Wij zijn nog niet vertrokken...
Veel enthousiasme voor
actie „Trouw moet blijken"
Nieuw geneesmiddel
tegen infecties
Studenten bezetten aula:
erepromotie provisorisch
Biafragelden
naar Zuid-Ghana
Voor plaatselijk hervormd kerkewerk
„Fluistergalerij
COM M ENTAAR
Historici gevraagd
in een
bepaalde zin
Derde Vuur-dag
in Amsterdam
Een ivoord voor vandaag
F
BEROEPINGSWERK
Realiteitszin
Gesprek moderame j™
UIT DE
KERKBLADEN
DINSDAG 18 JANUARI 1972
Van een onzer verslaggevers
APELDOORN B en VV. van
Apeldoorn hebben besloten de gelden,
die januari 1970 in deze gemeente
werden ingezameld voor Biafra. te
bestemmen voor het „consultatie-
bueau voor zuigelingen en kleuters",
in Pramiso (Zuid-Ghana).
Het geld wordt vrijdag aangeboden
aan mejuffrouw B Bonekamp uit
Nijmegen, die in Pramiso als ver
pleegster werkt en die thans met ver
lof in Nederland is.
De Biafragelden werden destijds
vastgehouden, omdat men bevreesd
was dat ze in verkeerde handen te
recht zouden komen. Hieraan is na
derhand ruchtbaarheid gegeven,
evenals aan een eventuele andere be
stemming. Van de gevers heeft nie
mand negatief gereageerd. B. en W.
van Apeldoorn besloten het geld aan
het Pramiso-project toe te wijzen na
dat zij daarover van de werkgroep
„Ontwikkelingshulp Jongeren Apel
doorn" een rapport hadden gekregen.
STEENWIJKERWOLD In het
ziekenhuis in Meppel is overleden de
70-jarige H. B. G. Kleinsmit uit
Steenwijkerwold, die met zijn fiets
op de rijksweg aangereden was door
een personenauto.
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG De voorbereidingen voor de financiële actie
„Trouw moet blijken" in de hervormde kerk lopen bijzonder goed.
Een zeer groot aantal gemeenten is hard aan het werk. Amsterdam
bijvoorbeeld werkt bijzonder hard. Utrecht zet het groots op met een
speciale krant. Dit vertelt ons ds. W. H. den Ouden uit Rotterdam,
de organisator van deze nieuwe actie, die bedoelt het plaatselijke
kerkewerk een flinke financiële injectie te geven.
Kern van de actie is, dat in de loop
van de volgende week allen, die als
hervormd geregistreerd staan, per
soonlijk bezoek krijgen, waarbij een
envelop wordt overhandigd met een
folder, een antwoordstrook en een
antwoord-envelop. De week daarna
wordt het antwoord opgehaald. Daar-
hij gaat het nog niet om contant geld,
maar om een toezegging wat men in
(Van onze
redacteur wetenschappen)
AMSTERDAM Voor stafy-
lokokken en tal van andere bac
teriën die de mens goed ziek
kunnen maken breken sombere
tijden aan, gelooft de Amerikaan
se geneesmiddelenindustrie Le-
decle Laboratories. Gisteren in
troduceerde het bedrijf in bijeen
komsten met zijn Europese ver
koopstaf en met de Nederlandse
pers het nieuwe antibioticum
minocycline.
Antibiotica zijn van huis uit na-
tuurstoffen die door bijvoorbeeld
schimmels worden geproduceerd als
verdedigingsmiddel tegen voor hen
schadelijke micro-organismen. Som
mige kunnen met succes die functie
ook in het menselij klichaam uitoefe
nen. iHet oudste en beroemdste voor
beeld is penicilline.
Al zo lang ze worden toegepast
hebben antibiotica twee soorten
moeilijkheden opgeleverd. Ten eerste
helpen ze niet altijd en ten tweede
kunnen ze nare bijwerkingen hebben.
Dat een antibioticum niet tegen alle
soorten ziekteverwekkers werkt is
een "natuurgegeven": we hebben ze
als het ware geleend van die schim
mels en de beperkingen in het toe
passingsterrein hebben we maar te
aanvaarden.
Aanzienlijk vervelender is dat bac
teriën die wèl met succes te bestrij
den zijn, op den duur vaak toch de
strijd winnen. Zij worden in de loop
der jaren resistent tegen het gebruik
te middel, doordat bacteriestammen
die het best bestand zijn tegen de
nieuwe aanslag op hun leefmilieu, de
overhand krijgen.
De voor de mens hinderlijke of
schadelijke bijwerkingen tenslotte,
hangen weer met de natuurlijke af
komst van de antibiotica samen. Ze
zijn nu eenmaal niet gemaakt om
binnen het menselijk lichaam te cir
culeren, en wanneer ze dat toch blij
ken te kunnen zonder zich te misdra
gen is dat eigenlijk 'gewoon mee
genomen'.
Tegenover al deze moeilijkheden
staat de geneesmiddelenfabrikant niet
helemaal machteloos. Zijn onderzoe
kers kunnen proberen kleine chemi
sche wijzigingen in een antibioticum
aan te brengen, en zo verwante stof
fen te produceren met iets andere
en dan liefst gunstiger eigen
schappen. Zo is tegenwoordig een he
le serie verschillende penicillines in
gebruik. Lederle heeft hetzelfde ge
probeerd met tetracycline, een stof
waarvan een aantal 'natuurlijke' va
riaties al jaren wordt toegepast. Men
zocht naar een verwante stof, die
werkzaam zou zijn tegen groepen
bacteriën die nog niet waren aan te
pakken, met name bepaalde stafylo-
kokken die ontstekingen van lucht
en urinewegen veroorzaken.
In 1961 lukte dat met de (onge
veer) vijfhonderdste variatie die werd
getest. Nu, tien jaar en zeven miljoen
dollar later, is het nieuwe geneesmid
del rijp voor algemeen gebruik. Ge
steund door onderzoek in 35 landen
op in totaal 17.000 patiënten, meent
Lederle dat minocycline op alle pun
ten beter is dan zijn voorgangers. Het
bestrijdt aanzienlijk meer soorten
ziekteverwekkers en geeft duidelijk
minder aanleiding tot resistentievor
ming. Bijwerkingen zijn gering.
(Als voorbeeld werd de massale be
handeling van een Amerikaanse le
gerplaats gegeven, om de daar uitge
broken hersenvliesontsteking tot
staan te brengen. Van de 10.000 mili
tairen hoefde niemand door bijwer
kingen ook maar een dag te verzui
men wat natuurlijk ook kan zijn
bevorderd door de normen die de mi
litaire artsen daarvoor aanlegden).
Met name ontbreekt de overgevoelig
heid voor zonlicht die na toepassng
1972 voor het plaatselijke kerkewerk
over heeft. Het ligt in de bedoeling,
om deze actie aan het begin van elk
jaar te herhalen.
In heel veel gemeenten laat men
steeds weer dezelfde (kleiner worden
de) groep voor de totale lasten van de
kerkelijke huishouding opdraaien,
terwijl allen van de diensten die de
kerk biedt, gebruik kunnen maken,
zegt ds. Den Ouden. Men kan zich
hierover opwinden, maar beter vindt
hij het, dat men zich nuchter af
vraagt, in hoeverre men deze situatie
zelf geschapen heeft door te falen als
gemeente van Jezus Christus. Is er in
de hervormde kerk ooit een serieuze
poging gedaan om de leden op te voe
den tot financiële verantwoordelijk
heid?
„Wij willen alles op alles zetten om
allen, die als hervormd te boek staan,
aan te spreken op hun medeverant
woordelijkheid voor de voortgang van
de evangelieverkondiging. De mensen
worden voor de keus gesteld: aan
welke kant sta ik nu. Dat kan diep
ingrijpen," aldus ds. Den Ouden.
Zijn ervaring als predikant in het
Rotterdamse stadsdeel Schiebroek
heeft hem geleerd, dat het zin heeft,
degenen die niet mee willen doen,
toch elk jaar weer opnieuw te bena-
Kwartet - Trouw
De Rotterdammer
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe Leidse Courant
Dordts Dagblad
Trouw
Commissie van hoofdredactie:
J. de Berg (voorzitter),
H. P. Ester, G. J. Brinkman,
J. van Hofwegen.
deren. Tal van voorbeelden zijn be
kend. waar men na vier of vijf jaar
te hebben geweigerd, plotseling toch
ging Mjdragen.
Andere kerken
Wat de herhaling betreft: het is
niet uitgesloten, dat deze actie in 1973
gesynchroniseerd zal worden met dito
acties in de rooms-katholieke, de ge
reformeerde en wellicht nog andere
kerken. Het was namelijk voor ds.
Den Ouden een verrassing uit de
mond v an drs. B. Weterman. eco
noom van het aartsbisdom Utrecht, te
vernemen, dat de r.k. kerk met pre
cies zoiets bezig is.
Lts. e. Hazelaar, algemeen secreta
ris van de gereformeerde kerken,
deelde hem mee, dat deze kerken er
zeer welwillend tegenover staan, om
in 1973 tegelijkertijd een dergelijke
actie voor de vaste vrijwillige bijdra
ge te plannen. Hier hangt de zaak
nog op besprekingen tussen het depu-
taatschap voor financiën en organisa
tie en het landelijk verband van
commissies van beheer. Overigens
legde ds. Den Ouden er alle nadruk
op, dat het dan zal gaan om gesyn
chroniseerd lopende acties. Het is dan
dus bepaald niet zo, dat „al het geld
in één grote pot gaat".
Volgend jaar zal men ook de fout
vermijden, dat de actie, zoals thans,
vlak voor de jaarlijkse zondag van
het werelddiakonaat wordt gehouden.
In de kring van het werelddiakonaat
bestaat de vrees, dat de collecte op
deze zondag schade zal lijden door
het samenvallen met „Trouw moet
blijken".
Dat hoeft niet, zegt ds. Den Ouden,
want daar gaat het om een collecte
en bij ons alleen om een toezegging.
Overigens heeft het synodemodera-
men de kerkeraden en predikanten
een brief gestuurd, waarin gevraagd
wordt, attent te zijn op deze coïnci
dentie, zodat niet een van beide acties
de dupe wordt, overwogen wordt
„Trouw moet blijken" volgend jaar
een maand later te houden.
van andere tetracyclines vaak wordt
gezien.
Van grote waarde kan minocycline
volgens de producent worden bij de
bestrijding van de steeds "toenemende
gonorroe. Behalve een veranderend
seksueel gedragspatroon speelt ook de
toenemende resistentie van de ver
wekker tegen penicilline een rol bij
de groei van deze (in Amerika na
verkoudheid meest voorkomende) ge
slachtsziekte. Een enkele dosis mino
cycline geneest 90 tot 95 procent van
de patiënten.
Minocycline wordt onder de merk
naam Minocin in de handel gebracht.
Toelating in Nederland verwacht
men dit voorjaar; in Amerika, Cana
da en Zwitserland is het al goedge
keurd.
Ook al heeft de regering besloten geen verzoek
te richten tot de procureur-generaal bij de Hoge
Raad om een vervolging in te stellen tegen oud-
minister Luns. toch leent de zaak zich wel voor
kanttekeningen.
Een voorlopige indruk is wel dat de aanklacht
louter juridisch gezien weinig handen en voeten
heeft. Als Luns het parlement en het Nederlandse
volk met zijn verhalen over de afwikkeling van
de kwestie-Nieuw-Guinea heeft misleid (en die
verhalen waren niet altijd even exact, althans
sterk subjectief en niet altijd gelijkluidend) dan
is dat alleen politieke en niet strafrechterlijk fout.
De aangewezen instantie om politieke feilen te
controleren en zonodig maatregelen te nemen was
en is het parlement.
Bovendien: het is voorbij dat wil zeggen, dat
het parlement nooit op de geëigende manier van
zijn gevoelens in zaken als deze heeft blijk gegeven
(bijvoorbeeld door een begroting van de heer Luns
te verwerpen) en de heer Luns is al geruime tijd
minister af.
Het verzoek kan wel de aanleiding vormen voor
het trekken van een andere conclusie, namelijk dat
„Dr. P. G. Kunst schrijft ons:
„Etoor de beknoptheid van het ver
slag van de discussie over het onder
werp: kerk en jongeren ter gerefor
meerde synode kan een verkeerde in
druk ontstaan zijn omtrent de door
mij gebruikte uitdrukking „fluister-
galerij".
In het door mij aan de synode aan
geboden rapport staat een uitdruk
king over de „relatie-kerk en jeugd"
op het plaatselijk vlak. Ik heb er op
gewezen dat het beeld van de kerk
plaatselijk vooral bepaald wordt door
wat kerkeraad, predikant en gemeen
teleden daar zeggen en doen.
Dat gedeelte is in het verslag goed
overgekomen. Maar dan mis ik het
onmiddellijk daarbij aansluitende
stuk: Er moet tussen kerkeraad en
gemeente betere communicatie ko
men. In mijn rapport noemde ik een
„beraad", d.w.z. een al of niet offi
cieel orgaan waar medewerkers in al
le „werksoorten" in een gemeente ge
legenheid hebben met elkaar het hele
werkterrein te overzien en te helpen
bijsturen als dat nodig is. Een plek
dus waar gepraat kan worden of het
in de gemeente goed gaat; of de delen
aan hun trek komen.
Toen daarover in de discussie vra
gen kwamen heb ik bij de beant
woording dat „beraad", of wilt U: die
Ti j praatpaal, een f luistergalerij ge-
het logischer en zakelijker zou zijn niet een noemd. in die contekst had het woord
juridisch, maar een historisch onderzoek te laten geen enkele onaangename bijtoon die
instellen naar de afwikkeling van de kwestie- door de vorm van het opschriftje kan
Nieuw-Guinea krijgen. Wie haalt door de - te-
meuw uuined. kens de waardeverandering eruit?
Zo n onderzoek is daarom ook logisch, omdat in jn synode js ^it punt uitstekend
1969 aan de rijkscommissie voor vaderlandse ge- overgekomen. Het leidde zelfs tot een
schiedenis een opdracht is verleend de publikatie ?-mendement laat ik maar verklap-
voor te bereiden van alle officiële bescheiden be- pen.dat ik dit spontane voorstel bij-
treffende de Nederlands-Indonesische betrekkingen
tussen 1945 en 1950. De keuze van het laatste jaar
tal is nogal willekeurig. Weliswaar is de motivering
te gissen (1949 het jaar van de soevereiniteits
overdracht, waarbij nog één jaar werd bedongen
voor een definitieve regeling van de inmiddels
gerezen kwestie-Nieuw-Guinea), maar het jaartal
1950 rondt niets af. De hele kwestie-Nieuw-Guinea
moest juist toen nog komen. Het is dwaasheid om
de afwikkeling van deze deelkwestie los te zien
van de afwikkeling van de Indonesische kwestie.
Niet in de eerste plaats de juristen, maar de
historici moeten nu aan het werk hoewel ook
te hopen is dat zij bij hun werk wel een gepaste
haast maken (want de thans gepubliceerde docu
menten lopen nog niet verder dan november 1945).
AMSTERDAM De stichting
„Vuur" houdt haar derde Vuur-dag
op zaterdag 22 januari: N van tien tot
vijf in de Zuidwijkkapel, Stadionweg
269. De sprekers zijn pater K. Dou
wen s.j. en dr. K. J. Kraan, gerefor
meerd predikant te Rotterdam.
„Vuur" is een oecumenische op
wekkingsbeweging. die de nadruk
legt op de vervulling van de Heilige
Geest, maar tevens van mening is dat
het evangelie een wereldwijd per
spectief heeft (aldus de omschrijving
van de organisatoren).
Op deze derde Vuur-dag is het the
ma: de gaafheid en de kracht van de
Heilige Geest, mee ook tegen de ach
tergrond van de opwekking onder de
hippies. Er is deze dag ook gelegen
heid tot gesprek en voorbede.
Doets niet langer
full-timer bij VU
AMSTERDAM ,Ir. C. A. Doets,
gedelegeerd direkteur van de Vrije
Universiteit in Amsterdam, zal bin
nenkort zijn funktie als full-time be
stuurder neerleggen en in dienst tre
den bij de Overzeese Gas en Elektri
citeitsmaatschappij (OGEM) N.V. in
Rotterdam. De heer Doets blijft wel
deel uitmaken van het huidige be
stuur van de VU.
Bij de invoering van een nieuwe
bestuursvorm voor de VU, iets. wat
binnenkort gaat gebeuren, zal de
taak van het bestuur van de VU in
grijpend veranderen, onder meer zul
len dan de werkzaamheden van de
gedelegeerd directeur ir. Doets gro
tendeels overgaan op een nieuw te
vormen college van bestuur.
„Kom en zie", zegt Philippus tegen Nathanael. Maar als des
Israëlietwaarin geen bedrog is" bij Jezus komt lezen we dat d
Heiland zegt: Eer Philippus u riep, zag Ik u onder de vijgi
boom.
Eer wij de Heer zien, ziet Hij ons. Wij zoeken God niet, mat
God zoekt ons. Wij hebben hem pas lief, als ons duidelijk gewoi
den is, dat Hij ons eerst heeft lief gehad. Wij komen niet to
Hem; Hij' komt tot ons. v jove
Wij zijn vaak zo geremd. Meestal omdat Jezus niet zo'iibverwe1
digende werkelijkheid is, omdat onze ontmoeting met Hem nii W
zo'n innig persoonlijk contact oplevert, dat de echte liefde in qjj?epr
opbloeit. Een jongen, die verliefd is, kan nu eenmaal die lief ,n v
niet verborgen houden. jen
Maar er is ook soms een andere reden. Sommige mensen rij jiasl
bang om van Christus te getuigen, omdat zij niet zeker zijn of aPlan
aangesprokene wel uitverkoren is. Maar wat blijkt hier? Als Ph
lippus zijn hart laat spreken, als hij uit zijn overvloed gaat getu feil
gen, spreekt hij, omdat het hart van Christus gesproken heefiring
Als Philippus spreekt, heeft Chrisius Nathanael al op het oog. I H<
We lezen vandaag: 1 Samuël 222—26.
wee:
als
eet
Ar
W
lam
de kritiek van de bezetters op mi
nister Dc Brauw door de minister
openlijk te prijzen voor zijn grote be
langstelling van de Amsterdamse
universiteit.
Minister De Brauw hield een ver
haal dat niet veel scherper Zou be
hoeven te zijn om als tekst van een
activistisch pamflet te kunnen die
nen. Hij prees de verdiensten van de
economische faculteit, maar hij wees
ook op de eenzijdigheid waaraan de
economen zich in het verleden schul
dig gemaakt hebben. In hun streven
om schaarste op te heffen, hebben zij
nieuwe schaarste geschapen, aldus de
zijn "doctorsbul, maar de cape waaropminister. In het verleden hebben de
(Van onze ondenvjjsredactie)
AMSTERDAM De ruim
honderd studenten die gisteren
de aula van de Universiteit bezet
hebben zijn er niet in geslaagd
de erepromotie van de Ameri
kaanse econoom H. S. Houthak
ker te verijdelen.
Het belangrijkste wapenfeit waarop
zij zich kunnen beroemen was dat de
nieuwe eredoctor van de vijftigjarige
economische faculteit het zonder
„cappa" moest stellen. Hij kreeg wel
zonder gewaardeerd heb! en de ge
dachte zal in de brief die over de
zaken van „Kerk en Jeugd" aan de
een eredoctor recht heeft kon erepro-
motor prof. dr. P. de Wolff hem niet
omhangen. Die hing in de bezette
aula. Daar hingen trouwens ook de
toga's van de senatoren ongebruikt in
de kast.
Om ongeveer twee uur gistennid-
dag trok een groep van 100 a 150
studenten de aula binnen. Een rode
vlag en een spandoek met de aankon
diging „bezet" maakten elke twijfel
aan hun bedoelingen onmogelijk. De
deuren werden gesloten opdat de vie
ring van het halve eeuwfeest van de
economische faculteit (bolwerk van
de uitbuiting der arbeiders) niet zou
kunnen doorgaan. Twee Amsterdamse
agenten betrokken plichtsgetrouw de
wacht bij de ingang van de aula.
NAAR MAAGDENHUIS
De verbaasde gasten werden door
verwezen .naar het Maagdenhuis, het
administratieve centrum van de Uni
versiteit, dat naast de als aula in ge
bruik zijnde Lutherse kerk ligt. In de
hal van het Maagdenhuis (dat reeds
historie maakte vanwege een andere
bezetting) werden inderhaast wat
stoelen en banken neergezet. De ere
promotie kon zo alsnog doorgaan.
Rector prof. dr. A. de Froe opende
de vergadering met een protest tegen
de aantasting van de vrijheid van
vergaderen, en trotseerde vervolgens
kerken wordt gezonden opgenomen
worden.
Mij onderzoek heeft mij ertoe ge
bracht dat ik de relatie tussen de
plaatselijke kerk en haar jongere le
den in veel kerken als een zaak van
de eerste orde wil aanbevelen.
Om deze zaak nog eens te onder
strepen vroeg ik om wat aanvullende
berichtgeving."
economen zich te sectariseh opgesteld.
Zij waren teveel bedacht op economi
sche vooruitgang en hebben te weinig
oog gehad voor de schaduwkant van
deze vooruitgang; schaarste aan
lucht, water, ruimte, enz. Helemaal
op dezelfde golflengte als de bezetters
kwam hij overigens niet. In het open
baar liet hij althans niets blijken van
de sympathie voor de marxistische
ideologie die zij in hun stencils ver
kondigden.
ADVISEUR
De erepromotie van drs. H. S.
NED. HERV. KERK
Beroepen: te Huizen (N.H.): H. A.
van Slooten te Nijkerk.
Aangenomen: naar Delden: H. J.
Vedder te Den Haag - Loosduinen;
naar streekgem. Hoensbroek, Bruns-
sum-Treebeek: E. W. M. Muntinga te
Sprang-Capelle.
Préekbevoegdheid: R. J. Delfos, Ina
Boudier Bakkerlaan 85 K. 1312 te Ut
recht.
GEREF. KERKEN
Aangenomen: naar Steenwijk, W.
E. Hoekstra te Arapoti (Braz.).
Beroepen: te Edam: W. van Ben-
them, kand. te Amstelveen, te Ma-
riënberg: kand. M. M. den Hollander
te Klazienaveen.
GEREF. KERKEN (VRIJG.)
Aangenomen: naar Ureterp: W.'
Pouwelse, te Apeldoorn, die bedankte
voor alle andere beroepen.
Beroepen: te Baarn: M. R. v.d. Berg
te Oegstgeest.
Dat de voorzitter van een vakverbond meer aan
dacht vraagt voor het vele goede dat er in ons
land op sociaal-economisch gebied tot stand is ge
komen, is geen alledaags verschijnsel. Alleen al
daarom kan de jaarrede die voorzitter Lanser voor
de verbondsraad van het CNV heeft gehouden,
opvallend worden genoemd.
Die rede bevatte trouwens méér uitspraken, die
binnen de vakbeweging vrij zelden worden ver
nomen. Zo kritiseerde de heer Lanser de pogingen
die hier en daar in werknemersorganisaties worden
ondernomen om de klassenstrijd weer te introdu
ceren. Symptomen daarvan zag hij in de wijze
waarop sommigen over harde acties en stakingen
spreken, en in de herinvoering van het ouderwetse
begrip arbeider. Hier wordt, naar zijn oordeel, wat
er in de afgelopen honderd jaar binnen de vak
beweging is gebeurd, op z'n kop gezet. Het geeft
eerder blijk van conservatisme dan van een voor
uitstrevend beleid.
Dit soort van uitlatingen, hoe juist ook. is waar
schijnlijk n;et eesoh'kt om een bestuurder vpu PPri
vakverbond bij alle groepen van werknemers ge
liefd te maken. Daarom siert het de heer Lanser,
dat hij zich er toch aan gewaagd heeft.
Dit geldt evenzeer voor zijn kritiek op diegenen
die zich in hun financieel-economische eisen on
voldoende laten remmen door de ernstige econo
mische problemen van de laatste tijd, waarvan de
toenemende werkloosheid een maar al te zorg
wekkend sypmtoom is. Duidelijk distantieerde de
heer Lanser zich van de opvatting, als zou er
alleen maar geprobeerd worden, de mensen eco
nomische moeilijkheden aan te praten, die in
werkelijkheid niet zouden bestaan en waarmee
men dus geen rekening behoeft te houden.
Hoewel hij het niet met zoveel woorden zei, mag
aangenomen worden, dat de voorzitter van het
CNV bij het opstellen van zijn rede ook gedacht
heeft aan het conflict tussen de metaalbedrijfs
bonden. In elk geval zou dat conflict vermoedelijk
SDoedig zijn opgelost, als allen die erbij betrokken
7iin, de van realiteitszin getuigende rede van de
v> T ancor ter barie wilden nemen.
non
raa
iet
ven.
V<
van
med
Houthakker verliep verder zoals ieti#"611
re andere erepromotie. De ereprom *n
tor schetste uitvoerig de verdiensti en
van deze oud-leerling van de facu
tcit. Dr. Houthakker is een van (^ng
toonaangevende deskundigen op h nen
terrein van consumptievraagstukke >er
Hij woont reeds twintig jaar in Ami H
rika en is daar hoogleraar aan Ha
vard University. De afgelopen twf
jaar is hij een van de economisd
adviseurs van Nixon geweest. Na zi
promotie dankte dr. Houthakker ni T
alleen de faculteit, maar ook de an
bassadeur van de Verenigde Stati
die bij de plechtigheid aanwezig wa T)
Prof. Houthakker (thans Amerikaa
staatsburger) noemde het zeer uitzoi
derlijk dat een land als Amerika buq P
tenlanders de kans geeft een carriè "U
als de zijne te maken. D
Na afloop van de promotie vertro -
ken de gasten naar de Nederland*™^
Bank, waar in de kantine een kof.
buffet was aangericht.
PO-
met vrijzinnigen
"Van een onzer verslaggevers
DEN HAAG Het moderameP™
van de generale synode der Neder^err
landse hervormde kerk zal vrijda >P°
een gesprek hebben met het hoofdb^Po
stuur van de vereniging van vrijzin'et
nige hervormden. Dit gesprek is h#ull
tweede in een serie, die het moders len
men in verband met de toenemend rei
polarisering binnen de kerk wil hotèuti
den met spreekbuizen van „modal >rb
teiten". Eind oktober was er een gaaflc
sprek' met de hoofdbesturen van d!nog
gereformeerde bond en de confessie iet
nele vereniging. Op het programman
staat voorts nog een gesprek met a Lei
kritische predikanten van Septuagint]
DJAKARTA (Reuter) Het Indj
nesische leger heeft gisteren vijf tie
studentenorganisaties ontbonden. ij
studentenverenigingen hadden geprcj
testeerd en gedemonstreerd tegen <S
aanleg van een pretpark. Het pret
park „Indonesië in miniatuur" is eè
idee van mevrouw Soeharto en gaj
10,5 miljard roepiah kosten.
Het legercommando voor het hefl
stel van de vrede en de ooenbare o: 1
de heeft ook alle demonstraties e I
massabijeenkomsten van student*
verboden. Mevrouw Soeharto kwa:
op het idee van een Indonesisch „Ma aa
durodam" na een bezoek aan Disnej roo
land in de Verenigde Staten.
ïot
E
ie
ün
Ds. J. van Haaren uit Amersfoort gaf in De
Saambinder, het blad van de gereformeerde ge
meenten, te kennen dat hij in het getuigenis van
prof. Van Niftrik c.s. een schuldbelijdenis over de
situatie in de hervormde kerk heeft gemist. Ook
vindt ds. Van Haaren de reactie van de opstellers
van het getuigenis op de synodevergadering, waar
in dit getuigenis werd besproken, slap. Een en an
der zit ir. J. van der Graaf, een van de opstellers,
niet lekker en in De Waarheidsvriend, orgaan van
de gereformeerde bond in de hervormde kerk
(waarvan hij de eindredacteur is), schrijft hij o.m.
dit:
„Nu zullen we de laatsten zijn die zeggen dat we
geen schuld hebben aan de ontwikkelingen in onze
kerk. Integendeel, we gevoelen ons zó één met
deze kerk in haar schuld en in haar nood, dat we
ons onmogelijk aan die schuld en nood kunnen
onttrekken. En verder moeten we toegeven: ons
spreken was vaak niet profetisch genoeg, we spra
ken soms als we zwijgen moesten en we zwegen
als we spreken moesten. Maar we zijn niet ver
trokken toen we moesten blijven. Dat niet! Dat
konden we niet en dat kunnen we niet. We zou
den onszelf van slapheid beschuldigen als we ons
aan de nood en de ontreddering van onze kerk
onttrokken en we haar verlieten.
Er is een stoerheid die ons niet ligt, een stoer
heid die alleen maar zwaait met het zwaard van
de afscheiding maar die in feite niets oplost. Ds.
Van Haaren zou over onze kerk vele dingen kun
nen schrijven waarover wij ons als kerk moeten
schamen en waarover wij bedroefd zijn. Wij zelf
zouden, maar dan van binnenuit, nog veel meer
kunnen noemen dan hem ooit mogelijk zou zijn.
Maar Gode zij dank kennen we in deze kerk óók
iets van de vreugde van het belijden en van de
vreugde van de zegen die het Woord van God, dat
niet gebonden is, bewerkt."
In Contact met onze luisteraars, het maandblad
van het Pastoraal Centrum Radiogemeente van
ds. G. Toornvliet, komt de vraag naar de opvol
ging van deze predikant ter sprake in een verslag
van een vergadering van medewerkers. Wij cite
ren:
hl
„Een vraag die telkens opduikt is: als ds. Toorn
vliet er niet meer zal zijn of het werk niet langer
kan doen, wat dan? Deze vraag heeft ons bezig
gehouden zonder ons te benauwen. We hadden in
de kerk willen blijven juist voor de continuïteit
van het werk. Ds. Toornvliet antwoordde dat we
deze weg niet gezocht hebben en dat we nu we in
deze positie zitten ons vol vertrouwen aan de lei
ding van God moeten overgeven. Bovendien hopen
en bidden velen dat God mensen zal geven met
dezelfde Geest bezield, met dezelfde bewogenheid
voor alle mensen en alle gekneusden, die in de
kracht van God het evangelie kunnen vertolken
voor de moderne mens.
Wanneer er een paar van zulke mensen zouden
i)d
V"o:
F
E
uii
worden gevonden (het is niet noodzakelijk dat ze en
een academische opleiding gevolgd hebben!) die 're
openstaan voor de problemen van de modernepos
mens en tegelijkertijd willen luisteren naar de
Geest van Christus en bereid zijn hard te werken, we
dan is ds. Toornvliet bereid om deze mensen een eu;
opleiding te geven, zodat ze eerst met hem kunnen
samenwerken en later het werk kunnen over
nemen. Een bezield predikant zou ook zeer wel
kom zijn.
De aanwezigen stemden hiermee in op voor
waarde dat eventuele studenten of evangelisten ch
uit dezelfde Geest van Christus zouden leven als
de radiopastor."
In het lutherse blad ELK wordt aan kerkmusi
cus dr. Willem Mudde gevraagd: pleit u van kerk- ul
muzikaal standpunt uit gezien voor het zelfstandig
voortbestaan van de lutherse kerk? De heer Mud- en
de antwoordt:
„Ik wil u openhartig zeggen dat ik een poosje
sterk geijverd heb voor een evangelische samen- nd;
werking, voor mijn part in een evangelische kerk.
Recente ervaringen nopen mij er echter toe thans
te verklaren dat wij onze identiteit, ons theolo
gisch denken en ons kerkmuzikaal denken zeker
niet mogen opgeven. De lutherse opvatting over
de plaats van de muziek naast de theologie is in
Nederland nog altijd uniek. Wie meent dat die in
de hervormde kerk en elders wel al is doorge
drongen, vergist zich deerlijk, verkijkt zich op en-
kele personen of groepen van kleine omvang. Wijr
staan hierin volkomen alleen en mogen dit zeker
niet laten verdwijnen. Ook anderen zouden dit be
treuren. Het is onze bijdrage aan de oecumene, en
die moeten we dan ook, trouw op onze post, leve-
mm 1 Ea
lor
ld
