Drie plakken
voor Japan
op70m se1
Freese: prestige-object
Verkerk grijpt naast goud
Schenk ook
op 10.000 m.
ongenaakbaar
SEIKO
Keiler zet
punt achter
carrière
VANDAAG
MORGEN
SAPPORO Ard Schenk
kon tevoren deze Olympische
spelen alleen maar verliezen.
Met minder dan drie gouden
medailles hadden maar weinig
rekening gehouden. Te winnen
had hij eigenlijk niets. „Het is
moeilijk als je zo hoog staat
aangeschreven, dat je nog slechts
een nederlaag kunt lijden". Maar
Schenk deed meer dan dat. De
28-jarige atleet zorgde voor een
fenomenale climax van het
Olympisch schaatstoernooi. Van
uit een onmogel ke positie, ge
start in het laatste paar, vaagde
hij de onmogelijke tijd van Kees
Verkerk naar de histarie. Drie
gouden medailles in één Olym
pisch schaatstoernooi. Bij de he
ren hadden dat nog maar twee
man voor hem gedaan: de No
ren Hjalmar Andersen en Ballin-
grud. Schenk is nu al met de
derde wereldtitel binnen zijn be
reik op hetzelfde legendari
sche voetstuk geklommen. De er
kenning in dit tijdperk verwierf
Schenk twee seizoenen geleden
al. Maar de historische erken
ning verwierf hij zich in het eer
ste middaguur van de zevende
februari in het Japanse Sappor.
Terecht stelde hij zelf: „Als je drie
gouden medailles wint, stijgt je er
kenning geweldig. Natuurlijk had ik
dat record van Andersen in mijn ach
terhoofd. Je wilt je alleen tevoren niet
teveel op di mogelijkheid vastpin
nen." Ard Schenk had het zichzelf
extra moeilijk gemaakt. Hij wenste
zich te houden an een afspraak ge
maakt in Davos dat de resultaten
daar bepalend zouden zijn voor de
groepsindeling. Met evenveel recht
had hij de gunstigste startpositie kun
nen opeisen. Hij schonk die aan Kees
Verkerk, daarmee tevens voor de
Puttershoeker een stevige medaille
kans producerend. Voor zichzelf
schiep hij daarmee een riskante si
tuatie. Het weer was immers de af
gelopen dagen steeds beter geweest
de officiële»
tijdwaarnemer
Olympische
Winterspelen '72
Dezelfde precisie vindt u
bij elke goede horloger
vanaf 80,-.
SAPPORO Erhard Keiler,
die zaterdag de „doublé" haalde
door in Sapporo voor de tweede
maal het Olympisch goud op de
500 meter hardrijden op de
schaats te winnen, stopt aan het
eind van dit seizoen.'„In maart
is het onherroepelijk afgelopen.
Ik wil nog starten in Eskilstuna
bij de wereldkampioenschappen
sprint, waar ik wil proberen
mijn wereldtitel te prolongeren,
maar daarna gaat de studie on
herroepelijk prevaleren."
De thans 27-jarige Erhard studeert
in Miinchen voor tandarts en zal nog
dit jaar zijn laatste examen afleg
gen. Zijn vrouw, die de gehele nacht
aan de radio had gezeten en ver
klaarde dat „dit de mooiste nacht
van haar leven was geworden" stu
deert medicijnen en wil zich naar
beëindigen van haar medische studie
gaan specialiseren in de sportge
neeskunde.
Erhard Keller, die even met de
gedachte heeft gespeeld om na het
prolongeren van zijn Olympische ti
tel een streep achter zijn carrière te
zetten, wijzigde zijn plannen echter.
Hij vliegt direct na afloop van de
Olympische Winterspelen naar Zwe
den om zich daar voor te bereiden
op het verdedigen van zijn wereldti
tel. „Ik zal, zolang wij in Sapporo
blijven, dagelijks trainen om mij zo
goed mogelijk voor te bereiden. Ik
ga na afloop van de Spelen niet met
de ploeg naar Honkong, maar ver
trek direct naar Zweden".
Na Eskilstuna zal Keiler dan nog
eenmaal aan de start verschijnen op
zijn „eigen" ijsbaan in Inzeil bij de
zgn. recordwedstrijden, waarna het
tijdperk „Erhard Keiler" in de ijs-
sprint definitief is afgesloten.
poging goud te veroveren. Anders
dan Schenk weet hij op zo'n moment
niet de grootheid op te brengen om
anderen te woord te staan.
Tot nu toe is hij de enige medaille
winnaar op deze Olympische Spelen,
die na afloop geweigerd heeft om
de wereldpers te woord te staan. In
de interviewkamer bleef de stoel van
de zilveren medaille winnaar leeg.
Kees Verkerk had het te moeilijk met
zichzelf. De groepsindeling zoals die
op een 10.000 meter plaatsvond, is er
waarschijnlijk wel debet aan dat
Schenk het wereldrecord miste.
Pfrommer is de eerste om dat vol
mondig toe te geven. „Het gaat er al
leen maar om dat er op een gegeven
moment belangrijker is: het wereld
record van een eenling of de gouden
en zilveren medaille van het team.
Volkomen terecht stelt Leen Pfrom
mer: „Ik opteer voor de laatste mo
gelijkheid."
De uitslag van de 10.000 meter is: 1. Ard
Schenk (Ned) 15.01,35 (goud) 2. Kees Ver
kerk (Ned) 15.04,70 (zilver) 3. Sten Stensen
(Noorw) 15.07,08 (brons) 4. Jan Bols (Neder
land) 15.17,99; 5. Valerl Lavroesjkin (Rusl)
15.20,09: 6. Goeran Claeson (Zweden)
15.30,19; 7. Kimmo Kosklnen (Fin) 15.38,87;
8. Gerhard Zimmermann (W Did) 15.43,9Z;
Het gevecht (in tijden uitgedrukt)
tussen Ard Schenk en Kees Verkerk
verliep als volgt:
De Noor Sten Stensen, winnaar van de bronzen plak op de 10.000 meter op weg naar 15.07.08.
in de eerst groep. Juist vandaag ech
ter bleef de zon wonderlijk constant
het ijs van de Makomanai piste stre
len. Juist op de dag, die Schenk had
uitgekozen om zijn grootheid op een
flonkerende manier te demonstreren.
Leen Pfrommer: „Werkelijk groten
hebben vrijwel nooit pech. Dat is ge
woon een gegeven in de topsport.''
Schenk heeft niet bewust een extra
handicap voor zichzelf willen maken
om zijn landgenoten de kans te ge
ven goud te grijpen. Ard: „Het was
griezelig, maar ik zag geen reden om
af te wijken van eerder gemaakte
afspraken. Ik was de laatste Nedoer-
lander in Davos van de Sapporo-gan-
gers. Dat betekende gewoon de laat
ste kans op de 10.000 meter. Ik heb
mijzelf geweldig uitgedaagd. En ik
vind het geweldig fijn dat het mij
gelukt is om vanuit de derde groep
Kees en Stensen te verslaan. Dat
maakt de sportieve bevrediging al
leen nog maar groter."
Schenk had onvoorstelbaar veel
moeilijkheden te overwinnen. Al in
het eerste paar, zette Lavroesjkin een
geweldige tijd neer: 15.20.08. Toen
bleek al welke mogelijkheden er op
dit ijs waren. Sten Stensen, de Noor
se troef op de langste afstand, wist
dat drommels goed. „Ik nam de tijd
van Lavroesjkin als uitganugspunt.
15.20 werd mijn vertrekschema. Ik
wist dat ik die tijd sterk moest over
treffen om e^n kans te maken op
goud. En dat was toch het uiteinde
lijke doel dat ik mij dit seizoen had
gesteld. Ik heb er alles aan gedaan.
Ik verbeterde mijn persoonlijk record,
maar toen ik was gefinished was ik
er bijna zeker van dat Verkerk in
staat zou zijn om die tijd te overtref
fen. Hij doet altijd van die onver
wachte dingen. En mijn 15.07.08 was
ook voor hem haalbaar". Oe onver
wachte rush van Verkerk naar het
erepodium, leek in eerste instantie
goed voor goud. Leen Pfrommer:
„Kees doet altijd van die onverwachte
dingen. Steeds als je iets van hem
verwacht, zoals op de 1500 meter,
laat hij het afweten. Als je denkt nu
zal hij wel niets meer presteren, zorgt
hij weer voor een geweldige knaller."
Ook Schenk had tevoren Kees Ver
kerk duidelijk als concurrent getipt.
„Kees was dubbelop geladen. Hij had
twee keer een medaille aan zich voor
bij zien gaan. Respectievelijk op de
5000 en 1500 meter. Op de 10.000 me
ter wilde hij wat groots presteren."
Verkerk verrichtte iets groots. De
man, die door Pfrommer was losge
laten in die zin dat hij zijn eigen weg
mocht uitstippelen, vlamde als van
ouds. Jagend in een geweldig tempo
handhaafde hij zich in de buurt van
Stensen om in dc finale te besluiten
met vijf ronden beneden 36 secon
den. Het leverde hem de onwaar
schijnlijk scherpe tijd van 15.04.70 op.
Leen Pfrommer: „Ik had tevoren te
gen Kees gezegd: Ard heeft je nu in
de eerste groep laten rijden. Daar
moet iets tegenover staan. Dat is ge
beurd. Kees heeft groots gereden. Hij
ging op weg op een voorzichtig sche
ma van 15.24. Ik houd er nu eenmaal
van niet te hoog te gokken.
Maar Kees kwam er royaal onder.
Slechts twee man waren er na Ver
kerk nog in staat om die tijd te over
treffen: Jan Bols en Ard Schenk. Bols
in het voorlaatste paar, strandde ech
ter bij 15.17.99, daarmee op dat mo
ment Lavroesjkin uit de top van het
klassement verdringend. Pfrommer:
„Jan ging op Lavroesjkins tijd. Mijn
enige zorg was dat hij niet als een
dolle weg zou gaan. Hij moest de Rus
proberen te pakken. Ik heb hem ook
steeds het verschil met Lavroesjkin
aangegeven. Dat zijn prestatie uitein
delijk niet voldoende bleek voor
brons, is sneu voor Jan."
Schenk had van de prestatie van
Bols geleerd dat de omstandigheden
minder gunstig waren dan in de eer
ste groep. Ard: „Ik koos het schema
van 15.24. Mijn eerste doel was brons
te pakken. Op de 5000 meter had ik
gezien dat er voor mij hmier moge
lijkheden liggen op de 10.000 meter.
Daarvoor was het verschil met Gron-
völd te groot Het gevaar is alleen dat
je je tegenstanders niet meer naar
waarde weet te schatten om maar niet
te spreken van zelfoverschatting. Bo
vendien was de vrees aanwezig dat ik
niet zoals in Davos na drie afstands
overwinningen verzadigd zou zijn.
Dan heb je tijdens zo'n tienduizend
meter rondje of drie vier het gevoel
ik ben er. Daar moet je tegen vech
ten. Maar dat nu niet gebeurd."
Het schema van 15.24 werd na ze
ven ronden veranderd. Op dat mo
ment kwam Leen Pfrommer al vin
gers te kort om aan te geven hoeveel
Schenk onder zijn schema zat Pfrom
mer: „Toen ben ik opeens naar 15.08
gaan. Ik heb toen constant een tot
twee vingers onder dat schema aan
gegeven, hoewel hij op einde weer
verder onder die 15.08 kwam."
Schenk joeg slim rakelings langs de
sneeuwrand. Van de uitgetrapte baan
had hij weinig wast. Het tekent op
nieuw, zijn vermogen om zich aan te
passen aan de omstandigheden als die
niet in zijn voordeel spreken. Meer
dan welke omstandigheden als die
niet in zijn voordeel spreken. Meer
dan welke schaatser ook laat hij zijn
intellect spreken. Meer dan wie ook
verstaat hij zijn sport, die bijna zijn
vak is. „Ale uitgereden bochten ont
liep ik door dichter dan anderen te
gen de sneeuwrand aan te schaatsen.
Dat gaf mij niet de handicap, die an
deren in laatste paren wel moesten
overwinnen."
Het meest kenmerkende van
Schenks race was de absolute mono
tonie. In een geweldig hoog tempo.
Inzinkingen kende de reus uit Anna
Pauwlona nauwelijks. Pfrommer:
„De prestatie van Ard heeft mij ver
baasd. Als je de uitgereden baan in
ogenschouw neemt en de toch iets
ongunstiger omstandigheden kun je
stellen dat hij op dit moment onge
veer tien seconden beter is dan de
rest op deze afstand." Kees Verkerk
was teleurgesteld over zijn mislukte
Schenk
Verkerk
400 m
38.05
38.60
300
1.13.90
1.14.09
1200
1.49.89
1.50.16
1600
2.25.62
2.26.44
2000
3.00.96
3.02.71
2400
3.36.50
3.39.02
2800
4.12.12
4.15.38
3200
4.47.82
4.51.70
3600
5.23.54
5.27.95
4000
5.59.34
6.04.08
4400
6.35.31
6.39.92
4800
7.11.43
7.15.59
5200
7.47.52
7.51.58
5600
8.23.82
8.28.28
6000
8.59.92
9.04.75
6400
9.35.94
9.40.96
6800
10.11.47
10.17.49
7200
10.47.60
10.53.80
7600
11.23.85
11.29.89
8000
12.00.28
12.06.19
8400
12.36.40
12.41.89
8800
13.12.73
13.17.50
9200
13.48.97
13.53.43
9600
14.25.35
14.29.36
10000
15.01.35
15.04.70
13.5014.00 u: hilv. I: reportages
en beschoiiwingen
Kunstrijden
01.0008.30 uro verplichte figuren
heren
10.0013.20 u: paarrijden
skiën
05.3006.30 u: reuzenslalom dames
09.0011.40 u: biathlon individueel
Radio
00.0007.00 u: hilv. I: nachtuizen-
Televisie
12.0013.15 u: ned. I: herhaling
10.000 m. heren
17.3018.45 u: ned. 2: ijshockey, af
daling heren, kunstrijden dames
(kür)
ding met muziek en reportages
07.5008.10 u: hilv. I: olympisch
journaal
13.5014.00 u: hilv: I: reportages
en beschouwingen
Televisie
17.3018.45 u: ned. 1: reuzenslalom
dames en kunstrijden paren (kür)
Als een vogel landt de Olympisch kampioen skispringen
schans, de Japanner Ukio Kasaya.
SAPPORO Voor de eerste maal in de historie van de
pische Winterspelen heeft Japan op een onderdeel de
beheersen. De Japanse vertegenwoordigers bleken vot
schouwers op de 70 meter schans over zoveel kwaliteit te beschik
dat zij de eerste drie plaatsen voor zich opeisten.
Primus inter pares was de 28-jarige
favoriet Yukio Kasaya die met prach
tige sprongen van 84 en 79 meter een
waarderingscijfer kreeg van 244,2
punten. Akitsugu Konno haalde 82,5
meter en 79 meter, hetgeen goed was
voor 234,8 punten en Seiji Aochi ver
wezenlijkte 229,5 punten (83,5 en 77,5
meter).
De Japanse triomf had nog groter
kunnen zijn, maar Takashi Fujisawa,
die na de eerste sprong nog op de
vierde plaats in het klassement stond,
faalde in zijn tweede sprong volledig
en viel terug naar de 23e positie.
Hiervan profiteerde de beste Euro
peaan Ingolf Mork (Noorwegen), die
met twee sprongen van 78 meter vier
punten minder kreeg dan Aochi.
Ontroerd
Diep ontroerd werd winnaar Ka
saya na afloop op de schouders
honderden supporters rondgedr;
Hij kon niet veel meer momj
dan: „Het is fantastisch. Ik kan
woorden vinden om uitdrukkin
geven aan mijn geluk". De versl
Europese elite droop intussen
goocheld af.
De uitslag luidt: 1. Yukio Ki
(Jap) 244,2 punten (84 m en 7:
(goud), 2. Akitsugu Konno (Jap)
(82,5 en 79) (zilver), 3. Seiji C
(Jap) 229,5 (83,5 en 77,5) (bron:
Ingolf Mork (Noor) 225,5 (78 en 7
Jiri Raska (Tsjech) 224,8 (78,5 er
6. Wojciech Fortuna (Pool) 222,
en 76,5), 7. Gari Napalkov (Rus) 22
(79,5 en 76) en Karei Kodesj
(Tsjech) 220,2 (80 en 75,5), 9. K
Tsakadze (Rus) 219,8 (77,5 en 77,5),
Peter Stefancic (Zsl) 218,1 (77 en 77
Kees Verkerk tijdens zijn magistrale rit op de tien kilometer. De rit
leverde de kleine Puttershoeker de zilveren-medaille op.
SAPPORO Politieke dra
ma's hebben in de internatio
nale sportwereld een nadrukke
lijke echo. Het bestaan van twee
Duitse staten is in topsport
meermalen aanleiding geweest
tot menselijke dram's, die eens
te meer aantonen dat sport en
politiek zaken zijn, die nauw
met elkaar zijn verweven. Bij
praktisch iedere grote interna
tionale sportgebeurtenis komen
moeilijkheden tussen de beide
Duitse staten in al hun schrij
nende complexheid aan de op
pervlakte. Het meest bekend is
het geval Jürgen May, de Oost-
duitse vluchteling, die bij de
Europese atletiekkampioen-
schappen van 1969 in Athene,
de inzet was van een hooglopend
conflict, dat zijn climax vond
in terugtrekking van de com
plete Westduitse ploeg,
heden niet be-
Ook Sapporo zijn moeilijk
heden niet bespaard gebleven.
De Westduitse schaatser Horst
Freese bleef zaterdag op zijn
specialiteit, de 500 meter, op de
tribune zitten. Een veto van de
DDR-delegatie schakelde de
voormalige Oostduitser uit,
voordat hij nog maar een streek
had gemaakt op de Makoman ai-
piste.
In het geval-Freese hadden ge
beurtenissen echter niet zo'n mense
lijk dramatische wending hoeven te
nemen, wanneer de Westduitse
sportautoriteiten tevoren wat meer
nauwkeurig te werk waren gegaan.
De feiten waren te duidelijk om een
vergissing te kunnen begaaa Daar
door droeg de uitzending van Freese
een onnodig provocerend karakter
ten opzichte van de Oostduitsers.
Die feiten waren: A )Horst Freese
vluchtte in mei 1969 van Oost- naar
West-Duitsland. B) artikel 27 van
het Olympisch reglement schrijft
voor dat een deelnemer aan de
Olympische Spelen minimaal drie
jaar staatsburger moet zijn van het
land waarvoor hij uitkomt. C) Een
eenvoudig rekensommetje leert, dat
Freese drie maanden tekort kwam,
om aan de Spelen deel te mogen
nemen. D) Er is een ontsnapping
clausule voor deze regel. Maar die
houdt in dat het land, waar een
deelnemer voorheen gevestigd was,
geen bezwaar heeft tegen deelname.
Die verklaring van geen-bezwaar
moet schriftelijk zijn vastgelegd.
9 Bezwaren
De Westduitse autoriteiten hebben
tevoren dus duidelijk geweten, dat
de deelname van Freese op grote
moeilijkheden zou stuiten. Voor de
Spelen werd geen contact opgeno
men met de Oostduitsers, zodat er
geen reden bestond om aan te ne
men, dat zij geen bezwaar zouden
maken. Die bezwaren kwamen dan
ook al spoedig toen Freese eenmaal
nadrukkelijk op de Olympische piste
was verschenen.
De 28-jarige Horst Freese verwijt
de Westduitse pers teveel over het
politieke verleden van hem geschre
ven te hebben. „Onnodig veel is de
schijnwerper van de publiciteit op
mijn persoon gericht geweest. Steeds
maar weer werd erop gehamerd dat
ik een vluchteling was. Als de Oost
duitsers niet van plan waren ge
weest protest aan te tekenen tegen
mijn komst werden zij door de pu
bliciteit in de Westduitse publici
teitsmedia er wel toe gedwongen. Ik
werd min of meer een prestige-ob
ject".
Freese was er bij zijn komst naar
Sapporo van overtuigd dat hij zou
mogen starten. „Noch bij de sport
autoriteiten noch bij mijzelf heeft
maar een moment twijfel bestaan
dat ik zou mogen meedoen. In Da
vos bij de Europese kampioenschap
pen hebben Herbert Hofl, bondstrai-
ner, en ik nog aan Beate Hassler,
secretaris van International Skating
Union gevraagd of er neig probleem
zou zijn over mijn eventuele deelna
me. Hassler verzekerde mij dat ik in
Sapporo zou mogen starten, zodat
toen al mijn twijfels waren wegge
nomen".
O Misverstand
In Davos werd echter ook ëen in
ternationale misverstand geboren.
Herbert Hofl wordt daarbij door een
deel van de Westduitse pers als
schuldige aangewezen. Hofl: „Er
werd mij gevraagd sedert wanneer
Freese niet meer had deelgenomen
aan internationale wedstrijden. Toen
heb ik geantwoord: sedert 1967.
Toen kwam hij voor de laatste keer
voor de DDR uit. Uit dat antwoord
werd gedistilleerd dat Freese toen
gevlucht was. Dan zou hij nu dus al
meer dan drie jaar in de Bondsrepu
bliek wonen en dan zou zijn deelna
me geen enkel probleem meer ople
veren. Maar die conclusie was vol
komen fout. Wel dacht Hassler er zo
over en die gaf deze foute conclusie
door aan de ISU, die dat op zijn
.beurt doorgaf aan het IOC. Maar het
is belachelijk om mij als schuldige
aan te wijzen. Het is gewoon een
misverstand, waaruit een complexe
zaak is 'geboren. In Duitsland is
hierover het laatste woord nog lang
niet gesproken".
Toch is Hofl van tevoren wel op
de hoogte geweest van de eventuele
gevolgen. „Maar ik heb daar als
trainer niets over te beslissen. Per
soonlijk vond ik dat wij het risico
wel konden nemen. Het ISU-regle-
ment schrijft voor dat een schaatser
slechts een jaar staatsburger hoeft
te zijn voor een land waarvoor hij
zal uitkomen. Bovendien ontbraken
Freese slechts drie maanden. Ik had
goede hoop dat het wel goed zou
komen".
9 Toenadering
Horst Freese had persoonlijk ook
rekening gehouden met het verbe
terde politieke klimaat tussen oost
en west. „Er is de laatste maanden
sprake van een toenadering. De
ktvestie-Berlijn is een stuk dichter
bij een oplossing gekomen. En de
taal, die er tussen beide staten
wordt gebruikt is minder oorlogs
zuchtig dan in het verleden. Dat was
voor mij een reden temeer om aan
te nemen dat het allemaal wel los
zou lopen met een eventuele uitslui
ting".
Aanvankelijk leken de Westduitse
sportautoriteiten gelijk te krijgen.
Herbert Hofl: „Er is een gesprek ge
weest met de Oostduitsers. In dat
gesprek hebben de Oostduitsers ge
zegd geen bezwaar te zullen maken
tegen deelname van Freese. Het was
echter een mondelinge verklaring.
Het is een stommiteit van Westduit
se zijde geweest, dat wij die verkla
ring niet onmiddellijk schriftelijk
hebben vastgelegd. Want kort voor
dat de officiële startlijsten werden
ingediend, lieten de Oostduitsers
hun ware gezicht zien: Horst mocht
niet starten".
De spelen worden dikwijls het
feest van de verbroedering genoemd.
Freese: „Dat is de Olympische geest.
Maar uit de reglementen blijkt dat
er vaak tegen die geest gehandeld
moet worden. Het is belachelijk dat
er steeds moeilijkheden ontstaan,
wanneer topsporters van achter het
ijzeren gordijn vluchten".
Vlucht
De vlucht van Horst Freese werd
geboren uit het verlangen de vrouw
te trouwen, die hij liefheeft. Freese:
„In 1960 vluchtte het meisje dat nu
mijn vrouw is en haar moeder via
de U-bahn naar West-Berlijn. Ik zoi
een paar jaar later komen. Maa
toen de muur er eenmaal stond wen
het een moeilijke zaak. In 1969 zaj
ik mijn kans schoon via' Berlijn t
vluchten. Hoe dat in zijn werk i
gegaan, kan ik onmogelijk vertellen
Er is een organisatie, die vluchtpo
gingen organiseert. Ieder die gehol
pen wordt, ondertekent een verkla
ring dat hij op straffe van betalin -
van 50.000 Westduitse marken din
vluchtweg niet bekend maakt, zodava:
ook andere mensen geholpen kunne
worden". c
Horst Freese begon zijn schaats hx
carrière in 1959. Aanvankelijk legdno
hij zich toe op all-round werk. ,,I kw
werd tweemaal DDR-kampioen lanpn
gebaan. Daarnaast veroverde ik oo
nog twee Oostduitse sprinttitels. 1
nam in 1966 deel aan het Europee Zie
kampioenschap in Deventer en ipu
hetzelfde jaar aan het wereldkamaji
pioenschap in Gothenburg. Een jaa,
later werd ik geschorst nadat geblete
ken was dat ik contact had met hfBei
meisje dat later mijn vrouw is ge Va
worden. Ik mocht niet meer mej„.
met vertegenwoordigende Oostduita
teams. Ko!
Qi
9 Handicap ge;
Horst Freese, van beroep technisc1113
ingenieur, is na zijn vlucht zie We
gaan toeleggen op de sprint. „1
woon in Hamburg en dat is een han
dicap. Ik heb geen enkele kunstijs
baan in de buurt. Zo vaak ik kan, g113
ik naar Inzeil om te trainen. Dit jai 'ee
was er een driekamp, die beslis'er
over de uitzending naar Sapporo. llc|1
werd in het kampioenschap ve tof
West-Duitsland tweede achter Kelei
Ier in de tijd van 39,30. Ook in andi eu
re wedstrijden bleek ik de tweecgss,
man, zodat ik geselecteerd we;
voor Sapporo. Op 14 januari real
seerde ik in Davos een tijd van 38,
seconden. Daarmee stootte ik doi
tot de groep rijders, die beneden
blank hebben gereden. Ik schat d
ik zaterdag hier in Sapporo de n
gende of tiende plaats had kunn<
behalen. Niet veel beter, want ve
der reiken op dit moment mijn c
pariteiten nog niet. Ik ga mij
voorbereiden op het wereldkai
pioenschap in Eskilstuna. Daar
ik goed voor de dag komen"
Herbert Hofl: „Freese mo
volgend seizoen gelegenhe
krijgen optimaal te trainen.
kan het een eind schoppe
Want hij heeft behalve
fysieke, ook de intellectuefj
eigenschappen, die nodig zijn o||
het ver te brengen in de sportp
NIEUWE LEIOSE COURANT
