Een roerige
herfstmaand
verwacht in
de politiek
dichtbij
op de plaat - pop op de plaat - popopde p
Eric Clapton in
Wezen en Tijd
Gevangenisstraf
voor 10 militairen
wegens zitstaking
Stedelijke woonellende
Duur speelgoed
Rode Kruishulp voor
vluchtelingen Boeroendi
[OUW/KWARTET VRIJDAG 15 SEPTEMBER 1972
BINNENLAND
T5/K7
bij.
i jus en dwerg (1)
saia
(.Europa is een economische
Toft t maar een politieke en militaire
zot £n het is het beste om het daar
Pn niaar bij te laten, schrijft prof.
Hartog in het elfde cahier voor
y.'hfevraagstukken van het Interker-
Vredesberaad. Wij hebben van
een uittreksel uit zijn uitvoerig
a afgedrukt omdat wij het waar-
n als een nuchter en bijna olijk
prikken van een heleboel geladen
ordingspathos.
e
'initïik Hartog loopt zelfs het gevaar
ileken te worden met de stereo-
herbergier uit een cowboyfilm
uit angst voor zijn glaswerk
t* it, dat de gesprekken zich tot de
1W undel zullen beperken. Hij is zich
ook wel bewust als hij zegt, dat
niet moet worden uitgelegd als
'plat-materialistisch schuwen van
03 i itwoordelijkheid'. Economisch is
ijdrage die van de vergrote Ge
rt ischap in de wereld verwacht
worden, groot genoeg. En als
goed leerling van Tinbergen
prof. Hartog daarbij ook de
ttwoordelijkheid voor de ontwik-
„5
.on«.
BeeDt g^nszins dat de Euro
gemeenschap er geen binnen-
t politiek op na zou moeten
8.28 die wordt gewoon veron-
tld bij een gemeenschappelijk
3q" jöisch beleid de democrati-
untrole inbegrepen.
lij echter niet 'ziet zitten', is een
nschappelijke buitenlandse po-
Begin er niet aan, zegt hij, wat
irvoor overhoop moet halen en
daardoor met elkaar overhoop
;omen te liggen, weegt niet op
het resultaat. In kwesties als
veten* n het Midden-Oosten, Vietnam,
'rpon tvoogding van de laatste kolo-
kun je toch ook samen niet
invloed uitoefenen dan elk
isterit
11.15
1964.
naai.
jrtjoun
NordxS
19.59
en
Die
17.25
rber.
iprekkea
s. 19.04
0 Tipi
r. 20.45
23.05
waardering voor zijn ontnuch-
analyse begint hier toch ons
ar. Gaat prof. Hartog hier niet
[|rt wer uit van de status quo: het
pken direct-democratische
vorming in de Gemeenschap
oogmerken van het huidige
bewind? Niets is hier immers
id en de verkiezingen zijn uitge-
i WdoM 11 om d'e vergankelijkheid te
'o, ^.Jmjjgen Dat geldt niet alleen
ïpidou en Heath, maar he-
)k voor Brandt. Kortom, het
kon er over een paar jaar wel
eel anders uitzien.
ie kan van een Europees parle-
raet heuse bevoegdheden ver
dat het zich altijd blijft
en tot hel gemeenschappelijk
nlands' beleid? Wie de pers in
lijk, Engeland en West-Duits-
volgt, kan weten dat er al wel
als een Westeuropese publieke
bestaat, wier belangstelling
reikt dan de Atlantische Oce-
de Middellandse Zee en de
iloop van de Donau.
'en aanzien van die verder
t?«n vraagstukken meent prof.
dat onze macht, ook als we
werken, niet ver genoeg reikt
deze aangelegenheden een in-
van enige betekenis uit te oefe-
Verondersteld dat we het eens
worden, wat hij al ernstig in
trekt.
lis en dwerg (2)
zal allemaal best reëel wezen,
het is ons te defaitistisch. Is het
^schappelijke joods-christelijke
ed van Europa in zijn ogen ook
allang doorgeprikte en leeggelo-
lallon? Men zou het soms wel
n wanneer men de ministers aan
ziet Maar als dat waar is,
s de bewustwording ten aanzien
Wereldvraagstukken die waarlijk
*Neen in Nederland plaatsvindt,
aan de galg gesmeerd. Om van
klijke politiek helemaal maar
tneer te spreken. Met het lnter-
6'ijk Vredesberaad weigeren wij
geloven.
hebben wij niet meer invloed
e'h van onze landen apart, stelt
Hartog. Maar wat meer over
timing over politieke normen
gemeenschappelijk parlement
utdelijke bevoegdheden, zou al
e winst zijn. Om een voor
la noemen: nu houdt het éne
"zopese land zich aan de reso-
Van VN om geen wapens te
*n voor Portugals koloniale
ltUren, en het andere trekt zich er
van aan. In dit en in vele andere
en is het van beslissende bete-
°f dc landen van de Gemeeri-
enn zullen slagen één lijn te
11 "et is ook wel degelijk de
0 van het proberen waard, op
aarde dat het geen onderonsje
of tien ministers wordt, maar
D "cmocratisch proces verloopt.
Vijandige houding zonder zakelijke argumenten
door P. L. van Enk
Wat kan ons nog behoeden voor Zuidamerikaanse toestanden in
onze binnenlandse politiek? Hoe kunnen we gespaard blijven voor
de beproevingen van de Franse Vierde Republiek: liet elkaar
voortdurend afwisselen van (minderheids-) kabinetten en het half
jaarlijks houden van nieuwe verkiezingen?
Aan zo'n toestand zou vanzelf een
eind komen, maar vraag niet hoe. Er
staat op een kwade dag een of andere
krachtpatser op, die de kiezers komt
vertellen dat het geklets op het Bin
nenhof moet ophouden, zich volgens
het recept van het zo progressieve
D'66 het Catshuis laat inhijsen om
daarna het land op besliste wijze te
gaan besturen: efficiënt en zeker niet
slap, misschien wordt het James 007
de Brauw zelf wel.
Hoe wenden we die dreiging af? Er
zit maar één ding op, namelijk dat er
na de verkiezingen een parlementair
meerderheidskabinet verschijnt dat
kans ziet een hele tijd in het zadel te
blijven. Maar het zal niet meevallen,
zo'n kabinet te maken. Het is zo goed
als zeker dat een progressiefconfessio-
nele combinatie een rood-roomse,
zoals Hans van den Doel niet onaar
dig heeft gezegd de enige is die na
de verkiezingen een meerderheid kan
vormen. Maar tussen die combinaties
zit het nog lang niet goed.
De oorzaken van het conflict in
het bijzonder tussen P. v.d. A. en
KVP zijn, ook in deze krant,
uittentreure besproken: het Schmel-
zer-trauma, de anti-KVP-stemming en
de anti-KVP-motie, de hetze tegen de
confessionelen, die de Nieuw Linkers
binnen de P. v.d.a. op het bestuurs-
kussen bracht.
Zakelijke argumenten bestaan er in
het minst niet voor de vijandige hou
ding die jaren is gecultiveerd. Er zijn
de laatste jaren dingen gepasseerd die
werkelijk volmaakt ongerijmd zijn.
Om eens iets te noemen: in de eerste
jaren van het kabinet De Jong werd
er om de KVP te sarren van de
kant van de P.v.d. A. voortdurend
geroepen dat er heus wel een alterna
tief voor de zittende coalitie was:
namelijk van P.v.d. A. D'66, ARP en
CHU. Biesheuvel en Beernink waren
de hoop van progressief Nederland
zou je kunnen zeggen, nog maar twee
jaar geleden. Van Biesheuvel wordt
nu overigens niet ten onrechte
gezegd dat hij de samenwerking met
de P.v.d. A in de weg zit en over
Beernink moet je in progressieve
kring helemaal ophouden.
De redelijkheid is ver zoek, de rancu
ne zit diep: in de ene partij heb je
blijkbaar gevoeliger types dan in de
andere. Het resultaat is in elk geval
geweest dat Den Uyl dit jaar zijn
eerste lustrum als oppositieleider
heeft gevierd. De progressieven taal
den eenvoudig niet naar regeren
dat zouden zij gaan doen zodra de
kiezers zouden ophouden op de con
fessionele partijen te stemmen
maar hielden ondertussen hun pro
gramma's zorgvuldig binnen de marge
van de centrumpolitiek.
Dat de P.v.d. A voor revolutionaire
dwaalwegen is behoed, dat de kloof
die er praktisoh bestond tussen haar
en de confessionelen, niet ook theore
tisch en programmatisch werd uitge
diept, hebben we goeddeels aan Den
Uyl te danken. Hij heeft zich nooit op
sleeptouw laten nemen door schilder
achtige pleitbezorgers van de blijven
de parlementaire oppositie en van het
buitenparlementaire activisme zoals
de befaamde Willem van de Zand-
schulp. (Dat zo'n man nog lid kan
blijven van een partij die alleen maar
een klein beetje linkser is dan b.v. de
KVP, is het soort onduidelijkheid dat
we van de P.v.d.A. wel schijnen te
moeten accepteren,, maar waarvoor de
KVP nog dagelijks wordt uitgesloten).
Den Uyl heeft de PvdA bewaard voor
de regeringspolitiek en sinds dit voor
jaar is hij bezig ,zijn partij ook voor
de regeringspraktijk rijp te maken.
Op de partijraadsvergadering van mei
heeft hij, zonder reserve geholpen
door Van der Louw, zijn aanhang
voorgehouden dat, bijvoorbeeld, de
bewoners van krotten, de werklozen
de andere minimupilijders het moei
lijk zullen kunnen begrijpen wanneer
Biesheuvel: alleen fel geweest
tegen DS'70
Andriessen: 'probeerde Schaefer
beentje te lichten
de P.v.d.A. de kans op regeren voor
bij zouden laten gaan. Vrij vertaald:
de mensen kunnen niet wachten tot
het moment waarop sommige socialis
ten van hun rancune gereinigd zijn,
een politieke partij is geen psychiatri
sche kliniek.
Er waren er, op die partijraadsverga
dering, die daar revolutionaire verha
len tegen hielden en er waren er ook,
die zeiden dat er nooit meer met de
KVP mocht worden geregeerd, omdat
men op die manier een partij in stand
zou helpen houden 'die met steun van
arbeiders een rechts beleid voert',
maar de oppositie was te verwaarlo
zen, misschien ook omdat niemand
serieus geloofde dat de kans zich
werkelijk zou aandienen
Brokken
Maar de kans is wel gekomen en de
stemming binnen de P.v.d.A tegen
samenwerking met de confessionelen
blijkt nog altijd bijzonder negatief.
Gezegd moet worden dat KVP-fractie-
leider Andriessen het zijne tot ver
slechtering van de stemming heeft
bijgedragen door in de nacht van het
laatste formatiedebat in nauwe samen
werking met Kamervoorzitter Van
Thiel de P.v.d. A. een kooltje te
stoven. Jan Schaeffer kwam met eer
interpellatieverzoek en Andriessen
probeerde hem de grond in te boren
door hem de interpellatie zonder
voorbereiding terstond te laten hou
den.
Het is zeer de vraag of die interpella
tie van Schaefer wel werkelijk nodig
was maar er gebeuren zoveel 'over
bodige' dingen in het parlement en
verder is het nooit goed, stoom onder
een te hoge druk in de ketel te
houden maar wel staat vast dat het
opzetje van Andriessen bij het t.v.-
kijkende gewestelijke kader van de
P.v.d.A. bijzonder slecht is gevallen.
Zie je wel: daar probeert Andriessen
Schaefer weer beentje te lichten,
werd er geroepen en Den Uyl kon
voor de zoveelste keer weer proberen
de brokken bij elkaar te vegen.
Hiertegenover staat dat tijdens het
zelfde formatiedebat de confessionelen
zijn begonnen met het' seinen naar de
overzijde. Aantjes begon ermee door
vast" te stellen dat herstel van de
gespleten coalitie niet mogelijk is en
dat er wel een nieuw meerderheidska
binet moet komen. De combinatie
van deze twee gegevens leverde de
conclusie op dat de ARP een kabinet
met de progressieven voorstond. Na
dat Aantjes dat had vastgelegd, bleef
Andriessen niet achter en vorige
week heeft ook Tilanus zich in de rij
geschaard. En binnenkort zullen we
beleven dat de KVP zich openlijk
voor samenwerking met de progressie
ve drie zullen uitspreken zelfs met
instemming van een overgrote meer
derheid uit de Tweede-Kamerfractie.
Verder loopt KVP-voorzitter De
Zeeuw zich de laatste weken het vuur
uit de sloffen om het de P.v.d.A
zoveel mogelijk naar de zin te maken.
Hij reist en telefoneert het hele land
door willcm-jan-martin
Derek and The Domino's luidde de
wat nostalgisch geladen naam van de
laatste 'echte' groep, waarin het gi-
taarwonder Eric Clapton een vooraan
staande rol vervulde. Een gezelschap,
dat vrij geruisloos uit elkaar ging, na
de fabricage van een destijds ook
door deze jongen vrij sterk onder
schatte dubbel-elpee, Lay la and Other
Assorted Love Songs. Zeer puntige
gitaarmuziek toch wel, bij nader in
zien, en de voorzichtige herwaarde
ring die de laatste tijd op gang lijkt
te komen en die misschien mag blij
ken uit iets dergelijks als het uitbren
gen van een (helaas) verkorte versie
van het prijsnummer van bovenge
noemde elpee, de titelsong Layla, is
wat mij betreft dan ook zeer terecht.
Een dergelijke postume hulde zij
Clapton en de Domino's, van wie
Bobby Whitlock, volgens de berichten
in november deze kant uit komt, van
harte gegund.
De Domino's zoals gezegd, dus Clap
tons laatste groep. In een wat losser
verband hebben we hem daarna onder
maar afwachten, wat het grillig feno-
Concert, en voor de rest moeten we
maar afwachten, wat het grillig geno-
meen nu op zijn prioriteitenlijstje
heeft staan. Ondertussen is er de
mogelijkheid om tot en met die Domi
no's eens te bekijken toelke schreden
Clapton zoal in het popwezen heeft
gezet. Dat gaat dan aan de hand van
de dubbel-elpee HISTORY OF ERIC
CLAPTON (Polydor Stereo 2668 006),
die hier niet zo lang geleden werd
uitgebracht.
Als je de verhalen geloven mag, heeft
het nog al wat moeite gekost om deze
fonografische geschiedenis rond De
Gitaar In Wezen En Tijd in elkaar te
zetten. Ik zie (hoor) het er alleen
niet zo aan af. Natuurlijk staat er
allemaal best mooie muziek op dit
dubbel-album, geen kwaad woord
daarover, al zijn de stukken 'live' met
de (toen nog) familie Bramlett wel
licht wat chaotisch. Maar het pro
bleem is, dat de verhoudingen, eerder
met de losse hand dan met de uiterste
moeite lijken aangebracht. Claptons
tijd bij Yardbirds, John Mayall en
veel later Blind Faith ivordt bij
voorbeeld met één nummertje per 'pe
riode' afgedaan, terwijl de Cream-
dagen in vijfvoud verklankt werden,
wat nog niet zo erg geiceest zou zijn,
als het vrij beperkte (naar kwanti
teit) Cream-repertoire al niet op een
onafzienbare rij best of- terugblik- en
herinneringsplaten terechtgekomen
was. Daarbij is het Domino-spul (hoe
mooi ook, en bovendien voor tweeder
de nog niet eerder uitgebracht) dan
weer overgepresenteerd ten opzichte
van Claptons solo-avonturen.
Gemakzucht troef dus, bij het samen
stellen van dit portret van Eric Clap
ton. Voor wie dat niet bezwaarlijk
vindt een bescheiden greep uit het
opgenomen materiaal. Uit de Cream-
tijd Tales Of Brave Ulysses, Sunshine
Of Your Badge, Crossroads en Spoon
ful. Verder Sea Of Joy (Blind Fait),
Hideaway (Bluesbreakers), I Want To
Know (met Steve Windwood en The
Powerhouse), Teasin' van de solo-
elpee en de onverkorte uitvoering van
Layla (let ook eens op de mooie
gierende halen van de inmiddels al
weer enige tijd overleden gastgitarist
Duane Allman).
uitzondering van She Came In
Through The Bathroom Window
(Lennon-McCartney), en dat leverde in
de meeste gevallen vrij sterotiepe
soal-riffs op, die verrassing en origi
naliteit, anders dan op de voorafgaan
de elpee Nuff Said, node moeten ont
beren. Ike had daar met enig virtuoos
knoppenwerk of wat sprankelende in
strumentaties misschien iets aan kun
nen doen, maar verder dan vermelde
soli komt hij ook niet, en erger nog:
zijn producing is deze keer van een
zeer on-Turneriaanse 'clean'-heid. Ste-
rielerig en vrij levenloos. Dus ik
bedoel maar, als dit alburn door
breekt, dan breek ik ook door. Letter
lijk.
Ouwe rotten
Feel good
Van FEEL GOOD (United Artists
UAS (29377), het meest recente werk
stuk van het energieke echtpaar Ike
Tina Turner, weet de firma Bovema
in een advertentie in de muziekbladen
te melden dat 'dit album gaat door
breken.' Ik heb daar zo mijn twijfels
over. Het gaat hier namelijk zeker
niet om de meest indrukwekkende
prestatie van de familie Turner.
Tuurlijk is het leuk, dat Ike eindelijk
weer eens een gitaarsolootje horen
laat, maar het verdoezelt niet de twee
voornaamste mankementen: de compo
sitorische kwaliteit en de 'producing.'
Voor het eerste is Tina verantwoorde
lijk. Zij schreef alle nummers, met
Verder met twee ouwe rotten. Bo
Diddley met Where It All Began
(Chess Stereo CQ 20 063) en Chuck
Berry als hoofdpersoon in The Lon
don Chuck Berry Sessions (Chess Ste
reo CH 60020). Beide heren hebben
zich in de loop des tijds niet alleen
wat de vormgeving van de hoezen
aangaat (hier wel bijzonder fleurig)
aan de veranderende omstandigheden
aangepast, waar natuurlijk niets op
tegen is ware het niet dat het zeker
bij Diddley soms een weinig persoon
lijke aangelegenheid is: wat halfhar
tig modieus gedoe van de man, die
ooit een van de grootste inspiratoren
van de popvernieuwing van '63-64
mocht heten. En soms ook een beetje
zielig achter de ontwikkelingen aan
hollen. Berry is wat dat betreft toch
meer zichzelf gebleven. Waar Diddley
zijn karakteristieke ritmiek alleen nog
bij wijze van kuriositeit van stal lijkt
te halen, gebruikt Berry zijn ouwe,
heel licht bijgekleurde truuks nog
altijd vol overtuiging en met een
energie, dieprima aandoet en die pas
geleden op een rockfestijn in Wem
bley, waar ook kanonnen als Little
Richard en Jerry Lee Lewis van de
partij waren, genoeg was voor de
publieksprijs. Luister maar eens naar
London Berry Blues, Reelin' and Roe-
kin' en Johnny B. Goode. Of I Love
You. Wat een pit!
Den Uyl: bezig zijn partij rijp te
maken voor dc regeringsprak
tijk
af, signalen verzinnend en uitzendend.
Maar het P.v.d.A-ontvangststation ant
woordt nog niet Er zal vermoedelijk
een laserstraal nodig zijn om het te
kunnen verbidden: alleen wanneer de
confessionelen erin zouden slagen, op
tijd van de WD af te komen, zouden
de progressieven in beweging kunnen
komen. Dat betekent dat de sleutels
voor een rood-roomse combinatie in
handen zijn van de confessionele mi
nisters in het kabinet.
Sociaal contract
Nu zal zich een uitgezochte gelegen
heid voordoen wanneer de vakbewe
ging moet worden onderhandeld over
het sociaal contract. De vakcentrales
zullen daarbij zeker eisen dat het
dekkingsplan 1973 aan hun wensen
worden aangepast. De belangrijkste
eis zal zijn dat de verhoging van het
laagste BTW-tarief niet doorgaat.
Voorts zal de verhoging van het
school- en cursusgeld ongedaan moe
ten worden gemaakt Zouden de con
fessionele ministers voor deze eisen
zwichten, dan zullen de WD-minis-
ters alsnog het voorbeeld van Drees
en De Brauw volgen en zich uit de
coalitie terugtrekken. Hoe groot is de
kans dat iets dergelijks zal gebeuren?
Het valt moeilijk te taxeren. Om tc
beginnen zullen de WD-ministers al
het mogelijke verzinnen om uit een
zodanig dilemma te ontsnappen, om
dat de WD heel goed snapt dat het
maken van een tweede crisis binnen
het kabinet Biesheuvel praktisch ge
lijk staat aan het uitleggen van een
loper voor de progressieven.
Verder zijn de confessionele ministers
verdeeld. Biesheuvel heeft veel op
met bewindslieden als Geertsema en
Langman, ministers over wier be
kwaamheid inderdaad geen enkele
twijfel mogelijk is. Over de premier
zelf gaat het verhaal dat hij op het
kritieke moment van zijn jongste for
matie. toen de VVD de weg van DS'70
dreigde te volgen, tegen Wiegel ge
zegd zou hebben: Hans, blijf erin, dit
is je laatste kans, misschien halen we
eind november met zijn vieren wel
weer de meerderheid.
VVD
Ook al zou dit verhaal niet of maar
ten dele waar zijn, dan nog staat vast
dat Biesheuvel er niet voor voelt, de
WD te laten vallen. Hij heeft daar,
op grond van zijn ervaringen in het
kabinet ook niet zoveel reden voor.
(Men zal Biesheuvel als AR-lijsttrek-
ker in de verkiezingscampagne geen
onaardige dingen over de WD horen
zeggen. Overigens is hij over de
P.v.d.A. bij dergelijke gelegenheden
ook nooit onaardig geweest De enige
partij van betekenis die van hem de
wind van voren heeft gekregen, was
zijn latere steunpilaar DS'70. Dat was
eind 1970 nog 'een armoedige partij').
Welke ministers zullen dan wel ge
neigd zijn, aan de wensen van de
vakbeweging tegemoet te komen? Ne-
lissen (financiën) niet: hij schijnt er
geen zin in te hebben om Biesheuvel
in de steek te laten en bovendien
heeft hij het dekkingsplan zoals het
er nu ligt als eerstverantwoordelijke
man voor zijn rekening genomen. Mi
nisters van wie de P.v.d.A.-gezinden
uit het confessionnele kamp iets te
verwachten hebben, zijn Boersma (so
ciale zaken), Van Agt (justitie) en
Engels (CRM), precies de drie die
meteen na de formatie vorig jaar
hebben laten weten dat zij liever met
dc P.v.d.A hadden willen samenwer
ken. Vooral van de kant van de KVP
wordt zware druk op hen uitgeoefend.
De afloop van het touwtrekken achter
de schermen Is niet te voorspellen.
Zeker is slechts dat we de roerigste
oktobermaand gaan beleven waarmee
ooit een parlementair zittingsjaar be
gonnen is.
ARNHEM De krijgsraad heeft vier
militairen uit de Prinses Margriet-
Kazerne in Wezep conform de eisen
veroordeeld tot gevangenisstraffen,
van elk twee maanden. Zij hadden op
14 juni deelgenomen aan een zitsta
king bij de kazerne uit protest tegen
maatregelen van de kazernecomman
dant tegen de soldaat G. Siebrand, die
tijdens een theorieles een dienstbevel
niet zou hebben opgevolgd.
De veroordeelde militairen zijn de 22-
jarige Alhons P. uit Diemen, de 20-
jarige Meinte van der V. uit Arnhem,
de 21-jarige Ronald S. uit Amsterdam
en de 24-jarige Henk van R. uit
Asten, lid van het hoofdbestuur van
de WDM.
Zes andere militairen die aan de pro
teststaking hadden deelgenomen,
hoorden de volgende straffen tegen
zich uitspreken: zes weken militaire
detentie, waarvan twee voorwaarde
lijk, voor de 20-jarige Bernhard K. uit
Groningen en één maand voor de 19-
jarige Berend V. uit Kampen, de 24-
jarige Geert B. uit Groningen, de 19-
jarige Dirk K. uit Bunschoten, de 20-
jarige Guillaume T. uit Valkenburg
en de 20-jarige Dirk K. uit Langen-
dijk. De veroordeelden zullen in ho
ger beroep gaan.
De krijgsraad zal de zaak tegen G.S.
behandelen als er een geschikte advo-
kaat voor hem is gevonden. S. wil
zich niet door een militaire raadsman
laten verdedigen.
Rotterdam vergrijst. Het is natuurlijk
niet de enige stad die aan dit euvel
lijdt, maar Rotterdam lijkt wel sterk
te worden geteisterd. Een van de
oorzaken: de woningellende. In het
blad 'Rondvraag', een uitgave van het
bureau voorlichting en publiciteit van
Rotterdam, worden een paar knelpun
ten uit de doekjes gedaan.
De stad heeft 13 procent bejaarden,
maar deze bejaarden bezetten 26 pro
cent van het Rotterdamse woningbe
stand. Ir. D. A. Krol, planoloog bij
het bureau onderzoek en planning
van de stedelijke dienst voor volks
huisvesting, zegt dat dit verschijnsel
een van de .oorzaken is waardoor de
woningnood niet is opgelost.
Verder was er de industrialisatie, die
natuurlijk gepaard ging met een be
volkingsexplosie, de verkrotting die
niet effectief en grondig kan worden
aangepakt, en het feit dat het gemid
delde aantal bewoners per huis daalt,
en nog steeds verder daalt. Dit bete
kent dat de bevolking per hobfd meer
woonruimte nodig heeft, en dus eist.
Het probleem leek aanvankelijk sim
pel. In de oorlog waren 25.000 huizen
verwoest of beschadigd, en die achter
stand moest worden ingelopen.
Maar, in de na-oorlogse jaren kreeg
men in de eerste plaats te maken met
de z.g. 'gezinsverdunning'. De gemid
delde woningbezetting was in 1947
opgelopen tot 4,33. In 1960 was die
(gemiddelde) bezetting al gedaald tot
3.88. Maar dit cijfer blijft achteruit-
hollen. Midden '71 toas de gemiddel
de bezetting per woning 3,25, en het
eind van deze ontwikkeling is niet te
voorzien. Voor de bejaarden van Rot
terdam ligt de woningbezetting echter
op 1,74 Zij zitten in redelijk betaalba
re huizen. Nadat de kinderen de deur
uitgingen, kegen ze meer ruimte, maar
voor doorstromen voelen ze uiteraard
niets als ze voor hun nieuwe behui
zing een veel hogere huur moeten
betalen. Na 1965, zo zegt de heer
Krol, is de sluipende inflatie een
hollende inflatie geworden. De huur
prijzen stijgen sterk, terwijl het
woongenot niet noemensioaardig ver
beterde.
Onder meer op grond van deze ont
wikkelingen zie de heer Krol alleen
heil in een landelijke huurbelasting,
ledereen zou b.v. een zesde deel van
zijn inkomen moeten verwonen. Naar
de opvattingen van de heer Krol zou
via een huurbelasting een fonds ge
vormd kunnen worden waarmee hui
zen gebouwd kunnen worden die be
taalbaar zijn voor groepen met de
kleinste inkomens.
In Rotterdam zijn ca. 230.000 wonin
gen. Ongeveer 120.000 hebben huren
tot 150 gulclcn per maand. Maar voor
al sedert 1965 lopen de huren van
nieuw gebouwde huizen steeds sneller
uit de hand. Gegadigden voor verhui
zing vindt het Rotterdamse gemeente
bestuur steeds meer in de lagere
huurgroepen. Maar deze mensen kun
nen geen redelijk betaalbare nieuwe
huizen worden aangeboden. De wo
ningsituatie van Rotterdam is de laat
ste twee jaar dan ook eerder verslech
terd dan verbeterd
Dit voertuig is als een soort uiting van 'vrije expressie' geconstrueerd door
personeelsleden van de Japanse auto- en motorenfabriek 'Honda'. De directie
van deze fabriek organiseerde een wedstrijd voor personeelsleden. De bedoeling
was privé, of in groepen een voertuig voor de toekomst te ontwerpen. Vijf man
construeerden deze 'Polycar' en besteedden daar 2310 gulden aan. Het ontgaat
ons alleen wat we met een dergelijk 'voertuig' zouden moeten doen in het spits-
uurverkeer, gesteld dat er een praktische toepassing tc bedenken valt.
pen van de stichting vrije recreatie
en van het Kamerlid Spinks (PvdA).
Ze vinden het verder onbehoorlijk dat
de overheid pas tot actie overgaat na
twaalf jaar dreigen. De voorganger
van de heer Van Dooremalen heeft
vanaf 1960 tien jaar lang geweigerd
bepaalde voorzieningen aan te bren
gen die b en w eisten. De heer Van
Dooremalen wilde ze direct aanbren
gen, maar vergeefs. De camping moet
verdwijnen.
Creatief Breda
Bredanaars kunnen tegen betaling
van anderhalve gulden per keer crea
tief bezig zijn. De actiegroep 'speels
kreatief centrum' heeft bij wijze van
experiment deze mogelijkheid gescha
pen. Vijftig vrijwilligers werken in de
organisatie van het evenement mee.
Het zijn mensen die gespecialiseerd
zijn in allerlei vormen van vrijetijds
besteding. Mensen die geïnteresseerd
zijn kunnen terecht van maandag tot
en met vrijdagavond. De zondagmid
dagen zijn bestemd voor creatieve ui
ting van hele gezinnen.
Bij de opening vandaag worden de
monstraties gegeven van straattoneel,
poppenkast, handenarbeid, en cabaret.
In het creatief centrum exposeren
kunstenaars. Het centrum houdt zich
de komende weken ook bezig met
creatieve vorming op basisscholen,
met de vredesweek, de kinderboeken
week en het organiseren van jazzmid-
dagen.
Sloop zomerhuisjes
32 eigenaars van zomerhuisjes (die in
Oosterhout (NB) op een camping
staan), zijn gedupeerd. Zij zullen hun
bezittingen (die vaak kapitalen verte
genwoordigen) moeten slopen. De ge
meente Oosterhout en de provincie
menen dat de eigenaar van de cam
ping 'Allianse', waarop de huisjes
staan, zijn bedrijf met ingang van 1
jan. '74 moet sluiten. Het gebied is al
jaren als natuurgebied aangemerkt.
Bovendien heeft de eigenaar, de heer
Van Dooremalen, geen exploitatiever
gunning. Het terrein moet in natuur
lijke staat worden opgeleverd. Dit
betekent sloop van alle huisjes. De
camping zou volgens de overheid sto
rend zijn in de Seterse bossen, maar
daar zijn eigenaar en gebruikers van
het kampeerterrein het uiteraard niet
mee eens. Ze hebben de hulp ingeroe-
Prinses Gracia van Monaco (de voor
malige filmactrice Grace Kelly) zal
morgen op de Floriade te Amsterdam
een nieuwe lelie van de Andijkse
kwekerij W. de Jong met haar naam
dopen. Later op de dag zal ze samen
met koningin Juliana op het balcon
van het paleis op de Dam het Aals-
meerse bloemencorso zien.
Deze maand houdt de landmacht
een paraatheidsoefening waarvoor in
werkelijke dienst zijnde militairen
van enkele eenheden per radio van
bewegingsvrijheid worden teruggeroep
pen.
DEN HAAG Het Nederlandse Rode
Kruis heeft 15.000 potten kindervoe*
ding en duizend dekens (waarde
20.000 gulden) bestemd voor vluchte
lingen uit Boeroendi in Tanzania ver
scheept naar Dar Es Salaam.
Er bevinden zich in Tanzania meer
dan 20.000 vluchtelingen uit Boeroen
di, die na de mislukte staatsgreep van
29 april van dit jaar tegen het bewind
van president Michel Micombero en
de daarop volgende massamoord op de
leden van de stam der Hoetoe's rijn
uitgeweken.
"Wie heeft deze .blikken opgestapeld?"
