Vrouwelijke
kostwinner
vecht voor
sociale hulp
dichtbij iMm
Verlaging van de 'atoomdrempe!'
vertoont gevaarlijke aspecten'
SS**>oaiBi
Skol spreekt uw taal.
Proeft maar.
w
mmentaar
Serieus begin
Trimmen met het hele land
Boekenetalage
JffiOW/KWARTET ZATERDAG 22 APRIL 1972
BIWEMAM» T3/K7
s eerste indruk van UNCTAD III na
week is dat de rijke landen deze
pijeenkomst toch aanzienlijk serieuzer
Wijken te nemen, dan op grond van
hun houding op de vorige bijecnkom-
ten verwacht kon worden. Aan de
[druk die zij bij de overgrote meerder
heid van de mensheid vestigen is hen nu
ich kennelijk wel iets meer gelegen
"fian op de eerste en de tweede soortge-
fijke conferentie het geval was.
vele vage en ontwijkende geluiden
|ie toen moesten voorkomen dat de
lotwikkelingslanden hen ook maar op
zin konden vangen, hebben plaats-
laakt voor een aantal principiële
litspraken en hulpvaardige suggesties
lie wel degelijk stof zullen blijken te
•veren voor het veel grondiger detail
werk in verschillende commissies.
igzamerhand was iedereen over
CTAD-III zó pessimistisch gewor-
:n dat men zich begon af te vragen
larom deze reusachtige vergadering
:nlijk nog moest worden doorgezet,
aar de voorbereidingsmachinerie was
iteraard niet meer stop te zetten en zo
i.oofcvert de internationale bureaucratie
leens een boeiende dwangsituatie op:
1 landen zitten nu bij elkaar en
ten toch tot iets zien te komen dat
sombere voorgevoelens weerspreekt,
ieïojinister Langman heeft in Chili méér
:gd, dan op grond van zijn nota van
17,(nige weken geleden verwacht kon
ajorden. met name over het verder
stten van de EEG en over de
igeling van de schuldenlast van de
me landen. Ook andere Europese
en. hinisters hebben zich redelijk con-
?iarfructief opgesteld.
ctrolaarbij heeft het zonder twijfel stimu-
^'rirend gewerkt dat belangrijke interna-
^ofcnale functionarissen van westerse
iim.pmaf, zoals McNamara (Wereld-
dr ank), Boerma (FAO), Mansholt
EG-commissie) en Phillippe de Sey-
s (ECOSOC) hun eigen achterland
n"'ï>gal bezwerend hebben toegesproken.
TesjeSenover verschillen van opvatting
ooissen de arme landen over de vraag
n-êejie tot de 25 minst ontwikkelde moet
eel"orden gerekend komt nu ook de
trdeeldheid binnen de EEG veel dui-
fclijker tot uiting. En dat is een situa-
waar het creatieve UNCTAD-secre-
eeniriaat wel iets meer mee kan doen.
iifsJet zou er goed aan doen de verschil-
^Jïde posities binnen de EEG eens
kaaïrder uit te diepen. Er moet werkelijk
Rajéér aan de hand zijn dan dat Neder-
s*id en Frankrijk het voornamelijk in
ievofondstoff en-overeenkomsten zoeken
West-Duitsland in het vrijhandcls-
trfincipe, zoals minister Giscard d'Es-
viing zei. In tal van andere opzichten
chtere leningen, ontbinding van de
iropese associatiehulp aan Afrikaan-
landen. minder landbouwprotectie
>voort) staan Nederland en West-
tsland eerder gezamenlijk tegeno-
ii Jr Frankrijk. Het zou wel eens een
*™Instpunt van de thans aan de gang
ïo.ojnde UNCTAD kunhen worden, dat
ei rijke landen er minder in slagen een
°j°s .poten front te maken dan voorheen.
iOWIETJE
Beroep van schilderes op
contraprestatieregeling afgewezen
door Aukje Holtrop
OOSTERLITTENT Man en vrouw zijn voor de wet gelijk. Ze
liebben dezelfde rechten en dezelfde plichten tegenover elkaar; de
man is niet (meer) het hoofd van het gezin en daaruit vloeit voort,
dat de man ook niet altijd de kostwinner hoeft te zijn. Het kan ten
slotte voorkomen, dat een vrouw zoveel meer plezier in werken
lieeft, dat de man voor zichzelf niet het uitsluitend recht om bui
tenshuis te werken opeist, en helemaal of gedeeltelijk de huishou
delijke taken overneemt.
Geertje van Oudheusden: mijn werk is een volledige dagtaak
Daarbij komt, dat ik graag monumen- van de opbrengsten van een paar
De maatschappij legt meestal nauwe
lijks iets in de weg bij dit soort
veranderende situaties, als de vrouw
dan ook maar voor het inkomen
zorgt. En er zou ook niets tegen
moeten zijn, als de kostwinnende
vrouw, omdat haar inkomsten te klein
zijn om een gezin te onderhouden,
beroep doet op de sociale wetten.
Maar de praktijk is vaak anders. Zelfs
zo anders, dat er nu een schilderes is,
die tot de Raad van State toe haar
recht op sociale hulp aan het uitvech
ten is.
Het gaat om Geertje van Oudheusden
(28), beeldend kunstenares, die al
anderhalf jaar probeert in aanmer
king te komen voor de Beelden Kun
stenaars Regeling (BKR), de contra
prestatie. Geertje is getrouwd en
heeft een dochtertje Koosje van drie
jaar. Sinds een half jaar woont het
gezin Van Oudheusden in het Friese
Oosterlittens. omdat Geertje beter kan
werken in het wijde land, waar ze
niet door teveel mensen van haar
werk wordt afgeleid.
De zaak begon in Dordrecht, waar ze
tot voor kort woonde. 'Ik vroeg eind
1970 contraprestatie aan, omdat ik
vooral in mijn huwelijk veel ben gaan
schilderen. Ik heb in Den Haag op de
Koninklijke academie voor beeldende
kunsten gezeten en daarna gaf ik les
op verschillende scholen. Maar ik
kreeg veel zelfvertrouwen in mijn
eigen werk en capaciteiten, toen ik
meedeed aan groepsexposities waar ik
erg goede kritieken kreeg. Toen be
sloot ik, dat ik wilde doorgaan met
werken, en dan goed, dat wil zeggen
full time. Ik ben ervan overtuigd, dat
mijn werk goed is en ik wil de kans
krijgen dat te tonen door keihard te
werken. Maar als beginnend kunste»
naar verdien je niet veel, je moet
naam zien te maken en daarom wilde
ik in de contraprestatie-regeling. Dan
verdien je ook niet veel, een mini
mumloon. maar je kunt leven en
proberen te bewijzen dat je echt goed
bent.'
Werken verkocht
Geertjes werk kwam in Dordrecht
bij een ballotagecommissie die eenpa
rig besloot dat haar werk zoveel ni
veau had dat ze terecht een beroep
deed op de BKR. 'Mijn man, Jan, was
landmetersassistent. Hij moest zijn
werk maar opzeggen, zeiden ze in
Dordrecht, want dan kon ik, als kost
winner in de contraprestatie komen.
En dat deden we. Dordrecht liep al
vooruit op de regeling, door vast een
paar werken van me te kopen. B. en
W. waren het eens met de beslissing
van de ballotagecommissie en de cul
turele raad van de gemeente'. Maar
de rijksconsulent voor dit soort zaken
Jaap ter Haar Jacob Simonsz De
Rijk, watergeus. Uitgave: Van Holke-
ma Warendorf Bussum. Prijs:
17,90.
Ter Haar heeft een warmbloedige ro
man geschreven over een onderdeel
van een verzetsperiode van ons volk
in een ver verleden. Bij de aanvang
van de opstand tegen de Spaanse
overheersing introduceert de auteur
een Amsterdamse korenkoopman. Ja
cob de Rijk. die na de beeldenstorm
met lotgenoten uitwijkt naar Dantzig.
Hij voegt zich op den duur bij de
geuzenvloot van Lumey en wordt na
de bevrijding van Vlissingen benoemd
tot admiraal van Veere. Jacob Si
monsz de Rijk is een historische fi
guur, ook de inwoners van Amster
dam, de ballingen in Emden en Dant
zig, de edelen aan het Engelse hof en
de geuzenkapiteins, die in het verhaal
voorkomen, hebben werkelijk geleefd.
Opmerkelijk is de wijze, waarop dit
geromantiseerde levensverhaal van
een admiraal tot stand is geomen. In
het voorwoord lezen we o.m.: 'Op het
eiland Mallorca woont, na een amb
telijke loopbaan in het voormalige
Nederlands-Oost-Indië, dr. H.A.L. ten
Holder, een geschiedvorser met be
langstelling voor de watergeus De
Rijk, over wie o.a. P. C. Hooft in zijn
'Historiën' vrij uitvoerig heeft be
richt. De 70 jaar oude dr. Ten Holder
heeft Ter Haar geïnspireerd tot het
schrijven van een biografie over De
Rijk. Het is een beslist boeiend ver
haal geworden, waarin onder meer
wordt afgerekend met veel valse ro
mantiek rondom het Geuzenverzet:
het was een even bloedig als ongeor
dend 'bedrijf in een verwarrende
tijd.
Rfs
maakte bezwaar. Hij vond het vreemd
dat een man ontslag nam, terwijl zijn
vrouw daarna van de sociale regeling
gebruik ging maken. En de minister
van sociale zaken weas daarna de
aanvraag van Geertje af.
'Geruild'
Er lopen allerlei dingen door elkaar.
In het rapport van de rijksconsulent
stond, dat mijn werk een soort hobby
was en dat ik niet beroepshalve kun
stenares was. Daarbij kwam, dat ze
niet begrepen, dat in ons gezin de
kostwinner 'geruild' was. Eerst was
het Jan en toen werd ik het'. Geertje
vroeg herziening van de beslissing
van de minister. Inmiddels verhuis
den ze naar Friesland en daar begon
alles van voren af aan. Weer een
ballotagecommissie, die ook weer vast
stelde dat het werk van Geertje ver
boven de middelmaat was, maar even
eens weer bezwaar tegen de kostwin-
nersrol van Geertje. En de gemeente
Baarderadeel (waar Oosterlittens deel
van uitmaakt) wacht nu de uitspraak
van de Raad van State af. Want zover
is de zaak nu gekomen: begin maart
werd Geertjes aanvraag voorgelegd
aan de Raad van State. Het wachten
is nu op de uitspraak, die moet
uitmaken of Geertje verder aan het
werk kan blijven, of dat Jan weer een
baan zal moeten gaan zoeken.
Kan Geertje niet proberen om de rol
van huisboudster en die van kunste
nares te combineren?
'Het werk dat ik wil doen eist je
helemaal op. Ik kan onmogelijk zo nu
en dan een uurtje schilderen, dan
wordt het inderdaad een hobby voor
de avonduren. Mijn werk is een volle
dige dagtaak. Mijn dochtertje moet
toch verzorgd worden, er is gewoon
geen geld voor een andere oplossing.
taal weric zou willen doen: wandschil
deringen en zo. Maar dat vereist wel
dat je van huis kunt, hele dagen
ergens anders werken. Trouwens, ook
exposities vragen vreselijk veel tijd.
Je moet gaan inrichten, je moet rei
zen. Dat valt niet te combineren,
tenminste niet als je wilt proberen te
bewijzen dat je echt goed bent. En
dat wil ik, omdat ik voel dat ik
kunstenares ben'.
Vond Jan het vervelend om zijn baan
op te zeggen?
'Ónder deze omstandigheden vond ik
het de beste oplossing. Ik heb vanaf
mijn 14e gewerkt (nu ben ik 36),
ongeschoold werk. Dat heb ik altijd
met plezier gedaan, maar als je naar
ons beiden kijkt, dan is het veel
belangrijker dat Geertje zich kan ont
wikkelen dan ik. In mijn werk zou
nooit iets te bereiken zijn. Wat ik erg
graag zou willen is beeldhouwen,
maar er is gewoon geen ruimte en
geen geld om dat te doen. Dat is zo
ontzettend duur. Ik heb nooit een
scholing gehad, en er is voor mij ook
geen enkele mogelijkheid om nu nog
geschoold te worden.
De maatschappij heeft me vanaf mijn
veertiende jaar zien werken en ze kan
er niet aan wennen, dat ik dat nu
niet meer doe. Ik was de kostwinner
en waarom zou ik dat niet blijven?
Als het zou moeten, zou ik best weer
willen werken, maar het zou toch
doodzonde zijn, dat Geertje dan niets
meer zou kunnen doen? Ze heeft een
opleiding gehad waarin de overheid
heel veel geinvesteerd heeft. Het is
toch te gek, dat diezelfde overheid er
dan niet voor zorgt,' dat er iets van
die investeringen terechtkomt? Ik heb
overigens genoeg te doen niet alleen
het huishouden en Koosje, maar ook
het werken aan ons huis. Daar moet
nog wel wat aan gebeuren'.
Aan de rand
De afgelopen tijd is Geertje in feite
kostwinner geweest. Het gezin leefde
verkochte schilderijen, want de expo
sities gingen door en er is belangstel
ling voor Geertjes werk, gouaches
mooie groenige landschappen met
veel gras en planten. Maar lang kan
dat niet doorgaan, omdat ze aan de
rand van het bestaansminimum zitten.
Geertje: 'Ik ben zo langzamerhand
doodmoe van die hele zaak. Ik merk
ook, dat het werken moeilijker gaat,
omdat ik erg gedeprimeerd raak. Ik
ben 't eigenlijk zat. en we zitten nu
zo moeilijk, we zijn echt straatarm.
Als de Raad van State mijn verzoek
ook afwijst, dan hou ik er maar mee
op. Dan moet ik me er maar bij
neerleggen, dat ik m'n leven lang niet
als kunstenares erkend zal worden.'
De 200000 affiches die over het hele
land verspreid zijn om iedereen op te
wekken mee te doen aan de nationale
trim-wandeldag hebben hun effect
niet gemist. Vanuit 900 startplaatsen
in alle hoeken van het land kan er
vandaag een brokje gezondheid van
tien kilometer bij elkaar gelopen wor
den. Bedoeling van de organisatoren
de Nederlandse sport federatie en
de wandelsportbonden is dat in
deze hartmaand het hele gezin gezon
de beweging neemt, ledereen die er
zin in heeft of daar de noodzaak toe
voelt, kan op één van die 900 plaat
sen een gulden betalen en mag dan,
al of niet met gezinsleden, in mar-
stempo, op een sukkeldrafje of in een
slakkengangetje, het daar uitgezette
parcours lopen.
Omdat niemand zich eerder dan bij de
start tussen tien en twee uur
hoeft aan te melden, is nog niet bij
benadering te zeggen, hoeveel mensen
er vandaag mee zullen lopen. Een
paar van de wandelaars zijn wel al
bekend. Zij behoren tot groepen die
apart benaderd zijn, zoals ministers,
Kamerleden, bejaarden enz. Minister
Geertsema bijvoorbeeld wandelt met
zijn twee zoons mee, AKZO's van
pers, radio en televisie bekende Bak
kenist zet met zijn vrouw vandaag z'n
beste beentje voor, staatssecretaris
Vonhoff gaat vanuit Amserdam pro
beren iets van z'n omvangrijke figuur
'In je recht'
Jan: 'Je moet niet ophouden. Je bent
toch overtuigd van je kunstenaars
schap? Je staat in je recht. Misschien
is er nog een mogelijkheid om je te
beroepen op de Europese commissie
van de rechten van de mens. We
moeten kijken of dat dan kan'
Er zijn meer getrouwde kunstenares
sen die van de contraprestatie-rega-
ling gebruik maken. Maar meestal is
bij hen de dituatie zo, dat de man
ook kunstenaar is en dan krijgt óf de
één óf de ander hulp. Geertjes geval
is waarschijnlijk wel uniek, omdat het
kostwinnersschap er bij gehaald is.
Terwijl aan kunstenaars die contra
prestatie aanvragen nooit gevraagd
wordt, of en wat hun vrouw bijver
dient, is het bij vrouwelijke kunste
naars kennelijk wel een punt, of de
man iets verdient. En als die man
niets verdient, zoals in het geval van
an van Oudheusden, dan vraagt de
overheid zich af of die man eigenlijk
niet zou moeten gaan verdienen, om
dat hij dat vroeger ook gedaan heeft.
En omdat man en vrouw voor de wet
gelijk zijn, is Geertje van Oudheusden
nu al zo'n tijd bezig. Want wat haar
en haar man is overkomen, vindt zij
pure discriminatie.
Van onze militaire medewerker
De rol van kernwapens in de officiële NAVO-strategie van 'flexible
response' is een omstreden zaak. De bezwaren, o.a. geuit in de dis
cussie daarover binnen de ARP, zijn van ethische en van praktische
aard. Een veiligheidsbeleid is etisch onaanvaardbaar, als het de moge
lijkheid in zich draagt dat het westen als eerste in een conflict nu-
cleare middelen zal gebruiken. Van praktische aard is de twijfel aan
de bereidheid van Amerika om toestemming te geven voor zo'n ge
bruik, waarbij immers de kans zou worden opgeroepen van een alles
vernietigende vergelding tegen het eigen land.
De commissie-Van Rijckevorsel is aan
deze bezwaren min of meer voorbijge
gaan. Zij beveelt al in het begin van
haar rapport eenstemmig aan, dat 'te
gen een voortzetting van de nucleaire
taak, zoals sommige eenheden van de
luchtmacht die thans vervullen, niet
als zodanig bezwaar wordt gemaakt'.
Naar verderop blijkt, is het binnen de
commissie onomstreden 'dat ons land,
dat zich stelt onder de Amerikaanse
nucleaire bescherming, niet schroomt,
door beschikbaarstelling van vliegtui
gen voor nucleaire taken, mede-ver
antwoordelijkheid hiervoor te dragen.
Bovendien kan ons land hierdoor met
meer kracht zijn stem doen horen in
het bondgenootschappelijke overleg
over nucleaire aangelegenheden'.
Bezwaren
Op deze redenering valt wel af te
dingen. Daarover enkele opmerkingen.
Ten eerste, onze mede verantwoorde
lijkheid voor de NAVO-strategie
wordt niet bepaald door de inbreng
van middelen, maar door ons lidmaat
schap van de NAVO. Noorwegen bij
voorbeeld mag kernwapens Van zijn
territoir weren, het blijft verantwoor
delijk voor een eventueel als eerste
gebruiken van kernwapens door de
NAVO, omdat het als volwaardig part
ner in het bondgenootschap heeft in
gestemd met die strategische doctrine.
Bezwaren tegen de 'flexible response'
hebben de bedoeling de strategie in
onderling overleg te veranderen. Zij
zijn niet geboren uit een behoefte met
schijnbaar 'schone handen' uit een
gegroeide situatie te treden.
In de 2e plaats, het is zeer belang,
rijk dat wij onze stem laten horen in
de Nucleaire Planning-Groep, juist
omdat wij mede-verantwoordelijk zijn
en blijven. Ook wanneer daarvoor een
daadwerkelijke inbreng vereist zou
zijn hetgeen zoals gezegd op goede
gronden kan worden bestreden
,dan nog hebben wij daar de vliegtui
gen niet voor nodig. Op ons grondge
bied zijn taktische kernwapens opge
slagen en de landmachtartillerie is
ten dele nucleair (Honest John). Aan
die bijdrage valt dan evengoed in
spraak te ontlenen.
Ten derde is het nog in een ander
opzicht de vraag, of de commissie-Van
Rijckevorsel het juist ziet met haar
eenzijdige nadruk op de luchtmacht.
Weliswaar 'zijn de extra kosten van
het aanhouden van deze nucleaire ca
paciteit gering', omdat aan de aanwe
zige vliegtuigen met aanvalsopdrach-
ten de nodige technische voorzienin
gen zijn getroffen, maar de vervan
ging daarvan staat voor de deur. Zou
de nucleaire taak geen verschil maken
voor de aanschaffingsprijs van het
vervangende vliegtuig?
Duurder
De defensiecommissie van de CHU zei
daarover vorig jaar: 'Indien deze met
conventionele bewapening uitgeruste
vliegtuigen ook nog een secun
daire (nucleaire) capaciteit krijgen, is
een veel gecompliceerder en derhalve
duurder vliegtuig vereist van voor de
primaire conventionele taak nodig is.
Binnen het bondgenootschappelijk
verband dient daarom door ons land
te worden gestreefd naar een rege
ling, waarbij de kleine landen zich
beperken tot een conventionele taak.
Het is opvallend, dat ook de commis
sie-Van Rijckevorsel (althans de meer
derheid daarvan, die vliegtuigvervan
ging nog overweegt) bij de uitwer
king de aanvalsopdrachten uit het
takenpakket laat vallen. Dat is een
goede gedachte, ook al omdat de stra
tegische functie van nucleaire bom
bardementen niet van nature aansluit
bij de rol van een kleine mogendheid
in een bondgenootschap. Maar de ge
dachte is wel in tegenspraak met de
(ADVERTENTIE)
eerdere uitlatingen over mede-verant
woordelijkheid en inspraak in nucleai
re aangelegenheden, en bevestigt
daarmede ons inzicht, dat de huidige
nucleaire Iuchtmachttaak daarvoor
een essentiële voorwaarde is.
Minderheid
Afzonderlijke aandacht vraagt tenslot
te het minderheidsstandpunt. Daarme
de komen wij terug op het hoofdpunt,
want deze minderheid uit de commis
sie-Van Rijckevorsel heeft een opstel
ling gekozen, waarbij de afhankelijk
heid van kernwapens nog zal toene
men.
Oud-minister Den Toom, die in de
discussie een eerste gebruik door de
NAVO nooit uitdrukkelijk heeft wil
len uitsluiten, was toch zeer behoed
zaam. In zijn nota ten behoeve van de
kabinetsformatie 1971 wees hij op de
noodzaak om de onevenwichtigheden
in de opbouw van onze conventionele
strijdkrachten te herstellen, 'wil flexi
biliteit in de mogelijkheden tot ge
loofwaardige afschrikking realiteit
blijven en een aanvaardbare hoogte
van de atooradrempel niet tot een
vrome wens worden.' De minderheid
negeert deze waarschuwing. Zij slaat
een richting in, die wij niet willen.
In plaats van de rol van kernwapens
ln de veiligheidsstructuur terug te
dringen, plaatst zij die meer op de
voorgrond door een ingrijpende re
ductie van ons conventionele vermo
gen: 'een aanzienlijke inkrimping van
de Koninklijke landmacht en het twij
felachtig worden van de Koninklijke
luchtmacht'.
Een dergelijke 'verlaging van de
atoomdrempel' vertoont vele gevaarlij
ke aspecten. Als het vertrouwen in
een lage atoomdrenmpel gerechtvaar
digd is, groeit de kans die vij
nooit zouden mogen lopen van een
nucleaire escalatie in een Europees
conflict.
En wanneer het vertrouwen mis
plaatst is, uit zich dat in een afne
mende geloofwaardigheid van de
Amerikaanse nucleaire garantie. Naar
mate de Westeuropese politici dit in
zien, valt een krachtiger streven te
verwachten naar een eigen vervangen
de afschrikkingscapaciteit, in de rich
ting van de vorming van een Europe
se kernmacht Maar dat zou een resul
taat zijn, waarvan wel vaststaat, dat
ook de minderheid van de commissie-
Van Rijckevorsel het volstrekt afwijst.
af te trimmen en verder marcheren
onder andere Eerste Kamer-voorzitter
De Niet, b en w van Den Haag met
een aangal raadsleden, bewoners van
een Limburgs bejaardentehuis, een
Bossche wethouder, b en to van Alp-
hen aan de Rijn, drie Apeldoornse
wethouders en nog drie Eerste en
Tweede Kamerleden in het nationale
trimleger mee. Van de minister van
defensie en de voorzitter van het comi
té chefs van staven is alleen bekend
dat ze deze wandeldag warm bij hun
militaire volkje hebben aanbevolen.
Op de Rozenburgse werf, waar van
daag een supertanker te water wordt
gelaoten, is ook een route uitgezet,
speciaal voor de tewaterlatingsgasten.
Niemand komt per auto, iedereen zal
netjes z'n tien kilometer uitlopen.
Iemand voor wie tien kilometer een
beetje te veel is, mag ook vijf kilome
ter gezondheid komen opdoen, net als
ouders met kleine kinderen die zo'n
eind niet halen. Eigenlijk mag alles,
als elke trimmer maar niet vroeger
dan tien uur vanochtend en niet later
dan twee uur vanmiddag start.
Van het bedrag dat t>an al die inge
legde guldens uiteindelijk overblijft,
worden permanente trimpar cour sen
aangelegd. De gelden worden besteed
in die plaatsen, waar in verhouding
tot het aantal inwoners de meeste
mensen hebben meegetrimd.
klokkenfeest
'Er is geen stad denkbaar waar geen
Eijsbouts-klokken terug te vinden
zijn', zegt de vierde directeur in suc
cessie Max F. H. Eijsbouts trots,
wiens bedrijf maandag zijn honderdja
rig bestaan viert. De feesttent naast
dat bedrijf in Asten herbergt die dag
zo'n tweehonderd gasten, onder wie
de commissaris van de koningin in
Noord-Brabant, de staatssecretaris van
binnenlandse zaken en de burgemees
ter van Antwerpen. Hoogtepunt van
de feestdag wordt het gieten van de
7000 kilo wegende klok, die met z'n
21/2 meter hoogte in de Utrechtse
Domtoren komt te hangen.
Sinds horlogemaker Bonaventura Eijs
bouts een eeuw geleden in het was
huis van zijn vrouw torenuurwerken
begon te maken, is er heel wat veran
derd, maar het oude handwerk wordt
nog precies zo uitgeoefend als drie
honderd jaar geleden. Torenuurwer
ken worden er nog steeds gemaakt,
nog altijd worden er klokken gegoten
en beiaards gemaakt. Op 't ogenblik
wordt er o.a. gewerkt aan een beiaard
voor de Olympische Spelen in
Mllnchen. En het zal niet eenvoudig
zijn een toren in Den Haag te vinden,
waar de tijd niet door een Eijsbouts-
klok wordt aangegeven.
Misschien zit het er maandag wel in
dat de honderdjarige Eijsbouts konink
lijk' voor zijn naam mag zetten,
maar zeker kun je zoiets natuurlijk
nooit van tevoren zeggen. Feest wordt
het in elk geval voor de directeur, die
toevallig deze zelfde maandag een hal
ve eeuw oud wordt.
polsradio
Een Japanse firma heeft ze gemaakt
en nu zijn ze op de jaarbeurs van
Hannover voor het eerst te zien:
'draagbare' radio's, die je desgewenst
om pols of arm kunt hangen of als
spelende decoratie in de kamer han
gen. De draagradio's zijn er in felle
kleuren en zijn volgens de firma
speciaal uitgevonden voor tieners en
twens.
b!.ji
Wie van bloeiende bloemen en bomen
houdt, kan dit weekeinde zijn hart
ophalen. Vooral veel trosnarcissen,
vroege tulpen en hyacinten zijn te
vinden in de kop van Noord-Holland,
de omgeving van HAARLEM, Zuid-
Holland en speciaal de Keukenhof. Op
de Floriade in Amsterdam is de hoog-
bloei van bolgewassen begonnen, de
rhododendrons en azalea's zijn nog in
Amstelhal te bezichtigen en de kassen
staan er vol rozen, anjers orchideeën
en chrysanten. Voor bloeiende bomen
zorgen Zeeland (peren, pruimen en
nog een beetje kersen), Utrecht
(pruimen en kersen en een begin van
peren en appels) en het Gelderse
rivierengebied (peren, pruimen en
kersen). In Limburg lopen de kersen
en pruimen op hun eind, maar dit
weekeinde zijn ze nog mooi. Voor wie
geen zin heeft zulke afstanden af te
leggen, nog even een herinnering aan
het 25ste bloemencorso van de bollen
streek, dat vanochtend om tien uur in
Haarlem start. De 23 praalwagens,
versierde personenauto's en muziek
korpsen rijden over de Haarlemse
Grote Markt (10.20 uur), door het
centrum van Heemstede (elf uur),
pauzeren van twaalf tot twee in Ben-
nebroek, zijn om half drie in Hille-
gom, een uur later in Lisse en komen
om half vijf in Sassenheim aan.
Open Vandaag en morgen houdt
het NIVON open huis: in alle veer
tien natuurvriendenhuizen van
waaruit ook trim-wandeltochten moge
lijk zijn mag iedereen overdag
zomaar binnenlopen om te zien wat
daar in zo'n NIVON-huis gebeurt. Het
instituut telt al ruim 36.000 leden,
maar wie het er leuk vindt, mag er
ook best bij. Trimmen In de
NCRV-televisiewedstrijd 'Waar of
niet?' wordt altijd mentaal getrimd.
Vrijdag gebeurt dat weer, maar de
deelnemers zijn ditmaal al bij voor
baat getraind: de ploegen komen na
melijk uit Dalen (in Drente) en
Klimmen (in Limburg). Swingbal
Omdat de Dutch Swing College
Band na zijn jubileumconcert in de
Kurzaal destijds zoveel smeekbeden
kreeg om nog zo'n gala-avond, geeft
de band vanavond in de grote zaal
van het Scheveningse Kurhaus op
nieuw een gala-bal. Levensecht
Heel andere geluiden zijn vanavond
in de kantine van Philips in Stadska
naal te horen, waar provinciale EH-
BO-wedstrijden worden gehouden:
akelig gekreun en gekerm uit de
kelen van 'gewonde' slachtoffers, die
zo luid en duidelijk in de hele zaal te
horen zullen zijn dat het levensechter
lijkt dan ooit Via dezelfde appara
tuur zullen ook de al of niet juiste
diagnoses van de deelnemers klinken.
Het experiment schijnt uniek voor
ons land te zijn.
