praktijk
999
Noordkoreaan dacht niet wat hij dacht toen hij schoot
*De 'speelstraat'zorgt tenminste nog voor
enige vrolijkheid in Olympisch München
Carrière
lgo Conolly wil Olympische atleten mobiliseren
München
1972
dagboek Tan
een official
IItr
TH/ IITW/KWARTET DINSDAG 29 AUGUSTUS 1972
S 111
IV e vo:
jal F«
(den
in onze speciale verslaggever
dent
s dit
•eeds
de Azl
en spi
Duitsla
est-Du
UEi le'
SPORT
T13/K15
3 mst
is önei
laatste
ln de
petitie,
c dat
baicon liiNCHEN Vrolijkheid had het
•t speiJefWoord moeten zijn voor ledereen
over Jaren nog terugdenkt aan
Spelen in München. Helaas stond
eeds voor de opening vast dat
1 lünchen 1962 de geschiedenis ln
aat als het meest gigantische feest
at de wereld ooit heeft gekend. De
rolijkheid is daardoor wat in het
1 edrang gekomen, maar van de oor-
pronkelljke plannen is er toch nog
en gerealiseerd: de speelstraat
angs het kunstmatige meer, dat
an de voet van het dak ligt, loopt
kronkelig pad waar vrolijke
ist aan de man wordt gebracht
jneel, licht marionette, grillige
'iifouwwerken die opvallen door
l reemde geluiden en waarvan dan
vooral kinderen gretig gebruik
naken, roeiboten voor op de vijver,
uitgedoste mannen die van een
lage ladder op een trompet blazen
- te veel en te gek om op te
loemen.
degenen die in deze speelstraat
ir wat vrolijke verstrooiing zor-
i, behoren ook de leden van de
iperatieve Amsterdamse toneel-
roep 'Het Werktheater', een groep
under regisseur, zonder vaste tek-
len, maar met veel improvisatie.
Iet optreden passen zij aan aan het
ubliek do speelstraat in
1 lünchen is wel iets anders dan het
lol land Festival. 'Het Werktheater*
frengt in München dan ook een
irt kermis en zij hebben de vrij-
:id gekregen te doen en te laten
rot
oort
wat zij zelf goeddunken, hoewel de
organisatoren vooruit iets van een
scenario verwachtten.
Die verwachting is een van de strui
kelblokken geworden van de speel-
straat-in-de-oorspronkelljke-opzet.
Het lag in de bedoeling het project
zo groots mogelijk op te zetten: men
wilde bekende pop-groepen uitnodi
gen en ook zouden mensen als Andy
Warhol en Roy Lichtensteln mee
werken. Het is echter anders gelo
pen: de een na de ander trok zich
terug. Tot de groepen die er geen
heil meer inzagen, behoort team 86,
een werkgroep voor visuele commu
nicatie uit München. Rita Mühlbau-
er van team 86 over het waarom:
'Begin dit Jaar zijn we uitgenodigd
en we hebben geprobeerd mee te
werken, We zijn er echter mee ge
stopt omdat we niet die bewegings
vrijheid kregen die we wensten. Er
bestond bij de organisatoren een te
grote angst dat er iets zou gebeuren
dat ze niet konden controleren, dat
het te spontaan zou worden. Omdat
de groep zich niet wil laten inper
ken, hebben we ons teruggetrokken.
Dat is niet alleen met ons het geval
geweest ook andere werkgroepen
zijn er daarom mee gestopt Van de
popgroepen is niets over, want daar
van werd verlangd dat ze maar heel
kort zouden optreden, uit angst een
soort Woodstock op het Oberwlesen-
feld te krijgen. Twee weken terug
heeft de minister-president van Bel
eren, Alfons Goppel, verordend dat
er tijdens de Spelen in heel Beieren
geen pop-concerten mogen worden
gehouden.'
Werd het complex op het Oberwle-
senfeld steeds duurder, voor de
speelstraat bleef uiteindelijk steeds
minder over. Ook dat heeft team 86
(Rita Mühlbauer: 'Wij willen maat
schappelijke en sociale situaties in
beeld brengen, verduidelijken, het
gaat ons niet meer in de eerste
plaats om de kunst') zwaar op de
maag gelegen. Steeds werd aange
drongen het zo goedkoop mogelijk
te doen. Rita Mühlbauer: 'Het is
dwaas om wanneer aan de ene kant.
bij het dak bijvoorbeeld, met geld
wordt gesmeten, terwijl op kunste
naars, die toch al vaak in een moei
lijke situatie verkeren, moet worden
bezuinigd. Ons werd 50 mark per
persoon per dag geboden, terwijl
ons bovendien werd gevraagd de
academie voor beeldende kunsten
ter beschikking te stellen voor de
vrije tijd van alle hostessen enzo
voort. Daar hadden we dan een
werkelijk vrolijk feest gemaakt waar
inderdaad alles zou hebben gemo
gen. Ze wilden echter de 10.000
mark die de academie vroeg, niet
betalen.'
Spijt over de afzegging heeft Rita
Mühlbauer niet. 'Wat ik gezien heb,
wekt de indruk dat het onverant
woordelijk zou zijn geweest te heb
ben meegedaan. Het is een deel ge
worden van wat het had moeten zijn:
het is te klein, te provinciaal. Ze
wilden iets progressiefs, maar wat is
overgebleven, is derde keus. En dat
is in feite wat de Spelen verdienen.
Het is alleen jammer dat naar voren
komt, wat Marcuse al eens heeft
gezegd: de kunstenaar wordt tot har
lekijn gemaakt. Dat is pijnlijk om te
zien.'
Wat resteert is het officiële kunst
programma, dat de komende weken
in theaters en schouwburgen wordt
afgewerkt. Een traditioneel pro
gramma, in een stad bovendien die
officieel In een diepe culturele slaap
vol zelfgenoegzaamheid s gevlien.
Voor MUnchcns cultuurambtenaar
Herbert Hohenemser xljn de Spelen
voor de stad die in vergelijking
met andere Westduitse steden ?ien
opmerkelijk laag budget voor kunst
heeft niets anders dan ballast
Zij brengen namelijk, zo zei Hohe
nemser, de geest uit de negentiende
eeuw. München staat huiverig tegen
over experimenten, tegenover nieu
we vormen van kunst. En de leren
politie-jassen zijn een vertrouwd
beeld bij in de ogen van de magi
straten te gewaagde opvoeringen.
Daarom is het niet zo verwonderlijk
dat de kunst van de 20e eeuw, die
in München nog steeds een sub
cultuur is, door de organisatoren
van de Olympische Spelen zo moei
lijk werd geaccepteerd.
HANS SCHMIT
^inale
;m)
am es
fNCHEN Verbroedering en vrede staan hoog geschreven in de
rmpische vaandels. Pierre Baron de Coubertin, grondlegger van
met strenge regelmaat gevierde feest, heeft over de noodzaak
irtdurend de mond vol te hebben van deze nobele slogan, geen
Ijfels laten bestaan. Afstanden moesten worden overbrug tij
de Spelen moesten tegenstellingen, meningsverschillen en mis
standen aan de kant worden gezet. In 1935 nog, een jaar voordat
Hitier en zijn trawanten zich het Olympisch feest toeëigenden,
oette hij zelfs de mogelijkheid dat 'midden in de oorlog de
idelijke legers een ogenblik de strijd onderbraken om zich op
ale en ridderlijke wijze te wijden aan de Spelen van de spier-
icht'.
Kns
:a' oif
sarto
urphy
en) 1
us) 1
5) 58.
Fish
i 1.00.
lark
ïoland
iiger
i 1.00.
<utz
ap) 1.
8. Je»
rnzie
rit) 1
Ivey
(J
De laatste landing van Ans van Gerwen in dit Olympisch toernooi.
Mede dank zij haar perfect uitgevoerde oefening op het nummer
brug met ongelijke leggers eindigde het Nederlandse damesteam op
een onverwacht hoge plaats. Ans van Gerwen, die in haar afsprong
een hele schroef verwerkt, werd door de jury gehonoreerd met 9.45
naïeve en ook nutteloze gedachte
de Franse baron, want er zijn wel
©re redenen om brutaal oorlogsge-
d een halt toe te roepen dan
*n maar de tijdelijke viering van
Olympische religie. De wereld
ft zich dan ook, evenmin als zij
van menselijke overwegingen
d, iets aangetrokken van De Cou-
Hans Schmit
tin. Oorlogen gingen door; ver-
et edering bleef een hersenschim. Bo-
eiPdien zou het hedentendage niet
meer mogelijk zijn de wapens
j neer te leggen om vriendschap-
Ie, ijk te boksen of te schieten (om
.r een paar Olympische sporten te
noemen), want oorlog speelt zich op
een abstracter niveau af dan de van
man tot man gevechten. Dijken in
Vietnam worden door een druk op
een knop vernietigd mensen en
dorpen worden vanuit de lucht met
fragmentatie-bommen en napalm be
stookt.
De verantwoordelijke Olympische lei
ders blijken echter gemakkelijk voor
bij te stappen aan het nu al 76-jarige
falen van hun 'riligio athletae'. Ster
ker nog: steun van de deelnemers zelf
wordt niet in het minst op prijs
gesteld. Wanneer in Mexico een aan
tal negeratleten kenbaar maken dat
de verbroedering in het Olympisch
dorp slechts een tijdelijke is en dat
zij thuis weer gewoon een neger zul
len zijn, worden twee hunner (John
Carlos en Lee Evans) als kinderen
naar huis gestuurd. En wanneer in
München een aantal Amerikaanse at
leten een ronde badge draagt met
drie vallende bommen waarover een
dikke streep loopt, wekt dit al direct
wantrouwen in dezelfde geest als
waarmee de Westduitse pers groten
deels de Vietnam-demonstratie van za
terdag in München afdeed, namelijk
door er gewoon aan voorbij te stap
pen.
Voor Olga Connolly, discuswerpster,
39 jaar en 16 jaar terug in Melbourne
als Tsjechische winnares van een gou
den medaille, is dat echter geen reden
het hoofd in de schoot tc leggen. Zij
behoorde tot degenen die de ban-de-
bom speldjes naar het Oberwiesenfeld
brachten en gisteren richtte zij zich
met een vredesoproep tot alle atleten.
De Amerikaanse, die in Melbourne
haar latere echtgenoot Harold Con
nolly ontmoette, vraagt in een brief
om reactis, zodat vanuit het dorp een
petitie naar de Verenigde Naties kan
Trudy Ruth, hier met haar trainer Ben Kusmic.
worden gestuurd om alle landen op te
roepen de vernietiging een halt toe te
roepen en de mensen bij elkaar te
brengen. De atleten zouden zich moe
ten verplichten alles te doen om el
kaar niet te vernietigen maar juist
eikaars geluk te bevorderen.
Haar actie licht Olga Connolly, die
voor de vijfde keer in een Olympisch
dorp woont, toe met: 'Mense nmet
volledig andere politieke, economische
en godsdienstige achtergronden kun
nen in harmonie samenleven. Tijdens
mijn reizen naar bijna alle hoeken
van de wereld, heb ik ontdekt dat de
mensen overal wezenlijk gelijk zijn.
Het samenzijn in een olympisch dorp
stemt overeen met een wereld die
men niet alleen maar eens in de vier
jaar een maand wil zien, maar die
men altijd wil zien'. En: 'De mens
heid heeft even hard vrede nodig om
tc overleven als lucht, water en
brood. Toch is op de gehele wereld
tot op heden minstens meer dan drie
keer zoveel geld en materiaal uitgege
ven voor vernietigingsmiddelen dan
voor de verbetering van de opvoeding
en de gezondheid van de mensen'. Zij
vervolgt met: 'De moderne oorlog is
barbaars en mensonwaardig. Er wordt
te veel vernietigd en te weinig opge
lost. Bovendien heeft ieder land op
een gegeven moment geleerd dat een
banjonet het hart maar niet de geest
kapot kan maken'.
Het blijft de vraag in welke mate
Olga's oproep weerklank in het atle-
tendorp vindt. Wie in het dorp loopt,
krijgt snel de indruk dat er van een
werkelijke verbroedering en verzuste
ring (de beide geslachten zijn ook in
München nog door een hek geschei
den, hoewel de vrouwen wel in het
dorp der mannen mogen komen maar
niet andersom) slechts in gering ema-
te sprake is. Aan het dorp zelf ligt
het niet: het is zo gebouwd dat het
direct een sfeer van vertrouwen en
gezelligheid oproept. Er is een win
kelstraat, een discotheek, een plein
voor spelen, praten enzonnen, er zijn
leeskamers en er is een door de
gezamenlijke Westduitse kerken inge
richt bezinningscentrum. Dat centrum
is echter vrijwel leeg de meeste
atleten zitten zwijgend bij elkaar in
de ruimten waar op vele televisie
toestellen alles van het sportgebeufen
te volgen is. De groepjes die door die
straten slenteren, bestaan grotendeels
uit mensen met dezelfde trainingspak
ken: land bij land, soort bij soort.
Bovendien blijft het de vraag of men
sen die jarenlang naar een sportieve
prestatie hebben toegeleefd en aan de
vooravond van het doel van hun in
spanningen staan, niet teveel in zich
zelf leven om voor een ander open te
staan. Wordt die ander dan niet te
veel de concurrent, degene die moet
worden verslagen?
Voor dominee Haegelsbach, lid van de
kerkelijke commissie voor de spelen
niet Hij stapt af van de retotiek en
loze kreten van de olympische religie,
die volgens De Couberin voor de
atleet van de moderne tijd een middel
was zijn vlag, zijn ras en zijn vader
land te verhogen. Hij erkent ook dat
de oorlog, spelen of geen spelen, ge
woon doorgaat. Juist in het dorp
echter, zo schrijft hij in het blad van
de Evangelisch-Lutherse kerk in
München, kunnen barrières worden
weggebroken, contacten worden ge
legd, kan begrip worden gekweekt
door de wijze van ontvangst zou
München een voorbeeld kunnen zijn.
Het lijkt echter tevergeefse hoop. At
lete Trudy Ruth bijvoorbeeld: 'Er is
over het algemeen weinig contact,
iedereen blijft bij elkaar. Ik woon op
een gang tussen het huishoudelijk
personeel en daarmee heb ik meer
contact dan de andren die tussen
andere atletes wonen. Er gaan veel
dingen aan je voorbij. Toen ik naar
München ging, dacht ik veel over
Rhodesië te horen. Ik heb echter
niets gemerkt toen ze werden uitge
sloten'. In München zal het Plympisch
verbroederingsvaandel evenals bij alle
voorgaande gelegenheden wel weer als
een nutteloos symbool hebben gewap
perd. Uitgezonderd dan degenen die
later nog eens tegen hun kinderen
kunnen zeggen: het is in het Olym
pisch dorp in München begonnen.
Tja, nu hoor ik van de redactie
van ik mag dat nu wel
zeggen onze kranten, dat een
aantal mensen zich afvraagt
hoe ik ooit official kon worden.
We hóuden natuurlijk altijd
mensen die het niet eens zijn
met wat ik wat ik hier noteer
op dit fijne feest, maar er schij
nen nu zelfs mensen te zijn die
mij willen laten terugroepen.
Men lijkt niet te beseffen wat
het precies betekent om als of
ficial door ons vaderland te
worden uitgezonden. Naast een
dienende taak hebben wij ook
zeer zeker een beschouwende
taak. Wij brengen de emoties
tot hun ware proporties terug.
De official, en nu spreek ik in
het algemeen, is zo'n beetje de
Marcel van Dam van de sport.
En omdat Marcel van Dam op
de televisie komt, mag ik best
in de krant.
Het lijkt mij nu ook wel het
juiste moment om eens uit de
doeken te doen hoe ik precies
in het official-wezen terecht
ben gekomen. Al weer vele ja
ren geleden moest ik door een
betreurenswaardig incident
mijn rechtenstudie te Leiden
afbreken. Het geluk was echter
met mij (zonder geluk vaart
niemand wel zegt het bekende
spreekwoord immers), want
kort na mijn huwelijk kreeg ik
een uitstekende baan aangebo
den in ons Indië. Ik bewaar aan
die jaren in onze Gordel van
Smaragd goede herinneringen,
en een daarvan is dat daar de
basis van mijn official-schap
werd gelegd. Tijidens hardloop
wedstrijden in een naburige
kraal werd ik namelijk eens
uitgenodigd als tijdwaarnemer
op te treden, omdat ik een
horloge had met een seconden-
wijzer. Dat is het prille begin
geweest.
Jaren later, weer terug in ons
goede vaderland, kwam ik op
een aandeelhoudersvergadering
van ons familie-bedrijf een
oude kennis uit de Indische
jaren tegen. Hij vertelde mij
dat hij official was geworden en
hij wilde mij wel voor een
soortgelijke functie voordragen.
Ik heb daar uiteraard onmiddel
lijk mee Ingestemd, omdat ik
nog wel wat vrije tijd over had.
Het leek mij een uitstekende
tijdspassering, onze jeugd in on
ze goede vaderlandse traditie op
te voeden en te begeleiden.
Het heeft daarna nog twee jaar
vergaderingen gekost, maar
toen was ik toch zover geko
men, dat ik voor de buitenland
se reisjes op de b-lijst werd
geplaatst. Dat wil zeggen, reizen
binnen de Benelux. Daarna is
het slechts een kwestie van na
tuurlijke eliminatie om hoog op
de a-lijst, de zoals wij dat
schertsend onder elkaar wel
noemen 'grote buitenlandse rei-
zen-lijst' te komen. Zo ben ik ln
München gekomen.
Uit het bovenstaande blijkt wel
duidelijk dat zo'n carrière voor
slechts weinig mensen is wegge
legd. Ik zou clan ook, als ik een
bescheiden advies mag uitbren
gen, tegen de gewone man in
de straat, willen zeggen: begin
er niet aan. Het is ook voor
officials een lange en moeilijke
weg naar de top. En daarnaast,
er staan toch al enkele vrien
den van mij te trappelen van
ongeduld om de open plaatsen
in te nemen.
jan f. eestganger'
erdc
npisc
2 05.
Final
PAbo
ïcord
Brut
5. Cl
MÜNCHEN Een forse rel brak er
gistermorgen uit, nadat de Noordko
reaan Ho Jun Li het goud had
gewonnen op het onderdeel pistool
schieten. Na ieder onderdeel wordt
er in München een persconferentie
gegeven. Ho Jun Li kon daar niet
onder uit, zoals hij ook niet langs
de vraag kon gaan wat hij nou
precies dacht toen hij aan het schie
ten was. Het antwoord van de
Noordkoreaan was even openhartig
als onthutsend. 'Ik dacht dat ik op
vijanden aan het richten was', zei
hij.
Dat bracht de officials uit zijn land
danig uit het evenwicht Vandaar
ook dat er kort na de persconferen
tie opnieuw een gelegenheid was om
met Ho Jun Li te praten, een gele
genheid die meer *vas bedoeld om
alles even recht te zetten. De Noord
koreaan ontkende onmiddellijk wat
hij gezegd had over zijn gedachten
tijdens het richten. 'Ik ben verkeerd
verstaan, men heeft mij verkeerd
geciteerd'. En geen van de aanwezi
ge journalisten kon hem duidelijk
maken dat hij echt had gezegd op
de vijand aan het richten te zijn
geweest. Ook de officials van de
ploeg verklaarden Li niet zoiets te
hebben horen zeggen. 'We zijn hier',
zo zei een van de officials, 'om
vragen to beantwoorden en niet om
te discussiëren'. Het onderwerp van
gesprek werd daarop tactisch ver
legd en IIo Jun Li kreeg tenslotte
het laatste woord. 'Ik ben zeer trots
de eerste Koreaanse medaille gewon
nen te hebben. Ik heb erg hard
getraind voor deze dag en ik ben
blij dat het ook de moeite waard is
geweest'.
China
Misschien zullen op
de volgende Olympische Spelen In
Montreal ook Chinese atleten
rondlopen. Van verschillende kanten
is namelijk de wens uitgesproken
om China weer als lid bij het IOC
aan te nemen. China, dat de organi
satie in 1956 verlaten heeft, vanwege
het lidmaatschap van Taiwan, wil
weer graag deel uit te maken van de
Olympische familie.
Giulio Onnesti, voorzitter van het
Italiaanse Olympische Comité, is pas
In de Volksrepubliek geweest om
prestaties op verschillende Olympi
sche sporten van dichtbij te be
kijken. De Italiaanse official heeft
h'erover rapport uitgebracht bij het
IOC. Omnesti: 'Ik heb het allemaal
eoed kunnen bekijken, en ik mag
wel zeggen, dat sport gezien als een
manier van leven en opvoeden, een
grote populariteit heeft in het land.
liet wordt hoog tijd, dat China zijn
plaats ln het IOC weer Inneemt'.
De Chinese Volksrepubliek hoort in
derdaad thuis op de Olympische
Spelen. De Spelen pretenderen
universeel te zijn, maar wanneer Bij de fieUS
een land met meer dan 700 miljoen
inwoners niet vertegenwoordigd Is
blijft er van een universele gedachte
weinig over.
Omnesti: 'Op grond van die ge
dachte moeten we serieus naar een
oplossing zoeken om het obstakel
Taiwan te omzeilen. De sportbond
van Taiwan moet niet langer aan de
Spelen deel kunnen nemen, eigenlijk
is Taiwan een provincie van de
Chinese Volksrepubliek en mag het
helemaal niet onder eigen vlag uit
komen'.
De honden van Japan. Noord-Korea,
Roemenië en Peru willen ook dat
China weer actief wordt. De interna
tionale Volleybalfederatie moet de
mogelijkheid onderzoeken of China
weer als actief lid kan worden opge
nomen. Op het congres van de Fede
ratie, dat op 4 september In München
plaats vindt, zal hierover beslist
worden. Voor de Federatie is het
overigens niet zo moeilijk een gun
stige beslissing te nemen, omdat het
China namelijk nog steeds als lid
beschouwt. De organisatie, die zich
op het standpunt stelt dat China
nimmer (wegens lidmaatschap van
Taiwan) is uitgetreden omschreef de
status van China als volgt: 'De
Volksrepubliek China is een van
onze leden, die op dit moment niet
actief lis in de wedstrijdsport'.
Omdat hij zijn naam voor reclame
doeleinden zou hebben geleend is
Engelands hoop op gouden medail
les op de vijf- on tienduizend meter,
Dave Bedford, door de commissie van
onderzoek van het IOC ter verant
woording geroepen. Enkele maanden
geleden verscheen Bedford in een
Frans blad, vrolijk trompetspelend,
gekleed in een groen trainingsjasje
met 'Coq de Sportive' de naam van
een Franse firma van sportartikelen
achter op de rug. Bedford vertelde
dat hij bij de neus genomen was
door de Franse firma. Hij had het
trainingsjack gekregen en dacht dat
hel jasje het officiële teaiue van de
Franse ploeg was.
Nieuwe stok
De wereldrecordhouder polsstok-
hoogspringen, de Amerikaan Bob Se-
agren, kreeg goed nieuws dat hij
nogal kalm opvatte. Hij mag toch
met zijn nieuwe aanvankelijk afge
keurde stok springen. De stok, een
centimeter dunner in de middellijn
dan de 'officiële' en een gram of 45
lichter, zal hij hard nodig hebben
om hoger dan de concurrentie te
reiken en Olympisch goud te halen.
Vooral de Zweed Kjell Isakksson,
met officiële stok, zal een serieuze
bedreiging voor hem zijn.
Drukken
Er zal niet meer gesproken worden
van de Olympische driekamp, maar
van de Olympische tweekamp, omdat
het onderdeel 'drukken' van het
wedstrijdprogramma geschrapt Is.
Alleen trekken en stoten zijn nu nog
over gebleven. Door deze wijziging
zijn alle tot dusver gemaakte re
cords ongeldig verklaard. De veran
dering is op medich advies doorge
voerd, omdat bij het 'drukken', het
eerste onderdeel van de drie Olym
pische oefeningen, het kniegewicht
en de wervelkolom te zwaar werden
belast. Bovendien ging de techniek
van dit nummer steeds meer op het
'stoten' lijken.
Man of vrouw
De belangrijkste vraag om de Kore
aanse volleybalspeelster Han Jong
Soek uit Noord Korea is zij een hij?
is nog altijd onbeantwoord gebleven.
De Koreaanse volleybalspeelster ver
scheen als enige van de vrouwelijke
deelnemers bij de Olympische Spe
len niet bij de vereiste sextest. Han
Jong Soek mag niet deelnemen aan
het volleybaltoernooi, aangezien zij
niet heeft voldaan aan de gestelde
voorwaarden', meldde Vladimir Sa-
vin het Russische lid van de techni
sche commissie van de Internationa
le Volleybalfederatie.
Al sinds twee Jaar circuleert het
gerucht dat Han Jong Soek veel
eerder tot de mannelijke dan tot de
vrouwelijke sexe behoort Het pro
bleem .werd twee Jaar geleden bij de
wereldkampioenschappen in Bulga
rije niet opgelost doordat de Noord-
koreaanse ploegleiding Han Jong
Soek niet liet meespelen nadat was
bekend geworden dat de deelneem
ster aan een sextest zouden worden
onderworpen. Toch werd Han Jong
Soek door Noord Korea ingeschre
ven voor de spelen. Voor de wed
strijd tegen Cuba stond haar naam
gisteren echter niet op het wed
strijdformulier. Zij verscheen ook
niet in de hal.
Doping
Een van de acht boksers, die gistera
vond op doping moest worden
gecontroleerd, de bantamgtw ichter
Joseph Mbouroukounda, heeft de an-
ti-doplngstest geweigerd. De voorzit
ter van de internationale Medische
Boksorganisatle, dr. Louis Blonstcin,
heeft Joseph op zijn weg naar het
Olympisch dorp laten volgen om
alsnog te proberen een urineproef tc
krijgen. Joseph, die zijn partij van
de Zwitser Rudolf Vogel verloor,
bleef echter weigeren.
Als hij gisteravond gewonnen zou
hebben, zou hij zeker gediskwalifi
ceerd zijn, maar welke straf de on
willige bokser nu te wachten staat
is nog niet bekend.
