De vrouwen van Peyton Place
Mies
Bouhuys
kort en klein
De boer op in Joegoslavië
ddgpecept
Mannen met maskers
TROUW/KWARTET MAANDAG 1 MEI 1972
JUlnnenland T7/K7
De buis biedt, vergeleken met het boek, een zoetsappig verhaal...
Gaat Betty nu wel of niet scheiden? D&t is de grote vraag
in het meest ellendige stadje ter wereld, genaamd Peyton
Place. Trouwens, wat moeten we met Adrienne van Ley-
den, deze door en door slechte vrouw die het met de oude
heer Peyton op een financieel akkoordje gooide? En hoe
zit het met Allison?
Als u bovenstaande zinnen niet begrijpt, behoort u tot de
kleine, zwijgende minderheid in Nederland voor wie de
maandagavond niets bijzonders heeft. Anders is het ge
steld met ruim zes miljoen mensen voor wie het op de
maandagavond verplicht buiskluisteren is geblazen.
Het lijkt erop dat de vrouwen in
Peyton Place de dienst uitmaken. Dat
is niet waar, want de oude Peyton
trekt aan de touwtjes. Betty kan
scheiden wat ze wil en Ada Jacks kan
desnoods haar ex-man in dienst ne
men: Martin Peyton heerst. De werke
lijkheid is niet anders. Schrijfster
Crace Metalious bedacht alles en ie
dereen in Peyton Place, maar de
doorgewinterde televisie baas Paul
Monash maakte uiteindelijk uit wat
we iedere maandagavond te zien krij
gen.
En dat is in vergelijking met het
oorspronkelijke boek een heel zoetsap
pig verhaal. Grace Metalious wist
waar ze over schreef. Ze werd gebo
ren in een klein Amerikaans provin
ciestadje Manchester. Toen ze zo'n
jaar of zeventien was trouwde ze met
een Griek: George Metalious. Dat wil
de ze graag, want in haar stadje had
men een haat tegen vremdelingen en
wat doet een meisje van zeventien
dan? Juist: zo'n vreemdeling huwen.
Toen Grace en George getrouwd wa
ren, ging de Griek toch wat zwerven
en Grace ging terug naar haar moe
der. Toen het echtpaar weer was vere
nigd kwamen er kinderen en volgde
George een cursus voor onderwijzer.
Het werd armoe troef en Grace zette
het in haar hoofd om een boek te
schrijven. Ze had tijd genoeg, want
meubels om te stoffen had ze niet;
koken was er ook niet bij omdat er
weer geen geld was om te winkelen.
Stof om een boek te schrijven had ze
genoeg. Alle typerende figuren uit
haar geboortestadje zette ze op papier
en toonde aan dat er nog heel wat
verborgen leed is in de provincie.
Grace koppelde in het boek iedereen
aan iedereen en een filmversie van
haar boek zou een keuringsrapport
van vér boven de achttien jaar opleve
ren, want in het échte boek hebben
de vrouwelijke inwoners van Peyton
Place hun kleren voornamelijk aan de
waslijn hangen.
Toen kwam de tv
Vijftienhonderd dollar kreeg Grace
voor het boek, toen de zesde uitgever
die ze aanschreef het eindelijk wilde
laten drukken. Er werden tien mil
joen exemplaren van het boek ver
kocht. Over de negatieve kritiek die
het opleverde, zei Grace: 'Als ze zeg
gen dat ik een slechte schrijfster ben.
okay, maar dan hebben wel verschrik
kelijk veel mensen een slechte
smaak'.
Grace verdiende behoorlijk aan haar
boek en door het succes dronk ze
nogal wat alcohol. Uiteindelijk stierf
zij 38 jaar oud, eenzaam en berooid,
als iemand die in haar eigen schep
ping niet zou hebben misstaan.
Toen echter de televisie zich op Pey
ton Place ging storten raakte de naam
van Grace pas goed bekend. De
schrijfster was dood en leve de nieu
we schrijver. Dat was de uitgekookte
Hollywood-baas Paul Monash. die van
Peyton Place een daverende serie
moest maken. Hij las het boek, zei
dat het niks was, maar dat hij het
wél wilde proberen.
De slimme Monash kende de mentali
teit van de gemiddelde burgerlijke
Amerikaanse vrouw en schrapte alle
erostische scènes. Daarna voerde hij
typen af en verzon er nieuwe bij. Met
een ploeg van acht schrijvers schreef
hij de serie. Toen de eerste afleverin
gen op het scherm kwamen, werd er
een speciale afdeling opgericht die de
brieven van kijkers ging rubriceren.
Wanneer een vrouw in de serie werd
gehaat, dan moest ze uit de serie.
Typerend voorbeeld was de echtgeno
te die men voor dr. Rossi op het oog
had. Dit meisje werd met veel tam
tam de serie ingeschreven, maar al
snel bleek dat de lqjkers de arts
liever zagen kwijnen. Dus: hup, het
mens werd eruit geschreven.
Maar met Allison zat Paul Monash
tooh wel even in de maag. Halverwe
ge de serie begon Mia Farrow (die
Allison speelde) een vreselijke verhou
ding met Frank Sinatra. Dat had tot
gevolg dat ze geen zin meer in Peyton
Place had en liever op een luxe jacht
met haar zanger de wereld rond voer.
Op een laatste opnamedag werden er
tweehonderd scènes met een doodzieke
Allison gefilmd, zodat ze een tijdje
met Frank kon wegblijven. Eenmaal
genezen van haar verliefdheid kwam
ze weer terug op de set en Paul
Monash kon dankbaar ademhalen,
want Mia Farrow was de lieveling dn
Peyton Place geworden. Toen beging
de eerste vrouw van Frank Sinatra de
fout om Mia niet uit te nodigen op de
verjaarspartij van Frank en van woe
de knipte Mia haar lange haar af in
de kleedkamers van de filmstudio.
Producer Monash hief de armen ten
hemel en schreeuwde dat het nu ge
noeg was: hij gooide de gekortwiekte
Mia Farrow eruit en tot op de huidi
ge dag is haar verdwijning uit Peyton
Place een raadsel.
De andere vrouwen
Vandaar dat Betty nu de belangrijkste
vrouw van Peyton Place is geworden.
In werkelijkheid is ze de actrice Bar
bara Parkins. Ze is pas 26 jaar en
ongehuwd. "Dat trouwen zie ik voorlo
pig niet zitten', vertelde ze ooit. 'Ik
Evelyn Scott
wil interessante mensen ontmoeten en
alles uitproberen. Maar het is onzin
te stellen dat ik daardoor losbandig
zou zijn. Mijn écht goeie vrienden
zijn op de vingers van één hand te
tellen.
Dorothy Malone is de lieveling in
Peyton Place. Ze is aan de prettige
bant van de veertig en heeft in haar
privé-leven al nét zoveel ellende mee
gemaakt. Begonnen als sexbom, halso
verkop getrouwd met een Franse
playboy en tenslotte met twee doch
tertjes aLs keurig dametje terug in
Hollywood. Ze kreeg tijdens de opna
mes van Peyton Place een lastige
longziekte die ertoe leidde dat de
schrijvers er ernstig rekening mee
hielden dat men haar als vermist zou
moeten beschrijven. Ze kwam er bo
venop en alle Peyton Place-fans in
Amerika leefden mee. Drie keer stond
haar hart stil en een fiks aantal
donors gaven haar bloed.
Twee miljoen
Dorothy Malone
Aan Peyton Place heeft producer
Paul Monash zo'n slordige twee mil
joen dollar verdiend. Het station dat
de serie op het scherm bracht incas
seerde 62 miljoen dollar. In Amerika
is men Peyton Place allang vergeten.
De filmstad is afgebroken. Maar een
groepje hardnekkige Peyton Place-gek-
ken heeft de kop op gestoken en
ervoor gezorgd dat er in het geheim
weer wordt gewerkt aan een nieuwe
serie die 'Terug naar Peyton Place'
g'aat heten. Paul Monash is er ook
weer bij.
Voorlopig moeten we het in Neder
land nog doen met de oude serie. Dat
betekent dar we tot begin 1974 goed
zitten. Iedere maandagavond op het
scherm. Behalve vanavond, want op 1
mei (de Dag van de Arbeid) wordt er
in Peyton Place niet gewerkt. Daarom
ziet u een en ander mórgenavond.
Een aardig kiekje uit de goeie, oude tijd: Mia Farrow en Barbara
Parkins in de auto van de oude heer Peyton.
'De ben er van overtuigd dat de
conferentie in Chili tóch in
het voordeel van de rijke lan
den zal uitpakken', zegt de
schrijfster MIES BOUHUYS
over Unctad, de conferentie van
arme en rijke landen. 'De eco
nomische belangen voor de rijke
landen wegen nu eenmaal té
zwaar. Als je nu Chili zélf
neemt. Daar wordt enorm veel
tegenkracht ingepompt en met
man en macht is de C.I.A. aan
het werk om 'het grote gevaar'
te keren'.
Is Mies Bouhuys er trots op om
Nederlandse te zijn? Tenslotte
geeft ons land toch veel aan
ontwikkelingshulp uit
'Kijk. je kunt geloof ik beter
zeggen: het kan slechter. We
geven misschien dan wel meer
dan andere landen, maar zolang
we er zelf geen boterham min
der om eten blijven we hypo
criet. Je zou het in je eigen
dagelijkse leven moeten mer
ken. Die één pet. van ons bruto
inkomen die we geven is na
tuurlijk toch een lachertje. Je
bent er niet met een tientje in
de collectebus".
Wat kunnen we dén doen?
'Toch wel veel. In eigen land
kunnen we beginnen. Neem on
ze houding nu ten opzichte van
onze rijksdelen. Dat met die
aluminium. Wij doen in het
klein precies hetzelfde. Amerika
zegt te helpen door te investe
ren in de arme landen. Maar de
Mode-ontwerpster VILMA NEDERLOF uit Broek in Waterland ls
helemaal wég van Joegoslavië. Dat is niet helemaal onbegrijpelijk,
want ze heeft er anderhalf jaar gewoond. Geboeid door het dans
theater van Joegoslavië was ze vele avonden te vinden in de
schouwburgen en had ze in de pauze gedurig de gelegenheid om
de authentieke kostuums te bekijken. Daarop inspireerde ze haar
nieuwe collectie, waarvan de mannequin op bovenstaande foto een
ontwerp draagt. De rok is gemaakt van een damastachtige stof in
een fel turquase kleur, en de lange blouse is van bijna doorzichtige
Terlenka. De hoofddoek is van dezelfde stof als de blouse, beves
tigd met een Balkan-sierraad. Het geheel komt op 75 gulden. (Vil-
ma Nederlof, Broek in Waterland, tel. 02903-227).
winst is —prik me er niet op
vast zo'n twintig keer zo
groot. De tegenstelling tussen
arm en rijk wordt steeds gro
ter'.
Moet de mentaliteit verande
ren?
'Ja, dat <is erg belangrijk. Iedere
vrouw die bewust leeft zou aan
wie dan ook, van de bakker tot
haar buurvrouw, moeten vertel
len wat er aan de hand is. En
ook de kinderen moeten er met
de neus worden opgedrukt.
Mijn ervaring is dat je het een
kind van vier jaar al kimt uit
leggen. In geldstorterij zie ik
niets. Dan krijgt het iets van
liefdadigheid en dat mag het
nooit zijn'.
Brigitte en haar zusje
'Het is ook nooit goed', zuchtte
filmster Brigitte Bardot bij
haar advocaat. Deze klopte haar
ferm op de mooie schouders en
zei dat het allemaal 1>est in
orde zou komen. Wat ds er aan
de hand? Tk heb in een over
moedige bui mijn zusje Mija-
nou een huis aangeboden. Mija-
nou woont er met een vriend
en ik heb het haar aangeboden
omdat ze destijds niets kon vin
den. Die twee hebben nooit één
franc huur hoeven te betalen,
want zoiets vraag je niet van je
zusje, vind ik'. Maar nu zit
Brigitte ermee, want ze kan het
luxe optrekje verkopen, maar
die toekomstige eigenaar wil
het pand wèl léég hebbea Mija-
nou beweert dat ze zo snel geen
ander onderkomen kan vinden.
Trouwens, we mochten er vijf
jaar in wonen en daar houden
we ons aan', zegt het zusje van
de Franse filmster
Heintjes vriendin
Tegenwoordig begint de jeugd
maar vroeg met de liefde. Des
tijds werd er al hevig gespro
ken over de 'verhouding' die
zangwonder Heintje met colle
ga-wonder Wilma zou hebben.
Oh, wat zou dat allemaal prach
tig zijn geweest. Maar niks
hoor. Sinds Heintje onvriende
lijk is geweest tegen de vader
van Wilma, bleef er niets van
de vriendschap over. Hein is
inmiddels bijna zeventien en
blijkt een oogje te hebben op
een zekere Anita. Dit meisje
maakte de plaat 'Schön ist es
auf der Welt zu sein'. Onlangs
werd het tweetal gesignaleerd
in de dierentuin van Dortmund,
waar een pony de naam Anita
kreeg. Even later zaten de zan
geres Anita en zanger Hein op
een terras een flesje limonade
te gebruiken, terwijl Heintje ie
dereen wegstuurde die meer
dan normale belangstelling voor
het tweetaai aan de dag legde.
Golda Meir en
de mode
De premier van Israël, Golda
Meir, heeft via radio Tel Aviv
een scherpe aanval gedaan op
de Franse modehuizen. Ze is
zelf niet meer zo piep en kan
dus weinig haute couture aan.
Zou dét er misschien de oor
zaak van zijn dat ze zei: 'Ik
vind het stupide dat iemand in
Parijs kan bepalen dat vanaf
een bepaalde dag iedereen met
langere of kortere rokken moet
lopen. Ik heb zelf een eenvou
dig huis en draag eenvoudige
kleren. Voor mij ds dat genoeg'.
Peyton-Pudding
80 gr. maizena
45 gr. cacaopoeder
2 eieren
100 gr. suiker
zakje vanillesuiker
1 1. melk
Cacapoeder en maizena vermen
gen. Eén dooier gladroeren met
de suiker en vanillesuiker. Dan
de rest van de droge stof erbij
en het geheel aanmaken met
een beetje koude melk. Breng
de rest van de melk aan de
kook. Giet al roerend het papje
in de kokende melk en laat één
en ander even doorkoken. Haal
de pan van het vuur. Wanneer
de pudding niet meer zó heet
is, kunnen de twee opgeklopte
eiwitten er voorzichtig door
heen geroerd worden. Pudding
vorm met koud water omspoe
len en de massa erin gieten.
Ndat de pudding is stijf gewor
den, haar lossen op een schotel.
Geef er een kannetje ongeklop
te slagroom bij. De pudding
kan ook worden gegarneerd met
een blikje gemengd fruit.
Menutips: Pasteitjes, Brussels
lof, aardappelpuree, biefburgers,
Peytonpudding.
Het moest er toch eens van
komen: een schoonheidssalon
voor mannen. Ruud Vogel heeft
in de Amsterdamse Herenstraat
nummer 5 zo'n instituut inge
richt voor mannen die er goed
uit willen zien. De wereldbe
roemde kapper Alexandre in
Parijs heeft jéren zo'n winkel,
maar omdat in ons land alles
later gebeurt opende Ruud Vo
gel pas dit jaar zijn salon.
Wat is er te doen? Allereerst
een gezichtsmassage met stoom
7,50) manicuren 5,-) mas
ker plus reinigen en massage
18,50) en manicuren
4,50). Ruud Vogel meldt dat
zo'n stoombehandeling met rei
niging van het gezicht af en toe
erg goed is. 'Want', zegt hij,
'alleen wassen met water en
zeep heeft resultaat aan de bui
tenkant van het gezicht. Door
het stoombad gaan de poriën
open en daarna ls de huid van
het gezicht pas goéd te reini
gen'.
De redactie behoudt zich het recht voor om
ter opname In deze rubriek ontvangen me
ningsuitingen verkort veer te geven. BI]
publikatie wordt met de naam van do
Inzender ondertekend. Brieven kunnen wor
den gezonden aan de lieer Joh. C. Francken.
secretaris van de hoofdredactie van Trouw-
Kwartet, Postbus 859. Amsterdam.
Luisterdichtheid (2)
Als de heer Wittkamp (26-4) spreekt
over het niet representatief zijn van
luisterdichtheidscijfers dan mogen wij
toch constateren dat hij niet represen
tatief schrijft voor de waarheid. An
ders zou hij behoren te weten dat
zowel Radio Veronica als Radio
Noordzee veel verder In ons land
worden beluisterd dan hij veronder
stelt, namelijk in het gehele land.
Kampen P. J. Moet
Davos (2)
De Nederlandse astmakliniek in Da-
vos kampt met moeilijkheden en is
gedoemd tot sluiten. Dat hiervan de
patiënten de dupe worden staat als een
paal boven water, ja voor enkele pa
tiënten betekent terugkeer naar het
Hollands klimaat een einde van het
genezingsproces met in korte tijd de
dood als gevolg. En dat in een perio
de dat miljoenen in de z.g. ontwik
kelingspot gaan. Kan een kleine maar
zeer onmisbare kliniek dan niet ge
holpen worden?
Zevenbergen H. Lokers
Davos (3)
In het artikel: 'Personeel in Davos is
verontwaardigd (20-4) wordt o.a. het
gevaar van sluiting voor de nu aanwe
zige patiënten behandeld. Maar ook
voor oud-patiënten wordt de zaak on
aangenaam want de zekerheid om bij
een eventuele terugkeer van astma
opnieuw naar Davos te kunnen gaan,
wordt dan vernietigd. En die zeker
heid heeft veel mensen totnogtoe een
redelijk onbezorgd bestaan gegeven.
Maar het ergste is wel dat er geen
nieuwe astmapatiënten naar toe kun
nen (en in Nederland lijden altijd
nog ongeveer 800.000 mensen aan ast
ma). Deze zijn aangewezen op behan
delmethoden in Nederland die nog
steeds niet halen bij de behandeling
in 'Eugenia'. In leder geval zullen zg.
nieuwe medische inzichten niet een
onmiddellijk resultaat opleveren.
Maar veel vensen die enkele weken
voor ze naar Davos gingen nog dood
ziek waren hebben in Davos nooit
meer, of hoogstens één keer, een
astma-aanval gehad. Door opheffing
worden ook personeelsleden zwaar ge
dupeerd. Er zijn nl. mensen helemaal
gespecialiseerd op de behandeling van
astma in het hooggebergte. Deze wo
nen al jaren in Davos en moeten nu
terug naar Nederland waar ze niets
aan hun kennis hebben.
Den Haag A. C. Maan
Ds. Wurmbrand
Het is misschien best mogelijk dat de
dingen die ds. R. Wurmbrand schrijft
over de methoden in gevangenissen in
Roemenië niet zo erg recent zijn. En
het is eveneens best mogelijk dat ds.
Cesh nog nooit van ds. Wurmbrand
gehoord heeft. Er zijn immers altijd
mensen geweest, die alleen maar in
'bepaalde kringen' bekendheid geno
ten. Dat hoeft ds. Wurmbrand niet
direct tot leugenaar te maken. Dat ds.
Wurmbrand aandacht vraagt voor de
Roemeense christenen, maakt hem
nog niet tot een oplichter. Inderdaad
mogen er bijbels worden gedrukt in
Roemenië (in beperkte oplage). D^ze
worden verdeeld onder de officieel
geregistreerde kerkgenootschappen.
Maar dat betekent dat er bijbels heen
gebracht moeten worden voor de niet
geregistreerde kerken, de zgn. onder
grondse kerken. Al deze feiten spre
ken elkaar niet tegen, ze vullen el
kaar alleen maar aan. Laten we toch
ophouden elkaar te wantrouwen en
argwanend te begluren.
Amstelveen Marianne Jansz
Vrije Scholen (2)
In het artikel over de Vrije Scholen
is enorm generaliserend over de 'gewo
ne scholen' gesproken. Scholen waar
kinderen de hele dag als oude man
netjes op een stoel zitten ken ik niet
meer. In ieder geval zijn er veel meer
die het op een geweldig leuke manier
doen.
Zelf zie ik wel positieve elementen in
de Vrije School (tijdens mijn stage
heb ik enkele weken op een Vrije
School gehospiteerd), maar het geeft
wel te denken dat er na vijftig jaar
nog maar acht scholen van dat type
bestaan.
Ik dacht bovendien dat de Vrije
School het voorbeeld van elitair on
derwijs is. Kijk alleen maar naar de
financiële bijdrage van de ouders. En
als je kijkt naar het taalgebruik in de
vierde klas waarover u schrijft: 'In
Oertijd, oertijd was het dat Ymit
leefde dan verwacht je toch niet
dat dèt taalgebruik aanslaat bij kinde
ren bijvoorbeeld in mijn vierde klas,
die thuis geen tuin of binnenplaats,
maar wel gescheiden ouders hebben?
Iets anders waar ik me gruwelijk aan
erger ls dat het op de 'gewone' school
gewoonte zou zijn de eerste klas te
geven aan de jongste en minst erva
ren leerkracht In de eerste klas van
onze school stond bijvoorbeeld vorig
Jaar een onderwijzeres van 65 jaar die
slechts 40 jaar onderwijservaring had.
De eerste klas geldt namelijk als een
van de moeilijkste van de basisschool.
De Bilt
Ton Goeman
Vrije scholen (3)
De Vrije Scholen (zie krant van 8
april) hebben als grondslag de leer
der antroposofie van Rudolf Steiner.
Hierin is voor Godsbesef in christelij
ke zin geen plaats. In hun beschou
wing is het christendom een der vele
verschijnselen der wereldgodsdien
sten. Andere ideeën van de Vrije
School kunnen ook op christelijke cn
neutrale overheidsscholen worden toe
gepast. Die zijn heus niet voorbehou
den aan de vrije school of opvoeding
volgens de leer van Rudolf Steiner.
's Gravenzande M. Voorberg
Moord op bomen
Van het grote belang en de waarde
die men met betrekking tot milieu
hygiëne, volksgezondheid en natuurbe
houd moet toekennen aan bossen, in
het bijzonder aan grote bomen is de
■gemeentelijke overheid van Haarlem
onvoldoende doordrongen. Dit blijkt
uit het rampzalige plan, dat binnen
vijf jaar de gehele Haarlemmerhout
'vernieuwd' moet worden. Systema
tisch worden er reeds iedere dag één
of meer bomen gekapt. Men ver
schuilt zich achter het devies van een
commissie van deskundigen. Deze
'deskundigen' zijn bijna allen bosbou
wers. Ze hanteren het begrip 'kaprijp
zijn' van bomen. In de bosbouw
betekent dit, dat bomen van plm. 100
jaar kaprijp zijn, dat wil zeggen groot
en dik genoeg voor een goede houtop
brengst. Het is dan ook volkomen
misplaatst, dat men dit begrip toepast
op honderden gezonde bomen van 100-
200 jaar en ouder, nabij het centrum
van een grote stad in het westen van
het land. Alle kritiek op dit plan
wordt weggevaagd. Men verschuilt
zich achter de deskundigheid van de
commissie. Werkelijke deskundigen,
zoals de vermaarde boomchirurg J.
Copijn uit Groenekan, bevestigen dat
theoretisch een boom het eeuwige
leven heeft in dat eventuele zieke
bomen veelal kunnen worden gene
zen. Wanneer een boom ziek wordt en
dood gaat, is het bijna altijd de schuld
van onze menselijke 'beschaving'.
Slechts bij klimaatsverschuivingen
(zoals de ijstijden) en natuurrampen
is de natuur zelf de oorzaak van
boomstrefte. U zult begrijpen welke
machteloze woede waarmee men wordt
vervuld, wanneer men dit wetende,
toeschouwer is bij deze bomenmoord!
Heemstede H. Leunisse
Dierenbescherming
We maken ons druk over de Flevokip-
pen en terecht, maar stoppen onder
tussen een rendierkalf zo uit de wil
dernis in de Floriade. Straks mag het
'ren'dier fijn in Artis genieten van de
ruimte en de frisse luchten maar
rennen in het hart van Amsterdam.
Zijn dierentuinen in ons dichtbevolkt
land wenselijk? Zijn ze nuttig of
nodig? Op de t.v. kunnen we toch het
wilde dierenleven in volle glorie aan
schouwen. Is het niet economischer
en vanwege milieubeheer niet beter
deze dure dierentuinliefhebberij
maar af te schaffen? Jawel, alle die
ren in tuinen leiden een beschermd,
maar volkomen tegennatuurlijk le-
*en.
Ommen. Mevr. M. Kolkman-v. Harten
Prikflessen
In een bericht over ontploffende prik
flessen werd gesteld, dat een fles
waarechijnlijk springt door een com
binatie van factoren. Die opvatting
kan ik delen, maar wanneer mogen
we aannemen dat de kwaliteit van de
glasspecie goed is, kunnen het slechts
twee factoren zijn en wel deze: een
onvoldoende voorbewerking van het
glas door de machines en/of een te
kort verblijf van de flessen in de
koelovens. Een fles waarvan de voor
bewerking van het glas goed ls ge
weest en die in de koeloven voldoen
de tijd heeft gekregen om de warmte
geleidelijk kwijt te raken (zodat geen
warmtespanning is achtergebleven)
bezit de maximale sterkte.
Rotterdam
N. J. de Witte
Indonesië
'Amsterdam en Djakarta komen tot
constructieve samenwerking inzake
haven- en luchtvervuiling en drugbe
strijding". In verband met het bezoek
van burgemeester Samkalden aan Dja
karta meldde de krant (264): In de
Groene komt een artikel voor: 'je
kunt het volk geen 365 dagen per jaar
de bajonet op de borst zetten'. Dit
gaat ook over Indonesië c.q. Djakarta.
Dit artikel is ondertekend door S.
Jasa. Wanneer ik het pessimistische
verslag van Jasa lees en het opgewek
te artikel van het bezoek van burge
meester Samkalden, dan vraag ik mij
wel af: wat moeten we hiermee?
Badhoevedorp
J. A. Kroese
