Tekort aan beheersing
en techniek bij Bat-Dor
Oidipous van Mulisch een
indrukwekkend schouwspel
Musical uit Japan
maakt grote indruk
Falstaff: Italiaanse
verfijning ontbreekt
Trouw
K wartet
Wilde staking
bij papierfabriek
in Nieuwe Pekela
Beroepings-
werk
Letterkundigen eren
Louie-Paul Boon
Mej. Kohlbruggc en synode
vandaag
Boekenctalag<
TROUW KWVRTET M\\\D\G 19 JUNI 1972
Kuiis) Kerk T2 p:
door HANS W. LEDEBOER
DEN HAAG De invloed van de berooide schatkist op het subsidie
beleid kan op het Holland Festival en zeker op het balletgedeelte
daarvan een goede invloed hebben.
Dat Holland Festival zal zich moeten
begeven in een richting waartegen
het tot nu toe heftig heeft gesparteld:
de hele zaak binnenshuis houden met
eigen. Nederlandse creativiteit en ook
met een zo groot mogelijke deelname
van ons allemaal doodgewoon: zelf
doen.
Van het pretentieuze uitgangspunt,
belangrijke zaken uit het buitenland
bij ons te brengen, kan op balletge-
bied niets over blijven. Nederland
heeft zich in de danskunst een goede
standaard verworven en men moet
wel met iets heel goeds komen om
daar bovenuit te gaan Dat hele gedoe
was al Jaren lang te kostbaar er. zo
zaten we vele malen te kijken naar
ensembles van veel minder kwaliteit
dan ons eigen Nederlands Dans-Thea-
ter of het Nationale Ballet.
Van de Bat-Dor Company, die vrijdag
avond in de koninklijke schouwburg
optrad, is een interessante factor dat
lij een Israëlische groep is Maar mag
dat feit. hoe belangrijk ook. een artis
tiek criterium zijn? De Bat-Dor Com
pany is nauw verbonden met Batshe-
va Dance Company, die wij eerder in
De Rotterdammer
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe Leidse Courant
Dordts Dagblad
Uitgaven van
N.V. De Christelijke Pers
Directie:
Ing. O. Postma, F. Diemer
Hoofdredactie:
J. de Berg (waarnemend)
Hoofdkantoor N.V. De
Christelijke Pers: N.Z.
Voorburgwal 276 - 280,
Amsterdam. Postbus 859.
Telefoon 020 - 22 03 83.
Postgiro 26 92 74. Bank:
Ned. Midd. Bank (rek.nr.
69.73.60.768). Gem.giro
X 500.
ons land zagen Producer van beide
groepen is Bastheva de Rothschild.
Het verschil is. dat de dansers van de
Batheva Dance Company geheel zijn
opgeleid in de moderne Amerikaanse
danstechniek. terwijl de dansers van
Bat-Dor zijn uitgegaan van een kias-
siek-academische opleiding en daaren
boven hun moderne training kregen.
Men zou kunnen verwachten, dat de
Bat-Dor-dancers 'beter op hun benen'
zouden staan. Dat is niet het geval.
Bat-Dor is een jonge groep, die in
1968 is opgericht De dansers zijn
natuurlijk over het algemeen eerder
in het dans-metier dan 1968 missen
nog toneelervaring, schieten tekort in
houding en techniek.
Het repertoire is dan ook nog be
perkt: het vult twee avonden en Bat-
Dor komt dan ook met twee afwisse
lende avondprogramma's. Het 'ope
ningsprogramma' in Den Haag begon
bescheiden, zonder decor, met simpele
maillots. 'Whirligogs' 'waterspinnen'
van Lar Lubovitch op muziek van
Luciano Berio (alweer!) geeft een
overmaat aan beweging, met hier en
daar pathetische uitschieters. Bacha-
nas Brasileiras van ons landgenoot
Job Sanders op muziek van Villa-
Lobo kennen we van ons eigen Ne
derlandse Danstheater, dat dit ballet
zeker niet het sterkste van Sanders
al lang niet meer op het repertoire
heeft.
En het gebrek aan technische beheer-
Van onze correspondent
NIEUWE PEKELA Bij de papier
fabriek Pekela NV Is vrijdagavond
een wilde staking uitgebroken. De
staking volgde op de mededeling, dat
er nog geen overstemming bereikt
was over de cao voor deze sector.
Vrijdagmorgen werd het personeel
hierover een mededeling gedaan en
daarbij werd verteld, dat de vakvere
nigingen donderdag 22 juni weer een
gesprek met de directie zouden
hebben. De morgenploeg reageerde
hier niet op. maar de ploeg, die 's
middags opkwam legde 's avonds zon
der enige aankondiging het werk
neer. De ploegen, die zaterdags moes
ten opkomen zijn ook niet aan het
werk gegaan.
sing, het teveel aan pathos komt ver
der naar voren in de grotere balletten
na de eerste en tweede pauze: 're
quiem for sounds' van Gene Hill
Sagan op muziek van Zvi Avni en
Samuel Barber, 'metallics' van Paul
Sanasardo op muziek van Henry Co-
wel en Henk Badings en vooral in het
lied van Deborah' van Domi Reiter-
Soffer op orkestmuziek van Stephen
McNeff en de stem van de choreogra-
Oistrach in de RAI:
strakke leiding
AMSTERDAM Er zijn weinig
plaatsen onbezet zaterdagavond, in dit
alweer traditie geworden RAI-con-
cert tijdens het Holland-Festival. De
Russische violist David Oistrach staat
er als dirigent en ook als solist met
het Concertgebouworkest op het podi
um. De eerste tien minuten van We
ber's Oberon-ouverture kost het wel
moeite, om de akoestiek van het con
certgebouw te 'vertalen' in die van de
grote Zuidhal van de RAI, waarbij
dan nog een handvol microfoons en
twee handenvol luidsprekers als 'dicti-
onnaires' moeten dienen. Op onze
plaats tegenover het podium zijn we
dan aan de ietwat gevoileerde toon
van het orkest gewend. Oistrach diri
geert. Hij doet dat met gemakkelijke,
kleine bewegingen, strak en toch soe
pel. De gezellige prater van de pers
conferentie is de doortastende man
van de strakke leiding geworden. Het
klinkt en het vloeit allemaal rustig en
hij geeft de details duidelijk aan.
In Mozarts Vioolconcert in A (KV
219) met het beknopte orkest, diri
geert hij even exact. Kleine bewegin
gen van zijn rechterhand als hij niet
speelt: en anders met zijn hoofd.
Maar altijd als een uitnodiging tot de
orkestleden: 'komt u ook meedoen?'
En dan beheerst hij het geheel van
een gedisciplineerd muziekapparaat.
De toon van zijn viool is groots, vol
kleur en spanning en de overgangen
tussen begeleiding en solo verglijden
naadloos in elkander. Het al zo vaak
gehoorde Mozartconcert krijgt hier
andere dimensies, lijkt op een afstand
te staan en overzichtelijker.
Na de pauze omt Wagner aan de
beurt. Twee stukken Meistersinger.
twee Tristan en de Tannhallser-ouver-
ture. Muziek die het bij de luisteraars
nog altijd doet. ondanks de verbleekte
en soms langdradige manier van Wag
ner om 'te zeggen wat hij meende te
moeten zeggen'. Onder Oistrach's lei
ding toch nog altijd een ferme brok
muziek gebleven Ofschoon wij graag
wat anders hadden willen horen.
Maar ook daarin verschillen de sma
ken.
DEN HAAG De gemeente Den
Haag wil een bedrag van ƒ500.000
storten in de nalatenschap van een
Nederlander die tijdens zijn leven
negentien werken van Mondriaan voor
de collectie van het Haags Gemeente
museum heeft geschonken. Dc waarde
van de werken, die als kernpunten
van de Mondriaancollectie van het
Haagse museum zijn te beschouwen, is
getaxeerd op 1,2 miljoen. Door de
ƒ500.000 in de nalatenschap te stor
ten kan Den Haag blijvend eigenaar
van de werken worden.
Maar ontroerd om het tragische lot
door de woordenstroom vol vergaande,
ongrijpbare gedachten van Mulisch.
werd ik niet. En dat even gauw ver
klaren is onbegonnen werk. Wat Harry
Mulisch zelf in zijn 'verantwoording'
uiteenzet is al veel langer dan deze
bespreking mag worden en. naar ik
mag hopen, veel moeilijker te begrij
pen. Een toneelvoorstelling moet trou
wens, dacht ik, zelf overkomen, emotio
neel of verstandelijk en liefst allebei,
zonder gebruiksaanwijzing
Oerdrama
door DAMMIS DE GEUS
AMSTERDAM Oidipous Oidi
pous, door het Amsterdams To
neel vrijdagavond in de Stads
schouwburg voor het eerst opge
voerd, is een bijzonder, en wel
indrukwekkend schouwspel ge
worden met een machtig decor,
waarin regisseur Lodewijk de
Boer mooie toneelbeelden en op
vallende theatereffecten schiep,
met overdonderende elektroni
sche geluiden af en toe, en waar
in de spelers, met een vonde-
liaans-klassieke inzet, schoon en
dichterlijk, beschrijvend en be
spiegelend, proza van Harry Mu
lisch zeiden. Goed om te zien en
best om aan te horen.
Wie deze Oidipous Oidipous gaat zien
moet de enkelvoudige Koning Oidipous
van Sofokles, eu het vervolg Oidipous
in Kolonos, al aardig kennen Niet om
alle veranderingen en toevoegingen
van Mulisch (en Daniel Defoe, la Vinci,
Hölderlin en het Egyptische Doden
boek) te onderkennen, maar ook om
ht oerdrama zef te volgen. Het wordt
wel weer vertoond, maar niet in de
logische dramatische gespannen vol
gorde De fragmenten lopen door
elkaar heen, met twee Iokastes, de
oure en de jonge, drie Oidipousen,
twee Teiressiassen, die tevens heden
verleden en toekomst van Oidipous zelf
zijn. De Iokastes weten trouwens ook
alles al van te voren. Zij spelen maar
dat zij door hartstochten en het nood
lot werden gedreven, af en toe, maar
zij weten wel beter. Want alles is. zo
als na dc pauze blijkt, alleen maar
voorgeschreven door dc. ook al
weer dubbele, bewerker (Sofokles
Mulisch), die er niet genoeg van kan
krijgen en aan het slot gewoon weer
opnieuw begint met Oidipous-Teiresias
maar omdat het dan allemaal al een
keer gedaan is. slaat het donker
Pythia, de sfinx, is niet dc enige die
Ank van der Moer, Siern Vroom, Guus Ilermus en Olaf Wijnants in Oidipous Oidipous van Harry Mu
lisch, door het Amsterdams Toneel in het Holland Festival opgevoerd.
raadseltjes opgeeft. Harry Mulisch kan
er «ok wat van. Want wat hij allemaal
poëtisch en filosofisch liet zeggen
waarom hij persé zo veel moest ver
anderen. (waarom blinde Oidipous op
latere leeftijd nog de zonnewijzer
moest uitvinden bijvoorbeeld) zal velen
met mij niet dadelijk duidelijk zijn na
één voorstelling. En het boek, van de
Bezige Bij, kwam net te laat om het
vooruit te bestuderen. Maar zo n stu
die vooraf, of achteraf, zou niet nodig
moeten zijn. Toneel moet werken als
toneel, tijdens de opvoering. En door
dat wij moeilijk begaan konden zijn
met al die verwisselbare figuren (meer
symbolen dan mensen), en de rederij
kerswoordenstroom maar over ons heen
lieten gaan, on bij al die beschrijvin
gen en fantasieën te weinig drama
tische handeling beleefden, werkte
Oidipous Oidipous maar zeer betrek
kelijk.
liet best nog als schouwspel. Frank
Raven ontwierp een indrukwekkend
decor met gebroken raderen als hoofd
motief. Het werd door regisseur Lode
wijk de Boer best gebruikt, op allerlei
niveaus, en vaak prachtig belicht. De
elektronische 'muziek' donderend
snerpend, gillend, het kon wel wat
zachter van Michel Waisvisz, zelf
aan het apparaat, wekte onheilsstem-
rningen. Frank Ravens kostuums zijn
mooi. Lodewijk de Boer loste vele
moeilijkheden (van het simultaanspe-
len bijv.) vindingrijk op en hij hield
het spel toch voortdurend in beweging.
De omvangrijke teksten werden leven
dig geïllustreerd. Door Ank van der
Moer, machtig en fel als de oude
Jokaste en Ellen Vogel wat speelser
en ironisch als de jongere. Door Guu:
Hermus als een tragisch bewogen oude
Teresias-Oidipous, Siem Vroom door
leefd verontrust en vertwijfeld als de
jongere, en Joost Prinsen, wat vro
lijker en argeloos als de jongste
Gerard Hartkamp was een bijna komi
sche Laios, die deze keer een homofiele
pederast moest zijn. Bruni Heinke deed
Oidipous' dochter Antigone. Huib
Broos en Gees Linnebank waren sla
ven. bodes, herders en na de pauze de
bewerkers. Ilse-Marie Dorff gebaarde
een raadselachtige Pythia, bij de stem
van Liesbeth List op de band, en Olaf
Wijnants is de toegevoegde lustknaar
Chrysippos.
Het Amsterdams Toneel heeft dus zo
goed als het kon een behoorlijke voor
stelling gegeven van een stuk waarmee
wij moeite hebben, en wel zullen
houden.
Festival-explosie
in weekeinde
Het Holland Festival heeft dit
weekeinde met een explosie van
evenementen op diverse plaat
sen en tijden in Nederland de
aandacht gevraagd. U vindt op
deze pagina en elders de bespre
kingen van deze weekeindvoor-
stellingen waarvan de meeste in
de loop van het festival elders
nog te zien zullen zijn. Hieron
der een opgave van plaatsen e«i
data:
Oidipous. Oidipous: Den Haag
18 en 21 juni. Amsterdam 22 en
29. Groningen 19. Nijmegen 21,
Arnhem 23. Rotterdam 25. En
schede 27. Eindhoven 28.
Plankenkoorts. Den Haag 19 ju
ni. Eindhoven 23. Nijmegen 24.
Amsterdam 28. Enschede 30.
Bat-Dor Dance Company: Arn
hem 19 juni. Den Haag 20.
Eindhoven 21.
Falstaff: Scheveningen 19 juni.
Amsterdam 21. 23, 25. Rotter
dam 27.
Apocalyps: Amsterdam 19 t.m.
22 juni. Rotterdam 26. 27. Den
Haag 29. 30 juni, 1 juli.
Tokio Kid Brothers: Den Haag
20, 21, 27 juni. Rotterdam 22
t.m. 26. Amsterdam 7. 8 juli.
LEIDEN Op de jaarvergadering van
de Maatschappij der Nederlandse Let
terkunde is de Belg Louis-Paul Boon
zaterdag tot erelid benoemd. De be
noeming tot erelid berustte op de over
weging, dat Louis-Paul gerekend moet
worden tot de grootste schrijvers van
het Nederlandse taalgebied.
NED. HERVORMDE KERK
Beroepbaar: kand. j J. F. van Melle.
kand., Bilderdam 33, Leimuiden.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen: te Maasdijk, E. C. Kim te
Vroomshoop.
Aangenomen: naar Ommen, drs. F. de
Vries te Vleuten-Pe Meern.
Bedankt: voor Oudega-Smallingerland,
D. Dijkstra te Zuidwolde (gr
GEREF. KERKEN (VRIJGEM.)
Beroepen: te Marienberg, M. J. C.
Blok te Voorburg.
GEREF. KERKEN (VRIJGEM. B.V.)
Beroepen: te Dordrecht, J. van Kat
wijk, voorganger te Rijsbergen.
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen: te Haarlem, Hellevoetsluis,
Leerdam, Amsterdam-Noord, Amster
dam-Zuid en te Middelharnis, kand.
A. Bac te Moerkapelle; te Benthuizen
en te Gorinchem, kand. H. Hofman te
Klaaswaal.
REMONSTR. BROEDERSCHAP
Beroepen: te Oosterbeek in samen
werking met de afd. Wagenmgen
N.P.B.), voor werk in verband stich
ting Neder-Veluwe, dr. B. A. Koek.
voorg. afd. Schiedam. NPB
AMSTERDAM De zaterdag j.l. in
ons blad gepubliceerde beschouwing
onder de titel 'Mej. Kohlbrugge en de
synode' was ingezonden door ds. A.
A. Spijkerboer.
door ADR. HAGER
SCHEVENINGEN De Festival-voorstelling van Verdi's opera Fal
staff zaterdagavond in het Circustheater was om meer dan één reden
interessant. Men maakte kennis, of vernieuwde de kennismaking, met
de lyrische komedie van de 79-jarige Verdi, men hoorde enkele inter
nationale zangers die tot dusverre hier onbekend waren, doch boven
al kregen de bij de Nederlandse Opera Stichting nieuw benoemde
chef-dirigent Michael Gielen en chef-regisseur Götz Friedrich de ge
legenheid hun visitekaartjes aan het Nederlandse publiek aan te
bieden.
En die samenwerking kan men be
schouwen als voorproefje van het ge
zicht dat de opera in de naaste toe
komst zal dragen.
Falstaff is niet de opera van de
schaterlach, maar van de glimlach
Eerst de lyriek, daarna de comedie.
De dramatiek van Ford in de derde
scène is echt, al laat Verdi hem in
zijn jaloerse uitbarstingen in de vol
gende scène voor gek staan. Shakespe
are inspireerde tekstschrijver Boito,
die op zijn beurt de stof leverde,
waarmee Verdi een opera gemaakt
heeft vol wijsheid cn ironie, vol char
me en verfijning, vol spitse humor.
Gegooi
Opvallend
Wat hebben de heren Gielen en Frie
drich met dit kostelijke materiaal ge
daan? Opvallend was, hoe Duits deze
Verdi werd aangepakt. Grondig, per-
fekt, doordacht, daar niet van, doch
men miste de esprit, de charme, de
gloed en in de humor, de verfijning
Men naderde af en toe de grens van
het gooi- en smijtwerk, van het 'a-
ehen-gieren-brullen. En dat kan nooit
Verdi zijn.
Op dat volksachtige (zeker niet in
denigrerende zin bedoeld) was de ge
hele voorstelling geënt. De aankleding
was aan de grove kant, het decor was
zonder twijfel doelmatig en functio
neel, maar het was geen voorbeeld
van kleurrijke fantasie.
Daarmee wil beslis niet gezegd zijn
dat Falstaff geen bezoek waard is.
Want Gabriël Bacquir in de titelrol is
:kri;
DE VRAAG aktl
Wij vatten de draad weer op. D* ilüa:
mensen uit de hof van Eden h
hun naaktheid ontdekt, zich me:
deren bekleed en daarna, toen iter
HERE God hoorden komen, zich ipm
borgen in de struiken. En nu koi 1
iets geweldigs: 'En de HERE Goc bl
de mens tot zich en zeide tot inen
Waar zijt gij?' Zoiets alleen al, ,en
zou een mens voor z'n hele j.
genoeg aan kunnen hebben. Hei ,ervs
haal gaat door. Het breekt niet i
wordt hier meer toegedekt. Er d(
een breekpunt in het verhaal en
partners hebben het vertrouwes tj£
loren, de geschiedenis kan een iJj
nemen. Nog maar net op gang
men blijkt de partner mens va
dermate zwakke constitutie dat j
meteen het hele plan op losse g n'„eI
ven zet. Maar ik lees: en de 1
God riep.En: dat wil, zeggen crbt
gaat door. Hij _>akt de draad, die n
ergens slingert en in grote achti om.
heid is laten liggen, op. Daar
Hij, God, de schepper van dit
bij de brokken van zijn scheppiifcj*
ben nog maar op de derde blir
van het Boek wrar alles in stal
nu is het al zover. Maar daar
het zachte Hij speelt al op
ha:
3de w
:l' I
dat Hij riep, de zaak niet i
maar Hij riep de mens tot zich.I
het voortaan: de mens-tot-Zid,
mens tot God. Ter verantwooi 41
Onder het gericht. Ja, dat alles,
niet losgelaten, niet heengezond
vergetelheid, niet overgelaten i
krachten der vernietiging die op
pen zijn, niet verlaten in de dü !r
nis die nu moet trekken ovr 1J
?arde, nu de zon is ondergegaan, 1
er flitst iets op, iets van hoop. E »an
evangelie: goede boodschap: E: vie
riep de mens tot Zich en zeic- 15
hem: Waar zijt gij? Dat is nato
meer dan het vragen naar de t "°r'
fende struik. Dat is dieper. De 'v0
is weggelopen, heeft verbergin; r 1
zocht voor Hem die dat nooit p
heeft. 'Waar blijf je nou?' zegt
Waar moet dit op uitlopen?
Adam precies zit is geen punt
wat stelt die kleine vrees-menj
nu verder voor? Waaraan wil hi]
verder oriënteren? Waar zijt gij! fr
vraag vol strengheid en erba: aa
Een vraag die alles open maakt ra
op deze dag. (Genesis 3,9).
kostelijk. Een groot acteur die zich
bewust is van het feit, dat met de rol
van Falstaff de opera staat of valt
Een vocalist van superieure klasse.
i]
Zijn eretitel Sir en zijn gegooi met
stoelen' vormde echter één v au de
tegenstellingen waaraan deze voorstel
ling mank gaat. Onmiddellijk na hem
moet Jan Derksen als Ford genoemd
worden, dit is werk van groot kaliber.
Meer Ne derlanders b ewezen d at z ij
hun keuze waard waren: Nico Boer en
Henk Smit als dienstbare vagebonden.
Was het inderdaad Verdis bedoeling
deze figuren zo oubollig, zo naar neer
te zetten? Harold Ek toonde zich een
lyrische Fenton en Hermann Schnok
een stijlvolle docte/ Caius.
Ditmaal geen 'ladies first', doch dat
wil niet zeggen dat zij niet voldeden.
Zeker Joanna Brum als Nanette niet;
zij beschikt over een verrukkelijke
stem. Maar ook Antigone Sgourda.
Sophia van Santé en Ruth Hesse pas
ten in dit internationale bonte gezel
schap.
Het Rotterdams Filharmonisch Orkest
speelde onder Gielen uitermate cor
rect. zij het dat onder zijn aanpak van
een kamermuziek-stijl geen sprake
was. Tenslotte een compliment zonder
enig voorbehoud: de talrijke en moei
lijk te realiseren ensemble-passages
demonstreerden de kundigheid van de
nieuw benoemde chef-dirigent. En dat
is een verheugend en hoopvol ver
schijnsel.
ur'
lentfc
partX
overtp
en p
Gerda Hagenau: 'Lucyna Hen'
John D. Potter: 'Operatie doorb el
Prijs resp. 17.90 (269 blz.) en
(214 blz.) twee uitgaven van de/
Holiandsche Uitg. Mij nv. Den"
Lucyna Herz is een poolse pi
die de wrede oorlog niet ov<
Haar geschiedenis, die van een
lige jonge pianiste die leert
wordt op ontroerende wijze vt
door Gerda Hagenau die in de
literatuur een vooraanstaande pi
inneemt Interessant vooral is de
in het verleden, het leven der
ders en ouders van deze mo«
joodse vrouw die de bevrijding
haar land niet beleefde.
John D. Potter laat in 'Operatie
braak' de grote stunt uit wereld»
II zich afspelen. De feiten zijn ok
kend: op een donkere nacht in fd
ri 1942 varen de Duitse slagschi
Scharnhorst en Gneisenau en de
ser Prins Eugen weg uit Brest
Noord-Duitsland. De Engelsen i
ten blunders van groot formaa^
duizenden mannen zonder noi
dood indreven, de Duitsers bei
hun doel. Hoe het allemaal heel]
cies ging, vertelt Potter zo fase
rend, dat we ruim dertig jaar
het gebeurde het verloop van
strijd in grote spanning volgden.
The Tokyo Kid Brothers brachten zaterdag in Den Haag de première
van de musical Saiyuki.
DEN HAAG Aanvankelijk zit je er wat tegen aan te kijken, mi
na enkele nummers raak je geboeid en zelfs doordrongen van
soort verbroederingsgedachte. Ik doel op de musical 'The moon
east' the sun is west' waarvan de Tokyo Kid Brothers zaterdagavc
in het flexibele HOT de première gaven. Het werd een waarde:
Holland-Festival-gebeuren dat ik niet graag zou hebben gemist.
Het is moeilijk precies te omschrijven
waar het in dit( uitermate knap ge
brachte muziek- en theatergebeuren
om gaat. Een Japanse jongeman gaat
op zoek naar een wereld, waarin alles
in harmonie is met elkaar. Onderweg
ontmoet hij dieren en mensen. Op
zijn omzwervingen komt hij zelfs in
China terecht. De jongen een dro
mer loopt dan tegen een portret
van MAO aan, wiens volk op dat
moment helemaal in de ban is van
het rode boekje. De jonge Japanner
begrijpt echter niets van de theorieën.
Hij vraagt het publiek om een verdui
delijking en komt uiteindelijk tot de
conclusie dat het geschriftje alleen
voor Chinezen bestemd moet zijn.
De idealen van de jonge mensen die
met elkaar het gezelschap vormen
ook wel genoemd La Mama Tokyo
zijn verweven in dit wonderlijke
spektakel dat men zou kunnen verge
leken met 'hair'. Het begin en het
slot vormen een musical op zich met
uitstekende melodieuze songs. De ver
schillende scenes die niet los van
elkaar kunnen worden gezien zijn bij
zonder zorgvuldig in elkaar gezet.
Heel goed komt de spanning tussen
cm technische wereld, waarin de
mens zijn individualiteit dreigt te
verliezen en een wereld waarin nog
echte liefde en hoop bestaat tot ui
ting.
De tragiek van de mens is in deze
'the moon is east, the sun is t
een gevoelige ondertoon. In het i
nodigden de Japanners het publ»
uit het verbroederingsfeest op
podium mee te vieren. Entó
maakten er dankbaar en spontaan d
bruik van.
In de meeste zangnummers en j
conversatie bediende het gezelscbj
zich van de Engelse taal, hetgeen
voor het publiek gemakkelijk
maakte over de barrière heen te stt
pen. De uitstekende muzikale bed
ding, de sterke teksten van de son?
de geraffineerd goede belichtingJ
de spontane presentatie droegen to!
aan bij. Een moeder van het g#
schap had haar enkele jaren ot*
dochtertje meegenomen op de P'
ken, hetgeen een attractie apart vol
de. Helaas was er een wanklank.®
stichting Shaffy Theater, die de
kyo kid brochters vorig jaar in
sterdam introduceerde, liet de beio
kers na afloop weten dat
brandweer het verboden had een
tor te starten in de zaal. welke se*
belangrijk zou zijn voor de musi*
De groep kreeg geen kans het waar»
te argumenteren. De brandweer
te bang dat de zaak zou ontploft
Er werd bovendien over koolmon®
devergiftiging gesproken. De stichtt
veroordeelde dit op 'op eigen hout
cultuurpolitiek bedrijven' van 1
brandweer scherp.
