Nieuwe berijming Open vraag in Augsburg
ol rlingsttreilen
een vervolg zal krijgen
is verantwoord
Van Itterzon wil intensief
studie van de verzoening
Conservatieven klagen
over paus Paulus
COMMENTAAR
Dagbladpers
s" t
Een woord voor vandaag
Naar aanleiding proefschrift Wier sinj
GZB bestrij
racisme
op
eigen
Inflatie (1)
Inflatie(2)
Ds. L. Holtrigter
overleden
BEROEPINGSWbf
Chr. geref. deputaten: A "1
DORDRECHT Deputaten
psalmberijming van de christe
lijke gereformeerde kerken zijn
van oordeel, dat de nieuwe
psalmberijming schriftuurlijk
verantwoord is.
Al Is de nieuwe berijming niet vol
maakt, geconstateerd kan worden dat
zjj in het algemeen in beter verstaan
baar Nederlands een veel nauwere
aansluiting geeft aan de oorspronke
lijke tekst dan de oude berijming.
Zij schrijven dit in een rapport,
waarin zij ingaan op bezwaren, die
door kerkeraden tegen de nieuwe be
rijming zijn ingebracht. Alsnog revi
sie aanvragen bij de interkerkelijke
stichting psalmberijming achten de
putaten geen haalbare zaak. De hui
dige berijming is al het resultaat van
een een gondige revisie.
In vele kerkeraden leven grote be
zwaren tegen de persoon van ds. Jan
Wit als gevolg van diens omstreden
televisie-optreden. Deputaten schrij
ven. dat zij zich kunnen voorstellen,
dat het voor sommigen onmogelijk is,
om de berijmingen van deze dichter
in de eredienst te (laten) zingen. De
putaten hadden echter de opdracht de
materiële inhoud van de berijming te
onderzoeken.
AMSTERDAM Naar wij ver
nemen wordt de heer W. Polak,
(PvdA), wethouder van financiën en
loco-burgemeester van Amsterdam,
genoemd als de nieuwe burgemeester
van Groningen, in de vacature-
Berger.
Door Ton van der Hammen
AUGSBURG Wat zal de „follow-up" van liet Pfingsttreffen in het zonnige, vrien
delijke en gastvrije Augsburg zijn, waar zich nu bijna zevenduizend rooms-katholieken en Forellen
protestanten (men ziet er nonnetjes zusterlijk optrekken met bijvoorbeeld Marienschwester
en diaconessen in vaak bloedhete tenten over moeilijke kerk- en geloofsvragen bui
gen? Daar krijgt men geen hoogte van en moet men ook geen uitspraken over verwachten.
kleine dingen blijkt, bijvoorbeeld dat
hun documentatie via het perscen
trum van het Pfingsttreffen verkrijg
baar wordt gesteld.
Er wordt biijvoorbeeld niet gezegd:
ditzelfde over twee jaar missschien
wel grootser in Frankfort, Hannover
of Berlijn. Maar er wordt ook niet
gezegd: volgend jaar weer een Ka-
tholikentag, of overvolgend jaar weer
een (aparte) Kirchentag. Er wordt
door de lekenbeweging (van Kirchen
tag en Katholikentag) die deze eerste
grote oecumenische bijeenkomst in
West-Duitsland organiseerden, maar
één ding gezegd: we moeten samen
op weg en dat is nu begonpen, maar
laten we het rustig doen, laten we
geen brokken maken, laten we gedul
dig zijn.
Dr. Albrecht Beckel (rk) en dr. Ri
chard von Weiszaecker (prot) zeggen
desgevraagd als om strijd dat dit
„treffen" het karakter van een expe
riment draagt, dat het hier om de
openbare mening in de kerken gaat
en niet om de mening van de leiding
der kerken. Over de consequenties
van Augsburg kan pas op grond van
ervaringen, die men nu opdoet, wor
den beslist.
Noodgeval
Dwars daar tegenin rebelleren jon
geren (verenigde actie-, studenten-,
jeugdgroepen uit heel West-Duits
land) van „Kritische oecumene", die
onder het motto „het is vijf voor
Met verblijdende spoed heeft de commissie-Rooij,
nog maar twee maanden geleden door de regering
geïnstalleerd, noodmaatregelen uitgedokterd, om
dagbladen dié in de strijd om het bestaan dreigen
te sneven, voorlopig op de been te houden.
De eerste maatregel, door prof. Rooij c.s. in een
interim-rapport voorgesteld, komt erop neer, dat
de regering de verliezen die kranten vorig jaar
hebben geleden, ten dele compenseert. Ook wie dit
voorstel toejuicht, zal moeten hopen, dat de uit
voering ervan geen onnodige straf met zich brengt
voor die dagbladdirecties die vorig jaar een uit
zonderlijke zuinigheid hebben betracht, en evenmin
een onnodige beloning voor die kranten die nog met
hun jaarcijfers over 1970 voor de dag moeten
komen. Dat voor de uitkering van deze compensatie
als voorwaarde geldt, dat de krant in kwestie
daarna nog (minstens) zes maanden moet ver
schijnen, lijkt een bijna overbodige bepaling. Of
heeft de commissie misschien een heel sombere kijk
op de leiding van de VNU, die onlangs de ver
dwijning van het dagblad De Tijd als nagenoeg
onvermijdelijk aankondigde?
Met haar tweede voorstel een krediet van
vijf miljoen voor verlieslijdende kranten die met
reorganisatieplannen voor de dag komen wil
de commissie kennelijk een stimulans geven aan die
directies die de noodzaak van reorganisatie onder
kennen, maar vooralsnog voor de kosten ervan zijn
teruggeschrokken. Ook hiermee zullen stellig
enkele kranten uit de sector die er het droevigst
aan toe is de sector van de landelijke opinie
bladen hun voordeel kunnen doen.
Ernstige principiële bezwaren kunnen er tegen
deze voorstellen nauwelijks worden geopperd. De
uitkeringen in kwestie zijn eenmalig en laten alle
ruimte voor een meer definitieve aanpak van de
structurele problemen van de dagbladpers, waar
aan ongetwijfeld nog een brede discussie vooraf
moet gaan.
Het is moeilijk in te zien. dat ook de derde en
misschien meest hoopgevende noodmaatregel, door
de commissie-Rooij geopperd, een tijdelijk karakter
zou kunnen dragen. Deze maatregel is veruit de
belangrijkste van de drie, omdat hij een recht
streekse aanslag inhoudt op het tegenwoordige
financieringssysteem van dagbladen, waarin de
inkomsten uit advertenties een overheersende rol
spelen. Op het ogenblik geldt voor alle kranten,
dat het aantal pagina's met nieuws en beschou
wingen dat zij hun lezers aanbieden, volledig be
paald wordt door de omvang van dat gedeelte van
de krant dat het bedrijfsleven met advertenties
heeft willen vullen. Aan deze nauwe relatie tussen
de hoeveelheid redactionele informatie en de hoe
veelheid advertenties wil de commissie-Rooij
tornen door de regering een deel der papierkosten
te laten betalen van de met nieuws en artikelen
gevulde pagina's. Het gevolg zal zijn, dat de dag
bladen iets minder afhankelijk worden van het
bedrijfsleven, en wat meer van de overheid. Dat is Geluitlswagen
winst, dunkt ons, in zoverre het de kranten meer
bestaanszekerheid en de lezers meer niet-commer-
ciële informatie kan verschaffen.
Het is, gezien de deplorabele exploitatieresul
taten van vele dagbladen, te hopen, dat de drie
noodmaatregelen worden uitgevoerd binnen het
tijdsbestek dat de commissie-Rooij heeft aan
gegeven: „op zeer korte termijn". Dit betekent, dat
de regering-De Jong er nog over zal moeten be
slissen. Dat zij demissionair is, behoeft daarvoor,
gezien andere aspecten van haar demissionaire op
treden, nauwelijks een belemmering te zijn. Als ze
bereid is, na de verkiezingen de spoorwegtarieven
voor het eerst in de geschiedenis van de NS
tussentijds te verhogen, en een wetsontwerp tegen
piratenzenders in te dienen, kunnen deze maat
regelen er ook nog wel bij.
Prof Rooij en de zijnen hebben metterdaad
getoond, oog te hebben voor het spoedeisende
karakter van deze zaak; de regering kan haar
waardering daarvoor alleen maar tot uitdrukking
brengen door hun voorbeeld te volgen.
twaalf" keihard vaststellen: als oecu
mene alleen daaruit bestaat, dat met
rattenvangersmethoden christenen
naar Augsburg worden gelokt zonder
dat een gezamenlijk belijden in de
zondagse kerkdienst, zonder dat een
gemeenschappelijk avondmaal moge
lijk gemaakt wordt, wel, dan voert de
technokratische manipulatie weer
heerlijk de boventoon.
Overigens is er. met goedvinden
van o.m. de bisschoppen wel open
communie geweest, zij het dan heel
nadrukkelijk „eenmalig", waarbij
men er zich op kon beroepen dat in
noodgevallen zoiets in de rk-kerk kan
en men hier „noodgeval" wel ruim
wilde interpreteren.
Trouwens, het is voor een groeiend
aantal christenen van beide confes
sies een noodgeval, namelijk als het
officieel niet zou mogen; hetgeen voor
de gemiddelde Duitser, die nu een
maal moeilijk ook zijn kerkelijke
overheden ongehoorzaam kan zijn,
nog zoveel te zwaarder weegt.
Gebleken is, dat het thema heden
daags geloven (daarna de kerkdienst)
de grootste belangstelling heeft: de
hele Shortihal van Augsburg, waar
het thema behandeld wordt, zit zo
goed als vol: ruim tweeduizend men
sen.
Hier soortgelijke opstellingen als
bij ons: progressieven, verontrusten
en mensen, die hun twijfels uitzeg
gen, net als destijds mevrouw Buis op
de a.k.v. (vindt u geloven in de kerk
dan zo gewoon?)
Gisteren kwam er in de sporthal
een vrouw van ongeveer veertig jaar
naar voren, die onder doodse stilte
verklaarde: „Men wil offers voor de
oecumene? Welnu, de ene keer hoor
ik een dominee dit verklaren en de
volgende week een andere zieleherder
precies het tegenovergestelde. Let
wel, het gaat hierbij om fundamente
le geloofszaken. Ik vraag u: wie
wordt er dan geofferd? Ik!". Zij
kreeg een langdurig applaus.
Ten slotte pog een onnozele, maar
wel grappige mededeling „aan de
pers" via dit centrum. De directeur
van de Augsburgse waterleiding heeft
in verband met dreigingen het drink
water te vergiftigen, een aantal forel
len in leidingwater losgelaten (goede
test). De dieren gingen allemaal dood.
Maar er is geen reden tot paniek, de
dode vissen zijn op vergiftigingsver
schijnselen onderzocht en er werden
geen sporen aangetroffen. Ze zijn
„eingegangen" vanwege het transport.
Het glaasje water (wel vaak nodig op
het ogenblki) kan dus veilig gedron
ken worden.
ijin
ge
:erl Er
De koning van het verhaal van Esther heet Ahasvèros. Hij behet ei
als koning de wetten, die de wereld in stand houden. Zonder C
wetten zou de wereld niet kunnen bestaan. Althans, dat menen Ai
veros en de zijnen. Het zijn de wetten der Meden en Perzen,
spreekwoordelijk geworden zijn. Zij moeten functioneren. Sti
voor, dat dat een ogenblik niet het geval zou zijn. Je was je zekei
kwijt.
Dat zit diep in het denken van ons, mensen. Deze wereld zou oph
den te bestaan, als men niet meer kon rekenen op bijvoorbeeld de
van de zwaartekracht. Stel je voor, dat je daar niet meer van op
kon. Neen, het is goed, dat ons beslaan bepaald wordt door welfde
tigheden. Zo is Ahasvèros er van overtuigd, dat zijn wereld, de wein
der Meden en Perzen, staat of valt met zijn wetten. ia'
Men kan geheel in dit wetmatige, in dit complex van onwrikSm
'normen, beginselen, regels, axioma's, verstrikt raken. Men gel:1
dan zo in heilige overtuiging aan de wetten der Meden en Perzen,(h'
men treurt, als zij op ondergang uitlopen, maar wat kan men ere
doen? In de politiek, die men elke dag in de krant leest, zijl 1
voorbeelden voor het grijpen. Men weet, dat wat men doet, op st(
karastrofe moet uitlopen, maar men kan niet anders. Immers,
men doet berust op goede beginselen.
Weiezen vandaag: Handelingen 11: 11-18
We lezen morgen: Handelingen 11:19-26.
>et
lat.
Van een onzer verslaggevers
UTRECHT Prof. dr. G. P. van Itterzon heeft gisteren in zijn af
scheidscollege voorgesteld, dat in het komende studiejaar alle theo
logische faculteiten in ons land zich gaan bezig houden met de ver
zoening, naar aanleiding van het proefschrift van dr. H. Wiersinga.
„Niet om na het judicium van de senaat der Vrije Universiteit,
een aldaar verdedigd proefschrift over te toetsen. Nog minder om
enige kerk, welke dan ook, van de nodige stof voor een gravamen te
voorzien. Maar wel, omdat de bediening der verzoening, die naar
het woord van de apostel der dienaren Gods in kerk en wereld
wacht, een verantwoorde voorbereiding verlangt.
dge
DO
Wil
Nog even terug naar de jongeren
van „Kritische oecumene". Zij zijn
hartstochtelijk actief, stonden al voor
het station om deelnemers met een
geluidswagen op mogelijkheden van
intercommunie te wijzen; zijn in alle
themagroepen present en vol vuur;
eisten, dat het resultaat van de dis
cussies in de zes themagroepen aan
alle zevenduizend deelnemers bekend
wordt gemaakt.
De beste gelegenheid daarvoor ach
ten zij de slotgodsdienstoefening he
denavond. Mocht dit niet gebeuren,
dan zouden ze uit protest een sit
down houden gedurende een half uur
op het platform van het stadion. De
leiding van het „treffen" heeft dit
verzoek toegestaan en laat deze
bijeenkomst nu een half uur eerder
beginnen.
Die leiding van het Pfingsttreffen
staat heel begrijpend tegenover „Kri
tische oecumene", hetgeen ook uit
Een werkgroep uit de organisatie voor Econo
mische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO),
waarbij 22 Westerse landen zijn aangesloten waar
onder Nederland, heeft zich ontmoedigd uitgelaten
over het falen in de inflatiestrijd.
Internationaal gezien is de geest wel gewillig,
maar het vlees blijft zwak. „Er zijn vooralsnog geen
overtuigende tekenen van minder sterke prijs
stijgingen", zegt hét rapport. Ter illustratie diene,
dat in de twaalf maanden voorafgaande aan
1 april 1971, de prijzen in Ierland en Engeland met
resp. 10 en 8.8 procent stegen. Deze landen zijn kop
lopers. Zweden en Spanje volgen op de voet met
8 en 7.8 procent. Daarna zit een hele groep tussen
de 4 en 8 procent waaronder Nederland met
6.6 procent. Canada is een uitschieter met slechts
1.8 procent.
Nationaal gezien zijn de landen zich wel bewust,
dat de inflatie beteugeld moet worden. Men ge-
Aannemende dat het uiteindelijk tot een ge-
gemeenschappelijke internationale aanpak van het
inflatieprobleem zal komen, wil dat natuurlijk niet
zeggen, dat we er dan nationaal gezien al zijn.
Want en ook dat is hier al eerder gezegd
naast een internationale aanpak is gebiedende eis
dat het ook in eigen land tot een matigende ge
meenschappelijke aanpak komt.
Helaas blijkt ook dat een niet gemakkelijk te
effectueren zaak. De politieke wil tot inflatie-
bestrijding is er bij alle partijen, maar het blijkt
uit het verloop van de kabinetsformatie zodra
het gaat over de manier waarop, dan lopen de
meningen uiteen.
Wanneer bovendien de vrij optimistische ver
wachting van de OESO in vervulling zou gaan dat
volgend jaar de economie wel weer vrij snel zal
gaan groeien, dan lopen we psychologisch de kans,
dat men gaat denken dat het misschien allemaal
nog wel mee zal vallen. Maar daar is de zaak van
de inflatiebestrijding niet mee gediend en dan doen
we aan zelfbedrog.
troost zich in die richting ook wel (minder popu
laire) inspanningen, maar de internationale
coördinatie ontbreekt. De werkgroep van de OESO
dringt dan ook aan op een geconcentreerde,
gezamenlijke actie van alle OESO-landen en het
effectueren op internationaal niveau van de poli
tieke wil om het algemeen probleem van de inflatie
onder ogen te zien.
Aangezien het rapport van de OESO de resul
tante is van de meningen der regeringsdeskun
digen op dit gebied mag hieraan bijzondere waarde
worden toegekend. Niet te ontkennen valt, dat
inflatiebestrijding op nationaal niveau grotendeels
falen moet als de gemeenschappelijke internatio
nale aanpak ontbreekt. Dezerzijds is dan ook in
het verleden meermalen op die gemeenschappelijke
aanpak aangedrongen. Op hoog niveau wordt thans
hevig aan de bel getrokken. Dit alarmsignaal klinke
niet tevergeefs.
Kern van het probleem is dat er bereidheid is tot
matiging en zelfdiscipline. In dit verband is de
discussie van belang in Vlaardingen gevoerd ter
gelegenheid van het gouden jubileum van het
pensioenfonds Unilever n.v. In die discussie is
o.m. door de demissionaire minister van Sociale
Zaken de heer B. Roolvink nog eens duidelijk ge
steld, dat men van „de gewone man" moeilijk
matiging kan vergen zolang hij de lonen van de
hoger gesalarieerden fors ziet blijven stijgen. We
zullen ook de incidentele loonstijgingen in de
matiging moeten betrekken, aldus de bewindsman.
De heer Roolvink zal zich, toen hij deze woorden
sprak, er ongetwijfeld van bewust zijn geweest dat
hij hiermee een uiterst moeilijk probleem aansneed.
Zijn opvatting is overigens volkomen juist. Deze
houdt in dat een nieuw kabinet wil het de inflatie
serieus aanpakken op de volledige medewerking
moet kunnen rekenen van het gehele bedrijfsleven
èn dat een inkomenspolitiek moet worden gereali
seerd, waarbij ook andere categorieën dan werk
nemers in de matiging ter bestrijding van de
inflatie worden betrokken.
Prof. Velema voorzitter
Bond tegen het Vloeken
Van een verslaggever
UTRECHT Prof. dr. W. H. Vele
ma, hoogleraar aan de theologische
hogeschool van de christelijke gere
formeerde kerken in Apeldoorn, is
benoemd tot voorzitter van de bond
tegen het vloeken. Hij is de opvolger
van dr. Joh. H. Scheurer die het
voorzitterschap zeventien jaar lang
heeft bekleed en die op eigen verzoek
van zijn functie is ontheven.
KWARTET TROUW
De Rotterdammer
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe Leidse Courant-
D..rdts Dagblad
Trouw
Commissie van hoofdredactie-
J. de Berg (voorzitter),
H. P. Ester, G. J Brinkman
J. van Hofwegen
Prof. Van Itterzon stak zijn eigen
bezwaren tegen Wiersinga's studie
niet onder stoelen of banken. Hij
noemde diens wijze van hanteren van
de bijbelse gegevens weinig exege
tisch verantwoord en zei dat Wiersin
ga's dissertatie de lezers in een ge-
d ach ten wereld brengt, die een andere
is dan van Paulus.
Hij vergeleek in zijn rede de studie
van Wiersinga met de dissertatie van
(thans prof.) Kr. Strijd uit 1958. Bei
den hielden zich bezig met de verzoe
ningsleer van de twaalfde-eeuwse
Engelse theoloog Anselmus, wiens op
vattingen richtinggevend zijn geweest
voor Luther, Calvijn en de reforma
torische kerken. Prof. Van Itterzon
noemde het merkwaardig, dat Strijd
tot een positiever waardering van
Anselmus is gekomen dan Wiersinga,
die een totale breuk met Anselmus'
belijdenis van verzoening door vol
doening voorstaat.
Wiersinga heeft zich beijverd om zo
definitief met Anselmus af te reke
nen, dat er voor een alternatieve ver
zoeningsleer ruim baan werd ge
maakt. Kennelijk zocht hij geen syn
these tussen wat Anselmus ten dieps
te bewoog en een verzoening tussen
mensen, rassen en volken, maar lag
een nieuwe constructie van meet af
aan in de bedoeling. Op de vraag, of
Wiersinga hiertoe gekomen is op
grond van strikt wetenschappelijk
onderzoek, of vanwege zijn relatie
met het moderne levensgevoel, zou
hij volgens prof. Van Itterzon zelf het
best antwoord kunnen geven.
STUDENTEN
De Utrechtse hoogleraar zag sail
lante punten van overeenkomst tus-
ZWOLLE In de leeftijd van 81
jaar is overleden de christelijke ge
reformeerde emeritus-predikant ds.
L. Holtrigter. De begrafenis is maan
dagmiddag om twee uur te Weenum
<bij Apeldoorn.
Ds. Holtrigter, geboren in 1889 te
Wiessel (gemeente Apeldoorn), was
van 1920 tot 1921 hulpprediker bij
de hervormde gemeente van Utrecht
en vervolgens tot 1926 suffragant te
Gent (België). Na zijn overgang naar
de christelijke gereformeerde kerken
was hij achtereenvolgens hulppredi
ker te Nieuwendam en predikant te
Maarssen, Woerden, Harlingen en te
Onstwedde. In 1959 ging hij met
emeritaat.
ROME „Wij willen van de paus brood en geen stenen, vissen
die ons voeden en geen schorpioenen die ons vergiftigen", zei een
der organisatoren van de mars op Rome, die 2000 conservatieve of
traditionalistische katholieken uit Frankrijk, Zwitserland en Duits
land met Pinksteren naar het St. Pietersplein bracht. Hij gaf hier
mee zijn commentaar op de weigering van paus Paulus hen in
audiëntie te ontvangen. „De paus ontvangt wel hippies en onge
lovigen, zoals de Russische minister van buitenlandse zaken Gro-
myko, maar ons niet", klaagden de organisatoren van de mars.
„De mars", aldus de organisatoren, „was een geloofsmanifestatie
die zijn basis heeft in de onbesmette voortzetting van de H. Mis,
zoals die eeuwenlang sinds het concilie Van Trente is gevierd". Men
wil volgend jaar opnieuw een mars naar Rome organiseren.
sen de Amsterdamse studentenpre
dikant en Abaelardus (destijds de op
ponent van Anselmus), die als docent
in Parijs ongehoord veel studenten
trok. Met behulp van de dialectiek
bracht Abaelardus daar het ja en
neen (sic et non) van de kerkleer vol
op in discussie.
Prof. Van Itterzon veronderstelde,
dat de alternatieve verzoeningsleer
van Wiersinga mede haar oorsprong
zou kunnen hebben in het feit, dat
ook hij geen kerkelijke hoogwaardi-
heidsbekleder is, maar een predikant
die dagelijks met studenten conver
seert en debatteert over het ja en
neen van de kerkleer in deze tijd en
dat hij in de relatie met die omgeving
tot zijn eenzijdige opvattingen is ge
komen.
Beiden (Wiersinga en Abaelardus)
wijzen de verzoening door voldoening
met nadruk af en willen van deze
leer, die voor Anselmus typerend is,
niet in het minste weten. Beiden zijn
voorstander van een effectieve ver
zoeningsleer zonder voldoening. Bei
den accentueren de waare van onze
menselijke wederliefde ten koste van
Gods toorn en straffende gerechtig
heid. Beiden spreken op een geheel
andere wijze dan Anselmus over het
kruis en het uitdelgen van schuld en
leggen een zwaar accent op de bete
kenis van onze wandel in de wereld.
Samenvattend zei prof. Van Itter
zon van Wiersinga's studie: „Dat het
kruis van Golgotha tegen de wil van
God zou zijn opgericht, dat dit bitter
lijden alleen een zaak van zijn moor
denaars zou zijn geweest,' dat wij aan
de avondmaalstafel met ons slachtof
fer zouden worden geconfronteerd en
dat die present-gestelde moord onze
houding voor God en de mensen zou
veranderen, brengt ons in een ge-
dachtenwereld, die een andere is dan
van Paulus, die schreef: Hem die
geen zonde gekend heeft, heeft Hij
voor ons zonde gemaakt, opdat wij
zouden worden gerechtigheid Gods in
Hem.
Wiersinga heeft de kerk op zijn
hand, als hij zegt, dat de grondge
dachten der Schrift vol zijn van Gods
reddende liefde en barmhartigheid.
God was in Christus de Wereld met
Zichzelf verzoenende, door hun hun
overtredingen niet toe te rekenen.
Gods gerechtigheid is. naar Luthers
overtuiging, de gerechtigheid die Hij
ons söhenkt, maar via de galige ruil.
Hij onze zonde, wij Zijn gerechtig
heid.
VERBLEEKT
Door Gods barmhartigheid tp ac
centueren en zijn toornende, straffen
de gerechtigheid nagenoeg te elimine
ren door wél te spreken van ver
zoening, maar zonder voldoening,
door God Drieënig uit genade ge
schonken, kwam het kruisoffer in een
ander licht, verbleekten schuld en
straf en kwam de nadruk wel sterk
eenzijdig op een zeker psychologisch
effect in onze mensenwereld te lig
gen. Dat effect is hoogst belangrijk, is
vaak te weinig gepredikt, maar is
eenzijdig, als op Golgotha alleen
men
sen handelden, en een onschuldige
vermoordden, zonder dat God dit
kruis eigenlijk wilde.
Het is ook de vraag, of het shock
effect van de Goede Vrijdag bij de
discipelen tot berouw en bekering zou
hebben geleid, als Pasen, de verschij
ningen en Pinksteren er niet op wa
ren gevolgd. Bij een dergelijke visie
krijgt ook de menselijke schuld een
mat, bloedloos karakter, als er feite
lijk geen straf mee moet worden ver
bonden en berouw en het inslaan van
een nieuwe weg voldoende zouden
zijn."
ZEIST De gereformeen ef1"
dingsbond heeft afwijzend Ir.
op het verzoek van de wei in,
van kerken, om 2500 guldeiW£
staan voor het anti-raeisme-nape
van de wereldraad. De Ga
bezwaren tegen de theologis<
tergronden van dit program.
Tegelijk heeft de GZB
gulden beschikbaar gestald
hervormde kerk in Kenia,
zij samenwerkt. Deze kerk
geld besteden aan instanties,
educatief hulpprogramma
voor kinderen van vluchtelir |SJ
Angola.
:pei
ecljKft
"ld fez-
ia, iC
p?
orst
NED. HERV. KERK i
Beroepen: te Zegveld, Bruc
Kerkwijk: kand. J. Westland o
zen.
Aangenomen: naar Schev
J. C. de Bruine, stud, pred laan
trecht. yan
Bedankt: voor Nieuwerk< 'g™1
GEREF. KERKEN (VI1
W
VI is
Afscheid: van Emmen: È?'ed<
ber. te Enschede-N ppaar'
Intrede: te Harderwijk:
uit Bergentheim.
te rs
luys
Kapl
Time
IJssel: P. J. Bos te Amei< si
Delft: G. Juckema te Ensched
Beroepbaar: kand. G. Na| rIeg
Donderstraat 42 bis te Utrecht ^tr;
GEREF. KERKEN
Aangenomen: de benoemin,
raar godsdienst aan het Com env
lege te Hilversum: J. v. d.
Utrecht (missionair pred. te'1'
dam voor arbeid in Rwanda).
GEREF. KERKEN (VRIJ* g]
Beroepen: te Culemborg (n iin,
evangelisatiearbeid l'Abri):
Rietkerk te Barendrecht.
CHR. GEREF. KERKÉmsbl
Beroepen: te Kerkwerve:
Hertog te Harderwijk. (Va
VRIJ EVANG. GEMEETtklaa
Aangenomen: naar Gronii Itraa
E. van Petegem te Utrecht, n.
ag s
Beroepbaar: kand. A. van of,
Bleulandweg 96, Gouda. Sl™
NED. HERV. KER^gg
Afscheid: van Appelscha: aan,
der Schoot, ber. te Voorsch j.a<£
Vriescheloo: J. J. Ph. Valetdndeii
Almelo (geest. verz. Prins aan.
Ziekenhuis); van Hengelo (C^g,
van Thiel, ber. te Vlaardinge idest
Intrede: te Veenhuizen (g< «raa
bij de inrichtingen van het
van justitie en tevens als b igses
het pastoraat te Veenhuize fag
Knottnerus uit Breda; te Ar '®r^"
W. Wolfswinkel uit Woude ^'s
Bergeijk als bijstand in Du
raat: D. M. Jalink uit Hof1 Sll
schelling). Led
Emeritaat: Om gezondhei farm
vervroegd verleend aan G.
te Wapenveld.
GEREF. KERKE! ein,
Afscheid: van Den Hal 'l^&
Kremer wegens emeritaat; «s.
Aar: A. P. Heiner wegens Joub
Tienhoven: G. Burger, ber.
dam-Feijenoord en tevens prei
schipperspred. u jt
Intrede: te Meppel: H. J iuLzlr
uit Metslawier; te Wintel dersti
Krijger uit Baarn; te Berge
Galen uit Langeslag-Heino jfai
terlee: kand. J. Knol uit t, c<
Valkenswaard: kand. B. H. "laai
sen uit Amsterdam; te S< £ant(?
kand. T. Vrolijk. tharii
10 juni: Bevestiging: te Ho
W. Praamsma. voorheen v.
(chr. reformed church). Ipai
vindt plaats op 13 juni 1971. ai
