Verdi's Rigoletto viel
met vertolking titelrol
Persoon lijhheid
MARY PERKINS
COLIN FORBES
6
MAANDAG 14 FEBRUARI 1972
Als je daarvoor de juiste antenne
hebt, is het een verrijkende ervaring
mensen met een uitstralende persoon
lijkheid te ontmoeten. Ook via de te
levisie. Zoals zondagavond in het
zelfportret van de Rotterdamse tand
arts Jan Schneyder, die bijbelse be
grippen op zijn eigen wijze als leven
de werkelijkheid beleeft.
Kijkend naar Jan Brusse's verslag
ban het Parijse Montmartre, waar de
internationale schildersbent en ande
re vogels zo ongeveer alles doen wat
bij de wet verboden is en daardoor
fortuinen verdienen voel je je bij
na een sufferd dat je braaf in loon
dienst blijft werken.
De verwachting, dat Glenda Jack
son een in toenemende mate indrin
gende vertolking van Elizabeth I te
zien zou geven, is door deze actrice in
de vijfde episode indrukwekkend ge
honoreerd. Vooral de slotscène,
waarin de vorstin haar verdriet over
de dood van haar intiemste viend
Leicester afreageert op diens hartelo
ze stiefzoon, was een staal ban door
leefd acteren. Voelt u bij dit spel ook
de behoefte de gespeelde situaties te
vergelijken met wat daarover in boe
ken te vinden is? Dan blijkt telkens
weer dat de historie gewetensvol op
de voet wordt gevolgd. Ook dat is een
winstpunt.
Wie het Russisch-humoreske to
neelspel „De Revisor" van Goaol
kent, zal zaterdagavond hebben geno
ten van de door Henry Livings ge
schreven Britse versie. In „Bijtende
honden blaffen niet" lanceert regis
seur Michael Apted met een homoge
ne bezetting kostelijke varianten op
die karakteristieke mannetjesmakerij
waarin de Russen zulke meesters
zijn. Denkt u maar aan de onvergete
lijke boorstellingen die prof. Sjarow
in ons land realiseerde.
Vol tintelend plezier was ook Mies
Bouwmans programma „Een van de
acht". Wij zouden de hoofdprijs heb
ben gegeven aan de Zweedse spring-
tafelgroep The Veterians". Kolossaal
wat die zeven athleten in meesterlij
ke timing aan gewaagde sprongen en
buitenlende clownerie ten beste ge
ven. Wie daarvan de slappe lach
heeft gekregen, treft geen verwijt.
T. H.
Vanavond te
zien
NEDERLAND I
NOS
18.45 De Fabeltjeskrant
18.55 Journaal
KRO
19.05 De Graaf van Monte Cristo (dl.2)
NOS
20.00 Journaal
KRO
20.21 De. Waddenzee, wat doen we
ermee?, doe.
21.10 Alias Smith en Jones
22.00 Carnaval in Oldenzaal
NOS
22.50 Journaal
TELEAC
22.55 Spaanse les-8
NEDERLAND II
18.45 De Fabeltjeskrant
18.55 Journaal
AVRO
19.05 AVRO's Toppop: wekelijkse hit
parade
19.30 Wie van de 3
NOS
20.00 Journaal
AVRO
20.21 Peyton Place
21.10 Kleintje Carnaval: Carnaval
show
22.00 Televizier Magazine
NOS
22.50 Journaal
TVT TT AP
22.55 Wat is je vak man?
Vanavond te
horen
HILVERSUM 1 NCRV
19.00 uur (EO) Muziek, informatie en
berichten
AMSTERDAM Iedere ope
raliefhebber weet dat de zak die
Rigoletto in de laatste acte van
Verdi's gelijknamige opera open
zal maken, niet het lijk van de
gehate Hertog van Mantua be
vat, maar dat van Rigoletto's
aanbeden dochter Gilda.
Iedere operaliefhebber verwacht op
dit dramatische hoogtepunt twee din
gen: de goed gespeelde verbijstering
van vader Rigoletto, en de laatste
schoon gezongen aria van dochter
Gilda, die naar goede opera-traditie
daarvoor nog volop kans krijgt, voor
dat ze echt onherroepelijk lijk zal
zijn.
Van de volstrekte onwaarschijnlijk
heid van zo'n scène trekt niemand
zich op zo'n moment iets aan; op
voorwaarde dat het, binnen de mo
gelijkheden van de muziekdramatiek
overtuigend wordt gedaan. Aan die
voorwaarde heeft niet alleen die laat
ste scène maar ook vrijwel alles wat
daaraan voorafging niet voldaan in
de voorstelling die de Nederlandse
Operastichting vrijdagavond in de
Amsterdamse Schouwburg gaf; de
eerste van een reeks van dertien in
20.00 uur Klassieke liederen
21.42 uur Paperassen, paperassen,
hoorspel
22.40 uur Literama
23.00 uur NCRV-Vocaal ensemble
23.30 uur Deze tijd, deze muziek
HILVERSUM 2 AVRO
19.30 uur (RVU) Orgaantransplantatie
en de komende wetgeving,
gespreksprogramma
20.05 uur Minder bekend buitenlands
repertoire
20.50 uur Hobbyscoop
21.10 uur Gamma van alpha en bèta
21.40 uur Oude liedjes
22.00 uurInstrumentaal trio en so-
solisten
23.20 uur (NOS) Omzien in. verwon
dering, gesprek
Een scène uit Rigoletto
Amsterdam. Scheveningen, Rotter
dam, Utrecht en Eindhoven.
Het is wel ontmoedigend, ook voor
de operastichting zelf, dat zelfs zo'n
standaardwerk, dat tot het vaste re
pertoire zou moeten behoren en dat
met soortgelijke werken in een stad
als Amsterdam in goede routinevoor
stellingen gegeven behoort te wor
den, dat zo'n werk als het dan eens
gespeeld wordt, ook nog een misser
blijkt te zijn. Nogmaals de slijtplek
ken in het stuk laten de nonsensica
van het libretto (overigens: naar „Le
roi s'amuse" van Victor Hugo) wel
duidelijker uitkomen, maar Verdi
heeft er, binnen de tijd van veertig
dagen, een reeks aria's en ensembles
op weten te componeren die puur
muzikaal tot de onsterfelijken beho
ren. Die moeten dan ook wel goed ge
zongen, en, bij een scènische opvoe
ring, goed geacteerd worden. In deze
voorstelling werd de titelrol vertolkt
door Bruno Pola met een redelijke
stem, maar met een minimum aan
acteervermogen. En aangezien in feite
de hele opera dramatisch met de ver
tolking van deze rol staat of valt,
was er met deze bezetting weinig
meer te redden. Daarbij was de rol
van dochter Gilda bezet door Chris-
tiane Eda-Pierre wier vocale vermo
gens het ook niet goed konden ma
ken dat zij een veel te oude jonge
juffrouw leek om een vrouwenken
ner en liefhebber als de Hertog van
Mantua begerig te maken. Het was
de taak van Anton de Ridder deze
niets ontziende beau-gargon verleide
lijk, onweerstaanbaar, elegant en
schurkachtig te verbeelden. Hij had
ongetwijfeld de beste stem van de
avond, maar van enig benul aangaan
de karakteruitbeelding gaf hij geen
blijk. Verder namen van vocalisten
noemen zou alleen maar met het sig
naleren van nog meer negatieve kwa
liteiten gepaard gaan. Regie (Ulrich
Brecht) muzikale leiding (Bruno
Aprea) decors en costuums (Thomas
Richter-Forgach) waren evenals de
twee voornaamste rollen in handen
van buitenlanders, van wie de Neder
landse Operastichting misschien won
deren verwachtte. Dat is dan óók
weer op een teleurstelling uitgelopen.
KAIIIO
VVNAVO
Hilversum I. 402 m. NCRV:
18J0 Nieuws 18.41 Toelichting
dij het nieuws. 18.47 (S) Natio
naal Jeugdkorps: concoursmu-
ilek 1972. E.O. 19 00 WIJ heb
ben een woord voor de we
reld: muziek, Informatie en
berichten, met om 19 04 Refor
matie en Reveil; 19.20 Klank
bord en 19 40 Bijbelstudie.
NCRV: 20.00 (S) Tenor en pla
no: klassieke liederen (opn).
1128 (S) Weens Filharmonisch
Orkest: klassieke muziek. 21.42
(S) Paperassen Paperassen,
hoorspel. 22.30 Avondoverden
king. 22.30 Nieuws. 22.40 Lite
rama. kroniek over boeken,
tehrljvers en toneel 23 00 (S)
NCRV-vocaal ensemble: Fran
se volksliederen 23.30 (S) Deze
tijd. deze muziek (opn.).
23.35-34 00 Nieuws
Hilversum II. 298 m. AVRO:
18.00 Nieuws. 18.11 Radiojour
naal. 18.23 Ik verbind U
door praatje. 18.30 (S) Pro
menade orkest NVSH: 19 10
Sextant. RVU-: 19 20 Orgaan-
transplantatie en de komende
wetgeving. gespreksprogram
ma NOS: 20.00 Nieuws. 20.05
(S) weer es wat anders: min
der bekend buitenlands reper
toire. 20.50 (S) Hobbyscoop.
1110 Gamma van alpha en be
ta. 21.40 Onder de groene lin
de: oude liedjes. 22.00 (S) Me
tro's Music: Metropole orkest.
Instrumentaal trio en solisten.
22.55 Mededelingen. 23.00
Nieuws AVRO: 23.10 Radio-
Journaal. NOS: 23.20 Omzien in
verwondering (I). gesprek met
dr. Annie Romein-Verschoor.
23.55-24 00 Nieuws.
GRAMMOFOONPLATENPRO-
GRAMMA DRAADOMROEP
I. Johann Sebastian Bach 1.
Concert voor viool, fluit, cla-
vecymbel en orkest In a kl.t.
WV 1044. 2. Concert voor cla-
vecymbel. strijkorkest en con
tinuo nr. 4 In A gr.t. BWV
1055. 3. Suite nr. 2 in b kl.t.
BWV 1067.
II. Georg Frledrich Hëndel
Fragmenten uit "The Mes
siah".
RADIO
-
HORGEN
Hilversum I. 402 m. KRO:
7.00 Nieuws. 7.02 Het levende
woord. 7.07 (S) Badlnerle
klassieke muziek (gr). (7.30
Nieuws: 7.41 - 7.50 Actualitei
ten). 8.24 Overweging. 8.30
Nieuws. 8.41 Voor de huls
vrouw. 10.00 Schoolradio. 10.15
(S) Aubade: moderne en klas
sieke muziek lopn). (10.30 -
10.32 Nieuwst, li.oo Voor de
zieken. 11.30 Bejaardenpro
gramma. 11.55 Mededelingen.
12.00 (S) Van twaalf tot twee:
gevarieerd programma. (12.22
Wij van het land; 12.25 Mede
delingen t.b.v. land- en tuin
bouw; 12.30 Nieuws; 12.41 -
12.50 Actualiteiten; 13.00 - 13.05
Raden maar...) 14.05 Schoolra
dio. 14.30 S) Muzikaal middag
magazine. 15.30 - 15.33
Nieuws). 17.00 Overheidsvoor
lichting. KRO: 17.10 (S) Metro
pole orkest; amusementsmu
ziek. 17.2S Voor de kinderen.
17.30 Nieuws. 17.32 (S) Actuali
teiten. 18.00 (S) Licht ensemble
met solisten. Politieke Par
tijen: 18.19 Uitzending van de
CHU.
Hilversum n. 298 m. AVRO:
7.00 Nieuws. 7.11 Ochtendgym
nastiek. 7.20 (S) Dag met een
plaatje (gr.) 8.0o Nieuws. 8.11
Radiojournaal. 8.20 (S) Dag
met een plaatje (vervolg). (Om
8.30 De groenteman.) 8.50 Mor
genwijding. 9.00 (S) Klassieke
muziek met commentaar. 9.35
Waterstanden. 9.40 (S) Koor
zang. 10.00 Voor de kleuters,
ïo.lo Arbeidsvitaminen. (11.00
Nieuws.) 11.30 Rondom 12; pro
gramma voor de vrouw, (Om
11.55 Beursberichten.) 12.30
Overheidsvoorlichting: Uitzen
ding voor de landbouw. 12.40
wekelijks radioverkeersmaga-
zlne. 13.00 Nieuws. 13.11 Radio-
Journaal. 13.30 (S) D ewereld
van de opera: beschouwingen
over opera's. 14.35 Alert! op
het vlak van muziek en maat
schappij. NOS: 15.00 Zoeklicht
op Nederland: reportages en
commentaren uit alle delen
van het land en veel muziek.
(Om 16.00 Nieuws.) AVRO:
17.00 Mobiel: een beweeglijk
programma voor beweeglijke
mensen, waarin om 17.55 Me
dedelingen.
Hilversum UI. 240 m. VARA:
7 oo Nieuws. 7.02 Dag dinsdag.
8.00 Nieuws. 8 02 Onderweg 9.00
Nieuws. 9.03 Plaatjes voor de
pep. (10.00 Nieuws.) il.00
Nieuws. 11.03 Een opvallend
vrolijke gevarieerde visite.
(12.00 Nieuws.) 13.00 Oleuws.
13.03 De Eddy Becker Show.
(14.00 Nieuws.) 15.00 Nieuws.
15.03 Drle-draat. 16.00 Nieuws.
16.03 - 18.00 Mix. <17.00 Nieuws.
TELEVISIE
HORGEN
Nederland I.
- 12.00 en 14.00 -
levisie.
VAN ZERVOS
79
Hij knipperde met zijn ogen toen Ma-
comber zijn handen op elkaar sloeg en weer met een dubieuze
blik naar de weg vanuit Katyra keek. Allen hadden ze langer
dan vierentwintig uur niet geslapen en de druk was zichtbaar
in hun afgetrokken gezichten; hun hersenen begonnen trager
te werken, hun reacties waren niet meer zo snel en dat waren
gevaarlijke tekenen. Hij stond op het punt iets te zeggen toen
Macomber zelf met het voorstel kwam. „Ik geloof dat drie
kwartier slaap wonderen kan verrichten. We hebben alle
krachten die we kunnen krijgen nodig voor de dag ten einde
is. maar iemand zal de wacht moeten houden." Hij grijnsde
zonder humor. „Dus zal ik, als jullie twee voldoende overtuigd
zijn van mijn integriteit, op de uitkijk gaan staan terwijl jul
lie een uiltje knappen."
„Nee, ik houd de wacht en Ford en u gaan slapen," zei
Prentice prompt. „U hebt meer te verduren gehad dan wij,"
voegde hij er snel aan toe, toen de Schot hem een eigenaardi
ge blik toewierp.
„Zoals u wilt," luidde Macombers kort en bondige antwoord.
Hij liet zich van de kei glijden en, na een laatste blik te heb
ben geworpen op dë heuvel achter hen, ging hij op het zand
liggen. Zijn laatste gedachte voor hij insliep was dat die heu
vel er dreigend uitzag.
Macomber was iemand die, als hij wakker werd, ogenblik
kelijk waakzaam was en al zijn functies gereed had tot on
middellijke actie. Die eigenschap was nog sterker geworden in
de oorlogsjaren. Bij het ontwaken had hij nog een andere ge
woonte ontwikkeld - de gewoonte zijn ogen niet te openen
alvorens enige seconden te hebben geluisterd. Liggend in het
zand met zijn rug tegen de kei, luisterde hij met gesloten ogen
naar de geluiden. Het schrapen van een laars over steen, wat
hem vertelde, dat iemand zich dichtbij hem bewoog. De snellé,
doffe tik van metaal op metaal, de beweging van een geweer
grendel. Er liep een koude rilling over zijn rug; de fysieke re
actie op het gevaar. Toen sprak een stem. Die van Prentice.
„Beweeg je niet, Ford, blijf stil liggen!"
Macombers uitgestrekte lichaam lag ontspannen en bewe
gingloos toen hij half zijn ogen opende. Ford zat rechtop in
het zand, zijn kleren waren gekreukt en zijn rechterhand trok
zich terug van het machinepistool, dat dicht naast zijn zij lag.
Hij zag er slaperig uit en was blijkbaar net wakker gewor
den. Macomber kon Prentice niet zien, maar de gedachte flitse
door zijn brein dat de luitenant misschien was weggedoezeld
en dat er in dat onbewaakte ogenblik een Duitse patrouille
was gearriveerd. Macomber lag op z'n zijde met z'n hand in
zijn zak, dezelfde houding waarin hij ingeslapen was en nu
kromden zijn vingers zich om de romp van de Luger. De
moeilijkheid bestond er in snel in een zittende houding te ko
men. Uit de richting van Fords geschrokken blik leidde hij af
dat de nieuw aangëkomenen zich achter de kei bevonden
waar hij tegen rustte. Maar hoeveel waren er? De schoen
schraapte weer en de schaduw van een man viel op het zand,
op de plek waar hij lag, de schaduw van een man met een
geweer.
„Wacht!" De wanhopige klank in Prentices stem deed Ma
comber huiveren. „We kunnen het verklaren niet schieten!"
Het silhouet van de loop- zakte lager en Macomber vermoed
de dat het geweer naar beneden werd gericht en recht op hem
wees. Hij voelde dat de geringste beweging van zijn kant de
vinger om de trekker in actie zou doen komen en terwijl hij
zich dwong ontspannen te blijven liggen voelde hij hoe zijn
handpalm aan de loop van zijn pistool kleefde. De uitdruk
king van verbijstering op Fords gezicht, de mond die half ge
opend was en in die stand bleef staan, alsof hij gaapte. De be
weging van het silhouet van de onbekende, die zijn gewicht
overbracht op zijn andere been om de terugslag van het ge
weer op te vangen.
Een klein insect, dat over het zand kroop
in de schaduw van het silhouet. Macombers keel was zo droog
geworden dat hij. de vreselijke aandrang voelde om te hoes
ten.
„Verstaat u eigenlijk wel Engels?" Prentice weer, zijn stem
schor van de spanning. „We staan aan uw...."
„Ja, ik versta Engels." Een diepe stem met een dreunende
klank die hem bekend voorkwam. „Waarom bent u bij de
Duitser?"
„Kijk eens, Grapos," pleitte Prentice, „dat is geen Duitser.
Het is een Brit. Als u hem wakker laat worden zal hij net zo
veel Engels tegen u spreken als u maar wilt...."
„Er zijn ook Duitsers die Engels spreken." Grapos was niet
onder de indruk en zijn stem klok dreigend en vastbesloten.
„Ik spreek ook Engels, maar ik ben een Griek. Heeft hij u
wijs gemaakt dat hij een Engelsman is? We hebben niet veel
tijd. Hij moet worden gedood. Nu!" Het silhouet van het ge
weer bewoog weer, alsof de Griek opnieuw aanlegde en Ma
comber wachtte op het inslaan van de kogel, het laatste wat
hij ooit zou voelen. Er lag een dringende klank in de stem van
de Griek, wat de Schot met een angstig voorgevoel vervulde.
Er dreigde nog een ander gevaar, daarvan was hij overtuigd,
een gevaar waarvan de Griek zich ten volle was bewust.
Prentice sprak weer en deze keer wendde hij een volkomen
andere tactiek aan. Hij pleitte nu niet meer maar zijn stem
klonk energiek, alsof hij een bevel gaf.
„Zo, maat, nou moet je eens goed luisteren. Zijn naam is
Macomber. Ian Macomber. Hij is een Schot Schotland ligt
ten noorden van mijn land - en hij is de man die die bom
heeft geplaatst, die bijna alle Duitsers heeft opgeblazen. Hij
spreekt vloeiend Duits heel wat beter dan u Engels spreekt.
Om ons te heipén ontsnappen heeft hij voor mijn ogen een
mof half gedood. Hij heeft een paar Duitse machinepistolen
gepikt en ze ons gegeven. Daarna heeft hij ons tot hier de
.weg gewezen, omdat hij de streek kent en wij niet. En als dat
nog niet genoeg is, kunt u weer de zee induiken. Houd dus op
met dat geweer naar hem te wijzen en laat hem wakker wor
den, zodat hij het zelf kan vertellen."
„Bent u daar zeker van?" Grapos* stem klonk allesbehalve
gerustgesteld en het geweer was nog altijd op de roerloze fi
guur aan zijn voeten gericht.
„Ik weet het absoluut zeker!" Prentice liét zich opzettelijk
gaan en toen hjj de blik van twijfel zag op Grapos' gezicht
ging hij. snel verder. „En- kan hij nu opstaan en zelf zijn
woordje doen? Hij zal inmiddels wel wakker zijn."
„Ja.... ik... ben... wakker." Macomber sprak langzaam en zeer
duidelijk en hij sprak pas weer op normale toon toen hij de
schaduw van het geweer zag verdwijnen. „Mag ik nu opstaan
zodat u eens goed naar me kunt kijken?"
„Ja, u kunt opstaan." Grapos' schoenen schraapten weer
over de grond en toen Macomber overeind kwam stond de
Griek een paar passen achter hem, met het wapen nog steeds
in de aanslag, zodat hij Macomber met de geringst mogelijke
beweging onder vuur kon nemen. De Schot zag dat het een
Duitse karabijn was, het'wapen waarmee hij overboord ge
sprongen was. Het wapen waarmee hij de Alpenkorps solda
ten op de aanlegsteiger had neergeschoten. Macombers han
den hingen slap langs zijn lichaam en hij staarde Grapos zon
der vriendschap aan terwijl hij z'n vraag stelde.
„Nou?"
„U ziet eruit als een Duitser."
„En u als een bandiet."
De ogen van de Griek flikkerden. De geweerloop werd op
getild en zakte weer naar beneden. Hij keek Macomber grim
mig en met een zeker respect aan, waarna hij op de loop van
het geweer sloeg en zich vervolgens tot Prentice wendde. „Er
zijn moeilijkheden.
Wordt vervolgd
Opstand in Angola
BRAZZAVILLE (Reuter. UPI) -
In Vancunene, het zuidelijke deel van
Angola zijn Angolezen in opstand ge
komen tegen de Portugezen. Dit heeft
een woordvoerder van de in Brazza
ville (Zairo) gevestigde volksbeweging
voor de bevrijding van Angola mee
gedeeld.
Het gewapend verzet brak op 18
januari uit en duurt nog steeds voort.
De opstandelingen zijn in het bezit
van lichte wapens, aldus de woord
voerder. Duizenden Portugese sol
daten zouden naar het gebied zijn ge
stuurd om de opstand te onderdruk-
ken. 2"
Momma
HET GAAT OVERTAFEEMANIEREN
EN 'HOE BEN IK H0FFEUJKV0OR
Jk—.JONGS DAMES',EEN KEURIGE
J BIJEENKOMST VAN NETTE
JONGE MENSEN.
Kareltje Knetter en de blauwgeruite kiel
73. De detective Drabbel-
koek vloog uit zijn confor-
tabele zeteltje overeind en
stelde zich onmiddellijk op
voor het kijkgaatje in de
deur. „Wel alle boeven nog
an toe. kreunde hij. „Slaap
ik nou of droom ik?" Hij
wreef de ogen eens uit en
wierp nogmaals enkele zeer
verbaasde blikken naar
binnen. Maar dat piocht
toch geen verandering
brengen in het beeld, dat
hij zag. De boeven J.J.F.
Verholen en K. Knetter
waren in geen velden of
wegen te bekennen, doch in
in plaats van die twee zat
er een afschuwelijk jan
kend oud mannetje op het
wrakke bed. Dat mannetje had een woeste, warrige baard en was gehuld in
een morsige pij. „Wat is dat in vredes naam voor een ventvroeg de
ceplaagdt Dieks zich af. Er drongen echter maar enkele doffe flarden van
's ventjes erbarmelijk gekrijs door de deur" naar buiten en van die flarden was
de helft niet te verstaan. Het enige wat Dieks eruit kon opmaken was: „O
jeemt O joIk ben Carolus de heremiet uit het kluizenaarsbos! Ik ben
door twee boeven betoverd en ik verga van de pijn in mijn pensbuikje! O
jeemtO jo„Wel pomperdeblikskater!" zei Dieks en hij ontplofte
bijna „Daar is iets vreemds aan de hand! Even poolshoogte nemen! Maar
opgepast voor mogelijke toverkollen, hè! Dieks nam krijgshaftig zijn schiet-
R<
ston
te o'
Dat
de g
alles
ever
;enc
)lus
mee
Feij-
geve
was
gew
Acl
•en
Ir
let
èyei
ad
jele:
10W
reld:
?at
nij
ram
ende
en Y
i e
'eyei
lake
e b;
plu ter hand, schoof de grendels van de deur en trok hem met een kracht
ruk wijc open. Omdat je nooit kon weten of er soms kwaadwillige tovenaa
of toverkollen binnen waren, spoot hij eerst een waarschuwend salvo de
m. De kogels zochten knallend en fluitend hun weg, doch veroorzaakten g<
schade. De tovenaars gilden niet om hulp en Dieks kwam dus tot de slotsc
dat het gerechtvaardigd was een voorzichtig onderzoek in te stellen. Toen s
hij zijn onbenullige schedel de cel in en keek eens links en rechts en wi
links en weer rechts. Dat wekte vele wilde vragen bij hem op, want
boevenpaar Verholen-Knetter bleef spoorloos
