m
dichtbij
De Arnhemse raad is de
enige 'duiventil' niet
•ff l
foiiimentaar
iehelpen
Raadsleden moeten
maar schipperen
tussen gemeente
en werkgever
Dames
gaan voor
bij NS
Hoe?
Hoe eerlijk is een mooi gebaar?
Kinderboeken
In de grote steden
is het een dagtaak
Rook'bom' tegen overvallers
uw probleem
Herfstvakantie
£Flevohof
op de plaat - pop op de plaat-popopdep
koopje
handdruk
Ronnie Hawkins
kijkt terug
Indianendorp
«levohof
TROUW KWARTET VRIJDAG 13 OKTOBER 1972
BINNENLAiSD Ï5/K7
tie alleen de feiten en de woorden
streert in de ontwikkeling van het
ïoegcn tussen Rome en de Neder-
se katholieken, kan daaruit niet
een afleiden, dat het hier om een
rkclijk conflict gaat. Onverwachte
lingcn om de koers van een
üteronderneming te wijzigen, wor-
6ók gedaan door wereldconcerns:
tdemonstraties, petities, open
en en adhesiebetuigingen kennen
óók uit de politiek. Al deze strijd-
len die ons zo volop ver-
uwd zijn hebben als vanzelfspre-
Jend hun plaats gekregen in het con
ks w Het tussen Rome en de Nederlandse
1jrkprovincie.
)p het ogenblik is er vooral geïn-
pireerd door meelevende redacteuren
Ivan de KRO een handtekeningen-
ictie gaande, waarin rooms-katholie-
Ktt hun vertrouwen betuigen in het
I jelcid van kardinaal Alfrink. Wij ho-
pen,
dat zeer velen tekenen, maar
:rar%gelijkertijd komt het ons een beetje
°P rmzalig voor, dat het bij actie(s) van
ien 'c;ze aarc*
dit geen 'behelpen' voor een kerk
itgei&net een ri'ts, die zovele en zo diepe
rormen üancikt om deze zorgen in uit
v d^ likken'; Indien Rome zich van
op SRr.icldse mchtsmiddelen bedient in
ltiën ifct (klein)gelof dat het de enige me-
^0(*en z'^n 03 Nederlands katholieke
-en :erk te redde, moet die Nederlandse
toch kerk dan nietjuist heel kerkelijk ant
woorden? Indtn het een goede zaak
raa.? is, waarvoor dt Nederlandse bisschop-
Pen cn bun §C5Vigen staan indien
urg zij werkelijk gkwetst zijn door deze
rden afstandsbediening vanuit het Vaticaan
°f (en daarvan zijr wij overtuigd), waar-
anw( om dan geen igemene vasten, geen
gebedswaken, gen speciale intenties
ten en wat dies mer zij? Natuurlijk niet
ebni om de instortingen het Vaticaan af te
smeken of om ht eigen gelijk van de
deg bisschoppen een goddelijke sanctie te
irtto geven. Dan lievei de straat op. Maar
e d als de emoties ovr wat er gebeurt, zo
[hoog lopen, en al: men zich zo in het
F nauw gedreven vfelt als vele rooms-
katholieke geloosgenoten vandaag
£doen, dan is er rein om eens alles in
;de liturgie toe te fitsen tot een bede
om opheldering vaühet wanbegrip, een
bede/om ophef fin, van de ban van
vrees waaruit tot nvtoe is gehandeld,
kardinaal Alfrink is voor velen die
hem kennen, een shuchtere man met
5J heel Vat ingebouwce remmingen, die
hem Ijelett^n. zijn tvistgeding met Ro-
jelie me door de hele ker; te laten meevoe
lden! Icn; Maar door die <p zichzelf loffelij-
1 kc bescheidenheid blift het ook teveel
'zijn' zaak. Onbewust, wordt dat beeld
EO I bevestigd door d:° idhesie-actie: de
eti f bisschoppen en achtei hen hun mede
gelovigen. Het werkeljke beeld is: de
lisschoppen temidden van hun mede
gelovigen.
Dit beeld is voor Rome met open
brieven, petities en derionstraties nooit
duidelijk te maken. Wel in het ontwa
penende gebeuren van een kerkdienst.
Tenminste zo komt het ons voor,
lis wij er van terzijde tegen aankijken.
;rkk
ken
:an
waai
uit
ien
ten
-je In
hyj
,00
Pope
int
lx Ij
j-.
i),
om
gd:
s'c
10
Zodra ze 60+ zijn hebben
ze 65+-voordeel.
Neem een pasfoto en
bewijs van uw leeftijd mee.
Bijvoorbeeld uwpaspoort.
Damesjaarkaart 60+ f50.-
Driemaandskaart 60+ f20.-.
Het hele jaar de
halve enkele-reisprijs.
Folder aan 't loket.
Dames 60+. Nieuw l
Voordelig uit met NS
Het perspectief: lege raads-
zetels
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM/DEN HAAG Welke Nederlanders kunnen en willen
tegenwoordig nog gemeenteraadslid worden? Bij de Vereniging van
Nederlandse Gemeenten heeft men de indruk, dat er bepaald te wei
nig zijn. De vereniging gaat daarom een commissie instellen, die moet
nagaan hoe men de raadszetels weer wat begerenswaardiger kan
maken.
De aanwijzingen voor de veronderstel
ling, dat er nog maar weinig mensen
in een gemeenteraad gekozen willen
worden, zijn vele. Al jarenlang kan
men alom in den Tande partijmensen
erover horen klagen, dat het zo moei
lijk is de geschiktste mensen op de
kandidatenlijst te krijgen. En de goei
erds, die zich dan toch laten strikken
voor dat baantje, blijken lang niet
allemaal geestdriftige propaganda-ma
kers voor de raad te worden als ze er
eenmaal in zitten. Integendeel, heel
wat lopen er al weer uit, ver voor het
einde van de zittingsperiode van vier
jaar.
Arnhem wist dezer dagen de aandacht
op zich te vestigen met het bericht,
dat nu al twaalf van de 39 raadsleden
zich hebben laten vervangen sinds de
verkiezingen van 1970. En de Arn
hemse raad is de enige duiventil niet.
Amsterdam zag in het eerste jaar na
de verkiezingen bijna een kwart van
de raadsleden gaan. Het cijfer wordt
nog sprekender als men bedenkt, dat
van de mensen, die de lege plaatsen
mochten innemen velen al bij voor
baat bedankten voor de eer. Zoeter-
meer en Castricum zijn andere voor
beelden van raden met een groot
verloop. Landelijke cijfers over het
verloop zijn er niet, omdat het niet
centraal geregistreerd wordt.
Waarschijnlijk is tijdgebrek wel de
grootste oorzaak voor dit verschijnsel.
In Arnhem en Amsterdam althans
gaven de meeste raadsverlaters dat als
reden op. Het raadswerk bleek niet te
combineren met de gewone beroeps
werkzaamheden. Een Amsterdamse
PvdA-er trok daar een andere conse
quentie uit: hij gaf zijn baan op, om
al zijn tijd aan het raadswerk te
kunnen geven. Een voorbeeld wat on
mogelijk veel navolging kan krijgen,
want de vergoeding, die raadsleden
ontvangen is niet groot. In de grote
steden komt men ten hoogste aan
Astrid Lindgren, de schrijfster van de
fj'PPi Langkousverhalen, vertelt in
b«lla uit de Kabaalstraat' van een
eigenwijs-ondeugend, maar toch wel
vijfjarig meisje. Lotta is, net als
yPPi, erg ondernemend. Ze beleeft in
ae Kabaalstraat allerlei gezellige en
veelal vrolijke avonturen, al dan niet
samen met Jonas en Mia Maria, haar
oroertje en zusje. Het boekje is voor
j~1+eJCn van zes jaar en ouder, het
tos< ƒ4.50 en is verschenen bij uitge-
enj Ploegsma, Amsterdam, waar ook
uitgekomen 'De avonturenparaplu',
geschreven door Margreet Bruijn,
«oenter van Cor Bruijn. Hot gaat over
Jffi toverParaplu, die wensen kan ver
uiten. De tweeling Jonas en Josien-
Je die dat doo? een toeyel ontdekken,
oven daardoor een heel bijzondere
pocH- bij hun tanle Sophie. Een
senteden is voor kinderen van negen
jaar en outler Qm van te smujlen De
Pr'Js van het boek is 4,90.
ruim vijfduizend gulden per jaar en
een vrijkaartje voor het openbaar ver
voer. Voor dat geld moeten ze vele,
vele uren vergaderen, het oor lenen
aan tal van eenlingen en groepen, en
een gigantische hoeveelheid papier
consumeren.
Een raadslid, die dat allemaal goed
wil doen, heeft inderdaad een dag
taak. In kleinere gemeenten is de
hoeveelheid werk uiteraard veel klei
ner, maar ook daar blijft het raadslid
maatschap een tijdrovende functie,
die maar weinig oplevert. De honore
ring zal volgens de VNG echt wel
eens verbeterd moeten worden, anders
krijg je straks niemand voor zo'n
rotbaantje.
Schipperen
Het aantal mensen, waaruit men kan
putten is toch al beperkt. Veel men
sen, die wel zouden willen, kunnen
eenvoudig niet, omdat ze geen mede
werking van hun werkgever krijgen.
De overheid geeft haar personeel rui
me gelegenheid om deel te nemen aan
het raadswerk. Ambtenaren krijgen
hun salaris doorbetaald als ze hun
werk moeten verzuimen voor een
raadsvergadering. Het aantal overheids
ambtenaren in gemeenteraden is dan
ook naar verhouding erg groot.
Slechts weinig andere mensen in
loondienst hebben immers zo'n goede
regeling. De meeste moeten maar pro
beren wat te schipperen tussen de
verplichtingen, die ze hebben tegeno
ver een meer of minder goedwillende
werkgever en hun taak als raadslid.
Men vestigt er bij de VNG graag de
aandacht op, dat het raadswerk de
laatste jaren steeds omvangrijker is
geworden. De samenleving schijnt er
niet eenvoudiger op te worden. De
plannen, verordeningen, vergunningen
en dergelijke waarover het raadslid
een oordeel moet vormen worden
daardoor steeds ingewikkelder.
Wellicht zit hierin ook iets frustre-
rends voor de enkeling, die dan nog
wel in een raad wil zitten. Hij of zij
krijgt te maken met allerlei onder
werpen, die eigenlijk alleen nog maar
door de specialisten volledig beheerst
worden. Voortdurend moet men be
slissingen nemen over zaken, waarop
men eigenlijk helemaal geen vat
heeft, in elk geval niet in de finesses
kan overzien. Dat kan gemakkelijk tot
het gevoel leiden, dat het raadswerk
er nu ook weer niet zo vreselijk veel
toedoet, omdat veel belangrijke beslis
singen en keuzes al elders zijn ge
daan.
Afhankelijk
ben met de kritiek, waaraan uiteraard
ook de gemeentelijke politicus bloot
staat. Terwijl men met de beste be
doelingen een enorm stuk strijd geeft
aan de publieke zaak kan men toch de
grootste verwijten naar het hoofd ge
slingerd krijgen. Vooral door het
steeds veelvuldiger en harder optre
den van allerlei actiegroepen, die toch
ook al weer meer tijd van de raadsle
den vragen, kunnen ze in een sper
vuur van kritiek komen te liggen.
Helemaal geen ongezonde zaak na
tuurlijk, maar sommigen kunnen er
slecht tegen. Bij de VNG heeft men de
stellige indruk, dat de 'verharding
van de politiek' heel wat raadsleden
of kandidaten afschrikt.
De minister van binnenlandse zaken
heeft bij verschillende gelegenheden
wel laten weten, dat hij wel oog hecvl
voor de toenemende moeilijkheden bij
het bemannen van de gemeenteraad.
Hij wil pas met maatregelen komen
na het rapport, dat de VNG nu gaat
opstellen. Er ligt bij de minister al
een uitvoerig rapport van de VNG
over de positie van de wethouder.
Ook voor die functie kan men vaak
erg moeilijk geschikte mensen vinden.
Om dat te veranderen stelt de VNG
voor de salarieëring en de rechtsposi
tie drastisch te verbeteren. De minis
ter wil hierover pas beslissen als er
ook meer bekend is over de positie
van het raadslid. Hij wil dan beide
problemen in een pakket meenemen.
Hoe eerlijk is het als een grootgrutter
alle huisvrouwen die pas in de buurt
van zijn winkel zijn komen wonen
maar hun inkopen nog bij de concur
rent doen, probeert te lokken door
een maand lang alle artikelen voor de
helft tan de prijs te geven en de veel
grotere kring van vaste klanten ge
woon het volle pond laat betalen?
Natuurlijk, het is een manier van
zaken doen, alleen: is dat eerlijk
tegenover al die trouwe klanten, die
er al jaren en jaren voor zorgen dat
zijn zaak kan blijven draaien?
Iets dergelijks doen de Spoorwegen
nu. Die hebben dat stond gisteren
in deze krant een kwart miljoen
automobilisten, die de laatste jaren
een al of niet nieuwe wagen hebben
gekocht, een verrassing thuisgestuurd:
een bewijs waarmee ze een vastrecht-
kaart van 30 voor een hele maand
voor maar f 15 mogen kopen en zelfs
al een identiteitskaart om de moeite
van een loopje naar een NS-loket te
besparen. Want deze automobilisten,
redeneert NS net als de grootgrutter,
nemen vast haast nooit of helemaal
nooit de trein, maar altijd de auto en
daar moet wat aan gedaan worden.
Een mooi gebaar, dat wel, maar intus
sen betalen al die oude trouwe trein-
klanten al jaren een vette prijs voor
hun kaartje; nog maar nét is er weer
bijna twintig procent opgegooid. Zo
stoppen zij samen de gaten die steeds
weer in de Spoorwegportemonnaie
vallen en wie krijgt de beloning voor
zoveel jaren trouwe dienst? De man
die er zelden of nooit een cent aan
heeft meebetaald.
Zoiets roept vragen op, bijvoorbeeld:
maken zulke aardigheidjes de tekor
ten niet zoveel groter, dat een trein
kaartje opnieuw duurder moet wor
den? Of komt dit cadeau uit een soort
Sinterklaaspot? Want als minder dan
de helft van de door NS zo gul
bedachte automobilisten op het aan
bod ingaat, laten we zeggen honderd
duizend man, komt het geschenkje
toch al op anderhalf miljoen gulden,
laat staan als ze er alle 250.000 ge
bruik van zouden maken.
Antwoord van NS: 'Tariefsverhogin
gen maken wij niet uit, die legt Den
Haag op. Om de laatste opslag hebben
we niet eens gevraagd. Wij ivillen
juist de zaken omdraaien: door nieu
we klanten te winnen, proberen wij
onze inkomsten hoger te maken, zodat
tariefsverhoging misschien niet meer
nodig is, En daar mag je best
een lokkertje tegenaan zetten. We
hebben gewoon een nieuwe bron van
potentiële klanten aangeboord. Dat
vergt even een investering, maar de
man die daardoor in de trein stapt,
zal er wellicht blijven. Anders ipas
hij misschien helemaal niet gekomen
en bovendien hoeven we hier geen
extra treinen of personeel voor in te
zetten'
Een andere vraag dan: heeft NS ge
dacht aan al die automobilisten die
jaren geleden al bewust de auto thuis
lieten staan en spontaan op de trein
stapten, zonder daar ooit een belo
ning voor te krijgen? 'Maar die heb
ben dan ook al jaren niet in de
verkeersellende hoeven zitten. Of het
zijn zeer sociale mensen, als het om
milieukwesties of overvolle steden
gaat. Zo ver willen we iedereen wel
krijgen. In elk geval hebben zij er
ook voordelen van gehad'.
Dat gevoel kan dan nog versterkt
worden door het feit, dat de gemeen
telijke overheid duidelijk onderge
schikt is aan de centrale overheid.
Voor een groot stuk van haar beleid
is de gemeente rechtstreeks afhanke
lijk van die hogere overheid. Het zou
aardig zijn om te weten hoeveel
raadsleden afhaken omdat ze de bewe
gingsvrijheid van de gemeente te
klein vinden.
Anderen schijnen weer moeite te heb-
ADVERTENTIE
maak er een
leuke dag van ......op
De geldtransporteur ligt al bulten westen, de dieven hebben met succes het vol
gepropte koffertje van de ketting om zijn pols losgerukt. Tot zover lijkt de over
val geslaagd en de buit binnen. Maar dan begint de ellende: ineens stijgt er een
vettige oranjerode rookwolk uit het kostbare koffertje op, die aan de kleren van
de dief blijft plakken en niet meer weg te werken is. Weglopen of -rijden heeft
geen zin, want het ding blijft maar duidelijk zichtbaar doorwalmen en boven
dien is intussen al het geroofde geld verschroeid en ook al oranjerood gekleurd.
Dit voor roofovervallers bijzonder onpraktische koffertje met ingebouwd rook-
qqLt Or&ZG alarm wordt °P de Efficiencybeurs (die dinsdag in het Amsterdamse RAI-ge-
bouw opengaat) gepresenteerd. Technacon, die de vinding uitbrengt, vertelt er
bij dat de Nederlandsche Bank na zo'n mislukte overval het onbruikbare rode
geld kosteloos wil vergoeden.
door wUlem-jan-martin
Brieven die niet lijn vooralen van naam en
adres kunnen niet in behandeling worden
genomen. Geheimhouding ls veraekerd. Vra
gen die niet onderling met elkaar ln verhand
staan moeten ln afzonderlijke brieven worden
gesteld. Per brief dient een gulden aan post
zegels te worden Ingesloten. Adres: redactie
Trouw-Kwartet, postbus 948. Rotterdam.
De aardigste elpee
van de wel zeer gemeleerde
verzameling, die deze week de
kolommen van dit ruoriekje bezet
houdt, is zonder twijfel die van
Ronnie Hawkins, bijgenaamd The
Hawk en zoals we inmiddels
allemaal weten in de vroege
zestiger jaren nog eens begeleid door
een kwintet, dat nu als The Band in
de annalen van het popwezen staat
bijgeschreven. ROCK ROLL
RESURRECTION (Monument 5C062-
93 647) is de titel van de plaat, die
een bijdrage beoogt te leveren aan de
vrijwel algemene herwaardering van
de begindagen van de
popmuziek. Charlie Gillet im zijn
onvolprezen werk The Sound Of The
City over de zwaarlijvige rocker ten
tijde van die kinderschoenen:
'Hawkins was een vari de vele zangers
uit het zuiden, die in de begintijd
van de rock naar Memphis (het
Mekka van de opkomende nieuwe
muziek; denk even aan de gebroeders
Phillips en hun Sun-label wjm)
trokken. Hij slaagde er echter niet in
enige indruk te maken, en derhalve
vertrok hij richting Canada, waar hij
in '59 platen begon te maken voor
Roulette. De meeste van zijn platen
bevatten een soort doorsnee rock-and-
roll, die dikwijls verpest werd door
een krijsend meidenkoortje. Maar
uiteindelijk, in 1963, kwam Hawkins
toch met een uitzonderlijke opname
op de proppen: Who Do You Love,
zijn versie van het Bo Diddley-
nummer'. Met Fourty Days, een
bescheidener hit die reeds in '57 werd
gescoord, was dat uiteindelijk
Hawkins enige bijdrage van gehalte
aan de ontwikkeling van het
popwezen, maar het was kennelijk
genoeg om zijn naam vooral in
Amerika een zekere legendarische
bijklank te geven. Hawkins doet op
zijn plaat 'de gouden tijd' nog eens
dunnetjes over. Daartoe werd een
selectie gemaakt uit datgene, wat de
rock-and-roll aan 'klassiekers' heeft
opgeleverd, en werd die keuze met de
hulp van een klein gezelschap
vakbekwame studio-muzikanten (we
ontwaren de Nashville-kampioenen
Kenny Buttrey, Charlie McCoy, Pete
Drake en David Briggs) van een iets
eigentijdser instrumentatie voorzien.
Misschien is zo zéker naar roek-
begrippen gemeten een iets te glad
geheel ontstaan, is het allemaal
misschien iets te netjes en te
geroutineerd in elkaar gezet
(vergelijk Hawkins' vroegere motto:
'Ik heb lang genoeg geleefd en ik ben
niet bang om dood te gaan', weshalve
hij de longen uit zijn borstkas
brulde). Anderzijds heeft The Hawk
toch voldoende pit en is zeker ook de
materiaalkeuze wel van dien aard. dat
er meer dan genoeg te swingen over
blijft. Een kleine greep ter
verduidelijking: Lawdy Miss Clawdy
van Lloyd Price, Chuck Berry's
Memphis Tennessee en Maybellene,
Bony Moronie en Ain't That A
Shame, die eerder gedaan werden
door respektievelijkLarry Williacs
en Fats Domino. Het is alleen een
beetje raar tussen al dit oude werk
ineens een aan het genre eigenlijk
nogal wezensvreemd nummer tegen te
komen als The Same Old Song van
Kris Kristofferson, waarin zowaar een
paar aarzelende strijkers opduiken.
Een wat geforceerd aandoend
presentje van Hawkins voor Kris zijn
vervaardiging van de 'liner-
notes'.
NIEUW
Van stokoud naar
gloednieuw. De firma RAMATAM
(Atlantic SD 7236), waarin een
vrouwelijke lead-gitarist (nog altijd
iets bijzonders), de bekende
slagwerker Mitch Mitchell en de uit.
Iron Butterfly-kringen voortgekomen
ADVERTENTIE
als kind lom je je
wel helemaal uitlevenop
Mike Pinera. De aanpak is die van
laatstgenoemde groep (de vage
synthese-gedachte die onder het
hoofdje 'underground' een paar jaar
geleden flinke opgang maakte),
waarbij dan regelmatig gekoerst
wordt in een richting, die
blaasgezelschappen als Chicago en
Blood. Sweat Tears tot in het
oneindige hebben uitgeveterd en die
Ramatam misschien alleen een ietsje
lichtvoetiger neerzet: pathetische zang
tegen een hoogst irritante, druk-
doenerige achtergrond van koper en
hout met hier en daar een stukje
gitaar op snelheid. Al met al een
vervelende debuut-elpee, die ook nog
eens een keer slecht afgewerkt spel
laat horen, Nee, dan toch nog liever
FAMILY met hun vrolijk verpakte
BANDSTAND (Reprise K 54006). De
elpee zit in een hoes die eruit ziet als
een van de eerste modellen tv-toestel.
Op het scherm zien we de heren in
de studio nog eens beluisteren wat ze
zojuist op de band hebben gezet, en
dat is dan vind ik een
onevenwichtig werkstuk, waarin vrij
ooispronkelijke muziek (Burlesque,
dat door zijn motoriek enigszins aan
The Band doet denken, My Friend
The Sun, Bolero Babe) wordt
afgewisseld met regelrechte herrie
(Broken Nose, het valse gitaar-intro
alleen al maakt duidelijk dat er heel
wat mis is) en weinig geïnspireerde
routine (Ready To Go, Dark Eyes).
Het geluid van Roger Chapman blijft
intrigeren, al wordt de verwerking
daarvan op de manier van de eerste
platen van de groep alweer tijden
node gemist Echt slecht is het
nergens, maar wanneer gebeurt er
weer eens iets bijzonders! Tot besluit
staan we dan nog even stil bij de
verschijning van The Best Of Bread
(Elektra ELK 42 115), een selektie
uit het materiaal van drie Bread-
elpees: fraai verzorgde perfektie-pop,
een lust voor het beschaafde oor. En
van de elpee 'Ot 'N' Sweaty (Atlantic
SD 7011), de laatste daad van Cactus.
De groep zag zijn ritme-sektie
(Carmine Appice, Tim Bogert)
verdwijnen naar Jeff Beck, die
onlangs nog met deze heren in
Amsterdam vertoefde ten behoeve van
een concert. Dat lawaai-optreden
gelegd naast de Cactus-plaat maakt
slechts één conclusie mogelijk: lood
om oud ijzer.
Vraag: Mijn bedoeling is een familie
wapen op stramien te borduren. Kan
ik met een gewoon potlood of carbon
papier het wapen op stramien tekenen
en daarna borduren? Zijn potlood of
carbonpapier niet veilig, is er dan een
ander middel?
Antwoord: Zonder enig bezwaar kan u-
een patroon met potlood (zwart en
beslist geen anilinestift of ballpoint)
op het stramien aanbrengen, Carbon
papier moet u niet gebruiken. Zonder
enig bezwaar kan u als het door u
gebruikte borduurgaren kleurvast is
(zoals D.M.C.-garens) de stof wassen
en de potloodstreepjes verdwijnen
dan wel.
Vraag: Tot dusveree diende mijn wo
ning (eigendom) alleen als woonhuis.
Daar de kooprijs lager was dan
ƒ120 000, moet ik volgens de nieuwe
regeling 600 per jaar als huurwaar
de opgeven bij de belastingaangidte.
Nu ik kort geleden enkele kamers
(een derde van de inhoud van het
huis) als kantoorruimte voor mijn
firma ingericht en in gebruik geno
men. Hoeveel moet ik nu op jaarbasis
opgeven als huurwaarde voor particu
lier gebruik, en hoeveel kan ik rede
lijkerwijze voor het zakelijk gebruik
ten laste van de rekening van mijn
firma brengen?
Antwoord
Volgens artikel 42a van de nieuwe
wet op de inkomstenbelasti g wordt
onder woning ook verstaan het gedel-
te van het eigen huis, dat men be
woont. Als uw eigen woning dus voor
2/3 van 600 De rest komt ten laste
van uw zaak.
U kunt natuurlijk ook rekenen dat
het huis tot het ondernemingsvermo
gen behoort. In dat geval kunt u alle
kosten en afschrijvingen van uw
winst aftrekken als onkosten, maar
dan moet u de huurwaarde van uw
woongedeelte als onttrekking bijtellen
en eveneens de kosten, lasten en af
schrijvingen die op het woongedeelte
betrekking hebben. Het is de vraag of
deze regeling voor u voordeliger uit
komt omdat de huurwaarde van het
huis als ondernemingsvermogen veel
hoger is. De mogelijkheid bestaat ook
dat u met firma een vennootschap
onder firma bedoelt, waarvan u lid
bent. In dat geval zou u ook het
gedelte van uw huis aan uw firma
kunnen verhuren.
U ziet dat er verschillende praktische
mogelijkheden zijn en daarom is het
beter de zaak te laten behandelen
door een belastingdeskundige.
Op 24 oktobef arriveert de Finse
president voor een officieel bezoek op
Soesterberg, waar het kroonprinselijk
paar hem wuivend zal opwachten. Tot
zover is alles logisch. Maar behalve
prinses Beatrix en haar man staat
daar dan ook nog de koninklijke
trein, die bij hoge uitzondering over
een spoorlijn rijdt, waarlangs alleen
nog incidenteel goederen worden ver
voerd. Zou het gezelschap dan nog
rechtstreeks naar Soestdijk of Drakes-
teyn of elders in die buurt gaan, dan
zeg je: nou ja, waarom niet? Maar
deze trein rijdt door naar Amsterdam
en dan ga je je afvragen, waarom zo'n
man niet regelrecht naar Schiphol
vliegt en hoeveel dit tripje wel gaat
kosten.
Het valt allemaal best mee volgens de
rijksvoorlichters. In de eerste plaats
is 'het Amsterdamse Centraal Station
uitermate geschikt om officieel in
Nederland aan te komen'. En dan:
een trein, 'eenvoudiger kan het niet.
De koninklijke trein staat al klaar,
dat kost nog geen dubbeltje. Boven
dien hoef je nergens verkeer op de
weg stil te leggen, alleen dat kleine
stukje van het station naar het paleis
op de Dam. Er zijn een hoop mensen
minder nodig. Allemaal praktische re
denen. Auto's zijn veel duurder. Dat
is verreweg de goedkoopste manier
van vervoer'.
Waarom zou er dan zo weinig gebruik
van de koninklijke trein gemaakt wor
den?
Elk jaar deelt de KLM in oktober
penningen uit aan personeelsleden,
die tienduizend of meer vlieguren op
hun naam hebben. Die penningen he
ten dan ook vliegurenpenningen. Dit
maal kregen 46 KLM-ers het bronzen
exemplaar (10.000 uren), 43 het gou
den (15.000) en 7 de gouden speld
met briljanten (20.000 uren). Tussen
alle gehuldigden was een heel bijzon
dere man: dierenverzorger A. R.
Todd, die 10.000 uren al vliegend
beestachtige reizigers heeft verzorgd.
Namens al die dieren, van eendags-
kuikens tot olifanten, werd hij be
dankt door de Artis-chimpansees Aio
en Margo, die hun plicht met een
ferme handdruk vervulden.
Tuintentoonstelling Vandaag en
morgen nog kan iedereen in de
Utrechtse Jaarbeurs 'Tuin en Park'
bezichtigen, waar behalve echte ga
zons, veel bloemen, planten en bomen
en onderhoudsgereedschap ook een
aantal trimtoestellen en andere mini-
recreatievoorzieningen neergezet zijn
Golf Prins Claus heeft de smaak
van het golfspel zo te pakken, dat hij
zich morgen zelfs naar het Drentse
vlek Zweeloo spoedt om persoonlijk
een nieuwe golfbaan in te wijden
'Jij bent zeker de nieuwe?'
