Hans Wiegel heeft geen dichtbij
'flauwe fratsen' nodig
STEmmincs
Verzoekje
Een almanak met een 'luchtje'
kbladen+weekbladen weekbladen w
T4/1 puff/KWARTET DONDERDAG 9 NOVEMBER 1972
BINNENLAND
T5/K7
een verandering
it Nixon McGovern zou verslaan,
is zoals meermalen in deze krant is
leengezet, een uitgemaakte zaak.
aar dat het Amerikaanse volk met
r: r{ n zo overstelpende meerderheid de
lÜ melijk kleurloze, koele realist en top-
iger in het Witte Huis heeft verko-
boven de wat dilettantische idealist
Zuid-Dakota. is toch een pijnlijke
rrassing. Pijnlijk in elk geval voor
ien die hadden gehoopt, dat al-
ans een zeer aanzienlijke minderheid
de Amerikanen haar stemgedrag
laten bepalen door de overtuiging,
de machtigste man ter wereld meer
itigheidszin en moreel besef be
te tonen dan Nixon, blijkens zijn
bezit.
overtuiging veronderstelt echter
bereidheid tot het aanvaarden van
ijpende veranderingen, en daar wil
overgrote meerderheid van de Ariic-
kiezers kennelijk niet aan. De
:ejten van hen behoren tot de grote
iklasse. die in de voorsteden
It en zich. om een vooraanstaand
ientator te citeren, meer druk
lakt om ac hoogte van de bclastin-
en het uit de buurt houden van
dan om de armen en andere
utrechte minderheden,
rat deze middenklasse wil. is rust. en
heeft ze. in belangrijke opzichten,
nder Nixon gekregen. De onlusten in
grote steden, die in 1968 nog
lige burger de stuipen op het lijf
jegen. zijn verdwenen, de rust is
Mrgekcerd op de universiteiten en er
[euvelen nog maar heel weinig zoons,
roers en neven van Amerikaanse bur-
ers in Vietnam.
Ie Amerikaanse vrees voor de veran-
engt eringen die McGovern zou brengen,
en 01 io«t wel heel diep zitten, want men
t'olfe an zich nauwelijks voorstellen, dat de
i ieeste Amerikanen erg gecharmeerd
•ond! i® 8eweest van de manier waarop
i fan Iixon en zijn Republikeinen de verkie-
r nil ingscampagne hebben gevoerd (en niet
Te<^ cvoerd). Programma's voor de ko-
^g(nende vier jaar heeft Nixon niet ont-
in d u'd. een tv-debat met zijn voornaam-
Geri te opponent kon er niet af. discussies
lsee' net de pers ontweek hij eveneens, en
nV iet moest tot enkele dagen voor de
stea erkiezingen duren, voordat hij zich
inte rerwaardigde. een campagne onder het
to volk te houden.
^"LWoesten de kiezers dus een presiden-
Tjialiële bijdrage aan het brede publieke
tndi debat dat aan democratische verkiezin-
gen vooraf behoort te gaan missen, ze
werden wel getracteerd op enkele ver-
bijrterende staaltjes van onderwereld
en ücfiek. waarmee de Republikeinen hun
m teenstanders meenden te moeten be
strijden. Dat deze slinkse streken van
:harrelaars en knoeiers (de omschrii-
ing is ontleend aan de New York
imes) bekroond zijn met een daveren-
stembuszegc, is een reden tot droe-
lis voor ieder die Amerika een vol-
aardig democratisch bestel toewenst,
oor dat bestel is het intussen geluk-
ig, dat het zoet der overwinning voor
ixon toch een bijsmaak heeft. Zijn
oop dat de kiezers hem ook aan een
leerderheid in het Congres zouden
elpen, is niet in vervulling gegaan. De
lemocraten blijven de machtigste par-
de volksvertegenwoordiging. Dat
werk daar volop de geest van
ieorge McGovern zal ademen, is
chter nauwelijks te verwachten, al was
ct alleen maar, omdat de Democraten
diens gevoelige nederlaag stellig de
es zullen trekken, dat ook zij een tikje
ur rechts moeten opschuiven.
door Leo Kleyn
Tijdens de deze maand in alle
hevigheid woedende verkiezings
campagne zal het Hans Wiegel,
de 31 jarige politieke leider van
de VVD, niet meer overkomen
dat hij achter het stuur van zijn
auto in slaap sukkelt. Vorig jaar,
vertelt hij, was het bijna met
hem gedaan geweest; na in Ma-
rum, ergens in Groningen, een
spreekbeurt te hebben vervuld,
schrok hij op de lange weg naar
huis net op tijd wakker.
Wiegel heeft nu, tot de verkiezingen,
de beschikking over een chauffeur,
die de veelgevraagde spreker keurig
wegbrengt en afhaalt. Vermoeidheid
zal de fractieleider althans op de weg
geen parten meer spelen. Bovendien
kan hij nu na afloop van de bijeen
komst nog eens een borrel drinken;
de verkiezingstournee, en geef hem
eens ongelijk, moet ook een beetje
gezellig blijven.
Bij de nadering van het gebouw
Kunstmin in Dordrecht, waar hij dit
maal de scharen zal toespreken, ver
mag ook het vooruitzicht op het ape
ritief ('ha, de borrel staat al koud.
denk ik') de epicurist Wiegel zo gun-
stig te stemmen, dat hij verder zelfs
het 'stinkweer' voor lief neemt Al
leen 's morgens, zegt hij, moet je bij
hem niet met alcoholica aankomen,
maar later op de dag mag hij zich
graag eens laten inschenken. De mo
menten waarop zijn aanstaande vrouw
.('mijn lieve Pien') hem 'savonds bij
thuiskomst een glas bier en bruin-
brood-met-pekelvlees voorzet, be
schouwt hij als toppunten van genot.
De om zijn scherpe tong gevreesde
VVD-leider, die met grote inschikke
lijkheid een plaatsje naast zich op de
achterbank heeft afgestaan tijdens de
tocht van het Binnenhof naar Dor
drecht, toont zich een onderhoudend
reisgenoot. Daarbij blijkt hij soms
onverwachts iets jongensachtigs, iets
uitgelatens te hebben; de altijd op de
loer liggende gelijkenis met zijn be
jaarde parüjgenoot Van Riel ver
dwijnt op zulke ogenblikken op slag.
Onbevangen spreekt hij over zijn
voor- en afkeuren, over de twijfel die
hem indertijd bekroop, toen hem
werd gevraagd lid van de Tweede
Kamer te worden, over de manier
waarop politiek moet worden bedre
ven ('je moet de zaken precies bij de
naam noemen en geen ingewikkelde
verhalen houden') en over zijn ziens
wijze op een verkiezingscampagne,
waarbij hij zich minachtend uitlaat
over een paar politieke tegenstanders.
Sprekend over dat laatste, zegt Wie
gel: 'Ik hou niet van stunts in de
politiek. Wat zo'n Vondeling doet,
lopend en fietsend hef land door, dat
is toch onzin. Flauwe fratsen. En
Gruijters. die met een boodschappen-
mandje in een supermarkt loopt. Die
man doet in het dagelijks leven nooit
boodschap pen, waarom dan wel in een
campagne? Nee, ik vind: doe maar
gewoon, dan doe je al gek genoeg.'
Wiegel heeft ze trouwens niet nodig,
die flauwe fratsen. Als hij hoort dat
Biesheuvel in Goes honderden men
sen op de been bracht, zegt hij: 'Ja,
wat wil je, de minister-presiuem, dai
is natuurlijk niet niks, hè.' Maar in
datzelfde Goes konden een paar dagen
eerder velen die op Wiegel waren
afgekomen, de zaal niet meer in. al
was die zaal dan kleiner dan de door
de anti-revolutionairen gereserveerde.
En in Haarlem trok de liberale lijst
trekker begin deze week volgens een
Hans Wiegel: 'doe maar gewoon
plaatselijk dagblad 1400 bezoekers.
VVD-senator Harm van Riel, die het
weten kan. heeft het al tegen zijn
discipel gezegd: sinds 1945 hebben
verkiezingsbijeenkomsten van de VVD
nog nooit zulke volle zalen getrokken.
Waar dat aan ligt, weet Wiegel ook
niet. Het zal wel, denkt hij, iets te
maken hebben met dc persoonlijke
tint die de campagne ditmaal sterker
dan ooit heeft.
De in de dagbladadvertenties naast
Oud ('jong geleerd, Oud gedaan') fi
gurerende lijsttrekker is er, zegt hij,
overigens geen onverdeeld voorstan-
vre Minister Engels heeft de N.O.S. ge-
irhe vraagd in haar televisieprogramma's
•'-tens wa aandacht te besteden aan het
ii werk van de Dienst Omroepbijdragen
fs«i u de PTT-dienst, die tot taak heeft de
Ji fetter- en kijkgelden te innen-
u» Het is te begrijpen als het N.O.S.-
iii bestuur wat vreemd tegen dit briefje
zal aankijken, maar het zal niet zo
b. kwaad bedoeld zijn. Natuurlijk bedoelt
de minister niet te zeggen dat de
omroepen mede het door dc Dienst
heengebrachte brood eten en daar bij
de keuze van de door hen te spreken
'p«T taal rekening mee moeten houden en
:-1' nog minder bepleit hij begrip voor dc
ijdelheid van de directeur van een
(waarschijnlijk gortdroge) Dienst, die
nimmer kans heeft gezien in de publici
teit door te dringen omdat niemand
ooit enige belangstelling heeft getoond
voor de Dienst (waarschijnlijk terecht,
zouden wij met een journalisitiekc nat
te vinger in de lucht willen opperen).
Maar nee, zo is het niet. De minister
bedoelt alleen de harten van het kijken
de volk te neigen om het iets ontvanke
lijker te maken voor het betalen van
een verhoogde omroepbijdrage.
Of een reportage over de incasso-dienst
een daartoe geëigend middel is. moet
bet N.O.S.-bestuur nu maar met zijn
journalistieke geweten uitvechten. Niet
boe het geld geïnd wordt, lijkt ons in
de eerste plaats interessant; belangwek
kender is hoe en waaraan het wordt
uitgegeven.
Maar hoe het N.O.S.-bestuur ook be
tlist: het is niet te hopen dat het
verzenden van dit aandoenlijke briefje
van minister Engels bij zijn ambtgeno
ten navolging zal vinden. Er zijn nog
wel meer voorbeelden te bedenken van
overheidsdiensten en -instellingen, die
i" de publiciteit een beetje moeten (of
billen) worden opgepept. Juist om dat
te voorkomen, is in Nederland het
verzorgen van radio- en televisieuitzen
dingen aan onafhankelijke organen ge
delegeerd.
Hautain
VARA-voorzitter Kloos wil best met
de pers samenwerken, maar dan moet
de pers wel 'zijn ook erg hautaine
houding afleggen.' De heer Kloos
geeft dit te kennen in een bijna
pagina-groot interview, dat Gerard
van den Boomen van en voor De
Nieuwe Linie hem afnam. Over de
moeilijkheden met Achter het nieuws:
'We hebben op dit moment geen en
kele aanleiding om het vertrouwen in
Hans Jacobs op te zeggen.' Op de
voorpagina van DNL schrijft Jac.
Vroemen bij het portret van Nijme-
gens nieuwe rector magnificus Dityn-
stee, dat-ie vijf jaar geleden niet ge
loofd zou hebben dat zó'n man van de
oude stempel ooit no-g eens zó'n ge-
zagsfunktie aan de r.-k. universiteit
zou kunnen krijgen. 'Maar in een tijd
dat mensen als Gijsen weer bisschop
van Roermond kunnen worden.
Lily Boeykens, vooraan in de Belgi
sche vrouwenbeweging; zal niet zeg
gen dat de vrouwen links of rechts
moeten gaan staan, dat moeten ze zelf
uitmaken. Als ze zich maar realiseren
'dat de discriminatie die ze onder
gaan, groepsdiscriminatie is.' Voorts
in DNL: Tijdperk van salon-revolutuo-
nairen loopt ten einde; Adieu
Thieu?; en Daniël de Lange over de
vervolging van progressieve katholie
ken (niet nu. maar zeventig jaar gele
den).
Winst voor CPN
In de Groene schetst Wouter Gortzak
een rooskleurig toekomstbeeld voor
de CPN na de verkiezingen. Gortzak
houdt er zelfs rekening mee dat de
CPN in de nieuwe Kamer met tien
zetels terugkeert (nu zijn het er zes),
maar 'ook een kleinere vooruitgang al
brengt de CPN waarschijnlijk in een
parlementair ijzersterke positie, zeker
als een progressieve concentratie als
minderheid zou gaan regeren.'
Wouter Gortzaks argumenten zijn o.a
de verwarring bij de concurrerende
linkse partijen ('de PSP valt het wat
moeilijk de buitenwereld een samen
hangend beeld te tonen') en de toene
mende behoefte van de mensen aan
nieuwe zekerheden. Dat geeft aan de
ene kant DS'70 eeri goede kans, aan
de andere kant de CPN, die kan
fungeren als 'een totaal-alternatief
voor de bestaande situatie.'
Verder in de Groene o.a. een gesprek
met twee bedrijfscontactmannen van
de Industriebond-NVV, de heren Piet
van Horik en Cor Mulder, over het
conflict binnen het NVV en de rol
van de kranten daarin. Van Horik
zegt: 'De meeste kranten zijn niet
werkelijk als tegenstanders te herken
nen en dat is juist het gevaarlijke. De
mensen moeten het van die voorlich
ting hebben en juist omdat je die
kranten meestal niet als tegenstanders
kan herkennen zijn ze eigenlijk een
vergiftiging in de maatschappij."
Gerardje
Een kwart eeuw geleden verscheen
De Avonden van Gerard (toen: Si
mon) van het Reve. Aan Jscha Meijer
wil professor Karei (in het boek Joop
van Egters) over zijn broer kwijt:
'Gerardje is de enige mens die ik ken
(buiten mijzelf) die een bericht let
terlijk kan overbrengen; in de oorlog
was hij de enige die ik vertrouwde
wanneer het ging om het exact naver
tellen van Radio-Engeland-berichten.'
Dit (en véél meer over Gerardje en
zijn eerste boek) achterin de HP.
Voorin een reportage over vrachtwa
genchauffeurs die een tachtig-urige
werkweek hebben. Daan Dijksman
ADVERTENTIE
NEDERLANDSCHE MIDDENSTANDSBANK
Een bank
die vruchten afwerpt
maakte zo'n week tot en met mee.
Titelverhaal: Achter de tralies van de
Van Mesdag-kliniek. A. J, Heerma van
Voss praatte eerst met directeur Ren-
gelink (Elk moment dat je zegt: 'Ik
sta niet achter je' ben je al door de
mand gevallen'), en 't laatst met de
bewaker van de kelder ('Iemand die
normaal is en op een dergelijke ma
nier opgesloten zou zitten die zou
er toch allang mentaal aan kapot zijn
gegaan?'). Theun de Winter zorgt
voor 'human interest' en brengt ons
o.m. op de hoogte van het feit dat
Vondeling vaak met twee tassen bun
gelend aan het stuur naar Den Haag
fietst. 'Dat is natuurlijk heel erg
slecht.' Vondeling zou 't dan ook niet
verbazen als-t-ie er een bekeuring
voor zou krijgen.
Gnuivende Nixon
In Elseviers Magazine deze week een
afgerond verhaal over de Amerikaanse
presidentsverkiezingen, compleet met
een politieke prent waar Nixon gnui
vend achter een bureau zit, in de
schaduw van reusachtige wolkenkrab
bers waarop inflatie, racisme, armoe
de, misdaad en Vietnam omhoogtore
nen. D. M. van Rosmalen schrijft:
'Terwijl McGovern zich wanhopig
vastbeet in schandalen en geruchten
rond het Witte Huis, ging Nixon
rustig door met regeren. In vier Jaar
tijd legde hij de grondslag voor zijn
huidige overwinning.' Als opvolger
van Harry ter Heide wordt NVV's
bouwbond-voorzitter Bram Buys ge
noemd als nieuwe voorzitter van de
NVV. Een verhaal over de 'geweldda
dige actiegroep dreigt Philips'. Gecon
cludeerd wordt dat tussen het actieco
mité Philips-Griekenland, het revolu
tionair volksverzet Nederland en de
Rode Jeugd nauwe banden bestaan.
'In feite gaat het om één in afdelin
gen gesplitste organisatie, de strijd
wijzen verschillen, de doelstellingen
zijn dezelfde.'
Galm van Lammers
De akoestiek van het metrocaisson op
het Waterlooplein is goed, verzekert
de Amsterdamse wethouder Han. Lam
mers, 'het galmt daar geweldig.' Hij
ziet het dus wel zitten: cultuurmani
festaties in de al gereedstaande hallen
van de metrostations. Dit visten we
op het 'Het \yereldje' van Vrij Neder
land, op de achterpagina dus, maar op
pagina 3 van deze VN verklaart de
zelfde Han, de armen gestrekt, nog
véél meer, bijv. dat hij de verontrus
ting van buurtbewoners (het gaat
over het slopen van huizen o.a. voor
de metro; best begrijpt. 'Het zou een
godswonder zijn, zeker als het Am
sterdammers zijn, als ze je niet duide
lijk zeggen waar het op staat.' Over
huizen gesproken, VN is er, in de
rubriek 'In het vizier' niet compléét
gelukkig mee dat huizenkraken 'maar'
een overtreding wordt: hoe dan ook
worden daklozen prompt uit de door
hen betrokken leegstaande wonuig
weggejaagd. De betrokken maatregel
(die ook omvat dat opgetreden zal
worden tegen het provocerend laten
leegstaan van hulzen) is geïnspireerd
door DS'70. In 'Terzijde' staat: 'DS'70,
oké. maar van welke eeuw?' Aange
streept in VN: Golf van zuiveringen
in Joegoslavië; Vormingswerk wordt
praktisch onmogelijk gemaakt: NVSH
raakt aardig door funktionarissen
neen; Oorlog in de vredeswetenschap
(want iedere polemoloog omschrijft
z'n vak weer anders); Japanners zijn
niet wat wij ervan denken.
der van zo sterk op personen te
spelen. Hij wjeet niet of het wel zo
verstandig is, niet zozeer de VVD te
verkopen, als wel 'de man die het
toevallig goed doet.'
Zelf maakt hij een scherp onderscheid
tussen politieke ideeën en degenen
die ze uitdragen. Zo laat hij geen
gelegenheid,ongebruikt om uit te roe
pen dat Den- Uyl uit het Catshuis
moet worden gehouden, maar dat be
tekent allerminst dat hij de particu
lier Den Uyl geen ruimere behuizing
gunt. Mag :'hij van mening zijn dat
een kabinet met de PvdA dit land in
een ravijn zal doen belanden, zijn
bewondering voor de aanvoerder van
die partij, voor diens integriteit met
name. steekt hij niet onder stoelen of
banken.
Zelfs een nog wilder iemand als de
radikaal Bös de Gaay Fortman kan hij
best waardferen. 'In het begin dacht ik
dat het zom bla-bla-jomgen was, maar
laatst heb tiik eens met hem gesproken
en ik moeit zeggen dat hij me gewel
dig" meevieL Hij staat wel achter wat
hij zegt.'
Ze zijn bang
Onder het genot van een klein si
gaartje. dat ook bij zijn medereiziger
uitstekend ïn de smaak valt, neemt
Wiegel intussen nog wat recente
kranteknipsels door. Gezien het zachte
gegrinnik dat van tijd tot tijd hoor
baar is. beleeft hij daaraan veel ple
zier.
Vooral schimpscheuten van confessio
nele politici aan het adres van de
VVD verschaffen hem reden tot vro
lijkheid <gèen wonder: 'ze zijn bang
voor ons'),, al weet hij soms die
vrolijkheid aardig in verontwaardi
ging te verpakken. Zo geeft hij voor
geërgerd te zijn over de uitlating van
KVP-leider Andriessen dat Wiegel te
weinig bewjeegt en te weinig bewogen
is. 'Dat isk zegt hij, 'weer die ouwe
confessionele truc. Dat vind ik zo
goedkoop. Hé, ja, daar ga ik vanavond
ook wat over zeggen.'
's Avonds; it> Kunstmin, waar in de
toch niet kleine zaal lang niet ieder
een een zitplaats heeft kunnen vin
den, houdt Wiegel woord. 'Het is',
oreert hij. 'de allergoedkoopste ma
nier om te zeggen dat met de VVD
geen sociaal beleid is te voeren, dat
de VVD rtiet opkomt voor de sociaal
zwaksten ïtf onze samenleving. Dat is
gewoon de 'ouwe truc.'
Papiertje
Hoewel Wiegel doet of hij er een
paar uur eerder pas op gekomen is.
staat wat hij daar in Dordrecht zegt,
ook bijna letterlijk te lezen in zijn
bijdrage aan het speciale verkiezings
nummer van het VVD-blad Vrijheid
en democratie. Ir) de auto heeft hij
gezegd dat hij zijn toespraken niet op
papier heeft staan, maar dat hij ge
bruik maakt van een klein papiertje
waarop hijSvat notities heeft gekrab
beld. Dat papiertje, zo blijkt wel, is
meer dan voldoende, want bijna alles
wat Wiegel op zo'n verkiezingsbijeen
komst zegt, heeft hij al eens eerder
gezegd, in de Tweede Kamer of el
ders, of al e»ns eerder geschreven.
Ook andere politici blinken niet di
rect uit dootr oorspronkelijkheid, maar
het gemis daaraan valt bij de liberale
lijsttrekker misschien sterker op.
doordat hij steeds dezelfde termen
hanteert. Ock in Dordrecht komt hij
weer op de -proppen met zijn 'gieren
de inflatie', de 'politieke chaos', de
'constructieve democraat Ter Heide'
en de 'onverantwoordelijke, ondemo
cratische Groenevelt.'
Zijn toehoorders hebben het waar
schijnlijk allemaal al eens op de tv
gehoord of !dn de krant gelezen. Des
ondanks katogen ze aan zijin lip-pen,
alsof ze de -liberale blijde boodschap
voor het eerst drinken. Maar op de
propagandatasjes van de VVD staat
ook niet voor niets dat je Wiegel om
een boodschap kunt sturen.
Met grote gojbaren van handen, waar
mee hij zijn er zo geolied uitrollende
zinnen ortderstreept, zelfverzekerd,
bijna barstend van zelfvertrouwen,
verkondigt hij het evangelie op zo'n
dwingende manier, dat je vergeet je
af te vragen; waar en wanneer je het
allemaal al jeens eerder hebt gehoord.
Hoewel hij zijn faam vooral dankt
aan zijn smsdige antwoorden bij inter
rupties, is !hij onmiskenbaar ook een
begaafd predikant.
Wiegel geiniet ervan, van die verkie-
Lezeressen of lezers, die dagelijks
veel onheil en zedeloosheid plegen op
te merken, moeten niet grijpen naar
de pas verschenen 'almanak voor de
r.k. landman', want dit boekje bevat
een paar ondeugende liedjes.
Het werkje, dat onder de titel 'Land
en Lucht' bij Bert Bakker werd uitge
geven, bevat onder meer gedichten
tan gerenommeerde schrijvers als Cor
Camempèrt, Monki Vinnegoos (die ou
de Monki!) en Moos Cootebeen (een
goede bekende van de zangeres Lieb
Lestihst).
Nu verwacht u toch niet van mij dat
ik de ondeugendste liedjes citeer?
Gelukkig maar. Het boekje bevat in
de eerste plaats een heiligenkalender.
Daaruit lees ik dat de r.k. landman
verondersteld wordt op 14 januari
zijn intenties te wijden aan 'Felix
Hilarius', op 22 februari aan 'St.
Petrus Stoel te Antiochië', op 15
maart aan 'Clemens Hofbauer' (vol
gens mij een nazi, maar ik ben ook
geen r.k. landmanen op 13 april
(ontwapenend genoeg) aan 'Ida'. Zo
kan ik nog wel even doorgaan. Er
gaan 365 heiligen in een jaar. Hoewel
Ik heb mijn twijfels. Naar mijn
gevoel behoort J. B. M. Vianney niet
op 9 augustus te worden vereerd. Op
diepvries
Per vliegtuig is \an Johannesburg
naar Londen diepgevroren olifanten
zaad overgebracht, goed voor 450 oli
fantenbaby's. Met dit diepvries pro-
dukt gaat het dierkundig genootschap
in Londen proberen langs kunstmati
ge weg olifanten te verwekken, een
experiment van het genootschap en
het onderzoekingsinstituut, een expe
riment van het genootschap en het
onderzoekingsinstituut voor zoogdie
ren in Pretoria samen. De Britse
zoöloog Russel Jones moet wel eerst
een geschikt olifantenvrouwtje op
scharrelen. Met de olifantenleveran
ciers van het zaaigoed had men geen
enkele moeite. Tijdens een ook al
kunstmatige slaap ston-den ze het ge
willig af.
Maar nu even iaat redelijke informa
tie. Het geschrift bevat behalve die
heiligenkalender en die bloemlezing
thier en daar stoutegedichtjes, ook
onmisbare aanwijzingen voor de land
man. In die aanwijzingen gaat het
over bol- en knolgewassen, over het
snoeien van hagen en dat soort zaken.
Uitstekend vond ik de opmerking op
pag. 13 waarin de landman wordt
aangespoord in maart die bezigheden
voort te zetten, die door iveersomstan-
digheden de vorige maand moesten
blijven liggen. En in mei krijgt de
landman de goede raad 'alle zomer
bloeiende bol- en knolgewassen bij te
mesten'. Tenslotte nog een waardevol
le tip voor november: 'Het gazon met
een priktol of verticuleerhark bewer
ken om dichtslaan en verzuren te
voorkomen'.
Ik mag u enkele liedjes niet onthou
den. Wat vindt u van dit schone
gedicht van Dulci Helsinki: (pag. 11)
Een boom te wezen en veel groen
aan mijn vertakkingen te doen
ontluiken, is mijn liefste wens.
Helaas ben ik al jaren mens.
Heer, geef gestalte aan mijn droom:
verander mij, vandaag nog, in een
boom.
Nee, bij nader inzien zie ik er van af
voort te gaan met citeren.
De verzameling is typografisch keurig
verzorgd, bijeengebracht door Eva Ee-
derschmid, Brunette Seranini en Au
gust Rondborstich en kost 7-50. De
almanak is in een dunne kartonnen
omslag geplakt, en dat is zó beroerd
gedaan dat de lezer af en toe best
eens een blaadje kan verliezen. Maar
misschien is dat wel met opzet gedaan
om ouderlijke censuur te vergemakke
lijken. Men denke maar eens aan de
liedjes van mr. Erna R. van 't Hek-
sendief (pag 47), Tamara Annibeer
(helemaal verschrikkelijk, pag. 31) en
Pop Herenknel (pag. 27). U hebt het
begrepen: het vuil laat zich makkelijk
verwijderen. Bij de almanak kan een
bomenkwartet geleverd worden, maar
dan tegen bijbetaling van nog eens
7.50.
waardeloos
Voor een papoeavrouw, die voor het
eerst trouwt, wordt in de afgelegen
Jimivallei op Australisch Nieuw Gui
nea 750 contant betaald; verder
moet de bruidegom vijf varkens en
één cassowarre (een plaatselijk voor
komende grote vogelsoort) meebren
gen.
Een vrouw die al een keer getrouwd
geweest is. is meteen veel minder
waard. Voor zo'n bruid hoeft een man
maar twee varkens, één cassowarie en
honderd gulden te sparen, dus aan
zo'n tweedehandse is ail tamelijk mak
kelijk te komen. De regeringsfunctio
naris die met dit rapport op de proppen
kwam, vertelde er bij dat een vrouw
uit de Jimivallei die mee»r dan één
huwelijk achter de rug heeft, voor
geen cent commerciële waarde ineer
heeft. Die is gewoon waardeloos, kan
je wel zeggen.
schuin
Hoe schever je gaat staan, hoe moei
lijker het is je evenwicht te bewaren.
Zo gaat het ook met de toren van
Pisa, die sinds mensenheugenis
althans sinds ons aller heugenis
scheef staat. Eerst beschouwde ieder
een dat als een goei grap, 1-euk voor
kiekjes in het vakantiealbum. Maar in
Ialië weten ze nu wel beter. De
waarschuwing van een hoogleraar aan
de universiteit van Pisa, dat de toren
in steeds hoger tempo uit het lood
zakt, was zelfs aanleiding tot een
speciale zitting van het Italiaanse ka
binet deze week. Ten minste twee
voor de schuine toren belangrijke be
sluiten zijn daar genomen: een rijks
inspecteur moet als een haas naar
het gemeentebestuur van Pisa om te
bespreken wat er het beste gedaan
kan worden en de ministerraad zal
binnenkort wettelijke maatregelen ne
men om het bedreigde monument op
een of andere manier te veranderen.
pit
Dat is nog es een idee met de verkie
zingen in zicht; hel hoofd van een
politicus in kaarsvet. Niet van één
bepaalde nattAirlijk, maar van alle
maal, zodat iedereen volop kan kiezen
uit politici en partijen waar hij of zij
iets tegen heeft. Het langzaam, tot de
laatste druppel laten opbranden kan
sfeerverhogend werken. Even de
brand in zo'n politicus met pit en hij
is helemaal nergens meer.
Het idee komt overigens uit Enge
land, waar dit meisje met kennelijk
behagen premier Heath's pit ziet ont
branden.
'Om je dc waarheid te zeggen: ik geloof, dat het je ene oor in en het andere
uitgaat.'
zingscampagne. Tot nog toe, zegt hij,
heeft hij na afloop van al die bijeen
komsten in den lande alleen maar een
voldaan gevoel gehad. Na de ontmoe
ting met de kiezers in Dordrecht is
het niet anders. Hij vindt een hem
toegewijd gehoor, hem wordt, door
iemand uit de zaal, gevraagd of hij
bereid zou zijn in een volgend kabi
net minister-president te worden, hij
zegt, en hoogstwaarschijnlijk niet om
redenen van opportuniteit, dat hij
zeker is van een stembusoverwinning.
Hoe kan -het ook anders. De liberale
beginselen, zoals uitgedragen door de
VVD, spreken niet alleen oude kapita
listen, maar ook jonge kiezers aan.
'Als ze niet rood en niet confessioneel
willen stemmen', zegt Wiegel in de
auto, 'hebben ze geen alternatief dan
de VVD.'
Waar zouden ze trouwens beter te
recht kunnen? Want, roept de leider
in Kunstmin, 'wij zijn de partij van
de onderlinge eensgezindheid. Wij
hebben geen vleugels, noch vlerken.'
Het applaus klatert op. Ook een ouwe
liberale truc doet het nog steeds.
