'Frontaanval Fiolet op
wereldraad van kerken'
Litouwse bisschoppen
laken protestacties
FILMPREMIÈRES VAN DEZE WEEK
vandaag
Wereldraad helpt
in zuidelijk Soedan
Voor ton gestolen
op klaarlichte dag
Beroepings-
werk
Trouw
Kwartet
Grote keus uit leuke films voor kinderen
Boekenetalage
TROUW/K WAF TET VRIJDAG 14 JULI 1972
Kork Film T2 K
Prof.V an ltterzon vraagt opheldering
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM Hoe zal de raad van kerken in Nederland de wereldraad van kerken tegemoet
treden, als deze volgende maand in Utrecht vergadert?
Deze vraag stelt prof. dr. G. P. vat
ltterzon in het Hervormd Weekblad
na wat hij noemt 'een frontaanval van
enorm formaat', die de secretaris van
de Nederlandse raad van kerken, prof.
dr. H. A. M. Fiolet, op de wereldraad
heeft gedaan.
Volgens prof. Van ltterzon zijn er
'geen geringe spanningen' ontstaan
tussen prof. Fiolet en de wereldraad
na het uitvoerige artikel van laatstge
noemde in het blad Kosmos/Oekume-
ne. Dit artikel was getiteld 'Establish
ment kontra experiment' met als mot
to 'De kerken staan uitgerangeerd op
het doodspoor van de wereldraad van
kerken'.
Fiolet betoogt in dit artikel, dat 'de
wereldraad de oekumenische bewe
ging blijvend frustreert.' Hij spreekt
van een 'geboorte-afwijking, waardoor
de oekumenische beweging na 1948 op
het verkeerde spoor van de wereld
raad van kerken is gaan rijden.'
'Geplaatst onder de verantwoordelijk
heid van zijn leden kon de raad niet
méér opleveren dan handhaving van
de kerkelijke status-quo. Daardoor is
hij het establishment van de verdeeld
heid geworden.'
Openbaring
Prof. Van ltterzon wijst met name op
de volgende passage in het betoog van
prof. Fiolet: 'Op de achtergrond van
dit onvermogen van de kerken om het
eigen establishment te doorbreken en
van de haast van de Wereldraad om
een nieuw kerkelijk establishment op
t'* bouwen waarin de kerken zich
geborgen konden voelen, staat de ge
loofsvisie hoe God zich in de geschie
denis heeft geopenbaard. Vanuit het
dualistisch wereldbeeld, dat God in de
hemel plaatst en de mens op aarde,
wordt de openbaring verstaan als een
meedelen van genade en waarheden
vanuit de wereld van God aan de
mens op deze wereld. Dit handelen en
spreken van God heeft plaats gevon
den in het midden van de menselijke
geschiedenis en op een konkreet aan
te wijzen plaats: in het uitverkoren
volk van Israël en in het menselijk
leven van Jezus van Nazareth. De
KAUNAS (KNP) De rooms-kathoüeke bisschoppen van Litouwen
hebben in een gemeenschappelijk herderlijk schrijven hun bezorgd
heid uitgedrukt over de massale protesten van duizenden rooms-ka-
tnoüeken tegen de beperking van de godsdienstvrijheid in deze sow- Nog lid
jet-republiek.
openbaring van God staat ruimtelijk-
haaks op deze wereld, komt loodrecht
vanuit de hemel. Daarom is zij exclu
sief, d.w.z. alleen dóór gebeurd en
ééns en voor altijd dóór meegedeeld.
Met de dood van de laatste apostel als
oog- en oorgetuige van deze goddelij
ke zelfmededeling in Christus is deze
openbaring afgesloten. Het apostolisch
getuigenis over dit handelen en spre
ken van God is vastgelegd in de
Schrift. De kerk als de geloofsgemeen
schap die leeft uit dit heilsgebeuren
heeft de roeping om door de verkon
diging van Gods woord en de bedie
ning van de sakramenten deze exclu
sieve openbaring nabij te brengen aan
de mensen van alle eeuwen en alle
landen. Zij is daarbij gebonden aan
de Schrift als het authentieke getuige
nis van Gods heilshandelen in het
verleden. De normativiteit van de
Schrift wordt daarom beleefd als een
statische herhaling van het eenmaal
door God gesproken woord. De sakra
menten functioneren als de tekenen
waardoor het eenmaal voltrokken heil
wordt meegedeeld of bezegeld. De
Kerk leeft daarom met haar gezicht
naar het verleden en als gevolg daar
van met haar rug naar de toekomst
De vele pogingen tot hervor
ming van de Kerk heeft zij in haar
midden monddood kunnen maken
door hen de bewijslast op te leggen
van onvoorwaardelijke overeenstem
ming met de waarheid die zij allen en
de eeuwen kan doorgeven. De
gebondenheid aan het verleden van
Gods openbaring maakt het toekomst-
perspektief van de Wereldraad weinig
aantrekkelijk.'
UTRECHT De wereldraad van fe
ken is gevraagd de herbouw van i
gen dorpen in Zuid-Soedan op zich
nemen. Hiervoor is acht miljoen gi
den nodig. Om de nood in dit gebii
te lenigen is door de in de werd
raad samenwerkende kerken ree
een bedrag van 400.000 gulden vo
medische zorg uitgegeven. Daarnaj
is 200.000 gulden besteed voor i
voorziening in de eerste levensbeha
ter.
Ongeveer 17.000 Litouwse rooms-ka-
tholieken hadden een schrijven ge
richt aan de Russische partijleider
Breznjew en aan de secretaris-gene
raal van de Verenigde Naties Kurt
Waldheim, waarin ze wezen op de
benauwde toestand van hun kerk. Te
vens is in verschillende petities aan
de autoriteiten geprotesteerd tegen de
veroordeling van geestelijken en de
ambtsverhindering van de bisschoppen.
In hun herderlijke brief uiten de
bisschoppen hun vreugde over de gro
te deelneming aan do eredienst 'Onze
vreugde wordt echter getemperd om
verschillende redenen, welke de een
heid der gelovigen storen en de Li
touwse kerk te gronde richten'.
Enkele priesters en gelovigen hebben
zich lichtzinnig gedragen 'zonder aan
de gevolgen te denken, aldus de bis
schoppen, die uiteenzetten dat een
petitie de verhouding tussen kerk en
staat slecht kan beïnvloeden en mis
verstanden oproept. Dergelijke hande
lingen kunnen voor de kerk geen
goed meebrengen.
Prof. Van ltterzon vraagt zich af, of
prof. Fiolet met dit zicht op openba
ring en traditie nog lid van de rooms-
katholieke kerk kan blijven.
Men mag zijns inziens niet zeggen,
dat prof. Fiolet louter privé heeft
Prof. dr. H. A. M. Fiolet, secretaris van de Nederlandse raad van ker
ken, die in een artikel betoogde dat de Wereldraad van kerken de
oecumenische beweging frustreert.
Tenslotte vraagt prof. Van ltterzon
'vóór de vergaderingen in augustus
graag enig uitsluitsel' over de vraag
'oekumene a la de wereldraad of la
prof. Fiolet'. 'Daartoe zijn wij als
Nederlandse, ontvangende kerken ver
plicht. De wereldraad die hier komt
vergaderen, heeft er recht op.'
geschreven en dat de raad van kerken
in geen enkel opzicht op deze openlij
ke aanval kan worden aangezien.
Prof. Van ltterzon herinnert aan de
'proeve van een beginseLvorklaring'
van de raad va., kerken, die ook'
overduidelijk het theologisch stempel
van prof. Fiolet droeg.
HET ONDOORGRONDELIJKE
Vroeger leerden wij onderscheid ma
ken tussen de geopenbaarde en de
verborgen wil van God. De eerste was
te vinden in de geboden Gods. De
verborgen wil van God was ons niet
geopenbaard, d.w.z. niemand kon we
ten wat God met hem voorhad. Maar,
zoals het vaak met zulke onderschei
dingen gaat, zo ging het ook met deze
onderscheiding. De verborgen wil van
God werd datgene wat er met ons
gebeurt. Alles wat de mens overkomt
werd onder die verborgen wil gescho
ven. Het merkwaardige was dat daar
door het verschil kleiner werd, het
werd een tijdsverschil. De geopen
baarde wil van God had je. om zo te
zeggen, in de bijbel bij de hand, maar
ook de verborgen wil was, geopen
baard, alleen een beetje later, nl. altijd
precies nadat er iets gebeurd was.
Sommigen spraken dan van eenswil-
lendheid. De mens moest alles wat
hem overkwam niet alleen aanvaar
den, maar ook met God samen willen.
Ik geloof dat wij voorzichtig moeten
zijn met al die onderscheidingen die
zo gemakkelijk in het gehoor liggen.
Ze hebben het bezwaar dat het soms
lang kan duren voordat je er persoon
lijk over na gaat denken. De verbor
gen wil van God, zoals hierboven
beschreven, en door velen beleefd,
verschilt op die manier weinig van
het noodlot en eenswillendheid is
waarschijnlijk een begrip dat meer
met de Griekse filosofie dan met de
bijbel te maken heeft. Om te begin
nen moeten we veel meer onderscheid
maken tussen wat ons overkomt en
wat wij mensen elkaar aandoen. Oor
logen overkomen ons niet, die doen.
we elkaar aan. Een oorlog met Gods
wil in verband brengen is minstens
erg verwarrend. God wil dat juist
niet. Op die manier kunnen we alle
ongerechtigheid wel met Gods wil
verbinden. Er is veel ondoorgronde
lijks in dit leven, maar de bijbelse
boodschap leert ons juist dat wij met
dat ondoorgrondelijke achter ons mo-
Van een verslaggever
AMSTERDAM Voor ruim hondei
duizend gulden aan juwelen en g{
is op klaarlichte dag gestolen uit
woning in Amsterdam-Buitenvelda
De bewoonster was de hele dag
Zandvoort geweest en ontdekte
avonds dat de voordeur was gefc
ceerd. De juwelen en het geld wan
in geldkisten opgeborgen.
NED. HERV. KERK
Beroepen: te Onstwedde (toez.):
Verboom te Benschop; te Ederveen:
D. van Roest, voorheen zendingspre
kant, wonende te Hardinxveld-Gii
sendam.
Bedankt: voor Veen: J. C. Stelwag
te Delft.
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen: te Dinteloord: L. Blok I
Beekbergen; te Hoofddorp: A. Hofmi
te Scheveningen.
Bedankt: voor Lethbridge (Can.):
van Haaren te Amersfoort.
CHR. GEREF. KERKEN
Bedankt: voor Utrecht- Centrum: J.
Rebel te Hilversum-Centrum.
gen vluchten tot God. Dan wordt nil
al het ondoorgrondelijke te doorgro
den, maar dan staan we wel in h
licht dat zijn aanwezigheid in os
leven over onze weg straalt.
De redact!» behoudt zich het recht voor om
ter opnam» ta dexe rubriek ontvamcen me-
nincMininjen Tcrkort weer te geven. BI)
Chlik.ule wordt met de naam van de
lender ondertekend. Brieven kunnen wor
den gezonden aan de lieer Joh. C. Francken.
•ecreiarls van dc hoofdredactie van Trouw-
Kwartct, Pottbua 8SS. Amsterdam.
EO en apartheid
In het Interview met oud-burgemees
ter Boot heeft de EO btku Did
vanuit het evangelie de problemen
rondom de apartheidspolitiek van
Zuld-Afrika belicht. Dat de Zuidafri-
kaanse ambassade het boekje Pro-Con
tra verspreidt bewijst mi. hoe zwak
ze staat, want in het interview ont
wikkelde Boot toch verschillende be
zwaren tegen zowel de grote als de
kleine apartheid, al stootte hij jam
mer genoeg niet tot de kern door. Hij
achtte de grote apartheid aanvaard
baar mits. rechtvaardigheid werd
betracht en daar ontbreekt het nu
juist aan. Niet alleen bij de gebieds-
toe wij zing, de werkreservering, de
arbeidslonen enz. maar ook bij de
politieke ontwikkeling, want al ver
klaart dr. Mulder, de minister van
toelichting: Wij geloven dat deze ne
gen naties, de Xhosa's, Zoeloes enz.
De Rotterdammer
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe Leidse Courant
Dordts Dagblad
Uitgaven van
N.V. De Christelijke Pers
Directie:
Ing. O. Postma, F. Diemer
Hoofdredactie:
J. de Berg (waarnemend)
Hoofdkantoor N.V. De
Christelijke Pers: N.Z.
Voorburgwal 276 - 280,
Amsterdam. Postbus 859.
Telefoon 020 - 22 03 83.
Postgiro: 26 92 74. Bankt
Ned. Midd. Bank (rek.nr.
69.73.60.768). Gem.giro
X 500.
soevereine, onafhankelijke naties moe
ten worden met, indien zij dat wen
sen, volledig lidmaatschap van de
Ver. Naties, in de praktijk blijkt, dat
wanneer de leiders van de Bantoe-
sta ten een eigen mening propageren,
die afwijkt van die der regering, ze
mnnddond gemaakt werden Boot wil
de dat economen en sociologen eens
over de apartheid oordeelden, maar
kent hij niet de studie van Drof.
Albeda. Kooy en Kwant uit 1969 die
alle drie tot de conclusie komen, dat
de economische welvaart van Zuid-
Afrika afhankelijk is van de zwarte
arbeiders, die buiten de 'thuislanden'
moeten verblijven, zonder enig recht
van ingezetene. Over rechtvaardigheid
gesproken! Tegen de kleine apartheid
had Boot meer bezwaren, maar waar
om niet openlijk, evenals de Gerefor
meerde Oecumenische Synode van
1968 deed. het verbod van raciaal
gemengde huwelijken afgekeurd, im
mers de bijbel verbiedt alleen 'het
huwelijk van een gelovige met een
ongelovige, maar 'Christelijk' Zuld-Af-
rika noemt een huwelijk van een
gelovige Bantoe en een gelovige blan
ke ontucht. Dat had ds. Glashouwer
eens nader moeten békijken, wil de
EO haar naam waar maken. Over
naïef gesproken: de heer Leerling
vroeg tenslotte of volgens Boot de
Zuidafrikaanse leiders oprecht waren
in hun doelstellingen. Alsof de sub
jectieve gevoelens maatgevend zouden
zijn bij de beoordeling van maatrege
len: Philips de Tweede, die met
Psalm 42 op de lippen stierf, was er
oprecht van overtuigd een Code wel
gevallig werk te doen door ketters te
verbranden.
Arnhem
M.Goote
Nederland en Israël (2)
Dp betekenis van Israël in de Bijbel
is een geheel andere dan de Israëli
sche staat van 1972. In de bijbel
wordt onder Israël verstaan: Gods uit
verkoren volk in de universele bete
kenis. Dp God van bet verbond, van
zijn Kerk. Met het oude Jeruzalem,
waarin de tempel stond. Gods woon
stede temidden van Zijn Volk, wordt
altijd de verbondenheid en leiding
Gods met en aan Zijn gemeente ver
staan. Met het nieuwe Jeruzalem
wordt dan de volmaakte verbinding
beschreven. God is Geest en de ver
binding met Hem is dus van geestelij
ke aard. De wederoprichting van de
vervallen hut van David (Handelin
gen 15:16) heeft niets te doen met de
huidige staat Israël, maar alles met
de hervorming der kerk. Israël is als
natie zoals de anderen en wordt dus
in het diplomatieke verkeer als zoda
nig behandeld.
Velsen
A. L. Schouten
ADVERTENTIE
Mocht het nu weer gaan regenen, dan kunnen de kinderen hier en daar een paar uren zoet gehouden
worden door Lucky Luke, Kuifje, Asterix, Goofy, Donald Duck, Dumby, of The Aristocats. om de ge
tekenden eerst te noemen, of door Sjors en Sjimmie, Laurel en Hardy, Pippie Langkous, Bonanza, Peter
Pan, tot aan Rintintin nog toe, en wie weet wie nog meer. Want de bioscopen houden graag rekening
met regenachtige vakantiedagen, dat wel. Maar wat nieuw en belangrijk is houden ze nog even achteraf
zodat wij hier ook maar weinig belangrijk nieuws te melden hebben.
Living free
Elsa, de in vijftien miljoen boeken
en een film (Born Free) beroemd
geworden huisleeuwin van de
Adamsons, kreeg drie welpen en
stierf. Daar zat een vervolg in.
Mevrouw Joy Adamson bemoeide
zich er weer druk mee. Die leeuw
tjes moesten en zouden vrij op
groeien. Levertraan en vlees kon
zij ze geven. Levenslessen niet.
Van het jagen in vrijheid kwam
niets terecht, zodat de welpen
zich hongerig vergrepen aan kip
pen, geiten en koeien van negers
in de buurt. (Kenya).
Mijnheer Adamson, die daarvoor tel
kens moest betalen, wilde de jonge
leeuwen vangen en naar een wildpark
brengen. In de hoop dat zij het daar
wel zouden redden. En om van ze af
te zijn. Dat kostte hem. volgens de
film, veel tijd en moeite, zijn vakan
ties, al zijn geld en bijna zijn twintig
jarige baan. Het was misschien beter
besteed geweest aan Afrikaanse kin
dertjes, die ook wel eens vrij en
zonder honger zouden willen zijn.
Maar leeuwtjes zijn uitzonderlijker.
En ook schattig als zij spelen en
stoeien, met elkaar of met een hond;
als zij een jonge giraffe, een zwijn en
een wildebeest nog niet aankunnen;
als zij net niet vermorzeld worden
door een woedende neushoorn, en op
leven of dood vechten met een python.
Om dat allemaal, en meer nog, na
tuurlijk voor de camera (van Ronnie
Maasz) te krijgen, werden de dieren
bijeengedreven in een afgerasterde
wildernis. De nodige jonge leeuwen
veel meer dan drie werden
geleverd door een Amerikaanse die
rentuin in Florida. De volwassen leeu
win, die voor Elsa speelde, kwam
met haar dresseur Hubert Wells. Het
tamme vee dat zij niet mochten aan
vallen kregen zij toch wel, want al
die gevangen dieren, die voor vrij
moesten doorgaan, moesten maanden
lang gevoed worden.
Toch probeert de film te stralen van
liefde voor dieren en hun vrijheid, en
die wordt dan ook bezongen in een
lied 'Living Free', van Freddy Gou-
glas en Sol Kaplan, die de jungle ook
opvrolijkte met toepasselijke big-band-
muziek. De Adamsons worden rustig
gespeeld door Nigel Davenport en
opgewonden door Susan Hampshire
(Fleur uit de Forsyte Saga). Zij heb
ben bij hun goede werk veel last van
een stortvloed, gebroken autoremmen
en schurken die hun tent in brand
steken en vallen zetten. Dat zijn de
'stropers', vermoedelijk kerels die wel
in het jachtgebied wonen maar geen
safari kunnen bekostigen.
Jack Couffer. die de regie kreeg, had
bij Disney al geleerd hoe hij dieren
films leuk moet opdienen. De drie, af
en toe vervangen, leeuwtjes Jespah,
Gopa en Little Elsa, doen het dan ook
enig in hun, al dan niet overleefde,
avonturen.
(Amsterdam-City al.)
The Revengers
William Holden is aan het begin van
The Revengers (de wrekers) een
goedmoedige boer met een leuk gezin,
en aan het slot rijdt hij, weer tot
inkeer gekomen, hoogstwaarschijnlijk
naar Susan Hayward, die hem ver
pleegde meer als filmactrice die
het nog kon dan als verpleegster
maar daar tussendoor jaagt hij wraak
zuchtig op de man met het ene oog
en de Indianen, die zijn gezin uit
moordenaar, een Duitse dronken bank-
Samen met een stel misdadigers, die
hij ervoor uit een vreselijk werkkamp
heeft gehaald. Dat zijn een halfbloed
moordenaar, een Duitse dronken ban-
rover. een Fransman die achter de
vrouwen aanzit, een Mexicaan die het
achter zijn ellebogen heeft, een laffe
vleier, waar Ernest Borgnine een dol
le rol aan heeft, en een grote rustige
negerslaaf. Woody Strode, die de net
ste nog is. Daarentegen zijn de India
nen gewoon weer vijanden die neerge
knald moeten worden.
William wordt bijna even ruig als het
tuig, dat hem onbetrouwbaar telkens
in de steek wil laten, maar dan toch
weer volgzaam achter hem aangaat, en
hem de hele film door mijnheer Be
nedict blijft noemen. Omdat William
als echte Amerikaan toch de aangewe
zen leider is. De kerels ruzieën wat
onderling, ze schieten samen de bende
neer, ze vechten in een dorp ook nog
heftig, ze redden een legerkamp van
de overvallende Indianen. William
gaat bijna dood maar Susan helpt
hem weer op de been. hij raakt
gevangen, maar de oude handlangers
bevrijden hem weer, en zo is er altijd
wat.
Het is geschreven door Steven Cara-
batsos, die gewoon oude westerns her
schreef, en Daniel Mann mocht het
regisseren. Nu heeft :iie al zo'n twin
tig jaar allerlei toneelachtige drama's
verfilmd, maar voor een western
moest hij andermans ervaringen le
nen. Zodat dit er een werd zoals er
velen zijn.
(Amsterdara-Rembrandtplein-theater.
14 j.)
B.H.
Plaza suite
Neil Simon schreef onder de titel
'Plaza Suite' een serie van drie een-
acters, die met groot succes werden
opgevoerd In New York en Londen.
Arthur Hiller maakte er een film van,
die het toneelvoorbeeld getrouw
volgt. Zó getrouw, dat de camera de
suite van het Newyorkse Plaza-hotel,
waarin na elkaar drie paren worden
gesitueerd, nauwelijks meer verlaat.
In de eerste (en beste) episode zijn
humor en tragiek uitstekend tegen
elkaar afgewogen. Een vrouw van
middelbare leeftijd wil met alle ge
weld haar vier-en-twintigste trouwdag
(of ls het de drie-en-twintigste? Dat
weet ze niet meer zo precies) vieren
in de hotelsuite, waarin zij haar hu
welijksnacht doorbracht. Maar haar
man voelt er niet veel voor om mee
te spelen, hij biecht haar op dat hij
een verhouding heeft met zijn secreta
resse. Zij gooit er een heleboel bra
voure tegenaan, maar 't baat haar niet
veel.
De tragiek is in de twee volgende
episodes afwezig, dan is het lachen
geblazen om een Hollywood-producer,
die met behulp van veel drank een
keurig getrouwde jeugdliefde wil ver
leiden en om een geldzleke vader en
een malle moeder, die met vereende
krachten pagen hun dochter de badka
mer uit en het huwelijk in te krijgen.
Het kind heeft zichzelf namelijk opge
sloten, omdat het vreest dat het haar
en haar aanstaande man na de brui
loft net zo afschuwelijk zal vergaan
als haar ouders.
Neil Simon schrijft een vaak geestige
dialoog, doch in de twee laatste delen
wordt de lol wel tot de laatste drup
pel uitgemolken. De figuren worden
dan ook erg artificieel, het is moeilijk
ze nog als levende mensen te herken
nen. 'tls bovendien inconsequent, dat
in alle drie de episodes de man door
dezelfde acteur wordt gespeeld, ter
wijl de vrouwen wisselen.
Op het toneel was dat anders, daar
speelde (terecht) hetzelfde paar de
leidende rollen in alle een-acters.
Maar dat Walter Matthiau die man
nen voor zijn rekeninjg neemt maakt
veel goed. Hij weet zich, met behulp
van haardracht en intonatie, mooi te
vermommen. Uit de drie vrouwen
(Maureen Stapleton, Barbara Harris,
Lee Grant) kies ik zonder aarzelen de
eerste als de beste.
Amsterdam-Alhambra, a.I.
W. W.-B.
Domicilie conjugale
Domicile Conjugale is Truffauts derde
film over het jongetje in Les Quatres
Cent Coups (1959), dat groter gewor
den stuntelde in zonderlinge baantjes
en de beginnende liefde, in Baisers
Volés (1968), en nu is getrouwd.
Jean-Pierre Leaud is met deze films
meegegroeid, nog altijd wat dromerig,
speels, onvolwassen en een beetje
mal. Claude Jade is zijn jonge, oner
varen, kalme vrouwtje. Hij kleurt
bloemen, zij geeft vioolles. Ze wonen
in een Parijse woonkazerne, met een
binnenplaatsje, en veel meelevende
buren. Daar zijn nogal wat typetjes
bij.
Truffaut heeft een innemend eenvou
dige manier om zo'n leventje tussen
e;i met al die mensen met een lichte
humor te schetsen. Het jonge stel
krijgt een kindje en Jean-Pierre
vindt, per geluk, een beter baantje,
bij een Amerikaanse firma. Daar ont-
Claude Jade en Jean-Pierre Leaud in Domicile Conjugale
moet hij de Japanse die hem tot
ontrouw verleidt. Dat komt uit en het
loopt mis. Niet hartverscheurend dra
matisch, want Truffaut blijft het mild
vergevingsgezind en met een glimlach
bekijken, maar Jean-Pierre moet toch
de deur uit.
En dan gaat hij zich langzamerhand
met die glimlachend zwijgende Japan
se onnoemelijk vervelen. Hij raakt
ermee uitgepraat, en belt daaroih
meer en meer zijn vrouw op, die
allang weer blij is. Zo komt bij Truf
faut alles weer goed, en dat heeft hij
dan aardig opgebouwd.
Het begin van zijn film die overi
gens zijn beste niet is lijkt al te
gewoon en zelfs wat oppervlakkig,
maar daaruit groeit dan juist fijntjes
die licht en leuk gehouden crisis in
een jong huwelijk, die Truffaut niet
te zwaar en maar betrekkelijk wilde
nemen. En daar zal lang niet iedereen
van onder de indruk komen, want van
de 'eeuwige driehoek' zien de meesten
liever de tragische of de kluchtige
hoek, en Truffaut nam rustig de der
de, tussen beiden in.
(Amsterdam - The Movies, 18 j)
B.H.
doch wie de serie gevolgd heeft 1
weten wat hij te zien krijgt. Een stu
plezierig amusement. Daarom hiert
de inhoud van de film.
H.
(Rotterdam-Cineac NRC; 's avonds)
Please sir
Het was te verwachten dat de verha
len over Bernard Hedges, de bekende
leraar van 5 c. die maandenlang op de
tv in de serie 'Please Sir" voor de
meest kostelijke verwikkelingen zorg
de en deze op zijn manier wist op te
lossen, ook eens op het bioscoop
scherm zou verschijnen. In de film
onder dezelfde titel krijgen we het
hele gezelschap weer te zien, Hedges
als leraar, concierge Potter, meneer
Smith, juffrouw Ewell, meneer Price,
de bijna niet te temmen bengels uit 5
c, ze zijn er allemaal.
Ditmaal moet Hedges moeite doen om
zijn leerlingen mee te krijgen met
een veertiendaagse vakantietocht bui
ten de stad. De directeur wil het
'tuig' niet mee hebben. Maar goed,
zoals altijd, Hedges wint de strijd.
Met veel moeilijkheden is het stel bij
elkaar en de bus vertrekt, doch een
leerling wordt per ongeluk achtergela
ten, maar liftend met de knappe
Penny Weeier komt hij er toch. Het
zat er dik in dat Hedges weer voor
problemen komt door wangedrag van
zijn pupillen. Maar het ergst is dat er
geld verdwijnt en dat dit teruggevon
den wordt bij 5 c. Het is weer Hedges
die de zaak tot een goed einde brengt.
We waren jammer genoeg niet in de
gelegenheid deze film te gaan zien,
Joop Waasdorp: De Vogelverschrih
ker. Uitgave Erven Thomas Rap -
hlz 6,90. Peter Andriesse: IK;
roep van de tokèh. Uitgave Pari*
Manteau 85 blz f3,90.
Het weinig omvangrijke oeuvre vat
Joop Waasdorp, bestaande uit de twet
verhalenbundels 'Het naakte leven' ei
'Welkom in Zee!' is uitgebreid met
een derde mini verhalenbundeltje
'De Vogelverschrikker' bevat twei
verhalen: 'De Vogelverschrikker' e:
'Neef Kas, de behanger'. Het is ee:
heel dun boekje, schitterend uitgege
ven in dat kleine formaat waarin Hap
eerder boekjes, zoals van Kousbroek,
liet verschijnen.
In de verhalen gebeurt eigenlijk
niets. In het eerste verhaal wordt et
geen film gemaakt, in het tweede
blijven de rollen behang opgerold
Waasdorp is, zoals wij hem ook van
uit zijn andere bundels kennen, ee:
meester in het beschrijven van schar
relaars. Hij gebruikt de taal zoals die
vaak gesproken wordt, zonder stem
verheffing. Een taal die we maar
zelden op papier zien. Waasdorp
gevoel van eigenwaarde onmisbaar is
om bijvoorbeeld deze zin op papiet te
krijgen: 'En we kregen een mooi nieu*
behangejte op de muur, maar niet
heus'.
Het boekje van Peter Andriesse heeft
als ondertitel 'Brokjes indies jeugd
sentiment'. Alle verhalen, eerder afge
drukt in De Nieuwe Linie, De Vlaam
se Gids, Propria Cures en Avenue,
werden voor deze gelegenheid her
schreven.
Het opvallendste aan deze herinneriD-
gen van de jongen Peter Andriesse is
het gevoel voor details dat vooral
blijkt uit de twee gedeelten die het
verblijf van Andriesse op het inter
naat op Sumatra tot onderwerp heb
ben. Het zijn de kleine, schijnbaar
onbelangrijke voorvalletjes die de//
herinneringen zo leesbaar maken
JH
