GROTE ONRUST IN
DE FRANSE LYCEA
I
kantie op boerderij raakt steeds meer „in
Komt er een eind
aan sexenoorlog?
NS
door Chris Blankenburgh
stuk voordeliger: op de boerderij.
Want in het Hessische land Is de
tijd. dat de boer alleen maar agra
riër was al jaren voorbij. Steeds
groter wordt het aantal boerenhoe
ven, waar in de zomermaanden de
deuren ook wijd opengaan voor de
toerist. Voor de meeste boeren is
dat een noodzaak. Zonder die toe-
Kurhsesen en
Waldeck op
wervingstoer
rist zouden veel bedrijven de finan
ciële balans nauwelijks in even
wicht kunnen houden.
Voor de vakantieganger betekent
dat een extra voordelige mogelijk
heid van onderdak. Weliswaar is
de accommodatie meestal eenvou
dig, maar voor wie er van houdt
heeft een verblijf op zo'n boerderij
toch wel zijn charmes. Naast die
van de prijs (gemiddeld dertien
gulden per daq voor logies en
maaltijden kinderen krijgen kor
ting) geniet men er ook de attrac
tie van het echte buitenleven, dat
vooral de kinderen zal aansoreken.
Zij mogen met de boer het land op
en meehelpen in het bedrijf.
Vele ouderen blijken dat laatste
de mensen van het vreemdelingenverkeer in Kurhessen
groene oase in het centrum van de Bondsrepubliek,
b slogan te gewaagd om toeristen te trekken. Want wéér
antieland bieden ze je een drieweeks arrangement met de
ijkheid naast lekker eten en drinken ook gelijk je autorij-
te halen (met twintig gratis lessen), waar kan je in je
ie leren schilderen en waar krijg je naast een hotelbed
„Bauernplatte" een zweefvliegcursus op de koop toe
,bei uns" zegt aan de
van hotel Zur Post in Us-
vlot gemanierde VW-di-
„In onze streek kan alles
f een koopje". Waarmee hij
il zeggen, dat voor de toe-
'Brvers in het groene Hessi-
nd niets te dol is om het
ivierders naar de zin to ma-
i 'nstelling, die dat neeft
I toe voor de tiendui-
n de dorpen tussen de
een noodzaak is. Want
yfr hebben EEG-afspraken le-
f ekens achtergelaten in de
kort nog bloeiende boe-
tjven En wat doe je als agra-
je je
antie.
BEDR
opbrengsten elk jaer
tiet dalen? Dan haal ie die
melkkoe, de toerist, van
irhessen en Waldeck zijn
met volle inzet mee be-
PQ De accommodatie In de
EV% werd verruimd en in de
XE kleurrijke folders wordt ge-
>p de attracties, die de
i bieden heeft,
die attracties zijn, wordt
na een week lanq trekken
ene naar het andere dorp,
wildpark Knüll naar het
23Cfl rk Meissner-Kaufunper-
n de boswachtershut In het
"oud rond Usseln, waar
!l schnaons en bier met
iroosterd vlees wordt opge
diend, naar het Hochzeitsmuseum
in historie ademend Fitzlar.
En dat is dan nog maar een
greep uit de vele trekkers, die Kur
hessen en Waldeck, nauwelijks vijf
uur autorijden van Hollands Rand
stad verwijderd, de toerist te bie
den hebben. Want er Is veel meer.
Wanneer men er althans voor ,,in"
Is. De zeventien Rembrandts, de
Rubensdoeken en de Ruysdaels
bijvoorbeeld in het stadsmuseum
van Kassei (grootste Rembrandt-
museum na het Rijksmuseum en de
Hermitage in Leningrad) of een
boottochtje over de Edersee, met
meer dan tien campings aan haar
69 km lange oevers en een histori
sche dam, die na het bombarde
ment In 1943 door het Britse Dam-
busters-squadron meer dan 160
miljoen kubieke meter water deed
losbarsten over het Ederdal.
Dan is er het drieweekse qe-
zondheidsorooramma met sauna,
massage en baden, waarmee Kur
ort Willingen voor 550 mark de
afgetakelde toerist nieuwe „Aus
dauer" voor de winter wil meege
ven, of gewoon het glaasje
wijn, dat in de dorps-gasthof van
Rotenburg met zoveel muzikale lar
dering op de houten tafel wordt
voorgezet, of kersenkoningin Mar-
garete, die kersendorp Witzenhau-
sen met zijn 8000 Inwoners jaar
lijks tot ver over de grenzen zo
charmant onder de aandacht brengt.
Allemaal folder-attracties, waar
mee de streek dit jaar meer dan
ooit aan de „Autobahnen" naar het
zuiden timmert. Met dit doel: de
haastige toerist voor te houden dat
het op heen- of terugreis naar of
van de zuidelijke zon de moeite
waard is in Hessen één of meer
dagen ,.aan te leggen", om energie
op te doen voor de komende lange
reis of om bij te komen van de
vermoeienissen van een strandva-
kantie onder hete zon.
Wat is er waar van die WV-
praat? In elk geval dit: Kurhessen
en Waldeck vormen inderdaad een
gebied waar het voor de trekker
tenminste enkele dagen goed toe
ven is. En zeker voor de op rust
gestelde vakantievierder. want in
het voor veertig procent met bos
bedekte Hessische land heerst nog
op vele plaatsen de rust van het
ongerepte Zelfs in het hoogsei
zoen, al moet men dan wel uitwij
ken naar een van de kleinere dor
pen om een „freies Zimmer" in
een van de hotels of pensions te
vinden.
Zo'n oponthoud is een attractie
te meer omdat de tarieven zeer
matig zijn. Het toerisme staat er
immers noq in de kinderschoenen.
Een kamer in een behoorlijk hotel
vindt men er al gauw voor zo'n
twintig gulden per dag inclusief
alles en wil men daarbij de luxe
van een hotelbad met mogelijkhe
den om zich Kurtechnisch te laten
oehandelen, wel, dan Is men voor
35 gulden al royaal onderdak.
Het kan allemaal zelfs nog een
door Dick Ringlever
Zo beeldde Henri Cartler-Bresson, een van Frankrijke beroemdste lotograien,
het generatieconflict uit. Een deftige Frangaise, lezend in de conservatieve Le
Figaro, kijkt met geërgerde verbazing naar een hip geklede scholiere, die Le
Monde leest, het voortreffelijke, maar moeilijke dagblad van de linkse Intelligentsia
In Frankrijk.
geschreven aan de agitatie van
extreem-linkse groeperingen
en campagnes van de commu
nistische partij. Deze verwijten
dekken echter maar een deel
van de werkelijkheid.
Linkse organisaties, zoals de
Rode Hulp, marxistische, trots
kistische en andere „istische"
groepjes hebben herhaaldelijk
de stoot gegeven tot protestac
ties in de middelbare scholen.
Maar opmerkelijk is dat de on
tevredenheid zich niet beperkt
tot leerlingen met een uitge
sproken linkse politieke voor
keur.
Tijdens een bijeenkomst van
christelijke schooljeugd in An
gers werd naar voren gebracht
dat de grote meerderheid van
de ontevreden lyceïsten tot geen
enkele politieke groepering be
hoort, a-politiek is en zich zelfs
tegen het politieke gedoe verzet.
Zo werd in Lyon zelfs een ac
tiegroep opgericht door staken
de scholieren om te voorkomen
dat het initiatief van de actie
zou worden overgenomen door
extreme politieke bewegingen
en dat hun protest zou worden
gebruikt in het voordeel van
die groeperingen. In Toulouse
werd een maoistische groep,
die zich van buitenaf met de
stakingsactie wilde bemoeien,
door de scholieren zonder meer
buiten de deur gezel.
Het besluit van de autoritei
ten het groeiende scholieren-
protest in te dammen met
maatregelen van orde en gezag
heeft de lyceïsten hechter dan
ooit aaneengesloten. Op ver
schillende plaatsen in Frankrijk
ZATERDAG 19 JUNI 1971
zijn organisaties geschapen cm
het middelbare scholierenpro
test te coördineren. De CLL, het
centrum voor strijd op de lycea,
is er één van. Deze beweging
wordt gesteund door zeer pro
gressieve rooms-katholieke
priesters, die de CLL zelfs
vergaderruimte en telefoonfaci
liteiten hebben verschaft.
Een paar weken geleden leef
de onder Parijse lyceïsten grote
woede over het hardhandig
neerknuppelen van twee leer
lingen door de oproerpolitie.
De zestienjarige Philippe Tho
mas en de zeventienjarige Mare
Alouche waren door twee po
litiemannen zo zwaar toegeta
keld tijdens een actie tegen be
zetters van een pand, dat ze
met ernstig letsel in een zieken
huis werden opgenomen. De
Parijse kranten spraken er una
niem schande van en men vroeg
zich af of er bij de politie spra
ke was van 'anti-jeugd racisme'.
De Franse regering weet zich
verzekerd van de steun van de
meerderheid van de Fransen.
Uit een opinieonderzoek, in op
dracht van het dagblad Le Fi
garo uitgevoerd, bleek onlangs
dat 54 procent van de onder
vraagden 'handhaving van orde
en gezag' de belangrijkste taak
vond van de overheid.
Een,meerderheid van dezelfde
ondervraagden beschouwde de
'agitatie op de lycea' het be
langrijkste actuele gebeuren.
Maar slechts zestien procent
vond het 'zich bezig houden met
de problemen van de jeugd' de
voornaamste opdracht van de
regering. Deze taak kwam op
de vijfde plaats ver achter het
meest wenselijk geachte be
strijden van de prijsstijgingen.
Minister van onderwijs Oli
vier Guichard verklaarde eind
vorige maand in een rede dat
'het probleem van de wanorde
op de scholen niet afwijkt van
het probleem van de wanorde
in onze gehele samenleving'.
Guichard erkende dat 'traditio
nele oplossingen' voor de Fran
se samenleving als geheel niet
langer geschikt zijn. 'In deze
delicate omstandig! eden' moet
de samenleving 'zelf het even
wicht bepalen tussen orde en
vrijheid', zo vervolgde hij, wij
zend op de 'participation', de
inspraak, als oplossing van de
problemen.
Bij diverse Franse lycea is
het gaullistische begrip 'partici
pation' in praktijk gebracht
door leerlingen op te nemen in
de bestuursraden. Maar het be
zwaar van de jeugdige medebe
stuurders is nu dat hun inbreng
met een glimlach wordt afge
daan en naar hun klachten nau
welijks wordt geluisterd.
De Franse middelbare scho
lieren voelen zich alleengelaten.
Zij missen het persoonlijke con
tact tussen leraren en leerlin
gen en pogen via gezamenlijke
activiteiten uit hun sociale iso
lement te geraken. Of zoals een
Franse rector opmerkte: 'De
leerlingen nemen het niet lan
ger als een anonieme massa
behandeld te worden, als een
abstracte massa de klas
aan wie men methoden en alge
mene programma's oplegt, die
bijvoorbeeld in de eerste klas
sen van de lycea bruikbaar zijn.
Ze eisen methoden en program
ma's die aangepast zijn aan hun
behoeften, aan hun niveau, aan
hun werkomgeving en aan hun
plaatselijke omstandigheden.
Ze eisen bovenal betrokken te
worden bij de organisatie van
hun eigen werk en de uitwer
king van de voorschriften die
dit bepalen. Maar tegelijkertijd
vragen ze van de leraren iets
anders dan het mechanisch toe
passen van wat die zelf hebben
geleerd'.
Leraren, leerlingen en ouders
vatten de mentaliteit van de
Franse lycea kort samen in een
kernachtig woord uit de taal
van alleman: 'le ralbol' wij
hebben er genoeg van. Le ral-
bol lost de problemen niet op,
omdat het protest van de mid
delbare scholieren alles te ma
ken heeft met de persoonlijke
gefrustreerdheid van de scho
lieren door een omgeving, die
vijandig staat tegenover de
jeugd en hun het dwangbuis
van orde en gezag oplegt.
Volgend artikel: Ervaringen
van een
Franse
gymnasiaste
door Francois Bernard
trouwens ook te ambiëren, ervaren
veel boeren, Eén van hen in Dal-
wigsthal: „Ze komen hier vaak met
een volledige uitrusting, met over
alls en klompen. Het enthousiasme
om mee te helpen is zo groot, dat
het nu mijn grootste probleem is
werk voor hen te zoeken.
Overigens is er voor hen. die
daar het land aan hebben, ook nog
aenoeg om zich te amuseren. Ver
scheidene boerenbedrijven organ*
seren pleziertochten op een boe
renkar door de streek, met voor
de liefhebbers bier en schnapps
aan boord. Anderen specialiseren
zich weer In het opdienen van ech
te „Bauernplatten", machtige scho
tels vol exclusieve vleeswaren.
De stedeling kijkt er in het begin
wellicht een beetje vreemd te
genaan, maar na een week is hij er
meestal wel aan gewend.
En dan zijn er altijd nog de vele
excursiemogelijkheden. Naar het
slot Arolson bijvoorbeeld, het pa
leis, waar koningin Emma werd ge
boren en waar nu de jongste telg
uit het vorstengeslacht, de 36-jari-
qe Wlttekind zu Waldeck und Pyr-
mont, met zijn vuurrode Porsche
de eer van de familie hoog houdt.
Of naar de Diemelsee, waar men
voor goed zeven marken een week
lanq op karper mag vissen. Of
gewoon in de omgeving omdat
die zich als geen andere leent voor
het maken van ongestoorde wan
delingen. Elke dorps-VW heeft
voor die liefhebbers kilometers lan
ge wandeltrajecten uitgezet.
Laat men bij zulke gelegenheden
de kinderen liever thuis. wel. op de
boerderij zorgt men er wel voor,
dat ze worden beziggehouden.
Een van de vele attracties van een vakantie op de boerderij: te paard naar het land.
Trouwens overal in Kurhessen en
Waldeck worden toeristenkinderen
met alle zorgen omringd. In vele
plaatsen zijn er speciale Juqendhel-
me, waar zij voor een geringe ver
goeding een dag lang de gast zijn
van vriendelijke juffrouwen. Het
dorp Wrexen met zijn uitgebreide
outillage op dit gebied is er maar
één voorbeeld van.
Dat alles bieden Kurhessen en
Waldeck met royale hand aan elke
toerist, die van dit vrij onbekende
stukje Duitsland wil komen proe
ven. Op het ogenblik is dat nog
maar een gering aantal. De streef
heeft tot nu toe maar bescheiden"
aan de weg getimmerd met het ge
volg, dat alleen de toppers 'n het
Hessische land, zoals Kurort Wll-
lingen, het plaatsje Waldeck met
zijn eeuwenoude slothotel en enke
le andere trekkers, toeristische
aandacht hebben.
Maar daarin komt nu verande
ring. Langzaamaan gaat het ene
dorp na het andere op de toeristi
sche toer. Het snel stijgende aantal
verwarmde zwembaden en de nieu
we bungalowparken (er zijn al zes-
persoons huisjes voor zo'n 30 gul
den per dag te huur) zijn er de
tastbare bewijzen voor.
En wat de verbindingen betreft:
elke daq rijdt er vanaf Amsterdam
een rechtstreekse trein direct naar
het hart van de streek, Bad Wll-
dungen. Een tra|ect, dat In zes uur
wordt afgelegd; ook al een pré van
het gebied: het Is gemakkelijk te
bereizen, zonder inspannende auto
ritten. Binnen een dag zit men van
de drukke Randstad midden In de
rust van een groene oase, waar
(rond de Edersee) de wasberen
nog bij honderden in het wild rond
lopen,
Geen oord voor pretzoekers; dl»
komen in het Hessische land maa
moeilijk aan hun trekken, 'n de
eerste plaats presenteren Kurhes
sen en Waldeck zich als reserva
ten van natuur en rust: hét grote
verkoopargument waarmee zit ook
in Nederland op de wervinq9toer
gaan. (Nadere inllchtlnqen over de
moqeliikheden van het qebled
ook over boerderijvakanties
biedt het Duits Reis- en Informatie
bureau, Spui 24, Amsterdam).
ook hg recht had op een dag vrjjaf per maand om
voor zgn huishouden te zorgen.
Deze klacht werd venvórpen omdat hg zich beriep
op een beslissing die niet op hem van toepassing was,
omdat deze regel slechts voor vrouwen geldt.
In feite bestaat er wel een algemene strekking naar
egaliteit tussen de twee geslachten, hoewel er in vele
landen nog weerstandsplekken bestaan. Dit is vooral
merkbaar op gebied van de beloning. Frankrgk, met
een verschil van 7°/» tussen de bruto lonen, is in de
EEG het land met de geringste discriminatie. In Bel
gië is dit verschil veel groter, tenminste in bepaalde
takken (schoenindustrie, chemische industrie). In Ita
lië, waar Artikel 119 van het Verdrag van Rome („ge
lijk loon voor gelgk werk") geldt, werden onlangs, in
collectieve contracten, voor vrouwen toch lagere lo
nen vastgesteld dan voor mannen.
Er is een bekende manier om de wet op gelijke lo
nen te omzeilen een firma creëert nieuwe posten,
waarvoor ze weinig betaalt, en kent die vervolgens
toe aan vrouwen.
Een andere vorni van discriminatie is geïllustreerd
door het Duits rechthier wordt de beroepsvrijheid
van de gehuwde vrouw onderworpen aan haar huwe
lijks- en huishoudelijke verplichtingen. Een echtge
noot mag, in zekere omstandigheden, eisen dat zijn
vrouw haar beroep opgeeft, zelfs indien haar loon
toelaat een hulp in de huishouding te hebben.
De weg tot sommige beroepen is voor de vrouw
versperd, niet meegerekend de beroepen die gewoon
te zwaar zijn voor vrouwen, zoals mijnwerker. In Italië
bestaat een wet die bepaalt dat vrouwen alle beroe
pen mogen uitoefenen, met uitzondering van posten in
het leger en in het speciale korps". In Portugal mag
de vrouw niet in de diplomatieke dienst, mag ze geen
rechter worden en geen officier van justitie, en mag
ze zekere posten in de administratie niet bekleden.
Deze beroepsdiscriminatie is niet altgd „geïnstitutio
naliseerd"; ze berust meer op traditie dan op wetge
ving. In Frankrijk, zowel als in Italië, bestaan geen
vrouwelijke ambassadeurs, geen enkel Europees land
heeft een vrouwelijke eerste minister, hoewel er twee
koninginnen zjjn
Op gebied van publiek recht is de gelijkheid tussen
man en vrouw in de praktijk erkend. Beiden hebben
ze stemrecht en het recht verkozen te worden. Noch
tans vinden we overal slechts een klein percentage
vrouwen in parlementen.
De meest opvallende discriminatie vindt men nog
steeds op gebied van het burgerlijk recht (bv. admi
nistratie van de bezittingen van een gehuwde wouw,
ouderlijke autoriteit, keuze van woonplaats) maar ook
hier kunnen we een zekere anti-romcinsc en anti-
Napoleontische vooruitgang vaststellen. De enige lan
den die wat achteraan komen zgn Turkije en Italië.
In 't algemeen is het strafrecht anderzijds meer fe
ministisch aangelegd, op enkele uitzonderingen na die
zijn overgeleverd uit het romeins recht, in 't bijzonder
op het gebied van echtbreuk. Dit is het geval in
Frankrijk, Italië en Turkije, waar de vrouwelijke
overtreding een onmiddellijk effect heeft, terwijl de
mannelijke echtbreuk een onafgebroken karakter
moet hebben. m.a.w. dat deze een bgzit moet hebben
die hg onder het echtelijk dak onderhoudt. In de
Scandinavische landen zijn de gevolgen voor man en
wouw gelijk.
Op gebied van homosexualiteit is de man in het na
deel, daar hg in veel gevallen kan worden vervolgd
en de vrouw niet In Groot-Britannië wordt mannelij
ke homosexualiteit in zekere gevallen gestraft, maar
de wet zegt niets betreffende de vrouw. Men beweert
dat dit voortkomt uit het feit dat, toen de oorspronke
lijke wet opgesteld werd (sindsdien werd ze geamen
deerd) de raadgevers van koningin Victoria vrouwe
lijke homosexualiteit uitsloten liever dan aan hare
majesteit te vertellen wat dit eigenlijk was.
Bestrijders van geslachtsdiscriminatic vonden heel
wat voer voor hun stokpaard in de godsdiensten. In
de meeste kerken mag de vrouw geen geestelijk ambt
vervullen en geen sacrale handelingen verrichten. Dit
is het geval in de Rooms-Katholieke Kerk, de Islam,
het Boeddhisme en de Joodse godsdienst. Een Joodse
dienst mag zelfs niet beginnen zolang er minder dan
tien mannen aanwezig zgn, ongeacht het aantal vrou
wen. In Griekenland mag de vrouw geen godsdienst
oefeningen leiden, en in de Anglicaanse kerk wordt
de vrouw niet tot de hiërarchie van de kerk toege
laten.
Men kan dus besluiten dat de strijd tussen de twee
geslachten langzaam tot een einde komt, omdat de
gelijkschakeling veld wint. Maar, zoals voorzitter Rene
Cassin, houder van de Nobelprijs voor de vrede, het
zei, is deze egaliteit slechts één facet van de grote
strijd voor de Rechten van de Mens, die ook de rech
ten van de vrouw omvatten.
maart probeerde te kleineren met de opmer
king dat slechts op 15 van de 2258 lycea werd
gestaakt, gaf hij maar een klein stukje van
de werkelijkheid weer. De stakingen zijn het
topje van een ijsberg van diepe ontevredenheid
die de volle breedte van het Franse middel
bare onderwijs beroert.
In het lyceum van d'Guillins
brak in januari een staking uit
wegens de slechte verwarming
van de lokalen. De lyceïsten
van Perenne staakten, nadat
twee scholieren gewond waren
geraakt tijdens het oversteken
van de sneiweg Parijs-Lille, die
dwars door het scholencomplex
heenloopt. De eis was het aan
leggen van een voetgangers
tunnel of een viaduct.
Begin februari werd in Dome
lestaakt op het Lycée Charles-
Nodier wegens de slechte voe
ding in de kantine. Het Lycée
Vaucanson in Grenoble ging
dicht na een bezetting door
scholieren, die de ramen van
de school met kippebouten be
kogelden uit protest tegen de
slechte conditie van de slaap
zalen en het sanitair. Het Pa
rijse lyceum Jean-Babtiste Sav
ging in maart in staking uit
protest tegen de arrestatie van
een medescholier, die tijdens
een vechtpartij met leden van
de rechts-radicale beweging
L'Ardre Nouveau door de ge
vreesde oproerpolitie, CRS, was
opgepakt.
Het protest van de lycea be
reikte al in februari een onge
kend hoogtepunt toen de ne
gentienjarige Gilles Guiot, leer
ling van het Parijse Lycée
Chaptal, tot zes maanden ge
vangenisstraf werd veroordeeld.
Hij zou tijdens een manifesta
tie van de extreem- linkse be
weging Rode Hulp een agent
hebben aangevallen.
Vijftienduizend Parijse ly
ceïsten trokken opnieuw de
straat op. In heel Frankrijk
gingen middelbare scholieren
in staking en er werd al ge
vreesd dat er een nieuwe revol
te op komst was. Guiot werd
in hoger beroep vrijgesproken.
Door de lyceïsten werd dit on
middellijk beschouwd als een
grote nederlaag voor het gezag,
dat zich óp straat vertoont in
de vorm van de oproerpolitie en
op school in de vorm van rec
tor, leraren en surveillanten.
Óndanks het groeiende verzet
van de middelbare scholieren
heeft de Franse regering gewei
gerd zich intensief te bemoeien
met de fundamentele proble
men van de schooljeugd en in
feite ook met die van het do
centenkorps, dat met een steeds
opstandiger wordend aantal
leerlingen moet werken. De op
lossing werd gezocht in het uit
spreken van elegante volzin
nen vol begrip, die onmiddellijk
werden gevolgd door harde
tuchtmaatregelen. Kleine
groepen lyceïsten werden van
school gestuurd, bij een massa
le staking ging de school op
slot en zodra een lyceum werd
bezet deed de oproerpolitie haar
werk.
President George Pompidou,
ze'f oud-'eraar. zei half maart:
„Het wordt tijd dat er een ein
de wordt gemaakt aan het ge
weld op straat en dat de tucht
op de lycea wordt hersteld. Het
is in het belang van het gezag
van de schoolhoofden, de
waardigheid van de leraren en
de toekomst van de kinderen
dat er actie wordt gevoerd,
waaraan iedereen deelneemt en
waarvoor de steun van de ou
ders noodzakelijk is".
De onrust in de Franse lycea
wordt door de autoriteiten toe-
Europees Verdrag over de rechten van de mens
iedere vorm van discriminatie op gebied van
ras, taal of godsdienst. Er is echter dikwgls
tusssen woord en daad, hoewel discrimi-
onder zeer subtiele vormen wordt uitgeoe-
3. Een van de klemmendste binnenlandse pro-
blemen in Frankrijk is de groeiende onrust op
n de middelbare scholen. In de afgelopen maan-
den is er bijna geen week voorbijgegaan zonder
i-dat er op een of ander lyceum een staking aan
de gang was. Toen de Franse minister van
onderwijs, Olivier Guichard, dit probleem in
anto
n sh
twe
it bin
wc over geslachtsdiscriminatie spreken,
wc bijna automatisch aan de veelal onbevoor-
situatie van de vrouw hetgeen de onbewuste
der mannen helder tekent. Maar we moeten
dat discriminatie ook tegenover de man
uitgeoefend bv. de opvoeding gegeven
het onderwgs gegeven vóór het
het beroep van vroedvrouw, zgn in prak-
landen een exclusief vrouwelijk voorrecht,
is het interessant, te noteren dat de en-
betreffende geslachtsdiscriminatic tot
voorgesteld aan de Europese Raad voor de
van de Mens, alleen maar door mannen inge-
De eerste van deze klachten werd ge-
een inwoner van Rgnland-Westfalen, waar
vrouwen één dag per maand vrijaf hebben
volledig aan hun huishouden te wijden (Haus-
De aanklager, een vrijgezel, beweerde dat
ontevredenheid komt
oort uit de mislukte re-
van mei 1968 en voor
der deel uit een hard-
dat in
onder de oppervlakte
en dat wei
van de voedingsbo-
de meirevolte is ge-
;i 1968 wekte de hoop
politieke en sociale
In feite bleek de
wel het vertrek te be-
van Charles de Gaul-
sedert de komst van
•volger Georges Pompi
er in Frankrijk, vooral
niddelbare scholen, maar
einig veranderd.
Franse middelbare scho-
.op kazernes uit de
Napoleon. Niet zelden
in of voor die tijd ge-
In de internaten ont-
het aan voldoende leef
de leerlingen klagen
kwaliteit van de voe-
in de kantines en over de
discipline, die
met veel meer moeite
voor mei '68 op de lycea
gehandhaafd,
andere bron van erger
de schooljeugd is het
t men zich niet be-
om hun persoonlijke
De overheid heeft
;eweigerd grote bedra-
te trekken om het leef-
van de scholen te ver-
De jeugd heeft het ge-
vooral de ouderen, die
de veilige maatschap
posities hebben genes-
geen last van die jeugd
hebben.
Franse middelbare scho-
worstelen met het pro
bleem van de sociale vereenza
ming, die het gevolg is van
■wonen en 'werken in een ijzig
schoolmilieu, het strakke keurs
lijf van de tucht en de van
hogerhand aangewakkerde on
derlinge rivaliteit, die de intel
lectueel het best toegeruste op
een voetstuk plaatst en de mid
delmatige meerderheid ten
prooi laten vallen aan minder
waardigheidsgevoelens en een
voortdurende onzekerheid over
de toekomst.
Hoezeer de revolte ook als
een mislukking mag worden
beschouwd, de meiopstand van
1968 heeft de mentaliteit van
de Franse middelbare scholie
ren ingrijpend veranderd. De
lyceïsten leggen zich nu met
grote moeite neer bij de forse
tucht, die hen op school door
rector, leraren en surveillanten
en daarbuiten door de CRS, de
Franse oproerpolitie, wordt op
gelegd. De discipline, die zo
kenmerkend is voor het Fran
se onderwijs en die al begint
met zwijgend in de rij te staan
en het tonen van formele ach
ting voor het docentenkorps,
wordt nu door de scholieren
spottend samengevat in het
mopje: „Artikel 1: de leraar
heeft gelijk. Artikel 2: indien
de leraar ongelijk heeft treedt
artikel 1 in werking".
Het besef onder de school
gaande jongeren dat zij als
tweederangsfiguren worden be
schouwd, die slechts voorschrif
ten van overheid, leraar en
ouders behoren op te volgen,
heeft in Frankrijk een bewe
ging gecreëerd, die steeds ge-
organiseerder tegen allerlei
wantoestanden ageert.
