voorspoed zonder oorlog en zon
der inflatie. Ik kan slechts hopen, dat
wij het in de komende vier jaar zo
doen, diat men zich de generatie van
de jaren zeventig en de wijze waarop
zij zich gedroeg, zal herinneren en zal
zeggen: God zegene Amerika'.
Daarna ging de president feest vieren
in het Shorehamhotel in Washington.
'Ik heb nog nooit een verkiezing mee
gemaakt, die mij toestond eerder naar
bed te gaan dan vanavond', zei hij
tegen zijn juichende aanhangers.
*EW YORK (AP, Reuter) De grote zege van Richard Nixon in de strijd om het presidentschap
A vergelijkbaar met die van Lydon Johnson in 1964, Franklin Roosevlt in 1936 en Warren Harding
11920.
ison versloeg in 1964 met 61.1 pet
(n Republikeinse tegenstander Barry
ldwater 43.126.506 tegen
,176.799 stepimen. Het was het
igste percentage van de totale
immen, die op een presidentschaps-
andidaat werden uitgebracht sinds in
824 een begin werd gemaakt met het
oekstaven van de verkiezingsuitsla-
en.
I Dhnson kreeg een meerderheid in
lie staten op zes na en werd presi-
ent dank zij het feit, dat 486 kies-
iannen op hem en slechts 52 op
terry Goldwater stemden,
oosevelt versloeg in 1936 Alf Landon
r wr een zege in alle staten op twee
I i Maine en Vermont. Nooit is
en president in de moderne geschie-
lenis zo dicht bij een zege in alle
Uien geweest. Roosevelt kreeg
751.612 stemmen tegen Landon
11.913. De kiesmannen kozen hem
522 tegen 8 stemmen.
was de enige andere Republi-
i, die met meer dan 60 pet van de
ten het Witte Huis bereikte. Hij
60.3 pet in zijn zege op James
wc in 1920. Hij wist zich zeker van
kiesmansstemmen tegen Cox van
!7.
loodstraf
inwoners van Californië hebben
iisdag met bijna twee tegen één ook
stenul voor herstel van de door het
loggerechtshof in Washington in
Tijd met de grondwet verklaarde
lodstraf.
njls de desbetreffende uitspraak van
ït hof in februari van ddt jaar is de
t5kamer aan het eind van de rij
cellen in de San Quentingevan-
genis gesloten en zijn 105 terdoodver-
oordeelden naar elders overgebracht.
De campagne om de doodstraf in
Californië weer ingevoerd te krijgen,
was ontketend door gevangenisdirec
ties, die vreesden dat de afschaffing
ter dood veroordeelde gevangenen zou
aanmoedigen tot het' ombrengen van
cipiers.
Het gevolg van de Uitslag van de
volksraadpleging is niet duidelijk.
Een voorstel dat een meerderheid
krijgt, wordt automatisch deel van de
grondwet van Californië.
Maar de Bond voor Amerikaanse Bur
gerlijke Vrijheden heeft voor de ver
kiezingen aangezegd, .dat tegen een
uitslag die wederinvoering van de
doodstraf bepleit, beroep zal worden
aangetekend. Daarom acht men het
waarschijnlijk dat de zaak opnieuw
voor de rechtbank komt. Voorzover de
uitslag van het icferendum al volle-
MEXICO STAD (AFP) Vier perso
nen hebben gisteren een Boeing-727
van de Mexicaanse luchtvaartmaat
schappij op een vlucht van Mexico Stad
naar Monterey gekaapt. Zij zouden de
invrijheidstelling eisen van een aantal
politieke gevangenen. Hoeveel passa
giers aan boord van het vliegtuig zijn,
is niet bekend.
Het toestel, dat. naar later wérd ver
nomen, 111 mensen aan boord heeft,
onder wie twee zonen van de gouver
neur van Monterrey, is in Monterrey
geland. De autoriteiten hebben erin
toegestemd 12 politieke gevangenen
vrij te laten. Het zouden leden zijn
van de Lige van Gewapende Commu
nisten.
dig is, stemde 69 pet der kiesgerech
tigde inwoners van Californië voor
herstel van de doodstraf en 31 pet
tegen.
Onder de ter dood veroordeelden, die
krachtens de uitspraak van het hoog
gerechtshof hun straf zagen terugge
bracht tot levenslange gevangenis
straf, waren Charles Manson, leider
van de hippi-commune, die de filmac
trice Sharon Tate en gasten in haar
huis op beestachtige wijze vermoord
de ,en Sirhan Sirhan, de uit Jordanië
afkomstige Amerikaan, die senator
Robert Kennedy doodschoot.
Opkomst
De triomfantelijke herverkiezing van
president Nixon dinsdag is gepaard
gegaan met procentsgewijs de kleinste
opkomst van kiezers sedert 1948. Toen
de resultaten van 93 procent vin de
ongeveer 1800 stembureaus bekend
waren, bleek 71.6 miljoen Amerikanen
gestemd te hebben op een totaal van
140 miljoen stemgerechtigden. Men
verwacht dat in totaal 77.5 miljoen
Amerikanen aan de verkiezingen zul
len hebben deelgenomen. Dat zou dan
inhouden, dat 44 procent zich heeft
onthouden. Het record werd gevestigd
in 1948 bij de verkiezing van presi
dent Truman. Toen kwam 48 procent
niet op.
Toch hebben meer Amerikanen dan
ooit gestemd. Door de verlaging van
de kiesgerechtigde leeftijd tot 18 jaar
was het kiezerskorps op 140 miljoen
gekomen.
In 1964, toen Johnson Goldwater ver
sloeg, nam een record aantal kiezers
aan de verkiezingen deel, namelijk 72
miljoen. Dat was toen een record.
foor Jelte Rep
éindelijk heeft Richard Nixon gewon
en zoals hij het altijd gewild heeft:
■oot en indrukwekkend. 'Het is onge-
ruikelijk dat ik al zo vroeg mijn
«rwinningsrede kan afsteken' zo
prak hij glunderend kort nadat Geor-
s McGovern zijn smadelijke neder-
had toegegeven. 'Misschien wel
grootste overwinning in de Ameri-
aanse geschiedenis', noemde Nixon
:i'i niammoetovenvinning. En wat hij
ln2 wel het mooiste vond was dat de
eupd van Amerika zich eveneens in
tote meerderheid heeft uitgesproken
w de president. 'Dank u dat u mijn
aatste verkiezingscampagne de beste
jan allemaal gemaakt heeft'.
politie-agent die een oogje in het
e:j moest houden bij het Republi-
*"">e overwinningsfeest hier in Co
ws, Ohio, had een tevreden glim-
ac" op zijn gezicht. Hij zag kennelijk
le toekomst met vertrouwen tege-
noet- Lichtelijk aangeschoten keken
e loe hoe hun jeugd danste op de
Mde muziek van de band. Niemand
®'jerp meer een blik op de kleuren
van zijn mystieke optimisme en zijn
bijbelse overtuiging dat het goede
tenslotte altijd zegeviert over het
kwade. In zijn ogen vertegenwoordigt
de regering Nixon het kwade. 'Het
gebruik van sabotage en spionage en
afluisterapparatuur zijn volgens mij
kwaadaardige en gevaarlijke praktij
ken. Het uitbuiten van raciale ang
sten is volgens mij een kwaadaardige
praktijk. De bombardementen op
Zuid-onst-Azië door Richard Nixon
zijn het meest kwaadaardige dat ooit
ondernomen is door een Amerikaanse
president
De mogelijkheid dat hij verslagen kon
worden, was een gedachte die McGo
vern maar moeilijk kon verwerken.
waarop de drie grote televisie-
"aatschappijen elkaar trachtten de
af te steken. Maar ook óp het
j-temocratische hoofdkwartier had nie
mand meer belangstelling voer het
'wKtroniseh gebeuren. Daar hing de
,leer van een begrafenis, van iemand
menselijkerwijs gesproken reeds
«8 dood had moeten zijn.
.e 8esPrekken hielden zich voorname-
'1K bezig met hetgeen nog eens vier
Jaar Nixon zal betekenen en over het
aifiemeen zag men het somber in. 'Ik
fees dat Nixon, deze idioot, grote
*®se zal opvatten als een duidelijk
nandaal voor zijn gevoerd beleid',
meende een van hen. 'En natuurlijk
de Democratische partij nu weer
aar rechts koersen en zullen Daley's
eer proberen hun plaats in te ne-
De Republikeinen hadden geen
etongstelling voor toekomstbeschou-
'"gen, wel vooi de hot dogs, de
rankjes en de band die met oorver-
föjzettè 'awaai cle feestvreu8de kracht
McGovern
J*"»* keck op of om toen McGo-
hn ?'^n nedel"laag moest toegeven
•jewel dat een bitter moment moet
lp? geweest vcoi de senator die tot
laatste moment blijk had gegeven
Een week geleden zei een van zijn
stafmedewerkers: 'Hij wordt steeds
sterker geschokt door de mogelijkheid
dat een kwaadaardig mens nog eens
vier jaar in het Witte Huis zal zitten'.
McGovern heeft zich eenvoudig niet
voor kunnen stellen dat Amerika ge
noegen zou nemen met Nixon. Op een
verkiezingsbijeenkomst in New York
zei de senator: 'Mijn toekomst is ze
ker. Maar het gaat om uw nek. Wilt u
nog eens vier Jaar dit?' Een paar
dagen later toen een verkiezingsrede
van de kandidaat werd onderbroken
door het gebeier van een kerkklok,
merkte McGovern op: 'Ik wist wel dat
God aan onze kant staat'.
'McGod'
'McGocT werd de senator daarom ook
wel spottend genoemd, hoewel McGo
vern helemaal niet zo'n vroom per
soon is, dat hij iedere zondag naar de
kerk gaat. In dat opzicht wordt hij
overtroffen door Nixon die zijn geloof
wekelijks tentoonstelt in bijeenkom
sten in de East Room van het Witte
Huis en zich daar laat omarmen door
kerkelijke showmannen als Billy Gra
ham. McGovern komt zelden in de
kerk. Hij hangt een mengsel van
christendom en humanisme aan,
drinkt graag, lacht graag om een schui
ne mop, of vertelt er zelf een. Toch
staat de bijbel centraal in zijn leven.
In zijn Senaatskantoor hangen zijn
vijf favorieie bijbelteksten.
Zijn redevoeringen verraden de bij
belkenner en de moralist Zijn aan
vaardingsrede op de Democratische
Conventie was daar een sprekend
voorbeeld van. Hij vergeleek Amerika
met de verloren zoon. die zijn erfdeel
aan het verkwisten was. 'Keer terug,
Amerika, van Saigon, van het kwaad
van het racisme, van de honger van
kleine kinderen, van de eenzaamheid
van bejaarde armen, van de wanhoop
van de daklozen, van de werklozen, de
vergeten zieken Keer terug, verlo
ren zoon Amerika'. Deze woorden rui
ken naar zwavel, naar bliksem, en
onweer. Naar hel en verdoemenis. Ze
herinneren aan het evangelie zoals
het jaren geleden gepredikt werd
door predikanten als vader McGovern.
Het verkiezingsthema: 'Keer terug
Amerika', werd waarschijnlijk ont
leend aan een gezang dat hier aan het
begin van deze eeuw populair was:
'Jezus, roept, roept, o zondaar keer
terug'.
'McGoo'
Onderwerpen die niet op oudtestamen
tische wijze ingepast kunnen wordén in
het schema van goed en kwaad inte
resseren McGovern nauwelijks en
brengen hem in verwarring. Dit lever
de hem de bijnaam Mr. 'McGoo' op.
De meeste dingen en zeker de meeste
dingen waarmee een president te ma
ken krijgt, zijn niet een kwestie van
kiezen tussen goed en kwaad maar
tussen twee goede of twee kwaden',
zegt een politicoloog die McGovern
goed kent. 'Eerlijk gezegd kan ik niet
weten wat McGovern in zo'n situatie
zou doen'. Als idealist interesseerde
de senator zich alleen voor de grote
lijnen van de politiek en niet voor de
fijne details. Zijn eigen plan van dui-
zend-dollar-voor-iedere-Amerikaan was
hem te ingewikkeld en te saai en daar
om heeft hij dit plan nooit goed kun
nen verdedigen.
In ieder geval moesten de Amerika
nen wel kiezer, tussen twee kwaden,
in ieder geval tussen twee mannen
waarover slechts een minderheid en-
thouaist kor. zijn.
RABAT tUPI. Reuter, AP) Een
militaire rechtbank in Marokko heeft
dinsdag elf officieren van de lucht
macht ter dood veroordeeld, in ver
band met de mislukte aanslag op het
leven van koning Hassan II op 16
augustus. Op die dag werd een poging
gedaan het vliegtuig neer te schieten,
waarmee de koning van Frankrijk
naar Rabat terugkeerde
De 43-jarige koning bleef ongedeerd
en zijn met kogels doorzeefde Boeing
landde behouden op de luchthaven
van Rabat. Even later probeerden de
aanvallende piloten met een bombar
dement op het vliegveld en op het
koninklijk paleis alsnog Hassan naar
de andere wereld te helpen. Maar
opnieuw bleef de koning ongedeerd,
terwijl acht andere mensen door de
rondspattende kogels gedood en 47
gewond werden.
Behalve de elf ter dood veroordeelde
officieren, kregen nog eens 32 officie
ren gevangenisstraffen, van wie vijf
levenslang. De overige 177 verdach
ten, merendeels leden van het grond
personeel van de luchtmachtbasis Ki
netra, werden vrijgesproken. De twee
hoofdverdachten, die ook ter dood
werden veroordeeld, waren luitenant
kolonel Mohammed Amikrane, de on
dercommandant van de* Marokkaanse
luchtmacht, en Loeafi Koeeira, de
commandant van de basis Kinetra.
Beiden hebben bekend, dat zij de
koning wilden vermoorden, maar ont
kenden dat de andere beklaagden
voor het komplot verantwoordelijk
heid droegen.
Tijdens het proces verklaarden de
hoofdschuldigen dat generaal Moha-
med Oefkir, de minister van defensie
en één van de naaste vertrouwelingen
van de koning, het komplot had be
raamd. Oefkir werd acht uur na de
mislukte aanslag dood aangetroffen.
Volgens de offrciële versie pleegde hij
zelfmoord, maar praktisch iedereen in
Marokko is ervan overtuigd dat hij'
zonder vorm van proces geëxecuteerd
werd.
De vrouw en vier kinderen van de
verpletterend verslagen George McGo
vern konden de nederlaag nog niet
verwerken en huilden, maar de senator
zelf vond zichzelf 'te oud voor tranen'
en meende zelfs, dat hij door zijn
verlies iets had bereikt. Ten overstaan
van 3000 trouwe aanhangers im Sioux
Falls in Zuid-Dakota - de staat die hij
in de Senaat vertegenwoordigt, maar
die hem gisteren ook ontrouw is
geworden - zei McGovern dat de ne
derlaag die president Nixon hem toe
gebracht had, de moeite waard zou
zijn als de natie er dichter bij de
vrede door zoü zijn gebracht. 'Vergeet
nooit, dat als wij de dag waarop het
vrede wordt ook maar een dag dich
terbij hebben gebracht, elke minuut
en elk uur en elke bovenmenselijke
inspanning in deze verkiezingsstrijd
welbesteed zijn geweest', aldus McGo
vern.
Mc Govern heeft president Nixon het
volgende telegram gestuurd: 'Geluk
gewenst met uw overwinning. Ik hoop
dat u ons in de komende vier jaar
naar een tijd zal voeren met vrede
buitenslands en gerechtigheid thuis.
U heeft mijn volledige steun bij die
inspanningen. De beste wensen voor u
en uw bevallige vrouw Pat Geouge
McGovern.
Hij las het telegram voor aan zijn
weliswaar juichende, maar diep te
leurgestelde supporters. McGovern
merkte tenslotte nog op, dat deze ene
avond de vreugde niet te, niet zou
doen van de afgelopen twee jaar cam
pagnevoeren. 'Ik ben er zeker van dat
wij dit land in de richting van de
vrede hebben geduwd en ik geloof dat
ieder van ons meer houdt van de
benaming vredestichter dan enige
functie in dit land'.
McGoverns kandidaat voor het vice-
presidentschap, Sargent Shriver, ver
klaarde voor een juichende en nu en
dan tegen de tnainen vechtende menig
te, dat McGovern en hij 'de banier
van de waarheid' hadden opgehouden
in deze campagne. Hij was er trots op
de 'running-mate' van McGovern te
zijn geweest. 'Hij heeft de nobelste
zaak ter wereld nagestreefd de zaak
van de vrede en daarom neem ik
vannacht mijn pet af voor de moed
en de prestaties van McGovern'. Schri-
ver dankte zijn aanhangers die hij
'de voorhoede van de toekomst' noem
de.
Nixon prees vice-president Spiro Ag
new 'omdat hij de grootste lasten van
de campagne getorst heeft. Ik heb
zonder bezorgdheid en met een grote
mate van plezier de pogingen gadege
slagen die werden ondernomen om
hem van zijn stuk te brengen en hem
zijn kalmte te doen verliezen. De
ware proef van een campagne is, dat
men in staat is zich overeind te
houden. De vice-president heeft bewe
zen, dat hij dat kan en zelf ook het
een en ander kan uitdelen'.
Terwijl zijn aanhangers in spreekko
ren 'nog vier jaar' riepen, bedankte
de president tenslotte de Democraten
die republikeins hadden gestemd, en
de leiders van zijn campagne, 'die
hard en eerlijk' hadden gewerkt.
Volgens Nixon had de Republikeinse
partij iets bereikt, wat niemand op de
republikeinse conventie in augustus
voor mogelijk had gehouden: 'Wij
hebben de steun gekregen vain de
meerderheid van de Amerikaanse jon
geren'.
Vice-president Agnew riep bet Ameri
kaanse volk ook op tot eenheid. 'Ik
hoop dat allen zich achter een van de
sterkste, moedigste en meest gematig
de leiders van onze tijd. president
Nixon, als één man opstellen', aldus
Agnew.
In Saigon heeft de Zuidvietnamese
minister van buitenlandse zaken, Tran
Van Lam, Nixons overwinning 'geluk
kig nieuws' genoemd. 'Wij zijn ervan
overtuigd, dat wij in de persoon van
presidet Nixon een zeer goede vriend
zullen hebben. Ik ben vandaag erg
gelukkig. Het is een heel goede dag,
niet alleen voor een meerderheid van
het Amerikaanse volk maar ook voor
het Vietnamese volk'. Nixons zege
toonde aan dat de Amerikanen zijn
streven naar 'een eervolle vrede*
steunden en dat betekend dat er con
tinuïteit van politiek en vriendschap
zou zijn.
Ook vertegenwoordigers van de Zuid
vietnamese oppositie waren blij met
Nixons herverkiezing. Tran Van Toe-
jen, de oppositieleide in het Huis van
Afgevaardigden, zei dat Nixons bui
tenlandse politiek 'Vietnam had hel
pen voortbestaan'. Het was een poli
tiek op lange termijn, 'die in sommi
ge .gevallen niet overeenkomt met de
wens van het Vietnamese volk maar
veel heeft geholpen. Zijn overwinning
versterkt de hoop van veel mensen
hier'.
Namens de delegatie van Noord-Viet-
nam op de vredesbesprekingen in Pa
rijs is de volgende verklaring afge
legd: 'Als de Amerikaanse zijde obsti
naat doorgaat met haar agressie-oor
log zaïl het hele Vietnamese volk vast:
besloten voortgaan met haar verzet,
totdat het doel: onafhankelijkheid
vrijheid en werkelijke vrede, bereikt
is. De Amerikanen en de hunnen
moeten de volle verantwoordelijkheid
dragen voor alle gevolgen van hun
weigering ernstig te onderhandelen'.
Premier Pham Van Dong van Noord-
Vietnam herhaalde dat Amerika be
loofd had het vredesakkoord voor 31
oktober te ondertekenen. Radio-Hanoi
heeft Nixon ervan beschuldigd 'trucs'
te hebben toegepast om te winnen.
Volgens de radio heeft Nixon de
Amerikanen bedrogen door te zeggen
dat de vrede nabij is. De oorlog duurt
voort, aldus Hanoi.
Hoewel uit Moskou en China geen offi
ciële reacties zijn gekomen op de
herverkiezing van Nixon, nemen di
plomaten in die steden aan dat de
Chinese en Russische leiders voldaan
zijn. Onder Nixon zijn de betrekkin
gen van hun landen met Amerika
aanzienlijk verbeterd.
Ook im West-Europa hebben rege-.
ringsleiders hun tevredenheid uitge
sproken over de overwinning van
Nixon. Amerika's bondgenoten in de
NAVO waren beducht voor McGoi
vern, omdat die Amerikaanse troepen
sterkte in Europa drastisch wilde ver
minderen. NAVO-secretaris generaal
mr. J. Luns, heeft Nixon geluk ge*
wenst. Toen nog maar één procent
van de stemmen geteld was en vast
stond, dat Nixonzou winnen, merkte
de heer Luns op dat McGovern een
'naieve en gevaarlijke man' was*
Bondskanselier Brandt van West-
Duitsland noemde in een telegram
aan Nixon diens overwinning 'van
buitengewoon belang voor de wereld
vrede'.
De CSU-leider, Franz Josef Strauss,
betoogde dat de Amerikaanse kiezers
'socialistische experimenten' hadden
afgewezen en hij sprak de hoop uit,
dat de Westduitse kiezers dat op 19
november ook zouden doen.
Nixon mist de warme goedheid van
McGovern en McGovern mist de koele
zakelijkheid van Nixon. Veel Ameri
kanen sympathiseerden met de idea
len van McGovern maar desondanks
hebben zij in grote meerderheid de
voorkeur gegeven aan Nixon. de vak
man. Idealen betekenen nieuwe avon
turen en daar heeft Amerika op het
ogenblik geen zin in. Daarom koos
het de manager Nixon, die doet wat
hij nodig vindt, ook al druist dat
tegen zijn eigen opvattingen in.
Football
Wat zijn eigenlijk de opvattingen van
Richard Nixon? Waardoor laat hij
zich leiden? Wie de kans krijgt in
zijn bureau te snuffelen zal daar een
echte 'football' vinden, de spits toelo
pende bal die bij de Amerikaanse
agressieve versie van rugby wordt
gebruikt. Foctball is opium voor vele
Amerikanen die in het weekende aan
het tv-scherm gekluisterd zijn of sa
mengeperst zitten in de stadions. Het
is de voornaamste sport hier. Volgens
een predikant zelf de nieuwe religie.
Het is oorlog op een 'kunst'-grasmat
van 90 bij 50 m. Een van de grote
football-coaches heeft het spel eens
omschreven als: 'Football is een spel
dat in de modder gespeeld wordt De
knaap die het hardst kan slaan en het
snelste op kan staan zal doobgaans tot
de winnende partij behoren. Dat is
alles'.
Onwillekeurig krijgt men de indruk
dat Nixon de politiek als een football*
wedstrijd ziet: hard slaan en snel
opstaan. Het doet denken aan de inva
sie in Cambodja, aan het neerslaan
van de rellen aan de universiteit van
Kent en in de gevangenis van Attica,
aan de bombardementen op Hanoi en
aan het blokkeren van de Noordviet-
namese havens.
In ieder geval is Nixon bezeten van
football. Een van de weinig jeugdfo
to's van Nixon die officieel verspreid
zijn, toont hem in het footballshirt
van Whittier College. Nixon zat net
als miljoenen Amerikanen rustig naar
football te kijken toen Washington
een paar jaar geleden werd over
spoeld door een half miljoen jongelui,
die de oorlog zat waren. En toen hij
het Witte Huis even verliet om met
een paar demonstranten te praten,
De jonge Richard Nixon in het football-team van Whittier College. Nr. 12 van toen is er nu opnieuw in
geslaagd Amerika's nr. 1 te blijven.
had hij het over football. Toen Kis
singer zijn eerste geheime onderhan
delingen in Parijs voerde, koos
Nixon voor zichzelf de codenaam
Quarterback, de meest begeerde posi
tie in een footballteam. Om half twee
's nachts heeft Nixon eens de coach
van zijn favoriete team opgebed om
hem een paar instructies te geven
voor een belangrijke wedstrijd. Wie
kan daarom dan nog geloven dat hij
het te druk had om een verkiezings
campagne te voeren?
Farce
Dat Nixon geen campagne heeft ge
voerd en daarmee de verkiezings
strijd tot een farce heeft gemaakt
was slechts taktiek. In 1970. toen
Nixon als een agressieve footballspeler
had deelgenomen aan de tussentijdse
verkiezingen, had hij het verloren van
de Democraten. Daarom besloot Nixon
dit keer voor president te spelen en
de Democraten niet van voren maar
van achteren aan te vallen. Met sabo
teurs en afluistervinken. Ondertussen
liet hij het aan plaatsvervangers over
om het volk toe te spreken. De pers
werd afgescheept en de weinige keren
dat Nixon er op uit trok, was het
alleen maar om toegejuicht te wor
den. De zege van Nixon is daarom
een triomf voer de bureaucratie en
niet voor de democratie.
Niemand weet eigenlijk goed wat nog
eens vier jaar Nixon zal brengen. En
Nixon zelf is wel de laatste die daar
een bevredigend antwoord op heeft
gegeven. Er wordt gevreesd dat de
ware Nixon zich nu zal laten zien en,
dat hij zich niet meer gebonden zal
voelen aan de kiezers omdat hij nu
zijn laatste verkiezingsstrijd achter de
rug heeft. Maar wie is eigenlijk de
ware Nixon? Is hij de harde anti
communist of de vredestichter, de
aanhanger van de free-enterprise of
de aanhanger van loon- en prijscon
trole, de idealist of de opportunist?
Niemand durft met stelligheid het
antwoord te geven.
Woodrow Wilson
Naast de football in Nixons bureaula
is er een ander merkwaardig attri
buut in zijn presidentiële werkkamer:
het portret van president Woodrow
Wilson, de enige Democraat die er
hangt. Wilson is niet alleen het idool
van McGovern, ook Nixon heeft deze
Amerikaanse president sinds zijn
Jeugdjaren vereerd. Als vice-president
verhinderde Nixon dat Wilsons bu
reau tot museumstuk zou worden ver
klaard en 15 jaar later kon Nixon in
een tv-rede over Vietnam van achter
dat meubelstuk aan het Amerikaanse
volk vertellen dat hij in de geest van
Wilson werkte aan een generatie van
vrede. En ik geloof hem. Ook tijdens
de komende vier jaar zal Nixon zijn
best doen om van Amerika de vrede
stichter van de wereld te maken. Zijn
komende ambtsperiode zal nu niet
meer gericht zijn op indrukwekkende
verkiezingszege maar op een eervolle
plaats tussen de Amerikaanse presii
denten.
Daarom zal hij met alle kracht blij
ven proberen een grote rol, te spelen
in de wereld. Maar om zijn 'zwijgende
meerderheid' te laten zien dat hij
toch niet zo progressief is zal hij bij
tijd en wijle uithalen tegen de grote
verliezers van deze verkiezingen: de
onbemiddelde minderheden. Tenslotte
had Humphrey, als hij vier jaar gele
den gekozen was, als president nooit
naar Peking en Moskou kunnen gaan
zonder voor een verrader te worden
uitgemaakt. Maar Nixon kan het zich
permitteren communisten te omarmen
zolang hij zich in Amerika zelf maar
van de andere kant laat zien. Het
portret van Wilson en de football
symboliseren Nixon: de man die zo
vurig een generatie van vrede wil
brengen dat hij er desnoods een oori
log voor over zal hebben.
