VAN PING-PONG TOT PARA SPRONG
!warte Panters van
Israël zetten hun
acties stug voort
ongewone ervaring van gewone sportliefhebbers
Arthur Frld (31, Jurist en als weten
schappelijk medewerker verbonden aan
het Criminologisch Instituut van da
Vrije Universiteit) Is een verwoed plng-
ponger die een oude droom in verwe
zenlijking zag gaan. Hier geeft hij zijn
ervarinqen weer van zjjn eerste en twee
de parachutesprong.
Inlichtingen over „zijn" club kan men
verkrijgen bij J. de Bruyne, secretaris
van de Paraclub Mobiele Colonnes,
Lasstraat 37 te Bunschoten. De PCMC
is een van de zeven clubs, aangesloten
bij de Koninklijke Nederlandse Vereni
ging voor Luchtvaart en door de Rijks
luchtvaartdienst erkend voor het oplei
den van parachutisten.
Dit onvoorstelbaar grote geheel (al
leen de koepel al heeft een diameter
van 7 meter) moet uiterst secuur worden
samengevouwen tot een pakketje op je
rug voorwaar geen sinecure.
De static line trekt, nadat je drie m
bent gevallen, vanuit het vliegtuig de
chute open. Een reservechute op de
borst, een helm (niet zozeer voor de
landing maar met het oog op de exit, ala
de zich ontvouwende touwen nog we!
eens om je oren willen slaan), een over
all en hoge schoenen voltooien de uit
rusting van de springer in spe.
„Springen is vouwen", luidt een van
de kreten die je worden bijgebracht. Het
vouwen kost twee leerlingen minstens
een uur en wordt uiteraard zeer minu
tieus gecontroleerd.
Het vallen oefenen we lange tijd In de
bossen. Daarvan, en niet van de landing
zelf, heb ik menige blauwe plek overge
houden op knieën, heupen en achterkant.
„Frid", roept bestuurslid John de Vries,
als we achteruit van een tafeltje moeten
springen, „je hoeft echt geen stokjes en
steentjes te verwijderen: dat doe ja
straks ook niet als je van 750 m komt".
Bij een generale repetitie Is het nog
steeds 'droogzwemmen' geblazen. Een
punt van belang; immers bij Iets zo to
taal nieuws als parachutespringen is een
netelige vraag die je jezelf steeds klem
mender stelt: hoe groot zal het verschil
zijn tussen theorie en praktijk....?
Tja, en dan de korte impressie van
„het gebeuren". In de stromende regen
rijden we naar Hilversum. Dat wordt
niets, vanmiddag. Maar het vliegtuig is
besteld, de instructeur is optimistisch en
de leerlingen willen de lucht in.
Wat mijzelf betreft moet ik toegeven,
dat mijn gevoelens nogal dualistisch van
aard zijn: de opluchting vanwege moge
lijk uitstel nee, niet van executie
tegenover de kater als de tweedaagse
opleiding voorlopig een onvoltooide zal
blijken te zijn. Om zes üur komt hef
sein: we gaan de lucht in.
Gelukkig(?) ben Ik niet de eerste; ik
word ingedeeld bij het laatste tweetal on
heb nog een uur de tijd. Ik rook drie
sigaretten tegelijk parachutespringen
is slecht voor je longen zie de strak
ke gezichten van de vertrekkende eer
sten, hoor even later de trotse verhalen
van dezelfden en doe een slappe poging
tot het opdissen van slck-jokes.
Nu is het onze beurt. „Je liegt als je
beweert dat je de eerste keer niet bang
bent", zeggen de instructeurs. Welnu, de
leugen, mijn (kleine) waarheid luidt: Ik
ben niet bang, wel gespannen. Ik geniet,
zittende naast een gat in de romp, van
de vliegtocht en krijg van Glenn de
eerste tik op mijn arm: teken dat m'n
benen buitenboord moeten. Ze waaien
zowat weg In de wind van 100 km
luchtstroom veroorzaakt door de propel-
lor.
De tweede tik. Inderdaad, die zal ik
nooit vergeten. Niet, dat-die nu zo hard
aankwam, maar het bevel dat hij inhield
wel. Met Je linkervoet op een miniem
steuntje, met je rechter op het wiel
(„voorzichtig, de piloot is ook maar een
mens eerst even proberen of het wel
op de handrem staat!"), gezicht In de
volle wind, links de deurspijl vasthou
dend en met de rechter hand steun zoe
kend bij de spijl van de vleugel boven je
hoofd. In feit kan je niks gebeuren, want
mocht je onverhoopt voortijdig vallen
dan zorgt de static line echt wel voor
een geopende chute.
Maar we willen het 'stijlvol' doen. Bij
de derde tik dus; afzetten met handen
en voeten, hoofd achterover, handen er
naast, knieën half gebogen, buik naar
voren. Als bij een vrlje-val-sprong. Pro
beren het vliegtuig te zien en tellen:
„1001, 1002.... tot 1005". Mocht, hetgeen
theoretisch en bijna praktisch uitgesloten
is, je chute weigeren (of, wat een enkele
keer wel eens gebeurt, minder goed
functioneren: line-over, sigaret-rol, chute
gescheurd) dan heb je een prima reser
ve op je buik, die nog eenvoudiger
werkt. Je moet je trouwens wel realise
ren dat je daar, pakweg, vijftien secon
den de tijd voor hebt, althans bij een
total mal-function.
Parakreet: een parachutist handelt al
tijd nuchter. Nuchter en kalm of nuchter
en snel. Tussen haakjes: heel juist naar
mijn smaak wordt tijdens de training ver
teld wat er (in theorie) verkeerd zou
kunnen gaan. Dat is niet veel ook
hier verrichten de statistieken wonderen
en bovendien werkelijk allemaal tij
dens dalen en landen te herstellen of op
te vangen.
De klap-als de chute (bij „1003")
Ale de wind je chute te grazen neemt
opengaat valt me niet helemaal mee.
Eigen schuld, want je dient je lichaams
delen nauwgezet te schikken tussen de
zitriemen; bij mijn tweede sprong was
dit dan ook geen punt meer....
John de Vries had gezegd: „Ga expe
rimenteren de eerste minuut, stuur naar
links en rechts, draai eens om je as. zie
wat je met een chute kunt doen". En. ik
dééd het. Terwijl hijzélf notabene tijdens
zijn allereerste sprong in vervoering al
leen maar rondkeek, vergat te sturen en
ten slotte prompt in een tuintje beland
de. En na die eerste minuut blijk ik in
derdaad zo nuchter om rustig mijn doel.
een plek bij de hangars van het vlieg
veld Hilversum, te bepalen. Tegelijkertijd
bezweet en Intens de kick inhalerend
van het frank en vrij .zweven, in doodse
stilte, met de machtige, rustgevende
oranje-witte koepel boven mijn hoofd.
Mijn vrouw Marion, angstige kabouter,
pal onder mij aan de rand van het veld.
roept omhoog en ik galm terug. Ik draai
tegen de wind in en neem veiligheidshal
ve alvast de parahouding aan. Op 'n
gegeven moment denk ik „nul" en zo
waar, een korte rol en de opeens tege
moet gestormde aarde ligt stil. 't Laatste
restje onzekerheid is verdwenen. De
theorie is wel degelijk werkelijkheid
geworden, zonder meer. Parahouding en
col hadden zelfs iets weg van een auto
matisme. Na twee dagenl
Ik spring op en ren om de chute heen
om de wind eruit te halen. Een zinloze
bezigheid, want door het vochtige weer
en de haast afwezige wind zakt zij als
een pudding in elkaar. Soms echter zie
je een springer als een arreslee achter
zijn chute aan het hele veld over zeilen.
Eenmaal zelfs, en de instructeurs rolden
over de grond van het lachen, heeft een
beginner achter zijn weer opgebolde
chute aan het hele vliegveld over ge-
rénd. en passant een sloot van ruim drie
meter nemend...
Alle acht zijn we keurig geland, we
worden gefeliciteerd en genoodzaakt tot
diep In de avond rondjes uit te delen.
We doen het graag. Want we kunnen
intussen vertellen en vertellen. Twee da
gen lang blijf je er vol van, voorspelt
men. Nou, reken maar.
Tijdens m'n tweede sprong sorry
John.' ik heb voor de zekerheid maar niet
geïnformeerd of het mocht heb ik In
de lucht twee foto's gemaakt: één van
de chute boven me en één van de we
reld onder mij. M'n logboekje behoefde
een prent van dit unieke gebeuren. Want
volgend seizoen ga ik weer pingpongen.
Ondanks alles.
Let wel, dit laatste is beslist niet de
reactie van de gemiddelde springer (plm
25 Jaar; 1 op de 50 springers is een
vrouw). Die gaat nl meestal door. gro-
re hoogten, vrije val en brevet-B etc.
tegemoet, steeds meer zijn lichaam In de
ruimte beheersend, salto's makend en
trefzeker landend.
Ik wilde iets anders. Een nu-of-noolt-
gevoel van twee maanden geleden na
een toevallig gesprek over dit onder
werp is in handelen omgezet Ik heb
geproefd en daar was het me eigen
lijk om te doen hoezeer een primitie
ve vliegdroom te benaderen valt. Ik heb
nogal snobistisch genoten van het Idee
een (thans nog) excentrieke sport te be
drijven. Ik heb. ongetwijfeld, m'n com
pensatie gehad. (Waarvoor? Levenssleur,
werk. liefde? Nou, nee. 'k Hou het voor
lopig maar op zucht naar avontuur en
zelftoetsing.) Ik heb tenslotte achteraf
ervaren hoe bevredigend het Is om te
merken dat Je, als het er op aan komt,
inderdaad in staat bent om Je hersens
bij elkaar te houden.
De uitdaging van het springen, zwe
ven. landen is thans, na twee sprongen,
in feite reeds beantwoord. Naar de zes
resterende gevoelsbevestigingen zie Ik
met vreugde uit. Waarvan brevet-A als
akte moge dienen.
ARTHUR FRID
He. huisje van Shlomo C. staat in Kiriat Gat,
industriestadje midden in de Negew-
n de weg van Beër-Sheba
■aar Tel Aviv. Kiriat Gat bestaat nog maar kort.
■et was een van de plaatsen, die na de pro-
ie van de staat Israël letterlijk uit de
ond zijn gestampt. Een stuk dorre woestijn
is veranderd in een niet eens onaantrekkelijk
stadje, waar een groot deel van de bevolking
werk vindt in een aantal fabrieken. De meeste
oudere in woners van Kiriat Gat zijn afkomstig
uit Marokko. Zij behoren tot de bevolkings
groep, die in Israël wordt aangeduid als
„Mizrachiem", wat letterlijk oosterlingen be
tekent.
ZATERDAG 3 JULI 1971
Maar men vergeet te vaak, dat het
wel een of twee generaties zal duren
voordat we een resultante krijgen uit
een volk dat is samengesteld uit
mensen uit meer dan 80 landen".
Oud-minister Eliahoe Sasson
schreef onlangs in het dagblad Da-
war (spreekbuis van de arbeiders
partij): „Indien de morele en intel
lectuele voorsprong van de Europese
Joden ons vrijheid, onafhankelijk
heid en soevereiniteit gaf, dan kan
dat niet het voorrecht blijven van de
helft van het volk. Het moet het ze
kere recht zijn van de gehele bevol
king, onafhankelijk het land van
herkomst. Dat is geen droom. De
oriëntaalse Joden zijn bij mijn Deste
weten in geen enkel opzicht geringer
van begrip, geest, trouw en Üefde
voor hun land. Wat moet worden ge
daan, is eenvoudigweg de hindernis
sen wegnemen die wij zelf hebben
opgeworpen".
Hij suggereerde in zijn artikel
twee mogelijkheden om een snellere
oplossing te bewerkstelligen: het in
het leven roepen van een speciaal
ministerie en het vormen van een
niet-politieke organisatie voor alle
oriëntaalse Joden.
Prof Amnon Rubinstein merkt in
het onafhankelijke dagblad Ha'aretz
op: „Er is sprake van een zeker
vooroordeel ten opzichte van or'ën-
taalse immigranten. Maar de mensen
vergeten dat dat altijd het geval is
geweest tegenover groepen nieuwe
immigranten. Men is kennelijk r.u al
vergeten wat een geweldige vijan
digheid er destijds bestond tegen
nieuwe immigranten uit Duitsland.
Dat is altijd het lot van nieuwko
mers in een gemeenschap van mi
granten".
Het is uiteraard zeer belangrijk
hoe de confrontatie verloopt tussen
de Israëlische kinderen van oriën
taalse en westerse afkomst. Gunstig
is dat zeker volgens de westerse
normen oriëntaalse jongens en
meisjes erg mooi kunnen zijn. Huwe
lijken over en weer komen steeds
meer voor en dat is een troef voor de
toekomst.
De eerste confrontatie tussen beide
groeperingen vindt plaats op dfl
scholen. Veel oriëntaalse kinderen
blijken zich redelijk te kunnen aan
passen en dat neemt een zekere bar
rière weg. Tweede belangrijke con
frontatie is het leger, waar zoals be
kend behalve jongens, ook meisjes
moeten dienen.
In het leger valt het verschil meer
op, omdat de oriëntaalse Joden nu
meriek in de minderheid zijn. Dat
heeft ook een oorzaak. Tot voor kort
mocht iemand die een strafblad bad.
niet in militaire dienst. En iemand
die niet in dienst is geweest, maakt
in het Israëlische burgerleven geen
grote kans. De grootste criminaliteit
komt, zoals gezegd, voor onder het
oriëntaalse volksdeel, waardoor van
zelf minder oriëntaalse Joden in
dienst zitten, maar waardoor ook
vooral minder oriëntaalse Joden een
kans krijgen in het bedrijfsleven of
in een overheidsbetrekking.
De acties van de Zwarte Panters
richtten zich in eerste instantie op
deze feiten. En met succes, want voor
de redenering dat het leger mensen
met een strafblad in wezen terug
drong naar de misdaad, voelde de
regering wel en de regel werd dus
geschrapt. Golda Meir benoemde bo
vendien een speciale commissie die
tot taak kreeg de jeugdmisdaad te
bestuderen.
David Ben-Goerion. de Israëlische
vader des vaderlands, heeft al eens
min of meer toegegeven dat ook hij
het probleem van de oriëntaalse Jo
den heeft onderschat. Hij had erop
gerekend „dat ze wel zouden wen
nen", wal op zichzelf ook al geen
verkwikkelijk uitgangspunt is. Hij is
ook degene geweest die heeft ge
tracht te berekenen over hoeveel
jaar het wat hij noemt 'Israëli
sche vplk' zal ontstaan, „vergelijk
baar met onze voorouders, duizenden
jaren geleden". Hij meent dat daar
minstens nog een jaar of twintig
overheen moet gaan.
Dat maakt het probleem, waar de
Zwarte Panters op wijzen, niet min
der schrijnend. Maar, en dat zeggen
de meeste Israëli's ook, men moet
niet de indruk krijgen dat het inte
gratie-probleem in Israël onoplos
baar is. Bij het ministerie van onder
wijs, een van de belangrijkste scha
kels in de integratie, meent men op
den duur een onderwijssysteem te
kunnen ontwikkelen waarmee oriën
taalse kinderen even snel kunnen le
ren als westerse kinderen, waarbij
men bovendien wijst op het toene
mend aantal „gemengde" huwelijken.
Belangrijke grief van het ministe
rie tegen de acties van de Zwarte
Panters is hun nadruk op het woord
discriminatie. „We hebben gefaald in
onze opzet", zegt een expert op dit
gebied. „Dat geven wij ook toe. Maar
men zal ons moeten toegeven dat er
verschillen zijn. Het is gewoonweg
onzin verschillen tussen de bevol
kingsgroepen te ontkennen, want die
zijn er nu eenmaal. Het is wel on
juist op grond daarvan te zeggen dat
de ene mens beter of waardevoller is
dan de andere. Maar dat doen wij
niet. Wij onderkennen dat er een
kloof is, die wij zelf hebben gemaakt,
dan wel niet tijdig hebben gezien en
we doen ons best die op te vullen.
Maar dat heeft tijd nodig".
Tijd. die de Zwarte Panters riet
hebben. Die willen nu volledig wor
den gelijkgesteld.
Door Bernard
Hammelburg
lomo komt ook uit Marokko. Hij
in Kiriat Gat een huisje, dat
ruime kamers, een keuken, een
en een badkamer telt. Behalve
dertien dochters en zijn vrouw,
n in dat huisje ook nog zijn
»n moeder en zijn broer,
enige zoon van Shlomo is in
lire dienst. Wanneer er, zoals
nij het geval was, een gast is en
>on is met verlof, slapen in die
kamers negentien mensen,
omo C. behoort tot de arme Is-
s. Is hij ontevreden? Zonder
aarzeling zegt hij: „Helemaal
Ik ben niet rijk. maar ik heb
Mijn kinderen zijn gezond en
b mijn ideaal bereikt: een eigen
e in Israël. Ik kom uit de hel,
larokko voor ons Joden is, en ik
me hier in het paradijs".
gezin van Shlomo krijgt één
per week vlees: op vrijdag-
1. Dat vlees is pens (dat wij aan
>nden plegen te geven), zorgvul-
loor de vrouw des huizes aan
e blokjes gesneden, waarvan
een paar stukjes krijgt. Maar
no C. is tevreden,
t volkje uit Kiriat Gat doet zijn
Het beklaagt zich niet, werkt
en heeft daar plezier in. Ar-
le in de absolute zin des woords
it er niet, iedereen heeft dage-
te eten en een huis en dat is
een uit Marokko afkomstige
een ongekende luxe.
ar Kiriat Gat is niet representar
voor de rest van de oriëntaals
fee bevolking in Israël. Tsraël
I ongeveer 3 miljoen inwoners.
Van de helft van westerse origi-
I, terwijl de andere 1.5 miljoen
|;n meest uit Arabische landen
ïstig zijn.
grootste deel van deze laatste
is aanzienlijk armer, minder
rend en vooral kinderrijker
de Israëli's van westerse af-
De opleiding is meestal min-
het taalgebruik beperkter, de
lalitcit aanzienlijk hoger. Dat
eiten, die met cijfers zijn am-
- ind. Feiten die ook de Israëli-
J RlZwarte Panters niet trachten te
nnen.
rte Panters. Een kleine groep
chiem' die het Israëlische ka-
m de laatste tijd grijze haren be-
f U|| door steeds luidruchtiger te
Kteren tegen het feit dat zij
raai vTlopen bij de Joden van Furo-
t. wol afkomst (Asjkenaziem) en die
pkamtbeledigd voelen door de voor
behandeling die Joden uit de
t-Unie momenteel krijgen. Tlun
is eenvoudig: „Wij willen hui
lwerk en onderwijs. Waarom
Russische Joden alles?
)OR een einde aan de achterstelling
oosterse gemeenschap."
de naam Zwarte Panters is de
tijd veel geschreven. Sommi-
werèn dat het een psychologi-
surantlout was dat zij deze naam ko-
mdat de Amerikaanse Zwarte
|rs bekend staan om hun anti-
574. ie en anti-Israëlische houding
ren zeggen, dat zij nooit zoveel
'OP Vtiteit hadden gekregen als zij
REKKuist deze naam hadden gekozen
EN. Panters zelf beweren geen en-
"laffiniteit tot hun Amerikaanse
"^""genoten te hebben. Onlangs
jderden zij hun naam ook. Zij
en zich nu „Zwarte Panters
p-Wit", als eerbetoon aan de Is-
che vlag en ten bewijze van
idoor anderen ontkende na-
.tische gevoelens,
sraëlische pers reageerde ver-
>p recente acties van de Pan-
ea Ben-Dor schreef onlangs in
gelstalige blad The Jeruzalem
|„Ze zijn echt. Maar ze zijn niet
I en 'panters' is niet meer dan
roomwens. Degenen die ik ont-
y, heb, zijn meestal tenger, soms
pndervoed. Ze proberen aan te
dat ze worden gediscrimineerde
zin dat de Europese en Ameri-
Joden de goede baantjes heb-
Zij concludeert dat er v'an dis-
latie geen sprake is. „Er wordt
'ediscrimineerd, maar de staat
gefaald en dat is veel erger."
liddelliik nrdat Israël in 1948
jnapai «ifstpndige st at V-as geworden.
ComfC)UWde de regering van David
f37.3 kierion „het bevrijden van alle
icierdjlrukte Joden, vooral in de Ara-
oners.
ten? t
de vol
<t kijk*
I
vater
id in
bische wereld" als een van haar be
langrijkste opdrachten.
In het begin van de jaren vijftig
werden immigratie-acties gevoerd,
waardoor de oriëntaalse Joden met
honderdduizenden tegelijk binnen
stroomden. Zij kwamen een vreemde,
in feite westerse wereld binnen. De
stichters van de staat Israël waren
vrijwel uitsluitend Europese Joden
en onder hen namen intellectuelen
een overheersende plaats in. Zij heb
ben het nieuwe Israël tot een moder
ne, op westerse leest geschoeide staat
gemaakt. In de^ze staat namen zij lei
dinggevende posities in.
De oriëntaalse Joden stonden
vreemd tegenover de Israëlische sa
menleving. Alles was hen onbekend
niet alleen vaak het gebruik van
elektrisch licht, maar ook bijvoor
beeld de parlementaire structuur. Zij
konden geen aansluiting vinden bij
deze wereld en verzamelden zich in
de armere wijken van de steden, die
zich weldra tot achterbuurten ont
wikkelden. Zij zochten beroepen als
havenarbeider, bouwvakker, kellner,
werkster, taxi-chauffeur, terwijl de
tsaren van de georganiseerde mis^
daad eveneens voor het grootste deel
van oriëntaalse afkomstig zijn.
De meerderheid van de jeugdige
misdadigers en de meeste steuntrek
kende gezinnen zijn 'Mizrachiem'.
Slechts één oriëntaalse Jood r.oeft
zitting in het kabinet van mevrouw
Golda Meir en bij het kader van het
leger vindt men uitsluitend westerse
Joden. Van degenen die een middel
bare schoolopleiding hebben, is een
Israëlische meisjes, die beho
ren tot de bevolkingsgroep der
Mizrachiem (oosterlingen). De
Zwarte Panters zetten er zich voor
in een einde te maken aan de
kloof, die hen scheidt van de
Israëlische kinderen, wier ouders
uit het Westen afkomstig zijn.
kwart van niet-Europeaanse afkomst
en van de academici nog geen 8 pro
cent.
Een woordvoerder van het ministe
rie van onderwijs merkt over de pro
blemen van de oriëntaalse Joden op:
„De westerse samenleving heeft tra
ditioneel de nadruk gelegd op school
se prestaties als maatschaf voor
maatschappelijk succes, maar in de
oosterse maatschappij is dat anders.
Daar telt je positie binnen je familie,
je geslacht, hoezeer je je vader ver
eert, hoe trouw je waakt over da
naam van je familie."
„Onze scholen zijn verwesterst en
dat levert moeilijkheden op voor on
ze oriëntaalse leerlingen. We hebben
wel eens geprobeerd lagere cijfers te
aanvaarden van oosterse leerlingen
dan van westerse, maar dat is mis
lukt. Op het ogenblik proberen we
de oriëntaalse kinderen extra lessen
te geven, deschooldagen te verlen
gen, meer op de stof in te gaan.
Ping-pong is nu niet direct een bezigheid van de „happy few". Ik ben
er echter alleszins gelukkig mee: jaarlijks bedrijven we met ons tweede
team van APGS fanatiek competitie in de derde (op één na de laagste)
klasse F, afd. Amsterdam. Reactiesnelheid, het taxeren van je tegenstan
der, training en jazeker spanning zijn een paar belangrijke ingre
diënten. Kortom, een echte sport voor de liefhebber. De „few" die para
chutespringen tot hun favoriete hobby verhieven in Nederland slechts
400 hebben andere argumenten. Doodsverachting, onverantwoorde
risico's nemen, het noodlot tarten etc. horen daar echter niet bij.
Parachutespringen is geen goedkope
liefhebberij, maar f 300 voor twee dagen
grondtraining, acht sprongen uit een
vliegtuig, goed voor het A-brevet en
incl. WA-verzekering, clubcontributies,
oefenvergunning, gebruik parachutes e.d.
is relatief gezien misschien toch niet zo
erg duur.
Op een morgen meld ik me met zeven
medeleerlingen in het kamp te Huis ter
Heide; de volgende middag stijg ik met
een andere bangerd tot 2500 voet in een
Cessna om mijn vogel-aspiraties waar te
maken. In die tussentijd heb ik als een
spons informatie opgezogen, werd ik van
een volslagen leek een marginaal Inge
wijde en leerde ik grondregels dromen
ais: 'hangen met je gezicht in de richting
waar je naar toe wilt. landen met je
gezicht in de richting waar je vandaan
komt' en 'als je gras gras ziet worden
ben je verdraaid dichtbij' en 'je verticale
snelheid afrollen in horizontale snelheid'
Men leert parachutevouwen, uit een
vliegtuig springen, sturen in de lucht, en
landen, telkens maar weer landen. Want
niet de angst om je in het niets te stor
ten, de vrees voor een totai mal-functlon
(weigering) van de chute, maar het neer
komen op de aarde was me nogal zwart
afgeschilderd.
Het neerkomen zou Je misschien het
best kunnen vergelijken met een sprong
van een kast vsn ongeveer 2V2 rn hoog
te. Alleen.... je springt achteruit en als
het ware met een blinddoek voor. Dat is
een van de eerste dingen die instructeur
Glenn Bohnen (van beroep automonteur
en ruim 500 sprongen op z'n naam) ons
vertelt: „Een landing komt de eerste ke
ren altijd onverwacht. Daarom moet je Je
uiterlijk op 50 m (kerktorenhoogte) heb
ben omgedraaid, zodat je tegen de wind
In komt te hangen. Nooit draaien tijdens
de laatste meters: kans op een torsie
breuk. Nooit voorover landen- dat is
minder prettig voor knieën, polsen, ge
zicht. Maar: parahouding aannemen, on
der alle omstandigheden".
Dit laatste houdt in: voeten en knieën
tegen elkaar, benen ietwat gebogen en
naar links of rechts gewend, kin op de
borst, handen aan stuurtokkels achter je
hoofd en ellebogen naast Je gezicht.
Een misslag bij pingpongen betekent
een punt voor je tegenstander; één van
bovengenoemde handelingen vergeten
tijdens de landing incasseer je zelf. Dat
wel. Overigens liggen missers op dit ter
rein in de orde van grootte van kneuzin
gen of bloeduitstortingen en komen ze
slechts één op de zoveel honderd spron
gen voor en zijn ze bovendien praktisch
altijd te wijten aan overmoed of aan
extreme condities tijdens kampioen
schappen.
De eerste morgen wordt ons de chute-
getoond: de TU 7 in dit geval, bestaande
uit een harness (bandenstel waar je in
zit), een cover (waarin de chute zit) en
de canopy (koepel) plus de sleeve (huls
om koepel) en pilot chute. Deze laatste
ontplooit zich en trekt de chute-combina-
tie eruit, terwijl de sleeve er op zijn
beurt voor zorgt dat de chute zich gelei
delijk en niet met een schok opent.
