lachtoffers
lonhoff's
otte bijl'
Een spiegel
voor
ontspande
dieren
liefhebbers
II
M«KTET
ZATERDAG l:i MEI 1972
Iliniipiilnnil
TI3/K17
>TI(
G Uit protestdemonstraties, protestcongressen, protest
en wat verder nog mogelijk is op het gebied van protesteren,
viilduidelijk geworden dat het welzijnswerk in Nederland lang
Rireden is over het beleid van het huidige ministerie van CRM,
vooral het gevoerde subsidiebeleid onderwerp van enorme
IS.
aatj er ontevredenheid over het
it vooral staatssecretaris
onder wie de verenigingen
Hingen, die zich bezighouden
[welzijnswerk, ressorteren, he-
loeid heeft in de subsidie-
in van heel wat verenigingen
«'llingen. 'De botte bijl van
zoals de welzijnswerkers
"Her van subsidiëren van deze
Hretaris noemen is langza-
erg berucht en gevreesd,
van minister Klompé
I^et algemeen als 'een goede
Ei er nog prettig met CRM
fcen te werken' wordt be-
is men nu terecht geko-
liet tijdperk-Vonhoff, dat aan-
minder gunstig beoordeeld
In dat is begrijpelijk als men
E bepaalde verenigingen en
ies beknot zijn in hun moge-
doordat hun subsidie niet
igd of zelfs aanzienlijk is
§rd.
jm
fisterie van CRM, dat door een
pordvoerder 'een monster-mi-
'met een minimum aan geld'
(enoemd, moet het dit jaar
,d met een erg klein beetje
jen, de werkzaamheden, die
legt te subsidiëren in ogen-
genomen. Om maar een paar
te noemen die door CRM
ieerd worden: het jeugdwerk,
meen maatschappelijk werk.
en buurthuiswerk, het vor-
rk, het bibliotheekwerk, het
er de buitenlandse arbeiders,
Beoefening, zowel de professi-
de amateuristische, de sport,
mwwerk, het bejaardenwerk
e vergeten de uitvoering van
fndswet. De begroting van dit
ie is daarbij een van de minst
ijke: slechts vijf procent van
i rijksbegroting wordt ingeno-
ir het budget van CRM. Dat
i dat CRM 1,9 miljard gulden
in de totale 37 miljard gulden
„ht|rijksbegroting. Van die 1,9
'"•gulden moet ook het ministe-
ialle daarbij komende kosten
jlarissen van de ambtenaren)
betaald. Ter vergelijking en-
jere budgetten: het ministerie
erwijs krijgt 8,8 miljard gul-
fensie 4,6 miljard, verkeer en
4 miljard, volkshuisvesting
y^lrd en binnenlandse zaken 3,7
gulden.
ger
door de onder CRM ressor-
verenigingen en instellingen
eklaagd is heel begrijpelijk.
Dat klagen zal overigens volgend jaar
nog wel erger worden, want als de
voortekenen n:et bedriegen zal 1973
een nog zuiniger jaar worden. 'In
1973 zitten we, wat CRM betreft,
gewoon bedonderd', zoals een woord
voerder van dit ministerie het zeer
plastisch uitdrukt. Of zoals men het
bij het Nederlands Cultureel Contact
zegt: 'We doen nu al zo paniekerig,
maar in 1973 zullen pas de zwaarste
klappen vallen'. Uit een nog geheime
nota, die minister Nelissen heeft
opgesteld voor de komende jaren, zou
blijken dat het ministerie van CRM
nogmaals 111 miljoen gulden zou
moeten bezuinigen, waarvan 40 mil
joen op uitkeringen krachtens de bij
standswet en de rest op bijdragen aan
het welzijnswerk.
De overal in het welzijnswerk te be
luisteren sombere geluiden, zijn dus,
ook met het oog op de toekomst,
beslist niet ten onrechte.
Dit jaar al zijn diverse verenigingen
en instellingen met name op het
terrein van de amateuristische kunst
beoefening de dupe geworden van de
fikse bezuinigingswoede van staatsse
cretaris Vonhoff. 'Deze sector wordt
bijzonder zwaar aangetast. Ik denk
dat dat komt omdat de verbrokkeling
hier nog zo groot is en omdat er van
de verschillende subsidieregelingen ei
genlijk niets wettelijk vastligt. Er zijn
wat afspraken, maar die liggen niet
vast en kunnen dus erg gemakkelijk
weer ongedaan worden gemaakt. Bo
vendien zijn de mensen in deze sec
tor, de amateur-musici, de hobby-foto
grafen en filmers en al die anderen,
niet de meest strijdbare figuren. Het
is over het algemeen een vredelievend
publiek, dat blijkt ook al uit hun
hobbies. Zij gaan moeilijk de barrica
den op, wanneer er aan hun subsidies
wordt getornd', aldus een vertegr ï-
woordiger van het Nederlands Cultu
reel Contact waarbij de amateuristi
sche kunstbeoefening is ondergebracht.
Een paar van die verenigingen, die
door gehalveerde of verlaagde subsi
die in ernstige moeilijkheden zijn ge
raakt, zijn: De Vereniging voor Han
denarbeid, de Bond van Nederlandse
Amaeurfotografen Verenigingen. De
Stichting Werkgemeenschap van
Nederlandse Accordeon- en Mondhar
monica Organisaties en de Nederland
se Organisatie van Amateur Film
clubs. Met vertegenwoordigers van
deze verenigingen hadden wij ge
sprekken, evenals met een vertegen
woordiger van het buurt- en clubhuis
werk uit Zaandam, welke instelling al
jarenlang in de 'rode cijfers' zit en
het, als er geen verandering in de
financiële situatie komt, niet lang
meer zal kunnen bolwerken.
De Nederlandse Vereniging voor Han
denarbeid Een paar maanden gele
den kreeg het bestuur van deze vere
niging tot zijn grote schrik een brief,
waaruit bleek, dat de subsidie voor
1972 gehalveerd was. Bovendien
schreef staatssecretaris Vonhoff, dat
het grootste deel van de subsidie
(40.000 gulden) volgend jaar niet
meer zou worden toegekend, omdat
het hier ging om een bijdrage in de
kosten voor het uitgeven van een
maandblad en dit blad, volgens de
staatssecretaris, volgend jaar maar ge
fuseerd moest zijn met een ander
blad op dit gebied. De vereniging
kreeg in 1971 een subsidie van
86.000, men had voor 1972 een sub
sidie gevraagd van 109.488 en men
kreeg tenslotte het bedrag van
49.367. Direct gevolg van deze hal
vering van de subsidie was het
opheffen van het bureau van de vere
niging en het ontslaan van de twee
betaalde krachten een directeur en
een secretaresse. Gelukkig stonden
deze niet op straat, omdat ze, de
Subsidie voor
'Handenarbeid'
werd gehalveerd
situatie tijdig onderkennende, een
nieuwe baan hadden aangenomen bij
een soortgelijke instelling.
Ex-bureau-directeur J. van Hilten (op
het ogenblik nog hoofdbestuurslid
van de vereiging) over de abrupte
subsidie-verlaging: 'Die brief was een
enorme schrik voor ons. Zoiets had
den we nooit verwacht, ook al wisten
we dat het slecht ging in onze sector.
Onze vereniging, die negentig jaar
bestaat, heeft ongeveer 4.500 leden
particulieren en scholen. Wij beharti
gen de belangen op het gebied van de
handenarbeid, voornamelijk buiten
het schoolse terrein. Wij organiseren
cursussen en examens op elk gebied
van de handenarbeid. Onze leden zijn
voornamelijk mensen, die buiten de
school, aan handenarbeid doen; dus
mensen, die in het jeugd- en club
huiswerk zitten. En als de vereniging
nu een kwijnend bestaan zou leiden,
dan zou je zo'n maatregel nog kunnen
begrijpen, maar we hebben nog nooit
zoveel cursisten gehad als het afgelo
pen jaar. We hebben al ongeveer
vijftien jaar subsidie van CRM en in
al die jaren is de subsidie steeds
gegroeid, nog nooit zijn we op een
dergelijke manier beknot in ons werk.
Voor volgend jaar staat ons trouwens
nog meer ellende te wachten, want in
zijn brief schrijft staatssecretaris
Vonhoff, dat wij dit jaar voor het
laatst een subsidie krijgen voor ons
maandblad. Hij is van mening, dat we
maar moeten fuseren met de rk vere
niging voor handenarbeid en in ieder
geval moeten komen tot het gezamen
lijk uitgeven van één maandblad.
Die wens vanhem vind ik eerlijk
J. van Hilten: 'Enorme schrik voor ons'
namens de UNDTAD aktiegroepen
gezegd heus niet zo gek. We hebben
al verschillende keren geprobeerd tot
een fusie te komen met de rk vereni
ging, maar het bestuur van deze vere
niging heeft tot twee maal toe het
fusie voorstel verworpen. Door de
nood gedreven zullen we nu tóch
moeten gaan praten over de uitgave
van één gezamenlijk maandblad. Een
vervelende gang van zaken. Het is
immers veel natuurlijker dat je eerst
fuseert en dan volgt daaruit vanzelf
dat je samen een blad uitgeeft. Nu
willen ze niet fuseren, maar ze zullen
wel met ons samen een blad moeten
uitgeven. Moeilijk zal dat worden. Als
we in de amateuristische kunstbeoefe
ning eerder de handen in elkaar
hadden geslagen, waren er nu niet zul
ke harde klappen gekomen, volgens
mij. Want je kunt zeggen, wat je wilt
maar eerlijk is eerlijk: er is veel te
veel versnippering en onzakelijkheid
in deze sector. Daardoor word je dub
bel 7.o kwetsbaar in tijden, zoals we
nu meemaken'.
Katholieke Stichting voor Club- en
Buurthuiswerk in Zaandam Deze
stichting, die de twee clubhuizen 'De
Wilg' en 'De Bovenkruier' in Zaan
dam onder haar beheer heeft, werkt
eigenlijk al van het begin vanhaar
bestaan (1966) in de 'rode cijfers'.
Men heeft aan het einde van elk jaar
een nadelig saldo, dat eind 1971 was
opgelopen tot 18.500 gulden en dat
eind 1972 wanneer er geen veran
dering in de subsidiëring komt zal
zijn opgelopen tot 30.000 gulden.
Wanneer het nadelig saldo inderdaad
tot deze hoogte zal stijgen, zal de
stichting moeten ophouden met haar
werk. omdat de schulden dan te zwaar
worden.
De twee clubhuizen, die maandelijks
samen zo'n drieduizend bezoekers heb
ben, worden behalve door CRM, door
provincie en gemeente gesubsidieerd.
Van CRM kreeg men vorig jaar een
sbsidie van 63.940 gulden. Voor 1972
vroeg men ec.i bedrag van 82.100,
maar men weet nog niet of deze
aanvraag is goedgekeurd. Op het
ogenblik werkt men met een voor
schot op het subsidie.
'Wanneer er geen vrandering in de
subsidiëring komt, zakken we steeds
verder weg in het moeras. Twintig
Club- en
buurthuiswerk
ernstig bedreigd
procent van al ons werk (en ook van
de salariskosten van de vier jeugd
werkers) moeten we zelf dragen. Dat
kunnen we gewoonweg niet. Natuur
lijk hebben we zelf wel wat inkom
sten, uit contributies, zaalverhuur, be-
paade activiteiten, zoals bazaars,
maar die inkomsten kun je niet ver
hogen. We kunnen de jeugd niet
meer laten betalen voor het bezoek
aan het clubhuis, want dan komen ze
gewoonweg net mer Op het ogen
blik is het zo. dat kinderen, die lid
zijn van de clubhuizen, per keer dat
ze komen tochnog vijftig, zestig of
vijfenzeventig cent (afhankelijk van e
leeftijd) moetenbetalen. Als je nu een
gezin hebt met een paar kinderen,
dan wordt het clubhuisbezoek gewoon
te duur, dat kunnen de ouders niet
regelmatig elke week betalen. Boven
dien hebben we nog evenementen,
zoals film- en goochelmiddagen, dii
Een groepje Zaandamse kinderen in een clubhuis gezellig bezig met onder
deskundige leiding borduren van kleedjes.
toch minstens een gulden kosten.
Wou. stuur daar nu eens drie of vier
kinderen heen. Dat wordt toch veel te
duur voor het doorsnee gezin', aldus
de heer Van Oostveen, penningmees
ter van het stichtingsbestuur.
De slechte financiële situatie heeft tot
gevolg dat men een broodnodige
derde kracht voor beide tehuizen niet
kan aanstellen en dat bepaalde dure
activiteiten, zoals pottenbakken,
emailleren e.d. zijn afgelast. 'Doordat
wij geen derde kracht mogen aanstel
len, kunnen onze clubhuizen niet zo
goed funetionneren als wel mogelijk
zou zijn. Vooral nu, in de tijd van de
grote jeugdwerkloosheid, zouden onze
clubhuizen overdag fantastisch werk
kunnen doen door onze jongeren op
te vangen. Maar dat kan nu niet.
Onze jeugdwerkers werken al ver
schrikkelijk lang', aldus de heer Van
Oostveen.
En dat de clubhuizen in een behoefte
voorzien, blijkt wel uit de bezoekcij
fers: per maand zo'n 400 kinderen van
drie tot zes jaar, 225 kinderen van zes
tot tien jaar, 180 kinderen van tien
tot zeventien jaar, 200 mensen van
allerlei leeftijden, 600 bejaarden (op
de diverse bejaardenclubs en 400 tie
ners op de wekelijkse tienersoos. (Dit
zijn alleen de bezoekcijfers van het
clubhuis De Wilg; in De Bovenkruier
komen er per maand nog zo'n 1250).
De Bond van Nederlandse Amateur
fotografen Verenigingen De subsi
die van de bond, die zo'n 10.000 leden
telt, is voor 1972 gehalveerd. In 1971
had men een subsidie %ran 38.679 gul
den, voor 1972 had men ongeveer
40.000 gulden gevraagd en de toegewe
zen subsidie zal circa 19.000 gulden
bedragen voor dit jaar.
Administrateur
wil salaris
wel halveren
De bond heeft twee krachten in
dienst, waarvan een (de administra
teur) gezien de sombere financiële
situatie van de bond heeft aangebo
den zijn salaris te halveren. Tóch zal
men ook nog verder moeten gaan
schrappen in de activiteiten om het
bestaan nog te kunnen rekken. Zo zal
men minder aan kadercursussen en
vormingswerk gaan doen. De bond
heeft geen eigen maandblad, men heeft
een paar pagina's in een commerciële
uitgave. De hoopt men wel te kunnen
behouden, omdat anders het contact
met de 10.000 leden erg moeilijk te
onderhouden zal zijn.
Bondsvoorzitter J. Schraa zegt dat
het motief om de subsidie te halveren
hem niet duidelijk geworden is uit de
brief, die staatssecretaris Vonhoff de
bond heeft gestuurd. 'Door alles so
berder te gaan doen, hopen we te
kunnen blijven bestaan. Maar wan
neer het in 1973 nog slechter gaat
worden dan nu en de tekenen
wijzen daar wel op dan zie ik het
uitermate somber in', aldus de heer
Schraa.
De Stichting Werkgemeenschap van
Nederlandse Accordeon- en Mondhar
monicaorganisaties Deze stichting
is het overkoepelend orgaan van drie
bonden: de rk bond en de algemene
bond van accordeonspelers en de
mondharmonicabond, die samen zo'n
tweehonderd verenigingen dat is
ongeveer vijfduizend leden hebben.
De stichting had in 1971 44.883 gul
den subsidie, men had voor 1972
48.100 gevraagd en men kreeg voor
1972 tenslotte 42.473.
De gevolgen van deze subsidieverla
ging zijn bij deze stichting al dadelijk
te merken: men heeft de diverse dien
sten, die men aan de leden verleent,
in prijs moeten verhogen: de accorde-
onsxamens zijn duurder geworden,
de contributies zijn verhoogd de in
schrijfgelden voor de concoursen zijn
met 25 procent omhoog gebracht en
de abonnementsgelden op het
maandblad zijn 20 procent duurder
geworden en dat allemaal terwijl de
leden 'niet uit de hoogst betaalde
Accordeonbonden
vragen leden
hogere prijzen
milieus komen', zoals bestuurslid H.
G. Oost het uitdrukt.
De stichting heeft geen verklaring
gekregen voor het verminderen van
de subsidies. Men heeft gewoon be
paalde limieten gesteld voor bepaalde
posten. Zo stond er in de brief, dat
CRM maar voor een deel in de post
concoursen wilde bijdragen en dat
deze post ten hoogste 12.000 gulden
per jaar mocht bedragen, hoewel zij
in feite 15.000 gulden bedraagt. 'Kijk,
wanneer we een concours houden in
een klein dorpje, dan zegt de kroeg
baas, bij wie we een zaal huren: laat
die huur maar zitten, want jullie
brengen heel wat klanten mee. Maar
in een grote stad redeneren ze niet
zo. In Amsterdam moeten we toch
zeker 750 gulden zaalhuur betalen. En
we kunnen toch niet al onze con
coursen in kleine boerendorpen gaan
organiseren', meent de heer Oost.
Iets wat de accordeon- en mondhar
monicaspelers bijzonder hoog zit, is
het feit, dat de harmonie- en fanfare
korpsen veel beter gesubsidieerd wor
den dan zij. Dank zij een motie in de
Tweede Kamer krijgen deze er zelfs
een subsidieverhoging van tienprocent
bij. 'Wij vinden dat een discriminatie.
Maar ja, men redeneert klaarblijke
lijk: aan een muziekkrops hebben we
iets, dat kunnen wij bij allerlei festi
viteiten gebruiken', aldus de heer
Oost. die het persoonlijk nog betreurt
da de gemeente Amsterdam zoveel
geld besteedt aan een project als dat
van de Vondelparkjeugd, maar zo
krenterig is, wanneer het gaat om het
verlenen van subsidies en. wat hij
noemt, het bonafide verenigingsleven.
De Nederlandse Organisatie voor
Amateur Filmclubs Deze organisa
tie die een bureau met één betaalde
administratieve kracht heeft kreeg
in 1971 een subsidie van 55 000 gul
den, voor 1972 had men 61.000 gulden
gevraagd en men kreeg tenslotte 42.636
gulden.
De organisatie telt zo'n 2500 leden,
zowel verenigingen als particulieren
Men geeft een maandblad Cineshot
uit, dat vorig jaar nog voor de helft
door CRM werd gesubsidieerd, maar
Geen subsidie
meer voor
blad Cineshot
dit jaar helemaal niet meer. 'Gezien
de kwantiteit en de kwaliteit van de
in Nederland bestaande filmbladen',
zoals in de brief van staatssecretaris
Vonhoff staat, zag men geen aanlei
ding meer om het blad Cineshot ver
der te subsidiëren.
'Dat is een onzinnig motief, dat CRM
daar noemt.' Natuurlijk zijn er in
Nederland meer filmbladen, maar dat
zijn allemaal professionele bladen, die
niet bestemd zijn voor amateur-filmers.
In ons blad worden allerlei zaken aan
de orde gesteld, in artikelen en vragen-
rubrieken, die speciaal gericht zijn op
de doe-het-zelf-filmer. Door de nood
gedwongen zijn we nu aan het uit
kijken naar een fusiepartner voor het
uitgeven van een maandblad. Wij wil
len het blad niet missen, want dan
verlies je het contact met je leden
volkomen. We kunnen moeilijk elke
maand zo'n 2.500 rondschrijvens gaan
versturen. Dat zoeken naar een
partner om samen een blad mee uit
te geven is trouwens niet zo gemakke
lijk. We hebben al bepaalde moge
lijkheden onderzocht, maar het bleek
dat ons blad, dat nu vier gulden per
jaar kost voor de leden, dan twintig
gulden zou gaan kosten.
Dat is natuurlijk wel een idioot grote
verhoging. Als inkomsten hebben wij
alleen contributies. Om financieel wat
meer armslag te krijgen en het bu
reau, dat eigenlijk zou moeten wor
den opgeheven, toch nog te laten
bestaan zijn we van plan meer
bekendheid te gaan geven aan onze
cursussen, zodat ook niet-leden hier
van gebruik zullen gaan maken. Mis
schien kunnen die cursussen zichzelf
dan bedruipen', aldus een woordvoer
der van de NOVA.
is houdt al heel lang huisdieren,
verleden bijna steeds als leven-
Hlselvoorraad of voedselprodu-
als belangrijke hulp bij allerlei
Alleen de allerrijksten
J zich de luxe permitteren die-
verzorgen die niets produceer-
als gevolg van de sociale re-
|in de 19de eeuw werd het lot
i werkende klasse zozeer ver
dat deze laatste vorm van huis
houden zomaar voor zijn ple-
i op grote schaal kon ontstaan,
b niet altijd ligt daar een ge-
verhouding dier-mens aan ten
k Szasz' boek 'De troeteltrend' gaat
I houden van huisdieren ter compen-
an bepaalde frustraties. En dan niet
Be behoefte aan contact met een
gewaande natuur, hetgeen voor
lak een motief is om dieren in hun
p te houden. Voor de rijken van
was het houden van vooral exoti-
i zeldzame dieren een kwestie van
tan imponeren van de gewone massa
Ir
^^hvesteuropese/Amerikaanse cultuur
^Jpeze exponent van het dieren hou-
Hde geldingsdrang nog steeds
^■üg en het zal u waarschijnlijk niet
H vallen daar voorbeelden van te
BBiit uw eigen omgeving. Maar daar-
^9 er een veel griezeliger tendens: de
^Jaar het dier uit gebrek aan sociaal
pnaatschappij, die lang niet iedereen
en wat hij geestelijk nodig heeft,
f enorm veel mensen aberraties van
normaal beschouwde gedrag. De
latschappij werkt in de hand dat
Bleenstaanden ondergaan in de ano-
I zich eenzaam voelen. Ze voelen
uimers, voor geen mens onmisbaar,
fc wezens in de massa die ook voor
ia tn gezicht heeft. Hun gemis aan
kontact zou in een kleine dorpssa-
Hg opvallen; aan maatschappelijk
I (kan men zich daar nauwelijks ont-
door Henk van Halm
In de meeste gevallen komt hun eenzaam
heid voort uit eigen onvermogen met ande
ren om te gaan en gezonde contacten te
leggen. Ze zijn vaak een produkt van een
opvoeding door vervreemde ouders, die met
geweld hun kinderen naar hun eigen beeld
wilden (ver)vormen. Maar ondanks hun on
vermogen tot menselijk contact blijft de
behoefte aan contact bestaan en dan wordt
dat vaak gezocht bij het troeteldier, da dus
in feite in de plaats komt van de mede
mens. Het troeteldier wordt vermenselijkt,
is een surrogaatmens. Het troeteldier wekt
de suggestie door zijn al of niet vermeende
gehechtheid aan zijn baas liefde te geven
wat in feite geen liefde is, maar een soort
verbondenheid en afhankelijkheid. Op het
troeteldier kan men aanspraak maken wan
neer men dat maar wil en zijn liefde
ongebreideld botvieren, zo ongebreideld dat
deze apeliefde vaak in de ongelooflijkste
excessen ontaardt.
In dat laatste staan de eenzamen beslist niet
alleen. Hoeveel rijken, die wel contact naar
buiten hebben, maken die niet onderge
schikt aan het contact met hun huisdieren?
Szasz geeft voorbeelden waarin huisdieren
verheven worden tot meer nog dan een
mens, tot meer nog soms dan de eigen
kinderen. Wie zei dat in onze beschaafde
westerse wereld dieren niet als goden be
handeld worden? Citaat uit Szasz' boek:
'Dierendieven. zegt Ria Niccoli, een Ameri
kaanse autoriteit op het gebied van huisdie
ren. verdienen niet alleen maar boetes en
gevangenisstraf, maar zojden moeten wor
den opgehangen!'
Er bestaan met name in Engeland en Ame
rika beter ingerichte dierenklinieken dan er
voor mensen zijn, er zijn complete dierenbe-
grafenisondernemingen en zelfs hondeker-
ken. 'Ter gelegenheid van de Britse dieren
handelstentoonstelling in Harrogate in april
1967 woonden een parkiet, een Guinees
biggetje, hamsters, konijnen, drie ponies en
een groot aantal honden en katten een
openluchtdienst voor dieren vond in 1962
plaats in de St. Paul's kerk, Covent Garden,
waar kanunnik Clarence May dertig dieren
zegende, waaronder een zwarte hond die
Satan heette. De topsolist, die een hymne
zong die hij zelf gecomponeerd had, was
Lady Violet Munnings' hond Toby.' 'In de
zomer van 1967 organiseerde de hertogin
van Norfolk de eerste oecumenische kerk
dienst voor 700 dieren. De uitnodigin
gen waren aan de dieren gericht, hun werd
gevraagd om baas of bazin mee te brengen;
de dienst werd geleid door een anglicaanse
predikant en een rooms-katholieke priester.'
Je vraagt je af hoe dergelijke ziekelijke
uitwassen van dierenliefde geaccepteerd
svorden in de maatschappij.
Niet alleen in de sngelsaksische landen
prifiteren zakenlieden van ontspoorde die
renliefde. De voorbeelden kent u zelf wel.
Maar zou u gekomen zijn op de volgende
accessoires voor honden, die geld in het
laatje brengen? Hondenshampoos, deodo
rants, eaux de cologne, parfums voor 'haar'
en 'hem', crèmespoelingen, kleurspoelingen
'die een grijzend dier een jeugdig uiterlijk
geven', haarlak in zilver of goud bij het
avondtoilet, tien tinten nagellak, mascara,
valse wimpers, tandpasta 'Happy Breath'
(goede adem) een air-conditioned hok met
radio, elektrisch verwarmd vloerkleed, stro
mend water en ingebouwd toilet, Louis-XV-
hondebed
VO-TOYS Inc. vervaardigt 192 verschillende
speeldingen voor honden, 121 voor katten.
De Engelse fabrikanten van dierenvoedsel
besteden ongeveer 350.000 pond per jaar aan
research en in 1966 gaven ze 3.982.224 pond
uit aan tv-reclame, 267.794 pond aan adver
tenties.
Kathleen Szasz onderzoekt en analyseert een
sociaal ziekteverschijnsel aan de hand van
het individu. Ze draagt een overweldigende
hoeveelheid feitenmateriaal aan, waarnaast
de analyse van de psychische ooreaken van
ontaarde dierenliefde wl wa opprvlakkig
ontaarde dierenliefde wel wat oppervlakkig
blijft. Haar toon is sarcastislh en ze steekt
nauwelijks onder stcoclen of banken dat ze
het houden van huisdieren op een andere
dan praktische basis ontoelaatbaar vindt.
Zelf ziet ze nut van huisdieren als een
waardevolle therapie voor autistische en
debeiele kinderen. Dat zij het nut ziet van
een huisdier als troost voor hen die de
aansluiting met de maatschappij missen uit
een andere oorzaak (oude mensen die het
huis nauwelijks meer verlaten b.v.) komt
niet naar voren. In haar terechte kritiek op
de verafgoding van het huisdier legt zij het
accent wel heel zwaar op deze misstand in
de maatschappij en komt niet uit dat zij die
een huisdier op een 'gezonde basis' houden,
in aantal de dierenvertroetelaars verre over
treffen. Het is te hopen dat niet alleen de
'redelijken' haar boek lezen, maar ook de
echte 'petisjisten'. En dat die laatsten er de
lering uit trekken dat een dier een dier is
en ook als zodanig behandeld dient te
worden.
De troetcltrend door Kathleen Szasz. Uitg.
De Arbeiderspers Amsterdam. 280 blz.,
13,50
