Een verhaal vooral
voor christenen
Geen propaganda voor
een standaardgezin
Trouw
K wartet
Erkenning Jan
Ruyter ingetrokken
vandaag
Protest tegen laster
over r.k. Nederland
DORDTS DAGBLAD
leerling- of aankomend
journalist(e)
Gesprek over 'ruimte
en richting in de kerk'
Studenten tegen Duynstee
Beroepings-
werk
Boekenetalage
TROUW/K&AKThl UO.NDhKiJiMG o Ub.luBLK 1972
KERK/BINNENLAND
T2/K2
'Laat de machtige mannen van dit land zien hoe rustig en vreedzaam wij ons gedragen in alle beproe
vingen, hoe gedudig en goedsmoeds wij zijn. Nooit is er iets goeds of blijvends tot stand gebracht door
macht, geweld, oorlog of dergelijke dingen.' Wie is daar aan het woord? Zou men niet zweren de stem
van Marten Luther King te horen, helder en onmiskenbaar? Of moeten we verder teruggaan in de ge
schiedenis, naar de grote Ghandi zelf, bezig om zijn volk te bezielen met de smetteloze waardigheid van
he tpassieve verzet? Wie anders kan zo gesproken hebben?
Als ik het verhaal verder vertel wordt
het nog verrassender. De man die
spreekt is klein en donker, en al zijn
macht is in zijn woorden. Een macht
zo groot dat zijn volgelingen volko
men door in beslag zijn genomen. Zij
doen wat hij wil, met een overgave
zoals alleen een zuiver geloof die
kent, demonstreren zij tegen de blan
ke overmacht, zetten de hekken weer
overeind die hun tegenstanders om
verhalen, poten nieuwe maïsplanten
in de grond, zodra de vijanden de
oude uit hebben getrokken, komen
samen in massa-bijeenkomsten om tet
luisteren naar hun leider en om te
zingen, in dat alles geïnspireerd door
hun diepe bijbelse geloof. En als de
regering, al dat wonderlijke verzet
moe, komt met soldaten, om er een
definitief einde aan te maken, dan
openen ze hun poorten en staan klaar
met vers voedsel en de enige barrière
die ze opwerpen zijn zingende kinde
ren, honderden, in het wit gekleed.
Bijna vergeten
Nee, deze vreemde demonstratie
speelt zich niet af in onze eeuw, maar
al bijna honderd jaar geleden en de
plaats van handeling is het noordelij
ke eiland van Nieuw-Zeeland. Het is
een verhaal dat al bijna vergeten is,
en ik kom het alleen te weten omdat
ik, bij onze tegenvoeters aangeland,
mij verdiep in hun geschiedenis. Ik
prof.dr.j.w.schulte nordholt
in Nieuw-Zeeland
ben hier veel te kort om er veel over
te zeggen, ik zie maar weinig van de
magnifieke natuur waar deze eilanden
De redactie behoudt zich het recht voor om
ter opname in deze rubriek ontvangen me
ningsuitingen verkort weer te geven. BI]
publlkatic wordt met de naam van do
Inzender ondertekend. Brieven kunnen wor.
den gezonden aan de heer Joh. C. Franeken.
secretaris van de hoofdredactie van Trouw-
Kwartet. Postbus SS9. Arasterdam.
Noorwegen
Het is in dit bestek natuurlijk on
doenlijk op alle achtergronden van de
Noorse afwijzing van de EEG in te
gaan. De kern van het Noorse be
zwaar komt echter in het kort hier op
neer: er is onvoldoende garantie inza
ke het uiteindelijke doel van de EEG.
Wie zegt: 'een gemeenschappelijke
markt', zegt te weinig. In een stuk
van de EEG lees ik: Omdat de erva
ring geleerd heeft dat een douane
unie niet voldoende is voor het oprui
men van onderlinge economische
De Rotterdammer
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe Leidse Courant
Dordts Dagblad
Uitgaven van
N.V. De Christelijke Pers
Directie:
Ing. O. Postma, F. Diemer
Hoofdredactie:
J. de Berg (waarnemend)
Dagelijks bestuur: B. Bol. Den
Haag;dr. E.BIeumink. Paters-
wolde; mr. G. C. van Dam,
Nootdorp; W. A Fibbe, Rot
terdam; J. Lanser, Utrecht;
drs. J. W. de Pous, Den Haag:
J. Smallenbroek, Wassenaar.
Overige leden van het alge
meen bestuur: K. Abma, Am
sterdam; H. A de Boer, IJmui-
den; Th. Brouwer, Assen; nr.
dr. J. Donner, Den Haag; J.
van Eibergen. Schaarebergen;
mr. K. van Houten, Wagenin-
gen; ds. O. I. Hylkema, Bilt-
hoven; Jac. Hui|sen, Delft;
mevrouw M. C. E. Klooster-
man-Fortgens, Voorschoten;
mevrouw J. G. Kraayeveld-
Wouters, Heerhugowaard;
prof. dr. G. N. Lammens,
Naarden; ds. F. H. Lands
man, Den Haag; H. de Mooij.
Rijnsburg; prof. dr. G. C. van
Niftrik, Amsterdam; H. Otte-
vanger, Buitenpost; mr. dr. J.
Ozinga, Lunteren; dr. A. Veer
man, Rijswijk (Z.-H.); H. H.
Wemmers. Den Haag; drs. R.
Zijlstra, Oosterland (Zld.).
Hoofdkantoor N.V. De
Christelijke Pers: N.Z.
Voorburgwal 276 - 280,
Amsterdam. Postbus 859.
Telefoon 020 - 22 03 83.
Postgiro: 26 92 74. Bonk:
Ned. Midd. Bank (rek.nr.
69.73.60.768). Gem.giro
X 500.
grenzen is voorzien in de opbouw van
een gemeenschappelijke politiek. Het
is in Straatsburg en Rome geen ge
heim meer dat die gemeenschappelij
ke politiek o.a. inhoudt de vorming
van een zo sterk mogelijke dus nucle
aire militaire macht van de betrokken
landen. Aan democratische dwarslig
gers heeft men uiteraard een hekel.
Daarom zei Pompidou onlangs dat hij
liever Spanje er bij heeft als Noorwe
gen welnu hij heeft zijn zin. Daar
om de onrust bij dr. S. L. Mansholt,
die weet wat er speelt. Daarom de
sussende woorden van minister
Schmelzer dat er geen Europese
atoommacht zal komen, maar die uit
spraak neem ik net zo serieus als die
van Adenauer die in 1949 beweerde
dat de Bondsrepubliek geen weer
macht zou krijgen. Tegenover deze
verreikende aspiraties van een neo-
Romeins Rijk dienen christenen een
duidelijk 'neen' te laten horen. We
zullen ons moeten heroriënteren, wil
len we niet op sleeptouw genomen
worden.
Boskoop
A. W. H. Noorda
Israël
Er bestaat grenzeloos veel verwarring
rondom Israël, van vuige laster tot
helaas schijnbare goedbedoelendheid.
Een paar vragen, zulks n.a.v. enkele
feiten en ingezonden stukken. Is het
aanvaardbaar dat Pax Christi Neder
land wel haar verontrusting toont
over het geweld in het Nabije Oosten
en zich niet beijvert om de paus in
Rome tot politieke erkenning van de
staat Israël te doen besluiten? Is het
aanvaardbaar dat deze en nog een
paar vredesbewegingen zich in een
gezamenlijke verklaring wel bezorgd
maken over de Palestijnen en niet
over a. de verkrachte Jodinnen en
gefolterde Joden in Syrië; b. de geter
roriseerde christenen van Ulster; c. de
antisemitische uitlatingen van presi
dent Amin. Is het aanvaardbaar dat
in een pamflet van het I.K.V. (Interk.
Vredesberaad) het met haat jegens
Israëls toekomst vervulde Palestina
Comité als 'vredesgroep' gerubriceerd
wordt? Is het onderscheidingsvermo
gen in die kring al zover gedaald?
Diep treurig is dat de voorzitter van
een zendingsvereniging (Mlinchen 10 -
Tr/Kw van 16 september) in feite
openlijk terrorisme goed praatte. De
schrijver van grotesk ballet (Tr/Kw
16 september) schijnt niet zo open
anti-Joods, maar dit stuk hield wel
een akelig lieve uitnodiging tot zelf
moord in. Wie zich waarlijk het lot
van de naaste aantrekt, geeft hem
recht op zelfverdediging en dringt
hem ook geen vals martelaarschap op.
Dit is ook bij het volk van Israël het
geval Het lot der Palestijnen is nauw
verbonden met Israëls wel en wee.
Vredelievende Palestijnen leiden bin
nen de bestandslijnen een menswaar
dig bestaan, amders dan in de Arabi
sche vluchtelingenkampen, centra van
haat en terreur ep als zodanig graag
misbruikt Wie voor Israël kiest, kiest
ook voor de Palestijnen. Wie voor de
Palestijnen kiest zonder eerst voor
Israël te kiezen, maakt zich, misschien
zonder het te bedoelen, schuldig aan
antizionisme, dat thans erger is dan
antisemitisme. Immers dan ontzegt
men Israël het recht op zijn toekomst.
Wie zich gedegen wil laten informe
ren kan dit o.m. doen door lid te
worden van het Genootschap 'Neder-
land-Israël' (secr. De Genstetlaan 1,
Rozendaal bij Velp).
Heelsum A. de Haan-Vcrvark
K- E. de Haan
mee gezegend zijn, ik word bovendien
in beslag genomen door lezingen en
gesprekken en ik heb eigenlijk niet
het plan om met zo weinig ervaring
een stuk voor de krant te schrijven,
bij voorbeeld over de politieke toe
stand hier, of over de geslaagde Hol
landse emigranten, laat staan over de
wezenlijker problemen, de eigen aard
en onzekerheid van deze nieuwe sa
menleving. Maar ik kom toch iets te
weten, het meeste wel uit de poëzie,
die hier bloeit, pas sinds de jaren
dertig, maar met veel verrassende ori
ginaliteit, en die aan het menselijke
thema van vervreemding en identiteit
een wezenlijke Nieuwzeelandse span
ning toevoegt
En ik lees wat ik kan over wat mij
het meeste boeit: het rassenprobleem
van dit land en de geschiedenis daar
van. Wat een verhaal is dat niet
alleen op zichzelf maar ook vergelij
kenderwijs. De Maori's zijn de India
nen van Nieuw Zeeland, de oorspron
kelijke bewoners, evenzo geconfron
teerd met een overmachtige blanke
beschaving, met dezelfde argumenten
en verdragen beroofd van bun land,
even hardnekkig zich verzettend om
hun eigen cultuur te verdedigen, even
hopeloos, evenzeer in een identiteits
crisis geraakt en daarmee in het eeu
wige dilemma van segregatie of inte
gratie. Ook zij zijn er bijna aan
ondergegaan en er toch weer bovenop
gekomen (in 1900 waren er nog nau
welijks 50.000 over, nu zijn er
250.000; 10 procent van de bevolking).
Zendelingen
Wat een verhaal vooral voor christe
nen, om zich op te bezinnen. Met
hoeveel goede bedoelingen, hoeveel
opofferingen, maar ook hoeveel mis
verstand en onbegrip hebben de En
gelse zendelingen zich geworpen op
dc bekering van deze mensen, hebben
getracht hen te beschermen tegen de
hebzucht van de kolonisten maar tege
lijk meegewerkt aan de desintegratie
van hun cultuur. Het is allemaal zo
boeiend, zo adembenemend dat men
wel aan het vertellen kan blijven. De
krant is daar te klein voor, het leven
te kort, ik kan hoogstens de lezer
aanraden, om inleidenderwijs een
boek te lezen als Keith Sinclair's
'History of New Zealand' (in de Peli
can Books), of dieper gaande het
leven van zo'n zendeling, bij voor
beeld het recente boek van Judith
Binney, 'The Legacy of Guilt, A Life
of Thomas Kendall'.
Met al hun goede bedoelingen, al hun
inspanning, hebben dc zendingsmen
sen (jammerlijk onderling verdeeld:
anglicanen, methodisten, katholieken)
niet de bittere oorlogen kunnen voor
komen, die in het midden van de
vorige eeuw gevoerd zijn en die ten
slotte wel moesten leiden tot de neder
laag van de Maori's. Die bovendien
tot gevolg hebben gehad, dat zij zich
in groten getale afkeerden van de
officiële vormen van christendom en
hun heil zochten in sectarische bewe
gingen van eschatologische aard, ge
deeltelijk geïmporteerd (de mormo
nen hadden veel succes onder hen)
maar vaker ontstaan uit eigen frustra
tie. Zoals overal in de wereld, waar
inheemse volken ontworteld werden
door de ontmoeting het het Westen
zochten deze verslagen hun heil in
dromen van een duizendjarig rijk, in
vreemde syncretistische secten. De
Maori's, zo uit hun orale cultuur
overgeplant in de religie van het
Boek, leerden het uit het hoofd, na
men het letterlijk, identificeerden
zich met huis en haar met het uitver
koren volk Israël, kozen zich profeten
en koningen (de eenheidsbeweging, in
het midden van de vorige eeuw ont
staan en leidend tot het kiezen van
een Maori-koning, was sterk gestimu
leerd door het verhaal van koning
Saul).
Onbegrijpelijk
Een Maorie met zijn dochtertje
sen. Een enkele opmerking slechts. Al
is het te mooi voorgesteld als men
zegt dat in Nieuw Zeeland de rassen
broederlijk samenleven, toch is er
hier een verstandhouding bereikt, die
groter is dan in andere landen en dat
is zeker voor een niet gering deel te
danken aan het werk van Te Whiti en
zijn voLgelingen. De Maori heeft meer
erkenning gevonden dan de Indiaan
in Amerika. Hij is vertegenwoordigd
in het parlement, hij heeft deel aan
de welvaartsstaat die Nieuw-Zeeland
zn bij uitstek is, hij is geëerd en net
als de Indiaan het voorwerp van een
romantische mythe, die licht in com
mercialisering omslaat.
Maar hij loopt anderzijds het gevaar
in de situatie van de Amerikaanse
neger terecht te komen. Factoren als
de snelle toename van de Maori-bevol-
king (sneller dan de blanken), de
industrialisering en daarmee gepaard
gaande trek naar de steden, en de
helaas nog steeds bestaande discrimi
natie op sociaal gebied, kunnen leiden
tot het ontstaan van ghetto's voor
Het is voor mij onbegrijpelijk dat ds.
A. H. v. d. Heuvel werd benoemd tot
secretaris-generaal van de hervormde
kerk. Wisten de voorstemmers eigen
lijk wel dat de prediking van het heil
in Christus voor ieder die gelooft
voor de Wereldraad van kerken van
geen belang is? Volgens de wereld
raad van kerken kan door menselijke
inspanning de wereld verbeterd wor
den. Door mensen te benoemen met
zo'n geloof is de kerk geen kerk meer
maar een deelnemer aan bewegingen
voor radicale structuurverandering.
Op deze manier helpt de kerk niet
aan de komst van zijn koninkrijk. Ik
wil u allen oproepen tot christelijke
waak/aamheid.
Nieuwveen
Kees Soede
HAARLEM (KNP) Naar aanlei
ding van het huwelijk van moderator
J. Ruyter van de kritische gemeente
IJmond op 30 september jl. heeft de
r.k. bisschop van Haarlem mgr. Zwart
kruis de erkenning van deze gemeente
en de aanstelling van moderator Ruy
ter ingetrokken.
Het bestuur van de kritische gemeen
te IJmond meent alternatieve oplos
singen, waarbij moderator Ruyter zou
moeten afzien van het voorgaan in de
eucharistie, niet te kunnen aanvaar
den.
De bisschop kan deze stap, waardoor
de kritische gemeente IJmond haar
eigen wet gaat tegen het beleid van
de bisschoppen in, niet voor zijn
verantwoordelijkheid nemen, 'omdat
in feite de eenheid en de verbonden
heid van de gehele kerkgemeenschap,
met name ook binnen het bisdom en
de kerkprovincie, in het geding zijn',
aldus een verklaring van het secreta
riaat van het bisdom, eraan toevoe
gend: 'niet erkend worden door de
bisschop betekent voor een katholieke
geloofsgemeenschap een ernstig gemis
en voor de bisschop, die deze uit
spraak doet, een zware verantwoorde
lijkheid. Het betekent echter niet, dat
de bisschop geen oog meer zou heb
ben voor de levende tekenen van
waarachtig kerk-zijn, die er in deze
k.g.ij. gevonden worden. Om deze re
den zou de bisschop willen blijven
zoeken naar wegen, om het wederzijds
kontakt te blijven onderhouden'.
gekleurde mensen. Voeg daarbij het
nieuwe bewustzijn van het Maori-volk,
de weerbarstige trots op een eigen
achtergrond, en de gegevens voor een
verscherping van de verhoudingen
zijn aanwezig.
Voorbeeld
Tot een definitieve oplossing van het
probleem is het ook hier niet geko
men. Kan dat trouwens wel? Moet
niet elke generatie opnieuw antwoord
geven op de uitdagingen van de sa
menleving? Voor de Maori's betekent
dat dat ze in het reine moeten komen
met het eeuwige dilemma van een
minderheid, zich zelf zijn of assimile
ren. Voor de blanken dat ze de gelijk
heid die ze prediken steeds meer
moeten waar maken. Voor beiden is
het voorbeeld van Te Whiti nog altijd
van de grootste betekenis. Hij immers
heeft duidelijk gemaakt hoe relevant
het christendom kan zijn voor de
maatschappij, als het werkelijk ver
zoening predikt
Gastarbeiders-kind
in West-Duitsland
weldra analfabeet
FREIBURG (KNP) Schandalig
noemde de voorzitter van het Duitse
Caritasverband, dr. Paul Schmidle het
verschijnsel, dat in de Bondsrepubliek
de kinderen van buitenlandse arbei
ders geen of slecht onderwijs krijgen.
Het is niet zo, dat deze kinderen niet
naar de school kunnen gaan en dat de
regeringen der Duitse deelstaten hun
verplichtingen niet nakomen, zei dr.
Schmidle. Het schandaal bestaat hier
in dat deze kinderen op school ko
men, zonder de taal te kennen en
zonder dat er iets aan wordt gedaan
om hen die taal bij te brengen. Zo
doende blijven de kinderen steeds
zitten. Het aantal analfabeten onder
de kinderen der gastarbeiders wordt
aldus kunstmatig opgevoerd
RIJK EN ARM
Ik ben tot de conclusie gekomen dat
ik toch nog maar eens terug moet
keren tot dat verhaal dat Nathan aan
David vertelde toen hij zich van Uria
ontdaan had om diens vrouw Bathseba
tot zich te nemen. Zijn reaktie op het
doodsbericht is bijna onmenselijk: het
zwaard verteert nu eens dezen, dan
weer genen, of: 'zo gaat 't nu een
maal. Nathan komt dan bij hem om
hem te zeggen dat het nu eenmaal zo
niet gaat. 'Er waren in een stad twee
mannen, de een was rijk, en de ander
arm'. Het verhaal vangt aan met de
constatering van een feit Een feit
waarop, net als in een film, het volle
licht valt. Er zijn veel meer mensen,
maar het gaat om deze twee. Een
goed verhaal begint meestal met het
vermelden van zaken die weinig of
geen tegenspraak opwekken. Zo ook
hier. Dat kan een kind volgen, altijd
is er wel in een stad een rijke en een
arme man. Nu zijn er mensen geweest
en ze zijn er nog die hier meteen op
merken dat het daarom altijd wel zo
zal blijven, of wat erger is: moet
blijven. Ze beroepen zich daarvoor
vaak op de woorden 'God heeft rijken
en armen gemaakt', welke woorden zo
nergens voorkomen en een school
voorbeeld zijn van de bijbel laten
buikspreken (zie Spreuken 22,2). Het
feit dat er een rijke en een arme man
in die stad was dient ook niet om
daarmee te zeggen: zo moet het altijd
blijven, want God wil dat. Integen
deel, de vermelding van de rijke en
de arme man heeft een functie in het
afschuwelijk onheilsverhaal dat nu
volgt. Als ze allebei even rijk geweest
waren, of althans bij benadering, dan
was dit minder gemakkelijk voorgeko
men. Rijk en arm blijkt in onze
wereld in veel gevallen een bron van
ellende te zijn. Niet alleen hier in het
westen, in maatschappelijke en fami
lieverhoudingen, maar nog veel meer
in de verhouding tussen wat we noe
men noord en zuid. Ook hierop pas
sen wij vaak de noordpool-woorden
toe: het zwaard, van de honger in dit
geval, verteert dan deze en dan gene.
Het verhaal dient; daartoe om ons te
laten ontdekken waarop zulke toestan
den uitlopen. Dat ontdekte David en
toen was het voor Uria te laat (Samu
el 12).
door mr. Bas de Gaay Fortman
Te Whiti
Het is in deze traditie dat wij het
verhaal moeten plaatsen waar ik mee
begon. De man die een halve eeuw
eerder dan Gandhi zijn volk voorging
in geweldloos verzet, was een Maori-
leider die Te Whiti heette. En de
grandioze scène die ik beschreef, toen
de zingende kinderen de soldaten te
gemoet gingen, vond plaats op 5 no
vember 1881 in de plaats Parikaka
aan de westkust van het noordelijke
eiland van Nieuw Zeeland. Te Whiti
had daar zijn volgelingen om zich
heen verzameld en met hen een expe
riment voor een nieuwe gemeenschap
op stapel gezet, een soort commune,
sterk geïnspireerd door het christelij
ke voorbeeld (dat uit de Handelin
gen). De man zelf was door en door
thuis in de bijbel, verraste blanken
die met hem kwamen discussiëren en
overtroefde hen makkelijk, niet alleen
door zijn kennis maar ook door zijn
waardigheid.
Precies als Gandhi en King werd hij
dus uitgemaakt voor een oproerkraai
er en vond een regering tegenover
zich die korte metten met hem wilde
maken. Vandaar het 'offensief in
1881, dat een al te makkelijk en
oppervlakkig succes werd. Te Whiti
en zijn voornaamste helpers werdeh
gevangen genomen, het land dat ze
bezet hielden (aldus de blanke termi
nologie) werd geconfisceerd en daar
mee leek de zaak rond. Gezag en orde
zegevierden. Maar zo eenvoudig was
het toch niet Noch op de korte baan
noch op de lange behaalden de blan
ken een volledige zege. De publieke
opinie dwong de regering al na een
jaar om Te White vrij te laten en
hem toe te staan naar zijn dorp terug
te keren. Daar zette hij met de be
perkte middelen die hij over had zijn
werk voort, werd vooral vermaard als
een leermeester voor de jongere gene
ratie
Meer erkenning
Te spreken over wat hij op de lange
baan bereikte, is moeilijk, zou meer
ruimte vergen dan ik hier kan opei-
Gaarne geef ik een korte reaktie
op de ethische discussie tussen
dr. Dekker en prof. Roscam Ab-
bing over de bevolkingsontwikke
ling. Ik ben met dr. Dekker van
mening dat de huidige wijze van
propaganda voeren voor het klei
ne kindertal uiterst ongelukkig is.
Het rapport van de Club van
Rome toont aan dat als allerlei
trends uit het verleden (bevol
kingsgroei, voortgaande industri
alisatie, lucht- en waterverontrei
niging, enz.), zich ongewijzigd
voortzetten, de samenleving na
een aantal jaren voor onze kinde
ren onleefbaar zal zijn geworden.
De vraag is dan: wat doet de
ethiek ermee?
Ik meen dat vanuit de ethiek er in de
eerste plaats op moet worden gewezen
dat de samenleving thans al onleef
baar is voor vele kinderen in de
derde wereld. Hetzelfde rapport van
de Club van Rome vermeldt dat jaar
lijks 10 tot 20 miljoen emnsen aan
honger en ondervoeding sterven. Daar
ligt onze eerste verantwoordelijkheid:
het leefbaar maken van de maatschap
pij 'van vandaag*. 'Niet tot chaos heb
ik de aarde geschapen, maar ter bewo
ning', lezen we in Jesaja. De overvoe
ding in de rijke landen en gelijktijdi
ge ondervoeding in de arme landen
betekenen een chaotische toestand.
Dr. Dekker heeft gelijk wanneer hij
erop wijst dat van alle trends in het
Westen er één op zeer eenzijdige
wijze wordt uitgelicht, te weten de
bevolkingsgroei. En daarbij werkt de
ethiek op mijn inziens volstrekt on
juiste wijze als zij het statistische
gegeven van bevolkingsstagnatie bij
2.1 kinderen per gezin klakkeloos om
zet in een oproep aan de ouders het
bij 2 kinderen te laten. Van alle
overwegingen die ouders kunnen lei
den bij de vraag of gezinsuitbreiding
wenselijk zou zijn, wordt er één ver
absoluteerd. Als de ethiek ergens een
rood stoplicht plaatst, moet zij diep
ervan overtuigd zijn dat op het punt
in kwestie een morele barriëre ligt
Heeft Prof. Roscam Abbirag overwo
gen dat als wij een teruglopende
bevolking willen vermijden die 2 kin
deren tegelijk als een opdracht moe
ten worden gezien? Wil hij met ande
re woorden oproepen tot een stan
daardgezin: 2 kinderen, niet meer
maar ook niet minder?
Treurig
De ethiek van het standaardgezin
met 2 kinderen werkt ook door in de
politiek. Velen willen de overheid
voor zo'n gezin propaganda laten ma
ken. Ik ben daarentegen van mening
dat de overheid zich moet beperken
UTRECHT (KNP)De secretaris
generaal van de Nederlandse r.k.
kerkprovincie, dr. P. C. Vriens, heeft
bij de redactie van het Duitse blad
'Neue Bildpost' "scherp geproteseerd
tegen de Inhoud van een artikel over
de rooms-katholieke kerk in Neder
land.
In het bewuste artikel, dat op 3
september werd gepubliceerd, wordt
kardinaal Alfrink omschreven als
'een twijfelgeval' die zich heeft ge
maakt 'tot flikflooier van de rebellen'.
Dr. Vriens schrijft in zijn brief aan
de redactie van het weekblad (dat in
bijna alle Duitse kerken te koop ligt)
dat 'niet het feit dat er in het artikel
ten dele onwaarheden staan en over
vele belangrijke zaken eenvoudigweg
wordt gezwegen het ergste is, maar de
beledigende en belasterende inhoud
van de tekst'.
(ADVERTENTIE)
Ter redactie van het
een der bladen van de
N.V. DE CHRISTELIJKE PERS
kan op korte termijn geplaatst word<
Wie voor deze interessante functie
interesse heeft gelieve zijn sollicitatie
te richten aan:
Directie en hoofdredactie van de
N.V. DE CHRISTELIJKE Pers,
p.a. Dordts Dagblad,
Postbus 118,
DORDRECHT.
tot voorlichting over het bevolkings
vraagstuk in het algemeen (en de
andere grote vraagstukken die Dr.
Dekker noemde, zoals de consumptie-
groei) en medewerking aan het voor
komen van ongewenste zwangerschap
pen in het bijzonder. Helemaal treu
rig wordt het als men een bevolkings
politiek gaat koppelen aan maatrege
len op het gebied van de sociale
verzekeringen. Alsof er ook maar één
gezin in Nederland is dat kinderbij
slag als een 'fokpremie' beschouwt!
Bevolkingspolitiek wordt vaak even
eens gezien als een panacee voor de
derde wereld. Maar daar is de overbe
volking geenszins de oorzaak doch
slechts het gevolg van de onderont
wikkeldheid. Wil men daar als bejaar
de nog enige zekerheid in het leven
hebben dan moet er een nageslacht
zijn. Gezien de kindersterfte betekent
dit dat om enkele kinderen over te
houden, men er veel moet krijgen.
Geboortebeperking kan dan ook
slechts gelukken als gelijktijdig ge
werkt wordt aan vermindering van de
kindersterfte en het verschaffen van
bestaanszekerheid aan de ouden van
dagen.
De hier beschreven situatie in de
derde wereld toont wel aan dat het
goed zou zijn als de ethiek zich meer
ging verdiepen in alle overwegingen
waardoor mensen zich kunnen laten
leiden bij het nadenken over de
grootte van hun gezin.
UTRECHT De Stichting Gemeente
toerusting in de gereformeerde ker
ken houdt op zaterdag 21 oktober in
Kobus in de Poort te Amersfoort een
conferentie onder het motto 'Ruimte
en richting in de kerk'. Daarin zullen
in referaten van dr. J. J. Buskes en
ds. H. A. L. van der Linden te De
Bilt (voorzitter van het deputaatschap
voor het voortgezet gesprek met prof.
Kuitert) vragen aan de orde komen
over het verstaan van de bijbel, over
de leer en het belijden van de kerk
en over ethische en sociaal-politieke
aangelegenheden.
Een gesprek over deze zaken wordt
van belang geacht omdat ze een
maand later ook goeddeels de agenda
bepalen van de gereformeerde synode.
De ontvangst is om tien uur en om
half elf begint ds. Buskes met zijn
referaat.
In de discussie des middags zullen
korte co-referaten gehouden worden
door prof. dr. C. A.van Peursen
(waarnemend voorzitter van Gemeen
tetoerusting) en ds. B. J. Aalbers uit
Eindhoven.
Geïnteresseerden in de conferentie
kunnen zich opgeven bij de heer K.
Dane, Procusstraat 51, Wassenaar.
(Tel. 01751-5570).
Van een verslaggever
NIJMEGEN De unie van studenten
een eventuele benoeming van prof.
mr. F. J. F. M. Duynstee tot rector
te Nijmegen heeft zich gekeerd tegen
manificus van de katholieke universi
teit van deze stad. 'Gezien de anti
democratische gezindheid van prof.
Duynstee', aldus de unie, moet men
vrezen voor een 'verdere centralisatie
van de machtspositie van het univer
siteitsbestuur'.
NED. HERVORMDE KERK
Beroepen te Amersfoort: J. Bogaard
te Woerden; te Meerkerk, Oude-Tonge
(toez.) en Sprang: G. v.d. End te Zalk
en Veecaten; te Hoorn: Mej. G. M.
van Wijk, vicaris te Hilversum.
Bedankt voor Hoornaar: J. J. v.d.
Klift. eervol ontheven pred. met be-
voegdh. van em. (leraar g.o.) te Er-
melo.
Aangenomen te Twello: C. Hoogen-
doorn te Oudelande-Ellewoutsdijk.
GEREF. KERKEN (VRIJG.)
Beroepen te Damwoude en Driesum:
B. K. de Vries, kand. te Spakenburg.
GEREF. KERKEN BUITEN VERB.
Beroepen te Schiedam: K. B. Holwer-
da te Doorn.
Bedankt voor Hardinxveld-Giessendam
c.a. W. J. v.d. Linde te Urk.
Bedankt voor Werkendam: C. de Rit-
ter te Nunspeet.
BAPTISTEN GEMEENTEN'
Beroepen te Emmen: J. Schouten te
Eindhoven.
Caroline Euwe Sjef Teuns Kij
ken naar kinderen (Boek van de
maand). Uitgeverij Contact Prijs:
10.(na 7 oktober: 18,90).
Dit kijk- en leesboek over kleine
kinderen is tot stand gekomen naar
aanleiding van de educatieve televisie
serie 'Kijken naar kinderen', geprodu
ceerd en uitgezonden door de NOS in
het winterseizoen 1970-1971. Evenals
genoemde serie geeft deze uitgave, die
als 'Boek van de maand' in een uit
zonderlijk grote oplaag is verschenen,
de weergave van een aantal episoden
uit kinderlevens. Gepoogd is onder
meer een karakteristiek te geven van
de eerste levensfasen. Het gaat om de
rol die het kind speelt en de reacties
van zijn omgeving. Het gedrag van de
ouders is van ondergeschikt belang.
De schrijfster, die terzijde werd ge
staan door de arts-kinderanalyticus,
Sjef Teuns, wil meer kennis verschaf
fen over de ontwikkeling van ge-
dragspartonen, waardoor ouders be
paalde emoties en gedragingen van
hun kinderen mogelijk beter gaan
begrijpen. De verhalen zijn uit de
praktijk van 'jonge levens' gegrepen.
Behandeld wordt onder meer: de pas
geboren baby, de eerste maanden, be
langstelling voor de omgeving, ter
reinverkenning, het lopen, de ontdek
king van de taal en de ontplooiing
van de eigen wil.
'Kijken naar kinderen' bevat in totaal
140 foto's, waarvan 24 in kleur. Meer
dan een miljoen Nederlanders keken
naar de t.v.-serie, die evenals het boek
thans doet, onder meer een pleidooi
inhield om kinderen in de eerste
levensjaren intensief te begeleiden.
De NOS-televisie zet in het komende
winterseizoen de serie voort, het eer
ste deel wordt 1 november uitgezon
den. De nieuwe serie is vooral gericht
op wisselvalligheden die een normaal
kind in zijn vroegste ontwikkelingspe
riode kunnen overkomen. In tien pro
gramma's wordt het proces gevolgd
van een aantal kinderen dat leed
ondervindt ten gevolge van traumati
sche gebeurtenissen, die nu eenmaal
veelvuldig in onze samenleving voor
komen.
Rfs
