Twaalf plaatsen
groeien naar één
streekgewest
hollanders op PTT-
naar gehandicapten
Brandweer en
ambulance
als éénheid
Tevreden met huisje al
moet het ook uit elkaar
Rotterdams
verder over
drinkwater
,smaakgrens'
„CENTRALE IN VOORSCHOTEN"
ker
Unieke samenwerking in Brabant
Enige Westlandse
bioscoop dicht
Bouwnomadein Leidschendam:
VRIJDAG 5 NOVEMBER 1971
Van een onzer verslaggevers
ROOSENDAAL In het zó prachtige bosrijke West-Brabant
beginnen de contouren van een intensieve samenwerking tussen
twaalf gemeenten, die samen de Regio Roosendaal vormen, zich
steeds duidelijker af te tekenen.
Tijdens een feestelijke radendag werd het eerste lustrum van deze
unieke samenwerkingsvorm, die ook bij verschillende gemeenten
elders in ons land nogal de aandacht heeft getrokken en in mooie
letters het „Overlegorgaan Regio Roosendaal heet, met toespraken,
gelukwensen en een goed glas, de zuiderling eigen, gevierd. Niet
alleen Roosendaal, maar ook Bergen op Zoom, gestimuleerd door dit
goede voorbeeld, kent sedert drie-en-een-half jaar een samen
werkingsvorm met de omliggende gemeenten. Het ligt thans in de
bedoeling om binnen afzienbare tijd te komen tot een Gewestelijke
Raad, waarin de regio's Roosendaal en Bergen op Zoom in één
samenwerkingsverband zijn ondergebracht.
De idee om tot samenwerking in de
regio te komen is vooral voortgespro
ten uit de gedachte, dat men het geld
maar één keer kan uitgeven en dat
steel men met elkaar méér kan doen. Deze
vorm van samenwerking vormt niet
alleen een kostenbesparende factor,
C| maar herbergt ook veel meer aan
doelmatigheid. Vooral bij de practi-
sche hulpverlening kan men in deze
j samenwerkingsvorm goede resultaten
l10| bereiken.
Zo zou men willen komen tot één
brandweerkorps, die de gehele agglo
meratie gaat bestrijken. Ook wil men
tot een regionale ambulancedienst en
hulpverleningsdienst komen. Dit zijn
slechts enkele voordelen, die een sa
menwerkingsvorm opleveren. Dan is
er het onderwijs, waarmee men grote
plannen heeft. Zo wordt gedacht aan
streekscholen, zoals een M.T.S. of een
horecaschool.
Voordelen
Dit is nog maar een greep uit de
grote serie mogelijkheden, die binnen
regioverband mogelijk zijn. Men
denkt bijvoorbeeld aan een zo moei
lijk te hanteren object als de Hin
derwet en de ambtenarencontrole
I daarop.
an K Een antler belangrijk onderwerp,
ïede I ^at 'n de reB'° Roosendaal en Bergen
Iers 1 °P Zoom speelt, vormt de tweede na
ad eke tionale luchthaven.
itiewj Men is van mening, dat binnen een
zal I samenwerkingsverband, waarin zove-
len hun „eigen inbreng" hebben en
J specialisten op diverse terreinen bij
oj de hand zijn, veel meer bereikt kan
O6.0| worden.
Overigens verwachten de colleges
wel verschillende moeilijkheden,
ruikpwant in onderling overlég zal uitge-
maakt moeten worden, welke ge-
/>ti meente bijvoorbeeld de brandweer-
erz 'korpschef gaat leveren of een hoofd
van de hulpverleningsdienst creëert.
Weliswaar zullen de grootste gemeen-
(SE
ten ongetwijfeld de grootste lasten op
hun schouders te torsen krijgen.
Overleg
Om werkelijk aan de samenwer
kingsvorm de juiste dimensie te ge
ven is er een zeer intensief kontakt
tussen de verschillende gemeentebe
sturen. Een keer per maand komen
de colleges van B en W bijeen en
twee keer per jaar is er een raden-
dag, waarop alle raadsleden van de
gemeenten zich over de gemeen
schappelijke problemen buigen. Geza
menlijk is men ook beter in staat de
juiste adviezen aan provincie en rijk
te geven of op de juiste tijd de hulp
in te roepen. Belangrijk is ook, dat de
samenwerking geschiedt op vrijwilli
ge basis. De gemeenten werden niet
gedwongen om samen te werken, de
vorm is op speelse en natuurlijke
wijze gegroeid.
Gemeenten
In de regio Roosepdaalzijn de ge
meenten Hoeven, Nieuw Vossemeer,
Oudenbosch, Djnteloor,d en Prinsen
land, Fijnaart en Heijningen, Willem
stad, Roosendaal en Nispen Rucphen,
Oud- en Nieuw Gastel, Standdaarbui-
ten, Steenbergen en Wouw vertegen
woordigd. Nu er na vijf jaar een ba
lans opgemaakt kan worden, kan men
stallati
met
>ak of
en nie
houden
ippeliji
ijk zijn
dan
uitoel
besl bioscoop aan de Havenstraat in Naaldwijk werd zondagavond voor de laatste
niet til
direkt,
lan de
ied'
NAALDWIJK
Het Westland zit zonder bioscoop. In de concertzaal-
maal „The End" op het doek geprojecteerd. De kassa is gesloten en de vitrine
•mming naast de ingang is leeg. „Gebrek aan technisch personeel", is de verklaring
dea van mevrouw A. Moser-Bijster, de exploitante van de enige bioscoop in het
Westland, na de sluiting (in 1968) van bioscoop „Odeon" in Monster (toeval-
rhuishfl ligerwijs ook gevestigd in de Havenstraat).
stellen, dat het ontstaan van het
overleg zeer vruchtbaar heeft ge
werkt. „De eenheid van visie, in al
die samenkomsten bereikt, leidt aldus
tot uniformiteit in de per gemeente te
nemen bestuursbeslissingen".
Zo wordt in een fraai geïllustreerd
boekje, dat ter gelegenheid van het
eerste lustrum is uitgegeven duidelijk
gesteld. Deze beslissingen bestrijken
het gehele maatschappelijke leven,
maar richten zich toch vooral op za
ken als de ruimtelijke ordening, de
werkgelegenheid, de verkeersverbin
dingen, de woningbouw en de recrea
tieve voorzieningen.
Zetel
Wanneer de samensmeltingsvorm
tussen de regio's Roosendaal en Ber
gen op Zoom resulteert in een Ge
westelijke Raad, die bestaat uit 26
raadsleden en 18 burgemeesters met
een dagelijks bestuur van zeven le
den, is het niet geheel uitgesloten, dat
het vriendelijke gemeentehuis in de
schaduw, van een prachtige kathe
draal in Wouw de zogenaamde grens
gemeente gaat vormen, waar de ver
schillende college's en raden regelma
tig bijeen zullen komen. Burge
meester P. A. M. Sanders van Wouw
vertelde ons, dat hij bijzonder inge
nomen zou zijn als het zover kwam.
Ook beraadt men zich er nog over
om de gemeenten St. Philipsland,
Tholen en Remmerswaal, die zo nauw
bij Brabant betrokken zijn, binnen
dit samenwerkingsverband te betrek
ken.
Burgemeester J. P. Godwaldt van
Roosendaal heeft bijzonder veel ver
trouwen in de nieuwe regio. „Met el
kaar kunnen we in deze snel veran
derende tijd veel meer doen. Grote
projecten zijn voor kleine gemeenten
alleen niet meer uit te voeren".
Hoewel de burgemeester ervan over
tuigd is dat Roosendaal als grootste
gemeente wel de zwaarste lasten zal
gaan torsen, hechtte hij veel waarde
aan de samenwerking.
Belang
Juist in deze situatie nu de ge
meenten meer naar elkaar groeien en
straks opgenomen worden in één re
gio vormen voorlichting en documen
tatie belangrijke pijlers voor een
goed stuk openheid en inspraak.
Zowel Bergèn op Zoom als Roosen
daal hebben geen eigen voorlichtings
apparaat en zelfs beide agglomeraties
beschikken niet over een vaste voor
lichtingsman. Dit in tegenstelling met
gemeenten met veel minder inwoners,
die wel over een eigen voorlichtings
ambtenaar beschikken.
Weliswaar 'verzorgt Jhr. Walter
Trip, die op contractuele basis voor
de gemeente werkt, op bijzonder goe
de wijze de voorlichting, maar een
vaste voorlichtingsman voor beide
agglomeraties is niet aanwezig.
VOORSCHOTEN Er is
weer vraag naar vliegende
Hollanders. Een actie van
mevrouw Vlieland heeft het
vooroorlogse speelgoed weer
in de belangstelling ge
bracht. Zij ontdekte dat het
speelgoed, .de voorganger
van de hoela-hoep en de
klik-klak geschikt was voor
gehandicapte kinderen. Een
bericht in het personeelsblad
van de PTT „Aangetekend"
deed de rest.
De aanleiding van de actie was de
nood van een 4-jarig jongetje uit
Amstelveen. Voor hem zocht me
vrouw Vlieland een vliegende hollan-
der, niet alleen als speelgoed maar
meer als werktuig voor verschillende
spieroefeningen. iHet bericht in het
personeelblad had een onverwacht
gevolg: de telefoon in de woning aan
de Schaperlaan in Voorschoten stond
roodgloeiend. „Ik wist niet wat me
overkwam". Mensen uit het hele land
belden. Een man in Groningen met
vier gehandicapte kinderen vroeg er
één als ik er over had. Hij had al
jaren naar een dergelijke „trekstep"
gezocht, nooit had hij een vliegende
hollander kunnen vinden.
Mensen uit Zeeland, Arnhem en
Leidschendam belden om te zeggen,
dat ze zo'n ouwetje op zolder hadden
gevonden. De Centrale Magazijn
dienst van de PTT zegde alle mede
werking toe en zorgde voor het ver
voer. Ik heb er nu nog vier in huis al
zes mensen heb ik ermee gelukkig
kunnen maken. En ik ben pas twee
weken bezig".
De overdracht van de eerste twee
vliegende hollanders aan de vader in
Groningen werd ongewild een kleine
show. De chauffeur van de PTT kon
het adres niet vinden. Een chauffeur
van een brandweerauto werd om
raad gevraagd.
Toen de PTT-er vertelde waarvoor
hij het stuk speelgoed weg moest
brengen, zei de brandweerman „Rij
maar achter me aan". Met de rode
brandweerwagen voorop werden de
twee „treksteppen" aangevoerd.
Mevrouw D. Vlieland echtgenote
van een verstokte PTT-er is eigenlijk
wel een beetje geschrokken van de
plotselinge belangstelling. „Ik ben
ontzettend gelukkig, dat ik wat men
sen en kinderen heb kunnen helpen,
maar al die ruchtbaarheid hoeft van
mij niet". „Ik wil zelf helemaal niet
op de voorgrond treden, ik heb im
mers alleen het idee voor dat bericht
je gehad".
„Er is nog zoveel ellende in Neder
land. Op alle manieren zien we veel
van problemen en zorgen in andere
landen. Door grootse acties worden
duizenden naar die andere landen
overgemaakt. Ik gun het die mensen
natuurlijk van harte, hoe meer hoe
beter. Maar ook in ons eigen land is
er nog veel ellende. Daar wordt nog
zo weinig aan gedaan".
„Ik zou die snoetjes van die gehan
dicapte kinderen wel eens willen zien
als ze voor het eerst op zo'n vliegende
hollander rijden. Die dingen kennen
ze helemaal niet. Ze worden voor zo
ver ik heb kunnen nagaan niet meer
in Nederland gemaakt. Het is speel
goed uit mijn kinderjaren.
Nu de actie veertien dagen oud is,
heeft mevrouw Vlieland, een vriende
lijke dame van middelbare leeftijd,
een beetje angst voor de verdere toe
komst. „Ik had er eigenlijk al een
punt achter willen zetten. Ik heb
kontakt opgenomen met dokter Van
Swol. Als ik niet alle vliegende hol
landers kan onderbrengen, dan wil
hij de overige graag hebben. Hij was
erg enthousiast.
Voorlopig staan in de woning van
Mevrouw Vlieland te midden van
haar vliegende hollanders.
het gezin Vlieland vier vliegende hol
landers, houten plankjes met ieder
vier wielen voortbewogen door een op
de achtoras aangesloten heen en weer
te bewegen stuur. Het sturen gebeurt
met de voeten, de voortbeweging
vergt armkracht. De woning is in
middels gepromoveerd tot „De eerste
Nederlandse Vliegende Hollander
Centrale".
(Van een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM De directeuren van de drinkwaterleidingbedrij-
ven in Rotterdam, Den Haag en Amsterdam maken zich ernstig
zorgen over de snel verminderde kwaliteit van het Rijnwater. Afge
lopen maandag kwam hij Lobith 247 milligram zout per liter water
de Rijn binnen. Woensdag was die hoeveelheid al 276 milligram.
De slechte kwaliteit van het Rijn
water wordt veroorzaakt door de ge
ringe neerslag, die de waterstand op
de Rijn bijzonder deed dalen. Op het
LEIDSCHENDAM Volgend jaar december ga ik voor de 23e
keer verhuizen. Waar naar toe weet ik nog niet, dat is eigenlijk ook
niet zo belangrijk. Je ziet weer eens wat anders, je komt op een an
dere plaats met een andere omgeving en andere mensen." Mevrouw
C. Rookhuizen-Bos heeft geen bezwaren meer tegen hel verhuizen.
Zij heeft zich dertig jaar geleden geschaard onder het kleine legioen
van de bouwnomades, de echtgenotes van bedrijfsleiders en uit
voerders van grote bouwcomplexen. Haar huisje verhuist mee de
kleurige houten bungalow wordt in drie stukken gebroken op een
vrachtwagen geladen en elders in het land weer opgetrokken.
jn het begin heb ik wel eens op
een paar verhuiskis en zitten huilen,
ik stond er helemaal ai!een voor. Nu
is het eigenlijk een routinekarwei
geworden. Een paar weken in een ho
tel en als de vloerbedekking er ligt,
dan stap ik er weer in".
Mevrouw Rookhuizen is echtgenote
van de bedrijfsleider van de drie jaar
durende bouw van het nieuwe zie
kenhuis St. Antoniushove en heeft
haar houten vierkamerwoning aan de
rand van het bouwterrein. Een forse
tuin rondom de woning, aan de ach
terzijde een immense volière met
veertig vogeltjes, de hond Katja en
een fonkelnieuwe kleurentelevisie
zijn de eerst in het oogspringende
voorwerpen van de behuizing.
bii bioscoop in. Naaldwijk heeft 31 jaar „gedraaid". De moeilijkheden be
ng is 6°nnen vorig jaar, toen de toenmalige operateur getroffen werd door een harl-
»el uitt aanval. De projectoren konden blijven draaien, dank zij de inzet van een
ilp-operateur en de zoon van mevrouw Moser, Arnold. De laatste tijd echter
ig Arnold Moser zich alleen voor de taak gesteld om drie films per week-
oorzovtleindc op het witte doek te brengen. De kruik gaat net zolang te water tot zij
inwt barst en de kruik is gebarsten, want op doktersadvies moet Arnold, die in het
dagelijks leven in de filmstudio werkt, zijn extra-inspanningen in het week-
doeld tinde staken.
„Het is natuurlijk een absurde situatie, dat er in het gehele Westland geen
Akele bioscoop meer is", zegt mevrouw Moser, „maar de situatie was voor
ons al geruime tijd onhoudbaar en nu heb ik door de laatste ontwikkeling het
arde vi besluit genomen om te stoppen. Het is een zware beslissing, maar hij was
onafwendbaar".
De drinkwaterleidingbedrjjven
gaan desondanks door Rijnwater in
hun reservoir binnen te laten. Rotter
dam. dat voor de drinkwatervoorzie
ning geheel afhankelijk is van rivier
water. moet steeds slechter water
gaan leveren. „De smaakgrens is
reeds overschreden", zei een woord
voerder van het drinkwaterleidingbe-
drijf. „Maar wij hebben geen alterna
tief".
De spaarbekkens op de Bereplaat
kunnen Rotterdam slechts voor twee
weken van water voorzien. De veel
grotere bekkens in de Biesbosoh, die
Rotterdam maandenlang drinkwater
kunnen leveren, zullen pas in begin
1973 gereed zijn. In Rotterdam
spreekt men van een „bijzonder nare
situatie". De waterstand van de Rijn
is nog steeds aan het zakken, waar
door in Rotterdam de smaakgrens nog
verder zal moeten worden overschre
den.
Het drinkwaterleidingbedrijf in.
Amsterdam zit veel gunstiger, omdat
het zoute Rijnwater aangezuiverd
kan worden met duinwater. Verder
heeft Amsterdam reserves voor enke
le maanden. Toch noemt een woord
voerder van het hoofdstedelijke
drinkwaterleidingbedrijf „de situatie
steeds moeilijker".
De situatie in Den Haag is relatief
gezien het gunstigst. Niet alleen om
dat Den Haag het rivierwater kan
aanzuiveren met duinwater, maar ook
omdat na de kanalisatie van Neder-
rijn en Lek, Den Haag kwalitatief
beter water ter beschikking krijgt.
Mevrouw Rookhuizen: „Na een
paar weken hotel, stap ik weer in
mijn huisje".
weerkundig station in Rheden mat
men sinds 1 september een neerslag
van twintig millimeter, terwijl 125
millimeter normaal is. Weerkundigen
verwachten dë komende twee weken
geen belangrijke neerslag in Zuid-
Duitsland (belangrijk voor de water
stand op de gehele Rijn), en na een
behoorlijke depressie zal het dan toch
nog een kleine week duren voordat
de waterstand bij Lobith weer nor
maal is.
Toen haar man dertig jaar geleden
als bedrijfsleider werd aangesteld be
gon haar nomadenbestaan. Het zoon
tje werd onder de arm genomen en
met een tweede op komst vertrok ze
naar een mobiel huis, houten keet op
een bouwterrein in Noordwijk aan
zee. Hier werd de eerste dochter ge
boren, een tweede kwam in Den Hel
der, de jongste zoon werd in Heerlen
geboren.
De opvoeding van dc kinderen
heeft haar niet zoveel problemen op
geleverd. „We zaten om het jaar in
een andere plaats en telkens moesten
de kinderen naar een andere school,
maar ze konden goed leren en hadden
geen moeite met het maken van nieu
we vriendjes. Dc kinderen hadden
niet teveel moeite met dc nieuwe
scholen, ze pasten zich snel aan. Ze
zijn dan ook alle vier goed terecht
gekomen".
Eigenlijk leeft mevrouw Rookhui
zen, 62 jaar vitaliteit, temidden van
een mannenmaatschappij. Regelmatig
heeft zij de hei-installatie naast de
voordeur gehad. Maar van de doffe
dreunen heeft ze niet zoveel last on
dervonden. „Ach de een is wat mak
kelijker dan de ander, ik behoor tot
de makkelijken, geloof ik". En dat
leven in die mannenmaatschappij,
daar heb ik nooit veel last van gehad.
Ik leef mijn eigen leven. Ik kom
nooit op de bouw, ik ben in mijn huis
bezig en daarmee ben ik tevreden".
Wat lachend merkt mevrouw Rook
huizen op: „Ik ben nog een echte
ouderwetse huisvrouw. Ik moet de
deur niet uit. Je ziet het tegenwoor
dig zoveel. De vrouw galt de deur uit
om te werken en neemt een werkster.
Dat huishouden vinden ze maar niets.
Ik ben tevreden met mijn huisje, ook
al gaat het regelmatig uit elkaar".
Bouwfamilie
Het is eigenlijk niet zo verwonder
lijk, dat mevrouw Rookhuizen niet
zoveel bezwaar heeft tegen de
eeuwigdurende bouw in het achter
tuintje. Zowel zij als haar echtgenoot
komen uit een bouwfamilie. Haar va
der begon als stratenmaker en klom
spoedig op tot aannemer van heiwer
ken. haar man is de zoon van een
uitvoerder.
Het nomadenbestaan bevalt haar
eigenlijk best. „Een flatje aan een ga
lerij is maar niets, een huisje op het
land is veel beter. En dat heb ik hier
een beetje". Toch zijn er ook voor
haar soms wel problemen en moeilij
ke situaties.
„In Delft hadden we een keer
brand in een bouwkeet, de mannen
hadden weer eens de jassen om te
drogen op dc kachel gelegd. Nog niet
zo lang geleden kwam er een hijs
kraan naar beneden. Die lange arm
miste maar net ons huisje. Maar ja,
het had veel erger kunnen zijn. Als
onze kinderen nu eens niet zo'n
knappe kop hadden gehad. Dan had
den we een hoop ellende kunnen be
leven in ons nomadenbestaan".
