ngeland tussen zijn
me en rijke familie
Een pleidooi voor het
regime van Castro
7
Q
Scherpe aanval van
Sow jet-weekblad op
persoonsciiltus Mao
Ter dood veroordeelde
Smith niet vrijgelaten
FBI: congresleden
niet afgeluisterd
9
DONDERDAG 10 JUNI 1971
door H. BIERSTEKER
at macht in de wereld betekent ig wel weer even duidelijk ge
en in de korte onderhandelingsronde van maandag in Luxem-
er de Britse toetreding tot de Europese Gemeenschap. En
id moest daar zowel de belangen van zijn arme als van zijn
Gemenebest-familie behartigen die het nu eenmaal niet kun-
volgen naar de prettige beslotenheid van bet gemeenschap-
k buitentarief van de Zes en straks van de Tien.
jemenebest-familie blijft buiten
iren staan en het enige dat En-
nog voor haar kan bereiken
zich zelf de Gemeenschap bin-
ït. is dat zij daar niet al te
niet al te plotselinge schade
idervinden.
is misschien achteraf toch veel-
dat de suikerkwestie gere-
zonder dat de Zes zelfs heb-
jj leven reageren op de verklaring
Ingeland en zijn arme rietsui-
■^ven. En dat aan de andere
Ie boterkwestie met Nieuw Zee-
r een is waarop de Britse toe-
in het Lagerhuis alsnog zou
afspringen. Want de Nieuw
ider= worden in Engeland be-
vd als Er.^°Jse zonen, die in een
derd werelüov."^ de zuivelpro-
voor hun vaders behartigen,
die niet tevreden zijn met de
ig die voor hun afzet wordt ge-
i, dan zwaait er veel meer dan
de rietsuikerproducenten uit
lil emenebest zich ongemakkelijk
over de toekomst.
Britse onderiiandelaar Geoffrey
i heeft de brief van zijn arme
ïleden niet voorgelezen'^ maar
laten circuleren en ervoor ge-
|g|dat zij aan het protocol van het
wordt toegevoegd. De rietsui
len uit het Caraibisch gebied
'ika, die met Australië 61
van de Engelse suikerbehoef-
:en, waren terecht bezorgd, dat
de wereldmarkt dat is
aan de straatstenen zouden
rergeleverd wanneer de conti-
bietsuiker hun marktaandeel
jrnemen.
ILE ONRUST
t vorige fase van de onderhan-
i in Brussel hadden de Engel-
Zes al fijntjes gewaarschuwd
iociale onrust", vooral in het
jbische gebied, wanneer er niet
garanties voor de rietsuiker
zouden worden geschapen.
Ide Fransen waren daar niet zo
4ider de indruk: zij herinnerden
|oe zij zélf waren gevaren met
rroegcre kolonieën in Afrika,
(erden wel geassocieerde gcbic-
aet preferenties op de Europese
m
Ondergang
A.Jkiijn 87 jaren denk ik vaak zo
een en ander te hebben mee-
t. Maar het tempo van deze
koortsachtig en angstwekkend,
e maar eens na wat er in de
Pinksteren gebeurde. Ik laat
.opbrengst aan verkeersslacht-
tijdens de feestdagen buiten
wing. Zo een 28 doden in Ne
en 150 in Duitsland, plus de
[ewonden, ach we zijn dat im-
;woon" geworden...
ik bedoel „belangrijke din-
jv. de overwinning van Ajax,
gevolg een ziekelijk hysteri-
barsting onder het zogenaamd
Nederlandse volk. Veertig
supporters naar Londen. Kos-
imand die erover kikt. Hoogs-
.Int er weer een verhoging van
ijn, I (xcijfer van het levensonder-
ir uit de bus. maar dat maken
in orde met een doonsverho-
Geoffrey Rippon.
markt maar niet met afzetgaranties,
zoals Engeland nu vroeg voor haar
vroegere koloniën.
De Fransen wilden het beginsel,
dat zij zelf hadden moeten aanvaar
den, namelijk dat men een stelsel van
onderlinge preferenties niet moet
verstoren door garanties aan landen
daarbuiten, nu ook op Engeland toe
passen. Zij zouden anders met recht
kunnen vragen om alsnog ook zekere
afzetgaranties voor oliën en vetten
voor de geassocieerde Afrikaanselan
den te krijgen Want die worden on
danks het feit dat er geen rechten op
worden geheven van de Europese
markt gedrukt door de olie van Ame
rikaanse sojabonen en Russische zon-
nepitten. En het is niet uitgesloten,
dat men de Fransen nu al heeft toe
gezegd dit in overweging te zullen
nemen in ruil voor de afzetgaranties,
die Engeland voor zijn rietsuikerpart
ners heeft ge\'raagd
In elk geval ontstond in de onder
handelingen in Brussel vorige maand
de zinsnede „dat de Gemeenschap de
bc'ansen ter harte zal nemen van die
ontwikkelingslanden die zeer afhan
kelijk zijn van de export van primai
re goederen, vooral van suiker". Deze
vage, morele bereidverklaring hebben
Engeland en de rietsuikerlanden van
het Gemenebest de vorige week in
een gezamenlijke verklaring uitge
legd als „een stellige verzekering, dat
er een zekere en voortgaande markt
zou blijven in de vergrote Gemeen
schap voor de hoeveelheden suiker,
die nu onder de Suikerovereenkomst
van het Gemenebest worden afgezet".
Die verklaring is nu aan de Zes
voorgelegd. Op een vraag aan de
Franse voorzitter van de onderhande
lingen. de minister van buitenlandse
zaken Maurice Schumann, hoe de Zes
hierop hadden gereageerd, antwoord
de deze: „Wij hebben er goede nota
van genomen. Maar onze reactie erop
was niet nodig, want daar is niet om
gevraagd". Rippon had van de riet
suikerlanden tevoren namelijk ge
daan gekregen, dat hij die reactie
die mogelijk tot nieuwe onderhande
lingen zou hebben geleid niet zou
hoeven vragen. Daarvoor in ruil had
hij deze landen de verzekering gege
ven, dat Engeland, eenmaal lid van
de EEG zijnde, zijn veto zou gebrui
ken wanneer hun rietsuikerbelangen
in de verdrukking zouden raken.
RUIMTE GENOEG?
De Fransen zijn er inmiddels toe
overgehaald om een zekere rietsui
ker-afzet die nu onder de Gemene
best suikerovereenkomst plaats vindt,
ook na het verlopen daarvan in 1964
te accepteren en vast te laten leggen
in nieuwe associatieverdragen. Dat
komt ook doordat marktdeskundigen,
die de tot tien landen te vergro
ten gemeenschap eens hebben beke
ken, hen verzekerden dat het er alle
maal nog wel bij kan. Zij voorzien
een jaarlijkse consumptiestijging voor
suiker met 100.000 ton verder het
wegvallen van de zgn. „bovenquota".
dat zijn samen nog eens 100.000 ton
die rietsuikerlanden extra op de Brit
se markt konden afzetten, ook al
worden die niet door hun suikerover
eenkomst gegarandeerd, en tenslotte
het wegvallen van Australië als sui
kerleverancier na 1974, waardoor nog
eens een ruimte van 300.000 ton ont
staat.
De deskundigen schatten de ruimte
die door al deze factoren in de jaren
tussen 1973 en 1978 zal ontstaan op
ongeveer een miljoen ton. En die
kunnen de rietsuikerlanden via as
sociatieverdragen en de Europese
boeren samen wel vullen zonder el
kaar al te zeer dwars te zitten, zo
menen zij.
AFZET
Een voor de ontwikkelingslanden
interessant nieuw element is dus, dat
voor het eerst in associatieverdragen
met ontwikkelingslanden ook quota
worden vastgelegd, waardoor ze van
een bepaalde afzet verzekerd zijn. Als
dat voor de rietsuikerlanden mag gel
den, moet het ook voor de nu reeds
geassocieerde plantaardige olielanden
kunnen gelden. Over die associatie
verdragen met een nieuwe reeks ont
wikkelingslanden in totaal zullen
er straks ongeveer vijftig met de
EEG verbonden zijn zal na het
verstrijken van de Gemenebest-sui
kerovereenkomst gepraat moeten
worden.
Maar de Europese suikerbietlanden
moeten vervolgens ook onderling hun
produktiequota weer regelen, een ge
beurtenis, die stellig zijn schaduw
vooruit zal werpen. En het is de
vraag of de rietsuikerlanden dan zo
sterk staan, Immers Engeland heeft
dan zelf ook te rekenen met zijn
eigen boeren, die voor hogere garan
tieprijzen voor hun bietsuiker best
méér van dat spul willen maken. En
dat zou de Engelsen nog wel eens
kunnen belemmeren om als kampioen
van hun armere gemenebest-partners
hun veto te gaan hanteren.
Edgar Smith (36) verlaat op de foto het gerechtsgebouw, nadat de
rechter heeft beslist, dat Smith, die 14 jaar in de dodencel heeft gezeten,
tegen een borgtocht van 5.000 dollar mocht worden vrijgelaten. De
federale rechtbank besloot later echter Smith toch gevangen te houden.
Al veertien jaar in dodencel
WASHINGTON De tot de
elektrische stoel veroordeelde
Edgar Smith die al veertien jaar
in de dodencel wacht op zijn be
rechting mag nog niet worden
vrijgelaten. Een dag nadat een
rechter in Newark (New Jersey)
had besloten de 36-jarige Ameri
kaan tegen een borgsom van
5.000 dollar vrij te laten tot aan
de herziening van zijn proces,
heeft een federale rechtbank be
volen dat hij gevangen moet
blijven.
Smith werd in 1957 ter dood ver
oordeeld wegens moord op een vijf
tienjarig meisje. De openbare aankla
ger heeft tot 14 juli de tijd om een
nieuw proces aanhangig te maken,
maar zal hierin waarschijnlijk niet
slagen omdat talrijke getuigen zijn
verdwenen en vele bewijzen en ver
klaringen uit 1957 als onwettig zijn
afgewezen.
Smith was de beroemdste ter dood
veroordeelde Amerikaan sinds Cheryl
Chessman, die in mei 1960 na ccn
juridische strijd van twaalf jaar in
San Francisco werd terechtgesteld.
Intellectueel
Evenals Chessman, die in de cel
verscheidene boeken schreef, heeft
Smith zijn verblijf in de dodencel ge
bruikt voor het schrijven van veel
gelezen boeken, waaronder zijn bio
grafie en enige speurderromans. Via
schriftelijke cursussen studeerde hij
rechten, economie en boekhouden.
Van zijn juridische kennis maakte hij
niet alleen gebruik ten behoeve van
zijn eigen zaak, maar ook om mede
gevangenen bij te staan.
Op 4 maart 1957 keerde de vijftien
jarige Vickie Zielinksi niet terug van
haar school. De volgende dag werd
haar verminkte lijk in een naburige
steengroeve gevonden. Smith, een
buurman van de familie werd direct
verdacht. Hij was een oud-marinier,
die werkloos was en aan de drank en
die zich niet bekommerde om zijn
vrouw en kind van twee maanden.
Na 24 uur te zijn ondervraagd beken
de Smith. Drie maanden later werd
hij ter dood veroordeeld. Daarna be
gon een juridische strijd die op 14
mei eindelijk succes voor Smith ople
verde, toen een federale rechter naar
aanleiding van zijn 19de appel zijn
veroordeling onwettig verklaarde.
Smith had zich voorgenomen, als
dit beroep ook zou zijn afgewezen,
zich schuldig te verklaren aan dood
slag. Hij zou dan aan de doodstraf
ontkomen en. na vijftien jaar gevan
genis recht hebben gekregen op een
voorwaardelijke invrijheidsstelling.
TEN BOER De ll-jarige P.
Wagenborg uit Delfzijl is gistermor
gen bij Ten Boer (Gr.) om het leven
gekomen. De auto waarin hij meereed
botste bij het inhalen op een tegen
ligger. De bestuurder, de heer B.
werd ernstig gewond naar het zie
kenhuis in Delfzijl gebracht.
MOSKOU. PEKING (Reuter,
AFP, UPI, AP, DPA) In de
gisteren verschenen uitgave van
het Sowj et-weekblad Literatoer-
naja Gazeta wordt een aanval
gedaan op de Chinese partijlei
der Mao Tsetoeng, van wie wordt
gezegd, dat hij jegens zichzelf
de 'persoonsverheerlijking in
stand houdt'. Dit was het verwijt
dat Stalin na zijn dood werd ge
maakt omdat het gelijk stond
aan dictatoriaal optreden.
In een artikel over de culturele re
volutie in China wordt gezegd, dat
door deze beweging de persoonsver
heerlijking van Mao „uitzonderlijk
was versterkt" en dat het volk een
blind geloof in de onfeilbaarheid van
de leider was ingepompt.
Mao Tse-toeng en zijn kleine groep
medewerkers bouwen volgens de
schrijver een nieuwe partij- en
staatsmachine die een willig instru
ment moet zijn om het politieke be
leid van Mao uit te voeren. „Vele ja
ren heeft men in China geen daden
van de staat of de regering gekend,
die leiding moeten geven aan het
economische en politieke leven. Alles
gebeurt aan de hand van wat een
enkele man - Mao - wil"
PEKING
Deze nieuwe aanval op China valt
samen met het vertrek van de
Roemeense president en partijleider
Nicolai Ceausescu uit Peking. Voordat
hij naar Pjongjang (Noord-Korea)
reisde, kreeg hij van premier Tsjoe
En-lai aan een banket de waarschu
wing te horen, zich te hoeden voor
exploitatie door de Sowjet-Unie en
mooie woorden van de Verenigde
Staten.
Uit de toon van de opmerkingen
van Tsjoe maken waarnemers op. dat
Ceausescu niets heeft veranderd in de
WASHINGTON (UPI) In een
verklaring voor een congrescommis
sie heeft het hoofd van de FBI. J.
Edgar Hoover, gezegd, dat zijn orga
nisatie zes verborgen microfoons en
47 apparaten om telefoonleidingen af
te tappen gebruikt in veiligheidsza
ken en gevallen, waarbij de georgani
seerde misdaad is betrokken. Voor
geen enkel lid van het congres is er
ooit gebruik van gemaakt.
Volgens Hoover zijn „de Sowjet-
Unie en haar satellieten de grootste
bedreiging voor rie veiligheid van
Amerika". Zij hebben bijgedragen tot
het ongekend grote aantal ordever
storingen en andere Incidenten, waar
in pro-Russische „studenten voor
een democratische samenleving" en
de op Peking georiënteerde „progre-
sieve arbeiderspartij" hebben deelge
nomen.
Hoover verdedigde ook het gebruik
van vier pantserwagens om hem te
beschermen tegen moordaanslagen.
Vorig jaar werd Hoover 26 keer met
de dood bedreigd. Dit jaar werden al
16 dreigementen geuit.
houding van China ten opzichte van
beide grote mogendheden.
In een gezamenlijk communiqué
over hun besprekingen verklaren
Tsjoe En-lai en Ceausescu dat hun
landen „de samenwerking in de strijd
tegen het imperialisme, ter bevorde
ring van het socialisme en in het be
lang van de vrede verder zullen ver
sterken. Ook zgl de samenwerking op
andere gebieden worden uitgebreid.
Tsjoe is voor een tegenbezoek uitge
nodigd. Een datum moet nog worden
vastgesteld.
Voorts wordt terugtrekking van al
le buitenlandse troepen van het
grondgebied van andere landen geëist
en ontmanteling van alle buitenland
se militaire bases, alsmede liquidatie
van alle militaire blokken. China be
looft Roemenië opnieuw steun in zijn
strijd om zijn onafhankelijkheid en
soevereiniteit te beschermen.
SUCCES
Waarnemers in Peking zien het be
zoek van Ceausescu als een aanzien
lijk succes voor China. D^ Russische
aanspraken op een leidende rol in het
socialistische kamp zijn afgewezen en
het recht van alle communistische
partijen op een eigen weg is bekrach
tigd. Wel heeft de Roemeense delega
tie geweigerd, zich aan de Chinese
lijn te conformeren
De vertraging bij de ondertekening
van het communiqué wordt verklaard
door de Roemeense weigering, zich in
nog scherper bewoordingen tegen de
Sowjet-Unie te keren. Toch menen
waarnemers dat Ceausescu met dit
historische bezoek opnieuw een stap
in de richting van Peking en weg van
Moskou heeft gedaan.
Sinjawski mag wellicht
niet in Moskou wonen
MOSKOU (UPI) De Russische
schrijver Andrej Sinjawski, die deze
week uit gevangenschap is ontslagen,
zal vermoedelijk niet in Moskou mo
gen wonen en verblijven. Dit is uit
literaire kringen in de Russische
hoofdstad vernomen Sinjawski werd
in 1966 tot dwangarbeid veroordeeld,
omdat hij zich aan „anti-sowjet-
laster" zou hebben schuldig gemaakt
De schrijver woont op het ogenblik
tijdelijk in een buitenwijk van Mos
kou. De schrijver Joeri Daniël, die te
gelijk met Sinjawski op dezelfde be
schuldiging is veroordeeld, is vorig
jaar september vrijgelaten. Daniël
woont in de stad Kaloega, op 180 km
ten zuiden van Moskou. Ook hij is uit
Moskou verbannen.
Tliaiit pleit voor
VN-ranipeiicentruni
NEW YORK (Reuter) Secretaris
generaal Thant van de Verenigde Na-
t'es heeft gisteren voorgesteld een
VN-hulpcentrum te stichten, dat in
werking treedt bij erote rampen. Het
VN-rampenhulpcentrum kan bij gro
te catastrofes dan de internationale
hulp zeer snel centraal organiseren.
De noodzaak van een dergelijk ram
pencentrum is opnieuw actueel ge
worden door de grote nood in Oost-
Pakistan en in het door cholera ge
teisterde Indiase grensgebied (zie ook
pag. 7).
loegf"
Natu
Jedel
vish
:nde
MA
groots gebeuren, beroepsbal-
gehuldigd op een wijze,
inige geleerde, jarenlang voor
jn van de mensheid bezig met
k, naar kan likkebaarden. Of-
[uldiging door het gemeentebe-
treiking van de gouden pen-
stad Amsterdam, ontvangst
lijk..
dezelfde dolle dagen lagen in
cistan en in India duizenden
ngen te sterven aan de chole-
n de onzalige oorlogen in het
osten door, beleefden we nog
spoorwegongelukken, stortten
r vliegtuigen neer, waren er
inden, kwam de Etna opnieuw
irsting. werd een vrouw, die
i met een pistoolschot had ge-
een jaar met aftrek veroor-
krees een soldaat twee 'aar
s wegens weigering zijn
ptpn kniDoen En om de week
iden kwam Televiziermagizin
«nde oubh'ratie "an de
idemisrhe toeneming van go-
ondpr de ieugd. gevolg van de
nvattin" inzake het gesla:hts-
Dat heet Drosress'ef en dop ie
an mee, dan ben je achterliik.
ekeurig ga je een vergelijking
net het decadente Romeinse
eens zo machtige, wereldver-
imperium hield het „Dlebs"
:oet door een overvloed aan
en sensatie, zolang het kon,
van voldoende voedsel. Maar
t«n door weeldezucht, en ze-
c'nfr dat riik ten onder,
liet de indruk van mii afzet-
(i-'or pn elders in (typc\-)
enk naar de af<"*ond ea.o4.
cno^d'e Gracht'ge maat-
Worden getroffen. Laten we
met wat ..strenep"" t"
Dit heeft nog nooit iemand
Belgen willen derde
Benelux-lopconferentie
Van een verslaggever
BRUSSEL De Belgen hebben tij
dens een mnisterieel Beneluxberaad
voorgesteld in november van dit jaar
een derde Benelux-regeringsconfe-
rentie te houden.
Nederland staat wat aarzelend te
genover dit idee, aldus staatssecreta
ris De Kostei (buitenlandse zaken),
omdat tijdens de tweede regerings
conferentie slechts bevestigd is wat
op de eerste topconferentie al was
besloten. Nederland zou instemmen
met zo'n conferentie, als er een sub
stantiële agenda voor zou kunnen
worden opgesteld.
Op 10 juli kan als er een nieuw
Nederlands kabinet is de beslissing
vallen over het houden van een derde
conferentie. Eén van de mogelijke
agendapunten zou dan kunnen zijn
een verdergaande economische en
monetaire samenwerking van de drie
Benelux-landen dan door de EEG
wordt voorgestaan. Volgens de staats
secretaris zouden de ministers van de
Benelux hierover in september een
voorbespreking kunnen hebben.
De Cubaanse dichter Heberto Padilla werd op
20 maart van dit jaar door Cubaanse veiligheids
agenten gearresteerd. Reden: in zijn gedichten
en boeken hekelde hij de toenemende discipline
ring en militarisering van de Cubaanse maat
schappij en de daarmee gepaard gaande toename
van de Russische invloed. Kort na zijn vrijlating
eind april sprak Padilla in het openbaar een ver
nietigende zelfkritiek uit, waarin hij zijn werk
als „defaitistisch" en „contra-revolutionair" af
zwoer en kritische Cuba-vrienden in het buiten
land afdeed als „CIA-agenten". Hierna volgde
een felle internationale discussie, waarbij vooral
het gespierde woordgebruik opviel. Onze redac
teur Ferry Versteeg schreef op 25 mei over de
ze affaire. De heer P. Nelissen, die in de Colom
biaanse hoofdstad Bogota woont, zond ons daar
op deze reactie waarop Ferry Versteeg spoedig
zal antwoorden.
Intellectuelen in Europa en Padilla's zelfkritiek
Fidel Castro
■daan
L. H. Luyendijk
Soeharto laat zijn
tanden zien
DJAKARTA (AP) President Soe
harto van Indonesië heeft in een van
zijn felste redevoeringen van dit jaar
gewaarschuwd dat iedere poging om
legen de regering in opstand te ko
men door het leger zal worden onder
drukt, zo heeft het officiële Indonesi
sche persbureau Antara meegedeeld.
Als er een opstand komt dan zullen
het leger en het volk die tegen gaan
om de ontwikkeling en de constitutie
van het land veilig te stellen zo zei
Soeharto in een redevoering tot een
grote menigte in Soerakarta, waar de
president een nieuwe markt opende
Hoewel Soeharto geen namen of
partijen noemde, zijn waarnemers
van mening dat de waarschuwing
van de president gericht was tegen de
belangrijke ortnodoxe moslim partij
(NU).
De leiders van de NU zouden huD
volgelingen op Oost-Java hebben ge
zegd dat zij de wapens tegen de rege
ring moeten opnemen als de partij in
de algemene verkiezingen van 3 juli
zou verliezen.
Door P. Nelissen
Ik meen alsnog te moeten reageren
op een artikel van Ferry Versteeg in
uw blad van 25 mei, dat getiteld is:
..Is Cubaanse democratie kansloos?"
Wat mij opvalt is de afkeer en het
ongeloof onder de intellectuelen in
Europa en ook in Latijns Amerika
wat betreft de zelfkritiek van Padilla.
Vérsteeg meent dan ook te moeten
spreken van „wanstaltige zelfkritiek".
Uit deze twee woorden moge blijken,
hoe diep de afkeer van de Westerse
intellectuelen zit. In het begin was ik
verbaasd en verwonderd over de hef
tigheid, waarmee in de Westerse pers
werd gereageerd op de zelfkritiek
van Padilla. Bij een diepere analyse
komen echter de oorzaken van deze
bijna panische reactie bloot te liggen.
Het schijnt abnormaal te zijn en
tegen elk zelfbewustzijn van de intel
lectueel in te gaan. dat een intellec
tueel zelfkritiek uitoefent. Blijkbaar
kan een intellectueel zich nooit ver
gissen en als hij zich vergist, dan
geeft hij dat nooit openlijk toe. En
hij zal zeker nooit toegeven, dat hij
na confrontatie met andere feiten ook
andere gedachten heeft gekregen,
want dat zou afbreuk doen aan zijn
eigen creativiteit en persoonlijke
vrijheid.
De positie van de intellectueel in de
Westerse wereld is huichelachtig. In
ruil voor een nietszeggende maat
schappelijke positie en voor het in
stand houden van burgerlijke opvat
tingen omtrent de absolute vrijheid
van denken, geeft de intellectueel
zijn relatie met de maatschappelijke
realiteit op en doet afstand van zijn
maatschappelijke verantwoordelijk
heid. Hij wordt als het ware de vrij
blijvende verdediger van allerlei
maatschappelijke waarden, die voor
de rest van de maatschappij niet van
toepassing zijn. Hij mag kritiek heb
ben op de maatschappij en wat dies
meer zij, maar hij moet dan wel aan
de buitenkant van die maatschappij
blijven. Hij mag zijn kritiek niet om
zetten in werkelijk handelen, want
dan wordt zijn positie in gevaar ge
bracht en blijkt die „vrijheid van
denken", zoals hij die zo vurig verde
digd heeft, ook niet verder te gaan
dan zijn eigen handelings-grenzen.
In Cuba heeft men nu een einde
gemaakt aan deze dubbelhartige posi
tie van de intellectueel. De intellec
tueel neemt een volwaardige plaats
in in de maatschappelijke realiteit
met alle verantwoordelijkheid. Maar
dan is hij ook geen drager meer van
een of andere abstracte vrijheid. Nee,
hij wordt opgenomen in de historie
van Cuba en maakt daar evenveel
deel van uit als alle andere Cubanen.
Dat deze relatie met de Cubaanse
maatschappij tot uiting komt door
middel van zelfkritiek, duidt op de
sterkte van deze relatie. De intellec
tueel wordt er van doordrongen, dat
.zijn verantwoordelijkheid een totale
is en dat de maatschappij verant
woording kan vragen voor zijn daden.
In de opvatting van de Westerse we
reld tast dit de vrijheid van het in
tellectuele handelen en denken aan,
een vrijheid echter die van papier is.
In Cuba komt op deze wijze de rela
tie tussen intellectueel en volk tot
uiting, een levende en dynamische
relatie
DEMOCRATIE
Een ander opvallend punt in het
artikel van Versteeg is het feit, dat
hij het over democratie heeft, zonder
ook maar ergens aan te geven, wat
hij daaronder verstaat. Hier is al pre
cies hetzelfde aan de hand als met
die persoonlijk intellectuele vrijheid,
alles erg mooi. maar zonder inhoud.
Ongemerkt stelt hij de Westerse en
misschien wel de Nederlandse demo
cratie als referentiepunt en gaat dan
daaraan de Cubaanse democratie
toetsen. Die Westerse democratie
wordt echter niet als realiteit geno
men. maar als ideologie, als ideaal
beeld. Geen wonder, dat de Cubaanse
democratie dan weer eens tekort
schiet.
Aan het einde van zijn artikel staat
de volgende zin: „Zo viel op. dat
er tijdens de eerste vakbondsbijeen
komsten nieuwe stijl, weliswaar de
mocratisch kon worden gediscus
sieerd, maar dqt de discussie-punten
zoals individuele prestaties, verho
ging van sigarettenprijzen en de
wet tegen werkverzuim van bo
venaf werden bepaald." Ik vraag me
af, wat hier bedoeld wordt met „de
mocratisch discussiëren". Volgens mij
wordt hier geïnsinueerd, dat in Cuba
niet altijd democratisch wordt gedis
cussieerd, maar ik dacht, dat discus
siëren altijd democratisch was, an
ders is er van discussie geen sprake.
Het woord democratisch is hier totaal
niet op zijn plaats en heeft alleen
maar de bedoeling de zaak te mystifi
ceren, bewust of onbewust.
VAN BOVENAF
Dan constateert Versteeg ook nog,
dat in een ware democratie de dis
cussiepunten niet van bovenaf be
paald mogen worden en daar ben ik
het hartgrondig mee eens. Als dit al
het geval is met Cuba. dan hoop ik
dat dit slechts een tijdelijk verschijn
sel is in een land, waar waardigheid
en zelfbesef in een versneld groeipro
ces verkeren. Overigens is „het van
bovenaf bepalen" een heel normale
zaak in de Westerse democratie en
vele intellectuelen verdedigen dit met
de zinsnede: „Specialisten weten wel
wat nodig is". Dat zijn dan dezelfde
mensen, die het hardst schreeuwen
over persoonlijke vrijheid. En over
het van bovenaf bepalen in vak
bondskringen in ..West-Europa zullen
we maar helemaal niet praten.
Wat ik evenmin begrijp is het ver
zwijgen van de genadeloze economi
sche boycot van de Westerse wereld
ten opzichte van Cuba. Waarom
wordt deze boycot gevoerd, omdat
het Westen zoveel belang stelt in de
mocratie en vrijheid? Als dat waar
was, dan kon ik er nog bewondering
voor hebben, maar van een dergelijk
ethisch besef is in de Westerse han
delspolitiek nog nooit iets gebleken.
Het is overbodig hier te wijzen op
ons koninkrijksstatuut met betrek
king tot Suriname en de Nederlandse
Antillen. Hierbij is sprake van de
reinste huichelarij en minachting
voor de vrijheid van een volk
NEDERLAND
De houding van Nederland in de
NAVO en de VN ten aanzien van de
koloniale oorlogen van de Portugezen
in Angola en Mozambique vormt
evenzeer een voorbeeld van de wijze
waarop we gebrand zijn op vrijheid
en gelijkheid. Nee, dat is iets voor
intellectuelen om over te schrijven en
te verdedigen en eventueel tegen een
land als Cuba te gebruiken.
Ik kan niet anders constateren, dan
dat de intellectuelen in Europa na
tien jaar de boycot van Cuba aan het
rechtvaardigen zijn. omdat revolutie
niet naar hun inzichten verloopt,
maar haar eigen dynamiek kent. De
geestelijke verwarring onder de Wes
terse „intellectuelen" neemt toe, want
zij denken de werkelijkheid naar hun
hand te kunnen zetten, terwijl ze niet
eens bij de werkelijkheid betrokken
zijn.
