Gele Dolf
en
en
de
op
Thorda
drugs
Zwarte
poot
de
mensen
Als
het maar
mooi vinden
Uniek samenspel
tussen treinen
en koorzang
Gulf Oil ontsteekt
„liinderlijke" fakkel
weer op Rozenburg
Antiekmarkt Gouda
trekt steeds meer
Mensen doen
ze geen
zier kwaad
NA VO-smaldeel
in Rotterdam
CANTORIJ
Leen Post
Zevende plaat
Laurenskerk
snel op markt
Koos Zuidgeest een „kei" in bloemen
5
DINSDAG 19 OKTOBER 1971
OTt-1
Hep
nru
uit-
iev,
nen
DEN HAAG Met gele Dolf
en zwarte Thorda heeft de Ne
derlandse Rijkspolitie een ge
ducht wapen in handen tegen de
verdovende middelen. In de twee
jaar dat zij hun spitse hondeneus
in politionele dienst hebben ge
steld wisten zij de goed geïnstru
eerde poot te leggen op hasj en
marihuana ter waarde van ette
lijke tonnen. Hoe accuraat het
tweetal te werk gaat werd dezer
dagen duidelijk toen zij in de
Houtrusthallen voor het eerst
Juin spitsvondigheid demon
streerden. Toch zijn zij geen
buitenbeentje in de rij van speur
honden, die in de speurhonden-
school aan de Waalsdorperweg
worden opgeleid. „Het zijn ge
wone speurhonden. Zij worden
alleen niet getraind op mense
lijke lucht of op gaslucht, maar
op de lucht van softdrugs".
Nuchtere woorden van de wacht
meesters le klasse J. C. Duran en
J, T. Prins, de respectievelijke be
geleiders van Dolf en Thorda. „Die
training is een kwestie van door on
dervinding leren. Doet de hond iets
verkeerd dan wordt hij gestraft. Niet
door hem een tik te geven dat
gebeurt natuurlijk ook wel eens
maar met de stem.
De hond is zeer gevoelig voor de
intonatie van de stem. Hij beluistert
daar goed- of afkeuring in. Hoort
hij na een bepaalde handeling af
keuring, dan doet hij die handeling
niet meer, omdat hij weet dal zijn
baas het niet fijn vindt. Op die ma
nier breng je de hond een bepaald
gedragspatroon bij, leer je hem het
kunstje. In dit geval dus het opspo
ren van softdrugs, op welke lucht
wij zijn gedragspatroon bepaald
hebben. Heeft hij het kunstje een
maal geleerd dan probeert hij dat zo
d mogelijk voor zijn baas ten
roer te brengen, simpelweg om
zijn baas dan blij is", zo vertelt
heer Duran.
Labradors
Ttói en Thorda zijn allerlei Labra-
I dortwftden, drie jaar en van manne-
1 lijkt kunne. „Die overeenkomst is
betrekkelijk toevallig. Iedere jacht-
I bond kan in principe opgeleid wor-
I den tot hasjhond. Het voordeel bij
1de Labrador is dat hij rustig maar
lictief is en getraind kan worden op
ifea druglucht. Bij andere jachthon
den gaat dat wat moeilijker. Ge
dacht en leeftijd hebben er echter
niks mee te maken. Dolf en Thorda
rellen, wanneer zij geen ziekten en
jebreken krijgen, hun hele leven als
hasjhond dienst kunen doen."
Wachtmeester Duran ontkent met
klem dat de hasjhonden verslaafd
zijn aan drugs of dat zij verslaafd
maakt zijn. „Je kan een hond geen
drugs toedienen. Alles wat voor hem
seen voedsel is braakt hij weer uit.
I En zelfs wanneer hij verslaafd zou
a zijn of gemaakt zou zijn zou dat nog
teen opsporingsresultaten opleveren.
ROZENBURG De ethy-
iproduktie bij de Gulf Oil-
'inaderij op Rozenburg zal
leze week worden hervat. Daar
bij zal enkele dagen gebruik
loeten worden gemaakt van de
igenaamde veiligheidsfakkel
Ier verbranding van overtollige
De fakkelschoorsteen is
nu voorzien van een verbeterde
fop, die het geluid van de fakkel
Onzienlijk zal verminderen, zo
is bekendgemaakt door de direc
te van Gulf.
In de tijd, dat de ethyleenproduktie
onderbroken is geweest, zijn ook de
nodige aftakkingen en aansluitingen
Smaakt voor een verbrandingsoven,
die over enkele maanden in gebruik
fcl worden gesteld. Wanneer deze
oven (een grondfakkel) in gebruik zal
bn gesteld, zal nog maar zelden ge-
wik hoeven te worden gemaakt van
ie zichtbare fakkel, wat de geluids
hinder zeer sterk zal beperken, vol
les Gulf.
Burgemeester H. Sloots van Rozen-
rerg ziet de nu door Gulf aangekon
digde verandering als een duidelijke
overgangsmaatregel, die overigens
xk volgens hem wel een verbetering
ikent.
..Men heeft nu de kapotte top- en
doorgebrande zijkanten van de oude
pkkel vervangen. Dat zal zeker een
.Jverbetering betekenen 'in de geluids-
I render. Maar een afdoende oplossing
Ijs het nog geenszins. Dat weet men
B&j. Gulf zelf trouwens ook wel, dat
Wiikt uit de bouw van die nieuwe
"ondfakkel, die in de toekomst zal
neten zorgen voor een minimum
laan geluidshinder. Wij zijn blij met
H^Ze overgangsmaatregel, maar zullen
e gang van zaken natuurlijk nauw
lettend in het oog houden", aldus
burgemeester Sloots.
Zoals bekend heeft het college van
B. en W van Rozenburg enige tijd
geleden het voornemen bekend ge
maakt de sluiting van Gulf te eisen
in verband met de overlast aan ge
luid, licht en roet, die deze fabriek
met zich mee brengt. Gulf is tegen
deze beslissing in beroep gegaan en is
inmiddels begonnen verbeteringen
aan te brengen, die de hinder zo veel
mogelijk moeten beperken.
DEN HAAG Van 21 tot 25 okto
ber zal het permanente Navo smaldeel
„Atlantische Oceaan", bestaande uit
de Amerikaanse jager „Semmes",
het Westduitse fregat „Karlsruhe" het
Engelse fregat „Dido" en het Neder
landse fregat „Tjerk Hiddes", een be
zoek brengen aan Rotterdam.
VOOlt DE LAURENS
ROTTERDAM „La-
ten we nog gauw even
Heinrich Schütz pakken.
Het kan net! We hebben
nog. precies vier minuten.
Ja, laat u nou alsjeblieft
even die koffie staan. Dan
nemen we straks Bach we!
even. Nee, stop maar
weer! Daar komt de trein
al."
De spanning was tastbaar,
toen de Laurens Cantorij
even daarna opnieuw het
„Ehre sei dir, Christe" in
zette. „Stop maar weer!",
roept Koos Groeneveld, de
technische man van Sigro-
studio bijna moedeloos uit,
„ik hoor weer wat anders".
Nu was het geen trein, die
over het viaduct denderde,
geen verdwaalde koffielepel-
tjes, die door de enorme ge
welven rinkelden, maar een
gebroken ketting, wier kra
len speels de strakke stilte
doorbraken.
Nauwelijks is er in ons land
een ruimte denkbaar, waar het
moeilijker is om feilloze plaatop
namen te maken dan in de Rot
terdamse Laurenskerk. Deze
prachtige kerk met een uitste
kende akoustiek wordt op sommi
ge tijden omgetoverd tot een
heksenketel, wanneer passagiers-,
goederen- en posttreinen het via
duct overdenderen. De treinreizi
gers zijn er zich nauwelijks bewust
van wat voor ongerief zij op dat
moment veroorzaken. De stralen
de Laurenskerk wordt dan plot
seling een spookachtige spelonk
vol onder- en bovenaards gerom
mel. Het is alsof een zwaar on
weer zich onaangekondigd boven
het machtige monument ontlaadt
en de donderslagen minutenlang
door de ruimte rollen.. Het is als
of er langdurig gerammeid wordt
aan de oude kerkpoorten.
„We kunnen hier de radio en
televisie nooit naar toe krijgen",
zegt mr. J. F. B. van Hasselt,
voorzitter van de Gecommitteer-
den tot de zaken der Hervormde
Gemeente van Rotterdam.
„Bij de opening van de kerk en
ook later bij de uitreiking van de
Erasmusprijzen konden we met
de Nederlandse Spoorwegen
overeenkomen, dat alleen de pas-
sagierstreinen zouden passeren,
maar u begrijpt wel, dat we bij
plaatopnamen deze condities niet
konden bedingen".
Medewerking
Toch heeft de Laurensgemeente
over de medewerking van de
Spoorwegen niet te klagen.
Er is door de N.S. zelfs een
speciale employé afgestaan, die
aan de hand van een uitgebreide
dienstenregeling in de kerk beur
telings de treinmachinisten en or
ganisten in zijn hand heeft. N.S-
employé J. F. van Doornik volgt
samen met zijn zoon nauwlettend
de dienstregeling en waarschuwt
dirigent Barend Schuurman (een
zoon van de bekende Adriaan C.)
telkens voor „een naderend on
heil."
En mogen dan eindelijk geen
treinen in aantocht zijn, slaat
niet de torenklok plotseling' tien
Gele Dolf en zwarte Thorda met
hun begeleiders, de wachtmeester le
klasse J. C. Duran (links) en J. T.
Prins.
Een hond beredeneert niet. Wan
neer hij drugs opspoort denkt hij niet
„zo nu krijg ik weer wat". Hij spoort
alleen op, althans probeert op te spo
ren met de bedoeling zijn baas blij
te maken."
Mensen
Het opsporen van verdovende
middelen is overigens uitsluitend
een zaak van de hond en zijn bege
leider. Verder is er niemand bij. „De
hond zou dan te snel worden afge
leid. Opsporen is een zaak van con
centratie, zowel voor de hond als de
begeleider. Die moet de hond con
stant observeren en zijn gedragingen
volgen. Dat kunnen ten slotte aan
wijzingen zijn. De opsporing gebeurt
uitsluitend in gebouwen of op sche
pen, nooit bij mensen.
De hond heeft wat mensen betreft
zijn voorkeur. Hij vindt de een aar
diger dan de ander en het is dus
best mogelijk dat hij naar iemand
toeloopt niet omdat hij drugs bij zich
heeft maar omdat hij hem aardig
vindt."
DE LIER In Utrecht werd tijdens de bloemisterijbeurs Fleur"
een wedstrijd gehouden tussen bloembinders. Dit zijn bloemisten,
die hun bedrijf in een winkel uitoefenen. De wedstrijd, die jaarlijks
wordt gehouden, is een onderdeel van internationale wedstrijden,
die tenslotte eindigen in de strijd om de Europa- en Wereldcup voor
bloembinders. Dit jaar kwam als winnaar uit de bus de 26-jarige
Koos Zuidgeest uit De Lier. Met hem waren er nog drie eersteprijs
winnaars, maar bijzondere lof van de jury tilde de Lierenaar ver
boven de andere drie uit.
„Bij een wedstrijd is er altijd maar
één winnaar, en dat was ik toevallig",
zegt Koos Zuidgeest heel bescheiden,
maar iedereen weet dat als hij aan
een wedstrijd meedoet, meestal wel
een prijs aan de Lierenaar wordt toe
bedeeld, vaak een eerste of een twee
de. En toevallig geldt het winnen van
bovengenoemde wedstrijd in Utrecht
officieus als het kampioenschap om de
titel van beste bloembinder van Ne
derland.
Lesgeven
Na de lagere school is Koos naar de
tuinbouwschool gegaan. Zijn vader
was immers tuinder en zeker vroeger
stond bij voorbaat vast dat de zoons
dit dan ook zouden worden, of zij het
wilden of niet. Bij Koos was dit ook
zo, maar met dit verschil: waar zijn
leeftijdgenoten ophielden met stude
ren, ging hij verder.
Na de tuinbouwschool doorliep hij
de vakschool voor bloemisten met goe
de gevolgen. Dat was hem echter nog
lang niet genoeg: „Negenennegentig
procent van de tegenwoordige bloe
misten is na de vakschool een bedrijf
begonnen; dat is eigenlijk jammer,
want na deze opleiding wordt het vak
van bloembinder pas interessant."
Na het behalen van het meester-
diploma ging Koos naar Roermond,
waar hij ging studeren voor het diplo
ma L5, een paedagogisch-didactische
opleiding. De combinatie van meester-
diploma en L5 geeft het recht om les
te mogen geven in alle soorten van
onderwijs. Achtereenvolgens gaf Koos
les in Rotterdam, Rijswijk en Maas
land.
Hij is er mee opgehouden, want: „Ik
vind de zaak altijd nog het leukste,
bovendien is het op scholen altijd zo
dat als je eenmaal op het niveau ge
komen bent, waarop het bloembinden
leuk wordt, de klas eindexamen doet
of zo, en jij weer van voren af aan
begint met een nieuwe klas. Op scho
len zit je trouwens zo vast aan bepaal
de werktijden en een bepaald salaris;
er is niets te avonturieren en dat kan
ik in mijn eigen zaak natuurlijk wel.
Ik voelde dat ik zelf niet meer actief
was, ik bleef op een bepaald pitje
staan, daarom ben ik er mee gestopt."
Op zeer jeugdige leeftijd had Koos
Zuidgeest al contacten met alle facet
ten van het bloemistenvak. Zijn vader,
die naast groenten bloemen teelde,
ging zich steeds meer op dit laatste
toeleggen; zijn moeder behaalde de
diploma's en het begin van een kleine
bloemenwinkel was er. Eerst werd al
les thuis gedaan en de toen ongeveer
vijf-jarige Koos keek het werk van
zijn moeder af. „Mijn eerste bloem
stuk maakte ik op bed. Mijn moeder
moest onverwacht naar het ziekenhuis
voor de geboorte van mijn jongste
broertje; dat was op zondag. Maandag
zou er een bruiloft zijn en de bruid
had haar boeket bij ons besteld. Ik
lag toen met een gebroken been op
bed en ik was na mijn moeder de aan
gewezen persoon om dit probleem op
te lossen, al zat ik pas drie maanden
op de vakschool. Het boeket was op
tijd klaar en we hebben nooit gehoord
dal het niet in orde was."
Winkel
GOUDA De Antiek- en Curiosamarkt, die voor de tweede maal in het
nieuwe seizoen op zaterdag 23 en zondag 24 oktober, beide dagen van 11-19
uur, in de Sociëteit Kunstmin aan de Boelenkadc wordt gehouden, is de trekker
voor het week-end by vele Nederlanders geworden. Duizenden besteden een
deel van het weekend om hun hart op te halen aan al die dingen uit oude
tyden, toen romantiek het nog won van zakelijkheid.
De antiekmarkt Gouda biedt, door zyn grote variatie van standhouders een
uniek beeld van de Nederlandse antiek- en curiosahandel en nergens vindt
men dan ook zoveel mogelijkheden om zyn zucht naar die oude tyd en dat
„andere" te bevredigen dan daar.
In de hoofdstraat in De Lier werd al
spoedig na deze gebeurtenis een win
kel geopend. Door zijn studie had Koos
weinig tijd om daar te zijn. Toen er
een paar jaar later een nieuw pand in
gebruik werd genomen, nu bijna zes
jaar geleden, ging hij voor halve da
gen de zaak in.
„Nou hier hoewie ook nie meer te
komme, dassier veels te duur uit, u
bossie kriesante fain eenfaiftieg hebbe
se uetulaik fan se lefe nie." Deze kras
se uitspraak kwam uit de mond van
een oud vrouwtje tijdens de opening
van de nieuwe zaak van Koos, nu twee
jaar geleden. „Kijk", zegt Koos zelf,
„toen dat vrouwtje die opmerking
maakte voorspelde zij in feite de toe
komst van de bloemenverkoop; een
steeds verdere afsplitsing tussen bloe
mist-speciaalzaken en bloemenverko
pers."
„Eerstgenoemde zaken richten zich
op kwaliteit en vooral service, terwijl
het er bij de laatste om gaat zo goed
koop mogelijk te leveren, want ten
koste gaat van de twee doelstellingen
van de speciaalzaak. „Natuurlijk ver
koop ik ook bossies kriesante fain een
faiftieg", alleen zit er bij mij een fees
telijke verpakking om en wordt het
desgewenst thuisbezorgd."
Lui onderuitliggend in zijn stoel kan
Koos Zuidgeest nu al terug zien op
een geslaagd leven in de vorm van
veel waardering en een enorme prij-
zenkast. Verleden jaar op de Westland
Promotion de eerste prijs voor het
best verzorgde standarrangement en
de eerste prijs voor het best verzorg
de bloemstuk; twee jaar geleden in
Rijnsburg de tweede bindersprijs;
tweede op de Vaktentoonstelling te
Aalsmeer; gouden medailles op de
bloemen- en fruitshow van de vroe
gere WéHaTé om maar eens enkele
prijzen op te noemen.
En dan nu officieus de beste bloem
binder van Nederland. De extra lof
dig hij van de jury kreeg kwam vooral
omdat hij de enige was die zonder
andere hulpmiddelen het verplichte
onderwerp „Fleurop vijftig jaar" had
uitgebeeld. En dat is precies Koos
Zuidgeest: geen andere hulpmiddelen,
alleen bloemen, het geeft niet welke,
hij werkt met alle soorten even graag.
Met hetzelfde plezier maakt hij een
stukje met paardebloemen of met or
chideeën. „De kleuren moeten wel
dicht bij elkaar liggen; het liefst ver
schillende kleuren binnen één hoofd
kleur. bijvoorbeeld rood, paars en
oranje."
Uitleven
„Op een tentoonstelling of wedstrijd
kan ik met wat dat betreft eens lekker
uitleven. Maar in de winkel is het
vaak zo dat als iemand een door hem
of haar besteld bloemstuk komt afha
len, ze vragen of ik er bijvoorbeeld
niet een stel rode bloemen of zo in wil
steken. Als hun stuk nu is opgebouwd
rond de kleur geel, zal ik die rode er
met veel pijn in mijn hart bij zetten,
maar ja, business is business. Iemand
uur en laat niemand een parti
tuur naar beneden wapperen, dan
zingt het koor snel een koraal.
Natuurlijk waren er wel moge
lijkheden om elders opnamen van
het koor te maken, maar omdat
deze plaat in de serie „Rondom
de Rotterdamse Laurensorgels"
verschijnt, was de Laurenskerk
het meest geschikt. En men had
de moeite en spanning met de ge
luidsdecibels daar toch wel voor
over.
Kanon
Overigens is Barend Schuur
man met geen kanon uit het
evenwicht te brengen. Temeer
omdat hij zich in goede handen
weet van de heer Van Doornik,
die ervoor zorgt, dat hij geen ge
baar teveel maakt.
Niet alleen de Nederlandse
Spoorwegen maar ook de P.T.T.
verleende zijn bijzondere mede
werking bij het tot stand komen
van deze plaat. De heer Van
Doornik had namelijk een open
iin met het Centraal Station van
Rotterdam van waaruit regelma
tig de aankomst van treinen
werd gemeld. Zelfs zag men kans
om een goederentrein vijf minu
ten vast te houden, zodat een ge
zongen koraal juist tot een goed
einde gebracht kon worden.
Markt
Het gaat overigens bijzondër
goed met de platenaktie voor het
nieuwe grote orgel van de Lau
renskerk. Van de vorige uitge
brachte schijven zijn er zeker al
duizenden verkocht en men ver
wacht, dat ook deze nieuwe voca
le plaat het zeer goed gaat doen.
De Laurens Cantorij, die veer
tig koorleden telt, heeft voor deze
plaat een programma voor de
hoogtijfeesten samengesteld. Voor
de instrumentale begeleiding
zorgde de vaste organist van de
Laurenskerk, Johan Lemckert en
een tweetal fluitisten.
De introductie van de plaat
omvat het „O Lamm Gottes un-
schuldig" van Michael Praetorius,
gevolgd door een orgelsolo van
„O Mensch, bewein dein Sünde
grosz" van Joh. Seb. Bach. Ver
volgens kan met het „Zo lang als
ik op aarde leven zal" van C. de
Sermisy, „O liefde, die vertx>rgen
zijt" van Willem Talsma, het
„Ehre sei Dir Christe" van Hein
rich Schütz beluisteren. Voor het
feest van Pasen staat het „Chris
tus is opgestanden" van Joh. Ec-
card, „Heut triumphieret Gottes
Sohn", orgel op het repertoire.
Vreugde
wil bijvoorbeeld tien gulden besteden;
ze kopen een vaas van drie gulden en
willen daar dan voor zeven gulden
bloemen in hebben, dat is geen pro
bleem, maar als ze een vaas kopen van
zeven gulden, dan ga ik er niet voor
drie gulden bloemen in stoppen. Op de
eerste plaats haal je daarmee de
waarde van het stuk omlaag en op de
tweede plaats zou dit voor mij een
anti-reclame zijn. Ik probeer het toch
wel eens: voor drie gulden bloemen
erin te steken, maar als ik daarna
mijn werk bekjjk stop ik er hier en
daar wat bij totdat ik voor mezelf
vind dat het wel kan. De klant be
taalt toch maar tien gulden, ik leg er
dus zelf geld bovenop, maar ja, op een
gegeven moment gaat goede reclame
door middel van een goed bloemstuk
voor de opbrengst."
Het grote nadeel van zyn werk
vindt Koos dat als je iets heel moois
gemaakt hebt, je het niet kunt bewa
ren; na een week zyn de bloemen
vergaan. Het voordeel dat de kunste
naar heeft, dat zyn werk byna eeuwig
is, is by hem niet aanwezig. De vraag
of zyn werk nu kunst is of niet, is een
onderwerp waarover eindeloos te dis
cussiëren is; iets wat Koos dan ook
herhaaldelijk doet op studie-avonden
en dergelijke, maar ook thuis praat hy
er graag over. Volgens hem is een
bloemstuk een kunstwerk als het iets
moet uitbeelden. Wanneer dat het ge
val is kan ook al niet duidelijk gesteld
worden, dat hangt van ieders persoon
lijke smaak af. Kunst of geen kunst,
wat doet het er eigenlijk toe? Als de
mensen het maar mooi vinden. En dat
voor elkaar krijgen is op zich al een
hele kunst.
Benoemd De rector magnificus van de
Universiteit van .Amsterdam prof. mr. a.
D. Bellnfante is benoemd tot commandeur
in de orde van Oranje-Nassau.
De nieuwe zevende plaat wordt
afgesloten met het „Nun bitten
wir den Heil'gen Geist" van Da
vid en „Variaties over Veni Crea
tor Spiritus van M. Duruflé op
het orgel.
De talrijke treinstoornissen
temperden de vreugde om het
zingen van de koorleden niet.
Ondanks het feit, dat ontelbare
keren opnieuw begonnen moest
worden, zong het koor onver
moeibaar voort. En mocht de
stemming soms halverwege ver
slappen, het kosterspaar van da
Laurenskerk, het echtpaar H.
Zwart-De Bruin verwende de
koorleden met sterke koffie.
Aktie
De muzikale prestaties van het
koor lagen zeer hoog. De koralen
kwamen gaaf de tot geluidsstudio
omgebouwde vestibule van de
kerk binnen.
Het ligt ln de bedoeling om de
ze onder zoveel spanning en met
zweetdruppels uitgebrachte
grammofoonplaat nog voor Sint
Nicolaas op de markt te brengen.
Evenals dat bij de vorige platen
het geval was. zullen deze zowel
bij het kerkelijk bureau als in de
platenhandel verkocht worden.
De prijs van de plaat 12.50
tot 15.-) komt weer geheel ten
goede aan het nieuwe orgel van
de Laurenskerk.
En terwijl het koor zich diep in
de nacht huiswaarts spoedde,
praatten de gecommitteerden al
weer over de volgende plaat, die
uitgebracht gaat worden. Dat
wordt dan de achtste plaat, die
wéér in de korte perioden tussen
het spectaculaire geraas van pas
sagiers-, goederen- en posttreinen
opgenomen moet worden.
NIEUW LEKKERLAND De
moeilijkheden tussen het reis- en be
middelingsbureau Interasia in Am
sterdam en de heer J. Guldenaar uit
Nieuw-Lekkerland, waarover wij 'n
onze krant van maandag melding
maakten, blijken te zijn opgelost.
De moeilijkheden ontstonden toen
de moeder van de heer Guldenaar,
die in Indonesië woonde en met Inter
asia naar Nederland zou rei,zen, te
laat op Schiphol aankwam.
SPOORWEGEN LEVEREN „MACXIINIST"
