dichtbij
BUITENLANDERS KNAPPEN
HIER KROTWONINGEN OP
Commentaar
Ierse ambassadeur
vliegt uit bocht
Chauffeurs gevaarlijke
stoffen krijgen cursus
'Juwelierszaken zijn
onvoldoende beveiligd'
Vlees dat nooit tot leven kwam
andbladen maandbladenmaandblad
-EROUW/KWARTET DINSDAG 1 AUGUSTUS 1972
Binnenland T3/K7
Griezelig
De Tsjechoslowaakse partijleider Hoc-
»ak bezwoer zijn land een paar jaar
geleden nog dat hij niets van die
ichijnprocessen moest hebben die een
heel land doen verstarren in de kille
greep van de angst. Als vroeger gevan
gene van de niets ontziende stalinist
Novotni klonk hij daarbij wel overtui
gend. Sinds de dag van de gewelddadi
ge onderdrukking van de Praagse Len
te heeft dat beeld van een nasleep van
monsterprocessen velen verontrust. On
dertussen hebben echter duizenden die
geestdriftig met Doebtsek hadden mee
gedaan op een veel subtielere manier
hun 'afrekening' gekregen namelijk
door verwijdering uit verantwoordelijke
functies in de samenleving. Op die
manier kon het regime het zonder
zulke opzichtige processen af leek het.
Thans echter wordt de openbare me
ning geschokt door het op gang komen
van een hele reeks processen waarin
een menigte overtuigde aanhangers van
het 'socialisme met een menselijk ge
zicht' alsnog wordt berecht met straf
fen rondom de vijf jaar gevangenis
straf. De gepleegde feiten liggen echter
niet vier, maar slechts één jaar in het
verleden namelijk het verspreiden
van oproepen ten tijde van de verkie
zingen van vorig jaar waarin de men
sen gewezen werden op hun nog altijd
grondwettige recht om hun oppositie
tegen het gevoerde bewind via het
stembiljet tot uitdrukking te brengen.
Dat is volgens de tenlastelegging een
poging tot ondermijning van de socia
listische staat. Het betreft hier een
grote groep moedige intellectuelen, die
zich niet zomaar hebben laten intimi
deren. Inplaats van zich koest te hou
den, hebben ze opnieuw van zich af
gesproken zich beroepend op de
grondrechten die ook de machthebbers
niet openlijk durfden te schrappen.
Voor het regime is dat een goede
gelegenheid geworden om de volhou
ders onder de revisionisten, de mensen
die blijkbaar nóg de Praagse Lente in
het hoofd hadden, op voorbeeldige
wijze aan te pakken. En de lange arm
van de stalinistische reactie slaat vier
jaar later alsnog toe. Zo werken com
munistische partijhiërarchieën in Oost-
Europa ijverig aan het herstel van het
griezelige beeld van hun samenleving.
Wat ook de voornemens mogen zijn
voor ontspanningsbesprekingen in Mid
den-Europa en wat westerse regeringen
ook nodig mogen achten om het kli
maat hiervoor geschikt te maken, een
fel en bitter protest hiertegen mag niet
uitblijven.
Van een verslaggever
WASSENAAR Ambassadeur E.
MacWhite van de Ierse republiek is
in de nacht van zondag op maandag
bij een auto-ongeluk om het leven
gekomen in zijn woonplaats Wasse
naar.
De 46-jarige diplomaat was na een
bespreking in Den Haag op weg naar
huis. Volgens de politie van Wasse
naar is hij in een bocht op tot nu toe
onverklaarbare wijze tegen een rechts
van de weg staand waarschuwingslicht
gebotst De auto sloeg verscheidene
malen over de kop en de heer Mac
White werd er uit geslingerd. Hij werd
direct naar een ziekenhuis gebracht
waar hij kort na aankomst overleed.
Van een verslaggever
DEN HAAG De Eigen vervoerders
organisatie CEVO) gaat dit jaar be
ginnen met een aparte cursus voor
chauffeurs die gevaarlijke stoffen ver
voeren. Zowel handel en industrie als
de vervoerbedrijven hadden behoefte
aan dit hulpmiddel bij de interne
bedrijfsopleidingen. De opzet van de
(schriftelijke) cursus is dat de bedrij
ven met eigen instructeurs de cur
sisten begeleiden. Voor die instruc
teurs wordt een handleiding beschik
baar gesteld. De chauffeurs zullen de
cursus met een examen kunnen afslui
ten.
Het initiatief van de EVO is positief
ontvangen bij het ministerie van ver
keer en waterstaat, bij de organisaties
van het beroepsgoederenvervoer, en
bij de vakbonden.
DEN BOSCH 'In Nederland zijn
juweliers steeds meer het slachtoffer
van ruitinslagen, inbraken en berovin
gen en dat komt omdat de beveiliging
vaak onvoldoende is. Daar wordt in
Nederland incidenteel eens aan ge
dacht. het is geen onderdeel van de
bediïjfspolitiek.'
Dit zegt het centraal orgaan voor de
juweliers en horlogers. dat op 11
september in de Brabanthallen te Den
Bosch een vergadering houdt over het
onderwerp 'veiligneid en verzekering.'
De verzekeringsmaatschappijen eisen
.steeds hogere premies en stellen
steeds hogere eisen aan de veiligheid
door de grote risico's die zij lopen, zo
zegt het orgaan.
Kennelijk zijn de huievrouwen erg
gelukkig met TVP. De eerete maand
dat het produkt te krijgen was, febru
ari, liep het storm, maar dat uas meer
een soort van nieuwsgierigheidsgolf,
zegt directeur J. L. Nederlof van de
United Food Group N.V. En wat zijn
bedrijf niet had kunnen voorzien, ge
beurde: ook na de 'nieuwsgierigheids
periode' bleef TVP de winkels uit
vliegen.
Voor u, die vier jaar geleden al
abonnee op Trouw was, is dit ouwe
koek, ook al gaat het over kunstvlees.
We schreven dit eind juni 1968, toen
het TVP-namaakvlees net een paar
maanden in de handel was: een Ame
rikaanse uitvinding, die met voor- en
achternaam voluit 'textured vegetable
protein' genoemd was, uit sojabonen
gemaakt en voor 100 procent plantaar
dig was. Wds, want waar is de inder
tijd zo bejubelde TVP gebleven?
Waar is de NV met de fraaie naam,
waar zijn directeur?
Het voorlichtingsbureau voor de voe
ding weet er alles van. Het kunstvlees
is zacht en kalm overleden, de import
gestaakt en de firma met de noorder
zon vertrokken. 'Wij hebben indertijd
berekeningen gemaakt en daaruit
bleek, dat je haast nog goedkoper
echt vlees kon krijgen. Natuurlijk
geen biefstuk, maar wel een behoor
lijk lapje. Het hele geval is als een
nachtkaars uitgegaan, omdat er in ons
land weinig behoefte aan nog meer
nieuwe dingen bleek te zijn. We heb
ben hier zo'n grote keus in voedings
middelen, dat men niet bepaald zit te
wachten op nog meer variatie. In het
begin hebben veel huisvrouwen het
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM In rap Italiaans wordt de techniek van het behangen besproken. Een Poolse inge
nieur staat al twee dagen in het toilet te schilderen. Canadese meisjes bewerken een keuken waar in
vijftig jaar geen verfkwast was gezien. In de Amsterdamse Kinkerbuurt ondergaan bejaarden verbaasd
en dankbaar een drie weken durende opknapbeurt van bun woningen, uitgevoerd door een groep van
drieëntwintig buitenlanders onder leiding van de Stichting Buitenlandse Werkkampen.
Fransen, Engelsen, Libanezen, Polen
en Tsjechen (om maar een paar natio
naliteiten te noemen) kwamen naar
Nederland om in hun vakantie te
werken in een van Nederlands ergste
saneringsbuurten. In de Kinkerbuurt
zijn in afwachting van grootscheepse
reconstructieplannen die nog niemand
gezien heeft, grote gaten in de bebou
wing gevallen.
De oorspronkelijke bevolking is al
voor het grootste deel naar frisse
nieuwbouw vertrokken en zij die ble
ven kijken tegen de dichtgetimmerde
ramen van de verdwenen overbuur
aan. Achter bleven ook de bejaarden
van de Kinkerbuurt, een groep van
duizenden die vijftien procent van de
huidige bevolking vormen. Ze leven
vaak in ernstige verwaarloosde of ver
krotte halve woninkjes. De huisbaas
trekt alleen nog huur omdat hij on
derhoud van wat toch tegen de grond
moet niet ziet zitten. De bejaarden
die zich nog wel zelf kunnen helpen
zijn echt niet in staat zelf de kamers
nog eens te behangen en te schilderen
en laten doen kost in deze tijd veel
geld. Ook de berustende gedachte van
de saneringswijk 'dat het hun tijd wel
zou duren' liet de bejaarden in hun
steeds naargeestiger omgeving.
Fietspaden
Om in ieder geval voor een aantal
bejaarden weer wat kleur in hun
omgeving te brengen, begon de stich
ting Buitenlandse Werkkampen vorige
week een 'project' in de Kinkerbuurt.
De Stichting verliet al enige tijd
geleden de haast klassiek geworden
(gedachte dat buitenlandse studenten
die hun vakanties voor een deel be
kostigen door in een gastland samen
de handen uit de mouwen te steken,
alleen maar nuttig werk konden doen
bij de aanleg van fietspaden of het
bouwen van een noodschool. Al eer
der in Leeuwarden en Rotterdam wer
den 's zomers 'volksbuurtkampen' ge
organiseerd waar buitenlanders be
jaarden hielpen of activiteiten voor
de buurtjeugd organiseerden.
'We hadden al lang het gevoel dat
naast het aanleggen van fietspaden er
nog wel ander sociaal nuttig werk
voor buitenlanders viel te doen' zegt
Marieke Samson die samen met Ton
Buhns het SWB-kamp In de Kinker
buurt leidt. 'Met dit soort kampen
help je echt mensen die het meest
dringend op die hulp zaten te wach
ten, Ook de buitenlanders voelen dat
erg goed aan'.
Het kamp (er volgt er nog een in de
Jordaan) weid opgezet in samenwer
king met de Stichting Wijkvoorzienin-
gen Bejaarden die in Amsterdam de
hulpverlening aan zelfstandig wonen
de bejaarden in de buurten probeert
te coördineren. Wijkpostleidster Bep
Post bezocht de bejaarden die het
meest voor deze internationale hulp
verlening in aanmerking kwamen.
'Oude mensen kijken natuurlijk erg
tegen dergelijke toestanden op. Samen
met de kampleiders is bekeken wat er
aan elk huis gedaan moest worden. Er
wordt nu tien huizen opgeknapt Vrij
willigers uit de buurt we hebben
er hier gelukkig heel wat zouden
voor zo'n klus maanden nodig heb
ben'.
Verrassingen
Gevaarlijke Udink
Vrij Nederlands hoofdredacteur Ri-
nus Ferdinandusse woont, zo lezen we
in het augustus-nummer van Avenue
(ƒ2,50), 'm een rijkeluisbuurt bij 't
Vondelpark in Amsterdam'. Wie wil
weten w£Ar precies, kan het in het
telefoonboek nakijken: de Sophialaan
(waar ook dominee Geelkerken ooit
heeft gewoond, maar dit zéér terzij
de). Ferdinandusse, wie we een wat
volwassener gesprekspartner hadden
toegewenst dan Guus Dijkhuizen, vindt
Udink een gevaarlijke man, en hij
zegt ook waarom: 't Feit dat de
mensen niet kunnen wonen en 't feit
dat ze, als ze kunnen wonen, helemaal
niet kunnen kiezen hoe ze willen
wonen. Toevallig, omdat ik een paar
boeken heb geschreven, heb ik dit
huis kunnen kopen. Maar anders zat
ik nog op een kloterige flat in Am
stelveen. En ik ben iemand die enige
ruimte nodig heeft'. In deze Avenue
verder o.a. een uitgebreid verhaal van
Dick Schaap over het (hebben van
een) geestelijk gehandicapt kind.
Geen nieuw onderwerp, gelukkig
wordt er de laatste tijd meer en
openhartiger over geschreven, en deze
bijdrage is waardevol vanwege de met
ouders èn met mensen van stichtin
gen gevoerde gesprekken, die
rechtstreeks zijn en niet in het anec-
dotische blijven hangen.
In het juli/augustus-nummer van Ge
zond Gezin 1,75) vraagt dr. J. P.
A. Zuidgeest aandacht voor weduwen.
De positieve ontwikkeling van de laat
ste tijd, betere sociale voorzieningen
en zo, heeft deze negatieve kant, dat
de aandacht voor de weduwe snel
verslapt. Van negen van de tien we
duwen kun je dit verhaal horen: hoe
bevriende (echt)paren minder en
minder komen om tenslotte helemaal
weg te blijven: hoe zij zelf nauwelijks
naar avondjes en dergelijke durven
gaan, omdat ze zich daar maar 'een
half mens' voelen'. Titelverhaal van
Gezond Gezin: de miskraam. De arts
mevrouw C. v. d. Plas-Korenhoff zet
uiteen dat de oorzaak vaak een raad
sel is. Legerdominee Chr. van Ulden
vindt Gezond Gezin in de regel een
aardig blad. maar de publikatie 'Sol
daten en hun meisjes' is hem èn de
leerlingen van de koninklijke militai
re school te Weert in 't verkeerde
keelgat geschoten: slappe mentaliteit,
zelfmedelijden.Gezond Gezin op
haar beurt signaleert enige bevooroor
deeldheid bij de adspi rant-ond eroff icie-
ren.
De buik
De 'vrijdenkerlge' psychoanalyticus
Georg Groddeck is dol op de buik en
dat worden we uitvoerig gewaar in
het augustus-nummer van Elegance
3,50), dat je op 't eerste oog niet
aanziet voor een blad met lofzangen
op dat lichaamsdeel. Maar Greddeck
wordt gewoon lyrisch zo gauw de buik
ter sprake komt. Voor hem zijn oog.
neus, oren, hersenen enz. niet veel
meer dan een verlengstuk van de
buik, voor hem is de ruimte tussen
bilnaad en middenrif 'de zon van de
mens, de echoput van de psyche, het
centrum waaromheen zich het ple
naire stelsel van de mens beweegt'.
En in de bijbel staat dat God de
nieren doorgrondt, en dat staat er niet
van de hersenen.Veel aandacht
trouwens voor het lichaam in deze
Elegance: een heel verhaal over trim
men en over de wederopleving van
Duitse kuur-oorden, waar overwerkte
zakenlui de plaats van al dan niet
losbandige prinsen innemen; en een
uitvoerige bijdrage over het nut van
vitaminetabletten (altijd beter dan
voedselverwording die zich manifes
teert in het eten van frites-mèt en
doodgevroren vismoten die eerder op
plukken watten lijken dan op vis,
zoals Elegance knorrig opmerkt). Een
Engels echtpaar ging terug naar de
natuur om te kijken of je na 'de' bom
in leven zou kunnen blijven met wat
de natuur dan nog biedt. Ook de
apotheek van moeder natuur komt ter
sprake (bij oorpijn een koolblad op
het oor binden).
Kinderen/kibbelen
In het augustus-nummer van Ouders
van nu 2,45) aandacht voor dc
vraag: waarom willen we kinderen?
Na het verslg van een groepsdiscussie
komen de reacties van dokter Dupuis,
Richter Roegholt en professor Trim
bos. De laatste vindt de gestelde
vraag niet onzinnig. Hij betoogt dat
de motieven om kinderen te willen
gericht zijn op het eigen geluk en het
gezinsgeluk, een geluk dicht bij huis.
'Het waren ook dit soort motieven die
mijn eigen gezinsgroei bepaald
hebben. Maar we zijn in een andere,
open en zeer bevolkte wereld terecht
gekomen, waarin het steeds moeilijker
wordt het kleine geluk dichtbij en in
eigen huis als uitsluitend motief te
kunnen handhaven. Het grote geluk
minder dicht bij huis: een leefbaar en
menswaardig bestaan in de komende
jaren voor ons allen op deze aarde,
zal bij onze motivering betrokken
gaan worden'. In deze Ouders van nu
kunnen we vernemen dat hel vol
strekt zinloos is het kibbelen van
kinderen drastisch tegen te gaan,
want 'iets dat zó wezenlijk tot onze
menselijke (dus ook dierlijke) natuur
behoort, kan nu eenmaal niet straffe
loos worden onderdrukt. Het dicht-bij-
elkaar-wonen in gezinsverband eist al
zóveel zelfbeheersing, dat het beslist
te veel gevraagd zou zijn om ook nog
steeds 'lief-en-aardig' tegen elkaar te
doen'. Uit de reactie van een moeder
op dit verhaal (Ouders van nu kent
een zgn. ouderraad, die van tevoren
bepaalde artikelen bekijkt en be
spreekt): 'Het is ook in de regel veel
beter als je je er niet te veel mee
bemoeit'.
Overbevolking
Overbevolking? Lang niet zeker, vindt
de Amerkaanse bioloog dr. John J.
Christian. Volgens zijn theorie, geba
seerd op laboratoriumonderzoekingen,
hebben mensen en dieren een soort
'inwendige schakelaar', waardoor een
verschuiving in hun hormoonpatroon
optreedt zodra de bevolking een be
paalde ddchtheidsgraad heeft bereikt.
Er ontstaan dan tal van ziekten die
de groei van de bevolking inperken.
Deze verandering treedt zelfs op als
er voldoende voedsel en ruimte be
schikbaar is. Wanneer, aldus nog
steeds het verhaal van de heer Chris
tian. dat we aantreffen in het augus
tus-nummer van De vrouw en haar
huis 2,50), wanneer een groep
dieren, en mogelijkerwijs ook mensen,
een bepaalde omvang heeft bereikt,
dan verandert zowel hun gedrag als
de onderlinge verhouding binnen de
groep èn het vermogen om zich voort
te planten. De dieren uit de groep
beperken onwillekeurig hun eigen
groei. De vrouw en haar huis biedt
voorts een artikel over autistische
kinderen met ter zake doende informa
tie. Ook attenderen we op de bijdrage
'Inspraak in de woningbouw': kleine
woningen voor alleenstaanden of
mensen zonder kinderen hoeven blij
kens ontwerpen van Henk Klundert
niet klungelig te zijn.
zakenman
Vol verbazing bekeek de directeur
van het Arnhemse huis van bewaring
elke morgen het stapeltje post voor
één bepaalde gevangene. Soms waren
er drie ansichtkaarten, maar ook wel
eens zeven tegelijk. Allemaal kleurige
vèrgezichten waarmee, naar men aan
vankelijk aannam, de geadresseerde
zijn cel zeker wilde opfleuren.
De verbazing sloeg alras om in een
beetje nieuwsgierigheid en een hoop
argwaan, toen de kaarten maar bleven
binnenstromen en daarom liet de di
recteur de gevangene op het matje
komen. Daar kwam hij niet veel ver
der mee, omdat dc man stug bleef
volhouden dat de kaarten gewoon een
attentie van zijn vrouw waren.
Maar een gevangenisdirecteur staan
nog andere informatiewegen open. En
uit die bronnen hoorde hij hoe het
zat met al die geheimzinnige post: de
gevangene behartigde langs deze wet
tige weg zijn belamgen irn het Arn
hemse (rosse) Spijkerkwartier. De da
me die daar voor hem arbeidde, liet
hem via het aantal prentbriefkaarten
weten hoeveel betalende klanten zij
de voorgaande dag bewerkt had. En
aangezien hij het tarief kende, kon hij
op deze manier nauwkeurig de be-
drijfskas bijhouden.
In de huizen wordt door 3 5 4 man
een week lang geverfd en behangen.
Daarbij stuit men in deze gammele
huizen vaak op onaangename verras
singen: 'Als je een stuk behang van de
muur trekt, komt soms de rest van de
wand ook mee. We hebben al kilo's
albastina A'erwerkt om alle gaten te
stoppen. De bedoeling was dertien
woningen op te knappen maar het
zijn er tien geworden omdat we ons
duidelijk op de hoeveelheid werk had
den verkeken', zegt Ton.
Mevrouw Bergisch (88) op één hoog
vindt het allemaal prachtig, ook al
dekt de nieuwe verf in de keuken niet
helemaal: 'Die keuken was helemaal
bruin meneer. In vijftig jaar niets
meer aan gedaan. Zelf kon ik er echt
niet meer aan beginnen en de huis
baas deed niets. Het is toch prachtig
dat buitenlandse mensen die je nooit
hebben gezien, zoiets doen. En het
zijn zulke nette jongelui'. De familie
Janssen heeft het wat moeilijker. Be
rustend kijken ze toe hoe in de chaos
van hun woonkamer behang wordt
geplakt: 'We hebben er erg tegenop
gezien maar nu valt het toch wel
mee. Het ziet er al een stuk beter uit'.
Voor de buitenlandse deelnemers aan
het kamp is het werk in een sane-
ringsbuurt nog iets nieuws. Een twin
tigjarige Italiaanse had er in het
begin wel wat moeilijk mee: 'de sane
ringsellende in de Kinkerbuurt is niet
te vergelijken met de treurige toe
standen in sommige Italiaanse volks
buurten. vooral in het zuiden van
Italië. Nederland kent geen echte ar
moede. Ze moesten deze buurt maar
gewoon afbreken. Nicole Boyer die
nog in het Franse Toulouse studeert,
denkt dat de Nederlandse overheid
toch meer aan het probleem van de
oudere mens doet dan de Franse rege
ring. 'In Frankrijk wordt er bijna
niets aan gedaan. Rien'.
Maar waarom doe je er dan in eigen
land niet iets aan, waarom doe je het
wel in Nederland? Nicole: 'Ik wilde
graag Nederland zien. Bovendien
heeft de Franse jeugd nog niet het
idee dat je iets voor oudere mensen
moet doen. Als je wilt helpen sta je
in Frankrijk nog alleen'.
SVB-leider Ton: 'Natuurlijk krijg je
de opmerking van butenlanders, voo-
al als ze uit Zuid-Europa komen, dat
de toestand hier eigenlijk best mee
valt in vergelijking met de omstandig
heden waaronder bejaarden in hun
landen moeten leven. Maar 'armoede'
is natuurlijk relatief. Mensen die het
in onze rijke maatschappij niet zo
breed hebben, voelen zich even bena
deeld als de armsten in Italiaanse
volksbuurten. Dat begrijpen onze
deelnemers gelukkig ook'. Ton hoopt
dat de opknapbeurt gevolgd zal wor
den door dergelijke acties uit de
buurt'. Je beseft natuurlijk dat je met
een dergelijke actie tijdelijk hulp
biedt maar de problemen niet oplost.
Hoe aan zo'n actie een zinnig vervolg
is te geven is een van de problemen
waar ik nog niet uit ben'. Het belang
rijkste blijft natuurlijk dat je in ieder
geval een paar mensen hebt geholpen.
'Bep Post: 'Alleen al wat fleur aan je
huis, een nieuw behangetje tegen de
muur, dat kan voor een bejaarde
vreselijk belangrijk zijn'.
doodshemd
dunant
wel geprobeerd, maar dan vond hun
man het niet lekker of ze wilden wel
eens een gewoon stuk van dit 'vleet'.
Maar dat moest nog uitgevonden wor
den, want er waren alleen stukjes.
Bovendien moest je wel iets van kook
kunst afweten om er echt smaak aan
te krijgen. Wij vonden het toen goed
te gebruiken, maar niet iets om nooit
meer naar de slager te gaan. Het was
niet slechter dan echt vlees, maar ook
niet beter en evenmin gezonder. De
eiwitten waren moeilijk verteerbaar.
Het spul werd gesponnen en dan
weer samengeplakt. het kreeg een
soort textielbehandeling. Nylonvlees
is niet eens zo'n gekke benaming. Uit
poeder werd iets substantieels ge
maakt, wel knap, maar ondanks alles
is de TVP hier eigenlijk gewoon afge
gaan. Een enkele keer krijgen we nog
wel eens een vraag waar het kunst
vlees gebleven is, maar dat komt vrij
wel uitsluitend ran vegetariërs. Die
vonden het wel prettig, een vervan
ging voor vlees'.
Bij de Nederlandse Vegetariërsbond
zegt men, dat TVP alleen maar gemist
wordt door mensen, die bezig waren
vegetariër te worden. 'Net als mensen
die ophouden met roken, wilden zij er
iets voor in de plaats. Vooral in die
overgangsperiode moest ten minste
iets te zien zijn in het hoekje waar
anders een stuk vlees lag. Maar de
'oude' vegetariërs walgden van de
vleessmaak. Die deed ze denken aan
dode dieren en een massa mensen zijn
tegelijk ook consequente dierenbe
schermers. Die vroegen ons dan, of ze
zoiets niet met een notensmaak of zo
konden maken.'
op de Nederlandse binnenwateren
maar toegestaan is: 80 meter lang en
11,20 breed. Als het volgend jaar echt
in de vaart komt, kunnen er elke
week 74 invalide en bedlegerige va
kantiegangers mee. Jaarlijks zal deze
J. Henri Dunant in totaal 2350 gasten
een heel aparte vakantieweek bezor
gen.
Het gebeurde in Oost-Slowakije. Een
dorpeling. Juraj Lacjo, dwong i.,et
zijn familie een begrafenisstoet tot
stilstand, maakte de kist open en keek
of de overledene misschien zijn hemd
aan had. Een buurman, met wie de
Slowaak in onmin leefde, zou dat
hemd hebben gegapt en in de kist
gestopt. Nu is textiel in die streken
nog altijd een artikel waar je niet zo
één, twee. drie aan komt, maar dat
was niet de reden van de begrafenis-
rel. In de buurt waar Lacko vandaan
komt, is men nogal bijgelovig en het
verhaal wil, dat je over uiterlijk een
jaar zelf in een doodskist terecht
komt, als je hemd met een ander mee
begraven wordt. Lacko had gehoord
dat de buurman zich op hem wilde
wreken door dat geintje met zijn
hemd uit te halen en dus nam hij
met zijn familie het zekere voor het
onzekere. Alles was vergeefs. Het
hemd zat er niet in.
De politie had weinig begrip voor
deze vorm van bijgeloof en ook de
rechter kon geen waardering voor de
doodsbange man opbrengen. Hij ver
oordeelde hem tot vijf maanden ge
vangenisstraf en mevrouw Lacko. die
met de rest van de familie uiterst
gebelgd over zoveel onbegrip het poli
tiebureau bestormd had, tot twintig
maanden voorwaardelijk.
onbetaalbaar
Barkeeper Gianfranco Vanucci in het
Italiaanse Lavagna heeft zijn belasting
aanslag binnen. Hij moet drie lire
betalen en omdat het ministerie van
financiën best begrijpt dat Vanucci
daar wel even van staat te kijken, is
de barkeeper afbetaling in drie ter
mijnen toegestaan. De eerste lire
moet deze maand, de volgende in
oktober en de laatste in december
voldaan zijn.
Ondanks al die verzachtende maatre
gelen zit Vanucci met z'n handen in
z'n haar. Munten van één lire kent
Italië niet (meer). Het hele bedrag
van drie lire stelt niet meer voor dan
een cent of twee, krap zelfs, en als de
barman met de kleinste munt (vijf
lire) zijn hele aanslag in eens betaalt,
geeft hij de overheid bijna tweemaal
te veel.
waakhond
Sinds hij in het brandpunt van de
belangstelling staat, kan de democrati
sche kandidaat voor het Amerikaanse
presidentschap George McGovern zich
nergens meer vertonen zonder een
persoonlijke lijfwacht. Zelfs hier, op
hel Sylvanmeer in de staat Zuid-
Dakota, waar hij wat ontspanning pro
beert te vinden, moet er zo'n waak
hond mee in de kano. Je vraagt Je af
wat een geheim agent hier in geval
van nood werkelijk kan uitrichten,
maar helpen kanoën kan hij natuur
lijk in elk geval.
LOWIETJE
KMI*»'
Het vlot iets minder met het nieuwe
hospitaalschip J. Henri Dunant dan
het Rode Kruis gehoopt had. Eind
deze maand zou de nieuwe Dunant in
Arnhem van stapel lopen, maar door
wat tegenslag moet het schip nu nog
een paar maanden op de helling blij
ven. Daarom zal aan die verlate tewa
terlating geen bijzondere aandacht
worden besteed, maar des te groter
wordt het feest rondom dc officiële
overdracht en doop begin volgend
jaar.
Het resultaat van de actie Ship Ahoy,
waarvoor het publiek in oktober 1970
zo'n acht miljoen gulden bijeen
bracht, mag er zij'n. Het nieuwe Kode
Kruis-recreatieschip wordt zo ruim als
Het is natuurlijk wel even een rommel in je kamer en de taal van de 'bouwvakkers' versta je ook niet, maar na afloop van de opknap
beurt ziet het er een stuk beter uit.
